QZCukhhC&d <PkcAüu^ tPüc&b
MAANDAG 26 JANUARI 1931 VIERDE BLAD PAG. 11
Schoolnieuws.
HOOGER ONDERWIJS
ALMANAK F. Q. I.
Het Studentencorps „Fides Quaerit Intel-
tectum" aan de Theologische School der
Geref. Kerken, te Kampen, publiceerde weer
z'n almanak, als steeds voortreffelijk ver
zorgd.
Haar er in het gezichtsveld van school en
corps geen jubilea of dergelijke vielen waar
te nemen, maar het afgeloopcn jaar in dezen
een „rustig" verloop had, valt ook in den
almanak meer de „gewone" gang van zaken
te constateeren; en het ongewone dat we er
in aantreffen, is ontleend aan de gewone
manier van kijken zij het ook in bepaalde
omstandigheden die ieder mensch weer
anders eigen is, 'n lJroiessor inciuis; we
bedoelen hiermee te zeggen, dat de origineelo
caricatux-en die zijn opgenomen, vooral in
hot licht der bijgevoegde verklaring, daarbij
zeer zeker in aanmerking genomen dat „een
caricatuur geen portret" is, o.i. over het alge
meen, hoewel natuurlijk de een beter uan
de ander, (de Rector staat niet alleen om
zijn ambt „on top") uitnemend zijn geslaagd.
Ün het „evenement
Kerken, dat geen evenement werd, blijkt
toch nog zooveel aangrijpends te hebben
gehad, dat een dichtersgeest werd ontroerd
tot het maken van een zinvol epos met vaak
wel gewoon, als steeds, evenals het eene
jaar na het andere steeds weer oud en aan
het vorige gelijk is, naast het nieuwe dat
tegelijk elke tijdkring weer kenmerkt; de
nieuwe kleur van het oude ontbreekt dan
ook hier niet; dus het oude in nieuwen
vorm of het nieuwe in ouden vorm, noem
het zoo ge 't wilt, misschien past het laat
ste nog het beste voor de slechts met nieu
we koppen ingevulde traditioneele senaats-
foto.
Vergelijkende met den vorigen almanak
missen we een tweetal disputen, en de in
de lijst der corpsleden verwerkte lijsten van
dispuutleden; de nieuwe tijd vraagt dit
„oude" niet meer?; voorts is bijgekomen een
„societas Siberië", zeker om het hoofd koel
te houden.
De jaarverslagen laten een opgewekt»
toon hooren; als tegenhanger is opgenomen
een klacht en opwekking ten bate van de
C.S.B. De vorige cursus is, aldus wordt mee
gedeeld, begonnen met 167 studenten. Een
novum, dat geen rarum worde, is. dat blij
kens de jaarverslagen, nauwer wetenschap
pelijk contact is verkregen met het buiten
land door het optreden van verschillende
Duitsche geleerden, terwijl over de Zending
een voordracht werd gehouden door Raden
S. Nimpoeno.
De rubriek „Mengelwerk" bevat behalve
het reeds genoemde, twee grootere artike
len en eenige kleinere blijdragen; allereerst
een meditatie over Ps. 116 vs. 1, die in so
bere woorden weergeeft de zielsgesteldheid
waaruit het „ik heb lief" kan worden gebo
ren. Dan volgt een schetsje onder de titel
„Toen zag hij Jezusvan o.i. hl te ge
zochte compositie, terwijl ook de uitwerking
niet smetteloos is, b.v. wanneer op blz. 9b
niet goed gevoeld in dat verband, wordt tus-
6chengevoegd „grootmeesterlijk geschetst" ol
wanneer tenslotte op blz. 101 die eerst onont
beerliike storm zoo plotseling en zielig naar
huis wordt gestuurd als ie z'n diensten
heeft bewezen.
Met meer genoegen lazen we „Paulus'
jeugd in Tarsen" (de eenige theologische bij
drage); dit goed geslaagde stuk getuigt van
dege studie en heeft tegelijk de verdienste
dat het helder is gesteld; wel vroegen we
ons bij de lezing af of soms niet al te veel
invloed werd toegekend speciaal aan het
verblijf in Tarsen, daar toch b.v. de wijze
van ontreden der philosophen, het syncre
tisme van het heidendom dier dagen, de
slechte zedelijkheid in groote plaatsen dea
tijds. en dergelijke, dingen waren, die
Iemand als Paulus, die zooveel reisde, ook
buitendien bekend waren; en legt de schrij
ver ook niet teveel nadruk op dat verblijf
wanneer hij spreekt over Paulus' liefde tot
de Joden, vooral wanneer we in aanmer
king nemen, dat blijkens Rom. 9 vs.
