Het Communisme in de Practijk
'erhaa
aa<
MAANDAG 13 APRIL 1931
DERDE BLAD PAG. 9
(Nadruk verboden
Objectieve mededeelingen en critische beschouwingen
DE ARBEID IN RUSLAND
Dat het. voor buitenstaanders niet gemak
kelijk is zioh een duidelijk beeld te vormen
van het gewone, alledaagsche leven in dt
sowjet-unie kan men afleiden uit de vol
gende beschrijving van Wishnjakof in
Izwestia van 4 April. Deze hoont zijn mede
burgers, die reeds maanden spreken over
eten nieuw, opgang makend tooneelstuk.
„Het gedicht van de bijl", handelende over
het vervaardigen van roestvrij staal in den
Oeral, opdat zij niets afweten van de
kelijke ©taalproblemen, niet op het toon eel,
en dat wel in de onmiddellijke nabijheid
van Moskou.
Waar dus de Moskowieten zelf de toe
standen in hun eigen stad niet zouden ken
nen, hoe kan men dan verlangen, dat de
buitenwereld ervan op de hoogte is?
We worden nu echter ingelicht door
iemand, die toegang heeft tot de kolommen
der Izwestia, en dus stellig geen tegenstan
der van het sowjet-regiem zal zijn.
De fabriek „Electrostaal" bij Moskou heeft
een personeel van 5000 man en zou tot de
grootste der wereld in haar soort behooren.
De fabriek vervaardigt speciale staalsoorten
in electrische ovens, en zal in 1931 een pro
ductie van 23.000 ton bereiken.
Wishnjakof geeft het belang dezer fabriek
als volgt weer:
„Reusachtige besparing van buitenlandsch
geld, bevrijding van hej land van zijn af
hankelijkheid van het buitenland, de ont
wikkeling van den ïnstrumentenbouw,,
overwegingen der landsverde-
d i g i n g"
Maar de menschen op die fabriek zijn te
bescheiden en dat is een deugd, welke in de
sowjet-unie weinig geëerd wordt
Wanorde bi] de Spoorwegen.
Terwijl andere fabrieken stopgezet moeten
worden wegens gebrek aan hoogwaardig
staal, liggen de magazijnen van Electrostal
barstens vol. Maar de spoorwegen geven
slechts 1 of 2 wagons per dag in plaats van
5. Die spoorwegen zijn de zondebok in het
artikel van den Russischen schrijver. Vol
gens hem heerscht daar harteloos bureau-
cratisme en sabotage. Niet alleen voeren ze
niet af, maar ze voeren ook niet het nooda-
ge aan naai' de fabriek. Telkens moeten
agenten der fabriek de baan opgestuurd
worden om te onderzoeken, of er niet ergens
op een station wagons met kostbare grond
stoffen staan, die dringend noodig zijn, doch
waaraan steeds gebrek is.
Die spoorwegbeambten kunnen echter aan
ru>Ei| dezen toestand niets, veranderen. Die wor
den dagelijks overstroomd met voorschriften,
dat vervoer van het eene al dringerder en
nog meer voor alles moet geschieden dan
het andere. Dan is- er weer dringend kolen-
transport, dan graantransport, dan trans
port van machines, en zoo duurt de stroom
van elkaar dagelijks tegensprekende in
structies voort. Geen wonder, dat er bij al
dat gejacht dikwijls wagons, waarbij wer
kelijk haast is, blijven staan.
415
X pc
HHll
-.te-
)^10
H 9
De fabrieken slecht geoutilleerd.
Niet alleen de spoorwegen zijn de sabo
teurs, ook de andiere organisaties. De giet
vormen van een fabriek zijn zoo slecht, dat
ze eigenlijk allemaal afgekeurd moesten
worden en slechts in het uiterste geval ge
bruikt worden, als er niets anders meer is.
„Op goed geluk", als ze kapot gaan is de
charge van een heele oven verloren. En ze
springen ieder oogenblik in 6tukken.
De contrasten op deze fabriek zijn opval-
Een prachtig laboratorium en het primi
tiefste handbedrijf in de fabriek; de beste
irifttj ervaring der wereld op het gebied vanstaal-
smelten en een schrikbarend technisch an
alfabetisme der arbeiders; bijna 150.000 ton
voorraden aan gereede producten en totale
afwezigheid van grondstoffen.
Er zijn geen stoppen meer voor het dicht- f
zetten van de giet pannen. De fabriek kan
daarzonder niet verder werken. Men ontdekt
een weinig ervan op een andere Moskou-
sche fabriek. Maar de weg naai- deze fa
briek is zoodanig, dat een vrachtauto er on
mogelijk komen kan, en de spoorwegen wei
geren om een of andere reden de goederen
als bagage te verzenden. Dies worden er 12
man uitgezonden met zakken, die de noo-
dige onderdieelen op hun schouder zullen
aanvoeren. De productie van hoogwaardig
staal en het vervoer vanuit Moskou door 12
man op hun schouders, zucht Wishnjakof.
