MANSION POLISH
KAMPEN WORDT GEUS!
Ue/JwudpJ c/jxttge
Radio Nieuws.
SAMBO EN JOCKO
VRIJDAG 28 MAART 1930 DERDE BLAD PAG. 9
DOOR E. D. J. DE JONGH JR.
Jail Arentsen
of A erts, oorspronkelijk mandenmaker van
beroep, die wegens zijn aanhangen van de
Gereformeerde leer uit Alkmaar, waar hij
woonde, de wijk had moeten nemen naar
Engeland. Hij kwam nu naar Kampen, waar
hij reeds vroeger vertoefd schijnt te hebben,
en begon op het kerkhof van het Cellebroe-
dersklooster (op de plaats waar nu „de
Weeshuizen" staan) zijn prcdicaties te hou
den. Dat de kloosterbroeders dit toelieten
getuigt «wel «van een welwillende gezindheid
Wns de nieuwe leer.
Teneinde deze zaak te bespreken kwam
de raad met de beide gemeenten op het
raadhuis (bijeen, waar besloten werd om do
twee burgemeesters, A rent Brant en
Berend Wcsselinck, met twee stads
dienaars uit te zenden om Arentsen voor
hen te brengen. Nadat hij daar verschenen
was werd lieni gevraagd waar hij de stout
heid vandaan gehaald had om binnen de
stad te komen en daar te prediken, waarop
hij antwoordde, dat hij door de,burgers
daartoe was uitgenoodigd. ITem we ril nu ge
jast om op staanden voet de stad en haar
vrijheid te verlaten; twee stadsdienaars ge
leidden hem tot over de IJsselbrug.
Toegeeflijker dan tegenover Arentsen was
men jegens Mr. Christiaan van Driel
en den rector der Latijnsche School, Mr.
Caspar Hols tech (die later in de Ge
reformeerde Kerk van Kampen een rol van
beteekenis zou spelen), wien schepenen cn
raad vergunden „het sacrament des altaars
onder twee gedaanten" aan de zieken, die
luiks begeerden, tc nierstrekken.
Onder Alva's bewind.
De toestand werd er niet toeter op met de
komst van A1 v a als landvoogd in de plaats
van de hertogin van Parma, van welke be
noeming koning Philips bij schrijven van
13 October 15G7 aan de Staten van Overijssel
kennis gaf, met bevel hem alle onderdanig
heid te bewijzen. Weldra, namelijk in het
begin van 1568. zond de nieuwe landsoogd
lijn luitenant Z e tg e r van Groesbeeck
met eenigen van 's konings raden naar
Kampen, met de boodschap, dat. bij ver
nieuwing van den stedelijke» raad. im-vlp
katholieke personen «zouden gekozen word n
en dat de namen zoqacI van de nieuw-ge-
kozenen als die der aanblijvenden hem
moesten worden opgegeven. De raad van
Kampen antwoordde daarop, dat hij zich
steeds in gehoorzaamheid aan den koning
gedragen had en dit zou blijven doen; dat
er in Kampen geen beeldstormerij of iets
dat er op geleek had plaats gehad, dat geen
enkel geestelijk persoon eenig leed was aan
gedaan en dat alles bij het oude gebleven
V In den zomer van 1568 maakte Al va een
rondreis door Overijssel. Eerst bezocht hij
Deventer, ging van daar in de gauwigheid
naar Groningen om den voor de zaak der
vrijheid zoo noodlottigen slag bij Jemmin-
gen tc leveren en kwam
den 5en Augustus te Kampen
aan, waar hij twee dagen vertoefde. Hij
wal vergezeld van zijn oudsten zoon Don
Fred e ri k en van zijn natuurlijken zoon
den groot-prior van Malta,' benevens een
groot gevolg. Hij nam zijn intrek in het
huis van de weduwe Cruise of Kroeze in
de Oude straat, waarschijnlijk het huis No.
163. Al va was den burgers van Kampen
niet ongenegen, ook al omdat de beelden
storm hier ter stede niet was doorgedron
gen. De stadsregeering van haar kant ver
eerde den hertog een vat wijn, een vetten
os en een last haver, welke geschenken
de landvoogd met dankbaarheid aanvaardde.
Sinds op'l April 1572 door de inneming
.on den Briel dc kansen gekeerd waren,
hadden verschillende steden zich aan de
Geuzen overgegeven En ook in deze streken
lieten zij zich gelden.
