rlk/dwüd£& oQmge tSeêe/uutfei
ek b[j H
aa
RADIO
WOENSDAG 17 DECEMBER 1930
DERDE BLAD PAG 9
TWEEDE KAMER
DEFENS1EBEGROOTING 1931
Neutraliteit en veiligheidswacht
Land- en Zeemacht
Betrouwbaarheid van het leger
WATERSTAATSBEGROOTING
DE SPOORWEGEN
Vergadering van 16 December 1030.
OVERZICHT
De behandeling der -Dcfensiohegrooting
komt nog. a! eens. in de verdrukking, door
dat ze menigmaal vrij kort 'voor het Kerst
reces. aan de orde komt. Er is dan een
spoeden naar het 'einde.
Ook nu is dat weer het geval. Bovendien
moeten, behalve de begiooting, nog enkele
andere be.langrijke wetsontwerpen worden
afgedaan. Daardoor kregen we een 6preck-
tijdrantsoeneering van een half uur, een
tijd, die veel te beperkt is om belangrijke
/vraagstukken door te spreken en tevens
SliertÊi details onder de oogen te zien.
-s Van grooto beteekenis achten we dan ook
dit Defensiedebat niet
Belangrijke, strijdpunten werden slechts
aangestipt B.v. door de heeren Difymaer v.
Twist, Schaapman en Tilanus, die de vraag
opwierpen of de landmacht geen schade'
lijdt onder hetgeen thans ten behoeve van
de Marine geschiedt De personeelsuitgaven
voor -het leger stijgen voortdurend, maar
voor de materieele uitrusting wordt grooto
«Obérheld betracht
Van belang was ook de ter sprake ge
brachte legerorganisatie, waarin weinig rust
valt te coristateeren.
-Van gewicht was ook het punt door den
hoer Tilanus even aangeroerd. Hij besprak,
in verband met het incident-Albarda, de
vraag hoe de betrouwbaarheid van het
leger kon worden bevorderd door zekere
~sèlectïe. Het is een kwestie van groot ge
wicht maar tot haar recht kon de bespre
kine er van ditmaal onmogelijk komen.
Onder de sprekers uit de linkerzijde her
haalde de heer Marchant zijn ncutraliteits-
beschouwingen, om daaruit te concludeeren,
dat we zonder ontwapening gevaar loopen.
We moeten volstaan met een veiligheids
wacht om revolutie en wanorde te keercu.
Maar dan ontwapenen we weer niet en
bovendien is het twijfelachtig of we met een
behoorlijke veiligheidswacht, evenredig aan
onze internationale positie ver zullen blijven
beneden hétgeen thans tot onze beveiliging
bestaat.
De heer Tilanus stelde de vraag of het
niet; mogelijk zou zijn op dit'punt tot een
bevitodigend compromis te geraken. Op
schoolgebied zijn we daar immers ook in
geslaagd!
De minister had van de sprekers der
rechterzijde woorden van waardeering in
ontvangst te nemen, waarbij uiet verheeld
werd hoe ongunstig het beleid van zijn
ambtsvoorganger werd beoordeeld.
Bij links was er.natuurlijk slechts critiek,
d.w.i, bij. degenen, die zich' op-defaitistisch
onrijpe,niijgsst.andj>unL plqat.sen. „Jn 't bij-,.
zondéjMrightten' èn -de' heer-'Marcha'tt't en de-
heer v. "Zadelhoff Hfch tegen de particuliere
wapen- en munitie-Industrie. Die moeten of
onder controle of liever nog geheel verdwij
nen. In dien geest diende de heer v. Zadel-
hofl zelfs een mptïo in. Tevoren had zijn;
partijgenoot ter Laan er reeds een inge
diend om te doen uitspreken, dat militairen
ook handteeken.ingen voor.petitionnementen
mogen verzamelen.'-
Over de machten om rust en orde te
helpen verzekeren (politietroepen en B.V.L.)
had de Zaandamsche burgemeester aller
zonderlingst gesproken. Het bestaan er van'
scheen hij aanstoken tot revolutie te noe
men. Deze overdrijving en dwaasheid deed
te zonderlinger aan, omdat de heer ter
Laan als burgemeester in Zaandam ge
toond heeft uitstekend de kunst te verstaan
om door zijn politiemacht met groot geweld
op stakers en samenschplingen te doen in
slaan. In de Tweede Kamer was echter de
entwapeningsdemagoog aan het. woord.
Aan het slot. der middagvergadering
mengde ook de heer Albarda zich op niol
zeer gelukkige wijze, in het debat. Hij-was
thans de advocaat van Mr. Marchant. Deze
laatste werd door Dr. Slotemaker de Bruine
nog even tot de orde geroepen.
