tuist daarom is
thans iets voor U
'erna cif\^mVa n da a q
gr;e antwocrdin m een kluit toe
IN DEN STORM
DONDERDAG 2 APbIL 1931
DERDE BLAD PAG. 9
BINNENLAND.
VELUWSCHE VERBAND
VAANDEL
Op 8 April a s. heeft in de nieuwe eierhal
te Barneveld, daartoe welwillend beschik
baar gesteld, in tegenwoordigheid van auto
ri citen en gen lodigdcn, de plechtige vaan
delaanbieding plaats aan het Landstorm-
korps Veluwsch Verband.
Des middags om half 3 hoopt de voor
zitter der vaandelcommissie, de heer Joh
W ij n n e, de plechtigheid te openen, waar
na een uitgebreid en rijk gevarieerd pro
gram wordt afgewerkt. Tevens heeft de
vaandelaanbieding plaa's aan den comt
dant, rcs.-luit.-k ilonel C. J. C. lans
en wordt de eere-voorzitter der Gewestelijke
Landstormrornmissie, A. W. J. J. baron
van Nagel I, geïnstalleerd.
Om 5.15 officieele ontvangst ten gemeente-
huize waar broodjes worden aangelmdon,
terwijl de firma Kanis en Gunnink te Kam
pen koffie schenkt.
Dan vilgt een défilé en des avonds half
8 pen propnganda-bijeenkomst in het Con
certgebouw. aangeboden door de nfdeeling
Barnevold in verband met het tienjarig be
sten der compagnie.
Het programma, met historische en alle
gorische tafereelcn, ziet er smakelijk uit.
Gemengd Nieuws.
MAASTRI CHTSCHE
JEUGDHERBERG
Gister is de Maastrichtsche .Teugdherherg
„De Pietersberg" geopend onder aanwezig
heid van vele belangstellenden. Do voorzit
ter van het Maastrichtsche comité, kolonel
J. Alm a, sprak een kort openingswoord,
waarin hij wees op he; groote nut van dit
soort instellingen, en de verwachting uit
sprak, dat ook de „Pietersberg" een wel
kome verblijfplaats zou zijn voor do rei
zende en trekkende jeugd.
De beer B. J II. M u 1 d e r sprak namens
het bestuur der N J. II. C., terwijl verder
nog door vertegenwoordigers van verschil
lende jeugdorganisaties 't woord werd ge
De nieuwe jeugdherberg is prachtig ge
legen op de helling van don St. Pietersberg
en biedt plaats aan een 35-tal jongens of
aan een 35-tal meisjes, deze laatste onder
leiding.
Aanmeldingen hij den herhergsvader den
hoer Pnmot, Ursulincnweg 8 St. Pieter,
Maastricht
WIJZIGING DER SUCCESSIEWET
SCHENKINGEN AAN INSTELLINGEN.
Bij de Tweede Kamer is ingediend eon
wetsontwerp tot wijziging der Suc» essie-w«»t
Aan de Memorie van Toclieh ii g onllce-
:tien wij liet volgende:
Toen bij de wijziging van de Successie
wet werd bepaald, dat rcchtspers >nen van
het verminderd tarief konden pi jfitecren,
indien zij een algemeen belang voor bot
grondgebied van bot Rijk, Ncdcrlandsch-
Indië. Suriname of Curacao beoogden, zal
daarbij het streven voor, om bij de toepas
sing van de Successic-we de weldadigheids-
uitingen, welke aan Nedcrlandsch-IndlC.
Suriname of Curasao ten goedo kr-vanen,
niet te doen achterfrtaan bij die waarvan 'I
modderland profiteerde.
Dit streven is niet volledig tot zijn roclF
gekomen, tengevolge van don eisch, dat de
bedoelde rechtspersonen „binnen hot Rijk"
gevestigd moeten zijn. Tengevolge van dien
eisch is een making of schenking door oen
ingezetene van Nederland aan een in N'-d
Indië, Suriname of Curacao govestigien
rech sperscon, aan het hoogste recht onder
worpen. Bij de voorgestelde redac'ie zuPon
ook (loze rechtspersonen van de verminde
ring kunnen profiteeren.
