-Jet Communisme in de Practijk
BINNENLAND.
haa
saac[
Radio Nieuws.
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1931
bjectieve mededeelingen en critische beschouwingen
N OPEN BRIEF AAN LADY ASTOR
iernard Shaw, reeds op den terugweg
zijn Russische reis, waarin hij naar
eigen verklaring zulke prachtige
'rukken heelt opgedaan, was op dien
ht vergezeld doör Lady Astor. Deze En-
sche dame heeft in 192G aangeboden de
(ten te betalen van den overtocht van
Engclsch arbeidersgezin naaf Rusland
Engelschen moesten daar eenige jaren
jven werken 1 en -na hun terugkomst eer-
hun raeening ovei het dagelij ksche
en weergeven. Op grond van die toezeg-
i£ is een Engelsch gezin, de arbeider
irton met vrouw en kinderen, naar Rus-
id vertrokken.
)e lady plukte echter niet de vruchten
n haar daad, want Morton stierf in Le-
igrad na eenigen tijd. Aan dien dood
rden allerlei geruchten vastgeknoopt,
iat geen enkel bewijs kon worden gele
id. Het is natuurlijk zeer goed mogelijk,
t de Engelschman op natuurlijke wijze
or ziekte is gestorven. Zijn gezin bleef in
ningrad wopen en kreeg zelfs een pen
en.
ady Astor wilde nu bij haar bezoek aan
ningrad deze Engelsche weduwe opzoe-
n eens iets to vernemen over haar
Dat zou dan een onderhoud zijn
ide'r tolken en niqt in de omgeving van
stelijke ontvangsten en toejuichingen,
arin de geheele reis van Shaw stond,
weer mislukte dit plan van de Engelsche
me. want de weduwe" Morton was niet
Leningrad, maar was Juist „toevallig"
lige dagen tevoren naar..—, Berlijn ver-
kken, waar ze voor haar gezondheid be
st heen moest. Hoe goed zorgt de sowjet
;eering voor haar beschermelingen, ze
t hen zelfs in het buitenland de beste
ïeeskundige hulp genieten!
Toch drukte Lady Astor haar verwonde-
ig uit over zulk een toevallige samen-
p van omstandigheden. Tja, antwoordden
sowjëMir i-ren, daaraan kunnen wij niets
randeren; een Engelsche vrouw heeft bij
s het volle recht daarheen te trekken,
larheen zij wil. Als bewijsstuk werd een
briel gepubliceerd in de sowjet-pers
de weduwe Morton aan Lady Astor,
arin zij haar spijt erover uitdrukt, niet
de gelegenheid te zijn haar te ontmoeten
:t U wel, het is allemaal een toevallige
nenloop van omstandigheden, de sowjet-
[eering staat hier heelemaal buiten.
ÏDZJONIKIDZE OVER DE RESULTATEN
)e sowjet-rcgeering is weer eens bezig
teen van do tallooze reorganisaties. Een
ar jaar geleden moesten alle trusts ver-
jot worden, nu blijken ze weer te groot
zijn en worden weer in kleinere eenheden
rdeeld. Dat zijn van die interne aangele-
nheden, waarmee de buitenwereld zich
el kan bezighouden; het 'is het typee-
ndc „organis.atiewerk" der sow jets.
Begin JulL-heeft Ordzjonikidze. voorzitter
d den oppersten economischen raaid en
iend van Stalin (beiden zijn Kaukasiërs)
commissie voor de reorganisatie van de
(eeringstrusts geinstalleerd, en daarbij
er den gang van de kostprijzen gesproken
Mei en Juni is de kostprijs in de zrware
dustrieën van verbruiksvoorwerpen met
procenj toegenomen, terwijl daarnaast
nog steeds voortdurende achteruitgang
de kwaliteit staat, waarover toch reeds
«veel geklaagd wondt
I Percentage van afgekeurde fabrikaten
reikte de 6ft.
Met zulke gegevens is het begrijpelijk,
il het gebrek aan verbruiksvoorwerpen
ijfl voortduren al neemt officieel de pro-
ictie in omvang ook nog zoo sterk toe.
anneer de fabrieken tot bijna tweederden
het totaal dingen produceerèn, die
slechts geschikt zijn om te worden afge
keurd, kan ook het tempo van het vijfjaren
plan het gebrek niet overwinnen.
DE COLLECTIEVE VEEFOKKERIJ
De sow jet-regeering bezit thans de erva
ring over het voordeel, dat voor haar ver
honden is aan het collectieve landbouwbe
drijf. Uit de voorschriften over de verdee
ling van den oogst, die wij onlangs weer
gaven, ziet men duidelijk genoeg, hoe aller
eerst ervoor gezorgd wordt, dat de regee
ring haar aandeel in de opbrengst krijgt,
dan de noodige reserves worden gevormd en
ten slotte het overgebleven gedeelte onder
de kolchozleden wordt verdeeld.
