\M
Het Communisme in de Practijk
WOENSDAG 18 MAART 1931
DERDE BLAD PAG. 9
(Nadruk verbodeni
Objectieve mededeelingen en critische beschouwingen
„NA ONS DE ZONDVLOED"
Zoowel de Duitschc als de Russische pers
schenken voel aandacht aan de ovcrecn-
komst, die in Moskou is tot stand gekomen
bij het bezoek der Duitsche industricelcn.
Vanzelfsprekend is men in sowjet-kringen
zeer tevreden met het resultaat, terwijl men
in Duitsche kringen hoofdzakelijk wijst op
de directe voordooien, de ginute toename der
sowjet-bcstellingen. Terwijl deze in het afge-
loopen jaar ruim 300 miliioen Marlt bedroe
gen verwacht men in 1931 bestellingen tot
een bedrag van DUO miliioen Mark. Zooals
bekend zal 300—400 miliioen op credict gele
verd worden, waarbij do regeeringen van
het Duitsche Rijk en van de landen dit lie
drag voor een groot deel zullen garandcercn
Er is in Duitschland met de groutstc
spoed hieraan gewerkt. De delegatie van in
dustrieelen is slechts 7 dagen in Moskou ge
weest, en terstond na haar terugkeer heeft
de Duitsche rcgcering het besluit genomen
tot garandeering der te leveren credieten.
Het laat zich aanzien, dat dit verdrag hol
begin is van een nauwere samenwerking
tussehen Duitschland en de Sovjet-unie. De
vroegere Sovjet-gezant te Berlijn, Krestins-
ki, thans plaatsvervangend volkscommissa
ris van buitenlandschc zaken, zal in April
naar Berlijn komen vcor onderhandelingen
over dc ontwikkeling der wederzij else hu be
trekkingen ep heeft daartoe van zijn regce-
ring verstrekkende volmachten ontvangen.
Daarnaast heeft het Sovjet-congres in Mos
kou in zijn beslissing over de economische
politiek der Sovjet-regeering verklaard, dal
de handelsverbindingen afgebroken of ver
minderd moesten worden met die landen,
die medededen aan de campagne betreffen
de den gedwongen arbeid in de Sovjet unie.
De opvallende toenadering tot Duitsehland
is dus zeer duidelijk een tegen de Vereonig-
üp Staten gerichte politiek, welk land een
begin heeft gemaakt met het verbieden van
den invoer van Sovjet producten op grond
van het feit, dat deze met gedwongen ar
beid werden geproduceerd.
Wij zijn van de Duitsche regeering mcei
dergelijke wanhoopsdaden gewend in den
laatsten tijd. De wanhopige toestand der
Duitsche finantiën dwingt haar tot maat
regelen van onmiddellijke uitwerking, zon
der dat men zich te veel verdiept in de ver
dere gevolgen. Wij hoeven slechts te wijzen
op het landbouwprogramma van minister
Sohiele, dio zich vastberaden ertoe gezet
heeft den invoer van landbouwproducten
in Duitschland met een pacr honderd mil
iioen Mark per jaar te verminderen.
Dit contract met de Sovjot-regcering zal,
naar men hoopt, den uitvoer uit Duitsch
land belangrijk doen toenemen, cn dat is
het ecnige, dat de noodlijdende financiën
in evenwicht kan brengen.
De Russen vertoonden den laatsten tijd
een groote voorliefde voor Amerikaansche
machines cn Amcrikaansch technisch per
soneel. Van het huidige conflict hebben de
Duitschers nu gauw. gebruik gemaakt om
hun positie hij hun Oostelijke naburen
weer te versterken.
Voor de Sovjct-rcgeermg is dit crodict een
zeer groote steun. Haar finantiën zijn min
der gunstig dan zij had berekend, cn zij
ondervindt hij den verkoop liarer produc
ten op de wereldmarkt de grootste moei lij
heden wegens de algemccne crisis. Geen
wonder, dat men reeds praatte over ver
mindering van het program van uitbreidin
gen. Op dit critieke oogenbiik nu heeft zij
gelegenheid gekregen haar program te blij
ven uitvoeren met een veel beperkter hoe
veelheid buitenlandschc valuta. Als zij ove?
cenige jaren deze wissels zal moeten betalen
hoopt zij, dal de toestanden op de-wereld
markt zich zullen hebben gewijzigd.
Verklaarbaar is deze handelwijze als oen
noodsprong der Duitschc industrie bij haar
concurrentie op de internationale mm kt.
