SW. A. HOUTMAN Co's PIANO- en ORGELHANDEL Schiedam
VRIJDAG 20 MEI 1932
DERDE BLAD PAG. 9
HET KAMERLID SNOECK
HENKEMANS
HOOPT 21 MEI 70 JAAR TE
WORDEN
reden tot huldiging
Het feit staat vast: J. R. Snoeck
Henkemans is 21 Mei 1862 te 's-Graven-
hage geboren.
Hier zie ik direct, dat er iets uitzon
derlijks aan hem is. Hij is een geboren
en getogen, zelfs doorgefourneerd Ha
genaar, en kwam toch diep in de poli
tiek terecht. Dat is iets zeldzaams, want
ook hier geldt: Hoe dichter bij Rome.
hoe slechter politicus.
In de tweede plaats is de heer
Snoeck Henkemans van huis uit en
gedurende een groot deel van zijn leven,
zakenman geweest. En zakendoen en
politiek verdragen zich vaak niet al te
best met elkaar. Doch uit de zakenman
Snoeck Henkemans is een politicus ge-
groeid in optima forma, die óók zaken
kan doen. Daarover straks nader.
En nu nog een derde uitzondering.
Al jong bewoog Snoeck Henkemans
ich op kerkelijk en speciaal op diaco-
aal terrein. Zijn vader was een oprecht
olger van Ds. Molenaar, een der eerste
rthodoxe predikanten in Den Haag,
wien ook Mevrouw Groen van
irinsterer in haar correspondentie zoo
paardeel-end schrijft.
De jonge Snoeck ging dezelfde weg
n bemoeide zich bij voorkeur met dia-
onale arbeid, kinderzorg en bescher-
ning van het verachte en verlorene in
et algemeen. Dit blijkt wel hieruit, dat
eerste pennevrucht, welke hij aan de
rukpers toevertrouwde, getiteld was:
J)e belangen der armen", en in No-
ember 1896 in de „Stemmen van
baarheid en Vrede" van Dr. Bronsveld
erseheen.
Groote interesse had hij daarom voor
J Kinderwetten, welke in 1901 waren
angenomen, doch die pas in 1905 in
-erking konden treden.
Hierover sprak en schreef hij veel en
ia een boeiende voordracht te Amster-
am gehouden oefende men steeds meer
andrang op hem uit om zich als can-
daat beschikbaar te stellen.
Die aandrang kwam ook van de zijde
jn Jhr. de Savornin Lohman, doch
noeck Henkemans had steeds geant-
-oordZoolang u en Dr. de Visser het
neens met elkaar bent, voel ik niets
oor de politiek. In 1903 werden die
het eens en sindsdien ontwikkelde
ich meerdere actie bij de Christelijk-
listorische groep.
Zóó werd Snoeck Henkemans in 1909
andidaat in Amsterdam II en Den
laag II; in de laatste plaats was er
reinig kans, maar Amsterdam II bracht
en overwinning. En zóó kwam hij via
et diakenschap volop in de politiek.
In de Kamer trof hij het in de ko-
ïende periode. Want de nieuwe Armen-
ret kwam in behandeling en 't spreekt
an zelf, dat hij en de heer Elhorst, die
ngeveer langs dezelfde weg in de Ka
ler was gekomen, groote interesse had
voor dit onderwerp. Het echt Chris-
i)yk beginsel, dat heel de Armenwet
eheerscht, werd door deze twee afge-
aardigden telkens op uitnemende wijze
erdedigd.
De coalitie deed trouwens in deze da-
en heerlijk werk. Vooral ook op 't ter
ein der sociale wetgeving. Het scheen
rel of alles zich aanpaste aan de nei-
ing en voorliefde van den jubilaris,
an Minister Talma bood hij groote en
arme steun, en deze stelde dit wel zoo
p prijs, dat hij per telegram aan
noeck Henkemans, die in Zwitserland
ertoefde, advies vroeg over een inge-
iend amendement op de Invaliditeits-
jet.
In 1913 werd deze belangrijke periode
(gesloten. De coalitiepartijen trokken
3. R. SNOECK HENKEMANS
wel eendrachtig op, doch Minister Kolk
man kwam te laat met
de Tariefsherziening,
en toen daverde het land van de leugen
en leuze: dure klompen, dure petten,
alles duur! en we leden een gevoelige
Heel aardig is de historische bizon-
derheid, welke de jubilaris mij vertelde
en toonde.