Nu het gebrek aan vleesch en vetten, aan
melk en eieren, erger dan ooit heerscht wil
men ertoe overgaan eenzelfde stelsel op
groote schaal in de veefokkerij door te voe
ren. Bovendien lokken daardoor nieuwe ex
port-mogelijkheden van boter en eieren, mis
schien bevroren vleesch en dergelijken.
Zoodoende hebben de raad van volkscom
missarissen en het centrale bestuur der
communistische partij tezamen, een combi
natie, die meer en meer in de mode komt,
weer een uitgebreid stel voorschriften het
land ingestuurd als een signaal, dat de
zaak moei worden aangepakt.
Men is veel van de sowjèt-regeering ge
wend, maar 't doet toch eenigszins vreemd
aan op papier gesteld te zien, hoeveel stuks
vee er over een en twee jaren precies in
de verschillende nieuwe collectieve bedrij
ven zullen zijn. In het algemeen is het
geen menschelijke zaak de vermenigvuldi
ging der dieren te regelen. Dra blijkt ech
ter wat daarmee bedoeld is, want als het
middel, dat wordt aangegeven om de ge
meenschappelijke kudden te bereiken, wordt
uitsluitend genoemd het koopen der dieren
door de kolchozbesturen bij hun leden.
Dit maakt de zaak opeens duidelijk. Wat
het „vrijwillig" koopen en verkoopen ten
plattelande betreft weet men ongeveer hoe
de toestand is. De nieuwe veefokkerijen zul
len dus hun kapitaal krijgen door het in
beslag nemen tegen een nominalen en zeer
lagen prijs, van het vee, dat de boeren,
ook wanneer ze tot de kolchozen zijn toe
getreden. voor de collectivisatie hebben we
ten te behoeden. Daar het stamkapitaal voor
loopig op ca. 5 millioen runderen is ge
steld ziet men, dat er een flinke hap zal
worden genomen uit den overgebleven par
ticulieren veevoorraaid. Ten overvloede krij
gen de partij-organen op het platteland or
der om in alle opzichten ertoe mede te
werken, dat deze aantallen vee ook werke
lijk aan de nieuw op te richten collectieve
veefokkerijen zullen worden ter beschikking
gesteld.
De kolohozen krijgen bovendien tot taak
om, gezamenlijk in iederen kolchoz, dit
jaar reeds 20—50 vetgemeste varkens aan
de regeerir.gsorganen ter beschikking te
stellen. Of dit in mindering gaat van hun
andero verplichtingen blijkt uit de voor
schriften niet Het is blijkbaar bedoeld als
een maatregel om nu reeds, voordat de
nieuwe, geprofeteerde fokkerijen kunnen
werken, eenigszins aan het gebrek aan
vleesch en vetten tegemoet te komen.
Dq verdere bepalingen bevatten instruc
ties aan tallonze organisaties om tijdige
maatregelen te nemen voor de bereiding
van veevoeder. Zoo krijgen alle levensmid
delenindustrieën de taak, de afval in hun
bedrijf ter beschikking te stellen als, vee
voeder.
Voor 1931 zullen de gecollectiviseerde be
drijven slechts bijna 35.00Q ton boter leve
ren en 103.000 ton vleesch. Slaat men dit
om over de geheelo bevolking van het land
dan beteekent dit 1 k.g. boter en ruim 2.5
k.g. vleesch per gezin per jaar. Op het
oogenblik heeft do gecollectiviseerde vee
teelt dus nog heel weinig te beteekenen.
HET LICHTEN VAN DE ..ST. PHILIBERT"
we twee schepen zijn bezig met het lichten van het wrak van het Fransche schip
ïf. Philibert", dat met Pinksteren in den Loire-mond is vergaan en waarbij ruim500
menschen het leven verloren.
DE VOLKSWIL'
Vor Menschen ein 'Adler, vor
Gott ein Wurm,
So stehst Du fest im Lebenssturm
(Van onzen Duitschen correspondent)
Duitsche vrienden hebben mij meer dan
eens verzekerd: wij benijden uw vaderland,
wanneer wij vernemen, dat Nederlandsehë
staatslieden hun trouw aan de kerk open
lijk belijdén. Ik heb er dan meestal op ge
wezen, welk een kostelijjcen indruk het op
ons maakt, wanneer wij in de eenvoudige
kleine Dreifaltigkeitskerk onder de trouwe
bezoekers ook de hooge gestalte van Hin
denburg gewaar worden. Ik zou er thans
aan toe kunnen voegen, dat de Duitschê
rijkskanselier een trouw katholiek is, die
zijn liefde voor de kerk ook in het buiten
land niet verborgen houdt.