1—5 deze liefde vooral verband hield met
het feit dat Israël Gods- bijzondere liefde had
genoten; we meenen dan ook dat soms wel
eens een conclusie wordt getrokken, die o.i.
niet in alle deelen in overeenstemming is
met de voorzichtigheid waarvan de schrij vei
eldere blijk geeft op een wijze die den
indruk geeft dat ze hem „in 't bloed"
zit bijv. wanneer hij op blz. 124 met een
daar terecht gepaste drievoudige gereser
veerdheid, spreekt van een „misschien schui
len van een element van waarheid".
Na een paar vrij goede verzen volgt een
uitnemend artikel over „Eenige grondge
dachten in Dantes divina commedia".
Tenslotte treffen we aan de „Varia"-ru-
briek, die, hoewel dikwijls opzettelijk orakel
taal sprekend voor hem die in Delphi's tem
pel een vreemdeling is, toch aan ingewijden
in deze mysteriën ongetwijfeld menig (hoe
wel verschillend gewaardeerd) moment van
intiem begrijpen en zinrijk „schouwen" zal
verschaffen.
Eindelijk merken we nog op dat voor de
typografische verzorging den heer Zalsman
alle lof toekomt, niet het minst met het oog
pp de mooie afdrukken van de foto's en van.
de gekleurde caricaturen op kunstdruk
papier.
LAGER ONDERWIJS
DE SCHOOLSTRIJD TE GLIMMEN.
Nog steeds gaan de voorstanders van
„Volksonderwijs", onder het mom van vrede
en verdraagzaamheid tc willen, voort met
hun pogen, te Glimmen ((Gr.) de stichting
van een Christelijke school te voorkomen
We maakten er reeds melding van en willen
daarom een fase van het verdere verloop
van den strijd verder wereldkundig maken.
Naar „de Ned." n.l. verneemt, heeft het be
stuur van Volksonderwijs een vergadering
belegd, waarop het hoofd eener school van
elders zou optreden, speciaal om te ageeren
tegen hetgeen was geschreven door den voor
zitter der Chr. Schoolvereeniging, den
legerpredikant Ds. F. G. Petersen.
Bij d:eze gelegenheid heeft ook de voor
zitter van Volksonderwijs nog gemeend op
enkele dingen de nadruk te moeten leggen;
het slot nu van zijn toespraak, dat op zijn
verzoek onverkort in de pers werd opgeno
men, is bijzonder karakteristiek voor de
mentaliteit van de mannen van Volksonder
wijs, waarom we het aan tnze lezers door
geven. Hoewel de lijst reeds is ingediend,
trachtte men op deze vergadering de men-
schen nogmaals te bewegen hun liandteeke-
ning terug te trekken: de voorzitter zei
daarvan:
„Wij willen en kunnen niet gelooven. dat,
wanneer merischen, die eerst hebben getee-
kend, voor dat het stuk nog in den Raad is
behandeld, aan het gemeentebestuur berich
ten: Ik neem mijn handteekening terug, ik
wil niet geacht worden aan de totstandko
ming van die school te hebben meegewerkt,
zoo gedupeerd, zouden worden, dat eeh Mi
nister van de Kroon, die toch de belangen
van het openbaar en bijzonder onderwijs
gelijkelijk heeft te dienen, dat die Minister
in ons vrije Nederland zou kunnen en dur
ven zeggen: 't Helpt je niet mensohen. eens
geteekend blijft geteekend, de school komt
er, tegen je wil en je wensch in! Zulk een
rechtsverkrachting, die het gevoel zou geven
alsof iemand in die klauwen des duivels
was, waaruit hij niet meer kan ontkomen,
lijkt me ondenkbaar. En daarom zeggen we,
als we pogen dit kwaad, het uiteenrukken
van onze school te keeren: De school komt
er niet, Deo Volente! Als God de oogen van
de menschen, die zich nu geheel door de
Gereformeerden laten meesleepen gaat ope
nen. als zc tot recht besef komen van wat ze
gedaan hebben, dan
Laten wij, ingezetenen van Glimmen, wij
vrienden van bet openbaar onderwijs, dat is
van echt Christelijk onderwijs, bij hen die
gedwaald hebhen, al onzen invloed aanwen
den om te maken dat ze hun handteekening
terug nemen. Wie merkt, dat hij de ver
keerde weg heeft ingeslagen, hij keere terug
op zijn schreden en neme den goeden weg,
den weg, boven welks ingang met gouden
letters geschreven staat: Vrede, Verdraag
zaamheid, Liefde! Wij hebben nog goede
hoop, en zooals de Spreuk ait het mooie
Groote menschcnboek zegt (Spreuken 10 vs.