Onverklaarbaar echter is het enthousiasme,
'dat eenige leden der Duitsche delegatie ten
toon spreiden in hun orgaan, de Berliner
Börsen Courier. Een der reizigers verklaar
de versteld te hebben gestaan van de schit
terende organisatie, die hij1 in Moskou had
gezien, van het enthousiasme der massa's
en hij had den indruk, dat die organisatie
geleidelijk sterker wordt. Het eenige, dal
volgens hem ontbreekt, zijn geschoolde
krachten cn die moeten uit het buitenland
naar de sowjet-unie trekken.
Wij hebben ons afgevraagd, of deze
enthousiast nu ook de consekwenties uit
ijn woorden heeft getrokken en lid is ge-
orden van de Duitschc communistische
partij. Daarover vermeldt de Börsen Courier
echter niets.
MOLOTOW
de voorzitter van het Russische Raden
congres, d-at onlangs bijeenkwam en waarin
hij een aantal verklaringen aflegde over den
Russischen binnen- en buitenlandschen toe
stand, die zeer de aandacht hebben
gelrokken.
duizenden trach'en te ontkomen, geeft een
treurig beeld van de groote schaal, waar
op deze methode wordt toegepast in h£t
«eheele land.
OVER DWANG EN VRIJWILLIGHEID
Ondanks de hardnekkige ontkenning der
sa'.vjet-iegeering blijven dc berichten over
gedwongen arbeid, vooral bij den houtaan-
k-ap, voortduren. De Berlijnsche Roel bevat
een brief uit Charbin over de toestanden in
Oos -Siberië, die het vermelden waard is.
Het staat onomstootelijk vast, dat in de
laaiste maanden duizenden vluchtelingen
ui -■ het sow jet-rijk in Mandschoerije zijn
aangekomen. Da:e <mcnsc!ien hebben de ge
varen getrotseerd van een tocht van meer
dere honderden kilometers, te voet, door de
bevroren wildernissen in het uiterst s ren-
ge klimaat van den Amoer. Geen wonder,
dat de meeste van hen -met bevroren lede
maten aankwamen, terwijl hot wel al ijd
onbekend zal blijven hoevelcn er onderweg
doodgevroren of dcor uitput ing gestorven
zijn. Deze ontzettende gevaren van de
vluch'', benevens het vooruitzicht om in 'I
vreemde land aan te komen iri£t niets dan
wat voddige kieeren aan het lijf, bewijzen
meer dan voldoende, dat er wel ontzettende
toes anden moeten bestaan in de sowjet-
unie, om menschen tot een dergelijke wan
hoopsdaad te brengen.
Welnu, volgens de -mededeelingen der ge-
vluchten was het de angst voor den hou -
nankap, die lien over de grens dreef. Alles
ging heelemaal „vrijwil'ig". De boeren wer
den opgeroepen om bij het sowjet-bcstuur
te komen cn daar werd hun gevraagd een
papier te teekenen, waarin zij overeenkwa
men den volgenden morgen „vrij
willig" naar de hou hakkerskaavpen te ver
trekken. Weigerden zij te teekenen, dan
volgden de' arrestatie als „koelak" en ver
banning naar het concentratiekamp bij de
Artemof-mijnen. Van hen, die teekenden,
geluk e het een gedeelte om nog denzelf
den da.g de vlucht te nemen mét hun gezin,
waarbij het natuurlijk onmogelijk was iels
anders dan het hoogst noodige mee ie
nemen.
En dat er nu alleen uit de smalle en
uiterst schraal bevolkte grensstreek, van
waar de mogelijkheid tot vlucht bestond,
GEEN ZEEZIEKTE MEER
Te Philadelphia werd bovenstaande evenwichtsmacliine gebouwd, die maar eventjes 120
ton weegt. Als men de vakmannen gclooven mag, moet dit gevaarte in slaat zijn 't
zwaarste schip voor slingeren te vrijwaren. Daarmee zou dan tevens een middel gevon
den zijn om zeeziekte te voorkomen.
VAN HET GOEDE TE VEEL
Controle is een ziekte in den sowjet-staat.
Niet alleen bestaan er tallooze regeerings
bureaux voor alle mogelijke inspecties, ei
daarnaast nog soortgelijke bureaux van d<
communistische partij, maar boven licn nog
de con role door de „massa's". De eene fa
briek stuurt dan maar eens een delegatie
ergens heen, naar een ander bedrijf, om te
controleeren of daar alles goed gaat. Voor
al de in aanbouw zijnde reuzenbedrijv
bobben van die eindelooze inspecties gro«
last.
