\/an\4nclaa<
KOFFIE-SOORTEN
DINSDAG 17 FEBRUARI 1931 DERDE BLAD PAG. 9
BRIEVEN UIT DE HOOFDSTAD
VEREEN. VOOR KERKOPBOUW
Wetenschap.
Gemengd Nieuws.
wat W i Is.
EEN SAMENZWERING VAN TORENKLOKKEN
Land- en Tuinbouw.
LICHAMELIJKE OEFENING
V. ROSSEM's
TEDDY'S KNOOP
RUGGEGRAAT
De gemeenteraad van Amsterdam h&sft
bij de behandeling der begrooting besloten
tot afschaffing van de Zakelijke belasting
op het bedrijf.
Men kan over de beteekenis van die be
slissing van meening verschillen. Men kan
zich op het standpunt stellen, dat de finan-
cieele positie van de stad een zoodanige is,
dat momenteel geen enkele bron van in
komsten mag worden gestopt
Men kan verdedigen, dat het beter is de
bedrijven te belasten door de opcenten op de
Gemeentefondsbelasting te verhoogen.
Het is mogelijk dat men deze belasting
billijk en rechtvaardig vindt en eveneens
dat men van oordeel is, dat deze belasting
een zoo onbelangrijke verhooging van de
bed rij fson kosten beteekent, dat het niet de
moeite waard is er van te praten.
Zelfs kan men, zooals blijkbaar met dc
Chr.Klemocrafcen 't geval is, vreezen dat nu
mert de baten uit deze post mist. er geen
voldoende geld zal zijn, om d<e .verkloozen
.voldoende steun te geven.
Al deze meeningen kunnen op zich zelf
eerbiedwaardig zijn. Maar er is toch even
zeer plaats voor de meening, dat de zakelijke
belasting op het bedrijf onbillijk werkt en
vooral in dagen waarin hat op scherpe cal
culatie aankomt, mee een factor is. die de
Amsterdamsche industrie in de felle con-
currentia-rtrijd moeilijkheden brengt. Het is
toch niet onmogelijk dat men in een stad
els Amsterdam, waar een gemeentelijke com
missie de vraag beziet, hoe da industrie al
daar tot meer ontwikkeling gebracht worden
kan in de afschaffing van deze extra last
een algemeen belang ziet en niet in de laat
ste plaats een belang voor de arbeiders, die
t;j bosjes zonder werk loopen.
Hoe men dan in „Het Volk" kon spreken,
dat de Amsterdamsche Raad weinig rugge-
graat toonde, toan hij deze belasting af
schafte, zal voor iemand die niet ingeleid
is in de demagogische methoden van dit
dagblad, wel altijd duister blijven.
Het is toch ook aan de -edactie van dit
blad wel bekend, dat sedert 1921 herhaal
delijk uit den Raad op afschaffing van deze
naar veler oordeel onbillijke belasting is
aangedrongen. Het is voor het blad van de
Keizersgracht volstrekt geen geheim, dat
hi'er van zekere dreigement ji zooals dat in
Almelo het geval schijnt, geen sprake is
geweest en dat de voorstanders van de af
schaffing hunne argumenten herhaaldelijk
hebben gegeven.
Getuigt het dan juist niet van het bezittpn
van een stevige ruggegraat, als men op het
oogenblik dat de laatste kans om tot af
schaffing te komen wordt gegeven, men van
die kans gebruik maakt?
Waar men de meerderheid, die tot af
schaffing besloot ook van beschuldigen
moge, voor deze beschuldiging is toch aller
minst reden.
Men zou veeleer aanleiding hebben, een
ander deel van den Raad, het sociaal-demo-
ra tisch deal, een verwijt te maken, dat het
behept was met de kwaal, die het anderen
toekent, als men genoegen ha. in een eveh
demagogische manier van bestrijding en
voorstelling als wij dagelijks in ,.Het Volk"
ontmoeten. Daar worden in de laatste weken
demonstratieve congressen en protestverga
deringen gehouden door de moderne arbei
dersbeweging in nauwe samenwerking met
de S. D. A. P. En een van de belangrijkste
middelen om dc werkloosheid te bestrijden
is naar men ons in deze samenkomsten ver
zekert, de verkorting van den arbeidsdag.
Wij laten momenteel in het midden of er.
nu de rationalisatie de productie zoozeer
heeft opgevoerd, een herziening van de
Washin~tonsche Conventie r 'et moet worden
overwogen. Dergelijke dingen echter be
spreekt men beter in eenigszins normale
tijden.
Over den eisch en de mogelijkheid over de
bezwaren in het algemeen en nu spreken
wij dus thans geen oordeel uit. Maar wel
frappeert het ons. dat toen deze zaak nog
vooi* enkel weken van communistische zijde
in onzen Raad werd aangesneden, de sociaal
democraten niet thuis waren.
Of beter ze waren wel thuis. Want de heer
Wibaut verklaarde, dat raar het oordeel
van B. en W. bestrijding der werkloosheid
niet gevonden kan worder in verkorting van
den werktijd van het Gemeentepersoneel.
De heer Wibaut verwees ook naar Washing
ton. Als er een andere convent1" komt. dan
zal zeker Amsterdam niet achterwege blij
ven. Maar nu dezen weg oogaan leek hem
niet
Wij hebben tegen deze houding op zich
zelf geen bezwaar. Wij weten dat verkorting
van den arbeidsdag groote kosten met zich
brengt en groote moeilijkheden en dat men
maar niet overal kan aanvullen met werk
looze arbeiders.