Hoe langer hoe meer trokken de Staatsche
«roepen dezen kant op, steeds driester wer
den zij in hun optreden. In Juli overviel
eon bende van 200 of 300 ruiters het kloos-
in Brunnepe, een buitenwijk van Kam-
maar toen de burgers aanstalten tot
tegenweer maakten, trokken de aanvallers
at in de richting naar Epe, den roof der
huislieden met zich voerende.
Den 9en Augustus verscheen graaf van
den Berg
met zijn leger voor Kampen.
Zijn commissaris Hendrick van Broek
huizen zond hij vooruit om met de stads-
Xring omtrent de overgave te onderhan-
Deze wilde daarvan echter niets
weten en zeide dat zij den koning trouw
bleef. Van den Berg liet daarop de stad van
drie zijden beschieten en roofde al het vee
op Sevelingen, de Groente, de Melm (dat
zijn stadsweiden) en elders. De kracht van
de belegeraars werd versterkt doordat som
mige burgers op hun hand waren; dezen
lieten zich des nachts met touwen over de
muren neer en verstrekten aan Van den
Berg allerlei inliohtingcn omtrent de ge
steldheid van dc stad. Andere burgers
eischten de overgave van de stad en onder
handelden met de belegeraars. Den raad
zonk alras dc moed in de schoenen en van
de aan Alva en Hierges gedane beloften
bleef al heel weinig over. Er werd besloten
dc sted over te geven, zij het oök onder
protest.
Den Hen Augustus, dus na een beleg van
slechts twee dagen, gaf men dan ook de
stad oyer, na eenigc besprekingen, die uit
een venster van dc Hagcnpoort werden ge
voerd. Tot de voonvaaiden, waaronder de
overgave plaats had, behoorden deze, dat
geen kloosters of priesters, geen geestelijke
of wereldlijke personen eenig letsel zouden
ondervinden, en dat hun, die van de Room-
sche religie zoowel als hun, die van de Augs-
burgsche Confessie waren, vrijheid van gods
dienst zou worden gewaarborgd. Hierna is
graaf van den iBerg met zijn staf binnen de
stad gekomen.
Kampen weer Spaansch.
Wie gemeend zou hebben, dat de stand
van zaken zooals die nu was, van blijven-
den aard zou wezen, zou zich deerlijk ver
gist hebben. De bloeddorstige en fanatieke
hertog van Alva was er de man niet naar
om het lijdelijk aan te zien, dat in het Oos-
icn des lands de prooi hem was ontnomen.
Op ontzettende wijze zou hij wraak nemen.
Toen dan ook op den 19cn November de
tijding van de inneming van Zutfen en de
menschonteerende gruwelen, die haar had
den vergezeld, tot Kampen doordrong, sloeg
ieder de schrik om het hart De ruiters,
die in de stad lagen, namen ijlings de
vlucht; dc burgers, die daartoe in staat wa
ren, trokken uit de stad en begaven zicli
naar Gcnemuiden. Be gravin van den Berg,
Maria van Nassau, een zuster van Prins
Willem van Oranje, schoon zij in hoogst
zwangeron toestand verkeerde, trachtte, als
een dienstmaagd verkleed cn op- een mest
kar gezeten, over de IJsselbrug te ontkomen,
maai- aan de wacht over de rivier gekomen
werd zij door do soldaten herkend, uitge
scholden en genoodzaakt naar de stad terug
te keeren.
De soldaten van de bezetting schoolden
samen op de Koornmarkt en wilden oproer
verwekken; zij scholden op den graaf en
waren van zins de stad te plunderen, maar
dit werd door hopman Jan R ij k h o 11 ge
lukkig voorkomen.
Het Oude Stadhuis te Kampen,
De St. Nicolaaskcrk te Kampen,
Graaf van den Berg, die in de eerste helft
des jaars door de steden van Gelderland en
Overijssel als stadhouder voor den Prins ge
huldigd was en die van Kampen uit geschre
ven had, dat hij dc stad tot den laatsten
ademtocht verdedigen zou, nam op lafhar
tige wijze de vlucht.
