3
iicMit
Duurzaamheid
LINOLEUM KROMMENIE
PU RO L
ZATERDAG 4 APRIL 1931
DERDE BLAD PAG. 9
Kerknieuws.
DE KERKELIJKE ONTSLAGKWESTIE
Tc Wassenaar heeft naar de
Ct" verneemt, Jhr. Dr. W. A. Beclaerts
van Blokland, president-kerkvoogd, in ver
band met het geruchtmakend ontslag aan
Prof. Dr. J. ISotcmaker de Bruine als hulp
prediker der Ned. Herv. Gemeente, zich
gewend tot het Classicaal Bestuur van den
Haag, met het verzoek te Wassenaar een
buitengewone kerkvisitatie te willen hou
den in verband met de moeilijkheden, die
aldaar gerezen zijn naar aanleiding van de
vestiging van de tweede predikantsplaats.
Voorts wordt medegedeeld, dat de Her
beraad der Ned. Herv. Gemeente te Was
scnaar in een voltallige vergadering met
algemeene stemmen het volgende heeft be-
gloten: 1. Het besluit van den Kerkeraad
van 27 Februari te handhaven; 2. zoo krach-
'tig mogelijk te bevorderen, in de 2e pre
dikantsplaats Prof. Dr. R. J. Slotemakcr de
Bruine te beroepen; 3. zoo de datum van
de stichting van een 2e prcdikantsplants
vóór 30 Juni is bepaald, Prof. Slotemakcr
de Bruine te doen blijven, zoolang tot de
vacature vervuld is.
HERDENKING
Te K a t w ij k a. d. Rjjn zal Tweeden
Paaschdag door de Geref. Kerk een bijzondere
pamenkomst worden gehouden, waarin Ds H.
Metering een rede zal houden ter herden
king van het feit, dat 40 jaar geleden de Kerk
tot openbaring kwam.
Te Nieuweroord (Dr.) heeft de
Geref. Kerk herdacht, dat zy 25 jaar gele
iden geïnstitueerd werd. De pastoi loci, Ds. M.
van Dijk, gaf in een samenkomst historische
herinneringen, waarna de Gemeente nog
toegesproken werd door haar vroe geren
leeraar Dr. S. O. Los, van Deo Haag-Oost.
In verband met de tot stand gekomen ver
bouwing van de kerk hebben nog het woord
gevoerd architect Van Dijk en de aannemer
Bosman. De heer B. van der Meulen, hoofd
eener Chr. School, sprak namens Bestuur
en personeel.
t KERK EN SOCIAAL LEVEN
Te Amsterdam-Zuid heeft, naar 1
onlangs gemeld hebben, de Diaconie der
Geref. Kerken besloten een Commissie voor
arbeidsbemiddeling voor de leden der Ge
meente in het leven te roepen.
De heer C. Strijbis, bestuurder van een
Chr. Nat. Vakbond, verklaart naar aanlèi-
ding hiervan in het dagblad „De Amster
dammer" dat de Kerken, zoodra zij zich
op dit terrein bewegen gaan, zorgen moeten
voor voldoende contact met de vakbeweging
„Het gevaar is niet denkbeeldig, dat do
Kerken door de diaconale arbeidsbemidde
ling op een terrein komen vol voetangels
en klemmen, dat zij zich gaan bemoeien
met practische vragen, welke niet op haar
terrein liggen en bij verkeerde toepassing
mensehen van het kerkelijk leven afstoolcn
en vervreemden. Bij de arbeidsbemiddeling
komt onmiddellijk de vraag aan de orde
onder welke voorwaarden een bepaalde
arbeid moet worden aanvaard Wordt
niet van de werkloosheid misbruik ge
maakt, door op ongunstiger voorwaarden
iemand in dienst te nemen?"
MOEILIJKER DAN HET SCHIJNT
Een dagblad deelde vorige week mede,
idat een met name genoemd predikant „met
het oog op een zijner beenen volstrekte
rust moest houden."
Als het herstel van gemelde lichaams
houding afhankelijk is, wenschcn we den
dominéé moed, beloid en vooral trouw toe.
