W/OLMOUSSELINE
H. BOTH
H. BOTH
ZONNESCHIJN
NIET VERLOREN GEGEVEN
Jl-jt
ARBEID EN ONTSPANNING
HUISHOUDING EN KEUKEN
is en blijft, zoowel voor jong als oud
een prettig dragen.
Wij brengen hierin een schitterende
collectie in prijzen van
fl. 1.65, fl. 1.75, fl. 1.85 per Meter.
VISSCHERSDIJK - ROTTERDAM - NOORDBLAAK
VOOR DE VROUW, No. 1
Wanneer U er over denkt zich
NIEUWE GORDIJNEN
aan te schaffen,
atui wij U dan eens onze uitgebreide
en schitterende collectie
Vitrages. Gordijnstoffen
VISSCHERSDIJK - ROTTERDAM - NOORDBLAAK
«BiniROSIH
i Cretonnes
laten zien
Vanmorgen, toen ik m'n serredeuren open
deed voor een vriendelijk gezicht, dat ik, al
schrijvende, had zien aankomen, lag daa
bujten op hot stoepje voor de deur: ccn
handjevol gele dottere, do stoeltjes netjes in
een handgreep naast elkaar. Een keurig
bouquetje moest het zijn gewéést, nu, nadat
de zon er op geschenen had, 'n zielig verlept
hoopje.
„Eon kinderhand", dacht ik, een lief en
hartelijk kinderhandje, had die dotters
waarschijnlijk daar neergelegd, toon ik nog
boven of achter was en niels merkte. Ik hel»
ze opgenomen en in water gezet, eerst wat
warm en toen in koud, waarna ze heel gau
weer bijkwamen. Want zóó zijn v c 1 dbloe-
men: niets gewend en bij de minste verzor
gingstralende dankbaarheid.
En toen heb ik me afgevraagd, wie ze zou
kunnen hebben neergelegd.
De ondeugende jongens uit dc buurt die
tóen dit huis nog leeg stond, al de sneeuw
klokjes uit den tuin gegraven hebben? of
wat waarschijnlijker is een der vele
kleine vriendjes en vriendinnetjes die ik heb
en die rac, ieder op hun beuit, wel eens
graag een kleine gave willen brengen?
Ik kom er wel achter natuurlijk, maar
liefst toch niet direct.
Het is zoo aardig, de gezichtjes, die voor
en na je ender de oogen komen, aan te zien
met do gedochte: deed j ij het misschien
of jij?
Was hel de kleine kleuter, die me giste
ren vroeg: tante hebbie het don a 11 ij d nou
druk? ga je dan héélemaa.1 niet meer met
me naar 't verkeerde park (ccn naamsver-
haspeling die we om de aardigheid maar
zoo laten) of dc kleine jongen dio zit tc
wachten tot het me gelegen komt, dat ik hom
hier haal, om vliertakken voor hem af tc
snijden, cn er pijlendoppen van te maken?
of het grootcrc kind, mulo-meisje dat het
zelf druk heeft, maar me ccn veertien dagen
geleden zei:-had ik dat geweten, dat U zoo
van dotters hield, dan was ik ze al eens
voor u gaan zoeken, ze zijn er misschien al
of was het het moedertje dat me beloofde:
o, als je dAur woont, dan zal je me zoo vaak
zipn, wij komen er altijd langs, wanneer wc
langs het water gaan wande,len waar het
riet cn de dotters groeien (in onze streek
een zeldzaamheid).
Nee, ik kan het niet uitdenken, er zijn or
Zooveel!
Dat zie je Juist zoo helder op een oogen-
blik, dat zoo'n klein vriendelijkholdje over
je pad licht, cn dat is dan ook juist de
waarde ervan: niet bet handjevol bloeme
tjes, maar liet vriendelijk hart, dat je er
achter weet, en dal door die kleine gave jc
VOOR DE KINDERKAMER
hebben we ook al weer ooi appliqué motief:
oen vliegende zwaluw. Deze kan zoowel op
kussens, kleedjes, nachtzak, enz. verwerkt
wonter, als op gordijnen. Een voothrrhl
daarvan laten we liier zien. Liefst ze wet
willekeurig verdeeld hier cn daar aanbren
gen.
toespreekt, en je zegt: wij zijn er ook nog,
wij allemaal, je vrienden en wc vergoten jo
niet. Daarom is dit kleine bosje veldbloemen
ine evenveel waard als dc grooto vaas vol
dip oen dag geleden van don bloemist kwam.