Het Duitsche volk staat voor een moeilijk
dilemna, voor een vraagstuk, dat eng met
het geloofsleven samenhangt. Op den dag
des Heeren zal een referendum plaats vin
den als logisch gevolg van een nationalis
tische volksuitspraak tot ontbinding van
den Pruisischen landdag. Op dien histori-
sohen Zondag beginnen Hugenberg, Hitier,
Seldte, Dingeldey en Thalmann arm in arm
hun politieken veldtocht tegen de socialis
tisch vesting van Pruisens premier Braun,
tegen Otto d'en Veelgehate. Tot mijn niet
geringe verbazing zullen in deze veelkleuri
ge gelederen naast nazi's en communisten
ook mijn vrienden van den Ghristelijk-socia-
len volksdienst meewandelen. Ook zij wil
len er dus het hunne toe bijdragen, om aan
de langdurige coalitie tussohen het katholi
cisme en het marxisme een eind te maken.
Zullen de voordeelen uwer actie aldus
wendde ik mij op den man af tot hen. die
in dezen toonaangevend zijn opwegen te
gen de gevolgen? Ik bedoel: komt het u
onder de gegeven omstandigheden ge-
wenscht voor, dat de rijksregeering in den
rug wordt aangevallen? Men zat met deze
scherpe vraag zichtbaar verlegen en daar
om bracht ik het gesprek op de radio-toe
spraak van dr. Brüning. Zeide hij niet dui
delijk verneembaar voor de gansche we
reld: „Men zal mij aan de stembus niet
zien!" Beteekent deze uitlating niet een
waarschuwing van Duitschlands hoogsten
staatsdienaar aan het gansche Duitsche
volk?
Spotters nemen een loopje met d"eze uit
lating van Brüning. Ze zeggen: „natuurlijk
komt hij niet naar de stembus want hij zit
óf nog in Italië of hij bevindt zioh juist op
de terugreis van Rome naar Berlijn!"
Het doet den niet-Duitscher wrang aan,
wanneer men deze binnenilandsche ver
deeldheid in dagen van spanning gadeslaat
Dit volksreferendum geeft een duidelijk
beeld van de tegenwoordige verhoudingen,
binnen Duitschlands grenzen. Het is er een
hopelooze warboel. Niemand weet precies,
wat hij wil. Men praat elkaar voorbij,
scheldt elkaar de huid vol. gaat elkander te
lijf en-vergeet, dat men-tenslotte tot dezelf
de natie behoort.
De nieuwe grondwet droeg het staatsge
zag op aan het Duitsche volk. Dat klinkt
verheven, maar zoo zou ik willen vra
gen waar zit eigenlijk dit Duitsche volk?
Waar moet ik het zoeken? Tracht niet iedere
Duitsoher u zijn persoonlijke opvattingen
als de eenig juiste op te dringen? Wordt
ge als gast door uw Duitsche vrienden niet
van de eene vergaderzaal naar de andere
gesleept en krijgt ge niet overal weer iets
anders als de oplossing van alle hangend?
vraagstukken te slikken?
De volksstemming zal Zondag moeten be
slissen, of de Pruisische landdag uiteenge
jaagd wordt Mocht dat lukken, dan zal ook
de rijksdag en even later ook Hindenburg
eraan moeten gelooven. Men wil immers
een radicale „vernieuwing van het rijk". -
Stel u voor alsof men een rijk van 65
millioen menschen door middel van een ge
forceerd referendum zou kunnen vernieu
wen!
Laat ik het dan maar dadelijk mogen zeg
gen: ondanks de medewerking van commu
nisten en christelijk-sociale volksdienaars,
zal er van deze volksstemming hoogstwaar
schijnlijk niet veel terecht komen. De ver-
eischte dertien millioen stemmen zal men
niet halen en hoogstens zal de arme staat
dan de millioenen mark moeten betreuren,
welke zulk een „Volksentscheid" uitteraard
met zich meebrengt Het is weggesmeten
geld.
Het kan echter zijn. dat ik er volkomen
naast ben, dat mijn Duitsoh-nationale
vrienden hun dikke snorren opdraaien en
jubelen: „Es is erreicht!" Dan zal ik hun
vragen: „Wat hebt gij bereikt?" Otto Braun
is nog lang niet geslagen. Aohter hem staat
een der 6terkste partijen die der sociaal
democraten en naast deze partij staat het
machtige katholieke centrum. Van een ra
dicale omwenteling zal geen sprake zijn,
zoolang deze partijen voortbestaan. Zij laten
zich door u niet in een hoekje schuiven.
Natuurlijk zullen mijn van zichzelf en
eigen kracht overtuigde vrienden dat niet
toegeven. Zij zullen zeggen: Duitschland is
wel degelijk in staat, zichzelf te helpen. Wij
hebben het buitenland niet noodig!
