tweede blad.
wfll de bladen zeggen.
"kerk en school.
gemengd nieuws.
feuilleton.
bloed en tranen.
NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN DONDERDAG 10 MAART 1927
Pacifisten onder elkaar.
Niets schijnt beter geschikt te zijn,
zoo lezen wij in het Handelsblad,
om de voorstanders van nationale
weerloosheid hun zelfbeheersching te
doen verliezen dan de beschuldiging,
dat hun houding wordt bepaald door
gebrek aan moed.
Alleen zoo wordt het verklaarbaar,
dat interventie van derden een vecht
partij in het parlement tusschen de
voorstanders van nationale weerloos
heid op termijn of nu direct moest ver
hinderen.
De natuur is sterker dan de leer.
„Het Volk" poogt de houding van den
vredesprediker Stenhuis, die den com
munist „een tik gaf", te verontschul
digen. Het „leek" alsof de communist
handtastelijk wilde worden en daar
om zou de voorzitter van het N.V.V.
zijn toevlucht hebben genomen in het
parlement tot het argument van kaai
werkers, nadat zes sprekers dagen
lang de openbare aandacht hadden ge
vraagd voor eindelooze redevoeringen
over den verheffenden indruk der op
zettelijke weerloosheid op den strijd
lust der eventueele belagers.
Wij hebben reeds bij vorige gelegen
heden bespeurd, dat het pacifisme in
Nederland velen niet brengt tot een
beheersching der fanatieke begeerte
den tegenstander neer te schreeuwen
generaal Snijders heeft dat in de be
rucht geworden Dierentuin-vergade
ring ervaren, in Amsterdam heeft een
ander verdediger der nationale weer
baarheid soortgelijke ondervinding op-
De bloem der Nederlandsche sociaal
democraten in de Tweede Kamer,
dreigde zich door de houding van der.
eenenj communist een politiek voor
deeltje, waarop ze gerekend had, te
zien ontglippen Men had verwacht,
uit zijn stem tegen het ontwapenings
voorstel een wapen te kunnen smeden
en was teleurgesteld, nu de commu
nist toch voorstemde. Toen bleken de
sociaal-democraten niet in staat zich
zelf in toom te houden hun luidste
schreeuwer, mr. Duys, schijnt inder
daad zich door de nabijheid van den
communist het zwijgen te hebben la
ten opleggen! ondanks het feit, dat
de sfeer, waarin deze pacifisten zich
bevonden, allerminst geschikt was,
om geweldenarij te bevorderen.
Maar zij rekenen erop, deze heeren,
dat als het Nederlandsche volk maar
het besef doet uitkomen, dat het tegen
over de mogendheden ongeveer even'
sterk staat als de ééne communist in
de Tweede Kamer tegen de meer dan
20 socialisten, die mogendheden in
een met oorlogselectriciteit geladen
atmosfeer, zich door onze weerlooze
zwakheid zullen laten imponeeren.
Dat bewijst inderdaad, met hoeveel
recht zij anderen voor lafaards kun
nen uitmaken.
Den euvelen moed tot zoodanige
houding heeft geen enkele „militarist" 1
Tct 10 mille toe.
Wat radicale ommekeer, zoo schrijft
De Rotterdammer, zich met die
breed uitgemeten rechterlijke vrijheid
voltrok in den stand der meeningen,
blijkt uit een enkele historische her
innering.
Als geen hooger strafmaximum dan
zes jaren gevangenisstraf bepaald is
in de wet, dan kan de rechter ook een
geldboete opleggen, varieerend tus
schen 50 cents en 10.000 zoo be
paalt de Boetewet van 1925.
Gaat nu een goede eeuw terug, toen
'de reactie tegen het 'arbitraire straf
recht hoogtij vierde.
Toen moest een zware strijd gevoerd
worden om het goed recht der geldboe
te, hoe gering ook, als straf erkend te
zien.
Toen wilde hij het ontwerpen van
ons eerste nationaal strafwetboek, het
Crimineel Wetboek voor het Konink
rijk Holl. in 1809-., Lodewijk Napoleon
niet weten van de opname van geld
boete als straf.