En als dar zooicts tot je komt, kort nadat
jo het tegengestelde ervoer, ccn hatelijke
brief, een jalocrsch gezicht of kleineerendc
opmerkingen, ocli zonder vijandschap, zon
der haat cn nijd gaat niemand door dit
levendan is dc waarde van zoon klei
nigheid vertiendubbeld. Dan zeg je tot jezelf:
zou ik het goede alleen aanvaarden en het
kwade niet, van dc menschenwcreld die toch
maar onvolmaakt cn zondig is, zooals wijzelf
onvolmaakt cn zondig zijn, cn dan wordt je
draagkracht, opeens veol grooter, dan licht
er weer zonneschijn over je weg, dan word
je zelf weer k'cin, Y dc epgcvocldo zeker
heid: dat het Gods zon is, die schijnt over
boozen zoowel als over goeden
BliJ-schitterende dotters, met je stralende
harten, blijft daar nog dagen, als cea klein
zonnetje staan lichten in mijn kamer, en
breng me al dien tijd jc boodschap van liefde
cn trouw, cnvan verdraagzaamheid.
Dat kon ccn mensch som. noodig hebben.
KRUISDRAGER
Onderstaand vers, dat onlangs door
iemand, die naar het oog der wereld aller-
minst zonder kruis door het leven gaat, werd
gemaakt en op een familiebijeenkomst voor
gelezen werd, gaf een vriendelijke hand mij
voor onze vrouwenrubriek. Ik hoop, dat het
vele onzer lezeressen, misschien ook lezers?
een troost moge zijn op een donkeren levens
weg.
Ieder heeft zijn kruis op aard,
Ieder heeft, wat hem bezwaart,
Ieder hart cn ieder huis,
Heeft zijn eigen kwel cn kruis.
't Ecnc km is is openbaar,
't Andre wordt men niet gewaar,
't Een is klein cn 'tnndrc groot.
't Een van hout, het andrc lood.
d'Eene hoeft een ecnig kruis
d'Andre een driedubbel thuis.
Maar dit is wel 't wonderbaarst:
Ieder acht het zijne 't zwaarst.
't Kruis van andren schijnt U licht?
Gij bedriegt U in 't gewicht.
Ja, wie weet of gij wel droogt.
Waar zijn schouder onder zwoegt.
Zag uien dan ook van nabij
Alle kruisen op een rij,
Ieder koos voor zich cn nam
Waar hij mee ter markte kwam.
Mor dan niet, maar hoe het ga,
Denk aan 't kruis van Golgothn,
En aan Hem, die kruis cn kracht.
Geeft wuar Hij dit noodig acht.
Hot is maar een idee. Prentenboeken ge
ven genoeg iindeiv dicimortellen aan, die op
soortgelijke wijze zijn tc gerhuikeu.
PRACTISCHE WENKEN
Men moet af on toe den durf hebben,
vijanden tc maken, want er zijn menschen.
dio ons allen kwaad doen zoolang ze onze
vrienden zijn.'
V, Ij doen niet naar ons denken, maar
denken nnnr ons doen en doen naar ons
willen- Het veratand is een achternaloopcrwlo
goedprater van wat liet hart wü.
I)o mobilisatie had hein in een afgelegen
groufdorp geplaatst, bijna een dagreis van
liet kleine dorpje, waar zijn jonge vrouwtje
met de zuigeling haar dagen doorbracht in
verlangend uitzien naar zijn schaarschc ver
lofdagen.
O, die paar zuinig-toegemetcu dagen, waar
in zij zich schadeloos stellen moest voor
weken van onbevredigd verlangen on ang
stig verwachten jc wist toch maar nooit:
hoe dichter bij de grenzen, hoe grooter ge
vaar, redeneerde zij hoewel.... "was zij
niet overal in Gods hand?