Thans heeft de regeering een besluit ge
publiceerd, waarbij het verboden wordt
inspecteurs te zenden naar de in aanbouw
zijnde hoogovenbedrijvcn in den Oeral en
bij Koeznetsk in Siberië dan met machti
ging óf van den oppersten eeonomischen
raad, óf van de controlecommissie der
communis ische partij. Er wordt in het be
sluit gezegd, dat de menschen het met huu
werk veel te druk hebben om de massa dei
inspecteurs te woord t,e staan. Maar wat
moe en nu al die inspecteurs beginnen, die
toch iets moeten doen voor hun haantje of
ten minste den schijn moeten aannemen
van iets te doen? Alweer een „probleem'
waaraan de sovjet-regeering haar aandacht
kan wijden.
BEZIGHEID
Een reizend correspondent van het Mos-
kousehe dagblad „Ekonomitschcskaja Zjiznj'
doet ecnige mededeelingen over vragenhjs-
ten, die hij op zijn rondreis heeft gezien
Lijsten met 120 vragen zijn geen uitzondcrin
gen. En daarbij zijn vragen, die b.v. h««
'personeel van het ondcrwijsdepartemënt i_'*i
het district Brjansk moest beantwoorden
Werkzaamheden vanaf het twaalfde jaai
voor 1928 die, welke langer dan zes maai drti
werden verricht, na 1928 langerdan 2 maai>
den. Men stelle zich voor, hóe dat antwoord
eruit ziet bij iemand van 30 jaar, die nog.
eens, volgens de goede Russische gewoonte
van betrekking verandert
Geen mcnsch interesseert zich dan
voor die antwoorden, want was dat wel h-1
geval, dan zou het onmogelijk zijn, d-n
iemand opgaf in een maand 7G0 uur gestu
deerd te hebben, d.i. meer dan 24 uur p'.i
dag. Dit alles is echter „bezigheid", geeft de
indruk alsof het personeel van d° ontelhni-»
plaatselijke „reguleerende organen" werkelijk
iets uitvoert Zij maken „plannen"' voor <n
een of andere tak van economisch en cul
lureel leven in hun district en verzamelen d
eegevens met behulp van zulke vrager
lijsten.
Het zijn echter niet alleen de plaatselijke
machthebbers, die ten offer vallen aan dpie
verzamelwoede van „gegevens". Kameraa-
Wishnefski, plaatsvervangend voorzitter va;
de landbouwsectie der staatsplannen-corc
missie te Moskou, heeft circulaires rondga
zonden met vragen over.... kippen. Neen, hi.
heeft ze niet aan de kippen zeil gestuurd,
maar aan de landelijke bestuursorganen m-
het verzoek, de kipppn »e tellen.
Het bovenvermelde blad brengv den nieuws
eicrigen vrager onder het oog, dat het g:j
«lacht der hoenders zoo weinig beschaafd u
om op den loop te gaan bij nadering vni
menschen. zelfs al zijn dat statistici, ondc-
het uitstooten van kakelende geluiden.
Als men in andere landen eens mensche'
te werk stelde aan zulk soort hoog nuttige
bezigheden, zou er werk zijn voor vele hau
den. In Rusland heerscht geen werkloosheid
daaraan helpen deze papierstroomen mede.
Gemengd Nieuws.
DOODELIJK AUTO-ONGEVAL.
Ter hoogte van Maarhuizen, gem- Winsum
(Gr.), heelt 's morgens vroeg een doodelijk cn-
geval plaats gehad. De gebroeders B. uil Een-
n reden met een auto in da richting Winsum
ontmoetten eenige arbeiders per fiets, die in
de tegenovergestelde richting reden. Hierbij
geraakte de 4'2-jarige G. Hoeksema onder de
auto. Zwaar gewond werd hij onder den wagen
weggehaald en overleed even later. Het schijnt
dat de autobestuurder, J. B.. door de opkomen-
>n was verblind. Een gerechtelijk onder
zoek zal worden ingesteld. Het slachtoffer was
ongehuwd.
OUDE VROUW LEVEND VERBRAND.
Dinsdagmorgen heeft te Arnhem een onge
val plaats gehad, waarvan de 71-jarige vrouw
Sandyford het slachtoffer is geworden. Haar
72-jarige man was aan zijn werk gegaan. Tij
dens zijn afwezigheid is dcor nog onbekende
oorzaak, maar vermoedelijk doordat zij te
dicht bij de kachel kwam, de vrouw in brand
geraakt. Zij schijnt pogingen te hebben gedaan
iaar buiten te vluchten, maar is in den
gang van haar woning neergevallen. Hier ont
stond brand en door den rook, welke door de
deurkleren naar buiten drong, werden voorbij
gangers gewaarschuwd. Met behulp van eer
toevallig passenden sleutel wist men de deur
te openen. Men vond het ljjk van de
den gang. Het vertoonde ernstige brandwon
den aan gelaat borst en armen.