Het laden der ovens geschiedt door
paarden. De eigenaars daarvan geven hun
dieren slechts als er hooi wordt verstrekt,
dat de plaatselijke coöperatie natuurlijk niet
heeft Dus moet die staalfabriek zich be
moeien mot het verschaffen van hooi en
zorgen daarvan steeds voldoende voorraden
te hebben.
Wij willen ons bemoeien met het fabri-
ceerem van staal, roept de schrijver, en zijn
gedwongen ons bozig te houden met het op
scharrelen van kleinighedn, het verzorgen
van hooi, het. opjagen van den spoorweg
dienst, kortom met alles, behalve met datge
ne, waaraan men eigenlijk zijn aapdacht
zou moeten besteden.
De ziekte algemeen.
Deze ziekte der sowjet-bedtrijven bestaat
niet alleen bij Electrostaal, zij is algemeen.
Wij hebben deze mededeelingen aange
haald, omdat zij authentiek zijn en een
goede illustratie geven van de omstandig
heden, waaronder moet worden gewerkt bij
het sowjet-bewind. Hoe gemakkelijk is h'et
bij zulke omstandigheden iemand van sa
botage, van niet nakomen dier oneindig vele
partij voorschriften te beschuldigen.
En daarmee houdt toch alle wijsheid op.
Ook in het bovenvermelde geval krijgen de
„bureaucraten" de verwijten, die nota bene
onder zulke omstandigheden nog in staat
zijn staal te maken.
Is de beschuldiging eenmaal geuit, dan
begint het lieve leven pas. Dan krijgen we
een andere serie der sowj et-ziekten, d!e in
specties. Maanden achtereen wordt daarbij
zoo een gesignaleerd bedrijf bestormd door
tientallen inspectie-commissies, die ieder
werk onmogelijk maken en beslag legge
al het personeel voor hun „onderzoekingen".
Zoo heeft men op een sectie van de Zuid-
Russische spoorwegen, in eenige maanden
tijds, 80 inspectie-commissies gehad, waar
onder er waren, die 2 en 2, 5 maanden ach
tereen hebben onderzocht Onderzocht en be
enden. dat deze of gene niet had gehan
deld volgens de „partijlijn".
Al mag de sowjet-republiek het land zijn
van de papieren plannen, in werkelijkheid
bestaat er geen tweede land, waar een der
gelijk onvoorbereid, geïmproviseerd systeem
van werk bestaat, waar zoo van de hak op
de tak wordt gesprongen en waar men geen
dag van te voren weet wat de volgende dag
in het bedrijf zal brengen.
TOENEMENDE OPPOSITIE?
Een rapport van de G. P. Oe,
De Roel bevat een bericht, afkomstig van
de groep der boerenpartij, waarmede haar
redactie sinds korten tijd is uitgebreid, over
een rapport, dat de leiding der G. P. Oe in
Maart, aan het centrale comité der commu
nistische partij te Moskou zou hebben uit-
gebraoht
Dit rapport, dat onderteekend zou zijn
door de leiders der G. P. Oe. Mensjinski en
Jgoda, bevat, volgens bovenvermeld bericht,
een lijst van gevallen van verzet, zoowel in
arbeiders, als in boerenkringen, tegen de
strenge doorvoering van de partijlijn op
grond van het vijfjarige plan.
Voorts zou het rapport er op wijzen, dat
ook in partij kringen de oppositie gestadig
toenemende is, waarbij vooral in de lagere
partij kringen een uiterst vijandige stemming
tegen die leiding en de organen der partij
zou hcerschen. In zes arbeiderscentra zijn
oppositioneele groepen door de G. P. Oe.
ontdekt en geliquideerd.
Bovendien zou de ontevredenheid ook
reeds in de rijen der G. P. Oe. zelf zijn door
gedrongen, zoodat de centrale leiding daar
van nu ook haar eigen ondergeschikten moet
gaan bespieden. De G. P. Oe .heeft moeite
het kader van geheime spionnen aan te
vullen, mede met het oog op de vele aansla
gen, waaraan die spionnen in den laatsten
tijd blootstaan. Het aantal gevallen van in
subordinatie, zoowel onder de gewone troe
pen als onder die der G. P. Oe. neemt voort
durend groot ere afmetingen aan. Het rap
port zou ten slotte wijzen op de groeiende
propaganda door contra-revolutionaire groe
pen, onder de bemanning van het leger en
de vloot.
Waar de Roel beweert hiermede een offi
cieel document te hebben gepubliceerd,
meenden wij dez emededeelingen aan onze
lezers niet te moeten te onthouden.