De kopstukken der coalitiepartijen
hadden een volle dag met elkaar verga
derd, maar er kwam geen overeenstem
ming tusschen C.H. en A.R. Het prin
cipieel accoord, zooals Dr. Kuyper het
noemde, was gauw voor elkaar; maar
bii het electoraal accoord strandde men
op de candidaturen voor Franeker, Om
men en Ede. En 't was reeds 18 Maart.
Kuyper was natuurlijk de baas bij de
A.R. Lohman kreeg volmacht van de
C.H. om zoo mogelijk een accoord te
treffen. Maar hij wilde niet met Kuy
per confereeren; hoewel deze later te
gen Snoeck Henkemans op zijn gewone
gulle manier over Lohman sprak en
maar niet begreep, wat deze tegen hem
had.
Evenwel, Lohman wees Snoeck Hen
kemans aan om met vrij mandaat met
Dr. Kuyper te overleggen en deze, die
onmiddellijk begreep, dat de schoen
voornamelijk in Franeker wrong, bood
om de coalitie te redden direct
aan, dat de C.H. partij de candidatuur-
Van Koetsveld zou terugnemen en de
A.R. de keuze te laten. Ommen en Ede
moesten dan maar aan hun lot worden
overgelatendie werden toch door
Bichon van IJsselmonde en Schimmel-
penninck gewonnen.
In een half uur waren de onderhan
delaars het eensDr. Kuyper stelde het
accoord op, dat subiet gedrukt werd
Mr. Kooien werd telegrafisch uit
Utrecht ontboden en drie uur later was
het politiek accoord geteekend in zes
exemplaren, (want ik wil waarborgen,
zei Dr. Kuyper) door J. R. Snoeck Hen
kemans, Dion Kooien en Kuyper.
Het vreemde hierbij was, dat de eer
ste onderteekenaar nog geen lid van
het Hoofdbestuur der Unie was. Eén
der zes documenten werd te mijner eere
uit de brandkast gehaald en ik heb er
lang en genoeglijk met den jubilaris
over gesproken.
Want het was toen een mooie tijd.
Ondanks het feit, dat de rechtsche Ka
merleden bij bosjes de nederlaag leden.
Ook Snoeck Henkemans keerde niet
terug. Dat geschiedde in 1916 toen v.
Bylandt voor Apeldoorn bedankte en h\j
zijn opvolger werd. De band met Apel
doorn bleef tot heden trekken; thans is
hij nog hoofdredacteur van het week
blad „Koningin en Vaderland".
Sindsdien is de jubilaris lid der Ka
mer gebleven, van welke hij in Februari
1.1. 20 jaar deel uitmaakte.
Toen hij in 1915 geen Kamerlid was,
bewilligde hij in een candidatuur voor
de Haagsche raad en het was een ver
rassing, dat hij voor district II gekozen
werd. Tot heden is hij raadslid geble
ven en heeft hij veel gepresteerd; ook
veel gedaan voor het gemeenteperso-
neel. Want om het onjuiste, maar be
grijpelijke woord te gebruiken con
servatief was hij nimmer; eer liep door
heel zijn optreden een rood draadje.
Na de evenredige vertegen
woordiging
kreeg hij heel veel werk. Mr. Verkou
teren was secretaris van de Unie, maar
Lohman zei: Snoeck, dat moet jij op
knappen. Geen enkele tegenwerping
baatte; h§ moest hoofdbestuurslid en
secretaris worden en heeft daardoor
veel gelegenheid gehad om de Chr. Hist,
partij organisatorisch op pooten te zet
ten want we hebben het elkaar eerlijk
erkendvoor die tijd leek het naar niets.
Daarbij kwam, want ik moet mij be
korten, in 1922 het hoofdredacteurschap
van De Nederlander, waar ook nogal
zorgen aan vast zaten, doch dat Snoeck
Henkemans tot 1 Jan. 1932 met groote
bekwaamheid vervulde.
Echter was het noodzakelijk, dat hij
zich nu eindelijk uit de zaken, de wijn
handel Voss «Sc Co., welke hij van zijn
vader had overgenomen, geheel terug
trok: de politiek had de volkomen over
winning behaald; zij gaf beurtelings
vreugde en verdriet.
