MAANDAG 9 JANUARI IS 13
ECONOMISCHE PROBLEMEN
DE INDISCHE SUIKER
ORDONNANTIE
DE MOEILIJKE REGEERINGS-
BESLISSINGEN
De oorspronkelijke idee zegeviert
De Indische Regeering heeft ten opzichte
/an de door haar bij den Volksnaad inge
diende en door deze sterk geamendeerde
euiker-ordonnantie beslist en wel in de rich
ting der meerderbeidswensohen.
Om deze zeer belangrijke aangelegenheid
nog even in het kort te belichten, willen wij
vermelden, dat de verkoop van den Java
suiker sinds 1918 in handen was gesteld van
een zuiver vrijwillige Java-suikerverkoop-
vereeniging. de Viep. Slechts enkele onder
nemingen hielden zich afzijdig, doch deze
speelden in het suiker-concert geen noemens
waardige en domineerende rol. De Visp
heeft ongetwijfeld goed werk verricht, maar
geleidelijk bleef zij niet meer opgewassen
tegen de ernstige gevaren, die de wereld-sui-1
kercultuur en dus ook de Java-sruiker be
dreigden. Prijzen daalden en de verkoop stag
neerde. Om hieraan paal en perk te stellen,
entameerde f'a Aimerikaansche advocaat Chad
b urne tevens manipulant in het groot
ten opzichte van suikeraandeelen, een
restrictie-beweging, welke geleidelijk door de
meeste suikerproduceerende, en tevens ex-
porteerende landen, werd aangehangen. Tem
slotte kwam het Chadbourne-plan tot stand,
dat echter geen uitkomst bracht. Prijzen ble
ven dalen en de voorraden namen toe. Het
op papier prachtig in elkander zittende
schema (in 1936 zouden alle wereldvoorra
den zijn opgenomen) bleek een kaartenhuis;
men liet het echter niet in elkander vallen,
omdat de misère alsdan nog grooter zou
worden, tenminste volgens de denkbeelden
van de meeste suikeirleiders.
De Regeeringsmaatregelen ter uitvoe
ring van het Chadbourne-plan.
het Chadbourne-plan te kunnen doen
slagen. moest de N.I.-Regcering offioieele
maatregelen nemen om den Java-suikerex-
port billijk te verdeelen. Exportlicenties wa
ren hiervoor benoodigd, waaraan een ieder.
Visp-leden of outsiders, onderworpen wer
den. Om deze maatregelen zoo goed mogelijk
ln de practijk te doen slagen, werd een vrij
willige vereeniging van Java-suikerprodu-
centen opgericht, de Vasoco (Vereeniging
van Javasuiker Ondernemers), ter quotee-
ring der uitvoeren bij Internationaal Con
tract), wier doel het verder was om zooveel
mogelijk te trachten, productie en verbruik
aan elkander te doen aanpassen. Vele suiker
ondernemingen hielden zrich van de Visoco
afzijdig, terwijl de actie tegen de fouten van
de Visp toenamen. Een en ander had tot ge
volg, dat besloten werd de Visp met eind
1932 te ontbinden. Dit is Intussohen gesdhded.
Wanneer er echter geen centrale Javasui-
ker-verkoopvereeniging meer bestond, vrees
den velen, dat de suikerprijzen nog verder
zouden inzakken, waardoor het economische
leven op Java en in In-dië een verderen
knauw zou krijgen. Men riep de hulp der
Regeering in met gevolg, dat talrijke bespre
kingen tusschen belanghebbenden en Regee
ring plaats vonden. Verschillende min of
meer ingrijpende voorstellen kwamen ter
sprake en het werd steeds duidelijker, dat de
tegenstellingen tusschen de suiikerproducen-
ten hoe langer boe scherper werden.
Tegenstelling
Dit was begrijpelijk, omdat zich geleidelijk
twee groote groepen hadden gevormd en
wel de financieele instellingen, die tevens
eigen suakerfabrieken hadden en de con
cerns, welke zich met het fabriceeren van
suiker bezighielden. De laatsten moesten hun
campagnes laten financieren en kwamen
daarbij terecht bij de financieele instellin
gen, tevens concurrenten. In normale tijden
ging dat goed, zij het ook, dat men niet on
belangrijke kosten had te betalen in gevolge
de geleidelijk in zwang gekomen consigna
tie-contracten. Ingevolge deze contracten
moest de crediietnemer haar producten aan
credietgever ten verkoop consigneeren, zoo
dat buiten rente, commissie, assurantie, op
slag etc. moesten worden betaald. De con-
signatienemer had hiertegenover de zeker
heid voldoende geld gedurende den loop van
het consagnatiecontract te verkrijgen.
