Het Communisme in de Practijk
'ernaal\^in\4nclaaq
w
TWEE ENTHOUSIASTEN
WOENSDAG 4 MAART 1931 DERDE BLAD PAG. 9
Objectieve mededeelingen en critische beschouwingen
DE LANDBOUWPOLITIEK
Molotof, het officieele hoofd van het uit
voerend bewind in de Sowjet-republiek, en
Stalin, de werkelijke machthebber, secreta
ris der communistische partij, hebben geza
menlijk een oproep aan alle partij-, be
stuurs- en jeugdorganisaties onderteekend,
waarin medegedeeld werd, welke groote cre
dieten de gecollectiviseerde landbouwbedrij
ven dit jaar zullen krijgen (1.3 millioen
roebel). Dat er vera'ier 120.000 tractoren be
schikbaar zullen worden gesteld, ruim 1000
niouwe reparatiewerkplaatsen worden inge
richt en nog een aantal maatregelen in het
belang van den gecollectiviseerden land
bouw worden getroffen.
Wat beteekent dit alles?
Gaat men op het officieele commentaar in
de Sowjet-Republick af, het eenige. dat daar
toegelaten wordt en wat den meuschen dus
de moeite van het nadenken bespaart, dan
is het antwoord eenvoudig. Het beteekent
niet minder dan de definitieve overwinning
van het socialisme in den landbouw. Wij
rullen duidelijker trachten te zijn.
Zonder de beteekenis van deze reusachti
ge getallen te willen verkleinen, wijzen wij
ler allereerst op, dat de credieten en de trac
toren niet dubbel moeten worden geteld
Immers, kapitaal hebben de gecollectivi
seerde bedrijven, de kolchozen, niet. De cre
dieten dienen dus voor een groot gedeelte,
om de aangeboden landbouwmachines
waaronder een aantal Amerikaansche oogst-
machines voor graan, z.g. combines, te be
talen.
Voor wat hoort wat, ook in de Sowjet
Unie.
Er zullen dit jaar 58 millioen hectaren
bouwgrond worden gecontractueerdi.
Bebouwing volgens contract.
Dit beteekent, dat de bebouwers zich con
tractueel verplichten op dien grond bepaal
de producten te telen en de opbrengst te
gen een bij contract vastgelegde prijs aan
de regeeeringsorganisatles ter beschikking
te stellen.
De producten die hiervoor in aanmerking
komen, zijn: graan, olie»zaden, vlas, katoen,
-suikerbieten, enz. Door deze regeling, die
©enigszins op het vroegere Indische cul
tuurstelsel gelijkt, maakt dè regeering zich
van de prijsfluctuaties onafhankelijk en
doen de producenten afstand van eventu
eele voordeelen, die later uit eventueele
prijsstijging zouden voortvloeien. Van de
bovenvermelde credieten zal ruim 300 mil
lioen bestemd worden, om als voorschotten
op deze gecontractueerde verkoopen te
dienen.
Op groote school zal geselecteerd zaad wor
den verdeeld, waartoe 1.4 maal de hoeveel
heid ongesorteerd graan zal moeten worden
ingeleverd. Voorts zijn groote hoeveelheden
kunstmest toegezegd, terwijl de nadruk er
op wordt gevestigd, dat gefixeerde vastge
stelde hoeveelheden industrieel e producten
naar de landbouwcentra zullen worden ge
zonden, opdat de bevolking zelf van het
-geld, dat zij voor haar producten krijgt de
noodige goederen zal kunnen aanschaffen
Dit' laatste moet met een korrel zout wor
den opgevat De hoeveelheid toegezegde ar
tikelen vertegenwoordigt slechts een klein
déél van de waarde der landbouwproducten
De landbouwbevolking zal daarmee zeer ze
ker niet al haar behoeften kunnen dekken.
Gedwongen winkelnering.
Maar we weten hoe dat gaat; er zijn ge
noeg middelen om de men.chen toch
•het overtollige geld af te helpen. De coöpe
ratieve winkels hebben in den tijd van
groote navraag op het platteland de ge
woonte om waren, waarvoor groote vraag
bestaat, alleen te verkoopen met de condi
tie. dat liefhebbers tevens andere producten
afnemen, waarmede de coöperatie zit opge
scheept Schoenen zijn alleen in combinatie
van eau de cologne of lippenstiften, drage-
lijk katoen of linnen slechts tezamen met
zijden lappen of fantasie vaatwerk enz. te
verkrijgen. Tevens heeft men hierin een
krachtig middel, om pressie uit te oefenen
op het zich aansluiten bij de collectieve be
drijven, want de individueele boere-n komen
het laatst aan de beurt, en hebben zich te
vergenoegen met hetgeen de leden der kol
chozen hebben overgelaten.
Toch ls het interessant na te gaan hoe het
de bureaucratie gelukt deze centraal gege
ven voorschriften werkelijk bij het volk in
algemeene lijnen doorgevoerd te krijgen
waarover men niet licht moet denken, go
zien de geweldige gebieden waarover de
Sow jet-regeering beschikt. Ontduikingen en
„verbuigingen van de lijn" door individuen
komen natuurlijk genoeg voor.