Maar als hij thuis kwam, waren steeds
alle zorgen vergeten geweest, dan was hij,
met zijn hartelijke goedheid heel den dag
om haar heen, of stond in blijde bewonde
ring gebogen over het wiegje van hun
kleinen jongen, zijn trots en zijn glorie.
Dc griep kwam in het land en voer als
een donker, dreigend spook over cn door de
huizen van rijken cn armen. En naarmate
«ie slachtoffers talrijker werden, dachten de
velen door droeve omstandigheden geschei-
denen, met stijgenden angst aan hun lieve
afwezigen
Bert Donkers kreeg bericht, dat ook zijn
vrouw was aangetast door de algemeen
heerschciide ziekte.
Een bereidwillige buurman had den moei
lijken brief geschreven, nadat de zieke nog
twee dagen zich dapper bad goedgehouden.
Maar toen voelde zij haar krachten afnemen,
en vroeg zelf. om de boodschap te zenden.
e den geliefden man zijn rust ontnemen
>u.
Hij had extra-verlof weten te verkrijgen.
was met de eerate gelegenheid afgereisd
om thuis tc konten, toen het reeds te laat
/.ij was heengegaan, geen woord van hem
Imar maar bereiken
Wél hrd zij een boodschap \oor hem ach
tergelaten.
Een buurvrouw, die. geregeld do laatste
dagen om de zieke heen geweest was en
voor haar eu 't kleine ook zieke kind
je liefderijk gezorgd had. vertelde Bert. Ine
'<i.l in haar laatste uren aldoor met haar ge
dachten bij bern was geweest, on lino zij
tenslotte baar verzorgster had opgedragen
aan Bert te 'zóggen, dat hij haar Boven zou
weerzien.
Maar Bert was te zeer verslagen geweest,
to diep had dc wrok in zijn hart gebeten,
dan dat hij deze toezegging dankbaar aan
vaarden zou.
Boven? Wanneer? Hoe lang nog?
F.en schrale troost, dacht hij. en om zijn
mond trok eon spot-glimlach.
0 zeker! Hij ..geloofde' wel m God,
en hij zou Zijn wil en gebod wel li ebben
blijven gehoorzamen, zijn vrnuws vroomheid
slil-vricndelijk geduld, zijn kind in Gods
vrees opgevoed hebbenals maar
God eerst zijn wil deed, en zijn leven mooi
blij en vroolijk maakte, of liet blijven.
Maar dit!
Was daarvoor nu haar eobod. haar sr
loof 011 vertrouwen geweest? Beloonde Hij
daarboven zóó Zijn gewillige schepselen?
Kon men ccn duidelijker bewijs verlangen,
dat al dat gebazel over Gods almacht, en
Zijn liefde, maur praat was?
Zijn vrouw was er gelukkig mee geweest,
nu ja cn bij had haar daarom die vreug
de gaarne gegund, maar van haar kant was
liet toch werkelijk gemeend. En dat beloon,
do God nu zóó?
Want duidelijk begreep Bert uit bel ver
haal Aan haar laatste dagen en woorden
do vrees, de angst, die zij had gehad om
hein, ook en vooral o mzijn zielehcil. Hij.
Je sterke, stoere kerel, dc man met een
wil, zooals zijn kameraden hem noem
denin dezen had hij zich altijd de
mindere geweten van zijn zwakke, mee
gaande vrouwtje. Hij had slechts haar wil,
haar verlangen gevolgd, cu zou dat hebben
blijven doen, wanneer zij hem was gespaard
gebleven hij zou het gedaan hebben uit
dankbaarheid aan den God, dien hij eigen
lijk niet kende, ofschoon hij Hem vreesde.
'Maur nu? Wat nu met het kind? Hot
lieve kleine jongentje, dat moederloos ln
do wereld staan zou, éls hij nl leven bleef...