In abnormale tijden daarentegen werd deze
band voor de credietnemers te bezwarend.
Want zij kwamen daardoor hoe langer hoe
meer in het krijt te staan, naarmate de ver
koop hokte. Bovendien liepen zij de kans.
dat de contracten zouden -worden opgezegd,
zoodat zij het debetsaldo hadden af te lossen
Wanneer de verkoop van den suiker onmo
gelijk was, ziou het kunnen gebeuren, dat li
quidatie dan wel faillissement ndetmeer zou
den zijn te vermijden, zoodat overigens goe
de ooncerns de crisis ten offer zouden val
len, alleen omdat zij niet meer de beschik
king over geld konden krijgen. Het consig
natiecontractde samenvoeging van ere
dietfunctiie en suikerfabricage zouden de gal
gen kimmen worden, waaraan de suikerfa-
brikanten met onvoldoende liquide middelen
zouden kunnen worden opgehangen. De
groote broeders zouden desgewensoht buiten
gewoon goedkoop in het bezit van waarde
volle fabrieken kunnen komen.
De voorraden en de nlenwe aanplant
Hierbij komt nog een tegenstelling en wel
tusschen de voorraden en den nieuwen aan
plant. Door de consignatiecontracten kwa
men de voorraden grootendeels onder de
macht der credietgevers. Blijven de fabrie
ken in naam de eigenaren, in de daad wa
ren bet de beleende banken, die over de sui
kers beschiikten. Hoe lager de suikerprijzen,
hoe moeilijker de banken het debetsaldo van
de fabrieken zouden kunnen innen en hoe
meer risico zij liepen. De banken willen dus
eerst de voorraden trachten te verkoopen en
waar de wereldmarkt op het moment een be
perkt opname-vermogen heeft zouden de cre
dietgevers liever zien, dat de productie zoo
danig werd ingekrompen, dat de vraag naar
suiker grootendeels uit de stocks zou kun
nen worden voldaan.
Dit strookte niiet met de denkbeelden van
üie ooncerns, die geen voorraden bezaten
(de outsiders, die niet bij de Visp waren aan
gesloten en die dus konden verkoopen, waar
en wanneer zij wilden) en evenmin met de
maatschappijen, die consignatie-contracten
hadden loopen. Want de voorraden waren
zij theoretisch kwijt (zij het ook, dat het
obligo nog liep) terwijl beperking van hun
aanplant hun kostprijs belangrijk verhoo-
gen zou, zoodat het gevaar niet denkbeeldig
was, dat zij het bedrijf zouden hebben te
stoppen.
Een moeililke beslissing.
Het is deze combinatie van tegenstellingen
waarin de Regeering te beslissen had. Oude
voorraden of het zoo min mogelijk breide
len van den nieuwen aanplanteen
centraal verkooporgaan onder leiding van
de meerderheid dan wel verschillende ver-
koopsvereenigingen, ieder onder de vrijwil
lig gekozen leiders en onderworpen aan een
centrale instantie ter regeling van enkele
hoofdbegrippen. Dit laatste punt toch was
consequent uitvloeisel van het eerste prin
cipe. Dienden de oude voorraden een hoofd
rol te spelen, belangrijker dan de kwestie
van den nieuwen aanplant, dan was een
centraal verkoopsorgaan noodig, onder lei
ding van de meerderheid (dus van de ban
ken, tevens credietgeefsters tezamen met
haar satellieten) en dat zijn aandacht groo
tendeels op een doelmatige verdeeling van
de verkoopen tusschen voorraden en nieu
we productie had te vestigen; was de hoofd
zaak de nieuwe aanplant om de algemeene
economische situatie te dienen (hoe meer
de aanplant werd uitgebreid, hoe meer in
woners van Java er de directe- en indirecte
voordeelen van zouden trekken, terwijl het
spuien van de oude voorraden slechts de
banken zou helpen), dan zou men een
centraal verkoopskantoor niet dringend
noodig hebben. Immers men kon dan met
verschillende organisaties gaan werken,
mits van een hoofdprincipe uitgaande; be
sliste men echter toch een centrale, welnu,
dan moest men zorgen, dat niet de meerder
heid den scepter zwaaide, noch de minder
heid. Het zou de Regeering moeten zijn of
haar vertrouwensmannen, die de eindbe
slissing aan zich hielden en bij die beslis
sing rekening zouden houden met het al
gemeen belang!
De partij der meerderheid
gekozen.
Het is uiterst vreemd, dat de Regeering
in Indië de partij koos van de meerderheid.
In de memorie van toelichting, welke de
betreffende ordonnantie begeleidde, worden
geen steekhoudende argumenten voor de
regeeringshouding aangevoerd en in vele
opzichten ging die M. v. T. van foutieve
praemissen uit. Het had er allen schijn van,
dat de Regeering, door onbekende machten
beïnvloed, de belangen van de meerderheid
coute que coute wilde dienen en geen afwij
kende meening bij haar organen wilde to-
lereeren.
