W. A. HOUTMAN Co's PIANO- en ORGELHANDEL Schiedam
DONDERDAG 14 AUGUSTUS 1930 TWEEDE BLAD PAG. 5
Uit de Pers
VAN DIJK-HULDIGING
f In de „Groene Amsterdammer" schrijft
trans Coenen:
Men behoeft gewisselijk den heer Evert v.
ï)ijk zijn succes en zijn huldigingen nog
niet te misgunnen, om er toch een beetje
tvee van te worden, wanneer men al die
hulde in vele kolommen druks onder do
oogen krijgt En misschien het zou te ho
pen zijn! is hij er zelf ook een beetje beu
van voortdurend maar als Openbare Held
tentoongesteld te worden. En als „goed va
derlander op zijn best" (Minister Rcymer).
En als internationale-broederschap-bevor-
deraar (weth. Abrahams). En alswat de
.dhampagnegeest des oogenbliks nog meer
aan malligheden over zijn rechtschapen
hoofd of dat zijner vrouw uitstortte. De laat
ste was zelfs de „ware Hollandsche vrouw",
zei weth. Abrahams, bij wien het op een
Ibanaldteitje meer of minder niet aankomt
Zeker was het een bijzondere prestatie in
het vliegersvak, wat Kingsford Smith en
,Van Dijk gedaan hebben. Bijzonder en ge
vaarlijk. Maar het gansche vak is, voorloo-
pig nog, bijzonder en- gevaarlijk, en wie er
in gaat, weet, dat hij dagelijks zijn leven
riskeert. Dit is echter iets, dat niet meetelt.
Er zijn vele vakken, waarbij men voort
durend zijn leven waagt en nooit hoorde ik
van comitc's ter huldiging van loodgieters,
timmerlui, metselaars, leidekkers, schilders,
die b.v. de laatste hand aan een ijselijk hoo-
ge torenspits hadden gelegd, of van zeelie
den, na een meer dan anders gevaarlijke
reis. Waarom dan dit staal van buitenge
woon „workmanship" zoo hoog geschat
werd? Eenvoudig, wijl het nog altijd op de
kinderlijke verbeelding der massa werkt,
menschen zoo hoog in de lucht te zien en
het gevaar hier van zeldzameren aard en,
als 't ware, meer in 't oogvallend is.
Anders niet, en daarom behoefden en be
hoorden de hoogste autoriteiten van Staat
en gemeente niet zoo dadelijk hun achtbare
hoofden te verliezen en de schoonste zedelij
ke qualificaties zoo maar veil te hebben voor
wie volbrengt, wat in principe alle piloten
moeten kunnen, eenvoudig wijl het tot hun
vak behoort En zij zouden ook zeker niet
zoo toeschietelijk zijn, als de democratie te
genwoordig niet meebracht te eeren, wat
„demos" eert, en er niet een stevig brok
chauvinisme. d.w.z. nationale' zelfbewonde
ring, onder deze geestvervoering verscholen
Jag.
Zoo woont men tegenwoordig geregeld het
griezelig schouwspel bij van een regeering,
die, volksvleierig, de on derschei dingslooze
bewondering en den ijdelen leegen geest
drift der menigte door haar deelneming aan
moedigt en sanctionneert, aldus het open
bare leven al meer den geraasmakend en, zin
loozen, Amerikaanschen kant op drijvend.
Waar wij dan ten slotte ook wel zullen be
landen.
BINNENLAND.
ZUID-AFRIKAANSCH BEZOEK
AAN ONS LAND
OP 3 EN 4 SEPTEMBER.
De Keer Herzog, eerste minister, 'en.'d
heer Havenga, minister van Financiën der
Unie van Zuid-Afrika, die a.s. Maandag te
Londen worden venvacht, zullen op 3 en 4
September e.k. een bezoek aan ons land
brengen. Voorloopig schijnt dit bezoek tot
die beide dagen beperkt te blijven.
DE JAPANSCHE GASTEN
EEN GESCHENK VAN PHILIPS.
Prins Takamatove en zijn gemalin ver
leenden gastermorgen in bijzijn van de hee-
ren Takeo Jacamata en Iwahikhi Ishi Ka-
wa, leden van de hofhouding, audiëntie
den heer H. Maarschalk, directeur van
Philips Nippon Radio Ltd., en Dr. Ing. N.
