NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN DINSDAG
8 FEBRUARI 192'.
TWEEDE BLAD.
WAT DE BLaOEH ZEOOEH.
Onschuldig?
- De parlementaire redacteur van de
Maasbode schrijft:
'Enkele intellectueelen hebben in de
laatste weken, mede namens eenige an
dere intellectueelen onderstaand brief
je ontvangen, onderteekend door eer.
dame.
Wiens hart zou niet geroerd worden
door dit simpele betoog voor de be
langen van de verzetslieden in Ned.-
Indië, verbannen naar een met men-
scheneters bevolkte wildernis. Het is
om te rillen.
'We drukken hierbij het briefje, zij
het ook zonder onderteekening, af, op
dat men zich zelf kunne overtuigen
van de manier waarop de revolutionai
re werkers zich hullen in schaaps
vachten en opkomen voor hen, die
slechts lid waren van een politieke par
tij. Onschuldiger kon het al niet!
„De maatregelen van verbanning,
i 'die onze regeering in Nederlandsch-
Indië treft tegen een groot aantal
volksleiders, hebben in verschillende
kringen van ons land ontroering ge
wekt. Hoe uien ook overigens over de
opvattingen en de daden van deze
menschen moge denken, het valt
toch moeilijk te ontkennen, dat het
gaat over politieke tegenstanders
van de regeering, en menschen, die
in geen enkel opzicht hun meenin^en
konden uiten, zooals wij dat hier te
lande gewoon zijn.
Voor degenen, aan wie niets an
ders ten laste kan worden gelegd,
dan het- lidmaatschap van een poli
tieke partij en de propaganda hun
ner meeningen, is een verbanning
naar een met menscheneters bevolkte
wildernis, op Nieuw Guinea of naar
pen ander onherbergzaam oord toch
jsvel een harre straf, die onvermijde
lijk verbittering moet wekken onder
fre Indische bevolking. Dit temeer,
Vaar feitelijk nog niet eens sprake is
van een straf en van een vonnis na
behoorlijke rechtspleging en hulp
,vah een verdediger, doch van een
administratieven maatregel, waar-
van niet eens iiooger beroep open-
i etaat.
Namens eenige andere intellectu-
eelen wilden wij U gaarne vragen,
om uwe meening te willen geven
over de vraag of er iets en zoo ja,
wat dan, voor deze menschen be
hoort te Worden gedaan. Zoudt U b.v.
bereid iijn, om eeh bespreking, een
onderling overleg over een en ander
by te wonen, of uw a&haesie te be
tuigen aah een op zulk een bijeen
komst te formuleeiren schrijven aan
de Regeering?"
Gaat men op onderzoek uit, clan
blijkt dit vrij onschuldig briefje een
Valstrik. Geen m e n s ch 1 i evendheicl of
wat daaronder ook mag worden gere
kend is de drijfveer van dit schrijven
maar het is niets anders dan conimu-
nistische propaganda. De dame die de
ze uitnoodiging onderteekent, is de
echtgenoot© van dr. K. arts te Amster
dam, die tevens is een vooraanstaand
propagandist hij de communistische
partij (richting L. de Visser) en voorna
melijk werkt ond^r studenten en ver-
p 1 egersper s one e 1 te Amsterdam.
Het eenige doei is, om handteekenhi-
gen van intellectueelen te krijgen op
een door de communistische partij al
daar, aan de regeering in te zenden
Adres en hen op deze wijze, zoo moge
lijk ongemerkt te spannen voor hum re
volutionairen wagen.
Dit treffend staaltje van de wijze,
waarop door deze heeren gewerkt wordt
■demonstreert tevens, hoe het mogelijk
is, dat men, evenals dit met enkelen
in Indie het geval blijkt te zijn, onwe
tend steun verleent aan de revolutio
naire partij onder leiding van Moskou.
KERK EN SCHOOL.
'5 :NED. HERV.. KERK.
^Beroepen: Te Leon op Zand, P.
Kuylen te Houten. Te Ooaterwolde (Gr.)
