deVlPOtmW),
HBcTH
HANDWERKEN
Uw adres voor:
Avond =Toiletten
1 PM* noordblaak
Kerst-Geschenken
VAN KLEINE DINGEN
HUISHOUDING EN KEUKEN
VOOR DE VROUW No, 48.
elegante flaffeuse vormen
moderne smaakvolle kleuren
ongeëvenaard lage prijzen
TT r y nèj PASSAGE
HBJLPnL/1 I J3 ROTTERDAM
Uw adres
voor*
smaakvolle en nuttige
als i Vesten, Zakdoekjes, Shawls, enz.
PASSAGE-NOORDBLAAK - ROTTERDAM
leven nu weer in den gezelligen tijd,
jt de musschen armoe lijden nee, zoo
ik' als 't hier staat, bedoelde ik het na-
lurlijk niet; ik wou zeggen: dat ze armoe
iaden lijden, als ze te verwaand waren,
van ons wat aan te nemen,
's Zomers is dat anders.
kunnen ze je wel 's één of twee
eëïe dagen met je broodrommel op ba Icon
kozijn laten zitten tenminste hier bui-
n is dat zoo. En dan wil 't me vaak toe-
:hijnen, als ze zoo hoog langs de ramen
[heren, of ze tegen elkaar zeggen: „wat
inken ze wel, overal kunnen we nu te
te keur gaan, en dan zouden we
is voor zoo'n beetje broodsnippers zoo
icht bij menschen en huizen wagen, waar
toch altijd op je hoede moet zijn, en zelfs
ader den maaltijd schrikken en opvliegen
an, bij elk geluidje, nee hoor".
Maar, zooals ik al zei dien tijd hebben
:e nü niet. Ze zijn nu weer arm en hon-
arig, dus nederig, de stakkerds. Dat wil
Bggen, nederig voor hun doen, want inder-
aad schikt het ook daór nogal mee. Als
at buikje ook maar hhlf vol is, hebben ze
eer 'n praats voor zes.
Want wat zijn het toch leuke, wilde, bru-
ale opscheppers, wat een echte gauw-die
die straatjongens-onder-de-vogels.
flat je heele balcon of tuin eens vol liggen
iet lekker gekruimd of geweekt brood,
rodat er zéker voor 't heele troepje genoeg
dan tóch probeeren ze allemaal telkens
het ééne stukje te gappen, dat 'n ander
in z'n snaveltje heeft.
't Is dan ook heusch niet alleen om de
s c h e n, dat ze zoo voorzichtig vlug
neerschieten, en na één hapje op
laande poot weer wegscheren. Houd het
ok niet voor brutale ondank. Zoodra het
eelbegeerde en veelbenijde hapje zonder
ngelukken naar binnen is gewerkt, zie je
terugkomen. En straks, of morgen,
ianneer je heele voorraad al lang verdwe-
is, zullen ze nog 's weer terugkomen,
lak bij je raam gaan zitten en langs 'r
naveltje naar binnen gluren, om je te be-
anken voor 't lekkers of misschien
't alleen maar 'n vraag naar meer.
Tenminste daar houd i k het meestal
laar voor. Want wie in het leven eenmaal
dankbaarheid gaat rékenen, die verliest
et echte gevensgenoegen.
Want 'n genoegen is het.
Weten alle huismoeders, die, omdat het
uiten koud is, het servet met de krui-
leltjes maar uitschudden boven de goot-
leen, of die 't blikje van het tafelschuier-
maar leegen in de kolenkit, weet men
alle huizen waar een zieke, vooral een
ad, heele dagen zich ligt te vervelen, cn
an uit 'n raam, waardoor nooit ge
eg (te zien is weten alle alleen-wonen
n wier leege uren vaalc alléén gevuld
orden met het smartelijk heimwee naar
■thuis, dat voor altijd gesloten is, of
iet smachtend verlangen naar- een geluk,
at töQh geen streep haderkomt en alle
alfgénoegzamen, die „de menschen geluk-
niet rroodfg hebben", en de dieren ver-
cliten wéten ze het, wat een onzegbaar
ijn genoegen er liggen kan in de geregelde
org voor het steeds aangroeiend troepje
ogels, dat het vriendelijke balcon of raarn-
'Jn telkens weer weet terug te vinden?
Geregeld want dat zijn ze zelf ook.