EVANGELISATIE
„Ons Blad"; onder deze titel is vers-riie-
nen een Evangelisatie-maandblad voor kinde- j
ren van de Gereformeerde Evangelisatie-ar
beid ter verspreiding op Zondagsscholen enz.
Het is uitgegeven by Johs. Vlaanderen Olden-
zeel, Eerste Oosterparkstraat 212, Amsterdam-
Oost. De redactie wordt gevormd door de hee-
ren Dr. W G. Harrenstein, F. Boomsma cn J.
Brants, er de dames G. Ingwersen en G. Mat
ter. Het eerste nummer vertelt op eenvo idige
wijze aan de kinderen de Paaschgeschiedenis,
geeft dan een verhaaltje, dat bewondering wil
wekker voor Gods wijsheid, zooals die blijkt
uit de schepping; helaas wat te preekerig, en
bevat dan een raadselrubriek die zich aansluit
bij de stof die Jaehin" 's Zondagsschoolkaien-
der aanwijst; dan volgen nog een korte anec
dote en een versje voor kinderen, ditmaal „er
gaat door alle landen".
Over het geheel genomen is dit eerste num
mer goed geslaagd; de jongens en meisjes
zullen „Ons Blad" ongetwijfeld met graagte
lezen en er spoedig vertrouwd mee raken; het
lijkt ons een mooi hulpmiddel bij de Evangeli
satie-arbeid onder de kinderen, terwijl op on
gezochte manier dikwijls allicht meteen de
oiylers zullen worden bereikt die het als 't
ware vanzelf zullen gaan lezen.
NED. VEREEN. VAN JODEN-CHRISTENEN
De Nederlandsche Vereeniging van Joden-
Christenen ho ipt Zaterdag 9 en Zondag 10 Mei
in „Het Gouden Hoofd", te Rotterdam, onder
leiding van den heer Ph. Tro-tia^etzky, zen
deling onder Israël, een conferentie te hou
den. Het algemeen conferentie-onderwerp is:
„Gods weg met Israël". Ds J. Rottenberg
zendeling onder Israël behandelt: „Israëls ver
kiezing en roeping"; Joh. de Heer, redacteur
van het Zoeklicht, „Israëls verhouding tot
Jezus in het verleden"; de heer Trostianetzky:
.Israëls verhouding in het heden"; en Dr. W.
ten Room, zendeling order Israël: „Israëls ver
houding in de toekomst". Voorts zal er onder
leiding van den heer K. H. Kammeijer,
deling onder Israël, een wijdingssamenkomst
worden gehouden, zal Dr. J. H. Zalmann, voor
zitter der Vereeniging, spreken over de be-
teekenis van het onderwerp voor de leden, er
zal op de middagvergadering van 10 Mei door
zeven Joden-Christenen gesproken worden o-
Wat bezitten we in Jezus, hetgeen we bij het
Jodendom niet vonden" Voor deelneming geve
men zich op aan den heer N. Berlyn, Haspel
straat 17, Rotterdam.
ZENDING
De heer en mevrouw H a r t w e g, van
Korido (Schouten-eilanden, Nieuw-Guinee)
worden in Mei met verlof verwacht.
Door het Bestuur der Doopsgez. Zend.
Vereen, is aan Zr. C. W. R o 1 f f verzocht
haar hulpverleening te Kclet nog eenigen tyd
voort te zetten.
De zusters E. Brouwer en C. Kern-
pers zijn van Malang naar het ziekenhuis te
Modpowarno (Oost-Java) overgeplaatst.
Zr. A. E. W. C. Engelberts is
Modjowarno naar het ziekenhuis Soekoen te
Malang overgeplaatst.
Na haar voorbereidende taalstudie is ook Zr.
A. Halleman daar werkzaam gesteld.
Zr. E. H u 1 z e b o s, van Malang, denkt
erover dit jaar met pensioen naar Nederland
te komen.
Zr. W e e n e r is van Tjideres overge
plaatst nar het ziekenhuis Immanuël" te
Randoeng; en Zr. E. Hasselmeyer, van
Bandoeng naar het ziekenhuis te Tjideres.
Zr. M. G. Hoekendijk is werkzaam
gesteld in het hulpziekenhuis te Djoentikebon
(West-Jpva).