Kinder- en armenzorg bleef immer
de volle belangstelling houden. In de
stichtingen van Kinderzorg worden
thans 300 kinderen verpleegdvan alle
1000, die er opgevoed zijn, heeft de
voorzitter nauwkeurig aanteekening ge
houden; en zij blijven zijn „pleegkinde
ren".
Uit de ledenlijst van het huldigings
comité blijkt, in welke vele andere ver-
eenigingen de jubilaris een leidende
functie bekleedt: ik noem thans alleen
als 't meest markanteTalitha Kumi te
Zettende Ned. Herv. stichtingen voor
Zenuw- en Geesteszieken „Zon en
Schild" bij Amersfoort (gelijk andere
voortgekomen uit de Federatie van Dia
conieën in de Ned. Herv. Kerk)het
voorzitterschap van Armenraad en Alg.
Armencommissie; het presidentschap
van de Chr. Hist. Kamerfractie en
het 50-jarig lidmaatschap (thans nog
voorzitter) van de Kon. Zangvereeni-
ging „Excelsior".
En dan wijs ik nog op één ding. Tot
zijn veertiende jaar bezocht de jubilaris
de beroemde M.u.l.o.-school van den
voortreffeljjken onderwijzer en opvoe
der Eerdbeek. Toen deze op 65-jarige
leeftijd pensioen wilde nemen (hij heeft
er kort van genoten), dreigde de school
te verdwijnen. Op dringend verzoek
ging Snoeck Henkemans zich toen ook,
gesteund door de predikanten Karres en
Obbink met het onderwijs bemoeien.
Het resultaat was heerlijk. Thans heeft
de toen gereorganiseerde vereeniging
zes bloeiende Chr. M.U.L.O.-scholen in
Den Haag.
Het één met het ander is voldoende
om eenig beeld te geven van het vele
werk dat in de loop der jaren is ver
richt.
Verwondert het iemand, dat uit de
breede kringen dankbare mannen en
vrouwen naar voren kwamen om den
70-jarige Zaterdag a.s. te huldigen en
God te danken voor zooveel verspreide
zegen.
Mij niet! En ik voeg aan dit alles van
ganscher harte een welgemeende zegen
bede toe en een hartelijke dankbetui
ging voor jarenlang genoten vriend
schap.
Gods zegen zij met hem en de zijnen!
Wetenschap.
Dinsdag ie uit Duitedblaind te Boston
aangekomen de vouwboot die vioe-edmi-
naal Byrd zal gebruiken op zijn tweede es
peditie naar de Zuidpool. De boot ie Byrd
door een van zijn bewonderaars aangebo
den. Hij denkt in Juni am. naar de Zuid
pool te vertrekken. i
Schoolnieuws.
CHR. NAT. SCHOOLONDERWIJS
De algemeene vergadering.
Na opening door den Voorzitter, Ds. M.
van Grieken, en het zingen van Psalm
89 8 bracht de penningmeester, dc heer
Schut, verslag uit over het afgeloopen
jaar. De Voorzitter dankte den penning
meester en stelde de vergadering voor om
den heer Schut een vaste aanstelling te ge
ven als penningmeester (Applaus.)
De heer Schut zal dit nog in beraad
houden.
Als leden der Hoofdcommissie werden
herkozen de heeren Mr. J. J. de Waal Male-
fijt, Ds. J. Goslinga te Utrecht en Ds. M.
van Grieken te Rotterdam.
Nadat nu Ds. B. A. Knoppers zijn
interessant referaat gehouden had, waar
over we reeds gijster een verslag hadden,
was er gelegenheid tot bespreking.
De heer Van Andel te Utrecht oor
deelde, dat de Geref. Padvinders af te
keuren zijn. Het werkt mee tot gezinsou t-
wrichting. Als men de Pinksterdagen kam
peeren gaat, wat blijft er dan over van de
hoogtijden van het gezin? (Applaus.)
De heer Van der Wei was het niet
met den referent eens, toen deze zei dat de
school te veel is gemechaniseerd.
De heer Stikwerda oordeelde dat er
ook in de vrije tijd van de jonge menschen
vaste leiding moest zijn. De school moet
tijd laten voor het gezin.