Maar wij weten evenzeer, dat verkorting
van den arbeidsdag b.v. bij de Tram en ver
betering van den Zondagsdienst aon dit
bedrijf heel wat nieuw personeel zou noodig
maken.
Waarom doen de sociaal-democraten dit
niet of doen ze althans geen poging daartoe?
Hebben zij soms geen ruggegraat? Durven
zij de financieele gevolgen van deze politiek
niet aan zoo vlak voor de verkiezingen?
Is steun geven zoo veel profijtelijker en
gemakkelijker? Al deze vragen Kunnen rij
zen zoo spoedig men komt in de demagogi
sche sfeer van de ruggegraat-diagnose van
„Het Volk".
AREND VAN AMSTEL.
ZooaJB we gisteren reeds meldden, heeft
de Vereeniging voor Kerkopbouw alhier een
vergadering gehouden ter toelichting va.n
het manifest, dat dezer dagen werd gepu
bliceerd. We gaven reeds -verslag van de
redevoeringen van Prof. Brouwer en Dr.
B o i e 6 e v a i n.
Verder werd het woord gevoerd door Dr.
F. W. A. Korff uit Heemstede, die sprak
over:
„De dienst der Kerk aan de Wereld".
De praealabele vraag is deze: bestaat er
tusschen Kerk en Wereld eeq verhouding
van dien aard. dat de Kerk voor de Wereld
inderdaad ie/ts kan zijn? Hoezeer zijn Kerk
en Wereld van elkander vervreemd, ui er-
lijk en innerlijk!
In kerkelijke kringen pleegt men dezege-
heele situatie te wijten aan het opgeloot en
de goddeloosheid der Wereld. SproKer stett
in het licht, hoe kwestieus deze vei klaring
bij nader toezien moet hee en. Volgens het
Nieuwe Testament is de Kerk het lichaa >i
van Christus, die op dezelfde wijze in dn
wereld heeft te staan als Hij. Chris us was
er eenvoudig zonder reserve voor de we
reld en deze houding is de eenige, die ook
de Kerk volgt De liefde van Christus, die
oordeel en behoud tegelijk is, moet zich in
haar afschaduwen. Moeten «wij, bij alle
•waardeering voor het goede, dat de Kerk
heeft gedaan, niet erkennen, da. zij, in
plaats van er te zijn voor de wereld, zie i
veeleer telkens van de wereld afgezonderd,
zich boven de wereld geplaatst heef Eu
juist daardoor verloor de Kerk he. eenige,
dat haar wezenlijk van de wereld onder
scheidt! Het oordeel en het behoud van
Christus wérden in haar zelf te weinig wer
kelijkheid en konden daarom ook niet door
haar heen de anderen bereiken.
Zoo staat de Kerk. die altijd schuldenaros
blijft tegenover God, ook als schuldenares
tegenover de wereld. Hier vinden wij een
nieuw begin voor den dienst der kerk aau
de wereld: dat de Kerk boete doek In deze
boete wordt de ban van de situatie dour-
broken. Een Kerk. die zelf weet te breken
met haar verleden, heeft thans ook de we
reld tot zulk een breuk te brengen.
Wij zouden, aldus spreker, de trait
d'union willen zijn tusschen Kerk en we
reld. De Kerk bewaart den zin van hel
leven der wereld. En de wereld anderzijds
is het perspectief van de Kerk. Wij roep n
de Kerk op zich opnieuw te oriënteeren aan
Hem, die haar Hoofd is, en die naar Zijn
eigen woord in ons midden was èn is „als
Eén, die dient,"
Vervolgens sprak Prof. D r. van dei-
Leeuw uit Groningen over:
De nood der Kerk,
Prof. van der Leeuw wees op den nood
der kerk in het kleine en in het groote.
Er is geen vaste lijn, geen bezielende ge
dachte. zelfs niet bij het tot standkomen
van het kerkgebouw. De Kerk is een leege
schaal geworden en geen reparaties kun
nen haar met inhoud vullen.
Maar wij gelooven in de ééne katholieke
kerk, die wij in onze Ned. Herv. Kerk ont
moeten. Het woord Kerk 6preekt weer
't Is of wij onze Moeder hebben weerge
vonden.
Op grond van dat geloof willen wij
realisten zijn. In den.eeredienst reëel staan
voor God. Wij hebben genoeg van meditee-
ren en spreken.
Wij willen staan voor God, als Kerk, en
luisteren naar Zijn stem. Wij zoeken de
eenheid in gehoorzaamheid aan Christus,
het Woord Gods.
Zoo willen wij wachten op het woord van
God, dat Hij spreekt in dezen tijd. Maar
wachten is bidden. En bidden is werken.
En werken is belijden op alie terrein ch s
levens.
In de middagvergadering werd gelegen
heid gegeven tot het stellen van vragen
door hen, die het in principe met de bedoe
ling der vereeniging eens zijn, niet tot het
openen van debat. Besloten werd, de mor-
genrefe-raten uit te geven.
Dr. de V rij er vraagt, wat in concept en
referaten bedoeld wordt met „kerk", n.l. 1e
onzichtbare of de Ned. Hervormde; en i6 de
kerk ala tijdelijke manifestatie in staat een
uitspraak te doen tenzij onder de uitstor
ting van den Heiligen Geest in een reveil?