De zwarte bende.
Een speciaal kader is gevormd, teneinde
dergelijke voorschriften in den geest van de
Regeering uit te voeren en te controleeren.
Verleden jaar zijn niet minder dan 25000
arbeiders uit Moskou en Leningrad opge
stuurd, om in de collectiviseeringsbeweging
„een leidende functie te vervullen".
„De 25.000" heeten zij in de Sowjet-termi
nologie, en hun aantal neemt nog dagelijks
toe Dit zijn allen arbeiders, in het centrum
beproefd op hun trouw, op het nakomen der
partijbevelen. Als bclooning daarvoor mogjn
zij nu hun werkbank verlaten, zijn zij op
genomen in het milliocnenkader van het
ambtenaren-apparaat, dat bevelen kan uit
doelen, en worden zij als vertrouwensman
non der regeering. naar afgelegen dorpen
gezonden, waar zij de gevreesde vertegen
woordigers der staatsmacht zijn. Zij worden
in de landbouwdistricten over de diverse
collectieven verdeeld, doch zonder het con
tact met elkaar te verliezen.
Regelmatig houden de leden der .,25.000"
►ngressen voor „uitwisseling van ervaring",
daarbij de resultaten hunner werkzaam!».»
den met elkander worden vergeleken. Deze
„gerouti neerden in de sow jet-methoden" or-
ganisccren campagnes tot het werven van
leden, zij laten tusschen de leden van hun
kolchoz „sociale wedstrijden" houden, om te
bepalen wie hetbest werkt; zij stellen pro
ductieve vergaderingen in, waarin zij, met
hun aanhangers, ,de centrale voorschriften
uiteenzetten en daarbij aangeven, wat er
moet geschiedrol, kortom, zij passen datgene
toe, wat zij zelf jaren lang dagelijks in hun
fabrieken hebben zien gebeuren.
Zij zijn oppermachtig; weerstreeft men
hen. dan wordt de beschuldiging „koelak"
uitgesproken, met al de ontzettende gevol
gen'voor hem en zijn gezin.
Parasieten op de landbouw.
„De 25.000" zijn een door de regeering noo-
dig geoordeelde, maar vóór het boerenbedrijf
overtollige schakel, die natuurlijk door het
platteland zelf wordt bekostigd, met alle
bijkomende uitgaven voor reizen, vergaderen
a noodelooze administratie. In de steden
•orden voortdurend nieuwe kaders opge
kweekt, om de rijen te versterken en de on
bekwaam geblekenen te vervangen.
Het is te begrijpen, dat dit systeem, het
welk de boeren op hun eigen land onder
de macht en het bevel van onontwikkelden
stelt, riie bovendien van den landbouw niet
het minste idee hebben, een zware verbitte
ring moet kweeken. Het systeem werkt ten
slotte op dezelfde onpractische wijze als in
de industrie.
Er wordt ontzaglijk gemorst, geknoeid en
onoordeelkundig beslist; de boekhouding in
de meeste kolchozen wordt door totaal on
ontwikkelden gevoerd waar zou i».en plot
seling het enorme aantal boekhouders vi
daan moeten halen voor de administratie
in de primitieve dorpen het ereheel is
chaos. Een prachtvcld voor gekonkel en
vriendendiensten! Maar alles, wat vermorst
en verknoeid wordt betalen de boeren; de
regeering is bovendien verzekerd van hel
geld voor de machines, die zij ter beschik
king stelt, want daarvoor zorgen haar agen
ten in de eerste plaats en zij krijgt tevens
een sterk stijgende hoeveelheid agrarische
producten tegen lage prijzen.
Zoo wordt dumping mogelijk.
Door dit systeem is het mogelijk, or
het volgend jaar nog veel meer graan op de
wereldmarkt te spuien dan dit jaar het ge
val was en welk kwantum in die reeds over
volle markt slechts kan worden afgezet te
gen telkens dalende prijzen De sowjet-re-
geering hoopt het eigen verbruik van ruwe
katoen reeds in 1931 geheel uit de inheem
sche productie te kunnen dekken, zoodat
Amerikaansche en Egyptische katoen alsdan
niet meer nooo'ig zijn. Zij wil voor het ere-
eeren van een eigen margarine-industrie de
grondstoffen voor de fabricage van plant
aardige olie aanplanten, teneinde zoodoende
meer boter te kunnen exporteeren. Zij hoopt
binnen een of twee jaren circa een millioen
ton bietsuiker te kunnen uitvoeren en daar
door de suikermarkt geheel te verstoren. De
belangen der eigen bevolking worden daar
bij geheel over het hoofd gezien, want het
suikervorbruik der bietenboeren wordt op
00 gram per Ingeleverde ton suikerbieten
vastgesteld, hetgeen neerkomt op een con
sumptie per gezin van hoogstens vijf kilo
suikerper jaar!