Dat merk je al gauw, wanneer je een-
aaal begint dat ze telkens op vaste tij -
!an, als bij afspraak, op je verzamelplaats
(komen, hetzij je voor vulling gezorgd hebt
'niet. Ze scharielen rond, wachten nog 'n
oosje, zoeken hier en daar, en als er
iets is, kijken ze ten slotte op, alsof ze
ich afvragen, of zij abuis zijn of hun clis-
ributiekantoor?
Wat,is het weinig: 'n paar stukjes van het
rood, dat ge allicht tóch overhoudt 'n
aar minuten van den tijd, dien ge waar-
chijnlijk toch aan liefhebberij zoudt „ver-
pillen en déarmee worden schepse-
PAPIERMANDJES
Zijn er heusoh nog huiskamers waar men
eze handige en praktiscne „meubeltjes"
liet heeft? Waar men, als er eens 'n prop
apier of zoo iets moet worden weggedaan,
oekt naar een. aschbakje of iets dergelijks,
ot de huisvrouw zegt: „geef maar hier!"
Waarom zal men het nalaten, ergens in
en verborgen hoekje een aardig prulle-
nandje neer te zetten, om de kosten? Die
an men zoo klein maken als men wil.
Het is namelijk al heel gemakkelijk om
rullemandjes zelf te maken uit karton,
at men rnet een goedkoop lapje cretonne,
mdhuisstof of iets dergelijks bekleedt.
jn verschillende manieren te volgen.
iVil men bijv. een ronde pruilemand, neem
aen stuk karton zoo breed als de bak
moet worden, en zoo lang als de om-
rek van het bodemvlak.
Maak een pla,tte zak (den vorm van een
iussensloop) even. groot als 1 stuk karton,
ichuif dit er in, en naai de open zijde ook
licht. Bug dan het karton om, zoodat de
ivee staande kanten elkaar raken en naai
lie aan elkaar.
Daarna wordt een rond stuk karton ge
flipt, dat van onderen precies tegen de
and van de cylinder sluit. Ook dat be
ileedt men ter weerszijden met de stof, en
laait het langs den rand van de beneden-
and van de ronde vorm.
Misschien nog gemakkelijker te maken is
en vierkant of driehoekig bakje. Men
neemt dan 3 of 4evengrodte stukken kar-
lon, die elk afzonderlijk geschoven worden
een zak van cretonne of andere stof en
lan langs de opstaande randen weer ste
ng aan elkaar genaaid. Daarna maakt men
lp de vorengemelde manier een bodem, drie
toekig of vierkant en naait deze weer vast
langs de randen.
Wie dit alles te bewerkelijk vindt, en
»og' gauwer klaar wil zijn, of mannen- of
iongenshulp ter beschikking heeft, kan een
doodeenvoudig klein botertonnetje bij zijn
everaneier aanvragen en dit goed schoon-
knen. Heet water en zeep gebruiken, ah-
iers gaat het vet er niet uit.
Schuur ten overvloede het tonnetje met
frof schuurpapier nog gqed glad, dit ter-
*'ille.van de.verf en beschilder het dan
Wet een goede verf, ripolin bijvoorbeeld.
Neem frissche tinten voor binnen- en bui
enkant verschillend en verf er nog een
band omheen, paars of zwart bijv; Met een
froene binnenkant zal aardig staan,
1 e n van den hongerdood gered.
'n Fijn genoegen noemde ik het, maai
er ligt ook een rijke troost in.
Want wie, die zelfs onder de zwaarste
zorgen, van het brood, dat hij zoo zuur en
moeizaam verdiende, nog zijn geregelde
kruimkens offert aan de vogels kan, ter
wijl hij het aanziet, hoe vroolijk en dank
baar zij zich te goed doen nog één oogen-
blik er aan twijfelen, of een Vader, die het
Zijn menschenkind in 't hart geeft de
muschjes te spijzen zal ook Zelf Zijn
kinderen blijven verzorgen,
We weten, o ja, we gelooven het wel, dat
God voor ons zorgt en zal blijven zorgen,
maar hoe weinig zijn we het ons ten
volle bewust, hoe vaak schijnen we het voor
'n oogcnblk vergeten, en lijkt ons vertrou
wen geweken. Het „aanziet de vogelen"
„zij zaaien niet", och, het blijven voor ons
zoo vaak maar half 'begrepen termen,
waarbij we denken aan vogels, zooalswe
ze door de wolken zien gaan.