Hot kinrl stierf den anderen dag en
toen was ook deze strijd uit. Toen ontzonk
Bert Donkers alles. Alles? Toen voelde luj
zclf niet meer hqt verlangen, om nog
iets vast te houden van zijn vroegere „be
zit", toen was er zelfs niet meer de spijt,
.an zijn buitengesloten zijn.
Weerzien Bestond er een weerzien?
Moest hij gelóóven, wat zijn vrouw had
beweerd in kinderlijk vertrouwen op een
God die. zóó Hij nl bestond, dan toch zéker
geen liefde en geen rechtvaardigheid was.
Hoe kon hij daarop hopen! Was het niet
veel boter, zijn leven .verder maar onver
schillig voort te zetten, zon vroolijk cn ge
wetenloos als inaar mogelijk was, of
het te eindigen, nu er toch dc kroon, dc
glorie aan ontnomen was?
Och née, hij zou zijn leven wel verder
leven, een lafaard vvus hij nooit geweest,
en hij zou er ook wel van maken, wat
er nog van to maken viel. Stond hij niet
overal bekend als een flinko verstandige
ketel, die zoo hard vooruitkomen kon als
hij wilde? En dc measclien. de „kamera
den", die wei eens zacht ermee gespot had
den dut hij zich zoo gedwee aan den lei
band liet houden door een vroom vrouwtje,
zouden ze niet gnuiven, als zc zagen, hoe
met haar verscheiden de drijf- on groei
kracht van zijn bestaan was verlamd'.',
In die stemming ontving hij liet bezoek
van den predikant der plaats, die do hui
zen der smart niet vermeed om het be
smettingsgevaar, maar als een echte her
der. juist de afdwalende schapen opzocht.
Niet ten onrechte had hij dadelijk ver
moed. dat het bij Bert Donkers héél zwaar
zou toegaan. Had niet dc stervende vrouw
hem de zorg voor haar man op het hart
gebonden?
Zacht on mild sprak hij tot den gesla
gen mail, pleitte op Gods trouwo liefde,
die ook dc vrouw het sterven zoo licht
gemaakt had.
Maar Donkers kon er niet van lióóron?
„Als Hij liefde was, waarom dan alléén
voor anderen, cn niet voor mij? Of noemt
u dat liefde, dip mijn vrouw zoo ontijdig
van mij wegnam- Dacht u, dat bet voor
lni,ér heerlijk was, inij alleen achter tc
Uiten?"
..Ja, dat w:is het! Oj» het eind was het
dat", antwoordde de jonge dominé, en Bort
Donkers keek even \erhaasd naar hem op,
om de beslistheid waarmee bij deze on
gerijmdheid uitsprak.
„Het bevreemdt jc", ging de herder ver
der. „maar juist dót is het echohn van Zijn
liefde, niet, dat Hij Zijn kinderen alle leed
bespaart - doet ziIs ecu nard.sclte vader
dat ooit? maar duf hij 'urn alles -licht
Even was Donkers stil. „Het zwaarste
licht", o als het kón, als hij geloofde,
dat het kon. dat dit zware voor hem. licht
te dragon werd
En zou hij dan werkelijk nog eens, nu
nóg eens zich laten bedotten en inpalmen
door dien sehnonsehijnenden onzin?
„Dominé," zei hij dan opeens. „U hebt
groot gelijk, dat u zoo praat cn 'r een mooi
glans jc aan geeft, het is uw ak, om zoo
tc doen, neem me niet kwalijk dut ik het
zeg. maar mij neem je niet meer beet, mij
hoef je niet mrer tc praten van God en Zijn
liefde. Ik heb alles verloren wat m'n leven
waarde gaf. en nou moet jc niet probeeivn
me daar een srhoone schijn voor in de plaats
tc geven. Als alles goed was, zooals vroe
ger, dan kan zoo'n glimpje er wel bij, maar
nu ik Alles verloren hel.)
„Alles verloren heeft alleen, wie God
heeft verloren", zei de ander ernstig.
„Nu dan gééf ik Hem verloren", barstte
Bert Donkers eindelijk dgiftig uit „en Do
miné, doe mo een groot plezier en praat
niet langer tegen me, maar ga dc deur
uit".