Door den Gc?:eesKündigea Dienst werd het
slachtoffer naar het Stedelijk Ziekenhuis ver
voerd, waai heen ook haar man moest
overgebracht, die door het gebeurde hevig ge
schokt was.
Het onderzoek der politie wees uit, dat
hier met een ongeval te doen heeft.
KIND LEVEND VERBRAND
Te Vressel bij St. Oedenrode (N.-Br.) is een
2-jarig kind van den klompenmaker Daniels
in een ketel kokend water gevallen en
gevolgen overleden,
DOODELIJKE AANRIJDING.
De 72-jarigó B. S. te Vriczenveen (Ov.) die
tengevolge van een aanrijding ernstig werd
gewond, is in het ziekenhuis te Almelo aj
gevolgen overleden.
EEN TANKAUTO GEKANTELD
Op den Sloterstraatweg is in d° nabijheid
van Sloten (N.-H-) een tankwagen van de
Shell Company omgekanteld. De oorzaak hier
van was dat de chauffeur, op het oogenbiik
dat hij een stilstaande auto wilde passeeren
in de tegenovergestelde richting een vracht
auto zag aankomen, waardoor hij uit alle
macht remmen moest. Het zware vehikel, dat
met benzine was geladen, kwam op één kant
te liggen waarbij een gedeelte van het weg
dek vernield werd. De chauffeur sloeg van dc
auto af en liep zoodanige verwondingen op,
dat het noodig bleek hem per auto
G.G. en G.D naar een der Ziekenhuizen te
doen vervoeren.
- Voor het verwijderen van het zware ver
keersobstakel werd de hulp van de brandweer
ingeroepen, die. toen zy met haar materiaal
ter plaatse was, een gedeelte van de tank
liet leegloopory om het gevaarte vervolgens
van de auto te- sloooen en de auto
normale positie te brengem
COCAINE SMOKKELAARS
In een hote! te Maastricht zyn vier personen
^gearresteerd.-err.wel een kpopm&n uit Rotter-
idani, een apofchekgr een Belg en een Maas-
'trièhtsche vrouw, die dé bedoeling hadden
cocaïne in Akei. te verkoopen. Ze voelden ii
Aken natrigneid en vertrokken daarom naar
Maastricht.
Handelaars in allerhande verdoovingsmidde-
len wonen in het geheele Nederlandsch-Dult-
sehe grensgebied in de buurt van Aken. Ook
in de mijnstreek wonen leden der bende. De
vooruitgeschoven posten bevinden zich in Ne-
derlandsche en Belgische havensteden.
BRANDEN.
Te Nymegen heeft een felle binnenbrand ge
woed in de woning vlak naast het Olympia-
theater aan de Lange, Burchtstraat.
De bewoners, de Vries en echtgenoote hadden
om acht uur de. woning verlaten. De beneden
verdieping, waarin een sigarenwinkel is geves
tigd, alsmede de achterkamer, zijn geheel uit
gebrand. Ook van den grooten winkelvoorraad
is niets gered. De oorzaak van den brand is on
bekend. Alles was verzekerd.
Te Zeddam (Gld.) is de woning van Derksen
afgebrand. Verzekering dekt de schade. Oor
zaak van den brand is onbekend.
Te Raalte (Ov.)'is de boerderij van den land
bouwer Haarhoek afgebrand. Inboedel en een
auto gingen mede in de vlammen op. De boer
derij was laag, de inboedel niet verzekerd.
Te Klein Heike by Etten (N.-Br.) is de wo
ning van P. Albers geheel afgebrand. Ook de
inboedel ging verlóren. Verzekering dekt de
schade.
Te Asten (N.-B.) is geheel afgebrand de
boerdery van Mandeis. Oorzaak van den brand
onbekend. Verzekering dekt de schade.
Te Dorregeest bij Uitgeest (N.-H.) brak
brand uit in een dubbele woning. Het perceel
branddde geheel af. Brandweer was niet aan
wezig. Oorzaak van den brand onbekend. Heel
de inboedel van twee gezinnen ging verloten.