Er moet op aangedrongen worden dat de
opleiding tot onderwijzer de verantwoorde
lijkheid bij brengt bij de toekomstige lei
ders om de jeugd te brengen tot kerk- en
vereenigingbezoek.
De heer Rietveld vond dat de school
en ook de jeugdorganisaties te veel de weg
van het intellectualisme opgingen. Hij is
tegen padvinders e.d., maar ook tegen het
enkel leeren van principes.
De heer Van der Spek vond dat de or
ganisatie de laatste jaren te veel beslag
legt op de jonge menschen.
Een en ander werd door den referent be
antwoord.
Hierna sluiting met dankgebed.
VEREEN. VOOR CHR. VOLKS
ONDERWIJS
Referaat Dr J. C. Roose
Van de openingsrede, door den voorzitter
Prof. Dr W. J. Aal de re in de morgen-
vergadering gehouden, gaven we in ons blad
van gister reeds verslag.
Voorts werden in de morgenvergadering
verschillende huishoudelijke zaken be
handeld.
In de middagvergadering refereerde Dr
J C. Roose, _Ned. Herv. predikant te Gro
ningen, over „Nieuwe Zielkunde en Op
voeding".
Spr. wil pleiten voor een recht gebruik
van de nieuwe zielkunde door den opvoe
der ten bate van het kind. den onderwijzer
en de oudere. Zulk een gebruik ligt op hoo-
ger niveau dan negeeren of overschatten:
het veronderstelt beheereching der stof.
Wij kunnen daarbij van Freud' en Ad'ler
leeren. ook waar zij van een andere wereld
Desohouwdmg uitgaan en soms tot schrome
lijke overdrijving komen. Ook andere nieu
we richtingen zouden te noemen zijn, die
langs den weg van het aanvoelen tot de
ziel willen doordringen en den men6ch als
een eenheid zien, bovendien in gnooter ver
band. Spr. gaat dan uitvoerig verschillende
bezweren na, die tegen deze nieuwe zaed-
kunde worden ingebracht, dat ze te nieuw
is of te oud, te veel omvat en te eenzijdig
is of dat opvoeden een gave is, die niet ge
leerd kan worden. Achter al deze bezwaren
schuilt vaak traagheid en ook vrees voor de
noodzakelijke zelfkritiek. Daartoe moet de
zielkunde ort6 in de eerste plaats brengen
en voorts de oogen openen voor de samen
hang van ziel en lichaam, bewust en onbe
wust leven, van den enkele met de gemeen
edhap.
Deze zielkunde dringt tot samenwerking.
De ouders mogen niet worden uitgesloten,
de hulp van arts en predikant moet soms
worden gezocht. Spr. vertelt van den ra ad-
geve nden onderwijzer, dde in sommige
Duiteche steden mooi werk doet. Het heil
van 't kind eisoht soms zulk een behande
ling. Juist de Christelijke school kan hier
belangrijk werk verrichten en zoo toonen
dat ze niet door partij-politiek beheeredht
wordt maar werkelijk dienen wil.
BOND VAN VEREEN. VOOR CHR. BE-
WAARSCHOOLONDERWIJS IN
NEDERLAND.
Jaarvergadering te Utrecht.
Dp Woensdag 18 dezer werd te Utrecht, in
het schoolgebouw aan den Springweg no. 93,
de elfde jaarvergadering van bovengenoemden
Rond gehouden.
De vergadering werd door den Voorzitter,
den heer Joh. Zuidmeer, van Rotterdam,
op de gebruikelijke wijze geopend.
Na afdoening van enkele huishoudelijke aan
gelegenheden had de verkiezing plaats van
bestuursleden.
De heer Dr. C. W.Tli. BaronvanBoct-
selaer van Dubbeldam werd als be
stuurslid herkozen, terwijl in de vacatures Ds.
H. H. Ba r g e r en J. Prins werden gekozen
Mevr. T. S c hipp er s-N oo r dt zvan
den Haag en de heer N. Janssen, van
Utrecht.
Vervolgens werden door de secretaresse,
mej. F. J. van Beeck Calkoen en door
den penningmeester, den heer W. L. B. den
B 1 a a u w e n, de verschillende jaarverslagen
uitgebracht. Een commissie werd benoemd tot
het nazien van het financieel beheer.