A. Halbertsma, procuratiehouder van de
Philips Fabrieken te Eindhoven. Hierbij
werd den varstelijken gasten een tweetal
Philips ontvangtoestellen met luidsprekers
aangeboden, bestemd voor ontvangst van
de plaatselijke stations te Tokio en voor
het ontvangen van buitenlandsche stations.
De Prins en zijn gemalin betuigden hun
ingenomenheid met dit geschenk, dat voor
hen een blijvende herinnering aan hun be
zoek aan Nederland zal zijn.
Dankbetuiging aan H. M. de Koningin.
Prins Takamatsoe, die gisterochtend ons
land verliet, heeft van Oldenzaal uit aan
H. M. de Koningin een telegram gezonden,
waarin hij zijn eerbiedigen dank uitspreekt
voor de hartelijke ontvangst den Prins en
zijn Gemalin hier te lande bereid.
HET KALI-CONTRACT
NOG GEEN OVEREENSTEMMING.
Naar thans uit Brussel aan de „Tel." ge-
meid wordt, is het bericht van de „Berliner
Borscnzeitung" over het hereiken van over
eenstemming tusschen de Belgische en
Fransche regeeringen inzake de verscheping
van kali in dier voege onjuist, dat de de
tails der regeling niet tusschen de regee
ringen, maar tusschen de Société Commer-
ciale des Potasses d'Alsace en de stad Ant
werpen worden besproken en dat de onder
handelingen nog steeds voortduren. Burge
meester van Cauwelaert wenschte nog geen
verklaring te geven over de kali-kwestie.
DE WINKELSLUITING
Door de Twentsche Kamer van Koophandel
aft!. Kleinbedrijf, is getracht een uniforme
regeling tot stand te brengen in Twente be
treffende de winkelsluiting gedurende een hal
ven dag per week. In verband daarmede had
de Kamer aan alle besturen van Twentsche
gemeenten verzocht geen wijziging in den be-
staanden toestand te brengen. Na tal van be
sprekingen is de Kamer thans, blijkens het
uitgebrachte rapport, tot de conclusie geko-
mo.T, dat in de praktijk een uniforme rege
ling op zoodanige bezwaren zou stuiten, dat
aan de mogelijkheid van invoering daarvan
voorloopig althans niet kan worden gedacht.
BESMETTELIJKE ZIEKTEN
In de week van 3 tot en met 9 Augustus
1930 bedroeg volgens „Stcrt." 156 van 13
Augustus voor het geheele Rijk het totaal
aantal gevallen van buiktyphus 33; het aan
tal gevallen van roodvonk 198; van diph-
terie 90; van meningitis cerebrospinalis
epidemica 2 en van poliomyelitis anterior
acuta 37.
In de week van 39 Augustus werden
geen gevallen van encephalitis na inenting
ter kennis van het Staatstoezicht op de
Volksgezondheid gebracht
Kerknieuws.
GRENSCONFLICT POLEN-LITAUEN
BRIELLE
VERKOOP VAN VESTINGGRONDEN.
Ingediend is een wetsontwerp, houdende
goedkeuring van den onderhandschen verkoop
van voormalige vestinggronden c. a., aan de
Oostzijde van Brielle, aan de gemeente Brielle
De gemeente Brielle heeft, ten einde het
oudheidkundig karakter van de vestinggron
den c- a. aan de Oostzijde te bewaren en be
bouwing tegen te gaan, deze gronden c. a. in
koop gevraagd.
Vermits tegen vervreemding dezer vesting-
gronden geenerlei bezwaar bestond, werd de
verkoop onder voorbehoud van goedkeuring
bij de wet, geconstateerd bij acte.
DE „WONDER-BOOT" VAN MARCONI
Aan boord van 'de „Plectra", 'de „wonder-boot" van Marconi, is, toen liet schip op xoeg
was naar Sidney, een hevige brand uitgebroken, die groote verwoestingen aanrichtte,
In den inzet: Marconi.
HET GESCHENK AAN DEN DOMINEE.