D. J. v. d. Graaf te Ridderkerk'. Te Air
sterdam (vac. Cs. N. van Schouwenburg
A. A. Dünszelmann t: Wassenaar.
Bedankt: Voor Éttep (toez.I P. san
Ltlyveld Cand. te Einther (N.-B.). Voor
Katwijk aan Zee, N. A. Beehi te Arnhem
Voor yriezenveen J. Kijne te Woubrugge
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Fejfenoord C. von
Meyenfeldt te Vrouwepokler. Te Kater-
drecht, A. J. Bouma te Wanswerd. Te
Heineno.ord, D. Nauta, Cand. te Leider.
Bedankt: Voor Haarlem, Er. C.
iBouma te Zwolle.
BEVESTIGING. INTREDE EN
AFSCHEID.
Zondagmorgen werd Cand. F. Slomp
van Ruinerwold, in zijn dienstwerk in de
Geref. Kerk te Nisuwlande bevestigd
door Prof. Er. H. Bouwman van Kampen
met een predicatie over Coll. i 126 en
27. Bes namiddags deed de jeugdige leo
raar zijn intrede met een predikatie over
Efeze 6 18 en 19. Daarna vertolkte 0»
derling D. van Goor de blijdschap van
Kerkeraad en gemeente. Ds. Van Dijken
sprak als consulent woorden van welkom
Ds. H. Fokkëns voerde het woord na
mens de classis, Ds. J. Schelhaas Hzn
feliciteerde zijn vroegeren studievriend
terwijl Ds. Meijer en Ds. Kremer de bes
te wensehen overbrachten namens de
Kerken van Hoogeveen en Gees.
Ds. S. J. VOGELAAR.
De toestand van Ds. S. J. Vogelaar,
Geref. Predikant te Heemso (Ambt-Har-
denberg) is vooruitgaande. Ter bekoming
van verder herstel zoo deelt de Stand
mede, zal D3. V. zich voor eenigen tijd
naar Apeldoorn begeven. De kerkdien
sten worden zooveel mogelijk waargeno
men door de classis-Predikanten.
BEROEPBAAR.
De heer P. D. Kuiper, Prop. in de Go-
reformeerde Kerken, zal gaarne de go
meenten dienen en een eventueel be
roep in overweging nemen.
D9 heer G. D. (men lette op het vel
schil in voorletters) Kuiper zal gaarne
de gemeenten dienen, doch eerst nkis
Maart een beroep in overweging_nemerj
Adres van beiden: Burgwal 22, Kampei
GIFTEN EN LEGATEN.
Aan ds Geref. Kerk van Amsterdam-
Groot is gelegateerd een bedrag van 15
duizend gulden, waarop vruchtgebruik
rust.
HET WIJKGEBOUW DES GEREF.
KERK TE DE BILT.
Het wijkgebouw der Geref. Kerk te
De Bilt zal komen te staan aan de Juli-,
nalaan. Het gebouw, dat plaats zal bie
den voor plm. 200 zitplaatsen, zal kun
nen worden uitgebouwd tot een kerk. De
architectuur is opgedragen aan den heer
Reitsma, die zoowel in Kollum als in
Groningen dergelijke gebouwen plaatste
De terete steenlegging zal plaats heb
ben D.V. 28 Februari a.s.
GEMENGDE HUWELIJKEN.
De kerkeraad der Geref. van 's-Gra-
venhage-West heeft in zijn in de vori
ge week gehouden vergadering over
het „euvel der gemengde huwelijken"
breedvoerig beraadslaagd. De kerke
raad constateerde, dat een van de diep
ste oorzaken van dit kwaad schuilt in
de verflauwing van het geestelijk le
ven en met name van het kerkelijk be
sef De kerkeraad zal met kracht te
gen deze misstanden optreden en stel
de daarvoor bereids enkele
vast.' die nader ter kennis van.de
meente zuilen gebracht worden.
NED. HERV. PRED GESCHORST.
In de „Limburgsche Kerkbode" van
de vorige week komt de volgende be
kendmaking van het classicaal be
stuur der Ned Herv. Kerk van Maas
tricht voor:
Op grond van verzuim in de uitoe
fening van een kerkelijke betrekking"
en van „verstoring van orde" is de pre
dikant van Gennep door het classicaal
bestuur op 30 Juni 1926 provisioneel
geschorst en daarna door het provin
ciaal kerkbestuur van N.-Brabant met
Limburg wegens „vergrijp in de uit
oefening van zijn amW' definitief ge
schorst voor onbep&alden tijd.