Maar wie eenmaal aan deze troostrijke
woorden, deze heerlijke beloften, dacht op
het oogenblik, dat hij de wilde vogels zich
zag verzadigen aan zijn zorgvuldig toebe
reide brood, dat niemand hem bestelde of
betaalde die beseft pas de diepe betee-
kenis, die voelt iets van de onveranderlijk-
trouwe zorg, die er in uitgedrukt ligt.
Op onze gedekte tafel liggen mes en vork
zoo vreedzaam naast elkaar, alsof zij ailitijd
samen waren. En omdat wij mes en, vork
meestal in een adem noemen, zijn wij er ons
allerminst van bewust, dat er een enorm ver
schil van leeftijd tusschen beide voorwerpen
bestaat.
Het mes bestond reeds in het eerste sta
dium der menschelijke beschaving en heeft
dus de geheele materieele en geestelijke ont
wikkeling der menschheid medegemaakt.
Eerst werd het van steen of hout, daarna
van koper en brons, nog later van ijzer en
staalk Het heeft in den loop van vele duizen
den jaren in een misschien wel honderd keer
veranderden vorm dienst gedaan als vernie
lingswapen, als scheppend gereedschap, als
nuttig gebruiksvoorwerp.
De geschiedenis van het me9 voert ons
terug tot in den grijzen oertijd.
De holbewoners en de eerste jagers gebruik
ten het om den buit stuk te snijden en te
bereiden, maar duizenden jaren moesten nog
verloopen voor de menschheid mes en vork
aan tafel gebruikte.
De gewoonte om met een vork te eten,
stamt uit Italië, waar zij tegen het eind der
middeleeuwen ook "hij de volksklasse in
zwang kwam. Van dien tijd af plantte de
mode zich langzaam voort van Zuid- naar
Noord-Europa. In Engeland werd het nieuwe
tafelgereedschap pas geregeld gebruikt op
uuiiiimiiiiuiaiuiiiiiiiiioniiiiiiisDuiiiiiiiiuuiiiuiiiiiiiiiiHiiii
het laatst van de zeventiende eeuw.
De Engelsche wereldreiziger Coryat, die
in het begin der zeventiende eeuw Italië .be
reisde, beschrijft, naar in het „Berliner Ta-
geblatt" wordt verteld, de Italiaansche ma
nier van eten als volgt:
„Ik heb zoowel in de groote, als in de
kleine steden/een gewoonte opgemerkt, die ik
nog nergens anders, op mijn vele reizen heb
waargenomen, en die, haar ik geloof, be
halve in Intalië, in geen ander Christeilijk
land bestaat.
De Italianen en ook de meeste vreemde
lingen 'die daar te lande vertoeven, gebrui
ken hij hun maaltijden, als zij vleesch snijden
steeds een kleine vork. Terwijl zij met de
eene hand het.vleesch op dep schotel snijden
houden zij met de andere hand, door middel
van een vork het vleesch vast. Wie in gezel
schap, bij tafel het stuk vleesch, waar ieder
een, afsnijdt, met de vingers aanraakt, zon
digt tegen de etiquette en geeft blijk geen
goede manieren te hebben. Men zou hem dit
stellig, zoo al niet rnet woorden, dan toch
zeker door blikken, duidelijk laten voelen.
Deze manier om te eten is, zooals ik hoor
de, in Italië overal gebruikelijk.-
De vorken zijn meestal van ijzer of staal,
soms ook wel van zilver, maar de laatste
vindt men natuurlijk alleen bij de rijken.
Dit vreemde gebruik vindt zijn oorzaak in het
feit, dat de Italianen het onsmakelijk vinden
om het vleesch met de vingers aan te raken
omdat nu eenmaal niet alle menschen even
zindelijke handen hebben".
Het gebruik van den vork bij tafel moge
ZAKDOEKJES
OMHAKEN
„En weet je wat 'k nu tegenwoordig doe"
hoorde ik onlangs, toen 'k weer 's voor
'n poosje in de groote stad vertoefde, een
jong mevrouwtje zeggen. Geïnteresseerd
keek ik op. Ze was een van die vlugge, bij
de hande typen die in den dienstbodennood
die ter plaatse vooral heel erg is, zoo kos
telijk zichzelf weet te helpen. Vier kinde
ren liefst, die steeds keurig, smaakvol èn
naar de mode gekleed gaan, een flinke rui
me woning, waar je geen stofje of vuile
vlekken ontdekt, cn dat alles: ondanks
of misschien juist dóór het feit, dat Moe
der'alles, werken, èn naaien zélf dóet Kn
'dan weet ze bovendien nog steeds tijd te
vinden voor bepaalde hancl- of knutselwer
ken, 'n poef of theemuts maken, kussens,
kleedjes, poppenkleertjes, altijd vind ik er
wat aardigs, dat ze me weer als ,,'t nieuw
ste" aankondigt.