Dadelijk stond dc predikant op. doch heel
bedaard. „Dag Donkers", zei hij eenvoudig
hartelijk. „Je hebt gelijk: wat maar s ch ij n
voor jo is, moet je niet aannemen" en stak
den driftigen man de hand toe, die deze.
half-onthutst, even drukte.
Afgeluopen. Tenminste dat dacht Donker.».
Maar o hoe gouw merkte hij, «lat hij daarin
zich vergist had. Want, of het kwam, door
het plotselinge afbreken van het gesprok,
of waardoor dan ook hij kón den indruk
aan dat bezoek en aan dc woorden van den
jongen lcoroar,'dien hij kende als een recht
schapen mensch. maar niet kwijtraken.
Het was zeker ook niet dn eerste dé beste,
die zoo met hom gesproken had. Geen „zuur
pruim van een kerel", zooals onder zijn ka
meraden do dominé s meestal heetten, om
hun ernstige gestrengheid. Wel was het een
man, die wist wat leed was. Had hij zeil
niet voor een paar jaar zijn mooie jonge
vrouw verloren, plotseling midden in haar
oppervlakkige onbekeerde leven, cn hadden
niet al zijn gemeenteleden toen gevoeld
hoe voor dominé dit het zwaarste moest
rijn, niet de zekerheid te hebben van haar
zaligheid van een weervinden voor
eeuwig.
En lioè had dc man zijn verlies gedragen.
Méér nog clan vroeger had hij zich gegeven
aan zijn werk, zijn gemeente. Nooit had een
van allen hem zwak gezien cn toch waren
KUSSENPATROON
natuurlijk borduren als men dat verkiest,
maar het zal ook zeer mooi uit te voeren zijn
als appliqué-werk.
zc diep overtuigd van de zwaarte van het
verlies «lat dezen man trof.
Ja, die dominé die wist niet alleen wat
leed; die wist óók wat strijd was.
Van dien man was het heuscli geen laf
heid geweest, dat hij op de eerste aonron-
ning,ol het veld ruimdeWas hij zóó
zeker geweest van Bert's verlorenheid? Of
kon het waar zijn, dat al dat gepraat
slechts een schijn was geweest? Kón dat?
Geloofde hij het zélf wel?
O, als zijn vrouw dit eens had moeien
weten wat hij nu gedaan had. Ja, Als Pi
oen weerzien bestond, dan had hij nu wel
heel zeker en moedwillig alle kansen daar
op, zplf afgeslagen, Als
Tóen den volgenden dag dominé terug
kwam, en zei: „Zeg Donkers, jij hebt God
wel verloren gegeven, maar God wil jou
nog niet verloren geven", toen vond hij den
bedroefde mééi- bereid om naar zijns Ve
ders boodschap to luisteren. C.
DAMESVESTJE MET BORDUUR
WERK
-Een aardig vest-zomicr mouwen zien we
op bovenstaande afbeelding.
Vooral in het voorjaar, wanneer liet bui-
ton du nog verwarmde kamera, en vooral op
de -fiets, wat frlach kan zijn voor de reeds
luchtiger wordende kleeding, dan zijn
deze vestjes ccn aantrekkelijk bijvoegsel
aan onze kleeding, cn zc staan vaak ook
zoo aardig.
Vun eik geschikt lapje, dat men over
beeft, is zoo'n vest tc maken. Knip liet naar
'•en goed passende gladde japon, en schuin
«Ie randen af, die ge daarna afwerkt niet
biezen van zijde in donkerder kleur of niet
zijden boorband.
Het speciale van bovenstaand vestje is,
do geborduurde gamcerijig, langs don on
derrand: appliqué-werk nipt geborduurde
stelen. Een voorbeeld voor bet werk, dat
inen .uit de vrije lnilul uilvocrc (wat ongi-
lijk van groote liefstvinden we in de dé-
taütcekching hieronder.
Regelmatige arbeid is den gezonden
mensch een levensbehoefte-
Wie geheel zonder vaste arbeid leeft, kan,
hoe goed hij zijn lichaam verder ook ver
zorgen mag, daarbij op den duur niet ge
zond blijven.