'b Avonds, Waterstaat.
VERSLAG
Defensie.
De heer MARCHANT (V.D.) bestreed de par
Jcuüej-e be-wapenlngslnduslrie. COptröle dar~
ip is noodzakelijk.
te worden gehoord vóór eventucele mobilfi
De regeering wil de beslissing daarvan
zleh houden, maar daarmede beslist zij r
tlBch ook over oorlog. Wanneer het volk zich
pa riemen lair niet kan uiten, zal het naar
wottlge middelen grijpen. De reget-ring draagt
Wij kunnei
/olkenbondsi
blijven
utraal zijn.
enden. Wal
alt. Er Is maar
eillgheidswacht. die
ting geeft tegen revolutie en wanorde, ya
oe zijn we wel in staat.
Da heer v. RAPPAKD (V3.) sloot zich
kracht. Militaire sportterreinen moeten verbe
terd waar dit iToodlg ls.
Socialistische bladen dienen als zij antiniill-
trderingskuneen
irb^terd
R.V.L. 1
I .derofficieren om te mogen demon-
in af. fulmineerde tegen gewapende
n bulten het leger als politietroepen ei:
nfe moeten optreden tegen hot volk er
dat is stoken van de revolutie, geliefde rit
Z.iAndamsfte burgomeeater te vertollen. dit
blijkbaar wrgeten was hoe kras en met hoe
veel geweld hij nog niet zoo lang geleden to-
opgetreden.
In,
lotte diende de heer t
handteckenïnger
de regeering of aan de
De heë-r DUVMAER v. TWIST (A.R.) betoogr-
nder moeilijke omstan-
omdat er oo allerlei
Op de vital
uitgesproken, ln het
die zich. wanneer hij
ordate wijze te weer
lening,
op ve
De organisatie van de landmacht lijdt onder
■ebrek aan rust. Pas ls alles nog weer eens
oor elkaar gehaald bij de Infanterie, waar-
an de sterkte ln den laateten tijd toch al was
erminderd door 's mlnlsten-s ambtsvoorgan-
Vorhooging van contingent zou verbetering
ge-ial buitengewone dienstplich
ten. Dit laatste I3 alleen mogelijk. Indien de
nister op bepaalde maatregelen van mlnls-
- Lambooy wil terugkoi
tijdsgren:
Ministers maatregel Inzake de dubbelran-
rej-uioht. Verhooglng
een Jaar voor leapt',
leeftijd naderen en majoor
kapiteins, die dei
den. is noodlg.
De goede stemming tijdens de manoeuvres
werd op prijs gesteld De geest was goed, on-
dnnlcs de afbrekende pogingen In de soclalis-
tiacne bladen, die voortdurend spraken van
„apopakjes".
Gevraagd werd den middagmaaltijd bij de
Grenadiers en Jagers zóó te stellen, dat de
dienstplichtigen behoorlijk de kerk kunnen b9-
do kosten
v. Twist stelde
dealen, dat het overgfoote deel der kosten
gi;^ragtjn W'ordtdoor partict^Jd-fen' 'eiï_ door tiejrt
'üe kivSCHAEPMAN (R.K.V zette uiteen, dat
vóór dé uitrusting van ons leger, dat niet mc.er
dan c-c-n v.-.iltgh.-MsU-g.-r Is. l.elangi Ukc- uit
varen'sullen zijn te doen. Bedenkelijk Is, dat
de personeelsuitgaven voortdurend stijgen en
die voor. het materieel aan Inperking onder
hevig zijn
pleit werd voor geconcentreerde opleiding:
i-rtlculieren hier tc lan-
e te verDieaen.
De heer v. d. BTLT (R.K.) was van oordeel,
lat het optreden van dezer, minister vertrou
wen heoft gewekt. Met de - flottleljevaartulgcn
icd hij meer op dan- zijn partijgenoot Schoep
•--Mid bij de
de Scht
nt. we! noodzakelijk is.
Er werd op gewzen, dat het in veie landen
n onitwapening- af gaat. Dat is te betreuren,
lustenen hebben wo voor ons zelf zoo goed
Jgélijk te zorgen Met ontwapenden wordt
t getekend. Doen we met do beschikbare
ddelen het uiterste, dut noodlg is?" De heer
gbrust al9- hij -
1' fco*
dat
Ti lal
incident-Albarda en aan den heer Mt
die het cope oogenblik zegt, dat gewe
Vrljw. Landstorm blijkt.
belasling kunnen olecheh "Van iwle niet"'licha
melijk aan do dofenale meewerken. Noodlg'ls,
dat de betrouwbaarheid van. bet leger worde
verhoogd. Het denkbeeld van provinc. indfee-
ling en oefening werd aanbevolen in dit ver
band.