Ge begrijpt dus, dat k geïnteresseerd op
keek.
Vlug lichtte ze even den rand van het
tafellaken op, om uit de lavan de reeds
gedekte tafel een handwerkje te nemen.
Ik zag 'n vierkant .batist of fijn katoenen
lapje, dat zij met 'n uiterst fijn haakje, en
het D.M.C. garen waarmee we ,,'t kunst
breiwerk" uitvoeren, bezig was om te ha
ken, met een keurig fijn puntkantje.
„Kijk", zei ze, terwijl ze al vlug aan 't ha
ken was, „dat is toch zoo goedkoop, 'n lap
je fijn katoen en 'k weet niet hoeveel kant
jes er wel uit één kluwen gaan. En ze staan
zoo leuk. Nu de meisjes al 'n beetje grooter
worden, hebben ze zoo graag 'n mooi zak
doekje, gekleurde randjes vind ik niet meer
zoo aardig voor hen en niet zoo gemakke
lijk in de wascli ook. Maar die geborduurde
of kanten zakdoekjes die je koópt, zijn in
't gebruik nog duur, omdat 't meestal slecht
goed is en ze raken toch altijd nog al eens
weg ook. Hier is niet zóóveel aan verloren,
't is zóó klaar, 'k Heb ook mooie gémaakl
van batist en. met zij-garen gehaakt."
Ik keek 's naar 't patroon: zoo doodeen
voudig.
„Ja", zei ze, ,,'t is alleen bij 't eerste num
mer 'n beetje uitkijken, dan heb je 't werlue
in je hoofd en/gaat het als machinaal. Alle
verlóren öogeiiblikjes vul ik er mee, want
't is zoo'n gemakkelijk handwerkje om op
te pakken en weer weg te bergen, je hoeft
niet bang te zijn, dat 't niet brandschoon
blijft, want je wascht het tóch eerst, als bet
af is. En zooals nu,, als we wachten dat de
aardappelen koken, wanneer ik naar pap
of naar melk kijk, als we met de koffieta
fel wachten tot vader thuis is, die korte
oogenblikjes, dat je geen naaiwerk voor den
dag kunt halen, dan pak ik dit op en schiet
dadelijk weer 'n eind verder. Daarom be
waar ik het zoo maar in de tafella, dan is
't vlug bij de hand. Maar nu moet ik naar
de keuken. Ja, bekijk het onder de hand
maar 's."
En terwijl ze bedrijvig naar de keuken
verdween, pakte ik 't werkje op, haakte
ook 's een schulpje verder, en dacht toen*
i«ts voor ons Vrouwenhoekje.
Maak er dan zes, en liefst verschillende,
't Is heel voordeelig 'natuurlijk zijn re
•niet zoo goedkooper dan de „allergoedkoop
ste" zakdoekjes uit den winkel, die vaak
maar grof zijn en slecht afgewerkt, maar
het is ook heel wat aardiger goed vooral
als ge heel fijn en zacht katoen neemt
Eerst geven we dan eèn- puntig kantje:
Toer 1: (Vasten en steken gaan i n den
zakdoekrand. Vooraf gaat 'n heel smal rol
zoompje, dat ge omspant met de haaksteek)
1 vaste, 6 k. steken cn y2 c.M. verder 1
stokje in de stof, 6 k. steken en c.M.
verder weer de vaste, en vandaar herhaling.
Toer 2: (hierbij gaan de vasten weer i n
den zakdoekrandi dus óver de yastea van
den eersten toer been) 1 vaste. 7 k. steken,
1 stokje (op het stokje van toer 1 en b e i d e
lussen daarvan opnemen), 7 k. steken, her
bal ing.
Toer 3: als toer 2, maar telkens 8 k.
steken.
Toer 4: idem, maar 9 k. steken.