Van een ondernemersstandipunt bekeken,
zit er inderdaad een „generale lijn" in deze
collectivisatie. De rente van het in 't bedrijf
gestoken kapitaal is verzekerd; het product
is goedkoop; er is geen gevaar voor arbei-
ders-eischen, want de bedreiging met ver
volging als „koelak" houdt de angstige
sa in toom.
Het levensonderhoud der werkende boe
ren is tot een minimum teruggebracht
AFSLAG
VAN ROSSEM'S KOFFIE
Ster 62 ets.
B 57 ets.
No. 1 52 ets,
No. 2 47 ets,
No. 3 42 ets,
No. 4 37 ets.
Men mag dit in de Sowjet-kringen verkon
digen als de opbouw van het socialisme,
doch het is dan een soort socialisme, dat me
nig rechtgeaard kapitalist zrifs niet gaarne
als ondernemer zou durven en willen aan
vaarden.
{Nadruk verboden).
DE VBLJHEID VAN
ANDEBEN
Op 1 Maart Ls het derde prooes in Moskou
begonnen in verloop van eenige maanden,
thans legen 14 personen, dae beschuldigd
worden een bureau tot wederopbouw der
sociaal-democrulische arbeiderspartij te heb
ben geslicht binnen de sovjet-grenzen. Het
eerste proces is niet in hei openhaar, doch
door de G. P. Oe in het geheim behandeld
geëindigd met een terstond voltrokken
doodvonnis tegen 48 leden van de groep
Kondratief. Het tweede proces togen pro
fessor Ramzin met zijn medebeschuldigden
bigt kort achter ons.. De terdoodveroordeel-
rlen in dat proces werden begenadigd, om
dat alle beschuldigden „eerlijk" alles had
den beaamd hetgeen hun ten laste was ge
legd.
0>k in dit proces schijnt iets soortgelijks
het geval te zullen zijn. Tenminste volgens
de akte van beschuldiging hebben ook hier
alle aangeklaagden bekend.
Dat het niet gemakkelijk is een over
zicht te geven der beschuldigingen moge de
lezer begrijpen uil het feit alleen van de
lengte der akte van beschuldiging. Deze is
in extenso gepubliceerd in de sovjet-bladen
van 27 Februari en beslaat daarin niet min
der dan 4 volle bladzijden. Van de beschul
digden is de jongste 39 en de oudste 57
jaar, bijna allen hebben een academische
opleiding genoten en allen waren leden der
socialistische beweging lang voor de revo
lutie van 1917.
Tot geestelijke slavernij gedoemd
De beschuldiging werpt wel een eigen
aardig lioh' op de sovjet-toestanden. De
aangeklaagden vervulden allen verantwoor
delijke functies in het sovjet-apparaat, had
den die grootendoels gekregen door hun
bekendheid met de huidige regeeringsperso
nen. met wie zij vroeger samengewerkt had
den in verboden organisaties tegen de tsa
ristische regeering. Hun oude praktijken
hebben zij thans weer moeten hervatten;
men vindt in de akte van beschuldiging
een zeer goede handleiding van de wijze,
hoe een geheime organisatie wordt opge
bouwd, hoe correspondentie met het bui
tenland op geheime wijze wordt gevoerd,
enz. Al deze feiten, in ieder ander land
behalve misschien Italië wettig geoor
loofd, alsmede het houden van besprekin
gen ten huize der betrokkenen met gelijk
gezinden, zijn volgens de sovjet-wetten straf-
De betrokkenen hebben allen hun „sabo
tage" erkend, die voornamelijk daarin
scheen te bestaan, dat zij bij de samenstel
ling van het vijfjarig plan niet op zulke
reusachtige uitbreidingen rekenden, ate de
s ivjet-leiders edschten.
Ook hebben zij zich, evenals Prof. Ram
zin en zijn medchcklaagden, schuldig ge
maakt aan voorbereiding cener interventie
door vreemde mogendheden. Alleen figu
reert hier niet eens de persoon van een
Franschen generaal, maar zouden voorbe
reiders der interventie zijnde Duitsche
sooiaal-democraten Karl Kaulsken en Ru-
dolf Hilferding. Een interventie, op touw
gezet door twee particuliere politici, zon
der eemige militaire verbindingen is zeker
wel een novum, maar voor de sovjet-opvoe
ringen in deze processen is niets te dol.
Niet veilig voor splonnage.