De Regoering 1
gelijk de heer I
>og dit moeilijk
dit doel.
De heer DE VISSER (Comm.) verwees n4ar
vroegere redevoeringen. We- volgen Zijn voor
'Deheer ALBARDA (S.D.) bewees ditmaal
den heer Marchant oen vriendendienst. Déze
had onlangs gezegd, dat het geweten gaat bo
ven dc wet De hoer Albarda vónd dat christe
lijk geredeneerd, wantmen moet Codec
gehoorzaam zijn dan de menachen, zeg-
De heer ALBARDA meende, dat 'er ruimte
Is voor de opvatting dat de stem van het ge
weten, de stem van God is. Hij kwam verder
op togen het niet aan de volksvertegenwoor
diging voorleggen van een bestuit tot mobili
satie. Dat wil zeggen, dat de militairen zul
len beslissen over het brengen van ons land
In oorlogsgevaar. Welk wettig middel heoft
net volk. om zich daartegen te verweren?
Hij bestreed vervolgens den heer Tilanus.
Wanneer het N'dcrlandsche volk zoodanig af-
keerig is geworden van den militairen dienst.
dj£t hot^ leger onbetrouwbaar .wordt, dan is
BLOTEM.UCER DE BRUINE (C.H.) be-
:te de stolling van dc-n héér Marchant. dat
ïeweten de wet kap negeeren. Alleen .wan-
1 zich houdt aan do wot, zijn de volks
De hoer MARCHANT: Dat heb lk niet ge
zegd
Dc hoer SLOTEMAKER DE BRUINE: Tk heb
het zoo begrepèn. Er is gesproken over on-
wettigo middelen.
De heer MARCHANT: Ik heb gezegd dat tijen
zich niet verwonderen moet. als het volk naar
onwettige middelen grijpt.
De hec-r SLOTEMAKER DE BRUINE: Dit
zou nlot mogen worden toegelaten, daar kn-
nentairo stelsel, dat de gropd-
ran recht en vrijheid, verloren
slagen vormt
De vergadering werd geschorst tot s avonds,
aangedrongen.
Verschillende scheepvaartbelangen tonden.: in
den heer D. v. TWIST (A.R een pleitbezor
ger. De MINISTER deed welwillende toez'eg-
gln - -
B
BEEK (S.D.l L.
de ultkeorlng aan hot Wegenfo
doch op 6 rnUlioen ,-to bepalen.
"filing'*y°n$ ''alg&wew»
Dé' MINISTER mérkte- óp;*' «fat 'fider jkar
Wegenfonds
BIJ art. 115 verdedigde de He.er v; BRAAM-
IKÜk- fS.flA «Al» fl,riA>lSom»n+ r,n, aaI.- ,11» AL,
Rijks middel
r de opleiding
1 om geen enl
Ons 1«
de ko
achter bij andere legers. Bulténlandsche offi-
opleidlng.
klaren zulks.
De oorlogscncadreérlhg beheersebt de leger
richting en ook de bevordering, al komen
dientengevolge persoonlijke belangen wel eens ln
het godrang. Slechts 2/3 zal hoofdofficier kun-
n worden en 1/3 kolonel. De bevordering,
lat praciisch thans vrijwel stil Gevraagd
•rd hoe de minister zich vooï&telt een behoor
lijke bevordering te verkrijgen.
Legeroefenlngen zou de heer Schaepmar
s twee Jaar
oefenschip gezler
bescherming van Curacao I
iiën: nu ziin ze verdeeld ov
begrootini
do Staat ~z&l onder-
ROFF
I Jachto
ringen der S.D.AP. veld
Na deze
S.D.) bet
ok bulter
moet onmogelijk gei
•dt nngegm.
ïoodig is. De ruimte
geheol buiten beschouwing.
i:
Wegenbelasting aan de Rijkswegen bt
.otanl staat 4i millioen voör dit doel op do
rooting. Er is nu IJ millioen meer uitge-
:ken dan de kosten van onderh. der Rijks-
vegen zullr-n bedragen. We kunnen met we-
behoorlijk anel
genverbeteülng voortga»
u orden beknot.
Het amendement word gehandhaafd; hoden
za! er over wordciï gost;md.
Bij de afdöell'itg ..Luchtvaart™ besprak de
heer v BRAAMBEEK (S.D.) de person eels vioor
waarden bij de K.LM: Aan de Indlëvliegei
bracht.