DE MAANSVERDUISTERING
Voor de maansverduistering op Donderdagavond bestond groote belangstelling. Overal
lag men groepjes menschen dit schouwspel gadeslaan, 't Was dan ook een zeer intéres
sant gezicht.
NIEUWE
GEREF. KERK
TE SLIEDRECHT
Een schetsleelcening van de te
bouwen Gereformeerde kerk te Slie-
dreeht, naar een ontwerp van
architect A. C. Lengkcck, van Ilille-
gersberg. Dit kerkgebguw zal ver
rijzen aan de Oranjestraat hoek
Middeldiepstraat. De toren, die
voorzien zal worden van een klok,
wordt 35 Meter hoog.
De heer en mevrouw Steinhart van
Poelau Tello hopen in Juni met verlof in Ne
derland te komen.
Indische K e rk:
Ds. J. Beers, oud-leerling der Ned. Zend.
School, werd geplaatst te Fort de Koek op
Sumatra's Westkust.
De hulpprediker L. G e e r d i n k, oud-leer
ling der Ned. Zend. School, werd na verlof
weer te Toeal geplaatst.
De hulpprediker A. A. van Dalen-, te
Barmen opgeleid en daarna nog een jaar te
Oegstgeest, werd van Toeal overgeplaatst
naar Ternate.
Ned. Zend. School.
Het Ned. Zend. Gen. hoopt dit jaar af te
vaardigen E. Dijkhuis naar Bada (Posso)
en L. Jansen Schoonhoven naar Deli.
De Utr. Zend. Vereen, hoopt dit jaar af te
vaardigen: A. Poot naar Boeroe, F.Kamma
en D. ten Haaft naar Nieuw-Guinee (den
laatstcn naar de Opleidings-school te Miei).
De Indische Kerk hoopt dit jaar af te vaar
digen als hulppredikers: T. Lumanow, M.
H. deRooy, H. Thiede, VV. Tutuarima
B. van der Wallen en S. Zöllner.
Gemengd Nieuws.
BOERDERIJ AFGEBRAND
Meer dan dertig stuks vee omgekomen
Men meldt ons uit Doetinchem:
De groote boerderij van G. Mentink té
Wijhe (Gejjd.) is door onbekende oorzaak
tot de grond toe afgebrand; 19 stuks hoorn
vee en 14 varkens kwamen in de vlammen
om. Alles was verzekerd. Persoonlijke onge>
vallen kwamen niet voor.
LAND VAN ALTENA BOLLENLAND
Men meldt ons:
De bloembollenvelden liggen er over het
geheel mooi bij. De hyacinten staan in vol
len knop. Sommige tulpenvelden hebben
van de vorst geleden. In de tweede helft
van April zullen de velden in bloei staan.
DE EERSTE TOMATEN.
Op de Loosduinsche Groentenveiling rijn
Vrijdag de eerste tomaten aangevoerd door
den heer P. Waldeck.
Mijnwerker tn Heerlen wist zich te genezen
Tevens vorlost van hardlijvigheid
„Ik moest icderen dag in water werken" zegt
deze man uit Heerlen. Het alt dus niet te
verwonderen, dat zijn gezondheid te wen
schcn overliet. Uit zijn eigen brief kunt U
opmakon, wat voor een soort kwaal his had:
i Ik ben van beroep mijnwerker. Zooals U
misschien bekend is, vcrooizaukt mijnwatcr
vele zweren en steenpuisten. Als ik twee of
drie dagen in of onder water moest werken,
had ik een paar dagen later een of meer
steenpuisten. Toen ben ik Kruschen Balts
gaan gebruiken en met succes.
Ik heb vier k vijf maanden dag in dag uit
onder water gearbeid zonder ook maar de
minste last van puisten te ivdbben gehad,
dank zij Krusclien Salts.
Ofschoon ik 't mijnwerkersberoep vaarwel
heb gezegd, blijf ik 't steeds gebruiken, daar
ik nog al eens leed aan hardlijvigheid, wal nu
niet meer voorkomt." W. G. B. te Heerlen.