Eerst op het. allerlaatst gaf hij toe
aan de vaststelling van enkele lage
geldboeten, eindelijk overwinnend zijn
weerzin tegen deze bestraffing, die
naar zijn oordeel zoo veel ruimte liet
voor rechterlijke willekeur ten gunste
der rijken.
Bij de totstandbrenging van het
nieuwe strafwetboek, dat in 1886 in
werking trad, werd die strijd her
nieuwd.
Ernstig werd gedebatteerd over de
vraag of op diefstal wel geldboete
mocht worden gesteld en of niet al
leen gevangenisstraf moest worden ge
eischt.
Toen eindelijk het pleit ten gunste
van de geldboete beslecht was, koos
men een laag maximum, zestig gul
den, om daarna uit te sluiten het denk
beeld, dat zoo ernstig delict door beta
ling van een hoog bedrag kan worden
afgekocht,
In 1886 was 60 de grens waartoe
de rechter gaan kon.
Van af 1925 is de limiet tot 10 mille
verlegd.
Moet de rechter zoo maar vrij spel
hebben?
NED. HERV. KERK.
Beroepen: Te Rijssen, E.
•Klomp te OMebroek. Te Echtelct bij!
Tiel, J. H. Schuurmans Stekhoven tei
Spijkernisse.
BEVESTIGING. INTREDE EN
AFSCHEID.
Ds. A. M. van der Most van. Spijk
werd Zondagmorgen in de Ned. Herv.
Kerk van Kortgene bevestigd door Dsi
H. C. Hoogendijk van Kats, met.
Psalm 121:7 en deed des middags zijn
intrede met Joh. 3:30.
Na de gebruikelijke toespraken werd;
de nieuwe leeraar toegesprosen en ver
welkomd door Ds. H. L'. A. Feyker
iHzn., van Colijnsplaat, als consulent
en door den heer Mulder namens !d«
■Gemeente.
Toegezongen werd Psalm 134: o.
Ds. H. F. de Puy nam Zondag:
middag afscheid van de Ned. Herv.
Gemeente te Cadzand met een pre-
idikatie over Op'enb. 513.
Aan het einde van den dienst wer
den toespraken gehouden namens het
Class. Bestuur, verschillende vereeni-
gingen en den Ring, alsmede namens;
Kerkeraad, Kerkvoogdij en Gemeente.
BEROEPBAAR.
Drs. E. de Jong, Oudedijk 193, te1
Rotterdam verzoekt mede te idee
len, dat hij thans gaarne een eventueel*
beroep uit de Geref. Kerken in over
weging zal' nemen.
DS. J. A. RADIX.
Ds. J. A. Radix, Ned. Herv. predi
kant te Soesterberg, heeft om gezond
heidsredenen tegen 1 Juli a.s. eervoll
emeritaat aangevraagd.
Ds. Radix werd in 1876 geboren era
in 1901 candidaat in Overrijssel, o m
12 Jan. in zijn tegenwoordige Gemeen
te zi]n intrede te doen.
Januari j.l. vierde Ds. R. onder
groote belangstelling zijn zilveren
ambtsjubileum.
DS. W. SCHOCK.
In den ouderdom van 80 jaar as(
plotseling overleden Ds. W. Schocky
emeritus predikant der Geref. ICerkl
van Amerongen.
Ds. Schock werd in 1847 geboren.
Hij voelde zich reeds in zijn jeugd
tot het predikambt aangetrokken. ,Ver-
schillende omstandigheden maakten 't
hem evenwel onmogelijk om den weg'
in te slaan, die rechtstreeks naar flat
,doel leidt.
Wel werd besloten om hem te laten'
opleiden tot godsdienstónderwii'zer in
de Ned. Herv. Kerk, en in 1869 be
haalde hij, op 22-jarigen leeftijd, zijn
acte als zoodanig.
Na eenige gemeenten in die betrek
king te hebben gediend, ging hij, toen
ter tijd zijnde te Den Helder, over tot
de Chr. Geref. Kerk.
Tevens ging hij jzijh studiën voort
zetten aan de Theol. School' te Kam
pen.
In 1884 werd hij candidaat, om 2
Nov. van dat jaar zich te verbinden'
aan de Gemeente van Nieuwdorp.