Naar aanleiding van het artikel van Syl
vius over „het geschenk" eahrijft een lezer
uit Zuidlaren ons, dat hij met instemming
daarvan kennis genomen heeft
„Doch" zoo schrijft hij verder „deze
zaak heeft ook een keerzijde, vooral in on
zen tijd. Die keerzijde zie ik getoond door
onze predikanten met hun veelvuldig geju-
bileer. Dat jubileert als men 12y2, 25, 30, 35,
40, 45 jaren enz. in het ambt is, of als men
70 of 80 jaar oud is; en dienstdoend of eme
ritus doet er bij al die jubilea niet toe. Velen,
zeer velen vinden dat gejubileer in onze pre-
dikantenwereld in één woord ergerlijk. Een
jubileum bij 25-jarige, 40-jarige of 50-jarige
ambtsbediening, best heel bes' zelfs. Maar
waarom ook nog eens op al die tusscben-
liggende tijden, zoo telkem om de vijf jaar?
En waar dient nu al dat wierookbranden
„In welke dienstbetrekking ontmoet men
iets dergelijks, jubilea bij 12%, 25, 30, 35, 40,
45, en 50 jaar Er is nog niet"één stand be
kend, waar het er zóó naar toegaat.
„Wordt het werkelijk geen tijd met dat
overdrukke gejubileer in onze predikanten-
wereld eens te breken? Hier loopt of maakt
„het geschenk" inderdaad gevaar. De vrucht
en zegen op de bediening des Woords moge
in deze zaak welsprekender zijn als dat uit
bundig gejubileer.
„Nog iets. Er bestaat ook het gebruik bij
het doen van belijdenis een geschenk aan de
predikanten aan te bieden. Er zijn jonge-
menschen, die daaraan zich stooten. Natuur
lijk kunnen ze zich ervan onthouden, maar
ze willen niet gaarne voor spelbreker" of
„gierigaard" aangezien worden en daarom
doen ze mee aan het geschenk voor den
dominéé, doch tegen hun zin. 't Gebeurt, dat
dienstboden geld moeten lecnen, om mee te
kunnen doen aan het geschenk voor den
dominéé: mevrouw van den dominéé had ge
zegd, dat dominéj dit of dat zoo graag zou
hebben.
„Wil men bij het doen van belijdenis zijn
dankbaarheid toonen, laat het dan zijn door
een bijzondere gave aan Kerk en Armen.
Het catechetisch onderwijs toch is het gewo
ne, verplichte werk van den predikant En
voor gewoon, verplicht werk zal een ander
toch nooit een geschenk aannemen? Ont
vangt een onderwijzer of schoolhoofd behal
ve zijn gewoon salaris elk jaar ook iets ex
tra's van leerlingen, die hem gaan verla
ten?
„Ook in alle deze dingen is een dominéé
een mensoh, voor wien geschenken gevar
kunnen zijn. Dat is de keerzijde van het j
schenk, waarover Sylviu6 schreef. En 't
toch noodig beide zijden te bezien".
PREDIKANTSPENSIOENEN
In „De Gereformeerde Kerk", het orgaan
van de Confessioncele Verceniging, heeft een
belangstellend lezer aan Ds. Lingbeck ge
vraagd of het waar is, dat er bij de Gere
formeerde Kerken in Nederland beter ge
zorgd wordt voor pensionneering van be
jaarde predikanten en voor predkantswedu-
rwen dan in Ned. Hervormde Kerk.
Op deze vraag heeft Ds. Lingbeek het vol
gende geantwoord:
„Ja, dat is maar al te waar. De Hervorm
de Kerk geeft aan emeriti-predikamen geen
cent pensioen. Van den Staat ontvangen de
predikanten van het overgroote deel der
Gemeenten, alleen na volbrachten veertig
jarigen dienst en als zij dan tevens den
vijf en zestigjarigen leeftijd hebben bereikt,
een pensioen van jaarlijks f 600, dat na
den oorlog door toeslag is verhoogd tot
840 gulden.
In enkele der grootste steden is het pen
sioen belangrijk hoogor en klimt het tot
bijkans f 2500. Dat zijn echter hooge uit
zonderingen. De predikantsweduwen ont
vangen bij de Gereformeerden, naar wij ver
nemen, tweederden van het vroegere trac-
tement van haar echtgenooten; bij de Ned.
Herv. Kerk ontvangt de weduwe (behalve
in enkele groote plaatsen, waar het f -100
's jaars is) van het Rijk f 100 's jaars en
van de Kerk een minimum van f 180
's jaars. Meer niet!"
ANGLICANEN EN ORTHODOXEN.
Volgens de „Morning Post" heeft de An
glicaansche Lambeth-conferentie besluiten
genomen die bedoelen het mogelijk te maken
op het komende pan-orthodoxe concilie met
de Orthodoxen tot een volledige unie te
komen.