Minister REYMER vond. dat her w
heeft op deze zaak in te gaan. Hij I
i&kten. Het rapport der
lange file van spreken..
De heer KAMPSCHoEP. (P. K.) kwam ver
tellen, dat er een landbouwcrisis is en de
vrachttareven der Bpoorwegc-n daarmee reke
ning moesten houden.
De heer KRIJGER (C.H.) betoogde, dnt on-
spoorwegtarieven onvoldoende rekening
De hoer BONGAERTS (R.K.) was
tel, dat de spoorwegen
Reductie op de
duoten zou misschien mogelijk worden
1925 bij het kcdenvervoer Indiër
Regeering
tarieven zijn ooic
ging van tareven
htgoederc-n
wo^rdigd.
welke i
geatie dei
nlet- gestand gedat
gaf. De ^gren
r°°van reiziger
legen verlaagd tarief
Zondag een eind make...
Voor het reizen door blinden vroeg mej.
Meyer (r.k.) moer faciliteiten.
De; onhoudbare toestand bij do opoorweg-
1 a u (v.d.i
Pewonecl
verlaagde- tarieven schado duchtte
looncn van het personeel
De heer HERMANS (R.K.) wensehte voor 't
kolenvervoar betere tarieven en ook voor het
Personeelsaangelegenheden behandelde de
heer SMEENK (A.R.) die tevens voorziening
Enl
tl p
SCHAEPMAN (R.K.), i
het vervo<
object Allèèn de vier
ven bctaJen voor h<
spoor (dus buiten do
per Jaar tezamen tusschen 300 en 400.GC0 gld.
De courantenbedrljven zijn vaste klante
die- grootendoels zelf hun pakken voor h
spoorvervoer in orde maken. Zij geniet'
eehter niet de voordeelen van vaste klante
krantenveryoer zijn hooger d;
;age in de goeder»
land n
Indien
laging dan
rden gedreven. Trouwens reeds tha
;el kranten per auto vervoerd.
Ministers aandacht werd hiervoor ge-
^rDeE heeren KNOTTENBELT (Lib.) en BIE-
REMA (Lib.) sloten zich hierbij aan.
Allerlei materieele spoorwegaangelegenhe-
dën werden nog besproken of herhaald door
do heeren v. d. BILT (Lib IJZERMAN (S.D)
KNOTTE..'BELT (Lib BIEREMA (Lib.),
umrvrv isnt nt? »i;r. t a tp\
Verder wensehte de heer v. DIS verbod
poor- en tramverkeer op Zondng. Autoverkèe
loötdiensten en dergolljko kunnen dan ze!
rernaa
ch wat W 11 s _L
IN GODS HOEDE VEILIG
Zendeling Braivard stond bekend als een
trouw cn onverschrokken dienstknecht des
Heeren. Hij had reeds Jangen tijd onder
verschillende Indianen-stammen in Noord-
Amerika gearJieid en met rijken zegen.
Één stam was er echter in liet verre
Wésten, waar geen prediker zitdi nog had
gewaagd. Het was één van de meest-bloed-
dorstige stammen, dio vai^ de blcekgezichten
niets wilden weten. Braiward meende ech
ter, dat ook voor hen het woord van den
Meester gold: „Predik het Evangelie allen
creaturen". En zoo besloot hij, ook aan dezo
gevreesde heidenen de blijde boodschap van
Gods genade in Christus te gaan brengen.
Zijn vrienden vernamen met ontzetting
maar riep om den .Jlongerigen Wolf*.
Zijn stem klonk boos: in zijn oog flikk^rd»
ecu onheilspellend vuur.
Rustig wachtte Braiward af, wat er ce-
beuren zou. Intusschen verhief zich zija
hart voortdurend tot zijn Zender, om hem
de genade te verleenen, zijn roeping te vol
brengen.
Het duurde niet lang of de ontboden
Indiaan trad binnen, in vollen krijgsdos:
bijl en tomahawk in den gordel. De ont
vangst beloofde weinig goeds. Met snijdend
sarcasme begon de hoofdman: „Is de hon
gerige Wolf een oude vrouw geworden? Heb
ik u niet gezegd, inij do bloedige scalp van
D dit bleekgezicht te brengen, en ziel hier
zijn besluit. Zij kenden de wreedheid dezer i staat hij ongedeerd! Is uw oor doof gewor-
menschen; wisten hoe zij allo aanrakingden en uw oog blind, dat ge het spoor van
met, anderen vermeden en hoe zij er geen dezen indringer in onze gewijde hosschen
enkel bezwaar tegen maakten, degenen, die! niet hebt kunnen vinden cn volgen?"
tot hun gebied doordrongen het ongcwensch- De Hongerige Wolf antwoordde op besehci-
te van zulk bezoek zóó duidelijk te maken, den toon in denzelfden stijl: „Grooto Adelaar!
dat zij zelfs geen kans kregen het tc her- ik begaf mij op pad ont den blanken ma.i
ha'ch. te zoeken,'want zijn komst was ons gemeld.