Maar dan moet ik verder gaan en zeg
gen: „Beseft ge dan nog steeds niet. dat gij
den oorlog niet gewonnen hebt? dat er ruim
tien jaar toe noodig waren, om den afstand
tussohen uw land en de overige wereld te
overbruggen? Zijt ge u bewust, wat de ge
volgen zullen zijn van uw uitdagend op
treden? Uw vroegere .vijanden zullen van
Duitschland zeggen, wat eenmaal door de
Franschen gezegd werd over de Bourbons:
zij hebben niets vergeten, zij hebben niets
geleerd! Van leeningen op korte, laat staan
op lange termijn zal dan geen sprake meer
wezen. Het werk van Stresemann en Brü
ning wordt vernield maar wat stelt ge
daarvoor in de plaats? Hoogstens de bewe
ring, dat ge het beter kunt Ik vrees, dat het
hij deze bewering zal blijven
Zondag zullen de Berlijnsche kerken nog
leeger zijn dan gewoonlijk. Duizenden zul
len optrekken naar de stembus en de politie
zkl de handen vol hebben,'om de orde en
een. geregeld verkeer te handhaven. Des
avonds zal het een drukte zijn van belang,
want langs de boulevard' wordt het eerste
resultaat door Scherl per radio-omroep we
reldkundig gemaakt. Dat zal stellig met
vechtpartijen gepaard gaan, want de Duit-
schers de 1 Augustus heeft het weer eens
bewezen zijn van huis uit veohtlustig.
Överal zullen redenaars gereed staan, dr.
Goebela in het eerste gelid om de zege te
vieren, -wanneer zij behaald word't. Maar
zoover zijn we nog niet.
En ook al mocht ge Maandag vernemen,
dat de' volksstemming liet vereischte aan
tal stemmen gehaald heeft, verwacht dan
niet een bloedige revolutie, een ineenstorting
van het Duitsche rijk. Hugenberg zal zich
opnieuw naar Hindenburg spoeden en de
wijze rijkspresident zal wel een weg vinden,
om cTe Duitschers, die elkaar heden nog als
aartsvijanden bevechten, saam te brengen
tot bet doel, dat tenslotte door allen beoogd
wordt:Buitschland's wederopbouw 1
Berlijn, 7 Augustus 1931.
N(ED.) M(EISJES) C(LUBS)
Ons werd toegezonden een door Mevr. E.
Barth-van Marle geschreven brochure die
bedoelt meer bekendheid te geven aan de
Ned. Meisjes Clubs, de driehoeksmeisjes. De
N. M. C. vloeien voort uit de W. Y. W. C. A.,
de christelijke wereldorganisatie voor jonge
vrouwen, waaraan ook het insigne (de drie
hoek in den cirkel) is ontleend*. Hier te lan
de zijn ze uitgegaan van de Federatie van
Chr. Vereenigingen van en voor vrouwen en
meisjes, die een commissie instelde welke
in 1925 voor 't eerst samenkwam, tot het be-
studeeren van de mogelijkheid tot. nieuw
meisjeswerk, wat dan leidde tot de N. M. O
Hierin wil men samenbrengen meisjes van
na 13 jaar, die nog geen lid zijn van of zich
niet thuisvoelen in een der bestaande meis-
jesorgaiiisaties, in den allerbreedsten zin ge
nomen,.van de Geref. Meisjesbond tot A. J.
C. a. vwrëenigingen toe. Het werk der N.
M. C. bestak, nu ruim 5 jaar. In ons land
zijnf in 3Q -plaatsen afdeelingen, totaal tel
lende 1700 leden.
De organisatie is niet kerkelijk, maar be
doelt welln de eerste plaats evangeliseerend
te werken. Daar ze van oordeel is dat een
ongedisciplineerd mensch, zonder zelftucht,
geen goed christen kan zijn, wil de N. M. C.
het Evangelie brengen door middel van op
voeding, "van lichamelijke, verstandelijke en
maatschappelijke ontwikkeling. Het laatste
omvat vooral het aanleeren van huishoude
lijke kundigheden. Bij de installatie moet
door de meisjes de belofte worden afgelegd
dat zij haar best zullen doen God en haar
naaste lief te hebben en, vertrouwend op
Gods wet, de driehoekswet te houden, welke
enkele algameene regels aangeeft voor het
leven- De leden dragen een donkerblauwe
uniform en muts, met wit kraagje en oranje-
of vierkleurige das.
MAATSCHAPPELIJK WERK
Het Maandblad voor berechting en reclas-
seering yan volwassenen en kinderen heeft
zijn Jüli-nummèr voor een deel gewijd aan
de bespreking van het toezicht op de ver
pleging voor regeerings- en voogdijkinderen
in particuliere zorg. Besproken word"en de
conclusies van een commissie van de Ned.
Bond tot Kinderbescherming, die uitbreiding
voorstaan van het particulier toezicht door
inspecteurs, terwijl een volgende bijdrage de
nadruk wil zien gelegd op de rijksinspectie en
de voogdijraden. In een ander artikel wordt
mede naar aanleiding van „De zwarte Kat"
kwestie, de wenschelijkheid besproken va:
meer eenheid van rechtspraak in de 6tijd
tegen de pornografie.
Verder treffen we o.m. aan cijfers over
de toepassing der psychopathenwetten.
CHR. GEREF. ZONDAGSSCHOOL-
VEREENIGING
EERSTE JAARVERGADERING
De Christelijke Gereformeerde Zondags-
schoobvereeniging in Nederland hield haar
eerste jaarvergadering in de Chr. Geref.