In December 1892 ging hij naar Ameron
gen, welke Kerk hij tot 1 Dec. 1915
diende ,op welken datum hij eervol eme
ritaat ontving. Zijn arbeid als Predi
kant werd zeer gewaardeerd.
De teraardebestelling van het stofL»
lijk overschot zal plaats hebben opVrft
dag as... om half twaalf des v.m. van het
sterfhuis te Amerongen.
DS. A. HCF.
In den ouderdom van 47 jaar is te Gro
ningen plotseling overleden Ds. A. Hof
Predikant der Baptisten Gemeente. Zor*
dag is Ds .Hof nog diiamalen in den
dienst des Woords voorgegaan Maandag
avond deelde hij aan zijn huisgenootea
mee, zich iets onwel te geveelen."Hij ging
op advies van den huisdokter te bea
doch enkele o ogenblikken daarna was hij
reeds overleden.
Ds .Hof studeerde aan het Seminark
te Hamburg en diende eerst een tweetal
Baptisten-gemeenten in Duitschland, t.\3
Stelle en Luckenwalde. Vandaar nam'hij
een beroep aan naar de Baptisten-Ge
meente te Groningen, waaraan hjj thans
ruim: 13 jaar verbonden is. In Ü'ezeiï
tjjd js de gemeente zeer geirorid.
Bij zijn gemeenteleden ston'd1 Ds. Hof
in hoog aanzien. Morgen zal de teraa^
debestelling van het stoffelijk overechoi;
plaats hebben op het Esserveld.
DE RING VOORBURG DER NED.
HERV. KERK.
Nu de predikanten Donszelmann en
Meeter een beroep hebben aangeno
men, resp. naar Amsterdam en Leiden
en Ds. De Zwart te Scheveningen emei
ritus staat te worden, zijn er zoo aan
stonds in den Ring Voorburg' der Ned).
Herv. Kerk op dè 13 predikantsplaat
sen, niet minder dan 7 vacatures.
Vacant zijn: Leidschendam, Loos
duinen, Monster en Wassenaar' ter
wijl Scheveningen twee en 's Graven-
eande één vacature heeft.
GIFTEN EN LEGATEN.
Bij den Kerkeraad der Geref. Kerk!
van De Bilt is een gift ingekomen van
f 1000, voor het nieuw te bouwen wijk
gebouw te Bilthoven.
DR. E. H. RENKEMA.
Dr. E. H. Renkema, rector van het
Chr. Gymnasium te 's Gravennage,
heeft Maandagavond in „Bronóvo" al-
idaar een vrij "ernstige operatie onder
gaan.
De operatieve behandeling is goedl
geslaagd en de patiënt maakt het naar
.omstandigheden thans zeer wel.
VARIA.
Bij 'den uitgever B. B. Westerhuisi
te Leeuwarden is verschenen het Rap*
port van de Commissie der Classisi
Drachten der Geref. Kerken, inzake;
het Bezwaarschrift van Dr. N. D.'
van Leeuwen, Dienaar des Woords te
iHarkema-Opeinde.
BLOEDVERWANTEN VAN
BEETHOVEN.
Men meldt uit Brussel* aan „Het
Vaderland":
In verband met de herdenking van
Beethoven's sterfdag, zijn in den loop
van de laatste weken in de Belgische!
pers verscheidene bijdragen versche
nen, betrekking hebbend op den Zuid-
Nederlandschen oorsprong van 'den
grootsten musicus aller tijden, waarin,
naar gelang het een Vla'amsch, Brus
Selscïi, Fransch of Waalsch blad gold,
met nadruk en niet zonder empnasa
op zijn „Vlaamsche afstamming", of
zijn „origines beiges" werd gewezen.