Besloten werd verder tot medewerking van
den Bond tot stichting van een fonds voor
ouderdomstoelagen aan bewaarschoolpersoneel
wier levensonderhoud na het verlaten der
school ontoereikend is.
Er ontspon zich een bespreking over -het
door den Schoolraad in zijn laatstgehouden
algemeene vergadering genomen besluit inzake
de contributieregeling voor de Christelijke
bewaarscholen, teneinde de toetreding dier
scholen tot den Schoolraad te vergemakkelij
ken. Deze actie van den Schoolraad werd door
de vergadering algemeen, als ongewenscht,
betreurd.
Referaat.
Door den heer A. J a n s e te Biggekerke
werd daarna een referaat gehouden over:
„Vertellen uit den Bijbel aan kleuters", waar
van wij gister reeds verslag gaven.
Op dit referaat volgde een aangename be
spreking, waaraan verschillende personen deel
namen.
Nadat door den Voorzitter aan den referent
den dank der vergadering was gebracht voor
zjjn degelijk en leerzaam betoog, werd de ver
gadering na dankzegging door den heer Janse
gesloten.
Gemengd Nieuws.
boerderijen in de asch gelegd.
Vee in vlammen.
Woensdagmiddag om twaalf uur geraakte
door onbekende oorzaak de boerderij, eigen
dom van en bewoond door j. Stevens te
Uffelte, gemeente Havelte (Dr.) in brand. In
een ogenblik stond alles in lichter laaie. Huis
met inboedel verbrandde geheel. De woning
van den landbouwer H. Schinkel Hzn. werd
een prooi der vlammen. Van deze laatste wo
ning wist men den inboedel in veiligheid te
brengen. Het vee was in de weide. Door den
gunstigen wind is het gelukt de verder omlig
gende boerderijen te behouden. De aanwezige
handspuit uit Uffelte houdt de brandende
ruïne nat en tracht verdere uitbreiding van
het vuur te voorkomen. Verzekering dekt de
schade. Eenig geld ging verloren.
Te Wehl (Gld.) brandde van den landbouwer
Peters de veestalling af. Twee paarden, vijf
kalveren en een groot getal varkens kwamen
in het vuur om. Verzekering dekt slechts ge
deeltelijk de schade.
nachtelijke vechtpartij.
Gisternacht heeft te Groningen een vecht
partij plaats gehad, waarbij twee mannen en
cén vrouw zijn gewond. De dader, de 32-jarige
schipper H. G. T., die de verwondingen met
een mes toebracht, is gearresteerd. De oorzaak
is vermoedelijk minnenijd.
een vlammende auto sticht
BOSCHBRAND.
De chauffeur J. C. R., uit Eindhoven, die
met een vrachtauto op weg was van Helmond
naar Nuenen, zag plots een groote vlam langs
den motor schieten. Zonder den wagen te rem
men, sprong hij den auto uit, die een gangetje
had van 25 K.M. Hij kwam er goed af. De
auto schoot, volop brandende, de bosschen in.
De boomen vatten vlam, doch werden spoedig
gebluscht.
Radio Nieuws.
VRIJDAG 20 MEI
18.00 I
i
18.20 I
18.45 1
u: Phtlhara». orkes*
Huizen KRO: Gramofoonmusiek
Huizen KRO: Orkest
Londen: BBC-orkest
P a r ij s-E i f e 1: Symphonie.orkeat
3 Hilversum VPRO: Concert
Hilversum VPRO' Concert
Da ven try: Eugene Pini's orkeet
VARA: Gramofoonmuziek
3 Hulzen KRO: Laxidbouwoauserie door
Th. Arts
l Hilversum VPRO: Cursus: De mis
deelde jeugd.