Kerk te Utrecht.
De Voorzitter, de heer W. F. Lam an,
theol. student te Apeldoorn, opende deze ver
gadering met gebed, waarna hij in zijn ope
ningswoord sprak over: „de nood onzer da
gen roept tot uitkooping van den tijd", deze
gedachte ontleenende aan 't 16e vers van
Efeze 5.
Al is het dat dit woord direct een woord
is tot de Kerk des Heeren met betrekking
op leer en leven, handel en wandel, het is
tevens van zoover strekkende beteekenis,
I
Etch,» wat. Wils.
De kerkelijke vergadering in een corservenfabriek
Dat deze eerwaardige samenkomst niet
in ons goede Holland gehouden werd, blijkt
reeds voldoende uit 't opschrift. Maar nog
meer uit den inhoud van 't stukje, dat 'k
aantrof in „Het Kerkblad" voor de Geref.
Kerken in Nederland in H.V. en dat 'k hier
onder laat volgen.
Pas een paar dagen geleden heb 'k nog
erkend meermalen te genieten van Kerk-
bode-lectuur.
Maar ook kan '.k best begrijpen, dat som
migen wel eens lachen can de „verslagen"
van vergaderingen, die daarin regelmatig
plegen te verschijnen.
„Voor den insider bevatten ze geen nieuws
en de buitenstaander snapt er niets van",
't Was een dominee, die me dit onlangs zei
en daarom durf 'k het hier gerust neer te
schrijven.
Die kerkelijke vergadering in een conser-
venfabriek lijkt me een gezellige samen
komst geweest te zijn.
Luister naar wat H. A. C. H. in genoemd
blad er van hertelt.
Een paai- dagen geleden zoo schrijft hij
heb ik weer eens een kerkelijke vergade
ring meegemaakt. Daarvoor behoeven we
blijkbaar niet in het theologische Holland
te wezen. Ze hebben er hier ook slag van.
Het was een jaarlij ksche bijeenkomst van
alle ambtsdragers der kerken van Aanoy,
„pastors" en preachers", ouderlingen en
diakenen.
De vergadering werd gehouden in Amoy
in een Conserven-fabriek, een Chineesche
onderneming, waar flesschen soja, blikjes,
vleesch, soepen, groenten, fruit, e.d. bereid
worden. Het heele terrein stond vol met
massa's vaten.
Boven in het hoofdgebouw was een groote
zaal, vreeselijk rommelig, maar in deze om-
gering toch een buitengewoon geschikte ge
legenheid voor zoo'n samenkomst Men be
hoefde deze zaal niet te huren, daar de di
recteur der fabriek, een gezellige dikke Chi
nees zelf een van de kerkeraadsleden was.
Het was genoeglijk om hem al maar te
zien rondsjouwen, om voor nieuw aangeko-
menen zorg te dragen, door ze een stoel
aan te reiken en een lange strook papier
vol met Chineesche karakters. Het meest
vermaakte ik me door telkens weer op te
merken, dat hij zijn eigen stoel weggaf, om
dan voor zichzelf weer een andere op te
scharrelen.
Op de tafels stonden overal schotels met
zaden van watermeloenen. Dit bleek een
speciale lekkernij voor Chineesch nieuw
jaar te zijn, dat twee dagen van te voren
viel.
Uit mijn jongenstijd herinner ik me, dat
we wel pruimepitten doorbeten om dan het
zaadje er uit te halen en op te eten. Dit werd
hier algemeen gedaan, aJleen waren deze
zaden niet zoo hard. Tusschen de tanden
werd zoo'n zaadje gespleten, waarna het
pitje er uitgepeuterd en verorberd werd.
Deze werkzaamheid werd de heele dag door
beoefend.
Het resultaat was, dat de vloer er uit ging
zien als een beestenstal, wat nog erger werd
tijdens het noenmaal, toen men sinaasappel
schillen en wat men verder niet gebruiken
kon, er deponeerde. Het hoofdgerecht bij dit
maal was een kom rijst, di timaal nat, en
bereiid niet allerlei andere spullen er door
heen, zoodat door het eten met stokjes dei
ruimte vervuld werd imet smakelijke slurp-
geluiden. Maar, never mind, alles went en
je doet maar mee alsof je nooit anders ge
daan hebt.
Een van de predikanten begon met een
Bijbelbespreking, waarbij de uitgedeelde
lange strook een soort liturgie bleek te zijn.
Een lied, dat er op voorkwam, was voor de
aanvang al een paar maal gerepeteerd.
Na de notulen van de vorige bijeenkomst
kwam de bespreking van verschillende za
ken aan de orde. Allereerst de boekwinkel
die onder deze vergadering ressorteert. Dat
is een winkel, die te vergelijken is met da
Bijbeltentboekhandel in Amsterdam of het
werk van de Vereeniging tot verspreiding
der Heilige Schrift, dde in Holland zooveel
nuttig werk verricht Het is hier ook een
centrum van de colportatiearbeid, maar dat
zegt meteen, dat ze geen batig saldo kan
hebben, doch een bedrijf is, waar veel geld
bij moet in dit geval een duizend dollars
jaarlijks. Besloten werd dat elke kerk weer
50 dollar voor dit werk zal afstaan.