RYKOF WEER OP HET TOONEEL
De oud-voorzitter van den raad van volks
commissarissen, Prof. Rykof, die eenige
maanden van zijn functie was ontheven, en
uit het partijbestuur was gezet, omdat hij
tot de groep der rechtsche oppositie van
Syrtsof behoorde, is thans weer in genade
aangenomen. Hij krijgt weer een „kans" als
volkscommissaris van post en telegrafie. In
de „democratische" sowjet-republiek gaat
dat alles heel eenvoudig en wordt met een
beslissing van het communistische partijbe
stuur geregeld.
Evenals in andere dergelijke gevallen heeft
de weerspannige eerst geheel en al ongelijk
moeten bekennen en plechtig moeten belo
ven in het vervolg zich zoet ajn de huidige
partijleiding te onderwerpen en bovendien
zijn vroegere inzichten van nu af aan krach
tig te zullen bestrijden. Vooral dit laatste
had Rykof tot nu toe geweigerd, maar ten
slotte is hij over alle gemoedsbezwaren
heengestapt en heeft naar genoegen ver-
EEN STRAAT VOOR EEN GULDEN
klaard, dat hij altijd ongelijk heeft gehad
en de partijbonzen altijd gelijk.
Iedereen kan zich natuurlijk wel eens ver
gissen bij de beoordeeling van feiten en
toestanden. In zooverre is Rykofs bekeering
mogelijkerwijze oprecht Tooh maken deze
afgedwongen verklaringen den indruk van
onwaarachtigheid, vooral omdat de beloo
ning zoo prompt op de boetvaardigheid
volgt Voor de sowjet-machthebbers is f'
gezindheid echter bijzaak; als men zich
slechts onderwerpt cn belooft in de toe
komst een willig werktuig te zijn is aan
hun eischen voldaan.
OLIE EN KATOEN
Zichzelf overtroffen.
De olio-injdiustrie in den Kaukasus heeft 't
voorbeeld gegeven door het vijfjarig plan in
de helft van den tijd te volvoeren. Op het
oogenblik wordt reeds de hoeveelheid olie
geproduceerd, die volgens dit plan eind 1933
zou moeten worden voortgebracht Geheele
fabrieken zoowel als individiueele arbeiders
zijn beloond mat de sowjet-orden van de
roode vlag en met de Lenin-orde, die daar
practisohe waarde hebben, omdat de bezit
ter vrijgesteld is van alle belastingen en be
voordeeld wordit bij het ontvangen van le
vensmiddelen.
Daar is het dus zeker de moeite waard
een lintje te veroveren. De sowj et-regeering
heeft de volbrengers van het plan bedankt
en direct eraan toegevoegd, dat er nu in 't
vervolg veel harder gewerkt moet worden,
want dat de uitbreiding in de toekomst nog
sneller zal moeten geschieden dan tot nu
toe. Het einde van het vijfjarig plan brengt
derhalve geenszins de grens van de uitbrei-
dingszucht der sowj et-regeering.
Deze probeert thans op andere gebieden
soortgelijke resultaten te behalen, en een der
daarvoor in aanmerking komende producten
is katoen. Men hoopt het zoo ver te brengen,
dat in 1932 geen katoen meer zal behoeven
te worden ingevoerd voor de textiel-industrie
der sowjet-unie. maar dat alle ruwe katoen
uit Turkestan, den Kaukasus en de Oekraine
zal komen. Men hoopt dit jaar bijna 750.000
ton ruwe katoen in de sowjet-unie te produ-
ceeren tegen nog geen 200.000 ton voor de
revolutie.
En daarnanog grootere uitbreiding.
De sowjet-schrijvers hadden blijkbaar e;n
helder oogenblik, toen ze dit neerschreven.
Ze hadden moeten melden, dat het in de
bedoeling ligt die steeds groeiende massa i
ruwe katoen op de buitenlandsche markten
te gaan werpen, maar bedachten zich nog j
bijtijds, dat zulks teveel angst zou verwek-
ken en vonden er nu de uitvlucht op, dat j
verdere uitbreiding zal dienen om een re
serve aan ruwe katoen te kweeken voor de
toekomstige groei der sowjet-textiel-industrie.
Geloove wie het wil.
Andere scribenten zijn minder voorzichtig
en pochen erop, dat men in andere landen
zich het hoofd breekt over de vraag, waar
heen de massa onverkoopbare producten
moet worden weggewerkt, terwijl de sowjet-
regeering bezig is met uitbreidingen op
voorheen ongekende schaal. Zoo hoort het,
dat is volgens hen „eerlijke verdeeling".
Het toppunt van onbeschaamdheid vormt
In dit opzicht wel de sowjet-vertegenwoor
diger op de agrarische conferentie te Rome,
Kritzmann. Deze meende als oplossing van
de overproductie aan tarwe te moeten ge
ven de leuze: De arbeiders moeten meer
tarwe eten. En dat waagde de vertegenwoor
diger van het eenige land, waar thans nog
broodkaarten bestaan 1
BRABANTSCHE
INDUSTRIEDAGEN
Begin September bezoek aan Brabant
Op 3 Maart j.l. had in het ge/bouw van
hot Provinciaal Bestuur te 's Bosch een ver
gadering plaats van het Comité voor de
organisatie van een aantal Brabantsche In
dustriedagen.