Hiertegen werd door bezwaarde
liooger beroep aangeteekend en thans
heeft de Synode der Ned. Herv. Kerk
hi haar vergadering van 19 Januari 1.1.,
in liooger beroep uitspraak doende,
1. het classicaal bestuur in liet ge
lijk gesteld;
2. overwegende dat de handelwijze
van dien predikant inderdaad is te
beschouwen als „vergrijp in de uit
oefening van zijn ambt", maar dit ver-
giijp toch niet zóó ernstig is te achten
Jat daaruit de toepassing van een zoo
zwaar tuchtmiddel als schorsing voor
onbepaalden tijd zou móeten volgeh,
de uitspraak van het provinciaal kerk
bestuur vernietigd;
3. den predikant gestraft met schor
sing in de uitoefening van zijn ambt
tot en met 31 Januari 1927.
De bekendmaking is geteekend: W.
Bax, te Maastricht, praeses; L. Th.
Wieten, te Rumpen, assessor; A. W.
Huiskamp, te Meerssen, scriba.
VOORTAAN IN EEN HOTEL.
Te Oude-Pekela (Gr.) heeft de ker
keraad der Ned. Herv. Kerk geweigerd
als er geen dienst is, rechtzinnige pre
dikanten in de Ned. Herv. Kerk te la
ten spreken en eveneens daarvoor an
deren gelegenheid te given. In een der
hotels zal nu op geregelde tijden een
predikant van rechtzinnige richting
endreden.
SIERRAMEN IN SE HAAGSCHE
DUINOORKERK.
0nlang3 heeft de p-rotestantsche kun
stenaar Bodewijk Schelfhout eeu krui»
weg en sierrameti voor de Amsterdam:
sehe R.K. Vredeskerk gemaakt; thati3
voltooide een katholiek schilder, Lou As
perlagh, een reeks gebrandschilderde ra
men in de protistantsche Duinoordkerk
te Den Haag. Waarom ook niet?
„Er is zooveel, wat ons vereenigt"
zegt Ds. Creutzberg, de pastor van
het mooie kerkje, tot een bezoeker, die
de ramen komt zien. Begonnen werd met
een raam, voorstellend Jacob's worste
ling met den Engel.
„Is dat raam", zoo vroeg de bezoeker
„.aanleiding geworden tot de opdracht
der andere ramen aan Asperslagh?" „Ja
was het antwoord, „wij, ihebben daar
voor eerst het advies ingewonnen van
Prof. Dr. Jan Veth, die toen nog leefdn
Hij had eenige aanmerkingen op dit
raam, wat de uitvoering betreft, maar
het werk schonk hem de zekere overtui
ging, dat de kunstenaar daarmede in de
toekomst wel rekening zou houden. Hij
ried ons dan ook aan, de opdracht voor
de andere ramen aan Asperslagh te ge
ven".
„Kwamen er van andere zijde geen be
zwaren, dat in een qrotestantscne kerk
een katholieke kunstenaar een opdracht
kreeg?"
„N een, er is bij ons zelfs nooit over ge
sproken dat de kunstenaar katholiek was
Asperslagh kreeg dan ook, op advies
van Er. Veth, een reeks ramen met da
twaalf Apostelen te maken; het eerste
raam, van Johannes en Jacobus, heeft
Dr. Veth nog afgezien. Hij was er ten
zeerste mee ingenomen.
Boven den hoofdingang is het laatste,
pas voltooide raam; de terugkeer van
den Verloren Zoon, thans gereed geko
men. De onderwerpen van al deze Tarnen
zijn, zooals men ziet, bijbelseh; en algo
me'en-ehristelijk is. volgens Ds. Creutz
berg, ook het karakter der tafreeler,
door den roomschen kunstenaar vervaar
digd, met de emblemen, ontleend aan
de oud-christelijke symboliek.