INGEZONDEN MEDEDEEUNG
Huidverwondingen
genezen het vlugst met
purol
Radio Nieuws.
K.R.O. Algemeen Programma. 8.15—CIO
Platenconcert. 11.30—12 Voor zieken en oudeo
van dagen. 12.— Tijdsein. 12.13—1.15 Muz.ek,
1.152 Gramofoonmuziek. 2—2 30 Knutselwerk-
i voor onze dames. 2.304 Muziek. 5—6 Gra-
•foonmuzlek. 67.15 Concert. 7-157.45 Da
ikkellng der Empirische Psychologie. 7.45—
De mooie stad Wilna aan 'de grens van Polen en Litauen. Zoo men weet bestaat
tusschen beide landen reeds lang een grensverschil, dat telkens tol conflicten aanleiding
gaf. Wilna is al geruimen tijd door Poolsche troepen bezet. Litauen wil, dat de Volken
bond in dit geschil uitspraak zal doen.
ROOMSCHE WERELDCATECHISMUS.
Volgens een bericht uit Rome aan de
„Maasbode", is de nieuwe wereldcatechis
mus der Roomsch-Ivatholioke Kerk reeds
zoover klaar, dat de drukproeven aan de
bisschoppen, orde-oversten en andere be
voegde persoonlijkheden konden worden
toegezonden om hun verbeteringen aan te
brengen. Dit werk zal echter nog geruimen
tijd in beslag nemen. De Latijnsche tekst
zal in een aanhangsel ook de bronnen, be
sluiten van consilies en pausen, verwijzin
gen, naar de kerkvaders enz. omvatten. De
samensteller is, naar verluidt, de vroegere
kardinaal-staatssecretaris Gasparri, die dam
toe echter reeds met vele bisschoppen te
rade ging. Ook tot het vertalen van den
nieuwen catechismus in de verschillende
landstalen wordt voorloopig nog geen ver
lof gegeven; dit wacht tot de officiecle tekst
definitief is vastgesteld. Eerlang echter zal
de Roomsche Kerk over de geheele wereld
één overal gelijkluidcnden catechismus
heben; aan een lang gekoesterd verlangen
zal daarmee zijn voldaan.
HET EVANGELIE ONDER DE CHINEEZEN
De heer J. Dols heeft indertijd mededeelin-
gen gedaan omtrent een zieken Chinees, die
in „Bethesda" te Rotterdam verpleegd werd
en daaruit, aanvankelijk hersteld, kon wor
den ontslagen. Door de bemoeiingen van
den heer Dols werd de Directie van Van
Nievelt Goudriaan Co.'s Stoomvaartmaat
schappij bereid gevonden den nog zwakken
Chinees weer naar zijn vaderland terug te
brengen. Vele broeders en zusters hebben
toen een reispenning bijeengebracht voor
onzen vriend, die naar zijn vrouw cn kin
deren zou teruggaan.
Uit Hongkong is van den Chinees nu een
brief bij den heer Dols ingekomen, die ver
taald aldus luidt:
Weledele heer Dols.
Met vreugde kan ik nu eerst mijn dank
baarheid betuigen aan u, lieve mijnheer,
uw vrouw en allen, die mij gedurende
mijn ziekte verleden jaar, zoo vol liefde
en barmhartigheid behandeld hebben.
Moge God u allen in den Hecre zegenen!
Op 4 Juli, verleden jaar hebt u mij naar
China teruggezonden, zonder dat dat mij
iets kostte, en gij hebt mij door uw vrien
den nog veel geld meegegeven op reis en
ook een brief voor den zendeling en den
secretaris van het ziekenhuis te Hong
kong, ahvaar men mij liefderijk behan
deld heeft een jaar.
Ik betreur, dat ik u al die maanden niet
heb kunnen schrijven. Ik heb tot 16 Mei
van dit jaar ziek op bed gelegen, lijdend
aan de hevigste smarten.
Zoodra als ik heter was, heb ik het hos
pitaal verlaten en denkt u, mijn lieve
mijnheer en vrienden in mijn vreeselijke
smarten, welke ik doorstaan heb en
doorsta vol blijdschap ging ik het
binnenland in- naar mijn geboortestad,
om mijn vrouw en kinderen en mijn fa
milieleden terug te zien en ik vond
heel mijn huis verbrand, mijn vrouv
kinderen en andere naverwanten vermoord
door bandieten! Heel dc stad bijna
rookende in puinhoopen.
