Kousenreclame
lYOOi
zijden cq
dameskousen 39 ets.
NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN ZATERDAG 11 SEPTEMBER 1926
TWEEDE BLAD.
j|j IJit de Schriiten.
ZWAARDEN TOT SPXüEN; SPIESEN
TOT SIKKELEN.
En hn zal onder groote vol
ken richten en machtige hei
denen straffen, tot verre toe;
en zq zullen nunne zwaarden
slaan tot spaden en hunne spie
sen tot sikkelen, het ééne volk
zal tegen het andere volk geen
zwaard opheffen en zp zullen
den krjjg niet meer leeren.
Micha 4:3.
.V redesconterentie I
Ontwapening I
Ziedaar twee tooverwooorden van on
zen tijd. Twee idealen, dig eigenlijk
één ideaal zijn zeer begeerlijk.
^Xwllen wij, Christenen, de pogingen!
$ie tewerk gesteld worden om een
iduurzamen vrede te verzekeren niet;
toejuichen?
Natuurlijk, zullen wij' ze toejuichen.
Zullen wij, Christenen, de bepeiking
van bewapening en van oorlogstoe
rusting niet in de hand werken?
Militairisten zijn we niet.
Maar anti-militairisten zijn we ook)
niet!
Wij wenschen bewaard te worden
voor overdrijving. Tot diegenen, welke
Van de vredesconferenties en van de
ontwapening alles verwachten, be
koor en wij stellig niet.
Hoe zou een ideaal, die niet rekent
met de zonde ooit te vervullen en te
bereiken zijn?
Wij weten- beter. Wij verwachten
van al die pogingen, die gedaan wor
den wel iets, misschien veel, doch
lang niet alles. Bewijst de geschiedenis,
van de laatstverloopen jaren niet zon-
lieklaar, dat ons standpunt juist is?
Wij verwachten het „Vrede op aar-
!de" van een anderen kant.
Van denzelfden kant waarvan Micha
de profeet vóór Christus het reeds
verwachtte.
„W ij zullen" zeggen de diplomaten,,,
de staatslieden, de gezanten, de vre-
Idemakers.
„H ij zal", zegt Micha, en wij zeggen
!het Micha na.
Wii verwachten het van God, niet
Van de menschen.
Wij rekenen op de beloften, diö
0oor God zelf op allerlei wijze, m
allerlei tijden, gegeven zijn, herhaald)
zijn, bevestigd zijn.
Christus in onze Vrede. En in zijm
vrederijk, déhr zullen de wapens voor
goed neer zijn.
Goiü1 zal onder groote volken, richten
De ouderen onder ons weten, hoe
vroeger bij een dreigend oonflict in
het volkrenleven steeds de opmerking
werd 'gehoord: De groote mogendhe
den zullen het niet toelaten. De groote
mogendheden zullen tusschenbeide ko
men. Maar we hebben geleerd, niet;
op de groote mogendheden te moeten
en te kunnen vertrouwen. God zelf zal
over die groote mogendheden rich leun
en recht doen, tot verre toe: Hij neigt
Ide harten van koningen en van volken;
tot aan het einde aer aarde: ze zijn
alle-in Zijn hand. Laten ze thans nog
onrecht op onrecht stapelen, vooral
tegen de kleine ,en verdrukte Gemeen
te, Gods tijd komt én mèt Gods tijd!
komt _,ook Gods rechj, want Hij cLiei
den vrede tusschen God en mensch be
werkte, Hij verzoent ook alle volkeren
met elkander voor eeuwig.
Werkelijkheid zal dat vrederijk zijn,
ongedachte en ongedroomde werkelijk
heid, want God doet wonderen, straks
als de berg Sion aan de spits vani
alle bergen zal staan en als alle volken
pelgrims geworden zijn, die optrekken)
;naar Jerusalenf.
Dan zullen de volken weer naar
het zwaard grijpen, maar niet gelijk ze
altijd hebben gedaan om te zwaaien,
maar om het neer te leggen. Niet omi
met het zwaard te slaan, maar om op
het zwaard te slaan. Want dar zwaard
wordt op het aanbeeld gelegd en dap
per danst de harde hamer over het
gloeiend metaal, zoolang, totdat het
zwaard tot een spade is omgesmeed.
Want het zwaard is overbodig ge
worden.
Niet het zwaardj in de scheelde, maar/
het zwaard verdelgd, ja sterker nog,,
omgezet in een werktuig van 'deni
vrede.
Dan zullen de volken weer naar dei.
spies grijpen, maar niet gelijk ze altijd!
hebben gedaan, om die spies te dril
len, maar om dien neer te leggen.
Want de spiespunt wordt in de smid
se gebracht en de spies wordt tot een
sikkel of een snoeimes omgesmeed.
Hoezeer verstaat Micha de kunst
om met één enkel woord haele vi
sioenen voor onze verrukte verbeel
ding te tooveren.