23): De hoop der rechtvaardigen is blijd
schap, maar de verwachting der godfleloo-
zen zal vergaan!"
Uit onderwijskringen schrijft men aa.n de
.Maasbode" het volgende, waarin op de be
slissingen der subcommissies gewezen
wordt:
Bij de hoofdacte-examcns va 1930 heeft
zich het geval voorgedaan, dat de Utrecht-
sche Commissie op de beslissingen terug
kwam, ten gunste van enkele afgewezen
candidaten, toen later bleek dat zij de pun-
tenlijsten had beoordeeld volgens een stren-'
geren vorm, dan die door oen andere com
missie werd gebruikt.
Jammer, dat sub-commissies ook niet op
beslissingen kunnen terugkomen, als later
blijkt, dat zij zwaardere eischen hebben ge
steld of minder welwillend beoordeeld, dan
andere sub-commissies voor hetzelfde vak.
In verband hiermee wijzen we op 't feit,
dat in Arnhem pl.m. 60 pet. van de candi
daten voldoende haalden voor Ned. Taal en
Letterkunde, in Roermond pl.m. 50 pet. en
in Breda pl.m. 30 pet., zegge dertig procent!
Is 't niet opvallend, dat de Brcdasche sub
commissie o.a. opmerkt, dat verschillende
candidaten niet genoeg zorg hadden besteed
aan de samenstelling van hun literatuur
lijst, terwijl het officieele programma alleen
maar eischt: enkele werken naar keuze van
den candidaat!
Was het ook niet in Breda, dat da leden
van bedoelde sub-commissie waren gekozen
buiten de oplading?
Is 't geen eisch van rechtvaardigheid, dat
maatregeleen worden genomen, dat examen-
eischen en beoordeeling practisch door het
geheole land ongeveer gelijk zijn?
Gemengd Nieuws.
ERNSTIG AUTO-ONGELUK.
Men meldt ons uit Oldenzaal:
De vrachtauto van Duivelshof werd bij het
passeeren van de spoorlijn op een 25-tal me
ters van het station gelegen door een vracht-
stoomtram, welke juist van het station Ol
denzaal vertrok, gegrepen en een 10-tal me
ters meegesleurd. Onder de totaal vernielde
auto werd de eigenaar, een handelaar in
steenkolen, de 10-jarige Duivelshof, zwaar
gewond te voorschijn gehaald. De ongeluk
kige is met zware inwendige kneuzingen en
een groote hoofdwonde, door het treinperso
neel naar zijn woning vervoerd.
KLAVERBLAD's SHAVING STICKS
No. 285 zijn de beste. Zijn zacht en aan
genaam. Geven een overvloedig roomig
schuim. Zijn uiterst voordeellg. Zijn tot
de laatste snipper op te gebruiken. Deze
scheerzeep doet voor geen enkel buiten,
landsch merk onder.
y Zeepfabriek .Het Klaverblad"
1 HAARLEM
NEDERL. SLEEPBOOT.OP DEN
DUITSCHEN RIJN GEZONKEN
Men meldt ons uit Dordrecht:
In den nacht van Vrijdag op Zaterdag is op
den Rijn in de pabijheid van Xanten (Duitsch-
lar-d) de Nederlandche sleepboot „Frans" van
den sleepdienst C. Otte, alhier, gezonken,
waarbij de bemanning, bestaande uit vier per
sonen, allen afkomstig uit Dordrecht, vermoe
delijk om het leven is gekomen.
De sleepboot „Frans", die met de sleepboot
„Constantina'» alhier, beide met ledige slee
pen op weg was naar Duisburg, was des
avonds voor anker gegaan. Des nachts om
streeks half drie besloten beide kapiteins de
sleepbooten die door den storm hevig tegen
elkaar botsten, los te maken om beschadiging
te voorkomen. De kapitein van de .Constan
tina" is daarop weer in zijn hut gegaan, niet
beter, wetende, dan dat alles in orde was.
Des morgens omstreeks half zes, toen mén
aanstalten ging maken om de reis voort te
zetten, zag men op de „Constantina!» niets
meer van de „Frans". Men is toen gaan zoe
ken en trof op zestig meter stroomafwaarts
de most en de schoorsteen van de „Frans1' aan,
die boven water uitstaken. De sleepboot bleek
dus te zijn gezonken. Vermoed wordt, dat de
„Frans" is afgedreven en dwars in den
stroom is komen te liggen, waarop de boot
plotseling is omgeslagen. Aangenomen wordt,
dat de veheele bemanning van de „Frans'» is
verdronken. Het zijn de kapitein H. Pors. de
machinist J. Arenoe, beiden gehuwd en va
ders van drie kinderen, stuurman J. v d. Heu
vel en stoker J. Schippers, de laatsten onge
huwd. Er worden pogingen in het werk ge
steld om de boot te lichten en de lijken te
bergen.