De Voorzitter merkt op, dat het ons
om nieuw leven in de N. H. Kerk te doen
is. maar in aansluiting aan de oecumeni
sche beweging. Ds. Netelenbos meent,
dat de „connaissance de cause" in de ge
meente te gering i6- De Herv. Kerk is te
veel dominé'skerk. Mr. v. d- Helm vindt
dat- er niets gedaan kan worden zonder
hedhte financieele basis. Mr. S t u f k e n s
mist de vraag naar den inhoud van de
eigen boodschap Dr. K. J. Brouwer vraagt
waarom vanmorgen de zending met geen
woord is genoemd. Dr. E. L- Smit vraagt
over de samenwerking met de interkerke
lijke beweging in on6 land. Dr. Wissang
spreekt een woord van blijdschap namens
den wereldbond ran kerken. Ds. B o e k e
vraagt hoe men besluiten wil nemen en be
noemingen wil doen, met numerieke meer
fierheid of als bij de Quakere? Ü6. Groe
ne weg zou gaarne zien, dat uitdrukkelijk
verklaard wordt, dat wij niet antithetisch
tegenover het Verbond tot Kerkherstel
staan. Dit laatste begon met henstel van de
baei6, wij met de doelstelling. Ds. Aris
vraagt namens vele vrijzinnigen hier aan
wezig, hoe men zich de verhouding denkt
tot de vrijzinnigen. Mr- Haspels: waar
blijft de nieuwe vervolgbundel? 16 hij mat.
opzet in punt 10 van het programma niet
genoemd? Dö. Hefting wijst op de een
heidsbeweging, die er eens geweest is. Spr.
wijst op het bestaan van de Evangelische
beweging die er ook nog altijd is en steeds
de eenheid wilde.
De Voorzitter verklaart, dat het niet
de bedoeling is, antithetisch tegenover „Het
Herv. Verbond tot Kerkherstel" te staan. Op
de punten, waar dat mogelijk ie. wiillcn wij
samenwerken, b.v op het punt va.n Kerk
en Zonding. Wanneer verder iemand van
welke richting ook, ons manifest en werk
program volkomen kan onderschrijven, dan
is hij welkom. Ds. Aris sprak van de kerk
„die zich noemt het lichaam van Chris
tus"- Ligt hier niet misschien een punt van
principieel verschil? Voor ons is zij het
iiohaam van Christus. Wij willen ons groe
peeren om den persoon van Christus. Ds.
Noordmans aanvaardt niet de tegenstelling-
„isolement va.n de wereld, of isolement van
Christus". Spr. acht ook de organisatie dc-
kerk niet indifferent. Organisatie is ook Tan
positieve beteekenis en valt onder de
eischen Gods. Spr. beanwoordt vervolgens
de kleinere vragen.
Ds. Goedhart wijst er nog op, dat voor-
a;l de stuwkraoht van de gemeente moet
uitgaan. Laat men toch m de gemeente zelf
kringen vormen
De drie referenten maken nog enkele slot-,
opmerkingen- Ds. Korff sluit met gebed.
KON. NED. AARDR. GENOOTSCHAP.
Jn de bestuursvergadering van het Konin
klijk Ned. Aardrijkskundig Genootschap werd
tot vice voorzitter gekozen de heer J. Sibinga
Mulder. In diens plaats als lid van het huis
houdelijk bestuur kwam prof. J. C. v. Eerde
ERNSTIG AUTO-ONGELUK
Men meldt ons uit Bussum:
Zondagavond omstreeks zeven uur werd een
auto, die aan den Rijksweg tusschen Heenwerd
en de Hakkelaarsbrug stond en waarvan de
bestuurder even den wagen had verlaten, door
een achter hem rijdende auto aangereden en
in een sloot geduwd. De inzittenden, twee da
mes en een 78-jarige heer, werden door den
bestuurder die het portier wist te openen,
drijfnat uit het water gehaald. De auto lag
op haar kop en was zwaar beschadigd.
Van de auto, door welke de aanrijding is
geschied, was het voorste gedeelte geheel in
elkaar gedrukt. De ruiten waren verbrijzeld.
Een reserveband, die aan de rechterzijde vaü
den wagen was bevestigd, lag 10 meter verder
aan den linkerkant van den weg, zoodat hij
onder den wagen moet zijn doorgeschoten. De
bestuurder, Van B., uit Amsterdam, beweer
de dat hij door de lichten van een hem tege
moet komenden wagen verblind was geweest,
en hierdoor de stilstaande auto niet had ge
zien.
De Haarlemsche familie werd door een an
dere auto naar huis gebracht.
De te water geraakte auto is gelicht.
Tegen den chauffeur is proces-verbaal op
gemaakt.
BLOEDVERGIFTIGING.
De 32-jarige Tahey te Bergen op Zoom.
die vorige week een wondje aan den ami
bekwam, is thans aan bloedvergiftiging
overleden.
VERDRONKEN.
In de Reggc te Ommen (Dr.) is het lijk
gevonden van een zekeren S., machinist op
een der in die rivier werkzaam zijnde bag
germolens. De man is Zaterdagavond op on
verklaarbare wijze te water geraakt
'N VROUW LEVEND VERBRAND.
In de Busschietersstraat te 's-Hertogen-
tiosch geraakte een 50-jarige vrouw, die te
dicht met haar kleeren bij de kachel kwam
in brand. Met ernstige brandwonden werd
zij naar het Groot Ziekenhuis overgebracht
waar zij overleden is.
INBREKER GEARRESTEERD.
Te Vries (Dr.) is aangehouden een 20-
jarige, voor een jaar ontvluchte, verpleegde
uit het rijksopvoedingsgesticht te Averecst,
L., wegens inbraak in dc villa van den heer
B. te Zeegse.
EEN STEIGER INGESTORT.