Hot feit, dat schenkingen nan Instellingen
van kunst en wetenschap aan recht zijn
onderworpen, ontmoet in de prnc ijk croon»
bezwaren. In verband hiermede wordt voor-
gesteld den Minister van Financiën de be
voegdheid te geven kwijtschelding of vee
mindering van de verschuldigde schenklnga
rechten te verleenen.
MISDAAD OF ONGEVAL?
Tusschen Lithoyen en Lith bij Oss (N.-Br.)
werd de rijkspoliticagent Masseling bevvus
teloos gevondon in een sloot langs den weg
Zijn rijwiel lag op eenige meters afstand
van hem. Na eenige uren is de man overle
den. Aan misdaad wordt niet gedacht. Men
denkt hier met een ongeval .e doen te heb
ben, waaromtrent men echter nog geheel in
het duister tast.
DRIE INBRAKEN IN ééN NACHT.
Dinsdagnacht zijn te Linschoten (Ulr.)
drie inbraken gepleegd. In de woning van
den burgemeester, den lieer G. v. d. Valk
Bouman, beeft men een groote ruit openge
sneden en do geheele benedenverdieping
doorzocht Eenig geld is gest den. Vervolgens
i singebroken in de woning van den heer H
D. de Vries, waar twee horloges, waaronder
«en kostbaar antiek, en een gouden ring zijn
ges'olen. Ten sl tte is het huis van den
schoenmaker Arents een bedrag aan geld
gestolen.
VERDUISTERING VAN TEEKENINGEN.
In aansluiting van ons bericht over de ver
duistering van een aantal aquarellen en tee-
keningen ten nadeele van den Larensihen
kunstschilder R. door zekeren O., vernemen
wij, dat de Larcnsche politie een aanwijzing
kreeg, dat de teekeningen en aquarellen
zich in een logement aan den Zeedijk te
Amsterdam zonden bevinden. De Larcnsche
nolitic, die zich met den schilder naar het
logement begaf, vond ze daar inderdaad
O. had met deze teekeningen zijn schulden
aan den logementhouder afgel »st. Hij zelf
was echter met ric noorderzon verdwenen
De poli'ie nam de werken in beslag.
EEN WERKLOOZEN-DEMONSTRATIE
Te Assen trokken een 300-tal socialistische
werkloozen in optocht naar het gemeente
huis en voor zoover er op do publieke, tribune
in do raadszaal plaats was, werden deze
door hem bezet.
De burgemeester deelde mode, dat de
meerderheid van het college van B. en W.
voorstelde, een adres van den soc. besturen
bond, om betere steunregeling voor kennis
geving aan te nemen, met welk voorstel de
meerderheid van den Raad instemde.
De heer Brader (s.d.a.p.) keurde in scherpe
bewoordingen de houding van don raad af.
Het i -
VAKSCHOOL VOOR MEISJES
De nieuwe Vaksehcol voor Meisjes in hel Aqnelapark le Delft.
ONEERLIJKE DIENSTBODE.
Te Amsterdam is aangehouden een l8-jarig(
dienstbode, die ervan verdacht wordt, in 't per
il den Singel, alwaar zij in betrekking is,
slaapkamerkast een bedrag van f 337.50
te hebber, ontvreemd.
WONDERLIJK BEWAARD.
Op de staatsmijn Wilholinina te Sohaes-
berg (L.) is een scliuügootmeester twee uur
onder een hoop stcenen bedolven geweest.
Men heeft hard gewerkt om den man to be
rijden. Hoewel bij niet veel le sel had, is
hij in het ziekenhuis opgenomen.
BRANDEN
Te Wissel, gemeente Epe (Gld), ontstond
brand in het hoerenhuis van H Vos. liet vuur
greep zoo snel om zich heen, dat de eehtgc-
noote en het kind van den bewoner zich ter
nauwernood konden redden. Een hond kwam
de vlammen om, terwijl de geheele
Radio Nieuws.
Vrijdag 3 April.