ERNSTIG MOTORONGELUK
DRIE GEWONDEN
Men meldt ons uit Amersfoort:
Zondagmorgen had hier een motorongeluk
plaats.
De uitgever A. G. Sohoonderbeek uit Laren
(N.-H.) reed met vrij kalmen gang op zijn
motorrijwiel door de Zonnebloemstraat in 't
Soesterkwartier met W. F. Wijthof, eveneens
uit Laren, op de duo. Plotseling kwam een
11-jarig meisje de openbare speeltuin hollend
uitloopen. S. kon niet meer voorkomen, dat
hrt kind door den motor werd gegrepen. De
motorfiets sloeg over den kop, waardoor de
berijders tegen de straat werden geslingerd.
Het meisje, Hendrika Welmer, brak een been
S. en W. kregen verwondingen aan armen en
hoofd. Schoonderbeek moest in 't St. Elisabeth
gasthuis worden opgenomen. Hij heeft o.a. 't
neusbeen gebroken. Wijthof kon na verbonden
te zijn naar Laren terugkeeren.
Huiduitslag.
Wasch de aangedane plaatsen met warm
water cn Purolzeep en doe er dan wat Purol
op ,en bij jeukende of vocht-afscheidende
uitslag en eczema bovendien nog wat Purol-
poeder. Herhaal dit eiken dag zoolang het
noodig is.
DRONKEN WOESTELINGEN
BEESTACHTIGE BROERS
Men meldt ons uit Amsterdam:
Twee broers, die Zondagavond zwaar onder
don invloed van sterken drank en in opge
wonden toestand waren, zouden nog een be
zoek brengen aan het café op den hoek van
ae Heisteeg en het Spui. Een van de twee
begon tegen den spiegelruit te schoppen. De
ruit brak niet. De man viel toen tegen de
deur en zoo naar binnen, waar hij liggen
bleef. Men meende, dat hij bewusteloos was
en begon pogingen in het werk te stellen om
hem bij te brengen. Op dat oogen blik kwam
de tweede dronken broer binnen en niet be
grijpende, wat er aan de hand was, trok hij
een mes om daarmede den kastelein te lijf
te gaan. Toen men hem dat wilde beletten,
werd hij woest en greep een stoel, waarmede
hij als een dolleman om zich heen sloeg. Voor
namelijk het buffet moest 't ontgelden, waar
e.:n ware verwoesting werd aangericht. De
politie maakte een einde aan het kabaal en
borg de gebroeders op in het bureau aan den
Singel. v
PRETTIGE PASSAGIERS
Een eigenaardige „afrekening".
Men meldt ons uit Amsterdam:
Zondagavond werd door een aardappelhan
delaar en diens knecht een auto gehuurd op
het Kleine-Gartmannplantsoen. De beide hee-
ren lieten zich naar een café op het Rem
brandt plein rijden. Toen daar de vracht van
f 180 zou worden afgerekend, vonden de
huurders van de auto den prijs te hoog. Op
voorstel van den chauffeur werd naar de ga
rage gereden om daar de zaak te vereffenen.
Ook hier werd geweigerd te betalen. De
chauffeur drone aan om dan alleen de vracht
I te betalen, zonder fooi. Maar ook daar had-
j den de heeren geen coren naar. Toen zij zon
der te betalen zouden heengaan, hield de
chauffeur den knecht, die op Kattenbur;
woont, vast.
Er ontstond een vechtpartij, waarbij de
chauffeur n slag op het hoofd kreeg en >u
elkaar zakte. Bewusteloos werd de man, die
vermoedelijk een schedelbreuk heeft, opgeno
men. Hij werd door den G. D. naar het Wil-
helminagasthuis vervoerd. Zijn toestand is
zeer ernstig. De dader werd door de politie
i van het bureau Leidscheplein in arrest ge-
steld.
Het was ten tijde van het Schrikbewind
in Frankrijk. Dominee X. had zijn gemeente
vaarwel moeten zeggen en zwierf, ver
momd. van de eene plaats naar de andere.
In zijn zak had hij een aanbevelingsbrief
voor iemand in een vrij verwijderde stad,
van wicn hij hoopte, dat die hem althans
paspoort zou kunnen bezorgen om vei
lig de grens over te komen en als balling
buitenslands betere tijden af te wachten.