Duidelijk is het mij niet, hoe men
den in 1770 te Bonn "geboren en drie
jaren vóór het tot stand komen van
het Koninkrijk België te Weenen ge
storven Ludwig von Beethoven zoo
maar in eens een Belg, of dan tenmira
steiemand van „Belgischen oorsprong!
zou kunnen zien, al aient men zich, iir
een land, waar onlangs nog werd ge
protesteerd tegen de „Vlaamsche"
lamst van de .Van Eyck's en de Brue-
ghels, welke „Belgische" kunst moet'
heeten, niet zoo heel gauw over 'derge
lijke historische vrijheden te verwon
deren, maar zeker is het, dat de naam
van de familie Beethoven nog pteeds
in het Vlaamsche land voortleeft, en
vóór enkele jaren, na den oorlog, iq
de Driekoningenstraat te Berchem, bij»
Antwerpen een herbergier woonde,
en mogelijk nog wel woont die Lo«
idevvijk van Beethoven heette.
:Ook te Leuven blijken bloedverwan
ten van den meesier van Bonn te wo
nen, al dragen zij zijn naam niet.
Een der broeders van den in De
cember 1712, in de St. Jacobskerk te
Antwerpen gedoopten Ludwig Lode
wijk Jozef van Beethoven, die 16 jaar
jonger was, stierf in November 1808
re Oisterwijk in Noord Brabant en
liet twee dochters achter: Anna The-
resia en Maria Theresia.
Deze laatste huwde in September
1808 met Jozef Michel Tacobs, uit welks
huwelijk 4 kinderen werden geboren.
De oudste zoon, Jacob Jacobs, ves
tigde zich te Antwerpen en maakte er
naam als landschapschilder, madr hij'
stierf kinderlocs.
De vierde zoon van Jozef Michiell
.Lodewijk werd te Antwerpen gebo
ren en stierf te Leuven. Hij was ge
huwd met Maria van Hoof en had eeq
zoon: Alfons Jacobs, schrijver van ven
scheidene monografieën over de stad
Leuven en haar omstreken.
Deze trad in den echt met Maria!
Leonie van MolEctors en had vier
kinderen, waarvan twee zonen: Syi-
vain en Lodewijk, en liet twee kinde
ren achter: Jan en Maria.
Lodewijk Jacobs is nog in leven era
woont te Leuven. Hij heeft vier kin
deren: Leo, Norbert, Maria Louis©
en Steven, waarvan de oudste af en
toe medewerkt aan een Fransch-Brua
selsch blad.
lVoor den rechter. Een Ber-
lijner haalde het in zijn hoofd, op zijn
bovenhuis] e als huisdier een luipaard
te houden.
Niet alleen de buren waren hierover
verontwaardigd, maar ook de honden
hieven zoo'n gehuil aan ais het lui
paard zijn stem deed hooren, dat het
Êeheele huis in rep en roer werd ge-
racht bij den min«*en kik van hets
eigenaardige schootdiertie.
Gevolg was een aanklacht bij den
.rechter, die moest beslissen of de wet
al dan niet een dergelijk vermaak" ver
oorlooft en natuurlijk weidde de eigei
naar uit over de lieftalligheden van
zijn huisvriend.
Tijdens het verhoor door den rech
ter vroeg hij een oogenblik verlof om
zich te mogen verwijderen en tot sclirik
van boden, deurwaarders en niet het
minst van den magistraat, keerde de
man terug met zijn luipaard in 'den arm
Het beest werd geliefkoosd en zelfs
gezoend en ondertusschen betoogde da
man maar steeds voort, dat zijn lie
veling geen kind kwaad zou dóen en
zich toch zoo bedaard en netjes ge-
droeg.
Een oogenblik scheen het, dat het
pleit' was gewonnen, maar plotseling)
kreeg de luipaard de heeren in het
•zwart i n het oog, die het wagen wilden
hem van zijn meester te scheiden, en
met een fl'inken sprong bereikte het
dier 't podium, waar de edelachtbare
magistraat gezeten was en brulde, dat
hooren en zien verging.
In een oogenblik" tijds was de zaall
ontruimd, rechter en verdere ambte
naren hadden het hazenpad gekozen
en de zaak was verloren.
Want nadat de eigenaar zijn huis
dier tot kalmte had gebracht, werd hem
gelast het dier naar elders over tei
brengen en zijn woning niet langer alsi
menagerie te gebruiken.
Alles per stopcontact.
Om gasten, die honden bezitten, maar
geen tnjd hebben om buiten met zei
te wandelen, toch in staat te stellen,
hun lievelingen wat beweging te gun
nen, hebben eenige Londensche hotela
een soort machine ingevoerd, die men
in _zijn hotelkamer kan opstellen.