Braiward liet zich door de herinnering aan En ik vond hem in zijn tent bij het berenhol,
de noodlottige ervaring van anderen niet waar de boschbeek bruist. Voorzichtig lichtte
weerhouden, zijn plan te volvoeren. Hij ge-jik het doek van zijn wigwam op. Hij lag
voelde zich sterk in het bewustzijn van zijn geknield en ik dacht dat hij sprak tot don
roeping om gehoorzaam te zijn aan het bevelGrooten Geest die de zielen onzer dappere
des Heeren. En wat betreft het gevaar dat voorvaderen onder zijn hoede noemt. Uw
hij liep, zeide hij met Paulus: „Ik weiger j bevel was echter volkomen duidelijk entnijn
niet te sterven." Hij wist dat zijn leven hand zwaaide reeds der» tomahawk, toen
Christus was en zijn sterven gewin zou zijn.onhoorbaar een cobra de tent binnendrong.
Zoo ging Braiward op weg, geheel alleen.Zij richtte den kop achter den rug ven
Een opvouwbare tent behoorde tot zijn dezen blanken man omhoog cn ik verwachtte
overigens zeer sobere uitrusting. niet anders of de slang zou hem den doode-
Niet ver van de plaats, waar de hoofd- lijken beet toebrengen, en haar giftige tan
man van den stam, dien hij bezoeken wilde, den in zijn hals slaon. Doch dat gebeurde
t^ Biidden van zijn volk verblijf hield, sloeg niet. Als door een onzichtbare hand terug
hij-.zijn tent op. Aan alle zijden was hij gehouden, kroop het dier aan den tegenover
omringd door het dichte geboomte van het I gestelden kant de tent weer uit. Heb ik
wiosslnsr i
ER zal 1
i den nacht
zijn vraag gaf de he<
Uit het Sociale Leven»
DC LOONCN DCH LANDARBEIDERS
besloten, het lor»n
DE JAMFABRIEK TE KAPELLE (Z.)
Da stopzetting van do JamfabrJéh to KapeTle.
Z die op Maandag J.I. bepaald was, Is tot
i«t «Indo van deze week uitgesteld, Indien ai-
hans tn het keschll tusnehen de directie en
en XV. vóór dien tijd eccn overeenatemmins
UIT DE SCHOENNIJVERHEID
•erkende vakorganisaties hebben
de bekende
betreft de loon- en
Trnnsportnrbel.
deelt, zich bereid verklaard aan eer
werktljdindeeiing medeworkinst te
Een gezamenlijk verzoekschrift za
de Ioonbasls voor 1931 weer wordt gehand
haafd. terwijl het Federatiebestuur voorts op
zijn lede
hebben afgesloten, tc adviseer
te verlengen.
BETREKT UW
RADIO.GEHOORZAAL C0UZ1J,
H»NEGOUWERLAAN 29 IEL. 31140 R'DAM
RAM UZI A, S0NURA.
TELEFUNKEN, PHILIPS m
Eventuëel gemakkelijke betaling^"3 condities
oerwoud. De plechtige stilte werd slechts
verbroken door de geluiden van het bosch:
vogelgezang, geritsel van bladeren. In zijn
tent wierp Braiward zürii op de knieön. In
een ernstig gebed worstelde hij als 't ware
met zijn God om het behoud van de zielen
der diepgezonken Indianen en hij*bad ook,
om, als 't Gods wil was, hemzelf te Ik-waren
te midden der gevaren, die hij tegemoet ging.
Zoo diep was hij in 't gebed verzonken,
dat hij nktfs bemerkte, van wat er om hem
heen gebeil'de, cn toen hij opstond van zijn
knieën gevoelde hij zich gesterkt en begaf
zich /welgemoed op pad.
Weldra stond hij voor het aangezicht van
het terecht zoo'gevreesde opperhoofd. De In
diaan keek hem met evenveel verwondering
erkeerd gedaan, o Grootc Adelaar! om het
leven te sparen van dezen mau, die onder
bescherming staat van den Grooten Geest?"
Het opperhoofd stond in diep nadenken
verzonken. Tevergeefs trachtte Braiward op
zijn gezicht te lezen, wat er in hem omging.