Toen een der betrokkenen, Ikof, de
restatie zag aankomen, schreef hij nog een
brief aan zijn geestverwanten, de leiders
der Russische .sociaal-democraten, die te
Berlijn wonen. De wijze van corresponden
tie is één der ingenieuze samenzweerders
middelen. De brief is geschreven" ap dun
sigarettenpapier en 'Ou hvsrold worden in
een aantal exemplarvu. van de „Prawda",
het Mosktusohe communistische hoofdor
gaan, om daarmee als gewoon drukwerk
naar een dekadres in Berlijn te worden ge
zonden. In zijn zenuwachtigheid vergat Ikof
echter het sigarettenpapier tusschen de
kranten te leggen en hij een spoedig daar
op volgende huiszoeking werd het schrij
ven bii hem gevonden. Hij schreef 9 Ja
nuari 1931:
Waarde vrienden. Er valt niet aan te
twijfelen, dat er een gemeene aanval op
onze partij wordt voorbereid, een nieuw
lasterproees, in elkaar gezet door de
G. P. Oe Krvlenko zal, zich baseerende
op verklaringen van spionnen, dit combi
neerend met „vrijwillige" bekentenissen
en aanleekeningen van waanzinnigen
toonen dat hij een zaakje in elkaar kan
zetten niet minder dan het proces Ram
zin of het Schachty-proccs......
Op de pijnbank.
De verhoormethoden der G. P. Oe hebben
Ikof en zijn vrienden spoedig tot andere ge
dachten gebracht. Zij hebben alleen meege
werkt lot hetgeen hij in Januari nog Doem
de „vrijwillige" bekentenissen en aanteeke-
ningen van krankzinnigen.
De Russische sociaal -democraten in Ber
lijn ontkennen hun vrienden in Moskou
instructies te hebben gegeven tot sabotage
of een interventie te hebben verdedigd. Het
zal nu interessant zijn, na te gaan, welke
bewijzen in het proces naar varen worden
gebracht over de rol, die de Tweede Inter
nationale (der socialistische partijen) heeft
gespeeld in de voorbereiding van een gewa
pend optreden tegen de Sovjet-Unie en in
de organisatie van sabotage binnen haar
grenzen.
De hoofdbeklaagde is Grolman, 56 jaar.
economist, die in de regeeringsplannen-
commissie in nauw contact werkte met
Prof. Ramzin. De anderen hadden leiden
de functies in den oppersten eronomisohen
raad der Sovjet-Unie (Ginsburg), in de
staa'sbank (Soher), in de centrale der eoö-
neraties, in bet volkscommissariaat van han
del, enz.
Uit de Antirev. Partij.
DE PERSMOTIE.
Naar aanleiding van verschillende ingeko
men vragen, betreffende de Persmotie deelt
het bestuur der Kiesvereeniging te Doetin-
chem merle, dat dc hoofdstrekking barer mo
tie bedoelt de wensohen van het medelevend.»
en welgezinde A.R. volk te brengen bij de
wettige A.R. partij-instanties, in casu bij de
Deputaterovergadering, van'welke alleen ge
vraagd wordt zich uit te spreken over de
vrdag of de partij wenscht dat bij het zoe
ken naar een oplossing van het pers vraag
stuk haar stem eenig gewicht in de schaal
zal leggen en bij bevestigende beantwoording
dezer vraag de partij niet van oordeel is. dat
het Centraal Comité het krachtens samenstel
lmg, positie en ongedeeld vertrouwen aange
wezen orgaan is om de consckwenties.
welke hieraan verbonden mochten zijn te
overzien, een oordeel te vorme over de prac-
tische uitvoerbaarheid en zoo eenigszirn-
doenlijk die maatregelen te nemen, welke
onder Gods zegen zouden kunnen leiden tot
de door velen gewenschte uitbreiding van
de Invloedsfeer van pers en partij.
Doetinchem wenscht niet zonder meer te
breken met wat In het verleden ten koste van
groote offers werd opgebouwd, doch voort te
bouwen met hetzelfde geloof, dat wat nu
tot stand kwam deed geboren worden en in
het vaste vertrouwen, dat God machtig is
een oplossing te geven, ook als wij geen uit
komst mochten zien
De Kiesvereeniging stelt zich niet op het
standpunt, dat de redactie harer persmotie
boven critiek zoude staan en acht zich geluk
ktg, dat reeds nu in tal van plaatsen de ur
gen tie van het persvraagstuk doorschouwd
wordt
Eene aanneming voor kennisgeving zonder
opgaaf van redenen aan Doetinchem of naar
voren brengen van anders geformuleerde of
andersoortige wenschen is niet in overeen
stemming met den ernst van den bestaanden
achterstand, noch met den geest waaruit de
motie is geboren; de begeerte om pers en
partij te dienen door de mobilisatie van alle
beschikbare krachten aan liefde, toewijding,
gebed en werk voor onze eigen A.R. pers
opdat zij zich aan partij en volk kan geven
met de volle kracht van haar heilig aposto
laat
Naschrift der Redactie. Hot
spreekt vanzelf, dat wij deze motie e
kiesvereeniging gaaxne doorgeven aan de le
zers van dit blad. Het vraagstuk van de pers
is zeer moeilijk. Niet velen is gegeven dit
geheel te kunnen overzien. Al spreken wij
dus voldoening Uit over het feit. dat deze kies
vereeniging warm gevoelt voor het belanR
eener sterk ontwikkelde eigen pers, zoo be
kruipt ons toch de vrees, of hier niet te veel
nessimisme aan het woord is, en te zeer
wordt gegeneraliseerd.