Te Veelcrveen bij Vricschelo (Gr.) werd
brand ontdekt in de woning van den
vrachtrijder Huldebos. Ecnige nachtelijke
voorbijgangers wekten de bewoners, die
wat Wils
Jaag
DE KLEUR VAN NAPOLEON'S OOGEN
De belangstelling voor alles wat in ver
band staat me. de historische figuur van Na
poleon was nie. alleen in Frankrijk, maar
x>k in Engeland steeds groet.
verkoop van reliquieën van Nelson
heeft betrekkelijk weinig opgebracht, als
men de prijzen vergelijkt rnet de sommen,
rlie voor de kleinste herinneringen aan Na-1
noleon in Londen betaald zijn. De reliquieën
an Nelson waren bovendien grootendoels
óorwerpen van waarde, zooals poreelein,
goud, zilver, diatnan cn en andere kost
baarheden, terwijl de reliquieën van Napo
leon nog geen vier stuivers waard waren en
fabolach ige prijzen opbrachten.
Bij de liquidatie van het muscuim Bullock
heeft men onder de voor.verpen, die aan
Napoleon hadden toebehoord, een stropdas
erkócht voor 300 francs, een tandenborstel
oor 90 francs, een ouden pantoffel voor GO
francs, een scheermes voor luó franocs, een
vuil hemd voor 200 francs, een kam voor
25 fftmes, een ouden zakdoek voor 42 francs,
een spons voor G7 francs, een ganzepen voor
125 francs.
Bij den dood van den chirurgijn O'Meara,
die met Napoleon op Sint-Helena is ge
roest, werd een tand, dien hij den over
winnaar van Austerlitz had uitgetrokken,
oor fi?5 francs verkocht, en een zijner ha-
en één enkel maar voor 50 francs.
Een haarlok van Nanoleon, die in stukken
verkocht is, heeft 52500 francs opgebracht.
Maar nog meer kwam die Engelsche be
langstelling voor Napoleon aan 't licht bij
de behandeling van een rechtzaak, waarin
de heer Lumley Smith, rechter in West
minster County Court, eens uitspraak had
te doen.
De uitgever van een geïllustreerd tijd-
schrif riep namelijk zijn tussehenkomst in
in een geschil met een zijner medewerkers
over.de kleur van de oogen van Napo
Icon I.
De ui'gever en de schrijver verschilden
van meening over dat punt, en daar zij bet
niet eens konden worden hadden zij beslo
ten de kwestie door het gerecht te laten
uitmaken.
De schrijver had Napoleon b 1 a uw e
oogen gegeven groenachtig hlauw
terwijl zij volgens de opinie van den uitge
ver zwart moesten zijn. Toen hij don
auteur nie; had kunnen overtuigen, had liij
het eerst op een andere wijze geprobeerd.
„Kom, wat doet het er nu toe of zijn
oogen zwart of blauw zijn? In zoo'n kleinig
beid kun' ge mij 'och wel mijn zin geven?"
„Wat? Een kleinigheid? Oogen, die zoo
veel gezien hebben, en die de geheele we
reld beheerscht hebben! Oogen. die het ka
nonvuur der veldslagen en het purper der
overwinning hebben weerspiegeld! Oogen.
die een iaDgdurige ballingschap beweend
hebben!"
„Nu, laat ons dan den middenweg nemen.
Schrijf dan, dat hij zeer donkerblauwe
oogen had".
.-Dat nooit! Liever neem ik mijn manus-
crip terug".
„Neem mij niet kwalijk, daartoe hebt
m niet mem het recht. Ik heb de illustra
tes al bes eld en be-aald. Uw manuscript,
behoort aan mij".
„Het behoort aan u met blauwe oogen".
„Met juist ceulke oogen als ik verkies
„Dan zullen we pleiten
Ln er is gepleit van twaalven zessen.
Twee advocaten hebben uitvoerig de argu
menten der beide partijen uiteengezet, ar
gumenten, ontleend aan degelijke geschied
kundige werken, even betrouwbaar als te
genstrijdig, en aan gedenkschriften uit Na
poleon's tijd. Bourmont, Bourrienne, de her
togin van Abrantés, Marlot, Planar de la
Faye en een menig e anderen zijn geci
teerd, en de conclusie is, dat Napoleon's
tijdsnoeten. zelfs diegcu-ii, die hém van
dicht,l ii gezien hebben, geen nauwkeurig
signalement van hem geven.
Bcurrienne beweert, dat hij bruine oogen
had, de vrouw van Junot zegt, dat zij zwart
waren en de meeste anderen hebben geen
melding gemaakt van de kleur. Gemakke
lijk te beslissen was de zaak dus niet.