Men meldt ons uit Wassenaar:
Maandagmorgen had op een bouwwerk
aan de Van Zuylen van Nyeveltstraat alhier
een ongeval plaats. Een tweetal metselaars,
die op een steiger werkzaam waren, vielen
plotseling met steiger en al naar beneden.
De metselaar K. kwam er met eenige ont
vellingen af, doch v. d. D. scheen zich nog al
bezeerd te hebben, zoodat het noodzakelijk
was, dat hij per ziekenauto naar zijn wo
ning vervoerd werd.
Dr. Baart de la Faille verleende de eerste
hulp.
DOODELIJK ONGEVAL.
Men schrijft ons uit Dordrecht:
Zaterdagmiddag te omstreeks 12.30 uut
was de 68-jarige hierbrouwersknecht J. G.,
wonende alhier, bezig met het bezorgen
van eenige vaten bier bij een caféhouder
aan de Wijnbrug. De vaten moesten langs
den Appelsteiger in den bierkelder worden
gebracht. Bij het lossen van een der vaten
rolde dit in de richting van de Voorstraats
haven. Bij het grijpen naar dit vat viel G. ie
water. Door J. v. D., die het ongeval zag
gebeuren en D. de W. is, de drenkeling
vrijwel onmiddellijk uit het water gehaald
en bleek dal hij bewusteloos was. Een te
hulp geroepen geneesheer heeft kunstmatige
ademhaling toegepast, doch na een half uur
was hij nog niet tot bewustzijn, waarom hij
naar het Gem. Ziekenhuis werd overge
hrach't. Ook daar werd nog getracht dp
levensgeesten op te wekken, wat helaas niet
mocht baten.
BIJ HET CARNAVAL GEDOOD.
Men meldt ons uit Kerkrade:
Gisteravond is de ongeveer 25-jarige K. uit
Kerkrade tijdens de carnavalsdrukte op de
Nieuwstraat onder een tramwagen geraakt.
De dood trad onmiddellijk in. Het duurde
geruimen tijd alvorens men zijn lijk onder
de tramwagen vandaan kon halen.
NA DERTIG JAREN EEN WRAK ONTDEKT
Bij Duinkerken (Noord-Frankrijk) is deze
dagen het wrak ontdekt van het Nederland-
sche stoomschip „Bussum", van de reederij
Vinke Co., te Amsterdam, dat op 26 Maart
18DS verging, nadat de bemanning met groo
te moeite was gered door een zich in de
naliiüieid bevindend stoomschip. De „Bus
sunï w-elke met hout geladen was, kreeg
tijdens zwaar stormweder zware slagzijde
en toen bovendien de kettingen braken en
het schip een speelbal van de golven werd,
was het pleit spoedig beslecht
Het schip ligt geheel onder het zand be
dolven. Men is bezig het uit te graven, om
te zien, of er nog wat geborgen kan worden.
IN KOKENDE VERF GEVALLEN.
In een ververij te Breda waren twee jor.ge
mannen aan het twisten, waarbij de oudste
hunner zich zoo opwond, dat hij zijn kamp-
raad opnam en in de kokende verf plunste.
De politie arresteerde den dader en stelde
hem na verhoor weer op vrije voeten. Het is
niet onwaarschijnlijk, dat de darter vervolgd
zal worden wegens het veroorzaken van
zwaar lichamelijk letsel.
Een andere lezing van het geval is ech
ter, dat zij aan het stoeien waren en hierbij
een hunner, de 18-jarige van B., uitgleed en
in een kuip met kokende verf terecht kwam
Oogcnblikkelijk werd het slachtoffer uit
de kuip getrokken en naar het SL Ignatius-
ziekenhuis overgebracht.
De toestand van van 3. is tamelijk goed.
Hoe diep de wonden zijn ingebrand, is nog
moeilijk uit te maken, omdat het lichaam
nog vol verfvlekken zit.
TEGEN EEN PAAL VERPLETTERD.
Zondagmorgen is op het stationsemplaca-
ment te Vlissingen de ongeveer 30-jarige ge
huwde spoorwegarbeider H. uit Oost- eu
West-Souburg, die als hu lp-rangeerder dienst
deed, toen hij op de treeplank van een ran
geerenden trein stond, met' het hoofd tegen
een seinpaal geslagen. De ongelukkige is
kort daarop aan de bekomen verwondingen
overleden.
HET IJS OP DE ZUIDERZEE.
Er is thans zeer weinig ijs meer voor
haven van De Lemmer, welke thans voor
stoom- en motorschepen weder toegankelijk
is. De Groningen-Lemmer-Stoombootmaat-
schappij en de Holland-Friesland-Groningen
lijn hebben de geregelde diensten op Am
sterdam hervat Zeilschepen werden op kos
ten der gemeente Lemmer door sleapbooten
binnengebracht
BRANDEN.
Te Slagharen (Ov.) brak brand uit in het
groote perceel van Nijkamp, staande in da
dichte huizenrij langs de Heerenstraat In
dit perceel was gevestigd een boerderij, een
manufacturenzaak en een rijwielhandel. De
brandweer van Dedemsvaart en van Har
denberg was spoedig ter plaatse en wist
verdere uitbreiding van den brand te voor
komen. Een gelukkige omstandigheid was
het feit, dat de wind Zuid-Oost was. Het ge
heele perceel en de inboedel brandden ail,
de aangrenzende huizen kregen brand- en
waterschade.
De oorzaak van den brand is onbekend.
Persoonlijke ongevallen kwamen niet voor.
Te Eindhoven is in de Strijpsche beem
den de noodwoning van den arbeider B
totaal afgebrand De brand ontstond door
het omvallen van een petroleumlamp. De
bewoners konden zich bijtijds redden.