„Geen enkele protestant heeft- zich ooit
zoo besluit Ds. Creutzberg ziijn ge
sprek met den bezoeker „aan deze
ramen in een protestantsche kerk geën
gerd. Integendeel, ieder vond ze nlooi
en goed geslaagd. Och, het is zoo jam
mer, dat protestanten en katholieken al
tijd zoeken n3ar controvers tusschen eï
kaar. We doen ons best tegenstellingen
te zoeken en die spinnen we dan in aen
breeds uit. Wanneer dit eens anders
werd, wanneer we eens ernstig gingen
zoeken naar wat ons vereenigt, u zoudt
eens zien hoe dicht we bij elkander kwa
men
DE HQNG. GEREF. PREDIKANTS
VROUWEN.
De Geref. predikantsvrouwen gaan
in Hongarije onder leiding van Mevr.
Ravasz (de echtgénoote van Bisschop
Ravasz) een bond oprichten teneinde
de Geref. ontwaking en hierdoor ook
den arbeid van hare echtgenooten, en
in het algemeen het Geref. kerkelijk
er. maatschappelijk leven door alle
mogelijke middelen te steunen. Om
haar doel te bereiken hebben zij nu
dm 18den, 19den, en 20sten Januari,
parallel met hare echtgenooten te Bu
dapest een afzonderlijke conferentie
gehouden, waar zij haar bond hebben
opgericht en het doel, de methode en
de middelen van haar arbeid hebben
besproken.
Mevr. Ravasz werd met
stemmen tot presidente gekozen.
PROTEST. PELGRIMSTOCHT NAAR
PALESTINA.
Een groep Fransche protestanten wii
dit jaar van 20 April tot 26 Mei een pel
grimstocht van Marseille uit houden,
om alle beschavingslanden der oudheid'
te bezoeken. De route zal dan zijn: van
Marseille naar Napels, dan naar Athene;
Constantinopel, Smyrna, Rhodos, C;=
prus, Syrië en Palestina.
Correspondent voor Nederland is Ds,
D. Mulder te We3twoud (N.-H.) bij wien
nadere inlichtingen te verkrijgen zijn
over deelneming aan den tocht.
EEN VERDWENEN NEGER-ZENDE-
LING TERUG.
Een neger-evangelist, de „profeet
Harris", die aan de Ivoor Kust in Afri
ka meer dan 100.000 negers tot het
christendom moet hebben bekeerd,
maar sinds geruimen'tijd nergens meel-
was te vinden, is te Liberia terugge
vonden, in een staat van uiterste ar
moede, zoo meldt de „Daily Chronicle"
Ergens in een negerdorp bij kaap Pa'-
mias vond een Fransche zendeling van
do Wesleyan Society hem; de meer
dan 70-jarige „profeet" strekte ver
heugd de handen uit toen de Fransch-
man hem had ontdekt, en zeide, dat
een voorgevoel hem had gewaarschuwd
dat vreemdelingen bezig waren hem
te zoeken Aan zijn bekeerlingen op de
Ivoor Kust gaf hij de boodschap mede,
dat zij, evenals zij vroeger hadden ge
daan, al hun fetishen moesten ver
branden en den Bijbel lezen. In deze
buurt moet Harris, zelf bekeerd en on
derwezen door de American Methodist
Mission, meer dan 200 negerkerkjes
hebben gesticht. Hij heeft nu den heer
Platt, directeur van deze zending, tot
zijn opvolger aangewezen.
BOND VAN CHR. M.U.L.O.-SGHOLEN
De Algemeene Vergadering van den
Bond van Chr. Muloscholen zal, gelijk
wij reeds meldden, Woensdag 9 Febr
ri a.s. te Utrecht in het iaarbeursge
bouw onder presidium van Ds. M. van
Grieken van Rotterdam worden gehou
den. De agenda vermeldt behalve de b£
handeling der jaarverslagen, de verkie
zing von drie bestuursleden, fraarvoor
gecandideerd zijn: Mej. W. M. v.Loop.
te Amsterdam (aftr.) en de heerenC'. F.
Verschoor te Scheveningen; J. Dijk te
Arnhem; N. Heukels te Amsterdam; J.
Brink en J. C. v. Woerden, beiden te
Delft. Verder is er een vraagpunt van
het bestuur der Julianasehool te Cha;
lois, houdende: Kunnen we de 9-jarige
Muloschool terugkrijgen?
ONGEGROND VERKLAARD.