Op den dag waarop dit alles plaats had,
kwam er hier ter stede een schrijven uit De
venter, waarin aangeraden werd om, gezien
het schrikkelijk droevig lot, dat Zutfen ge
troffen had, gezanten naar Don Frederik te
Zutfen te zenden om genade af te smeeken
en zich weer onder de gehoorzaamheid van
den koning van Spanje tc stellen. Aan de
zen wenk gevolg gevende vertrokken reeds
den volgenden dag twaalf afgevaardigden
uit deze stad naar Zutfen en toen zij die
stad genaakten was het afgrijselijk om te
zien hoe de boomgaarden langs de wogen
vol hingen met
naakt uitgeschudde lijken,
zoo van burgers als van soldaten.
Te Zutfen aangekomen maakten de gezan
ten eerst hun opwachting bij den stadhou
der Hierges; na een voetval voor hem ge
daan te hebben beloofden zij hem gehoor
zaamheid en verzochten zijn voorspraak bij
Don Frederik, die hun werd toegezegd.
Vervolgens werden ze bij den zoon van
Alva toegelaten, voor wien zij eveneens een
knieval maakten, en wien zij in de onder-
danigste bewoordingen smeekten om hun
hun afval van den koning van Spanje te ver
geven en hen weer in genade aan te nemen.
Don Fréderik's antwoord was dat hij hun
verzoek zou inwilligen, maar dat zij het voor
lief moesten nemen, dat hij een garnizoen in
de stad legde. Daarna gaf hij aan al de af
gevaardigden de hand.
In Kampen .teruggekomen gaven o'e atge-
•zanten verslag van hun bevindingen, en on
middellijk daarna werden de nieuwe regee-
ringspersonen, die door graaf van den Berg
waren benoemd, ontslagen en de oude in
hun ambt en waardigheid hersteld.
Zoo was dan al spoedig de blijdschap
de Gereformeerden in droefheid verkeerd.
Gedaan was het met de vrije oefening van
hun godsdienst; ontnomen werd hun weer
de kerk, die zij nu drie maanden lang voor
hun eeredienst hadden gebruikt. De aan
vankelijk zoo heerlijk vervulde hoop, zoo
lang gekoesterd, om God te .mogen dienen
naar de inspraak der consciëntie, was, wie
weet voor hoe lang, de bodem ingeslagen, en
wederom was er een periode ingeluid, waar
in zij het juk van de krenking der gewetens
vrijheid, ja misschien van een duldelooze
geloofsvervolging in al zijn zwaarte te dra
gen hadden!
Rennenberg liet niet veel tijd verloopen
eer hij tot de uitvoering van zijn voornemen
overging. In 't laatst van Mei 1578 zond hij
zijn hopman Wo 11 er Hegeman op
Kampen af met opdracht om de stad bij
verrassing in te nemen. Hierin slaagde hij
niet, maar den 30en Mei kwam het buiten
INGEZONDEN MEDEDEELING.
de Veenepoort tot een treffen tusschen de
troepen van Hegeman en het Duitsche gar
nizoen, dat zich buiten de poort gewaagd
had, met het gevolg dat dc bezetting gesla
gen en weer de stad in gedreven werd.
Hegeman begon nu de stad te beschieten
ran de zijde van de Veenepoort en trok zelf
rm de stad heen naar Brunnepe. De voor
stad de Hagen was nu het tooneed van her
haalde uitvallen, waarbij aan weerszijden
velen het leven lieten; ten laatste moest de
bezetting zich binnen de stad terugtrekken,
nadat zij tal van huizen cn het sclioone Ba-
gijneklooster, waaruit de nonnen gevlucht
waren, in brand gestoken had. Rennenberg
zelf kwam ziüh ook in Brunnepe legeren,
maar de troep, dien hij bij zich had, was
ren ongedisciplineerde bende, terwijl hij
'oor kruit noch lood gezorgd had, en zelfs
geen geld had om de soldij te betalen. Om
streeks het middon van Juni kreeg hij ech
ter versterking uit Holland, doordat hem
toegezonden werden twee vendels onder
Didrik Sonoy en drie vendels onder
bevel van Aert van Duivenvoorde.
Maar met dat al waren al dc soldaten, die
de stad lagen, nog geen 10UO man
sterk.
De bezetting deed stoute uitvallen uit de
Cellebroeders- en de Broederpoort, waarbij
aan beide zijden heel wat dooden vielen. In-
tussohen steeg de nood in de stad bij den
'ag.