:nwezige publiek op de tribune toonde boedel verloren ging. Verzekering dekt de
door handgeklap, voetgctrappcl en ge- schade,
schreeuw Instemming met deze wnorvp-n.
waarop de voorzitter dreigde de vergadc- Te Wassenaar brandde de boerderij van
ring te schorsen on de tribune te ontruimen. ^en landbouwer Hoogemadc af. Drie koeien
De lveer Kalms (v.-d.) was van oordeel dat kwamen in de vlammen om. De oorzaak
voor de heftigheid van den heer Brader van (,cn brand is onbekend. Verzekering dekt
geen aanleiding was; men heeft kort geleden de schade.
ile steunregeling besproken en de vrijz.-1 mm n». nT(.nn.>..mnn.n
dem. fractie vond geen aanleiding om de I DIERENWERELD,
zaak weer van voren af te behandelen. I Het Fr. Dagblad meldt als een bijzonder
De fractie der S. D. A. P. verliet daarop heid, dat een koe van Y. de Vries te Surhui
demonstratief de vergadering, evenals het zum (Fr.) van Zondag op Maandag een stii
publiek de tribune. Voor het gemeentehuis j kalf ter wereld bracht, terwijl dezelfde kot-
warden vervolgens de betoogers nog door Dinsdagmorgen nog een stierkalf ter wereld
den heer Brader toegesproken. j bracht.
f tör w —DE NIEUWE MARGARINE— zn
i Jr., cello. 11—11.3U 1
'°V iutO.0P8.16 °KerKuUzendl
stib' luilfuul tje. 12 Tijdsein. 12 01—lï
litieberlchlen. 2.151.45 Lunchconcert.
2.30—3 Vrugennatruuri
te Hoofddorp. KltO. J.u—i.U
l'olltlebenchien. 8—11 Cuburet-
Spreker.' 6*25 ^ramofo!."n.
Elch wat W1I5J1
7 50 VA It A-Va
Vreemd toch, maar nooit kan 'k mijn
ouden domineo vergoten!
Erg geleerd was hij niet; de mannen van
't vak hadden, naa; 'k wel eens vernam,
heel wat op z'n voordracht en stijl aan te
merken.
'k Heb later redenaars gehoord, die heel
wat meer mee gaven, zooals kenners 't
zeggen. Dat kan allemaal best waar zijn
m'n oude dominee zou trouwens de eerste
zijn om "t toe to stemmen.
Hoe dat nu zoo kwam en wdt 't precies
was ik weet 't heusch niet. maar 'k lucid
van m'n ouden dominee. Hij ligt nu be
graven „temidden zijns volks", en z'n ge
meente zorgde voor een eenvuudigen steen
op zijn graf.
Die dominee had zoo z'n eigen manier
van zeggen.
We zaten eens samen in den trein, en
tegenover ons zat een man, die geen tien
woorden kon zeggen of er was een vloek
bij.
Midden in on9 gesprek h:old m'n dominee
plots op, keek met z'n dcakere oogen den
vloeker doordringend aar. en zei: „Beste
vrind je hen zeker 'n moeder gehad, die
je 't bidden geieerd heeft?"
„Waarom, meneer?" stotterde de vloeker.
„O, dat hoor IK zoo aan je praten. Tel
kens weer vraag je iets aan God maar 't
is een vrceseiijk gebed."
De man zei op de verdere reis weinig en
'k heb hem niet meer liooren vloeken.
Hoe heerlijk konden wij op catechisatie
met onzen ouden dominee debabteeren! De
naam praatavond", waar 'k tegenwoordig
telkens van locs, kenden we toen nog niet,
maar we hadden er een, telkens weer.
En nog hoor 'k mijn ouden dominee zeg
gen: „Ja, jongens, wij mcnschen verstaan
zoo heel weinig, 't Blijft voor ons een ken
nen ten decle. Wat God ons zegt is in de
eerste plaats om te gelooven, niet om te
begrijpen."
neemt me toch niet kwalijk, dat 'k
af en toe in deze „boekjes" een persoon
lijke herinnering geef?
Ik las een verbaalijc, dat 'k hier gaarne
doorgeef, omdat er m.i. oen wijze les in ligt
opgesloten net als mijn oude dominee
ons zoo vaak meegaf, al deed hij 't dan
weer op andere wijze.
In een der noordwestelijke provinciën
van Iiindostan woonde een fakir; het was
een man, die uiterst spaarzaam met zijn
woorden was; zoolang hij zich door teeke
nen en gebaren kon doen verstaan, opende
hij den mond niet. Overigens stond bij in
hoog aanzien; men noemde hem „den hei
ligen fakir."