Naar de Stand, verneemt, is het be
roep, dat eenige ingezetenen van Sant
poort bii de Kroon "hadden ingesteld to
gen de beslissing van Gedep. Staten, die
net besluit van "den Gemeenteraad van
Velsen tot medewerking aan de opricb
ting eener Chr. school te Santpoort, had
den bekrachtigd, ongegrond verklaard
Wij vernemen tevens, dat het bestnul
der Chr. school, dat reeds langen tijd op
die b:s'issing wachtte, thans in samen
werking met B. en W. al het mogelijke
zal doen, om de school, die in een drio
fende behoefte zal voorzien, spoedig te
oen verrijzen.
EXAMEN CHR. BEWAARSCHOOL
ONDERWIJZERESSEN.
Vanwege de Vereeniging van Chr. Bo
woarsch'o'ondp-rwflzeressen in Nedeu
land, worden dit jaar weer examens
houden tot verkrijging van de A. en:-
akte. Candidaten moeten zich vóór 16
Februari a.s. aanmelden bij Mej. B. Bruij
ninghuijs, Nieuwe Binnenweg 229. Ro«
terdam. V-o-or verdere bijzonderheden
wordt verwezen naar het Febroari-nur.
mer van het maandblad „De Christelijke
Bewaarschool".
EEN BRUKKERIJTJE IN DE SCHOOL
Hier en daar geeft men in Ameri-
kaansche middelbare scholen onder
wijs in.... ietterzetten. Als vooi'deelen
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden; 8 Febr. 1927.
Als ik „Het Volk" lefes, is er geen
grooter vijand van de arbeidersklasse
dan Mussolini. Hij is nog erger dan
Colijn, deze beeft slechts fascistische
„neigingen".
Maar nu is het toch wel eigenaardig,
dat de Italiaansche partijgenooten er
anders over denken. Want volgens een
bericht uit Milaan zijn in een vergade
ring van den algemeenen raad van het
moderne vakverbond gewichtige be
sluiten omtrent de toenadering tot het
fascisme genomen.
Dit besloot, zijn krachten te stellen
in dienst van de nationale gemeen
schap, en dat nog wel om de volgende
redenen:
„De vakvereenigingspolitiek van.
het fascisme valt op sommige pun
ten samen met de onze. Wij konden
ons niet vereenigen met den liberalen
staat, omdat deze zijn werkzaamhe
den niet op economisch terrein uit
strekte. De fascistische staat doet
dat wel. In de fascistische wetgeving
vindt men beginselen, die ook door
ons worden gedeeld.
Wij zouden met onszelf in tegen
spraak komen, wanneer wij ons te
gen den fascistischen staat en tegen
de regeling op den arbeid, door het
fascisme tot werkelijkheid gemaakt,
zouden verzetten".
Ais ik nu toch een „modern* gee*-
ganiseerd arbeider was, zou ik mij
zelf afvragen: waar weten ze het "nu:
in Italië waar ze er midden ln zitten
of in Amsterdam waar ze 't alleen maar
van 't hooren zeggen hebben?
OBSERVATOR.
worden genoemd: 1. dat de leerlingen
zich op behoorlijke interpunctie gaan
toeleggen; 2. dat ze leeren zonder fou
ten schrijven, daar ze verplicht zijn, de
woorden goed waar te nemen Indien ze
die „zetten" willen en 3. dat de gram
matica-kennis er door toeneemt.
Een der meeningen over dit nieuwe
leervak is die van William J. Bogan,
assistent-schoolopziener te Chicago, die
schrijft: „Ofschoon dit onderwijs zeer
veel van de leerlingen vergt, is de let
terzetters-cursus van groot belang voor
de Junior High School. De practische
waarde ervan, nog afgezien van de be-
teekenis voor toekomstige typografen,
is groot, want het doet tegelijkertijd
een beroep op den artist, den adverteer
der, den uitgever, den verslaggever,
den man van zaken en <Iew schrijver.
Emma V Tindal, directrice van de
Olivier Wendell Halmes Junior High
School te Philadelphia schrijft: „Ik ge
loof, dat letterzetten een opvoedkundig
middel van onbetwistbare waarde is.
Opgenomen in het leerplan verhoogt
het de kennis van juist gebruik der lees
teekens, leert opstellen mriken, gram
matica, spelling, wiskunde^?) en kunst
en bovendien geeft het een ongezochte
en voortreffelijke gelegenheid voor han
der arbeid.