De smarten waren groot en ik zou dat
leed niet te boven zijn gekomen, als ik
geen vertrouwen had gehad en mijn troost
niet gesteld had op Jezus en zijn heilig
woord.
Ik ben in groote ellende en weet niet
wat te doen.
Ik vraag u, kunt u niet iets voor mij
doen, om mij uit dien moeilijken toestand
te redden?
Nog moet ik u hartelijk dank brengen
voor het geld, dat ik door uw liefdevolle
handen na mijn aankomst in Hongkong
ontvangen heb.
Ik zend u allen mijn eerbiedige groeten
en blijf uw dankbare
TSANG FOOH.
De heer Dols besloot, naar aanleiding
an bovenstaanden brief, zich tot een
Methodistisch Zendingshuis in China te
richten, of ze daar niets iets voor Tsang
Fooh doen kunnen.
EVANGELISATIE
Bezwaar tegen het Dcventer-
kwartet. Uitspraak eener Part.
Synode.
In Gereformeerde kringen te Deventer
verzet men zich tegen het feit, dat Ds. P.
Prins, Gereformeerd predikant aldaar, deel
neemt .aan Evangelisatiearbeid in een z.g.
„Kwartet", te zamen met een Chr. Gere
formeerd predikant, een voorganger der
Stadsevangelisatie en een Luthersch predi
kant. Deze kwestie is gebracht voor de Par
ticuliere Synode van Óverijsel, die dienaan
gaande de volgende beslissing nam:
„De Particuliere Synode van Óverijsel, 1
Juli 1930 te Zwolle vergaderd, spreekt uit:
le. inzake den Evangelisatiearbeid
Ds. P. Prins in het z.g.n. kwartet.
a, dat het beroep hiertegen op art 7 K.O.
ongegrond is;
b, dat de permanente samenwerking van
Ds. Prins met voorgangers bij andere kerk-
formaties niet in overeenstemming geacht
kan worden met de eerste en derde con
clusie van Utrecht 1923 (Acta art. 92). daar
door deze samenwerking niet voldaan kan
orden aan het beginsel, dat de Evangeli
satie moet roepen tot de Kerk des Heeren
en daar ze vervolgens niet voldoet aan
p.isch, dat de Evangelisatie het Woord Gods
heeft te brengen in overeenstemming met
de Gereformeerde Belijdenisschriften, wijl
het Kwartet zich niet op den bodem der
Gereformeerde belijdenis stelt:
c, dat door deze samenwerking op Ds.
Prins een verantwoordelijkheid komt te rus
ten, die hij niet kan dragen cn dat van
zulk een samenwerking gevaar te duchten
is voor het confessioneel en kerkelijk besef
in onze eigen kerk, een gevaar, dat te meer
dreigt, waar de algemeen-christelijke Zon
dagsbode ook in onze Gereformeerde gezin
nen gefrzen wordt;
2e, inzake de gift van f 10, door do Gere
formeerde Evangelisatie-commissie te Dev
ter aan de Stadsevaneelisatie geschonken.
dat, ook al mocht list een jaarlijkscho
sift zijn, hiertegen geen bezwaar bij de
Synode bestaat, daar een Gereformeerd'
Kerkeraad en dus ook een door den Kerke-
raad aangestelde Commissie wel Christe-
lijken arbeid, die niet bepaald een Gerefor
meerd karakter draagt, financieel steunen
kan.
De Particuliere Synode meent dan ook
op de punten c en e van de beslissing der
Classis Deventer (3 Juni 19301 van deze be
slissing te moeten afwijken, daar de Parti
culiere Synode de uitspraak inzake het
medewerken aan en verspreiden van dl
„Zondagsbode" te zwak acht en daar zij
van oordeel is. dat de arbeid van Ds. Prins
in het Kwartet niet in overeenstemming is
te brengen met de regelen, door de Synode
van Utrecht voor de Evangelisatie vast
gesteld.
Inzake de eensuur, toegepast op de hrs.
Bosch cn Montagne, en de afkondiging daar
van van den kansel, houdt de Particuliere
Synode zich overtuigd, dat de Classis De
venter het protest dezer broeders alsnog in
behandeling zal nemen.