De heer Lumley Smith heeft zich erto»
beperkt, ui'spraak te doen in de commer-
ciëelc kwestie, die hij in zijn hoedanigheid
van overheidspersoon niet ui! het oog
mocht verliezen. Zijn vonnis verklaart -ten
schrijver eigenaar van het bewuste maims-
rrint en veroordeelt hem den uitgever 125
francs uit ie betalen als schadeloosstelling
voor de kosten der gravures, waarvan Jer<o
laatste de bewijzen heeft overgelegd. De
kleur van Napoleon's oogen blijft dus on-
beslist, daar de rechter zich voor onbe-
voegd verklaarde: „omdat er geen enkel
ge ui gen is, geen enkel bewijsstuk van En
gelschen oorsprong bestaat, dan kan wor
den geraadpleegd", 2ooals In het vonnis ge
zegd werd.
Dc heer Lumley Smith kon natuurlijk
niet de waarde van een bewiissiuk toeken
nen aan de tallooze wassen Napoleons, dio
in de musea van Londen gevonden worden
usschen andere historische merkwaardig
heden, welker echtheid geen al te nauw
keurig onderzoek zou kunnen doorstaan.
Zelfs daar zou hij niets" dan twijfel, venvar-
ring en tegenspraak gevonden hebben, daar
de vervaardigers dezer modellen het blijk
baar evenmin eens waren als Bourrienneen
de hertogin van Abrantés.
Men ziet alzoo, dat elke tijd zoo zijn eigen
„processen" heeft gehad, waarvan de be
handeling met groote belangstelling werd
gevolgd.
En onder al die processen is dat over „de
kleur van Napoleon's oogen" niet 't minst
interessante.
rustig lagen te slapen. In allerijl werden
de kinderen gegrepen én ook wist men
eenige kleedingstukken aan het vuur te
onttrekken. Konijnen en kippen kwamen
MALAISE IN DE ONTGINNING VAN
WOESTE GRONDEN.
Op de Veluwe worden thans zoo goed als
geen gronden meer ontgonnen. De kunstmest
is te duur en de opbrengst is niet voor zulk
een prys op de markt te brengen dat het
loonend is. Er zjjn dan ook reeds akkers, die
dit jaar niet meer bewerkt kunnen worden.
EEN LENTEBODE
Te Montfoort fladderde ondanks vorst cn
schaatssport een vlinder over de velden.
'n Telefoontje.
Hallo, ja mijnheer van Zuilen,
met Jansen, ik wilde even met U spre
ken over de proefnummers die U deze
week ontvangen hebt.
Ah, juist mijnheer Jansen, hebt
TJ die mij toegezonden!
Laat mij in de eerste plaats U er
voor danken, en dan, ik wilde mij
graag erop abonneeren, kunt U daar
voor zorgen?Ja? prachtig
m orde dan.
Bonjour mijnheer Jansen, tot ziens.
NIEUWE AVONTUREN VAN MIJNHEER PIMPELMANS
49. „Ach, is vandaag alweer niet pluis!"
Zucht Pimpelmans, „hoe kom ik thuis!"
Hij trekt z'n jas uit, bindt die stijf
Net als een sohortje voor zijn lijf.
Terwijl zijn overhemd moet strekken
Om 't achter-aanzicht te bedekken.
50. Daar rent hij door de straten heen,
Bespot, gehoond door iedereen
„Man!" roept mevrouw, „wat heb je nut
Waar is je nieuwe paraplu?"
En zuch'end zegt heer Pimpelmans:
..Die's blijven staan in Nieuwe
schans
(Wordt Vrijdag vervolgd.)!
TWEE ENTHOUSIASTEN
Naar het Engclsch van
EVELYN EVERETT-GREEN
Door J. VAN ZUYLEN
Ze zat op dezen schoenen herfet-middag
in haar geliefkoosde hoekje genesteld, bij
een van de uitspringende venstens van de
mooie, oude bibliotheek. Ze had Sir Perc.-
val na de lunch steeds voorgelezen, maar
zoo juist had hij den wensoh te kennen ge
geven, dat ze zou ophouden, en ze had zich
in haar eigen speciale hoekje teruggetrok
ken. cn keek nu'met droomerigon blik uil
over den wel bek enden tuin, met zijn /-ou
derling gevormde terrassen, donkere taxis
lanen, zijn etecncn treclen en beelden, en
vorder weg over het geheele lager gelegen
park. Haar eerste gedachten waren bij haai
broer, zooals gewoonlijk, wanneer zij aan
haar eigen droomen cn verbeelding was
overgelaten. Maar nu bepaalden ze zich
ook bij .linder verwijderde dingen en ze
begon te mijmeren over wat ze had uehioni
omtrent de hei le meisjes, die pas op Iligb-
fermrs aren aangekomen, met wier ge
zicht-M - \^>:nuw'd w*«. doordat zij
2e i in .te kerk ge
zien ti,J -au tei/ j heèl wat over
haar gekoord. Jill Johnstone, haar ecnige
vriendin (en de ecnige trouwens, diie zoo
eens bij haar in kwam loopen zonder de
formaldt&it van wederzijdsche visites) had
haar heel wat verteld, dat nieuw en inte
ressant klonk. Ze had verlof gevraagd, ze
een bezoek te brengen, cn had eindelijk
verlof daartoe gekregen. Maar Sir Percivai
ha.d duidelijk te kennen gegven, dat hij het
heel dwaas vond voor twee jonge me-sjes
om zoo samen in een groot hu:6 te gaan
wonen en te maken, dat iedereen in de
buurt over hen sprak. De baronet was een
van den ouden stempel, die aóles af
keurde wad niet conventioneel was, cn ge
neigd om elk gedrag te laken, dat hij niet
ten volle begreep.