Een ander onderwerp was de Vijf-jaar-
beweging: de actie om in vijf jaar tijds té
trachten het aantal Christenen in China te
verdubbelen. Ook "hiervoor is veel geld noo
dig. Op de eerste Zondag na Chin. Nieuw
jaar is er een speciale collecte, waarvan 5
gegeven wr-rdt voor dit doel. Ook werd be
raadslaagd over de beste werkwijze.
In de derde plaats werd een commissie
van zeven personen gekozen, om allerlei
euveldaden van kerkleden op te sporen,
teneinde door beter weten des te beter dezö
te kunnen bestrijden.
Vanzelf was ik nog niet in staat om allé
discussies te volgen, maar toch ging ik weer
verrijkt met nieuwe indrukken en een dosis
nieuwe uitdrukkingen en Chin, zinnetjes in
mijn boekje huiswaarts.
dat het ook tot ons viermanend den vinger
opheft en van ons vraagt te arbeiden al
tijd, overal en heelemaal.
Als wij letten op het object van onzen
arbeid, nl. 't kind, dan moeten wij bekennen
dat het niet altijd onze geheele belangstel
ling heeft.
Nu rust op ons de taak om dat kind wat
mee te geven, wat kunnen wij nu beter me®
geven dan bet eeuwig blijvend Woord des
Heeren? En nu eischt én Gods Heilig Woord
én de kinderziel van ons, dat wij dat heele
maal doen, dli. ons met toewijding en zelf
opoffering geven. Een onderwijzer of onder
wijzeres moet bovendien trachten de geeste
lijke aanknoopingspunten in de kinderziel
te vinden, om 't Woord des Heeren op de.
beste manier aan de deur van het kinder
hart te leggen. Daarvoor is studie noodig,
maar bovenal vorming door de werking des
H. Geestes.
Uit het verslag van dien secretaris viel een
opgewekte stemming te beluisteren.
De vereen, mocht in den loop van dit jaar
komen tot uitgave van eigen roosters en
van een eigen orgaan „de Zaaier", waarin
in een der nummers een uitgebreide boekbe-
oordeeling.
Bij de vereeniging zijn heden 32 Zondags
scholen aangesloten en 70 leden, staande
d'e vergadering werden nog leden ingeschre
ven.
Het verslag van den penningmeester en
van den Administrateur van het orgaan, af
gedrukt in „de Zaaier" werd goedgekeurd.
Verschillende huishoudelijke zaken wer
den geregeld.
Na de pauze werd in de middagvergade
ring het woord gegeven aan den Hoofdre
dacteur van het orgaan, Ds. J. L. de Vries,
van Bussum, voor zijn referaat over het on
derwerp: „Hoe moet men vertellen op de
Op schitterende wijze werd uiteen gezet,
wat .een onderwijzer .wel moest zeggen, en
daarentegen wat hij niet moet doen, waar
door hij bezielt moest wezen, en waar hij
niet door geleid mooht worden.
Op verzoek van velen werd besloten om
deze leerzame en sohoone rede op te nemen
in het orgaan.
Nadat nog enkele vragen gedaan en door
den spreker beantwoord waren, werd deze
zeer aangename en van broederzin getui
gende vergadering met dankzegging gesloten
leiden dioor den heer S. Eigenhuis,
damster. Miuz. ir.edew. verteenenMeJ. J. S,
Brce, zang. De heer G. C. Wetrgel&air, begelei
ding. Beiden udt Amsterdam. 1 Zingen Ps. 33
BLOEMEND AAL (2459 M.) 10
tje o.l.v. Ds.
Morge n cancer t.
A. WlersJnga, Ger Pred. VUaeln
gen 5. Tijdsein 5—6.30 Concert 6 30—7 Vortel-
uortje V jongeren. 7. Tijdsein 77.30 Dec lama.
tie door R. SijbrJng. te Veendam. 7307.45 Po-
litieber. 7.45—8 Spreker: H. Amellnk. 8. Tijd-
eeLn. 810.45 Concert. 89 Muziek. 99.30
Spreker. 9.3010.45 Muziek. 10 05—10.15 Pers
berichten van Vaz Dias 10.4511.30 Gr&mofoon.
muziek
HILVERSUM (1875 M.) V.A.R.A. 6.46—7 Oclx
tendgymnastlek 7.307.45 idem 8 Tljdsedn 8 01.
Grarnofoonmuriok.
V.P.RO. Morgenwijding
V.A.R-4. 10.15 Voordracht 10.30 Voor de 1
•ging van den hand 8.15 Concert. 10 Persbe
richten Vaz Dlas 10.10 Voordracht. 10.10 Gra-
mofoonmualek 12 Sluiting.