Toer 5: 8 vasten (om den boog van 9
k. steken), 5 k. steken, 8 vasten (om de
tweede helft van denzelfden boog), herha
ling.
De afbeelding zal u duidelijk maken,
waarom ge er bij den eersten toer aan den
ken moet, dat op ieder boekje een stokje
komt
Hierboven geven we nu een kantje, dat
meer een „schulp" is. Weer worden de vas
te steken vaoi den eersten toer i n den rand
gewerkt. Het is natuurlijk mogelijk, wan
neer de stof daartoe noopt, om geen smal
rolzoompje, maar een breeds open zoom te
nemen. Op die manier kan men ook reeds
klaar-gekochte zakdoekjes van een randje
voorzien, 't Mooist lijkt me echter: draden
uithalen en een open randje er in te ma
ken, en dan de rafelrand om festonneeren
(met naaimachine) of anders 'n heel fijn
rolzoompje maken.
Het patroon van dit schulpje is:
Toer 1: vier vasten, 6 k. steken, en on
geveer één-derde c.M. verder in de stof: 1
vaste, G k. steken, weer één-derde c.M. ver
der: de vier vasten, enz.
Toer 2: vier vasten (bovenop de vasten
van toer 1), 3 vasten (óm den boog van k.
steken); 6 k. steken, 1 vaste (om den vol
genden boog). Dan omkeeren en: 7 vasten
(om den la'atsten boog). 1 vaste (om den
onderliggenden boog). Weer omkeeren: vier
k. steken, 1 vaste (achter de 2de vaste), vier
■k. stegen, 1.vaste (achter de 3de vaste) enz.;
V.oo nog viermaal, dan 3 vasten in den on
derliggenden 1 boog, dan weer vier vasten
op de vier vasten van toer 1, enz.
Wie er nog geen weg in vindt, schrijft
me maar.
GEBREID LIJFJE
VOOR KINDEREN
Hoewel er nog heel wat tegen in te bren
gen mag zijndoch voornamelijk dén,
wanneer men èl te veel aan zoo'n lijfje aan-
knoopen wil (kousenbanden, onder- en bo
venbroek) zoodat alles letterlijk aan de
schouders hangt toch worden de eigen-
gebreide lijfjes nog graag en veel voor kin
deren gebruikt. Men kan de bezwaren im
mers» ondervangen door er alleen een bo
venbroekje of -rokje aan-te knoopen ea ver
der niets. Als het lijfje goed om den romp
sluit niet te nauw dan zal men ook
niet kunnen zeggen, dat het uitsluitend
aan de schouders hangt of trekt.
En nu de beschrijving van het model,
zooals we het vinden in „Gebreide Kinder-
kleeding" Uitgave van ITees en Weiss, Am
sterdam en waaruit ook de afbeelding
overgenomen.
Men heeft voor het lijfje noodig ongevi
70 gr. fijne breikatoen en begint in den
rug op bijv. 40 steken (meer of minder
naar het patroon) breit eerst 2 toeren recht,
dan 6 toeren averecht en weer 2 toeren
recht Dan begint men het blokje: 4 st.
recht, 4 st. averecht. Zoo vijf toeren en. dan
het blokje verspringen. Zoo breit men door,
tot de vereischte wijdte is verkregen, dan
komen er 2 toeren recht bij en 4 toeren
recht, in welke laatste de twee knoopsgaten
worden gebreid. (Voor een knoopsgat wor
den in. den eenen toer drie steken afgekant,
die men in den volgenden weer opzet). Nu
komen de draagbanden, die op 10' steken
breedte worden gebreid. Ook daarin komen
een paar knoopsgaten, in het begin; de ein
den werkt men rond af. Tenslotte worden
alle,randen rnet een puntje van 2 lc. steden
£n~eerj picotje omgehaakt.
EENVOUDIGE SIERSTEEKJES
Wie kleedjes, kinderjurkjes, of wat ook,
wil afwerken met een festonsteèk, kan deze
steek nog 'veel fleuriger maken, door er
dikke draad wol of zijde in afstekende
kleur doorheen te laten loopen Men legt
deze draad daartoe eenvoudig langs den
rand, en zorgt ervoor, ze geregeld,, ondei
den duim" te houden (maar in letterlijken
zin).
Een ander aardig en eenvoudig steekje
ook in twee kleuren uit ie voeren als men
wil is het volgende. Dit dient echter niet
om randen af te werken, maar een vlak te
vullen bij wijze van nopjes dus.