Het ini iatief tot he-t houden dezer Bra
bantsche Industriedagen is uitgegaan van
de Bossche en Bredasche Diocesane Werk
geversverenigingen, waarbij samenwer
king is gezocht met het Verbond van Ned.
Werkgevers de Chr. Werkgeversvereni
ging, de Ned. Mij. voor Handel en de Ver
eeniging Ned. Fabrikaat
Aanleiding tot het houden van Brabant-
sche Industriedagen is o.m. de overweging,
da' hot Nederlandsch publiek nog steeds
veel te weinig bekend is met de producten
van onzen eigen bodem en tevens zich nog
te weinig bewusit is van het zoo eenvou
dige, haar ten dienst staande middel, om
de inheemsche industrie te steunen door
n.l. de producten dier industrie te koopen.
Weliswaar vindt de leuze: „Koopt Neder
landsch Fabrikaat" steeds ruimer weer
klank, doch het is er nog verre vandaan,
dat in dezen het ideaal reeds zou zijn
bereikt.
Vandaar, dat gezocht moet worden naar
middelen, welke geëigend zijn om de aan
dacht van hot publiek te vestigen op onze
industrieele producten en meer in het bij
zonder op die Provincie, welke in de laat
ste tientallen jaren een voor Nederland
ongekende industrieele ontwikkeling heeft
te zien gegeven.
Juis! in den tegenwoordigen tijd vaD
crisis en malaise dient meer dan ooit aan
dacht te worden geschonken aan het pro
bleem, hoe de afname van onze eigen
industrieele producten kan worden gesti
muleerd en een middel, dat daartoe bijzon
der geschikt mag worden geacht, is zeker
•wel de organisa ie van een tournée, waar
bij aan vertegenwoordigers van de bin
nen- en buitenlandsche pers de gelegenheid
wordt geboden, om zich in een kort tijds
bestek een indruk te vormen van hetgeen
de Provincie Noord-Brabant op industrieel
gebied vermag te geven.
De Vergadering was van meening, dat
he: houden van Brabantsche Industrie-
dagen als hier bedoeld, moet worden be
schouwd als een eerste stap op den weg
tot het meer bekend maken van de Bra
hantsche Industrie. Bovendien, dat bij de
dit jaar en eventueel later te houden In
dustriedagen, aan de genoodigden al dat
gene moet worden getoond, wat de Pro
vincie Noord-Brabant to bieden heeft: hei
Braban sche natuurschoon met zijn bos-
schen, heiden en vennen, de gunstige gele
genheid voor vestiging van nieuwe indus
trieën, het sociale en cultureels werk, de
aantrekkelijke woongelegenheid, de goede
onderwijsinrichtingen, de moderne ver
keerswegen, de a'tractie voor het vreem
delingenverkeer, enz.
Op deze wijze wordt niet alleen het in
dustrieele belang behartigd door in bin
nen- en buitenland de aandacht te vesti
gen op de voortbrengselen der Brabantsche
industrie, doch tevens wordt het algemeen
belang der Provincie en hare Gemeenten
gediend, wier aantrekkelijkheden duidelijk
in het licht der publicatie worden gesteld.
Elch. wat Wils.
KINDERLEVEN
We schreven onlangs, dat we graag ter
beoordeeling zouden ontvangen wat onze
lezers meenden voor dit hoekje geschikt te
zijn. En aanstonds kwamen verschillende bij
dragen in ons bezit
Zoo af en toe hopen we iets uit onzen
voorraad verder door te geven.
Onder 't opschrift „Wat kinderen denken"
ontvingen we van een lezeres een schrijven,
waarvan we hier 'n „vrije bewerking" geven.
Bram was nog gen vijf jaar en had al twee
maal meegemaakt dat er een zusje of
broertje kwam. En nu had Moeder gezegd,
dat als tante Miesje kwam, dan zou er weei
een zusje of broertje komen. Of hij 't leuk
vond? „Ja Moe, fijn!"
Iedere keer als de bel ging was hij vol
verwachting of Tante niet zou komen, en ja,
eindelijk daar was zei
Tante, die verpleegster was, begreep niets
van dat hoera-geroep, waarmee zo werd ont
vangen.
Maar eindelijk hoorde ze, dat als z ij kwam
ook het zusje of broertje zou komen.
Jammer genoeg duurde 't nog wel tien
dagen vóór de kleine wereldburgei zich aan
meldde. Al dien tijd wachtte de kleine Bram
en zag je hem vaak in gedachten verzon-
Nu had Moeder op zijn vraag waar de
kindertjes vandaan kwamen tegen hem ge
zegd: „De kindertjes komen van de lieve
Heer". En dat stond vast bij hem.