De minderheid, buitengewoon goed en
overtuigend vertegenwoordigd door de ver
trouwensmannen van de N. I. Handelsbank
en van de N. I. Landbouw Mij. roerde zich
verdienstelijk en het gevolg was. dat de
Volksraad ten slotte de ordonnantie zooda
nig amendeerde, dat het een product werd
ten voordeele van het algemeen belang en
daarbij een juiste middenweg opende voor
de meerderheids- en de minderheidswen-
schen. Deze sterk geamendeerde ordonnan
tie werd daarna aangenomen met als tegen
stemmers dp mannen, die medegewerkt
hadden aan de oorspronkelijke indiening
en opstelling.
Indien de Regeering haar adhaesie aan de
gewijzigde ordonnantie had gegeven, dan zou
zij zich daardoor het odium van lichtvaar
digheid en partijdigheid op den hals ge
haald hebben. Want dan zou zij goed keu
ren, wat zij bij de indiening der ordon
nantie zoo streng had afgekeurd en fel be
streden. Het was dus logisch, dat zij de
amendementen, die ingrijpend waren, niet
kon overnemen, terwijl zij ter wille van het
prestige van den Volksraad die amende
menten aanvaardde, die gevaarlijk waren.
De oorspronkelijke idee zegeviert
Het resultaat is dus, dat de oorspronkelijk
idee heeft gezegevierd. De meerderheid
heeft het pleit gewonnen; wij zullen afwach
ten, wat de consequenties ervan zullen zijn.
Het laatste woord is echter nog niet gespro
ken. De oppositie is nog te fel, niet alleen
van de suikerminderheden, maar ook van
hen, die zioh te weer stellen tegen onbillijk
heid en regeeringsdoordrijven, dat niet vol
doende gemotiveerd wordt. Bij de behande
ling van die Indische begrooting in de
Tweede Kamer, vermoedelijk in Februari,
zal deze ordonnantie ter sprake komen en
er zullen harde noten worden gekraakt. Het
bestaan der huidige regeering zou er van
kunnen afhangen. Vanwege het groote be
lang zullen wij op de ordonnantie zelve nog
nader terugkomen
BINNENLAND.
OFFICIEELE BERICHTEN
WERKVERRUIMING
B() Kon. besluit Is bepaald, dat de benoeming
van de heeren mr P. W. J. H. Cort van der
Linden. B. van Eesteren, dr L. G. Kortenhorst
K. Kruithof. J. Th. NUkamp. F. v. d. Walle en
dr I. H. J. Vos tot Ud van de bi) Kon. besluit
van 28 Mei 1926 Ingestelde Rijkscommissie van
Advies voor werkverruiming, te rekenen van
19 December 1932, wederom met een jaar wordt
verlengd.
CONSULAIRE DIENST
Bt) Kon. besluit ls aan den heer A. L. A
Sartori op zijn verzoek eervol ontslag verleend
uit zi)n betrekking van consul der Nederlanden
te Kiel.
De heer L. Behnoke ls belast met de waar
neming van het consulaat.
TWEEDE KAMER
DE HEER JOS. MAENEN NIET OPNIEUW
CANDID AAT
Naar wij vernemen zal de heer Jos.
Maenen, lid der Tweede Kamer, zich voor de
a.s. verkiezingen niet meer beschikbaar
stellen.
CREDIET HARINGVISSCHERIJ
CONTRACT GETEEKEND
Op het departement van Economische Za
ken is het contract geteekend tusschen de
regeering en de reedersvereeniging voor de
Nederlandsche Haringvisscherij, inzake de
credietregeling.
Gelijk bekend, is van dit crediet, hetwelk
tot een bedrag van 2.500.000 is toegestaan,
slechts voor ruim 550.000 gebruikt. In ver
band met de groote vraag naar haring is
nu reeds vrij veel verkocht van die partijen,
waarop het rijksvoorschot is -erleend. Houdt
deze vraag nog een maand aan, dan zal de
totale voorraad snel opgeruimd zijn, het
geen voor het komende haringseizoen van
veelbelang zal zijn, hoewel het zeer hooge
Duitsche invoerrecht op haring een struikel
blok blijft.
Naar wij vernemen zal onze regeering stap
pen doen bij de Duitsche regeering om het
op 26 September jl. ingegane verhoogde in
voerrecht van 6 Sik. per ton in te trekken
CRISIS-BRIEFKAARTEN
TEN BATE VAN HET N. C. a
Van 15 Januari tot en met 31 December
zullen op de postkantoren verkrijgbaar wor
den gesteld briefkaarten welke met een bij
slag boven de gewone frank eerwaarde ver
kocht worden. De extra-opbrengst komt ten
bate van het Nationale Crisis-Comité.