De hond wordt in een groote 'doosi
zonder deksel gedaan, waarvan de bo
dem een trottoir roulant is, dat mee
behulp van een electrisch stopcontact,
in beweging wordt gebracht, waar
door de hond gedwongen is om te loo-
pen.
Voor kleine schoothondjes moet het
apparaat uitstekend voldoen.
De h00 ge zijden wee r mode?
Een illustratie in een der Engeische)
bladen vertoont twee hooggenoede
heeren met bakkebaardjes.
Het onderschrift herinnert er aan,
dat het nog maar 30 jaar geleden
'is. dat de heeren der schepping: aldusi
uitgedost waren.
Komt die tijd terug?
De bakkebaardjes zullen wel heb
ben afgedaan, al blijft de Franscnmaa
veel voelen voor den vollen baard,
maar 'de hooge hoed krijgt weer een)
kans.
De heeren van Londens Bondstreety
het centrum van de heerenmode, zoo
als de Rue de la Paix het is voor dei
dames-toiletten, zijn althans tot d<s
ontdekking gekomen, dat de vraag
naar hooge hoeden toeneemt.
Bepaalt Londen zich tot het hoofd
deksel. dat aan zijn kleur den naarq
van „kachelpijp"' dankt, Panjs tracht!
hoeden in de mode te brengen, die alle
kleuren van den regenboog zullen ver-
toonen.
Dit type hoed zal dan speciaal „haut
chic'" zijn bjj de courses.
Overreden. Gisteravond werd;
halfweg Amersfoort-Soest onder laatst!
genoemde gemeente, het lijk gevonden
van den ruim 40-jarigen neer Kruyfi
wonende te Soest. Naar uit alles is!
op te maken, is hij 'door een auto over
reden.
iHet lijk is naar Soest overgebracht.
Verdronken. Te Bemmel]
is de bejaarde P. door de 'duisternis
misleid in een sloot terecht gekomen.
Hoewel de grijsaard daaruit nog
gered kon worcfen is hij toch vrij spoe?
dig daarna aan de gevolgen bezweken.
Onder de gemeente Rucphen is in
de leemputten verdronken gevonden
de bijna 87-jarige P. R., wonende bij?
zijn dochter te Roosendaal.
Onder Termunten is de bijziends
vrouw M. te water geraakt en ver
dronken. Het lijk is reeds opgevischt.
Brandstichting? Eenige
maanden geleden is te Zaltbomme!
door brand verwoest het woonhuis
van v. d. M., gelegen aan den Stati-
standigheden plaats vond, werd een
streng politie-onderzoek ingesteld.
Als resultaat daarvan is thans floor
den officier van Justitie rechtsingang
tegen v. d. M. verleend.
Verzekering dekt de schade.
Vervalsching. Aan de re
cherche te Venlo is het gelukt klaar
heid te brengen, inzake den vervalsch'
ten postwissel die door he: postkantoor
aldaar uitbetaald is.
Als verdacht van deze vervalsching!
en van meerdere soortgelijke, gepleegd!
te Utrecht en te Helmond, werd reeds'
voor geruimen tijd gearresteerd da
schilder Jos. L. te Woldniel.
De man hield zijn onschuld hardnek
kig vol.
Thans is hij herkend door een juf
frouw, uit een hotel op de Parade,-
waaraan de oorspronkelijke postwissel!
geadresseerd was.
Voor het veenkin'd. Doon
de school voor verlofsofficieren te
Kampen is als resultaat van den vlag
getjesverkoop en het geven van een;
liefdadigheidsuitvoering een bedrag v.
f 1000 aan het Landelijk Comité voor
het Drentsche veenkind toegezonden.
Branden. Dinsdag j.l'. brand
de te Nederweert de woning met stall
ling en schuur van den landbouweif
Steijvers af. Het vee kon gered worden
terwijl de inboedel in de vlammen op
ging. De oorzaak van den brand is on
bekend, terwijl verzekering de schade
dekt.