Werkloosheid heeft dan ook gewoonlijk
een zoor schadelijke om niet te zeggen doge
ncrccreude invloed op die naturen, die niet
sterk genoeg van karakter zijn, om zich
een eigen, harden en doelmatige» arbeid tc
scheppen. Ledigheid is des duivels oorkus
sen, z.'gt_dc Schrift cn in waarheid is er
niets dat de mensch zoo licht leidt tot uit
spattingen van allerlei soort, drankzucht
vooral als het gemis van regelmatigcu ar
beid. Slechts de mensch die een geregelde,
desnoods moeilijke arbeid heeft tc vollich
ten kan zich op den duur gelukkig blijven
gevoelen, al was het alleen maur door het
besef, nuttig en noodig te zijn.
Maar tegenover rlit alles staat, dat
lichaam en geest, na een bepaalden tijd
van werken (voor den een korter clan voor
cien ander, en ook niet voor elk soort van
arbeid evenlanp) behoefte hebben aan ver-
poozing, aan rust en ontspanning. Wordt
telang, of soms geheel, nagelaten nan die
behoefte te voldoen, dan zullen de arbeids
kracht en liet weerstandsvermogen daar
schade van ondervinden, de inensch wordt
o v o r&pannen, als eerste kenmerk waarvan
gewoonlijk een zekere prikkelbaarheid op
treedt slapeloosheid en vroegtijdig Urachts
verlies zijn meestal tic latere gevolgen.
Daarom is een dor eerste eischen van
goede gezondheidszorg, de juiste vcrdeeling
van arbeid en rust. ieder dieue die voor
zichzeir uit te vinden, want, zooals wc al
opmerkten: zc is niet voor allo naturen en
niet voor alle werk dezelfde. Maar wie een
beetje op zichzelf let, kan bet zelf wel
merken wanneer hot „niet meer zoo gaat."
Natuurlijk moot men ook dit niet gaan
overdrijven. Het is dikwijls waar wat flinke
menschen vaak beweren dat, waar je aan
denkt, dat ga je voelen. Een massa ziekten
worden n'lecn maar ingebeeld en bestaan
in werkelijkheid niet bij dc patient. Maar
wie moeheid voelt cn zich, zooals flinke
menschen toch gewoon zijn te doen, daar
sterk tcpen verzet met do gedachte: „gaat
wel over hoor, liet werk moet eerst af'
eon manier waarbij men meestul zichzelf
wel weer meevalt wie in zoo'n geval, on
danks dappere pogingen voelt: nee, het gaat
niet, het wil- haast niet, die mag zich
toch wel eens ernstig afvragen: doe ik wer
kelijk niet tc veel achter elkaar, zou een
korte rust ertusschen niet noodig zijn?
Vaak zal men zien dat na een. korte
rustpoos het werk zooveel vlugger gaat,
dat men tenslotte toch geen lijd verloren
blijkt tc hebben.
Het is voor gezonde naturen echter vol
strekt niet noodig, dat do rust of ontspan
ning altijd zal bestaan in een nietsdoen.
Integendeel, dat zou te vadsig kunnen ma
ken. In veel gevallen zal het voldoende en
zelfs doelmatiger blijken wanneer men al
leen maar van werk verandert, d.w.z. op
houdt met den arbeid waarmee men de
grens van uitputting gaat bereiken, en in*
plaats daarvan begint met iets geheel
anders.
Do ontspanning van spierbeweging bijv.
kan heel goed bestaan in oefening van den
geest, in een poosie lezen of zoo iets, wat
handwerken bijv. Vooral natuurgenot (wan
delen voor den studicmensch die te veel
heeft gezeten, rustig, zitten of languit 'lig
gen voor het bezige sloofje dat teveel
spierarbeid achter den rug heeft) is de
beste ontspanning die er hcsüiat, omdat ze
tevens voldoet aan de behoefte naar fris-
.sclic lucht, waarin dc verloren krachten het
snelst weer herwonnen kunnen worden.
AI deze dingen gelden alleen voor don
gezonden mensch.