Anderen uit onderwijskringen laten
zich even waardeerend over dat nieuwe
leervak uit en erkend moeit worden,
dat er, theoretisch althans, wel resul
taat te verwachten is van eilke week
een paar halve uren oefening in het
letterzetten, dat feitelijk de kinderen
in de eerste klas als ze werken met het
ieesplankje, ook al doen: van losse let
tertjes leggen ze woordjes.
De meest fantastische lezei^ zullen
misschien in gedachte de jeugd al be
zig zien, een schoolkrant in elkander
te zetten, de etiketten van schoolschrif
ten en boeken met de namen- der leer
lingen bedrukken, enz.
Een Amerikaansch lettergietersbe-
drijf is er natuurlijk als de kippen bij
om „business" te doen en adverteert,
dat ze alle mogelijke inlichtingen! kos
teloos geeft.
Welnu, dat zullen Nederlandsche let
tergieterijen ook wel willen doen en hét
lijkt ons nog lang zoo onaardig niet,
als men ook hier eens een proef neemt
met b.v. leerlingen uit een hoogste klas
lagere school.
Er zal wat mee te bereiken zijn, ver
moeden we.
FEUILLETON.
iiiiia-
BLOED EN TRANEN.
14
Zij hadden het houten kruis met het
Christusbeeld tweehonderd pas achter
zich, toen zij deze ontdekking maak
ten, en zonder een woord te zeggen,
hieven zij staan.
Zij bukten zich; zij onderzochten
toet aandacht het voetspoor, en hun
oogen werden star, en hun wangen
verbleekten, terwijl zij dit deden. Zij
sidderden van angst; hun lippen beef
den, en terwijl beiden dezen voetstap
hadden herkend, durfde geen hunner
de vreeselijke ontdekking te uiten.
Zij hadden het voetspoor van hun
vader gevonden, en daarnaast den in
druk van zijn stok. Plet spoor liep in
de richting van den driesprong, dien
zij zoo pas hadden verlaten, er. ter-
Wijl zij weer tot zichzelven kwamen,
verbaasden zij zich, omdat zij die voet
stappen zooeven niet hadden gezien.
Doch waarover verbaasden zij zich?
De zaak was toch zoo eenvoudig; zij
hadden al maar naar de verte ge
tuurd: in de lichting van Sarski, en
hadden aan den weg, vlak voor hun
voeten, niet gedacht.
De drie linden stonden daar stil en
cenzïiam, huiverend in den oosten-
Wind, die door hare naakte kronen
„voer,, en hare schaduwen vielen zwart
en spookachtig op de blinkende sneeuw
vlakte De harten der beide jonge man
nen werden door het somberste voor
gevoel gekweld; zij schenen door een
kring van booze geesten omsingeld te
worden, en dat verweerde kruis met
het Christusbeeld was in Ivans oog de
eenige borstwering in dit verschrikke
lijke oogenblik.
Hij gaf Simeon de hand. „Laten wij
bij dat kruis nederknielen".
Het was Simeon uit het hart gegre
pen.
„Ja, broederke," zeide hij, „dat zul
len we doen".
En zij knielden bij het kruis neder;
zij zuchtten en smeekten om kracht
en steun.
„Voor dat Christusbeeld moet alles
wijken", fluisterde Ivan, „voor dat
beeld zijn ze bang, Simeon!"
„Ja antwoordde Simeon met volle
overtuiging, „voor dat beeld gaan de
booze geesten op de vlucht".
Zij voelden zich nu gesterkt; zij had
den hun vijf zintuigen weer te hunner
beschikking, en de crisis van angst
voor de helsche spoken, die hen mach
teloos had gemaakt, hadden zij thans
overwonnen.
Ook kwam de hoop weer boven, dat
zij zich hadden vergist. Zoo het spoor
bij de drie linden rechts sloeg: in dc
richting van het dorp Askof, in plaats
van links in de richting van het dorp
Fasakof, dan was het immers bewe
zen, dat zij cich schromelijk hadden
vergist.
Plotseling echter bleef Simeon staan,
on hij riep met ontstelde stem: „Hier
houdt het voetspoor op vlak bij de
laatste linde!"