Ofschoon de vreeselijke gebeurtenissen,
waarvan hij getuige en slachtoffer was ge
weest, aan zijn gedachten een diep ernstige
tint gaven, was hij toch niet geheel moede
loos. Hij wist, dat zijn lot en leven in han
den waren van dien God, die de harten der
koningen neigt als waterbeken, en die hem
ook kon bewaren in de gevaren, die hem
bedreigden.
Zoo vervolgde hij rustig zijn weg, de ste
den en zelfs de grootere dorpen vermijden
de. Maar bij de eenzame boerenwoningen
klopte hij vrijmoedig aan, at, wanneer hij
genoodigd werd, gaarne mee ?n sliep in
een schuur of een hooiberg, zoo kalm, alsof
hij bij zich thuis was geweest.
Zoo naderde hij langzamerhand het doel
Van zijn tocht. Nu had onze predikant,
naast zijn theologische studie nog een lief
hebberij: de entomologie. En hij kon het
niet nalaten om zelfs ondeiweg aan die
liefhebberij te voldoen. Verschillende torren,
vlinders en andere insecten had hij gevan
gen en bij gebrek aan iets anders, had hij
ze aan den binnenkant van zijn hoed ge
stoken.
Eindelijk bereikte hij de plaats zijner be
stemming. Tot zijn grooten cchrik rijdt hem
echter een kar tegemoet, waarop het be
ruchte moordtuig der revolutie, de guillo
tine, is opgesteld. Daarachter volgt een
tweede kar, waarop een aantal veroordeel
den gezeten zijn. Ze worden vervoerd naar
de hoofdplaats van het district om daar
voor hun werkelijke of vermeende politieke
misdaden te boeten.
ZixKlra de bewakers van deze ongelukki-
gen den predikant zien, houden zij hem
staande, en vragen naar het doel van zijn
reis. papieren, enz. Hij moet hun het ant
woord schuldig blijven. Zijn aanbevelings
brief zal hem hier niet helpenZijn aar
zeling is al voldoende. Hij is verdacht en
wordt aanstonds gedwongen tusschen de
veroordeelden plaats te nemen. In de dis
trictshoofdstad zal zijn zaak onderzocht en
hij, zoo noodig, gevonnist worden.
Daar zat onze arme predikant; tusschen
een troepje politieke „misdadigers". Hij
tracht zichzelf en hen te troosten en op to
wekken tot geloof in Gods genade. Veel
weerklank vinden zijn woorden niet Voor
de meeste gevangenen waren de gebeurte
nissen zulk een volslagen en verschrikkelijke
verrassing, dat zij nauwelijks gelooven kon
den, dat het om hun leven ging!
Het transport reed onder de hoonende spot
kreten van de menigte de stad binnen en
een oogenblik later waren de ongelukkigen
ondergebracht in de gevangenis. Veel rust
•erd den predikant niet gegund. Na korten
tiid werd hij voor zijn rechters geroepen.
Het proces duurde niet lang. Daar hij zich
niet voldoende kon legitimeeren, werd hij
naar de guillotine verwezen door den bar-
schen president en zijn mederechters.
Wio zal het'den predikant kwalijk nemen,
dat hij in grooten strijd verkeerde, waar hij
zoo lichtvaardig veroordeeld was? Hij riep
tot den Heere, maar God antwoordt niet van
Zijne da'en. Slechts lang/aam. heel lang
zaam daalde de vrede Gods neer in zijn
hart en kon hij berusten in zijn lot
Eensklaps wordt zijn cel geopend en de
cipier treedt binnen. Het is een praatziek
man, en terwijl de gevangene zijn karig maal
nuttigt, houdt hij hem gezelschap en vertelt
hom allerlei bijzonderheden over de 6tad,
over de gevangenis, de gevangenen, ja zelfs
gaat hij de doopceel van de rechter lichten.
Vooral over den president vertelt hij. „'t Is
als rechter een echte bullebak, maar thuis
is hij de goedheid zelf. Wat ik echter ver
keerd van hem vind, is, dat hij vaak in het
vrije veld allerlei vlinders, torren en insec
ten najaagt en daar een heele verzameling
van heeft aangelegd".
De gevangene, die eerst maar zeer weinig
belangstelling voor de praatje- van den ci
pier heeft gehad, wordt nu opmerkzaam.