I Hilversum VPRO: Cursus: Geestelijk
leven ln Indië
t VPRO: Declamatie Albert
i VPRO: Persberichten
i VPRO: Persberichten
ZATERDAG 21 MEI
8.00 Hulzen KRO: Morgencont
Königswus
Hulzen KRO: Gramofoonmuziek
Hilversum VARADe Wielewaal
Langenberg: Vesperconcert
Hilversum VARA: Dt Wielewaal
Warschau: Con«^rt
Hilversum VARAHuismuziek
Londen R.: BBC-orkest
5 Warschau: Omroeporkest
j Hilversum VARA: Gramofoonmuziek
3 Kalundborg: Omroeporkest
3 Huizen KB"
3 Hllversur
Vara-orkost
reisverhaal dc
ngen. Cursussen e
VARA: „Joden In noo
or M. Sluyser
i VARA: Friesch uurtje
i KRO: Journalistiek weekoi
KRO: Dr L. Veeger: Kleutecr-
i KRO: Kinderuurtje
i KRO: Politieberichten
DE DOODELIJKE STROOM
Up de Oranje-Nassau Myn I is boven den
grond, de monteur P. V. uit Amsterdam bij het
boren met een electrische boor in aanraking
gekomen met een electrische stroom en ge
dood. P. V. was gehuwd en had drie kinderen.
ONDER DE TRAM VERMORZELD.
Woensdagmiddag wilde op den rijksstraat
weg Maastricht-Gulpen de voerman J. B. uit
Margraten van zijn wagen springen. Op dat
moment passeerde juist de tram naar Vaals.
Hij werd gegrepen en een eind meegesleurd.
Het lichaam werd geheel verbrijzeld opgeno
men. Het slachtoffer laat een vrouw en kin
deren achter.
KAPITEIN KLAKKEBOS GAAT NAAR AMERIKA
door G. TH. ROTMAN
Dit gezegd hebbende nam hij zijn neven
mee naar den vliet buiten de stad, waar de
boot aan den kant gemeerd lag. „Kijk", zei
hij, „die buizen daar van achteren dat zijn
de raketten, een zwaar soort vuurpijlen.
Door één handbeweging aan die stang daar
schiet ik ze af, en dan schiet de boot met
'n reuzenvaart vooruitl"
4. Thuisgekomen, wilde de kapitein de
werking dadelijk aantoonen. Hij nam 'n
vuurpijl, deed er van voren een flink stuk
klei aan, en legde t geval op tal'el. netjes
op de openstaande, verandadeur gericht. Én,
terwijl de jongens en tante Ophelia vol span
ning toekeken, stak hij plechtig het lontje
aan.
(Wordt Maandag vervolgd)
Singel 114—116, TeleL 68871
Bekende merken in alle prijsklassen w.o.:
aar'
VS'
iftelij f
Hier hield de spreker plotseling stil, stoot-
zijn makker aan en zeide op fluisterenden
3n: Mooi zoo! Kijk eens!
Sergius, die zich al dien tijd slapende ge-
buden had, spande zich in opdat hem geen
oord ontgaan zou.
Kijk! herhaalde de spreker op beteeke-
isvollen toon. Zie hoe goed het is er een
ouwen spion op na te houden! Daar komt
Absolute Garantie
Grotrian-Steinweg - Schiedmaijer - Mannborg e.a. K^uSng
DE VAL VAN KONSTANTINOPEL
Door LEWIS WAT J.ACE Naar het Engelsch door AT Af A
-Wie?
Wel, de dochter van den ouden Indiër,
i dien draagstoel links, daar is zij!
Sergius hoorde die woorden en brandde
n verlangen om zelf ook in die richting
zien, want hij begon een vaag vermoeden
krijgen. Hij kwam nog zoo pas uit de
iiige haven van Bielo-Osero en was wiet
S in het ontdekken van sdhandalen. Hij
it dat de -wereld verdorven was, maar was
)it persoonlijk met de misdaa<l in aanra-
ig gekomen. Tot nog toe was zij hem als
i huilende wolf in de verte. Hoe verlang-
e hij te zien of zijn gissing juist was, of het
leisje, waar zijn gevaarlijke buren op wacht
ft ;n, inderdaad de dochter was van den In-
iêr, dien hij in het witte kasteel had lee-
«n kennen. Hij herinnerde zich harer zoo
"sndig. Haar gelaat en houding waren
Q dikwijls in de indachten gekomen, zoo
ivoudig en kinderlijk, zoo liefelijk en
Shoon. Hij hoorde den gelijken tred der
ragers in het voorbijgaan. Toen het geluid
u&Uêr voetstappen ophield, pam een i.ij.uw
u en
s( 'vei
en vreemd gevoel intrek in zijn hart. Toch
wist hij zich in zoover te bedwingen, dat zijn
hoofd op zijn arm bleef rusten.
Bij den heiligen patroon van uw vaders
Orde. zij is meer dan lief! Ik ben bijna ge
wonnen!