Niettemin. Beatrice was een Gholmond,
en hij had haar vader cn haar moeder ge
kond, cn haar grootvader was een van zijn
intiemste vrienden geweest. l)e Cholmonds,
ofschoon oorspron.kleijk sleohts kleine land
eigcnaais, waren vooruitgekomen in de we
reld, en namen thans hun eigen plaats in
Beatrices rijkdommen waren grooten deels
afkomstig van verwanten, die in den han
del gegaan waren, maar zij was in elk ge
val haar vadeis doehtèr, en was van goed.,
afkomst; cn ten slotte had Louise verlof
gekregen haar te bezoeken, ofsohoon ze de
meesteres van het hui6 toen niet aantrof
Onwillekeurig overwoog ze bij zich zeil
de kans of deze mesijes niet wat variatie
cn wat interessants in haar leven zouden
brengen. Louise was natuurlijk ki skeurig
cn een beetje exclusief, maar wat ze se
hoord had van de jonge meesteres van High
ferrara trok haar belangstelling, cn van de
nieuwe gezichten, die zij Zondag op Zon
dag tegenover zich zag in de oude, grijze
kerk. wa6 ze gaan houden.
Zoo kwam het, dat toen op dien zonni-
gen October middag haar de boodschap werd
gebracht, dat juffrouw Gholmond en juf
frouw Grey in den salon waren, een blosje
op haar gelaat kwam, cn zij snel oprees en
de kamer doorliep, tot waar haar oom zat.
.Juffrouw Cholmond is daar." zei ze rus
tig. „Komt u straks ook binnen?"
„Waarom zou ik dat doen, Louise. Ik zie
hu zelden bezoekers."
„Dat is zoo; maar zij is een vreemde; me
dunkt, het zou hoffelijker zijn. Zal ik zeg-
ggn, dat u dadelijk komt, als u gerust hebr.'
Ik deruk, dat u onze niieuwe buren heel tocd
zullen aanstaan."
„Ik zal er nog eens over denken ik zal
wel zien. Beloof maar niels. Je weet niet,
hoeveel inspanning het me koet, met vreem
den te praten."
Maar Louise wiet zeker, dat hij zou ko
men, omdat ze zijn fijn gevoel voor wat be
hoorlijk was, kende, en zijn aangeboren eer
bied, voor hoffelijkheid. Haar eigen hart
klopte wat sneller, toen zij de gladde parket
vloer van de hall overstak, maar uiterlijk
was" er niets van opwinding of verwarring
aan haar te bespeuren, toen ze haar gaslen
ka lm groette en verwelkomde. Ze had ee.i
slank, gracieus figuurtje, heel fijne trek
ken, een blanke huid, en zach! donker haar
da-t haar gelaat als een nimbus omlijstte
Haar oogen waren groot en waren nu zacht
dan vol vuur, cn wezen op peinzenden
ernst en veel gevoel. Haar stem was zacht
en welluidend en klonk als muziek. Som
migen noemden haar ondefinieerbaar cn
kleurloos, maar dat waren niet degenen die
haar goed konden, of haar bestudeerden
met iels meer dan het meest oppervkrkk.s
onderzoek. Beatrice en Erica hadden dat
gedaan en beiden voelden belangstelling
voor haar.
„Het speet ons zoo. dat we u gemist heb
ben onlange." zei Beatrice, met warmte,
want we wilden u zoo graag leeren kennen,
sedert we u voor het eerst in de kerk ge
zien hadden. We wonen.eigenlijk heel dicht
bij elkaar, a..'s je de beide parken doorgaa;.
en buren zijn heel wat waard voor man
schcn zooal6 wij, die van gezelschap hou
den. Ik hoop, dat we u vaak zullen z.en
Hoe maakt Sir Pereival het? Het spijt me
•toch zoo, dat hij invalide is."