Maar na eenige oogenblikken klaarde zijn
gezicht op. Toen richtte hij het woord tot
den zendeling .en sprak: „Wees welkom,
vreemdeling, in onze wigwamI Wij willen
luisteren naar wat gij ons zeggen zult!"
Braiward liet de gelegenheid om het woord
van zijn Heiland te spreken, niet voorbij
gaan. Ilij vond een geopend oor en zijn ar
beid onder dezen geduchten Indianen-stam
droeg rijke vrucht Waar eens in de wigwam
krijgsliederen weerklonken, stegen
als wreeden moordlust aan. Hij richtte het liederen op ter eere van den cenigen Naam
woord, echter niet tot den blanken man, door welken wij moeten zalig worden.
Uit Oost-lndie
DE HEER BOSSCHAARDT ONVINDBAAR.
PADANG, 16 Dec. (Aneta). De opsporings-
patrouilles meldden van den top van den
Merapi door middel van postduiven, dat de
opsporing geen resultaat, heeft gehad. De
militairen zouden de opsporing Maandag
voortzetten en beëindigen.
SUCCESVOLLE RADIO-EXPERIMENTEN.
BANDÓENG, 16 Dec. (Aneta). De gouver-
■fiments-radiodienst heeft met het vliegtuig
P.H.A.G.A. zeer goed geslaagde radioproe-
ven genomen. Behoudens onderbreking door
een defect aan den kortegolfzender van het
vliegtuig tusschen Palembang en Meden
werd de wederzijdsche radioverbinding
schitterend onderhouden.
HET AANTAL MEKKAGANGERS
NEEMT AT.
[BATAVIA, 18 Dec. (Aneta). Verwacht
wordt, dat het aantal Mekkagangers uit
Nod.-Indië dit jaar 10,000 zal bedrag»'n.
DE SABANGSCHE HAVEN
SABANG, 16 Dec. (Aneta). In November
zijn aan 70 schepen, met liruto-inhoud van
346,059 tons, 11,111 tons kolen en "2093,33
M3» olie verstrekt
DIEFSTALLEN BIJ DE MARINE
SOERABAJA, 16 Dcc. (Aneta). De Indi-
sche CrL meldt dat belangrijke diefstallen
ten nadeele van het jparine-etablissement
zijn ontdekt. Bij huiszoekingen zijn kisten
lijnolie, benzine, djatihout etc. gevonden.
Verschillende arrestaties hadden plaats.
PIEPNEUS EN BIBBERSNOET
Nadruk verboden.
S5. „Hé, hé, hél Waar heb jullie gezeten?"
hoorden we opeen9 een stem. O wee, het was
Bibbersnoetjes opa. Hij had Azor, zijn
spinnekop, bij» hem. Want bij ons, muizen,
Se-bruiken ze die achtpooters bij wijze van
ond, vat je? Nu, Bibbersnoetjes opa bracht
ons gauw allebei thuis.
86. De vader en moeder van Bibbersnoet
waren juist bij ons op visite om tc vragen,
of ze nog niets van ons gehoord hadden. En
och, och, dat had je moeten zien. Bibber
snoetjes moeder huilde tranen met tulten van
vreugde! Maar onzo vadem hielden een diep
zinnig gesprek; dat beloofde vast nlot vee!
goeds! (Wordt Vrijdag vervolgd.)
FEUILLETON
Ds veldwachter van Randijk
Door K STUURMAN
korte inhoud van het voorafgaande.
\aal speelt In het dorp RandUk:
wachtóe Remmers, die, zeer
ii zUn ambt, maar overigens
hoofdpersoon
het gewicht
ooi» goedha
vliariden. die probeei
en. Het zlin Min gel. c
zwager Jasper Gooss
Bh.!;) op. dien Remmers heeft
Da" is er uit het opvoedingsge^
gee ontvlucht. Kees (Kleine Bink. een stlef-
loon van Grooto Bink. met wi. n hU vroeger
gezworven heeft), die op zijn vlucht de flets
van Rob gestolen heeït.
Rob is l.nt zoontje van den Burgemeester
Me zliri vrienden Jacob en Karei vormt LU oen
j.-jnlrrc" andere personen.- die ln het verhaal
niet erg op 1
Hannes, een rr!BPSHR»«c.
bezoekt.