Komaan, ik. ben dus niet zoo dwaas
als gij dacht! riep de ander lachend.
Toen werd hij eensklaps ernstig en zei-
de: Ik ben vast besloten om door te gaan. Ik
moet haar hebiben er kome van wat wil. Ik
ben niet bang; gij kimt u terugtrekken, maar
ik ben te ver gegaan om he* hierbij te laten.
Laat ons haar volgen en haar nog eens
zien, mijn mooi prinsesje.
Sergius begon de bedoeling te vatten. Hij
kom nauwelijks ademhalen.
Waoht even, zei de ander weer. Gij
zeidet juist dat een boot werd neergelaten
in het reservoir. Wat gebeurde er toen ver-
dei-?
Wat er verder gebeurde? Zij deden een
ontdekking. Er wend een vlot gevonden,
vastgelegd tusschen vier van de groote pila
ren in het reservoir, en daarop rustte een
gebouwtje met gemeubelde kamers. Er was
een bootje bij om af en aan te voeren.
Hoe is het mogelijk!
Ja, en toch is het zoo. Maar kom nu
mee, of wij verliezen mijn prinsesje uit
het oog.
En vonden ze neg meer?
Zij kwamen met haken en dreggen en
na lang zoeken brachten e$i de vermisten,
boven, dat wil zeggen haar beenderen. Maar
kom nu, onderweg vertel ik het overige.
Zoodra zij weg waren richtte Sergius zich
op. Hij huivende. Hem was een vreeselijk
licht opgegaan, zooals met iederen i
vroeger of later op den weg door dit leven
het genial is.
ACHT EN DERTIGSTE HOOFDSTUK.
De zoon van den abt.
Sergius was bllijven zitten, maar de bc
koorlijkheid van het schoonè uitzicht vóór
hem was verdwenen. Ttwee dingen waren
hem duideJijk: ten eerste, er was sprake
van een samenzwering en ten tweede, die
samenzwering gold de dochter van den In-
dischen Vorst.
Toen hij aan de poort van het oude kloos
ter bij de Witte Zee afscheid nam van Va
der Hilarion en deze hem zijn zegen gaf,
met de opdracht het evangelie te prediken,
kon hij niet vermoeden, dat hij dadelijk na
aankomst in Konstantinopel verliefd zou
raken. Om der waarheid getrouw te zijn
moeten wij er bijvoegen, dat hij het ook nu
nog niet vermoedde, en de huivering die
hem bevangen had alleen aan afschuw van
de belagers toeschreef. Hij begreep echter
dat het meisje geholpen moest worden.
BehaJlve dat voelde de jonkman nog een
anderen machtigen aandrang om hande
lend op te treden. Een der twee sprekers
en nog wel de slcch'ste, had zich een zoon
van den Abt van Manganese genoemd. Van
zijn eigen Abt! Kon die uitnemende man
zulk een verdorven zoon hebben? Hij kon
het niet gelooven^. Hij zou hem volgen om
zich met eigen oogen te overtuigen.
Sergius stond dus op en ging de samen
aweerders achterna, Ala hij den draagstoel
kon inhalen, zou hij hen gemakkelijk
kunnen onderkennen.
Verderop waren tal van wandelaars,
maar toch meende hij den stoel te onder
scheiden en verhaastte zijn stap, uit wees
dat de persoon die er in zat de trappen Lij
het Bucoteon zou afdalen. Maar neen, de
dragers gingen er voorhij. en hij ging lang
zamer loopen, wetende dat zij weldra moes
ten omkeeren en hem tegenkomen.
Wat hij verwacht had gebeurde, maar
daar hij niets verdachts in de nabijheid
zag, vreesde hij zich vergist te hebben cn
keek, om zekerheid te krijgen, door het
voorraampje in den stoel. Hij ontmoette
den blik eener bejaarde vrouw, die hem
verwonderd aanzag over zooveel vrijpostig
heid.