Let op dezen laatsten zin: „Duar ik nog al
eens leed aan hardlijvigheid". Hardlijvig
heid beteekent een opeenhooping van giftig»*
afvalstoffen in Uw organisme. De giftige
ofvalstoffen verontreinigen Uw bloedsomloop
en zoo ontstaat een toestand, waardoor zich
steenpuisten kunnen vormen. En niet alleen
steenpuisten, maar ook rheumatiek, spit,
hoofdpijn cn nog ontelbare andere kwalen
en pijnen, waaraan een mensch lijden kan.
Kruschen Salts verschaft juist die zachte
.aansporing, die Uw organen noodig hebben
pm U inwendig vrij te houden van alle gif
tige afvalstoffen, die zich anders in Uw
lichaam kunnen ophoopcri cn 't normale
-functionneeren van Uw organisme belem
meren. Uw bloed blijft gezond en zuiver. En
het is die frtssche en krachtige bloedsomloop
die U een zoodanige gezondheid zal ver
schaffen, dat U kunt laohen om hoofdpijn,
veimoeidheid, neerslachtigheid cn een on
noemlijk aantal andere kwaaltjes, die zoo
vele menschen 't leven verzuren.
Begin morgen met „de kleine dagelijksche
dosis" Kruschen en al heel H uw zult U den
heilzamen invloed merken van een frisschen,
krachtigcn bloedsomloop, overvloedige le
venskracht, helder verstand, kortom dat
„Kruschengevoel" van stralende gezondheid.
Kruschen Salts is verkrijgbaar bij alle apo
thekers en drogistpn a 0.90 en 1.00 per
flacon. Alleen Ilollandsche verpakking waar
borgt echtheid. (Adv.',
\^n\ancJaa
Elch wat W1I5-I.
„IK VIND GEEN SCHULD IN HEM"
Op dezen Stillen Zaterdag wil 'k herinne
ren aan een verhaal, dat ik (en wellicht ook
sommigen van tun lezers) meermalen las
en waaraan 'k de laatste weken telkens
weer deuken moest.
Mac Niexl, later een der grootste kanse
redenaars van Engeland, besloot eerst in de
rechten te gaan studeeren. Zeer tot leed
wezen van zn moeder, die altijd gehoopt
had, dat haar jongen predikant zou worden
liij zijn vertrok liet zij hem plechtig be
loven, dut hij dagelijks een hoofdstuk zou
lezen uit den Bijbel, dien zij hem meegaf.
Ofschoon de jonge student, vooral dooi
omgang met verkeerde vrienden, weldra '1
goede spoor bijster was, bleef hij toch do
aan zijn moeder gegeven belofte trouw
eiken dag las hij een hoofdstuk uit den
Bijbel.
Op zekeren dag viel zijn aandacht op
Joh. 18 38, bet bekende getuigenis van
Pilatus: „Ik vind geen schuld in Hem".
Als vanzelf begon de student in de rechts
geleerdheid steeds meer belang in dit proces
te stellen. De Bomemsche rechter verklaar
de Jezus bij herhaling onschuldig, en toch
gaf hij Hem aan den kruisdood over. Hue
kon dat toch, temeer daar het Romeitische
reclit als goed en onkreukbaar beker.d
staat?
Die tekst uit de lijdensgeschiedenis wildr
hem niel meer loslaten; telkens weer moest
•»ij denken aan 't woord en de daad van
Pilatus.
't vv'as in die dagen, dat Mac Neil zich
te paard naar een dorp begaf om een zijner
vrienden te bezoeken. Aan diens huis ge
komen, vond hij hem echter afwezig. Hij
wiat niet wat te doen: terugkceren of nog
een poosje in 't dorp te blijven.
Terwijl hij daar zoo besluiteloos stond
h-oide hij dc dorpsklok luiden, 't Was Zon
adg; de gemeente werd tot den avonddienst
genood, gd.
Dat welluidend en toch zoo ernstig klok
gebrom wekte bij den jongeling als vanzell
herinnering!'11 aan zijn kinderjaren: toen hij
I riet zn liever moeder óók naar de kerk
tfing.