Hij neemt uit zijn hoed, dien men hein ge
laten had, een vlinder, die hij onderweg
gevangen heeft een heel zeldzaam exem
plaar! en prikt hem ,op de kurk van de
pas geledig ie waterflesch. De cipier heeft
het hoofdschuddend aangezien en vertrekt
met de flesch bij zich
Een paar uur later zit Ds. X. aan een goed
en overvloedig maal. En met zijn gastheer
is hij in levendig gesprek. Als vrienden, die
elkaar jarenlang gekend hebben, spreken zij
over hun wetenschappelijke onderzoekingen
op entomologisch bied en ze praten zoo
druk dat ze den t.jd-vergeten.
Daar wordt de kamerdeur geopend en de
meid steekt het hoofd naar binnen: „Burger-
president, burger Brutus laat vragen, hoe
laat de strafoefening moet oeginnen; hij
moet ei op rekenen met het opstellen van
de guillotine."
Beide mannen springen verschrikt op, en
drukken elkaar als trouwe vrienden de
hand. 't Begint reeds te schemeren. De cipier
had den president de flesch met de vlinder
getoond als een geheimzinnig teeken en
daardoor was de rechter nieuwsgierig ge
worden naar den gevangene, die zulk een
zeldzaam exemplaar bij zich droeg
Den volgenden morgen reisde de predikant
natuuronderzoek verder. Het ontbrak hem
niet aan noch aan de noodige pas
poorten en aanbevelingen. Buiten de poort
gekomen steeg hij in het rijtuig dat hem,
met een dubbel span paarden, 6tond te
waohten en was niet lang daarna in veilig
heid.
Wie hem zoo geholpen had, behoeft niet
gezegd.
God had een vlinder 0ebruikt om een.
Zijner dienstknechten te bewarenl
Radio Nieuws.
Dinsdag 27 Januari.
HUIZEN (298.8 M.) KRO. 8—9.16 Morgencon-
•rt 11.30—12 Godsdienstig halfuurtje. 12 rt)d-
•ln. 12.01—1.30 Lunchmuzlek. 1.30—3 Grann-
foon. 2—3 Vrouwenuurtje. 3—3.30 Knip-, nsa.-
8tofverslerlng8cursus. 3.304 Verzorging van
i zender. 6—6.30 Gramofoon. 6.30—6.45 Vtr-
ïdskwartlertje. 6.45—7.15 Cursus In Schrift
verbetering. 7.157.46 Spreker G. Krekelberg
Onderwerp: Gaat de Dorpscultuur to gronde
7.46—10.46
12 Grt
ïcert door het KRO-Orkest. 10 45
HILVERSUM(1875 M.) AVRO. 8 TUdseln. 8.01
—9.50 Gramofoon. 10 Tijdsein. 10.01—10.15 Mor-
genwlldtng. 10.30—12 Concert. 12 TUdseln. 12 30
2 Concert. 22.30 Halfuur voor de vrouw. «.30
—3 Rustpoos voor de N.S.F. voor verzorging
van den zender. 3—4 Knlpcuseus 4—4.30 Gra
mofoon. 4.305.30 Kinderuur. 6.306 Concert.
C6.30 Landbouwhalfuur. 6.307 Voortzetting
77 3Q Engelsche les voor beginners
NIEUWE AVONTUREN VAN
MIJNHEER PIMPELMANS
(Nadruk vcrboden.1
Krik-krak! Het ongeluk is groot!
Hein Bakkebaard verkeert in nood!
Hij maakt een schuiver door de. lucht.
Hij slaakt een kreet, een spik. een zucht,
Waarop hij naar beneden schiet,
Tot op den bodem van den vliet.
Gelukkig steekt hij even later
Zijn waardig hoofd weer boven water;
Hij briescht en ploetert, plonst en plast.
En klampt zich aan het bootje vast,
Dat, door zoo'n groot gewicht bezwaard.
Begint te steig'ren als een paard.
(Wordt Woensdag vervolgd.)
FEUILLETON
LIEF EN LEED IN DE PASTORIE
door BRIGITTE
(18
nu1'
i dn
Tl0<' Direct in aansluiting op de godsdienst
oefening hadden ze liet Heilig Avondmaal
gevierd.
Op don Goeden Vrijdag was de kerk vol,
tnaar de beide Paaschdagen wö6 het kerk
bezoek zoo goed, dat er uit de pasto:
bc' «toelen moesten gehaald.
de Stollig, dat was alles inspannend ge-
i Weest, maar Hans had er op gerekend,
iclit tn elke preek was voor hem geen arbeid,
iuc maar vreugde en nog eens vreugde,
Maar een aibeid, waar hij, noch Marianne
op gerekend hadden, stond voor hen 11
den namiddag van Palmzondag te wach
7«t! len. Driemaal moesten ze middagbrood
«ten, steeds hetzelfde menu, dat ook voor
bruiloften en doopen regel was:
bouillon
aardappelsalade met worstjes
Dat kippenragout (bij rijke boeren kalkren)
«arkensbraadvleesch (bij rijke menschen
kalfsbtxiadvleesch)
vruchten of ijs
broodjps met kaas.