De Synode besluit van deze uitspraak
mededceling te doen aan de brs. H. Bosch
en J. Montagne, de Classis Deventer en den
Kerkeraad van Deventer.
8 Grar
muziek. 811 Com
Pl.m
9.JI1
enwijdlng. V.A-R.A. 10.15 Voorlezing. 10.30 Zls-
Gramofoonplaten. 12.Einde.
12.15—2 Concert. 2I
ert. 3—4 Concert. V.A.ILA. 4.— Ome
J.45 Voor onze kinderen. 5.45 Gramo
foonplaten. 6.25 Actueel allerlei uit de Arbei
dersbeweging. 6.45 Friesch uurtje. 7.45 Polllle-
- V.P.R.O. 8.— Tijdsein.
ichten. 8.— Slul
Concert. 8.45 L
het Vrljz. Godsd. Geno.
L0.10 Lezing. 10.30 Gra
Kunst en Letteren.
COMITÉ VOOR NEDERLANDSCHE
VOLKSKUNST
DE EERSTE BIJEENKOMST
De Afdeelïng „Nederland'- van het door
Prof. Dr- Jos. Schrynen, te Nymegen, in het
leven geroepen „Nederlandsch Comité voor
Volkskunst'' (dat mede een Indische afdeeling
omvat) hield haar eerste bijeenkomst te
Utrecht, onder leiding van haar door Prof. S.
aangewezen voorzitter, den heer A. A. G. van
En-enDorens, Directeur van het Neder
landsch Openlucht-Museum te Arnhem.
Tot het Cbmité Afd- Nederland zjjn toege
treden: mej. Dr. C. C. van de Graft, te
Utrecht, de heer Joan Collette te Utrecht, J.
m Deinse, te Enschedé, S. Dresden te
Amsterdam, G K. Elout te Wassenaar, Dr.
Jan Kalf te Den Haag; H. van der Kloot
Meyburg te Voorburg, P. J. Meertens te
Utrecht, Mr. W. P. A. Smit, te Arnhem, Dr-
J. Starmans te Nuth, O. van Tussenbroek te
Utrecht, D. J- van der Ven te Oosterbeek.
In zyn openingswoord herinnerde de Voor
zitter o.m. aan de noodzakelijkheid, dat in
verschillende landen tot het stichten van na
tionale comité'? werd overgegaan, opdat deze
aan de bestudeering en het behoud van de
Volkskunst in ieder land een'centrale leiding
zouden kunnen geven en teneinde 'n gunstige
samenwerking der onderscheidene natiën ten
getale van ruim 30 in een Internationale Com-
misie vereenigd te bevorderen.
In Nederland heeft sinds 1912 de belang
stelling voor de studie van de Volkskunst zich
grootendeels geconcentreerd bij degenen, die
hebben voorbereid en tot ontwikkeling ge
bracht het Nederlandsch-Openlucht-Museum
te Arnhem.
Vandaar dat het spreker, by de hem opge
dragen samenstelling van het comité van des
kundigen op het gebied der Volkskunst, noixl-
zakclyk voorkwam, dat door ruime vertegen
woordiging, van het Bestuur van het Ned.
Openluchtmuseum m het to vormen comité
een nauwe band en een vruchtbare samenwer
king met de Museuminstelling werden verkre
gen.
De heer van En-en Dorens uitte aan bet ein
de van zijn rede den wensch, dat het oonrité
met vrucht werkzaam zoude matron *ijn in het
belang van de Nedoriandsche Volkskunst.
Beams werd overgegaan tot het vasttcllen
van een Reglement.
Daarna werd overgegaan tot het vaststellen
J. v. d. Ven te Oosterbeek, tol secr-penningra.
de heer Mr .Piet Sir.it te Arnhem.
Blijkens mededeeling van den voorzitter
werd tot nationaal afgevaardigde naar het
congres te Antwerpen Aug.Sept. 1930) be
noemd Prof. Dr. Jos- Schrynen. en benoemde
de Nederlandsche Regeering de heeren Prof.
P». Schrynen en var Erven Dorens tot haar
off;cieele gedelegeerden.
De verdere besprekingen in de vergadering
waren gewijd aan de mededeelingen en de
monstraties op het congres te Antwerpen cn
de internationale Tentoonstelling van Volks
kunst, welke in 1934 te Bern zal worden tot
stand gebracht.
Door de leden van het comité, mej. Dr. C.