En ook dit is niet goed, als naar b u i te n
moet worden opgetreden. Wat was de oor
zaak van de teleurstellingen hier en daar'!'
En wat was de reden dat het elders wél
goed ging? Zeker, kan er in verschillende
provincies als een gevolg van de fouten in
het verleden van een achterstand worden ge
sproken, maar ook zijn ar andere voorbeel
den. Bij ons blad kan van geen achter
stand gesproken worden. Bescheidenheid be
hoeft ons niet te verbieden dat te zeggen.
En onze lezers weten dit ook wal en erken
nen dit door den invloedssfeer van h u n en
van ons blad steeds meer uit te breiden.
Overigens spreekt het vanzelf, dat ons
niets aangenamer zal zijn dan in het alge
meen de positie der eigen pers te helpen v;r
sterken met volle behoud van verkregen rech
ten en positie.
A. R. KIESVEREEN. TE AALTEN (DORP)
Maandagavond vergaderde de A. R. kies-
ve-reeniging „Nederland en Oranje" te Aal
ten (Dorp) onder leiding van den heer C
Spaan.
Na de opening werden allereerst enkele
huishoudelijke zaken afgedaan, waarvan
het besluit om adhaesie te betuigen aan de
persmotie van de K. V. te Doetinchem wel
het voornaamste was.
De K.V. betuigde voorts instemming met
het besluit van het bestuur der gecombi
neerde K.V. om de candidaten voor de a.s.
raadsverkiezing niet naar de rangorde der
buurtschappen, doch naar de bekwaamheid
op de lijst te plaatsen.
De heer F. H. Som sen, A.R. wethouder
verkreeg het woord om enkele punten van
het gemeentebeleid, toe te lichten. Spr. was
gevraagd voor het werkloozenvraagstuk, de
zondagsrust, de gemeente-bedrijven, grond-
politiek en uitbreidingsplan.
Over het eerste punt gaf hij een uitvoe-
E 1 c h wat Wils-l!1
ZOO'N OUDE STAKKERD
Daar strompelden ze langs de straat do
oude veteraan cn zijn zoon. De oude man
leunde met zijn linkerarm op den schoudi i
van den krachtigen jongeling- Het was ee i
zielig gezicht De grijsaard had het gezient
verloren in den strijd; ter plaatse van zijn
rechterarm plooide zich een ledige mouw
n in plaa-ts van een voet, stak uit zijn
60b<terpijp een zwart stuk hout dat dof
bonkte op de straatetccncn, telkens als hij
het neerzette. Een treurig menschelijk
nog te schrijnender door het heerlijk
zonlicht dat in de stra'ten scheen en ieder-
in de beste «temming soheen te bren
gen.
Velen schudden meewarig het hoofd, bij
*t passeeren va.n het tweetal.
„Dat is het loon van den roem!" zei een
koopman, terwijl hij vol afgrijzen het hoofd
fwendde. En een jongmeneoh, met een
boek over wijsbegeerte onder den arm, zei:
.Treurig, een menschenleven zóó te be
steden!"
Rep boer, die Jul6t voorbijkwam, riep
half schertsend: „Die soldaat had beter ge
daan, als hij zijn ploeg niet verlaten had!"
.Arme oude stakkerd!" mompelde een
•ouw, die bijna in tranen uitbarstte.
De oude soldaat had het gesprokene ge
hoord en hij fronste het voorhoofd, want
het kwam hem voor, dat zijn geleider in
denken verzonken raakte. Hij antwoord
de althans nauwelijks op de vragen van
den grijsaard. Eensklaps bleef de oude
■taan. en roet den hero nog overgebleven
arm hield hij zijn geleider tegen en zei tot
hem: „De menschen beklager me wel, maar
begrijpen me n-iel Als ik ben eens wil
de antwoorden
Wat zou u hun dan zeggen, vader?"
vroeg de zoon.
..In de eerste plaat6 zou ik tot die mede
lijdende vrouw zeggen, dat ze haar tranon
aan andere ongelukkigen moet wijden,
want al mijn verminkingen herinneren mij
aan een poging tot verdediging van mijn
vaderland. Men kan soms iemands oprecht
heid en verknochtheid aan een zaak be
twijfelen; de mijne is zichtbaar; op mijn
lichaam draag ik een staat van dienst, die
met het staal en het lood van den vijand ge
schreven is. Mij beklagen, dat ik mijn
plicht heb gedaan, is: veronderstellen, dat
het beter ware geweest dien te verzuimen."
„En wat zoudt u den boer antwoorden.
..Ik zou hem antwoorden, dat, om veilig
den ploeg te kunnen besturen, eerst dc Vei
ligheid ven den grond verzekerd moet zijn,
en dat er, zoolang er vreemdelingen zijn
om onzen oogst op te eten, armen noodig
zijn om dien oogst te verdedigen."