Op een middag was hij erg stil. Op eens
ging hii naast Tante staan, z'n cene hand
in z'n broekzak.
„Tante, wanneer komt 't kindje nou?"
„Dat weet ik niet Bram, maar ik denk
wel gauw."
„Weet de lieve Heer precies dia tijd?"
„Ja," zei tante, „de lieve Heer weet precies
de tijd, je moet maar geduld hebben 't
kindje komt heusch wel. Ga nu maar eens
spelen. Je hebt nog heelemaal geen mooie
toren gebouwd."
Hij holde naar zijn blokken, maar 't spe
len was dien middag niet echt
Toen de tijd naderde van zusjes komst,
was de wieg in de warme huiskamer gezet
Direct was Biam er bij: „Komt zusje nou
gauw, Moeder?"
Den volgenden morgen was hij vroeg op.
liep de huiskamer binnen enhoorde het
zusje huilen, dat dien nacht was geboren.
Hij liep hard schreeuwend naar Moeder's
slaapkamer en riep: „Moeder, er is een kat
in de wieg:"
„Weineen, jongen, 't is een klein zusje
ga maar eens goed kijken!"
Hij was verrukt „O, Moeder, nu hébben
we 't zusje!"
Hij was toch zoo blij en kon er maar niet
genoeg naar kijken.
Een paar dagen later kyvcm Bram weer
met een ernstig gezichtje mj z'n tante staan.
„Tante Miesje, heb u onze lieve Heer ge-
Tante keek hem verwonderd aan en vroeg
wat hij bedoelde.
„Nou, de lieve Heer heeft zusje toch ge
bracht en u hebt 't toch aangenomen?"
't Is vaak o zoo moeilijk kindervragen
zóó te beantwoorden, dat we niet in strijd
met de waarheid handelen en we ze ook
niet met dwaze verzinsels over ooievaar en
roode kool afschepen. Spoedig toch 7-iet 't
kind 't onware hiervan in en dan voelt
't plots de smart, dat vader, of moeder, tante
of wie dan ook niet te vertrouwen zijn.
Een kind denkt en denkt ook door veel
meer soms dan wij vermoeden.
Zoo begreep kleine Bram maar niet, dat
zijn opa op 't kerkhof begraven lag en toch
in den hemel was, zooals zijn moeder hem
verteld had.
't Vraagt veel overleg, wijsheid en tact over
dergelijke onderwerpen op voor kinderen be
vattelijke wijze met hen te spreken.
Ten slotte nog een meer humoristische her
innering uit Bram's eerste levensjaren.
Hij ging naar de Ghr. school en had daar
't bekende Psalmvers: „Heer, ai maak mij
Uwe wegen" geleerd.
Toen hij op een Zondag met z'n vader uit
de kerk thuiskwam, riep hij verrukt: ..Moe-
dier, de dominee kent dat versje óók. Hij
heeft het heelemaal opgezegd, hardop in de
kerk!"
De voorloopige regeling.
Op 9 April vond in het Gouvernements
gebouw te Den Haag een vergadering plaats
i van het. Algemeen Comité voor de organi-
sa ie der Brabantsche Industriedagen.
Uit het Algemeen Comité is een Uitvoe
rend Comité gevormd, dat als volgt is sa
mengesteld: Ch. Stuleuneijer, voorzitter,
Th. H. Bemsen, Vioe-voorzit er, Mr. L. J.
van der Valk, Algemeen Secretaris-Pen
ningmeester, J. Meeüs, Secretaris, J. P. J
Asselbergs, D. Eras, .Tos. J. Klijberg vau
Thiel, C F. J. Schellens, S. van Zwanen
berg.
In het Algemeen Comité hebben voorts
zitting de heeren: Mr. F. van Lanschot
(Burgemeester van 'sHertogenbosch), Mr.
Dr. W. G. A. van Sonsbeeck (Burgemeester
van Breda), A. Verdijk (Burgemeester van
Eindhoven), M. P. W. van Hout (Burge
meester van Helmond), Mr. Dr. F. L. G. Z.
M. Vonk de Both (Burgemeester van Til
burg), Mr. Drs. P. A. F. Blom (Burgemees
ter van Bergen op Zoom), Mr B. J. M. van
Spaendonck (R.K. Werkgevers Vereeniging
Diocees Den Bosch en Breda), Mr. A. N.
Molenaar (Verbond van Ned. Werkgevers),
Mr. H. H. Steneker (Chr. Werkgevers Ver
eeniging), A. J. Handels (Vereeniging „Ne
derlandsch Fabrikaat"), Ir. J. K. Morcx
(Nijverheidscousu.ent voor de Zuidelijke
Provinciën), A. J. M. van Icrsel, P. van don
Biggelaar, P. Staal, H. Grasso. H. Man-
naerts.
De dagorde.