Het Conclave had kardinaal Montaltoj
».rheven tot pauselijke waar.i.gheid. Hij
as van zeer eenviudige afkonir-t -as her-1
Ier geweest, hart zich a-'tobesch-iul-.-n,
nederig en volgzaam getoond, en het con
clave van kardinalen meende dat men den,
ouden kerkvorst gemakkelijk zou. kunnen
beïnvloeden, zoo niet beheerschcn. Men
had zich echter bedrogen. Toen Sixtus V
den pauselljken stoel bezette, veegde hij,
zooals een geschiedschrijver geestig zegt.
de rimpels uit zijn gelaat, hij hief het
hoofd met fierheid omhoog en de deemoe
dige blik van zijn oogen maakte plaats
voor een ongekend vuur.
Een van de verkeerde gewoonten van het
Rome dier dagen was, dat de groote hee ren
zich op 6traat lieten vergezellen van een
aantal gewapenden. Het waren langzamer
hand miniatuur-legertjes geworden. En nu
gebeurde het herhaaldelijk, dat de eens
groote voor den andere niet verkoos uit te
wijken en dat een bloedige vechtpartij het
gevolg was. Tegen dit misbruik van hrt
dragen van wapenen richtte zich een d:jr
eerste besluiten van den nieuwen Paus
Door geheel Rome werd bij aanplakbiljet
bekend gemaakt, dat het aan vreemdeling
en inwoner op doodstraf verboden was
zich, van vuurwapenen voorzien op straat
te begeven, of zich door gewapende lieden
te laten vergezellen-
Kort na de afkondiging van dit beslui'.,
dat onder de grootheid a.lgemeen werd af
gekeurd, kwam te Rome een neef van kar
dinaal Farnése, Don Ranuccio Farnèse, de
eenige zoon van den hertog van Parma, un
onze vaderlandsche geschiedenis welbe
kend. De jonge edelman was mat gronten
lui6ter ontvangen, door zijn oom aan den
Paus voorgesteld en met eerbewijzen -ouder
scheiden, zooals dat aan zijn rang paste
Zonder iemand te raadplegen, besloot de
onbesuisde twintigjarige, tuk op avonturen,
den oppersten kerkvorst een kool te stoven
Hij vroeg een audiëntie aan, die werd toe
gestaan. Volgens gebruik boog hij drie maal
diep voor den Paus. maar op het oogenblik
dat deze hem beleefdelijk ophief, liet hij
zijn zwaar geladen pistolen op den grond
vallen!
De Pau6 aarzelde geen oogenblik. Ter
stond belde hij en liet zijn hoogen gast ge
vangen zetten in het kasteel van San-An
gelo, i>n afwachting van de voltrekking van
zijn straf.
Wie ook mochten verwachten, dat de
Paus zich zwak zou toonen tegenover zu'-k
een hooggeplaatst overtreder, niet alzoo
kardinaal Farnèse. lie gevangene was door
een gang van het paleis naar het kasteel ver
voerd. 't Wa6 alles nog een paleis-geheim
Hij wilde dus nog een poging wagen, maar
het antwoord van Sixtus V was slechts
voor éénerlei uitlegging vatbaar. „In een
schuldige moet de wet niets dan een schul
dige zien. Ik zag liever een oppergezag, dat
ik niet waardig zou zijn, in andere handen
overgaan, indien ik het niet door iedereen
kon doen eerbiedigen."
De kardinaal boog treurig het hoofd,
zweeg en verliet het pauselijk kabinet
Intusschen was de zaak toch ruchtbaar
geworden en de Paus werd bestormd door
smeekbeden om genade. Teneinde er een
eind aan te maken, ontbood hij Monseig
neur Angeli, den gouverneur van het kas
teel San-Angelo, en gaf hem bevel nog
dienzelfden avond, precies klokslag acht
uur, den prinselijken misdadiger te doen
onthoofden.
De jonge Don Ranuccio had zich de eer
ste uren vrooüjk gemaakt over zijn gevan
genneming; maar toen hij uit zijn tralie
venster naar buiten keek en daar het zwar
te schavot zag oprichten, met blok en bij-1,
begon hij toch te begrijpen, dat het maaf
al te vreeselijke ernst was. En diit te meer.
toen hem een biechtvader werd gezonden,
die hem naar Roomsche wijze op den dood
kwam voorbereiden en hem het sacrament
der stervenden toediende.
Nu was kardinaal Farnèse in Rome een
veelvermogend man. en bij hem berust f"
het toezicht op alle openbare gebouwen.
Het gelukte hem in alle stilte, te zorgen,
dat alle openbare klokken in Rome tesen
acht uur werden stilgezet Die van de Sint-
Pieter en van het kasteel San-Angelo wer
den alleen twintig minuten na gezet, om
dat men er van de gerechte,ilaats het oog
op had.
Graaf Olivares, gezant, van Spanje, en
met kardinaal Farnèse samenwerken la.
ging den gouverneur van het kasteel op
zoeken on was nog nooit zoo loslippig ge
weest als nu. De gouverneur luisterde maar
mat een half oor. Hij wachtte op het slaan
van de klok. Van de binnenplaats, waar de
terechtstelling zou plaats hebben, klonk een
koor van monniken, dat het sombere „Dies
Irav?" zong.
„Vreemd", mompelde de gouverneur, „ik
dacht toch
..Als ge het oogenblik van de voltrekking
al niet vertragen kunt, wees dan ten minste
zoo barmhartig het niet te verhaasten. De
klok heeft nog niet geslagen, en wie weet.
de Paus mocht op h°t laatste oogenblik nog
eens genade voor recht laten gelden!"