„Maar heeft de jonge wijsgeer geen ge
lijk. doe zulk een gebruik van het leven af
keurde?"
„Dat schijnt wel zoo. En zeker zou hot
heerlijk zijn, als er geen oorlog meer was
en vrede en recht overal heerschten. Maar
die jonge man weet nog niet wat opoffe
ring en lijden ons kunnen leeren. De be
ginselen, die hij toejuicht, hebben wij met
geweer en sabel verdedigd."
„Maar ten ko6te van uw ledematen en
uw bloed, vader! Want die koopman heeft
toch wel gelijk, die zei: „Dat is het loon
van den roem."
„Ook dat is maar ten deele juist. De mnn
vergeet, dat de wezenlijke roem nooit te
duur betaald is.
De roem, hoe ij-del ook op zichzelf te toch
een band te meer tusschen de menschen.
Niét de lichaamsgebreken, die van v »1-
brachten plicht getuigen, moet men beklj-
gen, mijn jongen, maar wel die. welke uit
ondeugd en onvoorzichtigheid voortvloeien
O. a:s ik eens met luider stem kon spreken
tot hen. die in het voorbijgaan een blik vol
medelijden op mij werpen, den zou Ik dieD
jongeling, wiens uitspattingen zijn gezchte
vermogen vóór den tijd vernietigd hebben,
toeroepen: „Wat heb je met je oogen re-
daan Tot den ledigloopar, die met moeite
z'in ontzenuwde ledematen voortsleept-:
..Wat hebt ge met uw voeten gedaanT»t
den grijsaard, die als straf voor e.»n losban
dig leven vreeselijk lijdt van de jicht: „Wat
heb je met je handen gedaan?" F.n tot
iedereen. „Wat hebt ge gedaan met de da
gen, die God t geschonken heeft, met 1e
geestvermogens, die ge tot heil ven uw
medemenschen had moeten aanwenden
Indien ge niet kunt antwoorden, be
klaag dan den ouden soldaat niet meer, lie
verminkt is voor zijn vaderland; want
zonder blozen kan hij u zijn lid-teekens
toonen!"
Wij allen verfoeien den oorlog, maar
hebben de woorden van den ouden ma O
niet iets te zeggen tot de tvoatwapenaans*
onzer dagen?
rige principieele uiteenzetting. De bespre
king hiervan nam zooveel tijd in beslag,
dat voor de behandeling van de andere
punten geen tijd beschikbaar bleek.
De heer S o m s e n eindigde met dank
gebed.
TEUGE-TWELLO
Zaterdagavond jl. werd alhier een cursus
vergadering gehouden, die belegd was door
de Apelr'oornsche ARJA-club.
Als voorzitter fungeerde de heet Ton Hove
van Apeldoorn, terwijl de hoer J. I. van
Stempvoort. lid van de ARJA-Apeldoorn in
een keurig referaat behandelde het onder
werp: De overheid ten opzichte van het eeds-
vraagstuk en de Zondagsrust. (Art. 5 P. v. B)
Wat de opkomst mede ten gevolge van het
ongunstige weer, niet buitengewoon groot,
de bespreking op het behandelde onderwerp
was zeer levendig en moest om des tijds
wille afgebroken worden. De ARJA te Apel
doorn hoopt in een volgend winterseizoen
meer van deze vergaderingen in de omge
ving te beleggen.
CIJFERS EN FEITEN
HET FEBRUARI NUMMER.
Het vijfde nummer van de elfde ja&r/ang
van dece documenteerende gids vooi lvt
poliMeke en sociale leven bied' overvloedig
de poort". Vooral het ongod dienstig karak
ler en de wirwar van denkbeelden, w. rte
tegenwoordig in de S.D.A.P. tot uiting komt
leveren menig artikeltje, dat bewaard mo«»t
worden.
Uitgeefster Is N.V. Drukkerij, Uitgevere
zaak en Boekhandel „De Graafschap',
..NEDERLAND EXPRESS"
Hei Agentschap der N.V. Stoomvaart Mij-
.Nederland", de firma Kuypër, van Dam A
Smeer te Bo terdam, meldt, dat de boot-
rein, aansluiting gevend op het s.s. „Prins
der Nederlanden", hetwelk 6 Maait a.s. van
Genua zal afvaren. Donderdag 5 Maart zal
vertrekken van Ro terdam (Mans) t© 7 11
uur. Vertrek van 's-Graveniiage (S.S.) te 8
uur.
NIEUWE AVONTUREN VAN MIJNHEER PIMPELMANS
37. *t Was net op tijd! De conducteur
Sluit met een luiden knal de deur;
Maar nu komt Leiden weer in last:
Heer Pimpelmans zijn jas zit vastl
Er» doordat hij wil verder gaan.
Gaat heel het jasje naar de maan!
38. En daarbij wordt hij in zijn nood
Bespot nog door zijn relsgenootl
Dat kan de stakker niet verduren!