Men meldt uit Loosdrecht dJcL
9 Maart:
Hedenmorgen is, waarschijnlijk ten
gevolge van een onvoorzichtigheid van/
monteurs, daar aan den arbeid,
brand ontstaan in het bootenhuis van
den heer P. J. Dagevos uit Hilversum.
De daarin liggende motorboot „Pam'*
brandde geheel af, evensals het schui
tenhuis. De „Pam", een goede bekende
in watersportcentra, was slechts laa#
verzekerd.
Gisternacht brak te Apeldoorn
een felle brand uit in het perceel Oud*
Beekbergerweg 20, een onbewoond
huis, eigenaar de heer Rutgers.
Vrijdag zouden er nieuwe bewoner^
in komen: men was reeds enkele dagen
bezig het huis in te richten en zoo
doende brandde er ook een kachel.
Omtrent de oorzaak van den brand
tast men echter in het duister. Het'
huis is voor een groot deel uitgebrand.
40
Zij was vol aandacht; z-ij had de heer
lijkheid harer Kerk nooit met zulke
schitterende kleuren geschilderd ge
zien, en zij geloofde alles, wat de Mis
sionaris haar zeide, omdat de Kerk,
die op wonderen was gebouwd, de lief
de had van haar hart.
Doch deze liefde was te verzoenen
met hare aardsche liefde nu geloof
de zij het, en de hope verhief zich in
haar hart als een berg met groenende
hellingen.
Zij hernieuwde hare gelofte aan de
heilige Maagd; zij zou Ivans eeuwige
zaligheid bewerken, door hem te red
den voor de Kerk, en terwijl zij hem
redde voor de Kerk, zou haar aardsch
geluk worden bevestigd.
De roode avondzon viel met schuine
stralen door de ruiten; het gelaat van
den, Missionaris vertoonde zich in dat
licht met een schier bovenaardschen
glans, en toen hij had uitgesproken,
boog Katinka het aangezicht ter aarde
HOOFDSTUK XL
De Starosta heeft bitteren spijt, dat
hij toestemming heeft gegeven tot de
verloving. De Missionaris heeft hem
bepraat, maar hij had .wijzer moeten
zijn.
Waarom heeft hij de Mir, de gemeen
te, niet bijeengeroepen, om over het
lot van Ivan Uekalof te laten beslis
sen? De Mir heeft het recht, den Stun-
dist te verbannen, want hij zaait on
kruid; hij verstoort de rust; hij ver
deelt het dorp. De Starosta is er zeker
van, dat hij het dorp op zijn hand zou
hebben, want al zijn de boeren lank
moedig, een krachtig woord van den
Missionaris kan veel uitwerken.
Doch de Missionaris wil van geen
verbanning weten, en de Starosta is
gedwongen, om het stugge, hoofd te
buigen.
Het is toch vreemd, dat de Staros
ta zoo'n onoverwinnelijken afkeer
heeft van een verbintenis tusscben
zijn dochter met Ivan Nekalof In de
eerste dagen, scheen hij zich met liet
denkbeeld geheel verzoend te hebben,
doch de oude haat is weer boven ge
komen, en de reden van dezen haat is
zelfs voor den scherpzinnigen men-
schenkenner als den Missionaris vol
komen onverklaarbaar.
De Starosta zegt, dat hij de ketterij
niet kan uitstaan, maar als de Mis
sionaris hem goede hope geeft, dat
Ivan nog eens berouwvol zal terug
keeren in den schoot tóer Kerk, is hij
evenmin voldaan. In elk geval is het
duidelijk, dat hij een terugkeer van
Ivan Nekalof tot het oude geloof alles
behalve wenschelijk acht; hij zegt, dat
Ivan een huichelaar wordt, zoo hij het
crucifix kust, en aan den anderen kant
zweert hij, dat Ivan nooit Katinka
naar het altaar zal voeren, zoo hij dat
crucifix veracht.
Er is een opvallende onrust in den
Starosta; hij gaat drukker naar de
gemeenteweide dan noodig is, en hij
kan uren lang ronddwalen in den
omtrek van den driesprong.