De belegeraars, die bij vernieuwing ver
sterking hadden gekregen, gingen voort met
de stad duchtig te beschieten. Tusschen de
Kalverhekken- en de Hagcnpoort werd ei
sen groote bres, 33 sohreden lang, in den
Jtadsmuur gesohoten, waarvan het puin in
de graciht stortte. Hoewel de belegerden
deze bres meesterlijk herstelden en niet
tegenstaande zij krijgsvoorraad genoeg had
den, waren zij bevreesd voor de nadering
an den Paltsgraaf Joan Casimir, die
met een groot leger in Overijssel gevallen
was. Daarom vroeg de magistraat den 17en
Juli aan Rennenberg vrijgeleide voor ge
zanten, die hij zCnden wilde om over de
overgave der stad te onderhandelen. Die
samenspreking had plaats buiten de Veene
poort en had tot gevolg, dat de stad zich
overgaf.
Graaf van Rennenberg legde nu drie ven
dels Staatsch krijgsvolk in de stad, hetgeen
in 't geheel niet naar den zin was var J*
burgerij. Daarom wendden de leden vai
gezworene gemeenten en de hoplieden der
schutterij zich tot ridderschap en steden
alsmede tot den stadhouder met een uitge
werkt vertoog, waarin de nood der stad uit
eengezet werd en duidelijk werd gemaakt,
dat die zijn ooi-zaak vond eerst in het Duit
sche garnizoen, waarvan zij zes jaar lang
den druk had ondervonden, daarna in de
belegering, die zij had doorgestaan. Alle
bronnen van inkomsten waren opgedroogd,
talrijke burgers verlieten van wege hun ar
moede de stad en gegoede ingezetenen ston
den hun voorbeeld te volgen, als zij niet
ontheven werden van het onderhoud van
het garnizoen. In dit smeekschrift werd
verder belooofd, dat burgemeesteren, sche
penen en raad en alle burgers en ingezete
nen van Kampen zich met 'n plechtigen eed
zouden verbinden om de stad trouwelijk te
houden en te bewaren voor Zijn Koninklijke
Majesteit, de Generale Stalen en evenzoo
voor Zijn Genade als wettigen Stadhouder.
Dit vertoog bleef niet zonder uitwerking;
Rennenberg liet zich vermurwen en reeds
den 14en October liet hij het krijgsvolk uit
de stad trekken. Echter niet dan nadat Rid
derschap en Steden beloofd hadden, dat de
magistraat veranderd zou worden Ln den zin
van den in 1572 na het vertrek van Van den
Berg'-afgezetten raad; voorts dat er voor
zorgd zou worden, dat noch de Roomsohen
noch de1 Hervormden gehinderd zouden
worden in het houden van hun godsdienst
oefeningen. Nog enkele dingen meer werden
overeengekomen, zooals het in bewaring
hebbers van de sleutels van de stad, als
ook dat de stedelijke regeering er in toe
moest stemmen, als de stadhouder dit noo-
dig zou oordeelen, dat er weer een bezetting
in de stad gelegd werd. Tot nakoming van
deze voorwaarden verbonden zich Ridder
schap en Steden, terwijl bovendien Eggert
Ripperda, drost van Sallard, Joh an
S1 o e t, drost van Vollenhove, Robert van
Ittersum en Johan van Voerst zich
daarvoor persoonlijk verantwoordelijk stel
den.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
POESJE: „Je zal er van langs krijgen wannéér mevrouw
dat oude been op haar prachtig gewreven
vloer ziet."
HONDJE: „Wel nee ze zal zeggen „Die lastige Fik
't is een geluk dat met een beetje Mansion
Polish die vloer weer in orde komt."
maakt Vloeren en Meubelen vlug fijn glanzend, en de kleur cn
nerf van het houtwerk fraaier. Het is ook een uitstekende Wrijf-
was voor en het behoud van Linoleum. Donkere Mansion is de
specials Was voor Ebbenhout, Donker Eiken en andere soorten
donker hout.
Overal verkrijgbaar.
Importeurs: N.V. HANDEL MAATSCHAPPIJ RECK1TIS, Rotterdam
de vertegenwoordigers der drie metaalbe
werkersbonden, waarin werd besloten een
Collectief Contract te sluiten tusschen de
leden der R.K. Werkgeversverceniging, die
zich vóór het C. A. hadden uitgesproken en
de genoemde bonden. Met de andere leden
der werkgeversvereniging zal door haar
Bestuur nog nader overleg worden gepleegd
Het C. A. zal geacht worden uiterlijk 5
April te zijn ingegaan.