Meermalen wordt ..de' eenzame hoeve ge
noemd. Dit is do ruïne'van een boerderü. bul
ten het dorp. j
Op het Zend van Mingel ls een. schaap dood
gf.-chote7». Rob wordt ervan beschuldigd. Min
gt 1 meent hem „op hee.terdnad betrapt;' to her
ben. ftn dringt bil. den burgemeester op -chad
vergoeding aan. Mingel en Goossen. die d
fiets vin Rob In strn'kgewas gevonden heef
ölciren een aanklacht tegen Remmers In, va
Ren dikke boer stond voor bet buis, de
handen in de zakken, oen kort stompje pijp
in den mond. De jongen liep naar hem toe.
„Baas, kan je me misschien heiperr aan
een stuk brood? Ik heb zoo'n honger".
De boer. die een stug uiterlijk bad, nam
hem op van het hcjfd tot dc voeten, haalde
het pijpje uit zijn mond er» zei kortai:
„Mot bedelaarsvolk bemoei ik me niet".
Maar de jongen was nog niet uit het veld
geslagen.
„Ik heb dorst ook. Mag ik een beetje wa:
ter dan?"
„Kan me niks schelen of je dorst hebt.
jullie licsen toch altijd".
„Nou. dan maar niks", zei de Jongen
lakoniek. „Is dit de Zandweg, baas?"
De boer knikte.
„En het gesticht? Dezen kant op?"
„Mot Je daar wezen?" lachte de boer
schamper, ,,-dat is verstandl? van je, want
daar hr>or je thuis".
De jongen gaf geen antwoord en liep op
goed geluk de richting uit, waarvan hij
dacht dat het de juiste was.
De boer zag hem na en opeens echoot
hem iet6 in gedachten. Hij deed een paar
stappen vooruit, bracht de hand aan den
mond, en schreeuwde:
„Hé, jóh!"
Maar de aangeroepen© stoorde zich niet
meer aan den lompen boer, en liep door.
,,'k Ben een boon als-Ie 't niet is!" mom
pelde de man, den jongen nog steeds na
ziende, „zijn kleeren verraden hem. Ddéc-
om wou hij weten, waar het gesticht lag,
om natuurlijk juist,dén anderen kar t op to
gaan. Maar dan loopt-ie in de val, want
hij is nu met een goed half. uurtje net waai;
ie. niet wezen wil."
En dé boer grijnsde, zoodat zijn leelljke
gele tonden zichtbaar werdeh. Toen draaide
hij zich op en liep het erf op.
De jongen liep langzaam -door. Het leek
of hij vermoeid was. Misschien kwam het
wel door honger en dorst,- dat hij er nu niet
meer zoo flink op los stapte. Hij kreeg een
loom gevoel over zich. Boomen stonden er
niet meer lange den weg en er wee dus
geen. schaduw. Had hij de goede richting
ingeslagen? Ilij wist het niet zeker, maar
hij hoopte het. W©1 een half uur lang liep
hij zoo. toen hij weer een boerderij langs
den weg opmerkte. Nu verhaastte hij zijn
tred. Bij een bocht van den weg, juist waar
de boerderij lag, zag hij nu ook in de verte
meerdere hoeven on daarachter de daken
van huizen, die dicht opéén stonden.
.Dat is Randijk!" zei .hij in zichzelf en er
kwam op zijn groezelig gezicht een blijden
glans, want hij wist op den goeden weg te
zijn. Vijf of .tiert minuleji verder moest het
gesticht liggen. Aan zijn rechterhand lag
de boerderij.
Even aarzelde hij. Zou hij'-nog een poging
wagen? Al kreeg hij alleen maar 'n beetje
water! Maar de onvriendelijke bejegening
van daarnet schrikte hem wel wat af. In
eens echter narn hij een besluit.
Hij verliet den Zandweg en trad het hek
van do hoeve binnen. Toep hij achter het
huis omgeloopen was. zag hij iemand op
den deel staan: een kleine, magere man.
met stekende ooeen en niet innemend uitér
[lijk. Het was de boer, dat kon je wel zien.
De jongen liep op hem toe. Tegelijk
kwam er nog iemamd om den hoek van het
huis. Het was een kleine, tengére knaap,
die wat schuw uit de oogen keek. Hij bleef
staan in de nabijheid van den vreemden
jongen en keek hem nieuwsgierig aan.
Maar de jeugdige zwerver stoorde zich
niet aan hem. Ilij richtte zich tot den boer
en vroeg of hij een beetje water voor hem
had.
De schrale man zag hem opmerkzaam
aan. Toon kwam er op zijn stroef gezicht
een spottende uitdrukking, er lichtte iets
in zijn kleine koude oogjes en hij zei met
een onaangename lach:
„Drinken wou je? Welzeker, arme jon
gen. Ga daar maar In de. schuur, (laar is
een i>omp".