In dezelfde stad woonde zeker rijk heer
een beminnelijk, opgeruimd inan. die altijd
gelegenheid zocht, zich vroolijk te maken
en zijn vrienden te doen lachen.
Op zekeren dag bad hij oen groot gezel
schap in zijn huis; een uitstekende maal-1
tijd had hen een weinig opgewonden ge-
maakt.
„Kom," zei de gastheer, „laat ons den
heiligen fakir eens gaan bezoeken; ik zal
hem drie vragen voorleggen; we zullen
eens zien, wat hij daarop te antwoorden
heeft."
Dit voorstel werd met grootcn bijval aan
genomen en het licclo gezelschap ging naar
de hut van den fakir.
De bezoeker zette zijn gelaat in een def
tige plooi, naderde heel nederig don fa
kir en sprak hem aldus aan: „Heilige
vader, ik ben zeer bekommerd ten aanzien
van drie vragen, die bij mij zijn opge
komen; zouclt ge mij willen helpen met die
te beantwoorden?"
De fakir gaf een toestemmend toeken.
„De eerste dezer vragen betreft God. Men
zegt. dat er een God is, maar ik kan Hem
niet zien. en niemand kan mij Hem too-
nen; ik kan dus niet gelooven, dat Hij be-
Tot eenig antwoord gaf de fakir een knik
„De koran leert ons. dat Satan een engel
dos vuurs is; als hij zelf vuur is, wat
heeft hij dan te duchten van du vlammen
der hel?"
Andermaal een knik.
„Eindelijk zie hier mijn derde vraag
in den koran wordt ons gezegd, dal al onze
daden door God beschreven en gewild zijn
vóór wij ze beginnen; hoe kan God ons
dan ten oordeel roepen voor misdaden die
wij niet kunnen nalaten te begaan? Mijn
vader, ik smeek u. antwoord mij."
Wederom een hoofdknik.
Maar meteen raapte de fakir een kluit
aarde op. en wierp die met kracht tegen
het gezicht van zijn ondervrager.
Deze, woedend, liet hem terstond grijpen
en voor den rechter brengen. Hij bracht
zijn klacht in. en voegde erbij, dat hij een
ondragelijke pijn leed.
De rechter wendde zich tot den beschul
digde en vroeg hem, wat hij lot zijn ver
dediging had in te brengen.
De fakir gaf een toeken.
„Verklaar u op een andere wijze," zeide
de rechter; „het gerechtshof neemt met teo-
kencn en hoofdknikken geen genoegen."
Goed. zeide de fakir. „Deze heer is mij
drie vragen komen doen, en ik heb daarop
geantwoord."
„Zoo, waarlijk? door mij pen kluit a<? .-do
naar 't hoofd to werpen? liet doet mij nog
pijnl"
„Verklaar u dan toch," zei de rechter niet
ongeduld tot den fakir.
„Ik zal het doen," antwoordde deze met
kalmte. „Mijnheer beweert, dat er geen God
is, omdat hij Hem nooit gezien heeft, en
niemand hem Dien wijzen kan. Uw wel
edelgestrenge gelieve hem te verzoeken, mij
<le pijn te toonen, die hij aan zijn hoofd
heeft; want daar ik die nooit gezien heb,
geloof ik niet dat zij bestaat."
De rechter en de belecdigdc keken el«
kander aan cn beiden glimlachten.
„Die heer heeft mij ook gevraagd ging
de fukir verder, hoe 't zijn kan, dat Satan
dio een engel des vuurs is, iets te duchten
kan hebben van de vlammen der hel. Wij
weten allen, dat onze eerste vader gemaakt
is van het stof der aarde; wijzelvcn zijn
allen stof; mijnheer zal dit gewis toestem
men, dat hij zelf aarde is wat kwaad
heeft hem dan een kluit aarde kunnen
„En wat mijn derde antwoord betreft,
het is dit. zei de fakir, zich met waardig
heid verheffende; „naardien het voorbe
stemd was, dat ik dien heer met een kluit
aarde moest gooien, waarom heeft hij mij
dan voor den rechter gebracht?"