Te Antwerpen vergaderde de Internationa
le Commissie ter Bevordering van den Han
del en Industrie in Diamant.
Op deze vergadering werd de wensdhelijk-
hekl van een hernieuwde stopzetting der
diamantnijverheid besproken.
Aanwezig waren de afgevaardigden van de
verschillende werkgeversorganisaties en van
de beurzen van Amsterdam, Antwerpen en
Patrijs.
Na langdurige discussies werd met bijna
alge-meene stemmen besloten de ledenver
gaderingen van de daarvoor in aanmerking
komende organisaties te adviseeren om de
in Februari j.l. opgeheven gedeeltelijke stop
zetting van de industrie opnieuw in te voo
rren en wel in dien zin, dat in Amsterdam
zal worden gewerkt drie dagen per week en
in België geheele dagen, doch ian ora de
andere week. Het besluit zal gelden voor
onbepaalden tijd en niet kunnen worden her
roepen, zond 'i' dat deze Internationale Com
missie daartoe haar advies zal hebben ge
geven.
ZATERDAG 29 MAART.
12 Godsdienstig halïuurtje. 12.— Tijdsein. 1?.16
1 Gramofoonpl "I U| jij--
6.15 Sportpraatje. 6.156.40 Gramofoonmü»!ek.
-7 Journalistiek
koverzicht. 7—7.TO
zondheldshalfui
latie. 6.Tijdsein- 6.Concert
jn Gramofoonplat
MOORD OP HAAR KIND
Het Gerechtshof te Arnhem heeft arrest
gewezen in de zaak tegen Nolda van T-, die
door de rechtbank was veroordeeld wegéns
moord op haar kind tot drie jaar gevange
nisstraf was veroordeeld. Het Hof bevestigde
het vonnis der Rechtbank en legde de ver
dachte eveneens drie jaar gevangenisstraf
op.
UIT HET SOCIALE LEVEN.
HET CONFLICT IN DE BOUWBEDRIJVEN
De R.K. Bond van Bouwpatroons heeft in
een vergadering met 14 tegen 3 stemmen
goedgekeurd het resultaat van de Maandag
j.L met den Rijksbemiddelaar prof. mr. Aal
berse gehouden conferentie.
Naar aanleiding van het feit; dat in de
ledenvergadering der R.K. Vereeniging van
werkgevers in de metaalnijverheid van 24
Maart 1.1. de statutair vereischte meerder
heid van drievierde der stemmen voor het
afsluiten van het Collectief Contract niet
was verkregen, heeft op Donderdag 27 Maart
een conferentie plaats gehad tusschen het
Dagelijksch Bestuur der R.K. Vereeniging
van Werkgevers ioa de Metaalnijverheid en
VAN EEN LEEUW EN EEN AAP
131. De bloem der Broek-op-Zandsche
[schoonen,
Staat schuchterblozend in een rij,
Getooid met bloemen, lint en strikjes,
Gehuld in kant en witte zij.
De jongste draagt als welkomstgroet
Een ruiker liefelijk en zoet.
132. Tuut-tuut-romhom daar komt de
[spoortrein,
Houdt knarsend stil bij het station,
Waarop het zangkoor vol van geestdrift
Terstond het welkomstlied begon
En bij het klinken van 't refrein
Richt ieders oog zich op don trein.
(Wordt Maandag vervolgd.)
FEUILLETON
Onder Zijn vleugelen
Door ZENOBIA BIRD.
(2U
Dick Met Warren eerst praten, hem aan
moedigend zijn wederwaardigheden, zijn
hopen, zijn plannen en zijn ambities te ver
tellen, zijn angst voor de consequentie wan
neer hij zijn leven zou geven in Gods hand.
Hij debatteerde niet met hem, maai- toen
hij uitgesproken was begon de man, die
zijn God kende en die dezelfde overgave in
zijn eigen leven meegemaakt had, zijn
vriend te vertellen, wat de Heere Jezus
voor hem beteekende. Hoe zijn leven gewor
den was met die hand van liefde en wijs
heid en macht aan het roer.
De Geest Gods werkte. Plotseling, als
^elen de schellen hem van de oogen, zag
■Warren.