Plotseling had Mac Neil een besluit ge
nomen: hij bracht zijn paard naar de het
berg en begaf zich naar de kleine dorpskerk.
liet orgel speelde, de gemeente zong; ei
werd gelezen, gebeden, de prediking ving
De leeraar las zijn tekst voor, en Mae
Neil hoorde 't met immer klimmende ver
bazing die tekst luidde: „Pilatus zeide
tot Hem: zijt gij dan een Koning? Jezus
antwoordde: Gij zegt, dat ik een Koning
ben. Hiertoe bon ik geboren: cn hiertoe ben
ik in de wereld gekomen, opdat ik der waar
heid getuigenis geven zou. Pilatus zeide tol
Niet hoe Linoleum lijkt, maar hoe het
blijkt te zijn, is de hoofdzaak. En dat is
slechts na jarenlang gebruik te constatee-
ren. lnlaid-Linoleum blijkt bestand tegen
de grootste slijtage in woonhuizen, win*
kels en kantoren. lnlaid-Linoleum van
Krommenie is practisch onverslijtbaar.
Vraagt eens het stalenboek.
Hem: Wat is waarheid! En als Hij dat ge
zegd had, ging hij wederom uit tot de
Joden, en zeide tot hen: lk vind geen schuid
Mei bijzondere opmerkzaamheid hoorda
Mac Neil naar de uit.egging dezer woorden,
die hem reeds eenige dagen hadden bezig
gehouden. Hij bemerkte tot zijn blijdschap
dat ook deze leeruur, al was hij geen rechts
geleerde, het volkomen met hem eens was
op het punt der onrechtvaardigheid van den
pro-consul, die liet Homeinsclie recht mot
voeten trad. Hij vernam tevens, dat Pilatus
zich weinig om de waarheid bekommerde.
Immers, zijn vraag: „wat is waarheid!", was
geen vruag. Hij wilde zooveel zeggen als:
Wat geef ik om de waarheid! Wat heeft een
Homeinsch stadhouder als ik met de waar
heid te maken? Waarheid is een denk-
oecldig iets, een steen der wijzen, waarnaar
ieder zoekt, en die ieder meent gevonden ta
hebben.
Ach, zóó had ook hij, Mac Neil, er menig-
maal over gedacht!
Maar ook nu vernam hij weer, waartoe
eigenlijk Jezus sterven moest, dat Hij geen
schuld had van zichze.ven, en dat God er
voor gezorgd had, dat zelfs een Homeinsch#
rechter dit klaar en duidelijk uitsprak, op
dat het voor een teder te hooren zij, dat Hij
een vlekkeloos Lam was, tegen wien geen
beschuldiging viel in te brengen. Jezus*
lijden was een schuldverzoenend lijden, Hij
was het offer voor de zonden.
De waarheid, dat de Heilige voor zondaars
leed en stierf, opdat de goddeloozen door
Horn gerechtvaardigd zouden worden, greep
den jongeling sterk aan.
Aan het recht voldaan, en toch verzoe
ning; Dat was heerlijk. Het kwam hem voor,
dat hij dit nooit gehoord had, en toch was
het de oude, welbekende waarheid, waarbij
zijn moeder leefde.
Van dit oogenblik af dagteekende da
strijd, die in zijn binnenste ontstond, voor
de waarheid, die uit God is, tegen den leu
gengeest van het ongeheiligd verstand en
de booze lusten van het vleesch.
Eenige maanden later zag moeder Neil
haar gebeden verhoord: haar zoon Mac Netl
verliet de rechtsgeleerde studie en legde zich
niet hart en ziel op de theologie toe.
Hij slaagde uitnemend in al zijn examens
werd als predikant te Liverpool beroepen,
waar hij velen tot zegen was.
Later veranderde hij van standplaats,
maar nooit van beginselen, en zijn wel
sprekende stem drong velen in de ziel als
het werktuig van den Heiligen Geest, die
hem zelf op zoo wondervolle wijze overtuigd
had, dat de onschuldige Jezus als een vloe-
keling stierf om ook hem zalig te maken.
DE WEG DEN HOORN LIERHAND
We kunnen mededeclen, dat de weg Den
Hoorn Lierhand, de verbinding dus vanuit
de richting Delft of omgekeerd met het
Westland, gedurende de beide Paaschdagen
voor het verkeer zal zijn opengesteld. Daar
na zal evenwel opnieuw voor den tijd van
negen wéken de afsluiting van dien weg
worden gehandhaafd.