FEUILLETON
PESTER VAN HALALAT
i verhaal uit den tijd der Babylonische
ballingschap
..Waarom laten die priesters zöch niet
sn?" schreeuwde een brutale kerel,
leeft men hen soms ook al reeds in dde
fvaageiiis hij wees naar den konings-
rg opgesloten?"
•Wat? Zijn de priesters gevangen geno-
inn?" rieipen anderen.
«Indien zij in den tempefl waren, zouiden
ete'lig komen!" schreeuwde de eenste
eer.
«Zij moeiten komen, om ons te zeggen
oe het daar binnen uitziet."
..Haalt d'e priesters &r uat!"
Wellicht is de god ook weg, weg naar
Wij zullen hem halen!"
..Gij weet nog volstrekt ndets. Klopt aan
poort! Wij moeten de priesters zien!"
Men sloeg heftig op de deur. Daar bin-
*n bleef alles stifl.
-Wellicht heeft Belibni hen opgesloten,
ttkt zij ons de 'poort niet kunnen ope
en."
«Goed! Dan slaan we de deur aan epliin-
TO!"
Het regende slagen zonder tail op d'e deur
Erger mog: men maim bijlen en knotsen en
sloeg woest om zich heen.
De douir w.eird eindialijk geopend.
Ammdthah, die opperpriester, vertoonde
zidh. Het volk week terug. Een. plotselinge
stillte ontstond^
„Hoort naar Ammaitlhah, dien dienaar van
Mardiuk, dde die hoogste god, heer van Ka-
lenna is!"
„Waar is Mandiuk? Waar is onze god?"
schreeuwde hij, die het lawaai begonnen
was.
„Mandfuk is in zijn heiligdom!"
„Dam heeft men dius de prie6tens niet op
gesloten?" riep een ander.
„Wie durft zulks veronderstellen?"
„Maar heeft men den god zijn wijgeschen
ken niet ontstollen?"
„De koniittig steelt niet; Nahunahid beval
slechts, due rijkdommen naar Erech over te
brengen, om Sims tempel daarmede te ver
ederen1"
„Waarom geeft de kondng geen goud uit
zijn schatkamers?"
„Als hij Sin een tempel wiil bouwen." rie-
pon velen, „dan diient hij zijn eigen zakken
te openen! Het is eig genoeg dat zijn die
naren, drie voor de belosLingpennangen moe
ten zorgen, ons uitplunderen. Waarom moe
ten zij de goden ook nog bestelen?"
„Gij zult het zien! NabunaMd brengt het
rijk nog iin gevaar!"
„De Perzen zijn de grenzen reeds overge
trokken."
„Bdlsazar, de prins, kan niets meer uit
richten, omdat de goden hun aangezicht van
ons afgewend hebben!"
„De verachter der goden resideert niet
lang meer op den koauiingslbuirg. Laten de
Perzen eens komen!"
Het lawaai nam van oogeniblik tot oogen
blik toe. Amrnithah, dJe opperpriester, had
zich teruggetrokken; maar plotseling stond
hij op de tinne boven de poort en gebood
met een handbeweging 6tiiltei
„Hoort mij nogmaals aaai, goede lieden!
Ik bemerk, dat gij trouwe aanhangers van
dien god zijt en verlangt dat hij zijn goederen
zal behouden1"
„Zeker, wij willen niet dulden, dat men
Merduk berooft!" schreeuwden duizenden.
Een oogeniblik later heersdhte wederom
stilte.
„Er bestaat één middel," hernam Anrmi-
thah, „dat is: naar den koning te gaan en
hem een gunst verzoeken. Wij zullen Nabu-
nahiiid heden nog een audiëntie afsmeeken,
en hem zeggen, dat Kalanna bedroefd is,
wijl men zijn god verarmt en zijn priesters
het levensonderhoud ontneemt Nabunahid
zal ons aanihooren."
Het volk stemde luide in met dit voorstel
en juichend trok hier en daar een bende
door die stad.
Toen Ammdthah met twee priesters de
zaal, waar gewoonlijk audiëntie verleend
werd, betrad, viel zijn oog op Belibni.
De hoogepriester sidderde; hij was voor
nemens geweest den kernhng alleen te spre
ken. Belibni eohecn dit verhinderd te heb
ben. Men wist in Babyion zeer goed. dat de
koning zelden een besluit nam, zonder Be-
ld'bnii géhoord te hebben.
Xabunahid verscheen, onvriingd van hove
lingen en begeleid door twee dienaren, ieder
voorziien van een pradhbigen waaier, uit
pauwenveeren samengesteld. De tiara, het
teek-en zijner koninklijke maoht, dekte het
hoofd.
Toen hij die priesters zag, betrok zijn ge-
taaf. Hij schreed langzaam naar den troon
en zette zioh meer. Daarna gaf hij dien hoogo
priester een wenk. Zwijgend wierpen de drie
smeeked'ingen zich voor den troon op hun
aangezicht nedier en stonden ©ernst op, toen
die koning zijn mond opende.