Inmiddels had kardinaal Farnése zich weer
tot den Paus gewend. Deze ontving hem met
zijn zakuurwerk in de hand.
„Wat verlangt ge?" vroeg de Paus.
„Het lichaam van mijn neef. Hij zal toch
wel hij zijne vaderen begraven mogen
worden?"
„Hoe stierf hij?"
.►Als een heilige, als een martelaar!"
jokte de kardinaal, die werkelijk tot tra
nen toe bewogen was. Er was geen tijd meer
te verliezen.
De Paus toekende de verklaring, waarbij
den kardinaal het -ichaam van zijn neef ge
schonken werd. De gouverneur maakte nog
eenig bezwaar, doch de kardinaal wees hem
er op, dat hij de verklaring reeds een kwar
tier in zijn bezit had en nu pas sloeg de
klok.
Nu werd de veroordeelde ontbonden en er
was algemeene vreugde!
Voor den gouverneur Angeli had de zaak
noodlottige gevolgen; hij word zelf gevangen
gezet. Kardinaal Farnèse en Don Ranuccio
hebben zich te Rome ni-rt meer vertoond, en
zij hebben daar voorzichtig aan gedaan.
Sixtus V heeft nooit kunnen lachen over de
daad van barmhartigheid die hij teg.ni zijn
zin had verricht
WESTLANDSCHE VEREENIGING VAN
BLOEMBOLLENKWEEKERS.
Op de algemeene vergadering van do West-
landache vereeniging van bloembollenkweekers,
deelde do aecretarls In zijn jaarverslag mede.
■at de bollen In 1930 over 't algemeen niet
mooi en te klein waren, een gevolg op den
strengen winter In 1929.
Het vooruitzicht voor 1931 ls dan ook niet
rooskleurig.
Men besloot toe te treden tot de te stichten
federatie v. bloembollenkweekers vereen Iglngen.
FLORAUA TE 's-GRAVENZANDE
Do bloembollenkweekersvereenlglng Floralla
te 's-Gravenzande hield haar "Jaarvergadering.
Volgens het Jaarverslag van den secretaris
bleek, dat het aantal leden reeds was gestegen
tot 715. De aanvoeren waren groot, dorh alles
werd verwerkt, in totaal 25.483.615 bollen.
BESMETTELIJKE VEEZIEKTEN
Volgens mededeellngen van de Ned. Staats
Courant werden ln Januari de volgende geval
len van besmettelijk veeziekten geconstateerd:
Btj het vee van 536 eigenaars mond. en klauw
zeer. b(j dat van 1 eigenaar kwade droes, bij
dat van 7 schurft, bt) dat van 6 rotkreupel en
bö het vee van 68 eigenaren miltvuur.
Op 1 Januari was het vee van 972 eigenaars
nog niet genezen van reeds eerder geconsta
teerd mond- en klauwzeer.
er te Rotterdam twee clubs, die het roeien en
het zeilen op zeer primitive w|ize beoefenden.
Haar namen waren Eendrrict -n Amlcltta. Door
leden van deze vereenlgingen is oprichting van
de Maas tot stand gekomen. Na een voorberei
dende vergadering op 16 Janunri 1S51, ziin ruim
30 hceren op 17 Februari d.a.v. b(1een gekomen
ter stichting van de thans zoo bloelende Ko-
nlnklllke vereeniging.
In al dlo Jaren heeft de Vereeniging getoond
dat z\j er z[ln mag. Nog de laatste 2 Jaren
werden mooie prestaties verricht, toen do oude
lacht belde malen het Kampioenschap van Neder
;lnnd behaald--, terwijl ook de zeilers op ver
schillende wedstrijden een goed figuur sloegen.
Dé feestelijkheden bti dit jubileum zullen niet
zoo uitgebreid zijn als bt) bet 75-Jartg bestaan.
dRt op luiBterr(jke wijze werd herdacht. Toch
bestaat er nog wel kans, dat er dezen zomer
nog wedstrijden worden gehouden.
Vele honderden leden hebben zich in de af-
geloopen Jaren voor de vereeniging verdienste,
llfk gemaakt- In het bijzonder c-ldr da' echter
wel voor den huidlgen president der Vereenl-
;ging. de heer L. M A. Hoffman, die nu reeds
-41 jaar In het bestuur zitting heeft en reeds
36 Jaren den voorzltterszet. i bezet. Voor ..de
Maas" ls het te hopen, ent h(j nog lange Jaren
den voorzittershamer zal blijven mogen han-
teereu.
ROEIEN
KON. ROEI- EN ZEIL VEREENIGING
„DE MAAS".
Bestaat l
i jaar
Het Is vandaag 80 jaren geleden, dat de
Koninklijke Roei- en Zellvereenlging de Maas
te Rotterdam door eenige enthousiaste liefheb
bers van de watersport werd opgericht.
Voor de oprichting van de Jubllaresse waren
DE MEEST GANGBARE
bij Uw kruidenier zijn:
STER zacht, geurig, krachlig 65 ct.
No. 1 geurig, zwaar 55 CL
No. 3 geurig, zuiver 45 cL
No. 4 goed, zuiver40 ct.
per V, pond
FEUILLETON
door AMY LE FEUVRE.
KORTE INHOUD
Teddy Platt de Jeugdige hoofdpersoon van
dit verhaal, bézit een knoop van de soldaten
jas van zön vader, die sneuvelde na een dap
peren strijd voor de vlag van zjjn vaderland.