Intusschen hebben de onweerswol
ken zich zwaar en dreigend saamge-
pakt boven het hoofd van Ivan Neka
lof. Hij is voor de kerkelijke vierschaar
gedaagd; gedoopt in de Grieksch-or-
thodoxe kerk, zal hij zich hebben te
verantwoorden, waarom hij die Kerk
den rug toekeerde.
Ivan is er gerust op; hij beschouwt
zich als een martelaar voor de heili
ge zaak van het Evangelie, en hij kan
met den discipel Petrus zeggen: „Al
werden zij ook allen aan U geërgerd,
ik zal nimmermeer geërgerd worden!"
Hij verlangt er naar, om voor die
vierschaar te verschijnen, en zijn ver
langen zal spoedig bevredigd worden;
Katinka's lieve gestalte wijkt naar
den achtergrond, nu hij de goede belij
denis zal doen, en hij verkwikt de har
ten der kleine schaar geloovigen, die
zich in het dorp heeft gevormd, door
den Lulhermoed, die hem bezielt.
Zijn moeder is ontroerd, en niette
min vol blijde verbazing; zij voelt zich
als een zwakke riethalm, door den
wind her- en derwaarts bewogen, doch
Ivan is de sterke eik, die vastwortelt
in het eeuwig Woord van God. Hij
krijgt een nieuwe gelegenheid, om zijn
geloof te belijden, en het zaad te
strooien, waarop de Heere, zoo het
valt in een wel toebereide aarde, een
dertig-, zestig- en honderdvoudige
vrucht heeft toegezegd, en als de mor
gen is aangebroken van een der ge
denkwaardigste dagen zijns levens,
begroet Ivan Nekalof dezen dag als de
held den veldslag, waarin hij over al
zijne vijanden zal triumfeeren.
Hij nam afscheid van zijn moeder.
Zij was alleen; Simeon en de oude
Leo waren naar het land.
Zij nam hem bij de hand, zooals zij
het in vroeger dagen had gedaan, toen
hij nog een klein jongske was, en zij
knielde met hem neder. Zij deed met
zachte stem een moederlijk gebed, dat
hij moeite had om te volgen, want
zijn hoofd werd overstelpt door de
denkbeelden^ die hij zijn tegenstan
ders voor de voeten wilde werpen. Hij
was in het harnas; hij wilde zich een
goed krijgsknecht van Christus betoo-
nen, en terwijl zijn moeder God smeek
te, dat hij standvastig mocht blijven,
beproefde hij de scherpte van het
zwaard, waarmede hij het Griek9che
Sanhedrin zou ter neder vellen.
Daarop begaf hij zich naar Katinka.
Zij wachtte hem reeds; hare oogen
stonden droevig als een bewolkte he
mel, en zij had den ganschen nacht
voor hem gebeden. Zij 9tond op, toen
hij den drempel overschreed, en of
schoon de breedgeschouderde Starosta
achter haar stond met gefronste wenk
brauwen, viel zij om zijn bals en
weende.
„Denk om ons Paaschfeest!" zeide
zij; „Ivan Serguwitch zult gij het
niet vergeten?"
Hij keek haar vol in het gelaat.
„Wat wilt gij, Katinka Paulovna?"
vraagde hij, maar toen zij met zachte,
omfloerste stem antwoordde: „Dat gij
het crucifix kust!" stootte hij haar.
ruw van zich af.
„Neen," zeide hij met bleeke lippen
en vastberaden stem, „ik zweer Chris
tus niet af!"
„Zweert gij dan daarmede Christus
af vraagde zij op langzamen toon,
en deze woorden, door die lippen ge
sproken, troffen hem.
Zij 9tond daar met neergebogen
hoofd: als een bloem, die door een or
kaan wordt bedreigd.
De Starosta verliet inet dreunende
stappen het vertrek, en zij waren aN
leen.
„Heb ik u pijn gedaan?" vraagde
Ivan, en als eenig antwoord hief zij
hare oogen, waarin de tranen als dauw
druppels parelden, tot hem op.
Nu zag hij, hoe lief zij hem had, en
het smartte hem diep, dat hij haar zoo
ruw van zich had afgestooten.
„Katinka!" zeide hy met weeke,
zachte stem: „ik heb u lief gelooft
ge dat?"
(Wordt vervolgd).