C. van de Graft en de heeren van Erven Do
rens. D. J. van der Ven. en S. Dresden en
voorts door mevr. Dr. E. van der VenOost er
beek werd medewerking san het Antwerpsche
Congres in uitzicht gesteld.
ZWARE REGENVAL
Sommige weilanden op de Vel uwe staan
bijna geheel onder water. En dat op de
anders zoo drooge Vehiwe, -vaar geen sloten
zijn, omdat het water anders vlug genoeg
vanzelf wegzakt.
Bekende merken in alle prijsklassen w.o. or«oi. K.m.
singel 114*116, Teiei 68178 Grotrian - Steinweg - Schiedmaijer - Mannborg e.a. oVrVnii!
EEN GELE NAPOLEON
door ARTHUR E. SOUTHON
(51
„Billy, jou leelijke dief", riep hij uit, en een goed gemikt boek
'deed het zijne om het beestje zich snel uit de voeten te doen
maken.
„Daniël, Daniël, ben je daar? Kijk eens, Billy heeft mijn
lunch naar binnen gewerkt Laat de kok een blikje voor me
openmaken, maar pas op, dat Billy zich daar ook niet weer
over ontfermt"
Een uur later was hij zich aan 't verdiepen in zes-weken-oude
'couranten, toen een vreemd, langgerekt gehuil op het voorplein
hem deed opkijken. De arme Billy kwam aangekropen, maar
men kon zien dat het beest crepeerde van de krampen hij elke
beweging. Met één sprong was Rilston erbij, want hij hield veel
Van zijn bruine hond, dien hij met groote zorg en toewijding had
grootgebracht. Billy, die z'n baas zag aankomen, deed een laatste
poging om den eenigen man te bereiken, die altijd vriendelijk
voor hem geweest was maar te laattoen Rilston vlak bij
hem genaderd was, sloeg het beest over den kop, stuiptrekte
«n was dood.
Nauwlettend bekeek Rilston het dier en aldra kwam hij tot de
eonclusie, dat het arme beest vergiftigd was, een conclusie,
die hem tot ernstig nadenken stemde. Honden vergiftigt men niet
in Afrika. Het zijn „reine dieren" en ze worden regelmatig aan
de goden geofferd. Als een hond vergif binnen krijgt, dan berust
dat op een vergissing. Rilston moest ineens denken aan zijn
weggekaapte lunch, en toen hij vervolgens zijn oog liet rusten
©p het ineengekrompen lijf van z'n armen Billy, liep er een
koude rilling over zijn rug. Want hij wist, dat, dank zij den
brief van Mary en Billy's diefstal, dit heest daar lag, in plaats
van hijzelf
Hoewel hij al bar weinig hoop had om iets te ontdekken, be
gaf hij zich toch naar de keuken om de kok aan een langdurig
verhoor te onderwerpen. Hij had geen verdenking tegen den
Kroo, want, behalve dat hij al meer dan een jaar in zijn dienst
was, was de Kroo nog een vreemdeling in Karumbana, die daar
niets beginnen kon zonder zijn meester.
Twee dingen waren het, waar hij achter kwam: dat de kok
weggeroepen was geworden voor een looze boodschap, gedurende
de enkele oogenblikken, en dat men Nadu in de nabijheid van
de keuken had zien rondscharrelen, wat ze anders nooit deed.
De conclusie lag dus eigenlijk voor de hand en Rilston was er
dan ook ten volle van overtuigd, dat de Shango-priesteres een
poging had gedaan om hem te vermoorden. Desondanks had hij
een blij gevoel over zich: blijkbaar was de oude vrouw bang
voor hem, en dat was het duidelijkste bewijs, dat er leven kwam
in de dorre doodsbeenderen van Kwandi.
Nadu zag hem dien avond op de markt, en spoedig kwam ze
er achter, dat de hond den dood gevonden had, die voor zijn
baas bestemd was geweest.
„Kijk, het schijnt, dat zijn God voor hem strijdt tegen Shango,
ook al is het dan een dwaze God. Welaan, Shango, wijs mij een
anderen weg om den blanken priester te doodon".