Hij gaat door 't raampje liggen turen.
Maar raakt daarbij meteen, o spijt.'
Zijn hoeden ook zijn kaartje kwijt!
(Wordt Vrijdag vervolgd.)
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
EVELYN EVERETT—GREEN
Door J. VAN ZUYLEN
Het dorp had niets opmerkelijks, maar
bet zag er aardig, en zelfs schilderachtig
Uit. zoodat de meisjes er pteizier in hadden
Niettemin had het ierts armoedógs. zoo-ris
dat wel meer het geval is in uitsluitend
landbouwstreken, vooral als er maar wei
nig groote huizen in den omtrek zijn. waar
werk is voor aankomende jonivons on roos
jes. die wat moeten gaan verdienen De na
bijheid van de kolenmijnen en een paar
zwavelzuurfa brieken hadden de belang
stelling voor en den b'oei van den land
bouw geen eoed gedaan, maar toch konden
de inwoners van Lititle Ferrars er niet zoo
gemakkelijk toe komen het leven in Ie
open lucht waarvan z;izelf en hun voor
vaderen hadden genoten te verwies0'1»n
voor het zware, zonlooze bestaan van mijn
werkers Hot gevolg van een en ander was
dat er in het dorn veel armoede heersrht
die. al wws ze dan ten deele vrijwMlur.
daarom toch niet minder itemorailieeerend
werkte. De mannen werkten hard in h°'
voorjaar, in den hooitijd en ate de oom»!
binnpne*haa.ld m^t worden, en ze ver
dóenden dan een goed weekgeld, maar
's winters was er bij velen airmoede en ge
brek. Ds. Keiitih had dan zijn handen vol,
en zijn lijdzaamheid en geduld werden dan
op een zware proef gesteld, doordat hij wist
hoeveel er geleden werd, zonder dat hij vol
doende hulp kon bieden; ook was hij er van
overtuigd, dat veel narigheid zou worden
weggenomen, a.te zijn parochianen hun
eigen belangen en plichten maar beter kon-
Beatrice en Erica wisten niets van dit
olies, maar ze konden wel zien, dat Little
F er ra re nu niet bepaald een welvarend
plaatsje was.
„We moeten iets voor die menschen
doen," zei de jonge erfgename, met nieuws
gierige oogen rondziende. „We moeten on
derzoeken wat er noodig is, en dan zoo
trouw als we kunnen aan 't werk. Ik zou
nel een paar gezellisé armhuizen willen
bouwen voor de oudjes prettige, knusse
hoekjes, waar ze hun dagen in vrede kun
nen eindigen en dan zou ik een aantal
model-huisjes willen optrekken voor gezin
nen, die nu moeten wegkwijnen in deze be
krompen. slecht-gebouwde, on-voldoende ge
ventileerde hutten. Dat kan aid gezond
zijn dat kon nooit goed voor ze zijn Miin
model-huisjes zullen er leuk uitzien, Ericn
niet van die eigenwijze dingen, die ze in
Londen hebben afgekeken, maar rustige en
•ezelliee huisjes met een tuintje en zoo ge
riefelijk mogelijk ingericht. Ja, ja, lach
maar. Erica, maar i'k geloof, dat het niet
eel meer kost om mooie dingen te m-ik«n
dan leeliike Ik merk. dat je niet half zoo
entihous'ast bent als ik gehoopt had: ie
kijkt altoos zoo wijs en voorzichtig als ik
een nieuw plan opper!"
„Dat komt. omdat je elke tien minuten
een nieuw plan oppert. Daar kan mijn en-
thoueiosnne niet tegen. Wacht nu eens, tot
je werkelijk één ding definitief bepaald
hebt, en dan zul je zien of mijn tjfver ie
jouwe niet zal overtreffen."
..Kijk eens naar dat ellendige bouwvallige
hutje, en die arme kindertjes, die daar
huiten in het vu.ü spelen!" riep Beatrice
het volgende oogcnblik. toen ze den buiten
kant van de bebouwde kom naderden.
„Ik moet eens even met ze pralen; ze lij
ken me wel half dood, die arme, kleine,
havelooze stakkers."
Op het groepje kinderen toesstappende,
werd ze aangestaard door een half dozijn
paren oogen, die op haar geveetigd bleven
met de grootste verwondering en nieuws
gierigheid.
„Kindertjes, zijn jullie wel tiaar de kerk
geweest vandaag?" vroeg ze vriendelijk.
„En ben je naar de Zondagsschool ge-
„Maar waarom niet? Ga je daar nooit
„Daar hebben we geen Zondagsche kJse-
ren voor." antwoordde de oudste van het
troepie, een kleine jongen van een jaar of
elf. mef een pienter ge®icht, waarin ean
naar donkere, ondeugende oogen straalden.
De andere kinderen zagen er meer dom uit
lieten b«*t geheel aan hun broertje ©ver
♦o antwoorden.
„Wat doet je vader?"