Marianna kreunde '6 avonds toen ze naar
huis gingen, dat ze zich haar heele leven
nog niet zoo akelig had gevoeld. Toen ze
nog in het kinderhuis was, had ze dikwijls
geweneoht, zich nog eens heerlijk te goed
te kunnen doen. Geen tegenstribbelen had
geholpen, direct was het „Smaakt het u
niet? U bent het misschien beter gewend
Han6 lachte en zei dat het hem niet beter
veigaan was. Integendeel, hij had altijd
meer wijn moe-ten drinken, dari hij goed
voor zich wist. „Wanneer iemand het
ijzeren kruis heeftZe schenen tc ver-
onderetellen dat het ijzeren kruis immuun
maakte voor veel drinken.
Marianne zei: „Ik vind het ook verschrik
kelijk om met ijzeren lepel6 te eten".
„O, dacht jij, dat ze met echt porcelein cn
echt zilver zouden 6erveeren?" vroeg IIan6
geamuseerd.
..Ik heb heelemaal niets gedacht, mam
het was een overwinning voor me. En mijn
tafelbuurman bij de Fritsches goot nog al
de eau6 over mijn japon, en inplaats van
zich te verontschuldigen, zei hij „hopla!'
Plans lachte weer: „Dat was natuurlijk
zijn excuus".
„In ieder geval heb ik nooit vermoed,
welk een inspannende plichten bij het do
mineesambt behooren", zei Marianne.
„Als het alleen dat wa6", merkte Han6
op, „m'n 6uperintcndentschap drukt ma
vee] meer. Ik ben zedelijk verantwoordelijK
voor predikanten en gemeenten, zonder aal
ik zelf besluiten mag nemen of iets bewerk
stelligen".
Den Zondag na Pa6chen begon hij met het
eenige wat nog te doen overbleef, met het
Het eerste bezoek gold missionaris Lang6
Hans had niet vooruit gezegd dat hij ko
men zou en wa6 verheugd, hoe goed de kerk
op dezen Zondag na Paschen bezocht was,
welke toph spreekwoordelijk voor slecht
kerkbezoek te boek stond.
De preek was eenvoudig, bijna kinderlijk,
maar de toehoorders luisterden zóó aan
dachtig, dat het Hans tot nadenken bracht.
Mi66chien was deze manier beter dan de
zijne, welke groote eischen aan de oplet
tendheid en het denkvermogen der gemeen
te stelde, en hij trachtte in 't vervolg zijn
preeken eenvoudiger te maken.
Hij bleef tot de kinderkerk en verheugde
zich over de levendige en kameraadschai -
pelijke toon, die er tussohen Lange en de
kinderen heerechte.
Toen de dienst geëindigd was, begroette
hij z'n collega en ging met hem naar de
jwistorie. Onderweg viel het hem op, hue
vertrouwelijk Lange met allen was. De
oude moedertjes knikten hem toe en keken
hem vol trots na, alsof het hun eigen zoon
was, die daar voorbijging. De mannen na
men den hoed af en zeiden schertsend wat
vriendelijke woorden, de kinderen drungen
zich om hem heen cn stoken hem hun
vui.le handjes toe, die hij hartelijk drukte.
Toen zij in zijn kamer zaten, die slechts
heel sober ingericht vva6, zei Hans: „Laat
ik je nu eens eerlijk vertellen, bx-oeder, je
staat boven me!'
„Hoe zoo?" vroeg de ander verbluft
„Eerstens in het kerkbezoek, cn >ik in
de manier waarop u met de menschen om
gaat. Ik had het gevoel, u en uw gemeente
behooren wprkoliik hu
dat u niet werkelijk hunner één bent: dat
weten de lui".
„Hoe meent u dat?"
„Nu, er zijn toch zeker we! eens gemeen
teleden geweest, die u gevraagd hebben of
u voor altijd op het land wilde blijven. Wat
hebt u toen geantwoord?"
„Ik heb er meestal om heen gepraat".
„Dat leggen zij als „neen" uit".
„Ik kon ze toch geen leugen op de mouw
6pelden?"