„Dunk je baas," zei de jongen; blij», dat bij
zijn dorst kon lesschen, en hij trad de loods
binnen, die de boer hem met een hoofdbe
weging aangewezen had.
De laatste kwam achter hem aton, terwijl
de kleine jongen bleef toekijken. Nauwe
lijks was de groote jongen in de schuur, of
de boer sloot de deur achter hem cn deed
er de grendel op.
„Zie zoo, mannetje", lachte hij, „Je zit
goed geborgen tot de veldwachter je komt
halen. Dacht je, dat ik aan Je kleeren niet
zag, wie je was, domoor? Binnen een paar
uur zit je in 't gesticht, waaruit je ontsnapt
ben, ha, ha. ha,!"
„Jozef," zei hij toen tot den knaap, die
met open mond alles aangezien had, „ga
eens gauw nonr den veldwachter en zeg
hem, dat lk die ontvlucht© geslióhtsjongen
hier opgestoten heb. Gauw!"
En toen Jozef no™ een beetje dom bleef
6iaan kijken, snauwde hij:
„Schiet op, jong, of...." en hij greep een
schop, die onder zijn bereik stond.
Dit bracht den gang. er in bij J»>zef. Hij
draaide zich om zonaér iets te zeggen en
holde het erf af, naar don weg, om zich van
de hem opgedragen taak te kwijten.
Do jongen in de schuur keek vreemd op
toen de deur achter hom gegrendeld werd.
Hi; begreep, dat hij in de val geloopen was
Water was er in do schuur niet en het
was dien man dus alleen er om te doen
hem op te sluiten.
Gelaten zette hij zich neer op eon ruwe
batik en steunde met 't hoofd in de handelt
't Kon hem weinig schelen, wat dio boer
deed. Als-i© maar niet zoo'n dorst had!
Dat ze 'm gepakt hadden wat hinderde
dat? Was hij niet op weg naar 't gesticht?
Hoe eei'der daar, hoe beter. Maar die boer
met z'n gluiperig gezichtlxra! \»at oen
kerel I
De jongens waren druk aan 't oefenen in
gymnastiek. Ze hadden daartoe een stuk
onbebouwd land gekozen, dat vóór aan don
Zandweg lag, even buiten het dorp. Van
stokken en touwen, die ze bij zich hadden
maakten ze hindernissen, om zich vooral
goed in 't springen te bekwamen.
Rob plaatste een dikken stok ln den
grond, en zei:
„Dat heb ik toch maar fijn bedacht, hè?
We doen 't voortaan iedere week, dan wor
den we zoo knao in 't springen, dat nie
mand tegen on6 op kan."
„Moet je in dienst wezen," antwoordde
Karei, die een-kluw touw uit de war haalde
„(laar kunnen ze 't. Als ja mijn broer hoort
nou! Hij springt één-meter-zestig...."
,0 jy met de polsstok natuurlijk
Juk die iei- verder bezig was en d©
laatste woorden hoorde, kwam toeloopen
„Wil lk Je eens wat zeggen", begon hij.
„we zuilen een hlndernisbaan maken tot
den wegtot daar ginds, bij dat brugge-,
tje...."
Hij strekte zijn arm uit en wees in de
richting die hij bedoelde. Meteen keerde
hij, nog met uitgestrekte hand, zich naar
zijn makkers:
„Kijk eens .daar komt Jozef aan
Jozef Mingel
De anderen zagon hot nu ook
„Wat loopt-ie hard", zei Jakob, „fluit iu
©ens. Rob."
Rob liet zich niet tweemaal vragen om
zijn kunststukje ten gehooro te breng- n,
iets dat hij alleen kon van hun drieën. Hij
stak twee vingers in den mend en 1 et een
paar maal een schril gefluit hoo«en.
Jozef keek hun kant uit, cn zwaaide btj
wijze van groet. Hij hiel-l zijn gung wat in,
maar scheen niet van zin© naar ze toe te
komen. Karei liep met groot© sprongen
naar don weg en de anderen volgden hom.
„Hei, Jozef!" riep htj,"toen hij don jon
gen ingehaald had, „waar moet je z»
hard naar toe?"
Jozef scheen pgewonrton.
„Moet je hooren", zei hij, een beetje hij
gend van 't harde loopen, „m'n oom heeft
die jongen te pakken, je w. et wel dj©
wegge loopen is".
„Die van 't gesticht?"
„Ja. en nou is-t-ie opgesloten in de gr-o-
t* schuur op ons erf, cn lk moet naar don
veldwachter
Met open monden luisterden ze alle dri«
naar dit geweldige nieuws.
(Wordt rervctoit]