GROOTE VISCHAANVOER
De laatste dagen neemt de aanvoer van
Zuiderzecvisch weer verbazend toe. Door de
felle koude was de trek van de panharing
later dan andere jaren. Deze heerlijke visch
werd reeds voor minder dan een cent per
stuk aangeboden in de Zuiderzcedorpen.
§1 Doorzittan bij Wielrijdan
1 door da Zon Varbranda
MOND- EN KLAUWZEER
NIEUWE AVONTUREN VAN MIJNHEER PIMPELMANS
61. De melkboer Jan vond Willemijn
Een meid zoo proper, net en rein;
Zij had zijn hart in vlam gezet,
Dus vroeg hij, tikkend aan zijn pet.
Of zij, bij 't rijzen van de maan,
Met hem uit wandelen wou gaan.
Ook Willemijn vond onze Jan
Een degelijke, flinke man;
Ze spaarde dus haar laatste centen,
Om zich te laten „permanenten";
Ze dacht: als Jan vanavond komt,
Staat hij er zeker van verstomd!
(Wordt Woensdag vervolgd.)'
FEUILLETON
TWEE ENTHOUSIASTEN
Naar het Engelsch van
EVELYN EVERETT—GKEEN
„Maar waar was ik al dien tijd" vroeg
Jyouise. „Ik herinner me niet* van dat al-
ies. Je hebt me dat nooit verteld, Raphael 1"
„Jij genoot in dien tijd te Londen van de
mazelen, Louise; en daarna ging ik naar
Eton, en zag je niet terug voor Kerstmis,
toen andere belangen vrijwel de herinne
ring aan deze avontuurlijke zomerdagen
hadden weggevaagd. Niet dat ik ooit lie
dagen of Koningin Bea vergeten ben," voeg
de hij er bij. „Nu en dan, te midden van
militaire, taktische en strategische oefe
ningen of operaties kon er soms ineens eun
vlaag van herinnering over me komen. Ik
kon me bijna verbeelden mijn ouden troep
van „Drakcnvliegcn" te commandeercn,
zinnende op een of andere kloekmoedige
doad jegens den vijand op den tegenover
gesleldcn oever. Je kunt je niet indenken
hoe vreemd het me was, juist hier weer
zoo'n bekende stem te hooren tne zelf
van aangezicht tot aangezicht te bevinden
tegenover mijn voormalige koningin."
De onverwachte ontmoeting was een bron
van veel genoegen aan beide zijden. De
jongeman slemd- gereedelijk toe om te blij
ven rtin<*eren en te slapen, o>p voorwaarde,
dat hij zijn zust--• den volgenden dag zou
mogen meenemen, daar Low f errors nu zijn
zorg en aandacht noodig had. Dit werd da
delijk toegestaan, en nu werd er een bood
schap gezonden om zijn oppasser en zijn
valies, en in afwachting van hun komst zat
het groepje rondom het vuur vroolijk te
praten en werd al heel spoedig vertrouwe
lijk en prettig op hun gemak met elkaar,
zooals dat dikwijls gebeurt met hen, die in
smaak en sympathieën overeenstemmen,
en aan elkaar verbonden zijn door banden
van oude relaties.
Kapitein Everard, of Sir Raphael, zooals
hij nu rechtens mocht heetcn (ofschoon hij
even had gehuiverd toen Beatrice hem zoo
betitelde in haar boodsohap naar Lowfer-
rare), was te gelukkig in het gevoel eens
weer thuis te zijn en bij zijn zuster, om tijd
te hebben zijn veranderde positie goed :n
te denken, of ook het verlies dat hij had
I geleden door dendood van zijn oom en
J naasten bloedverwant Sir Percival wa6
I voor hem nooit geweest, wat hij voor Louwe
geweest was, en het tikje jalouzie, dat de
j oude man aitocs jegens hem gevoeld had,
was een bron van pijnlijke gevoelens ge-
weest, ofschoon hij het edelmoedig hod
I trachten te ignoreeren. Bovendien was het
verlies niet nu pas geleden; hij had meer
dan een maand don tijd gehad, zich met de
gedachte vertrouwd te maken, en de ge
dachte. dat hij nu eindelijk een vast tehuis
had met zijn zuster, samen met de weten
schap, dat hij van dit thuis alles kon ma
ken wat hij wilde, kon niet anders dan een
bron van genoegen zijn, hoe weinig hij zich
ook wensohte te gevoelen als de „gelukkige
erfeonaam" na het overlijden van zijn oom.