„Ik erken," zei de rechter, „dat uw kluit
aardo dezo drio antwoorden bevatte."
En de fakir ging vrij uit
Reeds in de 5de eeuw werd In 1-
priesters in de r.-kuth. kerk, of op het mark
Vooral16 de 6 U Jde nsg es e li* e d e m a F n» n a M e tTIer v 1
een belangrijk deel uit. Langzamerhand we
het gewoonte om In de Week voor l'aschen 1
gen. Oorspronkelijk werden alle deelen vun de
lire-ven. Hierbij werde
In de weken voor l'aschen.
adlo-atatloi
tig uitzendingen van d
hooren.
PUBLIEKE RADIO-ONTVANGST
In Frankrijk en Belglö vindt men In de g
1 steden veie publieke cehuorzulen voor
uzlek, win
ituk.
heel
BIJZONDER RADIO-EXPERIMENT
TE DOVER
Dinsdag Is met uitstekend resultaat geradlo-
1 niet beïnvloed worden door
Door WJKRNY
v.-)
F.on groep van deze laatste, waarvan
slechte, één de mojooiwuniform droeg, bleef
eens 00 haar wandeling stilstaan, om niet
hun dame6 van het werkelijk prachtige
groote plein te genieten. Tvvp.p soldaten, die
achter hen aankwamen, maakten hiervan
gebruik om achter de officieren om, de
groep te [xisseercn en zoodoende hun wan
deling te kunnen vervolgen. Als cloor een
ingeving gewaarschuwd kijkt de officier nog
Juist bijtijds om en ziet dit vergrijp tegen de
discipline. „Halt" dondert het Ln de druk
bezochte laan, tegen de in stramme houding
staande bleek e soldaten, waarna de officier
verder met liederlijke scheldwoorden uit
vaart
„Ik luister. Uw Hoogedelgeborcne". ant
woordt de een volaens voorschrift, de ander
tracht den officier te vermurwen door hem
a!6 generaal niet ..Uwe Excellentie' aan te
©preken. Ma r hun gehoorzaamheid schijnt
den woedenden officier nog meer te prikke
len. Hij gaat door met schelden, op die grof
beleedlgende manier, die niet weergegeven
kan worden, en dat no? wel in het publiek,
in het bijzijn van de dames en jonge meis
jes. Een der soldaten trachtte iets te ant
woorden. maar het bevel „moltsjatj"
mondhouden snijdt elk antwoord af, cn
tegelijk maakt de officier een dreigende oe-
w ging om don onbewegeijk in de houding
•taande so'daat een klap te geven.
Het bijzondere nu bij dit. helaas niet on
gewone verechiinsel was dat een der andere
beeren don officier hij zijn arm pakte on
hem iets in het oor fluisterde. Dezo scheen
zich evon te bezinnen, commandeerde daar
na kort: „Ingerukt ma.nsch'" en sloot zich
weer hij zijn clubje aan. alsof hij de zaak ails
afgehandeld beschouwde.
Dat was zij echter geenszins, want het pu
bliek, dat de uitbarsting verstard had gade
geslagen, mengde zich nu in de zaak. en
luide kreten van „6chande" weerklonken.
„Mensehen. die ons 'end verdedigen op
ruik een gemecne manier a's beesten te be
handelen. in onze tegenwoordigheid, het is
ondragelijk!", riep een chique gekleed heer
uit, cn van verschillende zijden werd „Juist,
zeer juist" geroepen. Bedwelmd door dien
bijval vervolgde dezelfde man. „Als wij te
kiezen hebben tuschen het volk cn zulke
officieren zal onze keuze niet op U vallen,
heeren". En weer klonken hier en daar kre
ten van instemming, zoodat de officier met
zijn clubje het veiliger vond af te nekken
I en niet meer het middelpunt van aller on
welwillende aandacht te blijven.