De kaarten dragen op het linkergedeelte
van de voorzijde (adreszijde) een voorstel
ling, welke, evenals de aangebrachte zegel-
afdruk, verbandt houdt met het doel van de
uitgifte.
De kaarten worden uitgegeven met een
frankeerwaarde van 3 cent, 5 cent en 7V2
cent en worden verkocht voor 5 cent, 8 cent
en 11 cent.
De briefkaart van 8 cent is uitgevoerd
naar een houtsnede van W. Oepts te Am
sterdam; die van 5 cent naar een lithogra
phic van Aart van Dobbenburgh te Bentveld.
De briefkaart van 7y2 cent is uitgevoerd
naar een teekening van H. Th. Wijdeveld te
Amsterdam, afbeeldende, boven de landkaart
van Nederland, den strijd van de elkander
verslindende machten in den wereld-chaos.
De briefkaarten zijn na den termijn van
verkrijgbaarstelling nog tot en met 31 De
cember 1934 geldig voor postgebruik. De aan
het einde van het verkooptijdvak niet ver
kochte briefkaarten worden vernietigd.
TWEEDE BLAD PAG. E
ROFFELRIJMEK.
Moeilyk, maar noodig.
Terecht wordt er op gewezen, dat on
schen hebben te zitten. Zoolang open-
lijk In de roode pers de sabotage ge
predikt wordt, heeft de regeering
ernstig toe te zien.
Als je trouw de roode krant leest
En dat moet ik, tot m'n spijt
Sta je paf van de naïeve
Roekelooze roerigheid
Die gekweekt wordt door de lijdera
Aan verzetlustpolitiek,
Prikkelend het lichtgeloovig,
Lichtontvlambaar rood publiek.
Lui met hersens: Wibaut, Vliegen
Pothuys, Banning, Albarda,
Wauwelen de Notenkrakers
En Pen-Arie-tjes niet na
ln hun Punch-iale wijsheid
Van ontploffend onverstand,
Maar dat heeft bij de Genossen
De gebalde overhand.
Titels: ,J)e regeering wil nietl"
Maken de verarmden diets:
Zulke dienaars van de brandkast,
Van den mammom, staan voor nietsl
Hoofden als: „Wel geld voor Oorlog
Burgerwacht en B. V. LA"
Spelen op de laagste hartstocht
Van het volk een schunnig spel.
En de leugenpropaganda
Op het Overheidskantoor
Woekert in gestolen vrijheid
Als met Staatssubsidie!door:
Op een postkantoor, bijvoorbeeld
Midden in het vaderland,
Heeft een communist de draden
Van de seindienst in de handt
't Is een mooi controlepostje
En als centrum van verraad
ls het voor de Moskovieten
Bij een coup d'état niet kwaad..
Moeilijk is het wel, maar nóódig
Dat met moed en veel beleid
Wordt gezorgd bij Staats- en Stads
voor gezonde zuiverheid. [dienst
(Nadruk verboden.) LEO LENS,
Correspondentie. Mag ik nog eens,
en voorloopig voor het laatst, meedeelen,
dat ik er onmogelijk aan beginnen kan,
brieven te beantwoorden waarbij geen
postzegel voor antwoord ingesloten is?.
Tijd, papier en enveloppen heb ik in
overvloed; postzegels niet! L. L.
Een montagefoto, die wél twijfel doet rijzen, of het nu zóó
noodig was, om de autoborden type L de kwalificatie
ongeschiktV' te geven.
Links: Bij de Scheepsbouw-Mij. te Amsterdam wordt de
achtersteven van de „Tricolor"voor Noorsche rekening
gebouwdafgewerkt.
Hiep ishoogsPonrech
.vaardig dal-deze num-
merplafs
i: vervolgd worden Per-
wijl onderstaande-
llkenteekens"no9 bij
duizendpallen in
gebruik zijn
©ij
Een tweetal karakteristieke foto's uit Bagdad, de sterk zich uitbreidende hoofdstad van Mesopotamië.
Links aan den oever van de Tigris; rechts, een alledaagsch straattafreeltje.
Een gezicht op den beroemden Adams Piek (Ceylon), genomen met een telelens op de nieuwe infra-roode 11 ford-plat en.
De nevels die hier hangenhadden tot nv- toe iedere foto onmogelijk gemaakt.
Tusschen Gorinchem en Sleeuwijk zal de „Gorinchem V" als veerpont komen varen. De boot staat nu nog
op de helling van de werf ,JDe Klop?' te Gorwchenu