i Hij kon gemakkelijk en op vermakelijke
wijze den bal van Beatrice's vroolijkheid un
schitterende levendigheid terugkaatsen en
zijn genoegen in haar een vroegere vrien
din en speelmakkertje terug te vinden was
oprecht en welgemeend. Louise werd boven
haar bedruktheid en verdriet uitgeheven
door een levendig en geestig onderhoud,
dat haar in een nieuw l-iohtplaatste, en
de Innige liefde en uitstekende verstand
houding die er tusschen broeder en zuster
bestond kwam duidelijk en op de aange
naamste wijze voor den dag.
Erioa zei het minst, maar ze was daarom
niet minder opmerkzaam op alles wat er
voorviel. Ze hield veel van rustige karakter
studie, en haar groote oogen dwaalden van
het eene gezicht naar het andere, met een
vlugheid en schranderheid, die niet gehe»!
.aan de oogen van den officier ontgingen,
I die zich gewend had aan stiile opmerkzaam
j heid. Hij ontdekte ook, dat dit stille, intel-
li-gcn te, blonde meisje veel beter vertrouwd
j was met de openbare aangelegenheden, en
met de groote 6trooming«n van den tijd,
dan haar meer schitterende vriendin; en
toen het gesprek op den oorlog kwam, zoo-
lais wel onafwendbaar geschieden moe6t,
richtte hij zich onwillekeurig tot Erica,
j vroeg om haar meening, en om inliohtin-
gen. die hij niet kon hopen met eenig suc-
j ces te verzoeken aan de g-asb vrouwe, die
lachend alle kennis van politiek ontkende,
jen vrijmoedig beleed, dat zij al haar cou-
ranten-nieuws tweede-honds van anderen op
en verplicht was zichzelf recht te doen. Ze
plaagde haar soms, omdat ze zoo etil wns
in geeelechap en de heele conversatie aan
haar overliet, en Erica'6 antwoord: „dat
Beatrice's eind-e'ooze stroom ven epmri
nkelend discours elke inspanning harerzij-ls
j overbodiig maakte", lokte alleen een laohend
j wederwoord uit: „dat dit juist het wreedst
I van alles was." Beatrice was wezenlijk ge
hecht aan hoar gezelschap en wenschte
j haar noar voren te schuiven zoodat in ai-
les rekening met haar gehouden zou wor-
den, en ze vond het vaak jammer, dat Eri-
zooveel liever de plaats van een toesch >u
I wer 6cheen in te nemen, dan die van een
speler in het spel van het sociale leven.
Eén troost was er: dat alle intieme vrien-
I den veel van haar hielden, omdat ze in
I haar groote kalmte een bron van kracht
j zagen en een vermogen tot vriendschap,
dat aangenaam en aantrekkelijk was.
J Erica was gewoon de menschen bij ver-
jrassing te nemen, nadat ze haar een vol-
j doenden tijd gekend hadden. Onverwachte
j eigenschappen kwamen aan het licht, on-
J verwachte vermogens van sympathie, v.«n
begrijpen en van goedwilligheid. Er i6 *1-
toos iets bekoorlijks in een aangename ver-
j rassing, in pretitge en onverwachte ontdek-
I kingen. Uiterlijk was Ercia niet schitterend
I en innemend, zooals Beatrice; haar bekoor
lijkheid was van een geheel andere orde,
J veel minder gemakkelijk te zien, bijna on-
mogelijk te definieeren, maar ze was er en
'ze groeide gestadig aan. en zij die haar het
jbest kenden werden het gewaar long voor
dat ze zouden hebben kunnen zeggen waar
j het in bestond. Sommige vrouwen, minder
j edelmoedig en groothartig dan Beatrice,
zouden zich allicht eenicezins teleurgesteld
hebben gevoeld over de wijze, waarop Eri
ca langzamerhand baar weg vond tot de
diepere vertrouwelijkheid van vrienden en
buren. Maar de jonge meesteres van High-
ferars was altoo; verheugd o\er elke aan
wijzing van de groeiende populariteit van
i haar vriendin. Ze was volkomen bevredigd
door haar eigen positie en met den indruk,
dien zij overal maakte. Ais bij tooverslag
omringden haar een aantal vrienden; ze
was de meest populaire vrouw uit den om
trok, en ze wist dat
Ze wensohte bemind te zijn, en ze geloof
de dat het zoo was. Wat kon men meer
begeeren? Waarom zouden anderen mot
j deelcn in het ge-luk, dat ze zelf zoozeer be
geerde?