Zonder één woord viel hij voor God op
'le knieën te midden der dennennaalden
en stortte zijn hart uit in een gebed tot
algeheele overgave, terwijl hij gebroken
voeg om vergeving, dat hij zóó zijn lief
hebbenden Zaligmaker en Heere gewan
trouwd en aan Hem getwijfeld had.
HOOFDSTUK XIII.
Een nieuw gezichtspunt
Als een „wolkelooze hemel" was de vol
gende dag. Nooit scheen er één deze gelijk
geweest te zijn. Vreugde overal! Warren
Hethringt.cn kon bijna niet uitspreken
zelfs al had hij 't geprobeerd de over
groots M-eugde, verlichting, en opwellende
dankbaarheid die hem tot overvloeiens toe
vervulde.
Met den Bijbel in de hand ging hij naar
het Bijbelstudieuur. Zacht voor zichzelf
fluitende: Als 'kU ooit liefhad mijn Jezus,
dan is het nu."
De stuclie dien morgen was buitengewoon.
Hij verwonderde er zich over hoe hij ooit
dien man saai had gevoncen. Iedere bladzij,
edere tekst uit zijn Bijbel scheen met nieuw
licht te flonkeren. Hij genoot er van evenals
'n gezond mensch van natuurlijk voedsel
geniet
Het uur van Zendingstudie had hij ver
schillende malen verzuimd. Dezen morgen
luisterde hij met de grootste aandacht naar
de klare roepende stemmen en ten slotte
schreef hij verscheidene cheques, welke op
verschillende plaatsen dienst konden doen.
Tijdens het uur van de Christelijke levens
problemen lachte hij bijna hardop; er sche
nen deze morgen geen problemen te zijn.
Eén groot probleem bleef en dat was het
leven zelf en onophoudelijk zong er in zijn
hart „Mij is het Leven Christus." Ja er
■zouden vele raadsels komen, dat wist hij
zeker, problemen en moeilijkheden, maar zóó
totaal was zijn overgave geweest, zóó geheel
geloofwaardig zag hij zijn God, dat de toe
komst hem niets moeilijks scheen in het
licht van deze overgave nu voor altijd ge
daan. Hij luisterde heilbegeerig naar alles
wat gezegd werd over die kleinere zonden
van eiken dag, welke hij wist dat zoo ont-
eerend waren voor dien Christus. Hij zag
met klare helderheid dat ons, wanneer wij
onze zonden belijden er later barmhartigheid
geschieden zal en dat Hij ons reinigen zal
in het dierbaar bloed van Christus, reiniging
witter dan sneeuw. Teksten, in zijn jeugd ge
leerd, kwamen hem nu in herinnering. Ze
waren als verborgene rijkdom aan het licht
gebrachtl
Op weg naar het diner passeerde hij het
meisje dat hij al eerder had gezien. Ze lachte
en praatte met een vriend en scheen hem
niet te zien. Door haar glimlach scheen hij
opnieuw in haar Hilda Carroll te zien.
Deze keer was de gedachte hem niet on
sympathiek en hij liet zich gaan in het schil
derijtje dat in zijn herinnering zag: een
aardig plaatje van 'n lief levendig meisje met
een diepte en trouw in haar karakter dat
maakte dat de jongen van lang geleden haar
op "n voetstuk plaatste ver boven alle
anderen.
Opnieuw vei wonderde hij zich, waar zij
toch moest zijn, waarschijnlijk getrouwd,
natuurlijk, voegde hij er bij. Hij herinner
de zich nu hoe zij placht te spelen met het
kleintje van de buren. Ja, verkoos zij niet
eenmaal thuis blijven bij dit kindje, toen
ziin moeder ziek was. boven uitgaan en
roeien met hem? „Een man heeft een ju
weeltje van een vrouw en lieve kindertjes
dat. denk ik."
bezielt mij nu toch?" Hij had zich voorge
nomen te trouwen, maar „het" meisje was
nog niet gekomen en hij had het le druk
gehad om er veel aandacht aan te schen
ken.
Op de Bijbellezing gaf hij zijn eerste pu
blieke verklaring, wanneer dat zoo genoemd
kan worden. De andere jongelui waren blij
en er was een ongewone toon van dank in
het kringetje dien avond.
Warren zelf nam aandeel in het gebed
en hij deed het zoo vrijmoedig, dat hij nau
welijks kon gelooven, dat het jaren geleden
was sinds hij hardop met zijn God gespro
ken had.