Besloten werd om de Industriedagen te
houden op Donderdag 10, Vrijdag 11 en Za
terdag 12 September 1931. Up Donderdag
10 September zullen de genoodigden, waar
toe o.a. een groot aantal binnen- en bui
tenlandsche journalisten, alle Ministers,
Leden van de Eerste en Tweede Kamer
der Staten-Generaal, leidende persoonlijk
heden op het gebied der Nijverheid, enz.
behooren, in den loop van den namiddag
aankomen te Eindhoven, waar 's avonds
een officieele on-vangst plaats vindt ais
opening der Dagen. Verschillende sprekers
zullen hier het woord voeren, terwijl waar
schijnlijk een industrieele film zal worden
vertoond.
Vrijdag 11 September bestaat in den voor
middag gelegenheid voor het bezichtigen
van verschillende Eindhovensche indus
trieën.
Op Zaterdag 12 September worden in den
voormiddag schoenfabrieken in Waalwijk
en daarna de nieuwe Tex ielschooi in Til-1
burg bezocht
Tijdens de gemeenschappelijke maal
tijden zullen door verschillende sprekars
korte inleidingen worden gehouden over
onderwerpen, speciaal op de Provincie
Noord-Brabant betrekking hebbend, o.a.
„Karakter van de Industriedagen als zoo
danig"; „Iets over de historie van Noord-
Brabant"; „De Eindhovensche Indus rie";
„De ontwikkelingsmogelijkheden van Noord
Brabant"; „De ontwikkelingsmogelijkhe-
Radio Nieuws.
DLmtdag 14 April.
HUIZEN (1875 M) NCRV. Van 8—10.80 ge
ruild mei den KRO. tegen Woensdag 15 April.
2.15—1.45 Luncheon.
2 Gramofoon. 21 Concert. 45 Vrouwenuurtje
66 Vervolg concert 66.30 Spreker voor het
Onderwtlsfonds voor de binnenscheepvaart. 6.30
6.45 Verbondskwartlertje. 6.45—7.15 Cureu»
ln schrlftverbeteren. 7.16—7.46 Spreker. 7.40
—8 Politieberichten. 8—11.10 Concert Plm. 9.80
Nieuwsberichten van het persbureau Vox Dlas.
11.1012 Gramofoon.
8.01—9.50
10.3012 Concert. 12 Tüdseln. 12.012 Middag
concert <Jtt-2.30 Rustpoos voor het vorxorgon
van den sender. 2.30—3 .Gramofoon. 31 Knip
cursus. 44.30 Plano-studle-muslek. 4.305
Radio-KInderkoorzang. 55.10 Gramofoon. 6.19
6.10 Concert 6.106,30 Landbouwhalfuurtje.
6.30—7 VroolUke gramofoonmuziek. 7—7.30 En-
gelsche les. 7.30—8 Muxlekhalfuur. 8 TUdeeln.
DE KOLONIALE TENTOON
STELLING TE PARIJS
HET NEDERLANDSCHE PAVILJOEN
Het NederLamisoh. Paviljoen van -ie In-
temationeile Koloniale Tentoonstelling te
Parijs zaü einde April gereed zijn.
I)e tentoonstelling zal vermoedelijk op 6
Mei door President Doumergue officieel
worden geopend. Op 7 Mei zaJ dan de ten
toonstelling voor liet publiek toegankelijk
zijn. Het Xedertandsch Paviljoen zal op 8
Mei geopend warden.
BEELDTELEGRAFIE NEDERLAND-
OOST-INDIE
OPENING VASTE DIENST
y-
In een lezing over beeldtelegrafie, gehou
den in de vergadering van het Kon. Instituut
van Ingenieurs te Amsterdam, heeft dr. Lr,
N. Koomans medegedeeld, dat begin of
half Mei de opening van een vasten daenst
voor beeldtelegrafie tusschen Nederland en
Indië te verwachten valt.
den van de Brabantsche industrie"; „Het.
sociale werk in de Provincie Noord-Bra
bant"; „De aantrekkelijkheden van Noord-
Brabant".
Het ligt in de bedoeling deze redevoerin
gen door de radio uit te zenden.
FEUILLETON
TWEE ENTHOUSIASTEN
Naar het Engelsch van
EVELYN EVERETT—GREEN
Door J. VAN ZUYLEN
Erica ging bijna overall met haar heen,
en vermaakte zich op haar meer rustige,
maai' even grondige wijze, waar deze din
gen voor haar bijna alle nieuw waren. Ze
verheugde zich in Beatrice'6 gel'.uk. en wat
haar zelf betreft, had ze het geheim van
een dieuen, onveretoorbairen vrede leeren
kennen, die elk seizoen gelukkig voor haar
zou maken, en het leven, hoe het ook tot
haar zou komen, vol van vreugd. Ze voelde
in diie dagen iets zeer teem voor haar stra
lende, Liefhebbende vriendin en patrones,
want met haar doordringende opmerkïnas-
gave zag ze heel dtiideilijk, dat er een oor
zaak bestond, dia niet venre was te zoeken,
voor deze buitengewone ontplooiing van
gaven en krachten, die den laatsten tijd
over haar gekomen was. Ze wist, dat een
bepaald element -voor de eernste maal zijn
intrede in haar leven deed, en dat haar ge
heele toekomst grondig zou worden ver
vormd, door de crisis, die onafwendbaar
volgen moest. Ze was zeker, dat een ndou
we liefde een liefde, die ze tot dden tijd
niet gekend had langzamerhand bezit
nam van Beatrice. Ze 'og, hoe de kleur op
haar wangen zich v<vcM<epte bij het hooien
.van een beken-die 6tem of voetstap, en ze
merkte zeer goed op, door het heldere licht,
dat uit de donkere oogen 6traaJde, wanneer
ze in een bepaalde richting wanen gekeerd,
door wiens tegenwoorddgihedid het was, dat
zij dlit verhoogde lioht gewonnen.