„Zijn gezondheid is op 't oogenbiik vrij
slecht. Ik weet nael, of het ooit weer ootor
zal worden. Hij gaat bijna nergens niee>
heen, behalve naar de kerk, en hij ont
vangt zelden menschen. Ik hoop, dat li ij in
staat zal zijn u nog even te begroeten. Hij
rust nu een beetje hij moet veel mis»
houden manr als hij kan komt hij nog
wel even. Willen jullie de tuin niet eens
zien? Daar ben ik heel trotsch op, ofschoon
sommige van mijn konnissen liern te don
ker en te 6omber vindon. Er zijn niet veel
bloemen meer builen, maar de kassen zijn
prachtig. U houdt zeker ook wei van blop-
men? Er werd mij verteld, dat u nog meer
glas zou laten aanbrengen op Highferrare."
Realrice on Erica nam on bet. aanbod
graag aan en de drio meisjes liepen nnnr
buiten, op het eeiste terras, liet scheen
makkelijk te praten al wandelende in don
vreemd-aangelegden tuin, die er, zooals
Beatrice zeide, uitzag eisof hij stamde uit
de dagen van Koningin Anna,1) en die nu-
dücn in slaap gevallen was. Alles wat ze
zag, bekoorde haar; het was alles in zulk
eon volmaakte overeenstemming rnet het
grijze, oude huis en de rust die er over las.
Louise liet de heele omgeving van stukif
tot beetje zien, ernstig en vriendelijk, nrêt
een vreemde, onbewuste waardigheid, die
vormelijk was zonder stijf te zijn, en meer
aantrekkelijk da.n terugstootend. Er was
geen zelfverheffmg bij haar, noch verlegen
heid. en ze had groot pleizier in Beatrice's
vtoolijk gesnap, cn was zeer belangstellend
zooals uil haar vragen duidelijk bleek, naar
alles wat haar nieuwe vriendinnen haar
vertelden van zichzelf cn van haar doen en
laten.
„Ik hoor veel. ofsohoon ik heel wernig
uitga. En over jullie heb ik heel veel ge
hoord. Het moet wel prettig zijn de gelegen
heid te hebben zich zoo nuttig te maken.
Doet het jullie geen pleizier, zooveel goed
te doen?"
„We hebben er geweldig veel pleizier In,
en ik hoop, dat we wat goeds doen. Maar
natuurlijk moeton we op de resultaten
wachten, voordat we ons daarop beroemen
kunnen."
„Me dunkt, monschcn die het ernstig mee-
nen, moeten goed doen." ze Louise eenvou
dig. „zelfs alleen door hun voorbeeld. Sains
wonsch ik wel eens. dat ik meer k'-n lorn
meer persoonlijk werk, bedoel ik. Mnav her
Werd geboren
i6 moeilijk voor me, den tijd daarvoor tq
vmilen."
„Heeft Sir Percival u zoozeer noodig?.
Dat zegt iedereen; maar we' booren dat u
heel veel voor Lowferrare doet Ik hoop
maar, dat de menschen van Highfcroara
net zooveel van mij zullen gaan houden als
di>e van Lowferrare van u."
Een blosje kwam er op Louise's gelaat,
„Hebt u dat gehoord! Daar bon ik blij
om!" zei ze, heel eenvoudig. „Ik kan niet
veel voor ze doen lang niet zooais u.
Maar ik ga ze in hun huizen opzoeken ais
ik gelegenheid heb onze pachters en de
huurders van onze huizen en ik klik
zoon beetje naar ze, als ze ziek zijn. Miin
oom heeft zraag, dat ik dit doe. Soms «raat
hij ze-lf. Vroecer pleoht hij veel rond t3
gaan op de plaats, maar d«t kan hij nu
niet meer. Hei 'lijkt me zoo goed. als de
eigenaar zelf, persoonlijk belang stelt in al
zijn menschen. Als Raphael maar hier was,
zou alles anders wezen."
„Is dat uw broer?"
„Ja, mijn ecnige broeder. HIJ \e in het lo.
ger. liij is op 't oogenbiik in Zuid-Afrika.''
„Het zou me zeer spijten als u bezorgd
bent," antwoordde Beatrice, „maar ik ge«
loof, dot de dingen tenslotte vanzelf terecht
komen."
Louise glimlachte, maar er waa Iets droo*
ylgs in baar blik. Ze leidde haar gasten
terug nnnr den ©a!on „Ha, en daar te oom,
gereed om u te verwelkomen," en Louis»
volt" ich; -•«•m-'V-celljk -n niet tact de plecli
(Wvrdi vMiolgdj,