Ze was opgewekt en verblijd door deze
I ontmoeting met een ouden speelmakker in
j den persoon van kapitein Everard, en toen
- de beide meisjes zich dien avond in hun
eigen vertrekken hadden teruggetrokken,
was ze nieuwsgierig Erica's opinie over
I hem te hooren. Langzamerhand was ze er
toe gekomen, groot vertrouwen in het oor-
i deel van haar vriendin te 6tellen.
I „Is het niet een aardige kerel? Ik houd
[toch zooveel van hem. Hij is nog net als
j voor zooveel tijd; alleen ontwikkeld tot een
man en een officier. Geen wonder, dat Loui-
se zooveel van hem houdt en zoo trotseh
op hem is Ik zou ook b"st zoo'n broer wtl-
len hebben! En wat ziet hij er ook goed
uit! Lou se heeft niet half genoeg over hem
'gezegd. Ik verbeeldde me, dat hij klein «n
j tenser zou zijn, zooals Louise, maar hij is
stellig wel zes voet. Vind je het ook niet een
fijne vent?"
I „Ja, zoo naar het uiterlijk te oordeelen,
zeker: ma Ar me dunkt hij is noz beter dan
j dat. Er is iet6 in zijn ze-zicht, dat me bij-
I zonder aanstaat. Het verwondert me niets,
dat Louise zoo veel aan hem denkt."
„Ik ben blij. dat ze zoo dicht bif zullen
wonen. F.en huis schijnt m=er compleet als
er eon man bij is, en er zijn hier niet veel
mannen."
Beatrice lachte vroolijk; ze lachte om
zichzelf evenzeer als om zooveel andere.
„Je zult wel denkon, dat dit een zwak*
heid van mij is. Erica, of tenminste een
tegenstrijdigheid, na al mijn opsnijderij dat
vrouwen hun eigen zaakjes beter zelf kun
nen regelen, zonder door eon man te worden
bedild. Ik denk er tenminste zoo over en ik
toon het, dunkt me, aan de heele wereld,
maar dat neent niet weg. dat een gemeen
schap van alleen vrouwen een beetje een
tonig zou worden. We hebben een paar
mannen noodig jonge mannen, bedoel
ik om ons wat op te wekken. Den Proef
kun je moeilijk als een man beschouwen,
zooals je weet, en er is werkelijk niemand
anders."
„Sir Raphael Everard zou zich ongetwij
feld gevleid gevoelen a!s hij ziclt zoo gun
stig hooroe vergelijken met den „Proet", ant
woordde Erica met een lachje. „Het zal nog
moeten blijken, hoe den Proef deze nieuw-
I geïmporteerde bevallen zal."
„Waarom zou het hem niet aanstaan?"
vroeg Beatrice vroolijk. Maar ze ontving
niet onmiddellijk een entwoord, en na een
bl'k 00 Erioa's gezicht, zei ze snel. met een
eenireelns verhoogden b!c«: „Je denkt veel
ernstiger dan noodig is over de dwaasheid
van dien armen jongen. Het zal hem geon
kwaad doen: hij wordt nu al wat meer
wakker. Maar het is niet mooi om mij van
'alles de schuld te geven. Als je toch een
man ziet: zooals onze bezoeker vanavond,
dan sta je verbaasd, waar ter wereld zuik
huisbakken, sullige ventjes den moed van
daan halen, zich ook mannen te noemen.
(Wordt vervolgd.)