In geval van ziekte behoort men don
dokter to laten uitmaken wat noodig is,
wat kan of niét kan. Waar voor vele zie
ken juist dc spierbeweging onmogelijk of
verboden zal zijn. wordt men als vanzelf
geleid in de richting van ontwikkeling en
oefening van den geest, om to groote ver
veling tegen te gaan. Daar is bijv. de radio,
daar zijn de bezoeken van goede vrienden
cn kennissen die door hun gesprekken de
schakels inct de buitenwereld vormen, daar
is vooral dc lectuur.
Maar hij al dor.o dingen en dit geldt
ook vooral don gezonden mensch', mag men
nooit vergeten dat menschen die ontspan
ning behoeven, daar geen 1 h t u avonden
voor moeten maken. Want die de tijd voor
ontspanning afneemt van de nachtrust, die
zal daarmee zeer zeker meer schade binnen
halen dan winst.
Snoei op tijd,
Dc bloei gedijt.
Mits ge 't goed naar d'cischen doet;
Menigeen is tevrce'n met zijn schaar
en knipt dan maar.
Maar wie planten en wie kinderen van hun
uitwis snoeien moet,
Dient vorstand van 't werk to hebben,
Of hij doet meer kwaad dan goed!
RECEPTEN
Dll erf: fit wordt, spoelt
bukken wórden Mam
rnokvlc.Tch. ..f worm in PCbUfJOfl; do.- eerst hc
beslag ill do p«n. Pc onsovror r. echüfje:
«pek In. doe er nog ew dun lanffjc beslas ovei
en bak dc spckdlkkcn. dio do grout* hebber
opwelt. «1 au va
i half ons bote
FRACTiSCHE WENKEN
Het kan gebeuren dat in d? iii.idr- door *t was
•irhcn t-itrn komen ot dut «lo Ktjrte uit olKutil
--.lit. Dit i.« inifctal oen treken. dat aij •.•er-
«■al ««.-lit i.~. of gshe.il of t-deriD-U.1k ven ten
zijn dal
f. Voorschriften.
pRtHJk.
scherpe
iv I son bal, dio
len do kletakopjoj
Alqemt
p. h.ipdM rijde zoo vl'i.-t
middelen" 'a.' l «K- Vc-iTri aal
G'.li/uik nooit stijfsel. j U
W.i«ch d- rijde niet over of tusschen de han
den doch knijp en druk ze.
Strijk zijde bij voorkeur dadelijk ua het
'strijk 'rijde, dio stijf moet zijn. mot eon
w ii'P.ivi' 1 iter. d. n rijde dio nlnp mort Wijvon
■lauv zc door vii.jht^ ?n w.ynUe aUjf wordt.
opdroogt. da;ir droge sijde ule
strekt i
is. dut h«n slrl.jKijr.or
run a n o..enliê)
glad
is. daar de zijde c
bakblik ho-
U melk. 300 5r. rijst. 3
o, S cl»ran. 00 ipuil.ci
irvet. "vat orunjcniarmaln
Co..!; de Gist |n r|, melk
U ij sneeuwballen
bladen witte gola-
sS gr. boter, f.i-
de ballen In dampend li"
(IIftat ze op poreus pu i»i
ooi zo met een dikke laa
.okt tvo» dl ze fün
lepjrs gefruit bi nod en sl
Gc-d'ircndo h*t koken, mor
urend oingeschud worden.
Het gehakt op de ucwoi
Ier vi»esch*oorton laag o
ot plaatsen (de onderst
Met het dek»
i bereiden. He
daar dikke gedecl-
Wille zijde.
sCf<r vuil Ir.
Slappe zijd.
(j irram op
vertoont.' U;
Het Iriecdli
wordt in de waterstof
de zon of In het lirl.t
blei-ken in: wat
v. drukknoopjes, omdat
Men kan
lekt ïlu'we.
l'an neemt men hei
ontri f""»" °'<oudr "vat
rijde In: 1 K
Fluweel wasschen
donkere kleur gerust
In dit sopje laai
ruslvlpot 2 uur in dtn lt s...n:innon «0idt gehouden. Vooral
4niet up de strijkplank!