Aan ledereen. die naar hem luisteren wil,
vertelt hU de geschiedenis van dezen knoop,
op wel wat overdreven manier.
Een kléin meisje, Nancy, wil er niets van
gelooven. Teddy is daar hevig verontwaardigd
over. 's Zondags In de kerk zegt hll tegen
Nancy: ..Ik haat je".
Dominee Upton onderhoudt hem hierover. Hü
vertelt hem. dat. als hü een even dapper sol
daat wil ztJn, als zün vader was. hü dienst
moet nemen in het leger van den Heere Jezus
Wiens banier Liefde ls.
Teddy doet dit. Met Nancy moet h» nu vrede
sluiten, ja zelfs haar liefhebben. ZJj wil al
leen maar goede vrienden met hem zün. als hll
haar zijn knoop geeft, maar daar kan Teddy
niet toe besluiten.
Br komt Inkwartiering in het dorp. Ken
korporaal die komt om alles ln orde to maken
Zal bö Teddy's grootmoeder gaan theedrinken.
„Ik wist niet, dat soldaten ooit te veel
dronlken", z-ei Teddy. „Ik dacht, dat ze
nooit iets kwaads deden".
De korporaal schoot in den lach.
„Ik geloof niet, dat er veel menschen zijn
zei hü. „die jou meening deelen. De meeste
menschen vinden ons een slecht zoodje"
Die avond bleef don korporaal lang in
de gedachten: de ouderwetsche tuin de
groote keuken met het genoeglijke troepje
om de tafel heen geschaard; de pogingen
van den teruggetrokken boer, om zijn gast
zich op zijn gemak te doen gevoelen; ae
korte, kernachtige opmerkingen ran de
grootmoeder; da vriendelijke jonge vrouw
met haar zachte 6tem; de kleine blondharize
jengen, die voortdurend grappige vragen
deed over het leven van de soldaten: dit
alles kwam hem nog jaren daarna telkens
weer in de gedachte- Hij was nog maar een
Jonge man, en werd getroffen door de
vriendelijkheid, die hem bewezen werd; het
geheel herinnerde hem aan zijn eigen te
huis en zijn eigen moeder ver daar van
daan, maar ook op een klein dorpje,
en toen hij heenging, kon hij nauwelijks zijn
dank uitspreken.
Teddv had dien avond langer dan ge
woonlijk mogen opblijven, ei toen hij ziin
handje 1 de groote, gebruinde hand van
den 60ldaat legde, zei hij:
„Korporaal, zou u mij niet willen zeg
gen, hoe u heet?"
„Walter Saxby", was het antwoord.
.En hoe heet die arme, oude soldaat, die
sedert Nieuwjaar niet meer gedronken
heeft?"
„Tim Stokes, maar wij noemen, hem
meestal Pochhans."
„Ik zal het goed onthouden." zei Teddy,
en nadat de korporaal vertrokken was, zei
hij tegen zijn moeder en zijn grootmoeder:
„Ik mag Tim Stokes toch zeker wel mee
op thee brengen, als ik hem vinden kan?
De korporaal vertelde mij, dat hij nog niet
heelemaal een krijgsknecht van den Heere is
geworden maar dat hij dat raag zou wil
len zijn. Zou u denken, dat de dominee
hem zou kunnen overhalen, om zich door
den Heere te laten aanwerven? Of zou 11 het
misschien kunnen doen, grootmoeder? Mis
schien zal hij het wel doen, als u het hem
vraagt"
„Wat er nog eens van dat kind zal wor
den, zal mij benieuwen," zei de oude juf
frouw Platt, nadat Teddy naar bed ros
gegaan. Hij heeft meer aanleg, om domi
nee te worden dan soldaat. Ik ben er niet
voor, als kinderen zoo erg godsdienstig zijn
het is gedwongen en onnatuurlijk"
„Nu maar, hij is heusch niet te goed, om
te leven," zei oom Jan. „Hij is altijd nom-
raer een bij hun spelen en hun grappen uit
halen.
„Ik ben dikwijle benieuwd," zei Teddy's
moeder, „of hij wel geschikt zal blijken voor
soldaat. Hij i6 bijna te gevoelig zou ik den
ken voor het moeilijke leven, dat de sul-
daat dikwijls heeft, en ik -"wijfel, of hij er
sterk genoeg voor zal zijn."
„Hij is anders flink én dapper genoeg,"
merkte de oude vrouw op; zij had altijd
een goed woord voor haar kleinzoontje, als
hij er niet bij was. „Vanmorgen vroeg was
hij warempel al bezig, op een venscb, jong
veulen zonder zadel of toom het weiland
rond te rijden. Ik gaf hem een duchtig
standje, want het dier sloeg als razend met
zijn achterpooten omhoog. Hij keek mij
maar aan en lachte en riep: „Het is mijn
strijdros, grootje, en het ruikt het slagveld,
daarom is het opgewonden!" „Het spijt me
genoeg," ging zij voort, „dat die soldaten
hier naar toe komen. Hij hod het er altijd
och al druk genoeg over. We zullen geen
oogenblik rust hebben, zoolang ze er zijn."
Den volgenden morgen was Teddy vroeg
op, om afscheid van zijn vriend te nemen.
Hij had voor diens vertrek nog een lang ge
sprek met hem, en keek bepaald ernstig,
toen hij eindelijk den weg naar school in
sloeg. Zijn hoofd fat vol plannen, en hij.
maakte daardoor ontelbare fouten in zijn
werk- Zoodra hij om twaalf uur vrij was,
begaf hij zich naar de pastorie en vroeg,
om den dominee te mogen spreken.