Het verwonderde Erica niet, dat het zoo
zou gaan. Er was iets in dat mannelijke,
dat krachtige, dat rondborstige van den jon
gen officier, samen met zijn ridderlijkheid,
zijn hooge beginselen, zijn verheven en toch
eenvoudigen en practischen kijk op het le
ven, dat buitengewoon aantrekkelijk was,
zonder nog te spreken van die schitterende
bekwaamheden en gemakkelijke, hoffelijke
omgangsvormen, waardoor hij overal waar
hij kwam, bewonderd en gevierd werd. Het
was zeer natuurlijk, dat Beatrice den om
gang met hem aangenaam vond, in zijn
gezelschap iets zou leeren van wat tot dus
verre slechts een naam voor haar was ge
weest En Erica wensohte haar vreugde en
blijdschap met heel haar hart zich verwon
derende, waarom zij zich zelf eenigszins be
zwaard gevoelde als door een ondefinieer
baar vedriet Zeker, als Beatrice trouwde
zou ze haar tegenwoordig tehuis verliezen,
maar nooit zou zij de warme liefde van haar
vriendin verliezen, en voor de rest had ze
in haar hart dat geloof en dSi vrede, dat
de aanvallen van een weerbarstig levenslot
trotseert. Maar waarom was het dan soms,
alsof er een golf van hevige pijn en smart j
over haar heen sloeg, als ze dacht aan de
mogelijke ontknooping van het kleine dra
ma. dat zich voor haar oogen afspeelde?
Stellig was ze niet jaloersch op het schit
terende fortuin en de gelukkige toekomst
van haar. die ze op de wereld het meest
liefhad. Neen, Erica wist zeker, dat het dit
niet was, maar rij schrikte er voor terug
om al te nauwkeurig te vragen wat het
dan wel was, dat den laatsten tijd over haar
gekomen was. Zij vocht tegen de vage rus
teloosheid en het onbestemde gevoel van
verlangen met de kalme, rustige beslist
heid, die een van haar kenmerkende karak
tereigenschappen was; en er was te veel
glans en zonneschijn rondom haar dan dat
eenige wolk haar lang zou hullen in scha
duw.
Haar snel groeiende vriendschap met
Louise was een bron van groot genoegen.
De bewoners van de beide naburige huizen
ontmoetten elkaar voortdurend vaker, met
elke week, <4ie voorbij ging, en terwij Bea
trice en Raphael in levendige discussie wa
ren over hun verschillende voornemens, en
daar te zeer in opgingen om tijd of gedach
ten over te houden voor andere dingen,
werkten de beide overblijvendcn rustig sa
men op minder roemruchte terreinen en wa
ren gelukkig in hun arbeid en in eikaars
gezelschap. Louise hield er van over haar
broer te praten, om uit te weiden over zijn
goedheid jegens haar, over de kostelijke in
zichten, die hij voor zich zelf had opgeza
meld, waar hij ook ging en in welke hoe
danigheid hij ook ergens geplaatst was; en
in Erica vond ze een zeer sympathiek luiste
raar, en vriendin, tegenover wie ze haar
hart kon uitspreken, zonder vrees om ver
velend gevonden te worden of te woraen
misverstaan.