Hij begreep dat hij den verkeerden kant
was opgegaan en keerde ijlings terug. De
vergissing vermeerderde zijn bezorgdheid
en hij liep zoo spc .dig moglijk terug naai
de bank, waar hij gezieten had, de poort
vooibij. Zijn angst nam t~c, en hij gaf
zichzelven reeds bij voorbaat de schuld van
alles wat het lieve meisje in dien tussehen-
tijd had kunnen overkomen! Maar zie. daar
kwam in de verte eon draagstoel aan, een
zeer fraaie,, ja, dat was de hare. w. nt aan
de rechterzijde liep de reusachtige neger,
die hij ook op het Witte Kasteel had ge
zien. Hij bleef staan en haalde diep adem.
en moest al heel overmoedip- zijn om op
op klaarlichten dag dien negervorst aan te
'allen!
TenvSj'l hij 'smans uitheemsche kleeder
dracht en statige houuing bewonderde, en
de voorname onverschilligheid waarnam,
waarmede hij het staren der voorbijgangors
verdroeg, naderde een man den stoel aan
de linkerzijde. Het gordijn aan dan voor-|
kant was weggeschoven en Sergius zag, dat
de persoon, die er in zat, achteruit week
en een sluier voor haar gelaat sloeg.
Dit was dus een van de twee mannen die
hij zocht Hij zag hem omkijken en iemand
wenken, die een paar passen achter hem
had geloopen. De geroepene naderde snel.
scheen een opdracht te ontvangen, verwij
derde zich haastig, en verdween onder de
wandelaars.
Overtuigd dat hij een der twee deugnie
ten voor zich had, besloot de monnik het
verder verloop af te wachten. Door het
raampje kon het meisje hem erkennen en
hem tot zich roepen, hetgeen hem de ge
legenheid zou geven, om zich in de zaak
te mengen.
Intusschen nam hij den vreemdeJing eens
op die naast den stoel bleef loopen, en tel
kens tegen het verschrikte meisje sprak.
Het was een knap jonkman met innemend
gelaat. Het eenigc wat men op hem kon
aanmerken was het opzichtige van zijn
kleeding.
Een helroode mantel hing in ruime plooi
cn aan een gesp van bloedkoraal over zijn
linkerschouder, liet de rechterhelft van zijn
lichaam onbedekt en werd weder door een
tweede gesp even boven de rechterknie vast
gehouden. Deze schikking liet den rechter
arm vrij, maar belemmerde het loopen. Een
oranjekleurige lijfrok met korte mouwen
omsloot zijn lichaam tot aan de knie. Een
nauwsluitende zwart en geel gestreepte
broek, uitloopende in roode schoenen, mank
te een verbazend effect. Een roode muts
spits toeloopond van achteren opgerold,
van voren met oen lange punt over net
hoofd, en een witte veer op zij, voltooide het
costuum. Hals en linkerarm waren onbe
dekt.
Dit. was de eerste keer dat de monnik
een Byzantijnsch fatje van nabij zag.
Als Sergius in Dlaats van dien sierlijk
uitgedosten losbol een afstootend persoon
gevonden had, zeu hij minder verbaasd
zijn gewnest en niet tot zichzelf gezegd hob-
ben: Ach, lieve Heer, kan dit een zoon zijn
van den Abt?
Dat zulk een heilig man zulk een verdor
ven zoon kon hebben was meer dan hij be
grijpen kon. De jongeling zou loon naar
werken bekomen, iraar welk een last van
schaamte en smart wachtte dan den armen
vader!
Sergius liep recht door, totdat de voorste
der dragers de gewone waarschuwing deed
hooren. Toen hij op zij ging, sloeg het meis
je in den draagstoel haar sluier op en stak
de hand naar hem uit. Hij had nauwelijks
tijd die beweging op te merken en te zien
hoe angstig het lieve gezichtje tot hem «»p-
keek toen dc neger eensklaps achter dc
stoel om lien, met een woesten kreet op den
fraaicn jonker toesprong en hem beetpakte
.Vin tegenstand bieden viel niet te denken.
De Griek had slechts even tijd om zijn aan
valler in 't gelaat te zien en kromp ineen
van schrik bij 't aanschouwen dier vrees
lijk rollende oogen. Hij schreeuwde van
angst, maar de sterke handen beurden hem
van den grond op en droegen hem ïjiings
naar de borstwering.
Er waren menschen genoeg in de nabij
heid, maar allen stonden sprakeloos van
schrik Niemand bewoog zich. behalve Ser
gius. Hij had de uittarting gezien, cn be
greep welke straf Nilo den belredi'ger toe
dacht
Wordt vervolgd