Later, toen hij voor zijn bed knielde, dacht
hij plotseling aan zijn belofte om voor Hil
da Carroll te bidden. Hij had heel kort zijn
belofte gestand gedaan, maar nu al sinds
jaren niet meer. Hij beantwoordde aan wat
Gods roepstem scheen cn bad ernstig voor
haar, dat zij zou leeren de vreugde, welke
hij nu bezat Hij bad zelfs voor haar huis
en kinderen wanneer zij ze had en dat
haar man harer waardig mocht zijn en den
Heere ook liefhebben en dienen.
Hij was verbaasd, meer dan verbaasd
door de hardnekkigheid, waarmee ze steeds
weer hem in de gedachten kwam.
Opnieuw vroeg hij af of 't mogelijk zou
ziin. dat zij dicht bij was.
Het was waarschijnlijk omdat de lucht
doorkruist was met gedachten aan anderen
dat het meisje hem in herinnering kwam
Hij wilde hier voor haar bidden, maai
haar onnienw vergeten, wanneer hij naar
R terug keerde.
De laatste dag van de conferentie was
aangebroken. Kleine groepjes wandelden
hier en daar over het terrein, een gelief
koosd plekje opzoekend of een laatste praatje
tnakend met een nieuwe vriend.
Warren en Ned drentelden door 't bosch
en rond het meer. Een warme, hechter vriend
schap dan ooit te voren scheen tusschen
hen ontstaan.
Zij hielden er van om over de behandel
de punten in de morgendienst te praten,
ze in hun gedachten te „hameren".
„Wat ga jij doen, Warren, wanneer wij
weer te R. zijn? Vind je ook niet, dat we
iets meer voor den Christus moeten doen
dan we ooit deden?"
„Ja, en dat ben ik ook van plan." Hij
richtte zich op, zuchtte en vervolgde met
schitterende oogen: „Als ik er aan denk
wat Hij voor mij gedaan heeft, Ned, ja
voor ons allen!" dan zachter: „Wat is
pen mensch, dat Gij zijner gedenkt of een
menschen kind, dat Gij hem bezoekt?"
..Ik ca naar de kerk. bidstond en Zon
dagsschool, wanneer ik weer terug ben," zei
Ned beslist
„Sinds ik hier deze week geweest ben en
gezien heb wat groote dingen er in den
Bijbel staan en wat een wondervollen Red
der wij hebben, en wat een prachtig iets 't
Christelijk leven is en behoort te zijn, ver
wondert het mij niet. dat onze goeie, do-
miné soms ontmoedigd is, dat er zoo wei
nig menschen willen komen en hooren wat
hii ze te vertellen heeft. Hij is geen groot
redenaar, maar een goed man, en ik weet
dat hij den geheelen Bijbel even zoo ge
looft als ze hier doen. Ik sliep meestal
Zondagsmorgens in plaats naar de Zondags
school te gaan. Ik ben er ook niet meer
dan vier maal dit jaar geweest Soms was
ik vroeg genoeg op voor de kerk ,maar
meestal niet, 's avonds was ik uit met een
meisje of er kwam bezoek en dan praatten
we, en maakten muziek of iets dergelijks.
Nu schaam ik mij er voor en ik noemde
mij zelf nog wel een Christen.
Ik ging alleen naar de kerk om fatsoen
lijk te zijn, maar wanneer Christus en
Gods huis en de prediking en leering van
het Woord zoo weinig -oor mij beteekende,
en ik werd verondersteld er iets van te
weten, hoe kunnen we dan verwachten, dat
de menschen, die er niets van weten, zich
er toe zouden aangetrokken voelen? Er is
een kerk dicht bij ons. waar allerlei ge
beurt, en het is grappig, om er eens een
kijkje te nemen, omdat de massa er komt,
maar de dotniné is modern, schijnt a||een
maar 'n halve Bijbel te bezitten en voor dat
gedeelte nog niet veel respect te hebben.
Heel veel menschen vereeren hem, omdat
hij een redenaar is, maar mij zien ze er
nu niet meer zoolang er nog een plaats is
om te aanbidden, waar men een heele
Bijbel en een werkelijke Zaligmaker ver
kondigt"
De twee vrienden behoorden tot verschil
lende kerkgenootschappen; dat van Ned
was, znoals hij meende, een van de klei
nere. maar zijn ouders waren er actieve
leden.
■volgd.'