Den volgenden avond deed Rilston zijn gewone wandeling langs
het wei-bekende paadje, dat leidde naar een dal, waarin wilde
orchideeën groeiden. Nadu zag hem gaan en met een vlugheid,
die weinig vrouwen van haar leeftijd haar zouden nadoen, sloeg
ze een ander pad in om hem voor te komen en op te wachten
op het punt, waar deze twee paden elkaar kruisten. Met zich
nam ze Makindi's jachtgeweer, dat zich in goeden staat bevond
en scherp geladen was.
Even voor Rilston kwam ze op het bewuste punt, waar ze
nauwkeurig zocht naar een geschikte schuilplaats. Een meter
of zeven van het pad, waarlangs Rilston komen moest, was een
hoop rotsblokken, ideaal voor haar doel. Na een nieuwe vuur
steen in het slot gedaan en zich ervan verzekerd te hebben, dat
er voldoende buskruit in de pan was, kroop Nadu er achter en
wachtte ze geduldig op de komst van Shango's vijand.
Daar kwam hij om dc bocht, een paar meter slechts van haar af!
Ze greep de korte lade met de uiterste inspanning en wachtte
ademloos, tot hij de plek bereikt zou hebben, die ze uitgekozen
hadeen afstand zoo kort, dat ze met geen mogelijkheid mis
sen kon, dacht ze.
Langzaam naderde Rilston, zich van geen gevaar bewust; hij
floot de melodie van een oud minnelied, cn dacht aan Mary Fane
Nadu drukte de lade dichter tegen haar magere schouder, ze
beet op haar tanden en toen hij op het juiste punt gekomen
was, haalde ze de trekker over. Onwillekeurig sloot ze de oogen
bij het schieten, wachtend op het oorverdoovend geknal van het
zwaargeladen geweer.
Maar vuursteensloten zijn onberekenbare dingen, zelfs in de
hand van iemand, die de kunst verstaat
Het buskruit is grof cn aangezien de waarde ervan stijgt bij
elke mijl landinwaarts, wordt het dikwijls vervalscht door han
dige inboorlingen. De lading wordt afgevuurd door vonken van
ruwe vuursteen uit Norfolk afkomstig, cn toevallig raakt er wel
eens een stukje andere steen tusschen. Nadu had er nieuwe
vuursteen in gedaan, om er zeker van te zijn, dat haar schot niet
missen zou en, onkundig als ze was, had ze niet gemerkt dat
het geen echte vuursteen was. En zoo gebeurde het dat toen ze
de haan wilde oyerhalen, alles wat volgde, slechts was het tikken
van een stukje onbruikbaar steen, dat sloeg tegen dc stalen veer.
Rilston hoorde het niet eens boven het geluid van zijn eigen
fluiten en liep door, onbewust van den dood, die hem van zoo
nabij had bedreigd.
Nadu wachtte, totdat het geluid van zijn voetstappen wegge
storven was en keek toen naar het geweer, dat haar in den steek
gelaten had. Vuursteen en buskruit waren in orde; beiden waren
droog. Ze was meer dan verbaasd: ze was verschrikt Dat er een
natuurlijke verklaring voor het geval te vinden moest zijn, kwam
niet bij haar op. Ze was gekomen om den priester van een con-
currcercndc godheid te dooden, en de eeuwenoude gewoonte om
alles in het leven toe te schrijven aan bovennatuurlijke invloeden,
bracht haar op de gedachte, dat Rilston's God tusschen beide
gekojnen was, en dat daarom haar geweer niet was afgegaan.
Telkens als de toovcrformulcs, die ze uitgesprY>k«i/*hai oxer
haar vijanden, geen succes gehad hadden, had ze dit in dier
voege uitgelegd, dat het bedreigde slachtoffer zich verzekerd
moest hebben van dc hulp eener onbekende godheid en die
zelfde lijn volgde ze ook nu in haar redcncering.
Maar ze was te koppig om zich neer te leggen bij haar mis
lukking en daarom maakte ze het geweer loog cn deed cr een
andere lading in, terwijl ze in zichzelf mompelde:
„Ja, zijn God is vast en zeker bij hem. Maar Shango ia een groot
god en hij zal me helpen. Ik zal wachten tot hij terug komt cn
hem in zijn rug schieten, als hij voorbij is gegaan."
Een uur lang wachtte ze zoo, tot dat do korte tropische sche
mering voorbij was cn dc duisternis zich als een zwftit gordijn
over het bosch had geschoven. Toen ging ze overeind staan cn
rokte haar verstijfde ledematen uit, terwijl ze dacht:
(Wordt vervolgd.}