Het nieuwe gebouw schoot flink op. Bea
trice en Raphael hadden een geschikt plekje
gevonden in een stukje grond, waarvan de
eene helft aan haar en de andere helft aan
hem behoorde. Het was geriefelijk gelegen
ten opzichte van het eenigszins verspreid
gebouwde dorp en het was niet heel ver
weg van de mijndorpen, in welks welvaart
de jonge baronet een levendig belang begon
te stellen. Hij had nog bezi,tingen aan de
andere zijde van de rij heuvels, die de
landbouwende van de mijnbouwende bevol
king scheidde, en zijn grootste inkomsten
kwamen uit de kolen-schachten, waarvan
er eenige zijn eigendom waren. Hij begon
te letten op dingen, die wat minder voor
de hand lagen, en was volstrekt niet vol
daan over alles, wat hij zag. Daarom
wenschte hij ten zeerste, dat van de voor
rechten der vereeniging zoovelen van zijn
onderhoorigen aan de roetachtige zijde van
de heuvels zouden profiteeren, als ze er de
wandeling voor over hadden om die voor-
deelen te verwerven. Hij had al verschei
den aanvragen gehad van kolenwerkers,
die zeiden, dat ze graag lid van de ver
eeniging zouden worden als het gebouw
klaar was; en ofschoon er eenige bezwaren
waren gerezen tegen de toelating van deze
mannen, omdat men moeilijkheden vrees
de door hun verschil met de meer rustige
landbouwers, Raphael legde aan al die be
zwaren het zwijgen op met zijn vroolijke en
overtuigende logica, en hij had zelfs de vrij
moedigheid om te verklaren, dat het naar
zijn meening aan de buitenmenschen veel
goed zou doen in nauwere aanraking te ko
men met mannen, die wat meer bij de hand
waren en meer belang stelden in de vragen
van den dag, dan zij zelf.
„Ik wil ze leeren te leven in plaats van
er tevreden mee te zijn maar net te be
staan, en ze zullen het van de menschen
uit hun eigen milieu beter leeren dan van
ons. De mijnwerkers zullen hen omhoog
halen, en het is onze zaak om toe te zien,
dat er geen ongelukken gebeuren door dit
proces van ontwaken en opheffen. Het
schijnt me toe, dat die kolemverkers heel
goede kerels zijn, de meesten althans
en aeker zij, die zich door de gedachte aan
ons clubgebouw aangetrokken gevoelen. Ik
zal ze met groot genoegen daar welkom
heeten."
Beatrice ondersteunde hem loyaul in deze
beslissing, en, waar ook Ds. Keith het er
mee eens was, kon er niet veel meer togen
gezegd worden. Hoe meer zielen, hoe meer
vreugd, was het antwoord, dat het meisje
lachend gaf aan een paar, die met bezwa
ren aankwamen. En zelf werkte ze meteen
een van haar beginselen uit door te zorgen,
dat bij het clubhuis een aparte groote zaal
werd gebouwd met een afzonderlijken in
gang, waarin ze zich voorstelde naaicursus
sen te geven voor de vrouwen, op midda
gen in den winter, in samenwerking met
een kleeding-club, die zij zich voorstelde
onder leiding van mevrouw Keith op te
richten.
„Ik zie niet in, waarom de mannen alles
moeten hebben en de vrouwen niets," was
er al gauw opgemerkt „Natuurlijk, ik weet
wel, als we de mannen eenmaal hebben, en
hun leeren voorzichtig en zuinig en sober
te zijn, dat dan de vrouwen al heel gauw
de vruchten zullen plukken; maar ik
wensch toch nog iets meer rechtstreeks dan
dat Geef ons een gezellige, groote kamer,
die goed verwarmd kan worden ln den win
ter, waar ze 's middags bij elkaar kunnen
komen om te werken en wat te praten, ei.
waar eens een lezing voor ze kan worden
gebonden door menschen, die de moeite wil
len nemen daarvoor over te komen. We
kunnen ook werk uitgeven dingen voor
de zending b.v. en de vrouwen, die het
erg noodig hebben, kunnen iets verdienen
door ze te maken. We kunnen geregeld zen
dingsmiddagen hebben, waarop we allemaal
voor de zending werken en een en ander
voorlezen over de menschen waarheen het
vervaardigde goed gestuurd wordt Het geld
dat ze op die wijze verdienen, kun voor hen
gehoekt worden, zoodat ze langzamerhand
een aardig spaarpotje maken, waaruit ze
de aankoop van kleeren en dekens voor
den winter bekostigen kunnen. Ja, liet geert
toch wel voldoening de menschen te helpen
geld te verdienen het is werkelijk meer
bevredigend dan alles maar te geven. !k
zou er zoovelen aan het werk willen zet
ten als er zouden willen komen. Er zijn
zooveel gestichten en instellingen, die ge
hulpen kunnen worden met kleeren van
allerlei aard. Ik zou er eens eeu of twee
moeten uitvinden die het 't meest noodig
hebben en dan konden we die geregeld hel
pen Het is werkelijk meer bevredigend dan
geld te zenden en we helpen er meieen onze
eigen armen mee. en zullen hun daardoor
naar ik hoop belangstelling bijbrengen voor
dingen buiten de straal van hun eigen een
tonig leven."
Zoo werd Beatrices „vrouwenzaal" aan het
gebouw toegevoegd met toestemming van
alle betrokkeneu; evenzoo een keukentje
met een zeer ruim fornuis en een ketel, zoo-
dat op elk gewenscht oogenblik de soepkeu
ken kon worden begonnen, zonder dat in het
.behoefd'e Ie worden ingegrepen in de
schikkingen van het groote gebouw.
(Wordt vervolgd)