„O broederkei" steunde Ivan, „ons
vaderke is vermoord!"
„Dat weet ge niet", antwoordde Si
meon met een bovenmenschelijke po
ging, om zich goed te houden, „wat
ligt daar, Ivan?"
Ivan had zich gebukt, want hij had
met den voet tegen een stok gestooten,
die nauwlijks door de sneeuw was be
dekt, en oprijzend hield hij den wan
delstok van zijn vader in de hand
Daar stonden ze: bij de drie linden,
en zij keken elkander aan, verpletterd
door den angst.
Doch er was een nieuw spoor, waar
liet voetspoor eindigde. Het was een
breed spoor, alsof er een lichaam over
de sneeuw was heengesleept, en dit
spoor door de gebroken takken der
beukenstruiken volgend, vonden Ivan
en Simeon hun vader weggestopt
order de sneeuw, met het hoofd voor
over, in een hoek van den grooten
kuil.
Zij stonden dgiar beiden vol somber
zwijgen; geen kreet, nauwlijks een
zwakke klaagtoon ontsnapte hun
bor9t. Zij namen het zware lichaam
voorzichtig op, droegen het over den
driesprong heen, en legden het neder
aan den voet van het verweerde kruis,
in het volle licht der maan.
Simeon knielde bij zijn vader neder;
hij ontblootte diens borst, en legde
het oor te luisteren aan dat trouwe
vaderhart.
„Is hij dood? Is vaderke dood?"
vraagde Ivan met omfloerste stem, en
J3imeon antwoordde met vochtige
oogen: „Vaderke is dood hij is ge
heel verstijfdl"
Het was nacht; uit het dorp klon-
kei\ de tien slagen der torenklok: hel
der en klaar. Het was stiller gewor
den; de wind was verminderd, en kla
gend streek hij door dé kronen der van
alle heerlijkheid beroofde linden.
De pelsjas van den vermoorde was
•met bloed bevlekt; de doodelijke ko
gel had den boer getroffen: midden in
de borst.
Doch was hij werkelijk dood?
Ivan kon het niet gelooven; hij
knielde naast Simeon bij zijn vader
neder, en, een handvol sneeuw ne
mend, wiesch hij het gelaat, de polsen,
de ontbloote borst van zijn vader. Toen
echter merkte hij, dat het tevergeefs
was, om met dezen prikkel een leven
te wekken, dat reeds gevloden was.
Hij rees langzaam overeind: met een
zacht gesteun, als een schaap, dat on
der den klauw van een Russischen
beer bezwijkt. En hij staarde met
strakke oogen op het gelaat van zijn
vader, wiens leven was weggevloeid
in het bloed, dat zijn kleederen had
gekleurd.
Het was een kalm, rustig gelaat; de
lippen van het gebaarde gelaat waren
half geopend, alsof Serguw in zich zelf
bad gesproken, zooals hij trouwens
dikwijls placht te doen. Hij had het
punt op den driesprong bereikt, van
waar hij met zijn scherpe oogen het
verlichte dakvensterke had kunnen
zien, en hij had allicht gezegd: „Bijna
thuis!"
En daar had de dood hem overrom
peld. Het was een ware overrompeling
geweest, want er was geen spoor van
a.agst, van schrik, van ontzetting op
dat rustige gelaat te lezem, en men zou
hebben gezegd: „Hij slaeipt!" zoo die
gebroken, verglaasde oogen het niet
hadden gelogenstraft.
Ze waren wijd open; ze schenen den
moordenaar gezien te habben bij het
uitsnikken van het leven, hem aan
te klagen bij den Rechter van hemel
cn aarde.
De broeders waren toch geruster, nu
Serguw Nekalof vlak onder het kruis
lag; hun angst voor de helsche spoken
was geheel gewekjen, doch hun droef
heid, hun smart was groot. iWan nam
het hoofd van zijn vader met kinder
lijke teederheid in dé armen. „Mijn
goed vaderke 1" zeide hij, en liij kuste
die half geopende lippen, waartusschen
de sterke tanden heen schemerden,
drie malen.
Zij zaten daar bij hun besten vader;
zij weenden, en de nachtwind streek
klagend over de sneeuwvlakte, die
zacht fonkelde in het licht der ïtna&n.