I Ja. de geesten veranderden, overal. Een
I dergelijke openlijke manifestatie in deze
kringen en in een dergelijke mondaine bad-
j plaats, zou een jaar tevoren nog onmogelijk
j zijn geweest. En niet alleen had het publiek
j cr zich openlijk mede bemoeid, maar ook de
1 betrokken officier kreeg van zijn superieu-
ren opdracht om zijn verlof onmiddellijk af
1 te breken, terwijl hij van een der staven, hij
[welke hij diende, naar het front werd over
geplaatst. Ook voor ons had het voorval bn-
I grijpende gevolgen, want een groot deel der
verpleegden en an het verplegend perso-
neel werd eveneens verplaatst, en zoodoende
kwam ik weer achter het front terug, nu
j heelemaal in het Weeten, in de nabijheid
van Riga.
Voor wie nog aan de omwenteling der
geesten twijfelde, kwam plotseling het on
omstootbare bewijs: Raspoetiin is m F et ro
grad vermoord, door één der grootvorsten'
Iets dergelijks ware volmaakt ondenkbaar
geweest bij het vroegere gezag van de Tsa-
rcnfamiMie, docr wie deze boer met zijn
suggestief ontreden en zijn hypotiseerenden
blik als een heilige werd beschouwd. Men
had het gewaagd indirect de hand op re
heffen tegen den Tsaar zelf. die. bijgeloovig,
de woorden had gesproken: ..A!a Raspoetin
een ongeluk overkomt, zijn wij allen verlo
ren". Is het. niet t/peerend, dat na eenige
dagen, de minister van binnonlandeche za-
i ken last gaf het. onderzoek ln deze moord-
j zaak af te breken. Voor deze autoriteit zelfs
het T6arcinbevel geen wet meer.
SAMARA 12 Maart 191"
Mijn liefste Tenia,
Christus is opgestaan!
Laat ik je omhelzen na dezen Paasch-
rrroet met de ïnn'^e liefde, die ik voor alle
1 menseden voel. Wij hebben bier de bood
schan der revolutie ontvonken en het kwam
•nt ons a's een ver'easing. De merschen heb
ben het uitgesnikt en uitgeschreeuwd van
blijdschap cn geluk, cn slecht6 deze Paasch-
groet, die groet van algemeen? broederlief
de, was in staal om aan onze gevoelens
uiting te geven.
Een ieder voelde zich opgelucht, vol hoop
op de toekomst. Nu de beslissing eenmaal
is gevallen, en de omwenteling tot stand is
gekomen zonder bloedvergieten, nu bemerkt
men pas, hoezeer feitelijk ieder tegen het
oude regiem was gekant. Men vei borg vroe
ger zijn gevoelens; men was hang voor de
gevolgen, die oen ondoordachte uitlating
met dat ellendige spior.nenstclsel 11a ziel»
kon slepen. Maar nu kon ieder zich vrij
uiten, zeggen, wat men meent cn denkt, 0!
wat een dronkenmakond geluk is deze zoo
vurig begeerde vrijheid! Het is net, of de
mensehen eerlijker zijn geworden, mindei
vijandig jegens elkaar, wij zijn allen als
herboren.
Ruiten deze uitbarsting van vreugde heli-
ben we anders in ons rustige Samara niets
gemerkt. We haddon wel geruchten verno
men over ontevredenheid in Pctrograd.
waar niemand wist. wat daarvan waar er.
wat overdreven was. De berichten over
•roons-afstand van den Tsaar, over een
voorloopigc Rogecring het kwam alles
zoo onverwachts, zoo overstelpend, dat hel
hccle volk zijn zinnen kwijt raakte.
Je zult daar in het leger ook wel opwin
dende dagen achter den rug hebben, miji
dappere Tnnja. Jij voelt zoo diep. al uit je
dat niet! Hoe Jiecft liet leger de boodschap
der omwenteling opgenomen? Dwaze vraag,
alsof jij, klein meisje, in je lazaret hij Riga
een oordeel kon vellen over de stemming in
dat millioenenlcger. Het schijnt echter, dat
de bevelvoering den nieuwen toestand heeft
aanvaard.