„Wel, zit je weer in moeilijkheid?" vroeg
dominee Upton vriendelijk.
„Neen, domin-e? maar ik wou u van de
soldaten vertellen die we hier verwachten."
„Daar heb ik al van gehoord. Je vindt net
zeker heerlijk, dat ze komen, is het nrat?'"
„Zou u ze niet op thee kunnen vragen?"
Dominee Upton schoof zijn bril op zijn
voorhoofd en keek hem met de grootste
verbazing aan.
„Op thee, zeg je?"
„Ja, de korporaal heeft mij verteld dat
verleden jaar een dominee er honderd op
thee vroeg en later tegen hen sprak. De kor
poraal zei dat het hen belette, om te veel
te drinken in de herbergen. Gisteravond
heeft hij bij ons thee gedronken: maar
grootmoeder had geen zin in zoo'n groote
theevisite, want er komen er twintig; en
toen heb ik tegen den korporaal gezegd,
dat ik er met u over zou spreken."
„Het is niet gering, wat je vraagt," zei
de dominee, „maar misschien gaat het wel.
Wanneer kunnen ze hier zijn?"
„Over een dag of twee, drie-, zei de kor
poraal."
„Nu, nu'sschien zullen we het dan wel
klaai-spelen. Ik zal naar kolonel Graham
gaan en vragen, of hij ons ook mee kan
helpen."
„O, ik wist wel, dat u het zou doen," zei
Teddy met dankbaren blik; „en misschien
zou u wel met een paar van hen kunnen
spreken en hen overhalen, om krijgsknech
ten van den Heere te worden, net als u tnet
mij gesproken heeft- De korporaal zei, dat
ik mijn best moest doen, recruten aan te
werven voor mijn ovenstij Leidsman, mijn
Kapitein, maar ik ben bang, dat zij niet
naar mij zullen luisteren. Ik zal er wel mijn
best voor doen, om Nancy over te halen,
om zich bij Zijn leger te voegen; maar ze
zegt, dat ze liever een zeeman dan een sol
daat wil wezen. Gaat dat?"
De dominee kon een glimlach niet onrtsr
drukken. „Ik denk. dat de Heer een klein
matroosje net zoo goed kan gebruiken als
een kleinen soldaat; als Nancy maar eerst
inz:et, dat de Heer ook voor haar zonden
gestorven is, en haar hartje aan Hem
geeft"
Daarop ging Teddy naar huis en ver
baasde zijn moeder niet weinig door haar
met een air van gewicht te vertellen: „De
dominee en ik hebben plan, de soldaten op
thee te vragen, als ze hier doortrekken."
Twee dagen gingen voorbij. Kolonel Gra
ham en zijn vrouw waren dadelijk bereid
geweest, om mee te helpen met het groote
plan, en toen de soldaten den derden dag
's middags moe en warm en stoffig in het
dorp aankwamen, stond allee voor hen
klaar.
Teddy en de andere kinderen stonden a!
bij „de Vroolijke Jager" te wachten, toen
zij daar aankwamen. Nancy stond natuur
lijk vlak vooraan.
„Nu, die soldaten vallen me niet mee."
zei ze. met haar neu6 in den wind. „Wat
zien ze er vuil en stoffig uit en ze hebben
niet eens een muziekcorps of een vaandel
bij zich."
Teddy was ook teleurgesteld bij het zien
ven ziin helden, hij zei het echter niet.
maar Sam merkte op, dat ze het. muziek
corps en de vaandels waarschijnlijk in de
stad hadden achtergelaten, waar de mees
ten ingekwartierd waren.
Iets later op den middae ging Teddy nut
even terug naar de „Vroolijke Jager" Ver-
scheidenen van de soldaten zaten buiten on
der den ouden olm, en er stond een hee!
kringetje dorpe':ngen om hen heen
Teddy baande zich echter een weg tus
schen de nieuwsgierigen door en vroeg: „b
Tim Stokes hier?"
De soldaten lachten.
„Wat wou je van hem?" vroeg er een.
„Ik moet hem spreken."
„Ik denk. dat je hem wei onder een van
de tafeltjes in de gelagkamer zuit vinden.
Onze pochhans zal wel dorst hebben gehad
na zoo'n langen marsch."
Zij bulderden het daarop uit van het la
chen, maar Teddy begreep de grap niet.
„Ik mag niet naar binnen; ik heb moo
der moeten beloven, dat ik nooit bij „lu
Vroolijke Jager" naar binnen zou gaan.
Zou u hem niet even willen roepen?" ver
volgde hij tegen een vriendelijken. jongen
soldaat
De jonge man keek den kleinen, blon
den jongen lachend aan. toen zuchtte aij
echter, en terwijl hij opstond, zei hij: „In
orde. kereltje, ik zal hem voor je roepen."
Hij bleef vrij lang weg. en Teddy mn title
van die gelegenheid gebruik, om vriend
schap te sluiten met het troepje onder den
olm. Het duurde niet leng, of hij had hun
verteld, dat hij de zoon van een soldaat was
en daarop volgde het verhaal van .Va-lens
Knoop". Toen het uit was, weerkionk er
een uitbundig applaus-
„Hier. ventje," zei een van de oudere
mannqn, terwijl hij hem zijn tinnen kroes
met bier voorhield, „neem maar een flin
ke n slok. je h°bt het wel verdiend."
„Neen. "ik u," zei Teddy. „Ik drink
«ooit bier', (Wordt vervolgd).