Men, maakt met drie platte steken een
driehoekje, en gaat, direct daarna met de
zelfde draad of anders later 'met een
andere kleur het driehoekje vullen me!
een paar feston- of knoopsteken naar ver
kiezing.
dan al in hoofdzaak als gezondheidsmaat
regel bedoeld zijn uit den aard der zaak
bracht de nieuwe gewoonte ook andere ge
volgen met zich. Hoe vreemd en merkwaar
dig 't gebruik van 'n vork was blijkt wel uit
het feit, dat het ding langen tijd de a'lge-
meenen belangstelling op zich vestigde. Zoo
wel aan het hof a!s in andere kringen hield
men er zich mee bezig. Sommige bewonder
den en prezen de gewoonte, anderen be
spotten haar.
Ook do literatuur uit dien tijd houdt zich
met het actueele onderwerp bezig, voorail in
de tooneelstukken. In het toendertijd beken
de blijspel: „The devil is an ass" vraagt
iemand: „Vorlcon, wat zijn vorken"? En het
antwoord luidt: „Vorken worden in Italië
gebruikt om de servetten schoon te houden.
ZIJN EERSTE BROEKJE
In een Engelsch blad vond ik een leuke
vlugge manier om een gemakkelijk, eenvou
dig en ruim broekje te maken voor een heel
kleine kleuter. Gemakkelijk niet alleen in
het dragen, maar ook in het wasschen en
strijken, omdat het als één rechte lap platuit
gelegd worden kan.
Op het broekje kan een gewoon truitje
worden gedragen of een recht kieltje in ki
mono-model.
Het broekje zelf knipt men naar het mo
del dat we hier laten zien. Maten zoeke men
zelf. Op de onderste, helft maakt men
weerszijden 3 knoopsgaten langs de zijkant
APPELEN BEWAREN <1
Door de ervaring leert mem op 'den duuü
wel de beste manieren.
Sommigen bevinden zich het best bij be«
waren in den kelder, omdat de zolder te
dróóg is, en de appelen daar gaan „krim
pen". Bij anderen waar, de kelder vochtig
is, gaan ze daar rotten. Door schade word!
men dan wel wijs,
Iets nieuws echter, zal het voor velen
zijn, wat de Huislioud-revue vertelt-
Men kan appelen zeer lang goed houden,
door ze eenvoudig, onder graan verstoken-
te bewaren; het graan zelf lijdt daardoojt
geen nadeel.
Ook kan mén appelen goed houden, ware
neer men ze laags gewijze, zo-nder dat da
eene vrucht de andere aanraakt, in een vat
met uitgegloeid zand legt; mits het vaat
werk goed gesloten zij, om de lucht af te
keeren. Het zand neemt de uitwaseming der
appelen op, zoo dat deze droog hlijven ea
hun geur behouden.
Het langst echter, zelf tot in den zomer,
kan men appelen versch houden, wanneet
men een vat of kuip, onverschillig van
welke grootte, met appelen aanvult tot op.
ongeveer een span van den bovenrand. Ver
volgens bedekke men ze met rijs van jene
verbessen en pasgemaakte naast elkaar lig
gende plankjes, waarop een steen van vol
doende zwaarte bevestigd wordt. Nu vuile
men de kuip met helder water, tot dat het
boven de planken stijgt In ditzelfde water
blijven de appelen staan, tot men ze tegen
Pasehen, Pinksteren of nog later, wil ge
bruiken, daar zij alsdan in de warme zomer
dagen een heerlijke verkwikkeling aanbie
den. Bij het uithalen heeft men slechts zorg
te dragen, dat men niet meer dan een
plankje opligt, om de appelen zooveel mo
gelijk bedekt te houden: terwijl men de
vrucht ook niet anders dan met een vork
mag aanraken, om het water niet te doen
bederven.
De appelen op- deze wijze behandeld ver
krijgen een zuiveren wijnsmaak. Bij het ge
bruik worden ze als gebrndene aardappelen
afgeschild. Gelijk boven gezegd is, bieden
zij alsdan in warme dagen eene koele ver
kwikkende spijs aan; deze eigenschap in
aanmerking nemende, wacht men zich
slechts daarvan te veel op eens te gebruiken
en op de bovenste worden 3 knoopen ge-i
naaid die er bij aansluiten.