Zie je. als onmiddellijk gevolg van de re
volutie voelen wij ons geroepen mee te
snrekon. mee te oordeelen, mee te lipslis-
sen. Vroeger was dit alles regceringstaak,
maar nu voelen wij, dat wij onzen wil aan
rle nieuwe regeering moeten opleggen. We
hebben echter nog geen wil, vergenoegen
ons voorloopig met de vreugdesprongen over
hef feit. dnt we vrijelijk mogen denken en
willen en straks onze meer.ing mogen uiten
Maar ik dwaal af met mi in gepraat en
loii „mi'itairp de«Viindi«Ti»" over d« ,t«n\
mine in ho' leeer. Dat is wel het hoofd-
prnh'e«m. hoe moet het na v«vder m~' <'«n j
oorlog? Wordt er gewoon doorgevochten j
uls vroeger? Dat kan en dat mag toch nie'.
de revolu üe moe toch allereerst aan dien
ontzetteiiden oorlog op de een of andere
wijze een einde maken! Wat het leger
denkt en doet, hoe het verder zal hand"-
len, da is van ho' allerhoogste belang" voor
de verdere ontwikkeling. Wil je me je per
soonlijke opmerkingen daaromtrent schrij
ven, of kom je gauw naar huis, waar we
dan alles kunnen bespreken?
Deze uitbundige brief van Vit ja slecpto
mij werkelijk mede. Ook ik voelde de Ikj
smet ing van deze vreugdevolle roes zich
van mij mees er maken, waardoor al!«s
vroolijk gekleurd werd en men Ineens de
zin voor het a'gemeone ging besefTen, zoo
wel in zijn eigen dagelijksche handelin
gen als in die van anderen. Zou liet wer
kelijk zou blijvenzou ons volk goed
willen worden, zonder hoovaardijzon
men elkaar niet meer kwellen, tegenwerken
en zijn medemenscher. niet meer met ver-
hi lering en wan rouwen bejegenen?
Vitia's nieuwsgierigheid over den geest
in het leger kon ik he'no« nog niet bevre
digen Van die irlbiind'gherid kon ln *.»n
omgeving van zieken en gewonden geen
sprake zijn. De massa stond verhijs erd
tegenover de nieuwe fci en. ('e officieren
die vanzelfsprekend de autoriteiten warn#*
welke hunne manschappen het nieuws
moesten mededeelen overzagen zelf da
gevolgen i.ie' en wacht'en af. Volgens de
wet der tren«+)p'U ging ''et leger mot zl|i
„werk" voort, alleen h«t vech'en werd
voorlnonig gestaak'. Men zag achterom
naar Pet rograd cn niet meer vooruit, naar
den viiand. die eveneens oen afwachtende
houding aannam.
Al kwam de beroering aan het front
later, zij was er ech er niet te minder om.
De instelling van so'daten raden, en daar
door de vernie iging van de discipline, be
wees. dat de ploeg diep in don bod om
sneed en dat men zich gereedmaakt^ tot
oen alles omverwerpende hervorming,
waarvan het uitroepen der Republiek een
hi'oa onhoteekenenrl hegin was gew°e«'.
Mijn verlangen naar Srmarn werd mot
den dag s erker. Ik voelde, dat moge
lijk 7ou zijn daar Vorig te zijn mid 'en In
den vrijen stroom. Het leger en de oorlog
waren van zooveel minder he'ang ope.qis
geworden in vergelijking me' deze wond 'r-
li'ke gebeurtenissen in h»t la"d ach'er
onzen rug en ondanks alle hervormingen
kon men bot doel van d«n oorlog niet ver
anderen: vechten, vijandschap, juist dat-,
gene, waaraan de revolutie onder ons volk
een einde scheen te hebben gemaakt. Met
blijdschap ontving ik dan ook het bericht,
dat me con lang; verlof was toegekend cn
0117.0 plaatsen zouden worden ingenomen
door nieuwe vrijwilligers, die door de revo
lutie tot deze daad van hulpbetoon waren
beu ogen en die meenden, dat juist nu den
oorlog krac. tig moe^t worden voortgezet cn
tot een snel en zegevierend einde moest
worden gebracht. Wij zouden dan na het
verlof, als we ons gesterkt hadden aan hot
nationaal entho* siasmc, op andere plaatsen
ons werk kunnen hervatten om daar den
nieuwen geest der revolutie ingang te doen
vinden.