„Die drinkt meestal, els hij wat geld ver
diend heeil Hij te nu aan het drinken,";
voegde hij er met een grappige grijns bij.
„En je moeder?"
„Moeder is ziek ze ds al een heelon tijd
ziék."
„En wat heb je vandaag gegeten?"
„Niet veel."
„En wat heeft je moeder gehad?"
„De vrouw vam boer Brill heeft haar wat
soep laten brengen door het meisje van
den brievenbesteller. Moeder lust niet veel
te eten!"
„En jij ook niet?"
De donkere oogjes lachten listag.
„Wij lusten wat, als we 't kunnen krij
gen. Wij gaan zoo nu en dan eens wat zwar
te bessen pi-ukken. Dat te berter dan niets."
„En denk je niet, dat soep nog veel be
ter sou zijn da.n bessen? Als je over een
uurtje even bij me wilt komen, zal ik eens
kijken of er niet wat te eten is voor je thuis
vandaag. Denik je. dat je kunt komen? En
weet je den weg?"
„Ben u drie dame, die in het groote huis
ie komen wonen, m bet park?"
„Ja; je weet daar den weg wal, is 't niet?
Hoe heet je?"
„Jock Carter."
„Nu. Jock. al6 je dan naar mijn huis komt
om ongeveer twee uur. zal ik een6 kijken
of ik je niet wat te eten kan geven voor
jullie allemaal t/huis."
Jock begreep dat heel goed, al was dit
niet het geval met zijn broertjes en zusjes;
en hij maakte va in blijdschap een sprong :n
de lucht.
Beatrice en Erica wandelden verder en
Laatstgenoemde riep uit:
.„Arme, arme kinderen. Hoe akelig en
ellendig zagen ze er uitI Ik zou wel wat
kleeren voor ze willen maken, voordat de
winter invalL We moeten eens goed nanr
ze onderzoeken, cn dan zien, wat er gedaan
kan worden. Het ken voor kinderen ntet
goed zijn zoo half gekleed te spelen in le
modder half verhongerd'en geheel ver
waarloosd. Ja, Beatrice, het is goed om rijk
te zijn. Ik voel er meer voor om hongerige
kinderen te voeden, dan armhuizen öd mo
del -wonjna-en te bouwen."
„We zullen beginnen met een soepkwi
ken." riep Beatrice; „die zal heel gauw op
gericht zijn en we zullen de soep gratis
geven of tegen een heel lagen prijs geduren
de den kouden wintertijd. Dat zal beter te
gen de dronkenschap helpen dan wat ook.
Als iemand goede soep goed-kooper kan
krifeen dan slecht bier. dan mag nv»n ver-
anderetellen dat hij wel zoo veretarxttg tal
zijn om te weten wet het betst voor hem is
cn hem het best tot werken ln staat zol
ste'Vn.'
..Als crewoonte-drmkere maar ooit werke
lijk verlangden t<» werken." voegde Erica er
mteonkend b'l. ..Maar dat is natuurlijk al
toos een open vraag"
Goed op tijd kwam Jock aan het huis. en
de meieire ontvingen hem zelf !n °en groo
te leege kamer, achter de vertrekken van
het dienst personeel, welke kamer zli reeds
voor zich zelf i.n beslag genomen hadden
Teren de muren waren hootre kasten aan-
rehreeht d'o te ztfner fiid met aTVrlei pro-
v'ére gevuld zouden worden fruit en con
serven die r» bestemd hadden voor zieken
,eD behoefteen ofschoon op 't oogeabuk
de planken leeg waren.
Desondanks stond er op de tafel ren
mend van behoorlijke afmetingen, ren
mand, zóó zwaar als e*»n jongen van Jocks
grootte nog gemakkelijk kon dragen Ze
bevatte brood en boter, ren stuk koud
vleesdh, en een kan goede soep. twee of
drie verscbe eitjes en wot krachtige b-Kiil-
lon. waarvan het gebruik nauwkeurig aan
Jock werd uitgelegd, die luisterde met
stichtelijke aandacht. Zijn oogen glinster
den van pieteier toen hij zijn buit af
trok en hij beloofde trouw de mand .»n 'le
soepkan dien zelfden arond te zullen terug
brengen. Beatrice beloofde, dat ze den vM-
«renden morgen zijn moeder zou komen be-
N'a den jongen en zijn smakelijk vrachtje
te hebben uitgelaten, keerden de meisj<«
terug naar hun eigen boudoir; dat was te
kamer, die ze nog altoos hot b-st vonden
om te bewonen, gedurende den tijd, dis ro»
dip was om hun orders betreffende het la
gere gedeelte van het h»»:s uH te voeren.
„Erica." zei Beo rice, toen ze «amen weer
bij hun knoppend houtvuur zaten, „ik h<-b
ie no« niet gevraagd, of je ren rhristlo
bent. We hebben over dot onderwerp n-s
nooit gesproken."
Erica kleurde een weinig. Ze staarde in
het vuur met peinzende» blik.
(Wordt vervolgd.)