Verder komen dan ook in onder en boven-i
rand (die om het middel sluiten zal) wat
knoopsgaten, die aansluiten bij knoopen die
op het onderlijfje zijil genaaid of op een stel
kruisbanden die over de schouders gaan.
Het broekje wordt afgewerkt met breien
langs alle randen uit dezelfde stof ge-i
knipt.
RECEPTEN
IN DE KERSTVACANTIE
Door Af. WITTOP KONING.
i huiselijke ge
nog gehee
I mm e vs "d ^w a fmte "en" het^ieht Ipnnenshujs
aders vaak de tijd ontbreekt,
egrepen worden en niet alleen
en straks weer vertrokkende
Ie hem lungen tijd schraagt.
't Spreekt ha!
rekening wordt
lingskostjes van
figuurlijke be
examen v^°orB£
Nieuwjaarsda;
ekken. waarto.
het gevoel vat
o£ ander ..extraatje" wordt
takelljk bordjt
voor gebruike;
door een kop lekkere
de kosten niet meer c
persoon; immers uit
A fO.lO bereiden wij
als hoofdbestanddeel.
e uitgave die een kopje bouil
van de.Tunch bijv.) met zich
e er Mnggi's Bouillonblokjes
werkelijk nf
•rijen
lorbeelde:
dan 3
kopje bouillon liever
ep?' Ook dan worden
ongeveer 3è ets. per
i Maggi's soeptablet
linke kopjes, terwijl
ne" soorten (champig
mockturtle-, ossen
gevogeltesoep) nog
igeveer 4 ets. (f 0.12i
opgemaakt: zelfs
tnsten doen. mits
iak en geur aanvult
beetanddeelen (ge-
iggTs
dergelijke scho.
40 Cii
;estold RH
6 eetlepels
volgeni).
undvli
afgestreken eetlepels) boter of
Wat pept
.n jus.^verdund i
theekopjes)
ïleuw met koud water omgespoeld. vrij
jg vormpje of theekopje: keer dit met hee-
rijst gevulde vormpje telkens om op den
•warmden vleeschsehotel (op gelijke afst.m-
i langs den rand) en vul de binnenruimtö
t het warme vleeschmengeel.
Kalfsvleeschresten met wiarconi
(i personen.)
estie koud kalfsvleesch van 200 a 250 Gr,
40 Gr. (2 afgestreken eetlepels), boter of ge«
tr.ld vet van kalfsjus
(2 afgestreken i
d.L. (2 gewone
ager" van kalfs;
trieelepeltj js 1
afgestreken thee
Jreng een ruime.h
i de kook en laai
gebroken pijpjes
tekopjes) bouillon o
oröund met water.
lepeltje kerry.
)eveelheld water met zout
daarin (stulr voor stuk):
nacaronl glijden, z6f>
?cr,klnat(onge*
Lat. Sluit de' pan
of de verdunde
mengsel dan af met del
ischleh, wat zout:
oed droog af, breng ze
chotel,
Gevuld brood,
(Aardig gerecht voor kleinen familiekring.V
voorkeur in
n tonverschil-
gewone theekopjes) bouilloi
lunde jus
setlepels gehakte peterselie
nikt uitje
>els Maggi's Aroma
fijn gehakte uitje: de j
kruidei
nlsschlcn ook
dit mengsel hot
dc Maggi's
hot
op (ai
uitgeholde brood*
er het kapje weer op (aan den binnenkant
t wat weeko boter Ingesmeerd) bestrijk
brood langs don geheelen buitenkant met
'ergenouden boter en zet het dan op
braadsli
n bakblik
t de korst croquant ii
door heet ls geworden.
Snijd het brood, dat de plaat!
ivopdlge ..pastei", bij het
ïelljk dikke plakken.
1 theelepeltje Maggi's Al-oma.
Begin met de flink gewasschen rijst op de
bekende wijze mooi droogkorrellg te koken.
Maak in dien tijd het vleeschmengsel ge
reed. Fruit daarvoor de fijngesnipperde ul met
de boter of het vet lichtbruin, strooi er de
bloem bij en laat die mee lichtbruin worden.
Voeg bij dit mengsel roerende den bouillon
(of de verdunde jus), de dikke tom&tenpurée.
hel gehakte vleesch, de krulden
laat alles
worden en maak het dan af i
Btafc te gyygeij&okla ijgst to fa»iker\« j