Ik besloot over Pctrograd te reizen en niet
rechtstreeks naar Samara. Een dergelijke
goede kans om het brandpunt van het nieu
we leven te zien, kreeg men maar eens. Wie
weet, waarheen ik na mijn verlof zou wor
den gezonden! Met groote moeite veroverde
ik eindelijk een plaatsje in den nvcrvollen
trein, die mij van Riga naar Pctrograd
bracht en waarin wij allen in dezelfde
spanning verkeerden om het groote won
der te aanschouwen.
Inderdaad, het was een wonder, maar op
andere schaal en in andere vormen dan wij
ons hadden gedacht. Was dat een stad
was dat het weliswaar drukke, maar toch
altijd ordelijke Pctrograd van vroeger? Een
heksenketel was lief. een woeste draaimo
len, waarin ieder terstond zijn bezinning
kwijtraakte. Newsky Prospekt, de vroegere
prachtige alléc door het hart der stad, een
heirbaan voor dc cindelooze rijen équipa
ges en mindere wagens, de verbinrlings-
scliakol waarlangs een ieder liep of reed
om zijn doel te bereiken, Newsky Prospect
was nu zelf doel geworden, want hier
speelde het nieuwe leven zich in de open
lucht af, het was één reusachtige, krioelen
de mierenhoop, kilometers lang. Op elk
hoekpunt van een straat, bijna bij iederen
lantarenpaal trachtte een spreker met
hceschgeschreemvde stem de rumoerige en
in spanning vcrkcorende massa te boeien,
te vangen, haar zijn verwarde denkbeelden
op te dringenmen schoof van den ëen
naar den ander, dronk onophoudelijk dien
woordenstroom in. zwelgde in dit festijn
der welsprekendheid! Tienduizenden waren
snamgestroomd voor villas en paleizen,
die nu door verschillende socialistische
partij-besturen in beslag waren genomen
en waar de eone spreker voor. de' andere
na, op de balkons hunne vlammende rede
voeringen hielden.
Praten, discussiceren, eindeloos lang. dat
scheen aller levensdoel te zijn geworden.
Zoo algemeen was die praatziekte, dat om
iederen spreker heen, zich nieuwe groepen
vormden, waarin een ander uit het publiek,
die zicli niet langer meer kon bedwingen,
zelf aan het oreeren sloeg. Het was dc ten
top gestegen wanorde, ieder wilde zooveel
mogelijk zijn eigen meening verkondigen
cn al werd dezelfde taal gesproken, toch
leek het oen Babylonische spraakverwar
ring. Want men lette niet op hetgeen da
anderen zeidenmen praatte maar raak
uit puur geluk, dat men nu spreken kon,
schreeuwen als het moestcr alles
mocht Uitflappen, zoo maar op den open
haren weg, zonder dat gelijk vroeger
dc gendarmes tussclienbciden kwamen en
de rcvolulionnaircn arresteerden.
Voorzooverre er van ccnigcn samenhang
in dezen verdoovenden woordenstroom
sprake was, kon men zeggen, dat het
hoofdpunt der discussies op den oorlog ps-
richt was. Het ccne deel wekte tot voortzet
ting np, oen ander eisclite in gronzeioozo
felheid terstond den vrede. Maar daar
naast hoorde men orecren over arbeiders
raden. over loonen. over Inndhcorcn, over
slecht brood, over gelijkstelling der vrou
wen, over dc Regeering. de Constitueeren-
de Vergadering, over verraad, omkooperij
en nog een oneindig aantal problemen meer.
Waren cr nog mcnschen in Petrogad buiten
de Newskv Prospect vroeg ik me af? Werd
er gewerkt, gegeten, geslapen? Ik kreeg
den indruk van niet. Want toen ik den
avond van mijn aankomst, doodop en af
gemat. besloot verder te reizen en in «en
rijtuigje naar het Nikolajer.sk station reed,
zag ik hetzelfde beeld van overdag. Het
leek of de mcnschen op straat vaslgekluis-
terd waren en of zij zich slechts niet woor
den voedden! Soldaten en officieren zag
men in grooten getale. Van onderscheid in
rang was geen sprake meer. Zooveel wist
ik wel van het leger af dat mij het voort
zetten vun den oorlog mot deze mcnschen,
wien ho't praten en discussiceren over c.'k
voorschrift en elk bevel tot een ziekte was
geworden, ceu onmogelijkheid toescheen.
(Wordt vervolgd.)