„Net, de fout ligt in de verkeerde voor
stelling. U bent hier met de gedachte ge
komen: „om die en die redenen (die mij
persoonlijk niet bekend zijn) ga ik voor een
paar jaar op het platteland. Daar hoop :k
een opwekking tot stand te brengen, die
God natuurlijk door mij laat komen, cn dan
laat ik me weer zoo spoedig mogelijk in de
stad overplaatsen". U bent, om zoo te zeg
gen op een doorreis hier en wilt laarom
zoo 6nel mogelijk on zoo veel mogelijk men
schen bekeeren".
„U overdrijft", zei Hans onwillig.
„Ongetwijfeld; maar zoo iets is mooi'ijk
uit (e drukken; ik overdreef, om het u zoo
duidelijk mogelijk te maken. Het komt mij
voor, dat u het ambt van predikant en
superintendent 6lechts als iets voorloonge
beschouwt en dat houd ik voor verkeerd
God vraagt ons heele hart en ai onze kraoh-
ten, ook voor het kleinste werk. Niemand
kan Hem voor een bepaalden tijd dienen
Wij mogen Hem geen voorwaarden steller,
als deze bijvoorbeeld: voor drie of vier jaren
wil ik hier dienen, als
„U hebt gelijk", zei Hans beschaamd. „ik
mij grootere talenten gegeven heeft dan me
nig ander, zoo zal Hij dpc te meer van mij
eischen, maar heel andere dan ik meen
de. Neen, vanaf heden behoor ik m'n ambt
geheel toe, zonder achterdeurtjes. Ik beloof
u. dat ik hier niet eigener beweging weg
zal gaan, dan alleen wanneer ik geroepen
word en wanneer ik werkelijk roeping ge
voel. Hoe dwaa6 was ik, om onderech.-d
te maken tusschen menschen uit de stad en
op het land. Nu weet ik het weer. dat het
voor Hem alle6 hetzelfde is. Heb dank,
broeder, u bent vandaag werkelijk mijn
zielverzorger geweest".
Hij 6tond op, nog een handdruk en hij
reed naar huis.
In den namiddag kwam het echtpaar
Ring, dat uitgenoodigd \vn6. Marianne had
heel verstandig gemeend, dat men Rinc
niet meer op de gedachte moest laten Ko
men. om weer achterbaks te praten. H'j
zou natuurlijk niet graag die lang gewende
bezigheid op willen geven. alleen een
vriendschappelijke verhouding niet de pas
torie kon hem daarvoor behoeden.
Om vier uur kwamen ze. Marianne had
de tafel feestelijk gedekt cn allerlei lekker
gebak klaargemaakt. Juffrouw Ring mprkte
direct met voldoening, dat de juffrouw er
zich moeite voor gegeven had. Maar ook le
man had het gevoel, een graag geziene qast
le zijn, en de afwachtende houding, die hij
onwillekeurig weer aangenomen had, week
Han6 informeerde waar de onderwijzer
geboren was. Het was Oudemnrk.
„Spreekt men daar nog niet het echte
„Dan wilt u ons straks zeker wat voor*
lezen, niet?" verzocht Marianne. „Wij vrou*
wen kunnen daar zoo gezellig bij handwer*
kon".
Dat wilde hij graag. En na tafel gingen
ze gezellig in Hans' kamer zitten -;n de
voorlezing begon.
Het bleek, dat Ring het werkelijk uitsto*
kend verstond, om Reuter voor te lezen.
Hans kende Reuter maar vluchtig on had
werkelijk plezier in het lezen. Ze spraken
vo6te avonden af, waarop de bewoners van
het schoolhuis en pastorie bij elkaar zou-
den komen, om gemeenschappelijk ie ge
nieten.
„Dat zou toch ook wel iets zijn, om op
de jongedochterevereeniging voor te lezen",
zei Marianne onbevangen. „Of houden de
meisjes daar niet van?"
„Ik zou het wel eens kunnen probecren",
zei Ring verlegen. „Het lijkt mij altijd een
beetje eenvoudig toe".
„Dat is juist goed", zei Marianne vrien
delijk. „met eenvoudige kost bederft men
niet zoo licht de maag".
„Ik had er eigonlijk aan gedacht" b'gon
meester Ring aanzelcnd, „of de juffrouw
willen helpen. Misschien kormn de meisjes
mij misschien op de vereeniging wat zou
dan weer liever". Een om hulp vrag nde
blik gleed naar Hans. „Ik zou de vereni
ging toch wel graag zelf willen houden'.
„Dat zult u ook", zei Hans vriendelijk,
...wij hphbon daar onlangs nog over gespro
ken. Mijn schoonzuster kan zoo van nlUa
en wil u graag behulpzaam ziin \V..t