„Waarvoor zijt gij gekomen, priesters van
Bel, priesters van Mairduk?"
„Lang moge gij leven, o koning, en Mar-
duk verienge uw dagen tot in het oneindige!
Gij vraagt ons, o koning, waarom wij hier
verschijnen? Groot is uw genade, dat gij ons
veroorlooft voor uw aanschijn te komen
Maar rij vermag miiet, o koning, ons te be
vrijden van een zorg, welke ons tot dezen
stap dreef. Ons werd, o heer, uw bevél voor
ocgen gebra-cbt; een bevel waarin gij ons
vraagt naar Ur, voor den tempel van Sin,
den goeden god, zooveel te brengen, dat hij
voltooid kaai worden. O koning der konin
gen! Wij eeron Sin; maar als wij geven, wot
het bevel behelst, dan is Marduk arm en
zijn prieeteis moeten hongerig den tempel
veriaten, wijl zij nleis meer hebben om !o
leven. Marduk zal dus wierook en offers
moeten ontberen. Neem terug, o groote heer
dat bevel en laat ons behouden, wat wij zoo
hoog oóodig voor den god en voor ons zelf
behoeven!"
Amrnithah zweeg. Toornig blikte de ko
ning op den priester.
Nu trad Belibni voor den vorst en sprak:
„Veroorloof uw evr -n n.mr, o groote
koning, dat hij eveneens een verzoek tot u
richt Uw wijsheid, o koning, moge dan tus
sdien ons beslissen."
„Spreek, Bëliibmi, indien het die zaak van
dieze priesters betreft"
„Gij weet, o koning, dat ook uw dienaar
Mairduk eert en dat hij hem reeds vele of
fers schonk. Hier au dit geval moogt gij
echter uw bevél niet terugnemen. Veroor
looft gij Meirduks priesters de schatten te
behouden, dan komen die priesters der go-
dien, welke Babil vereert, en smeek en om
eenzelfde gunst En en- zal dan geen reden
gevonden worden, zulks te weigeren. Sins
heiligdom, dat nog sleahts deze laatste ver
siering behoeft, blijft onvoltooid en gij hebt
tevergeefs met vreugde den dag tegemoet
gezien, waarop onder uw oogen de god van
Ur zijn prachtige, rijk veusierde woning
binnentrekt."
Belibni zweeg en naim zijn vorige staan
plaats weer in.
Nabunahid zag den priester aan.
Nogmaals trad deze voor den koning.
„O heer aller koningen; de reden welke
ik u opgaf, wa6 niet de eendge. Ik vrees
echter de tweede te noemen."
„Vrees nriet6 en spreek!"
„Toen uw bevel rniet door mij, koning
bij het volk bekend werd, om (stond er een
groote oploop en het duurde niet lang, of
B3bels bewoners bestormden het heiligdom
van Mairduk, en indien ik hen de poorten
niet geopend had, zouden dde lieden ze ver
nield hebben. Mot veel moeite gelukte het
nvij het volk tot bedaren te brengen; maar1
ik moest beloven bij u, o koning! om de te
rugname van het bevel te verzoeken. Als :k
onverriohteraake terugkeer, vises ik, dat
liet volk niet langer te bedwingen is!"
De koning hoorde vreemd op, toen de moe
dig© priestea- met dit min of meer bedekte,
dreigement den vorigen spreker beant-»
woordda.
„De stadhouder van Babylon zal Kalanna;
wefl dn 'toom weten te houden, wanneer het
tegen den kondng dreigt op te staan. Gnat
cn geeft, wat u bevolen werd. En dat zeg
ik u n-og: Zoudt gij het wik door uw voor
spiegelingen tot tegenstand trachten te ver
leiden, dan zal geen Mandiuk u voor mijn
gramschap beschermen!"
Na de gewone begroetingen on buigingen
verlieten Amrnithah en de andere priesters
den koningsbui-g.
Knarsetandend ven woede keenden rij te
rug naar den ternpeL
Nabunahdd gaf echter onmiddellijk bevel,
dat de stadhouder de noodige maatregelen
zou treffen om bet volk in bedwang te hou
den^ vooral in de buurt van don tempel, aan
Marduk toegewijd. Zoodna dit be\«l tor al
gemeen© kennis werd gebracht, bleef ook in
andere wijken alles rustig.
De priest ere 1 ever-den. zij het ook met te
genzin. hun bijdragen voor den temped van
Sin. maar wreekten zich op hun wijze.
Enk ede dagen na het voorgeval k-ne. ver
breidde zich in Babyion het gerucht, dat a!'«>
goden, uitgezonderd Nabu, ae stad verlaten
hadden. Zij wiWen voorioopig in andere ste
den vertoeven, waar zij meer geëerd werden
dan te Babél.
Droefheid cn 'juw wanen op veler gehvat
te lezen; tot een opstand kwam het echter
niet.
(Wordt vervolgd)'