Zwaarden en spiesen het bretngti
ons voor den gee6t het slagveld, waan
de benden op elkander inrennen, waar
de krijgswagens met hun scherpe zei
sen aan de wielen, overal hakken en
snijden, wonden en dooden; waar de
zwaarden worden gezwaaid en waar
ide spiesen trillend1 door de lucht sis
sen; hét slagveld* is de plaats vani
haat, van verderf, van dood; van 'de
aasvogels, do gieren, de hyena's; vani
het gekreun en gesteun der gjewonden.
Zwaarden en spiesen wat ver
schrikkelijk visioen.
Maar: spaden en sikkelen het
brengt <?ns voor den geest het akker
veld, waar de ploeger de voren trekt,
waar de zaaier den arm zwaait, waar
de maaier het droge gouden graan
ruischend vallen doetwaar de garven-
bindsters de schooven op de Bokken
zetten. Het akkerveld is ae plaats van
vrede, vreugde, levenvan den leeuwe
rik, die tusschen de -halmen heeft ge
bouwd zijn nest en die ciikelerid hoog
zingt boven al die weelderige heerlijk
heid; het akkerveld is de plaats van
het blijde lied van den blijden arbeid.
Spaden en sikkelen wat ver-
fcwikkelijk visioen.
Ziedaar in beeldspraak wat God
doet.
Hij doet het door den Vredevorst*
onzen Heere Jezus Christus.
In de toekomst van den Heere Jezusi
Christus wordt de krijg niet ijieer
geleerd.
In merkwaardige tegenstelling tot
dit alles schijnt Jezus' eigen woord!
:te staan: „Ik ben niet gekomen om
vrede te brengen, maar net zwaard".
En zeker, de komende Koning brengt
een scherpe crisis teweeg. Om in den
vrede te deelen, moeten Wij den strijd!
hebben gekend en meegemaakt. Den
strijd met onszelf, den strijd met de
zónde, den strijd met de wereld .en
den duivel. We hebben te strijden; an
ders zullen we immers niet kunnen)
ingaan.
Maar als de geweldige eind worste
ling ten slotte is beslecht en de Vrede
vorst overwinnend uitrijdt op het wittel
paard, der victorie, dan houdt de strijd:
op,'dan wordt geen oorlog meer ge
leerd, dan heft 'het <?ëne volk tegen
het andere geen zwaard meer. op.
Want dan zijn er geen zwaarden meer.
Alle zwaarden zijn spaden geworden.
Deze toekomst is nog ver.
En ze schijnt tegenwoordig verdei?
dan ooit.
Maar ze 'komt.
Iets daarvan, wordt in het diepst
van ons hart, door de zonde- een slag
veld, reeds ervaren, als Gods genade!
daarvan maken wil een zaadveld vol
goede vruchten der dankbaarheid. Isi
het niet een wonder in onze oogen?
Zwaarden worden spaden is het
bij aanvang ook uw zalige ervaring
Spiezen worden sikkelen weet
ook gij "het in uw leven?
HEIMWEE.
'k Verlang, naar huis naar 's Vaders
tempelwoning.
Waar mij een eeuwige vreugde
wacht.
Daar zie ik Hem, mijn Heiland en
rüijn Koning,
Naar Wiens gelaat mijn ziel zoo
lang reeds smacht,
'k Heb meengen wensch gekoesterd in
mijn leven,
Maar 'k heb getracht, die alle op te
geven,
Ik heb geen oor meer voor het aardseh
gedruiseh,
'k Verlang naar huis.
FEUILLETON.
Uit spannende dagen.
(Een Vlaamscti verhaal).
74)
Bruno hield een poos met tranende
oogen den verbaasden blik op Ja-et pa
pier gevestigd. Dan, door het besef
van Simons edelmoedig inzicht ge
troffen, keek hij met dankbaarheid
naar zijn dooden vriend.
Maar eensklaps richtte hij zich op
bij bet hooren van stemmen, die ne
vens hem klonken.
Hij schouwde met verbaasdheid op
een tiental Fransche soldaten en een
Overste, die in uiterste verwondering
zijn zonderlinge daad schenen af te
spieden en hem door hun blikken de
verklaring er van vroegen.
Voor alle antwoord toonde Bruno
het papier, dat Brutus hem tot erfenis
had nagelaten.
De Overste las het, gaf het terug
en sprak tot zijn mannen:
„Men lichte dezen Burger voorzich
tig op; hij worde in de schuur bij de
groote baan gedragen. De Chirurgijn
majoor verbinde zijn wonde zonder
uitstel 1"
Het edelmoedig bevel werd uitge
voerd: vier Fransche soldaten droe
gen Bruno naar het gehucht.
SLOT.
Bruno werd naar het gehucht ge
dragen en tusschen een groot getal
Fransche gekwetsten in een schuur
neergelegd. De heelmeester vermaakte
zijn been onmiddellijk, en ieder om
ringde den lijdenden jongeling met
zorg en eerbied; want de Generaal
Jardon, die dezen beschermbrief ge-
teekend had, was geen man om de
miskenning van zijn bandteeken on
gestraft te laten.
Toen Bruno te kennen gaf, dat zijn
moeder zich in het gehucht bevond,
en hij den wensch uitdrukte om haar
te zien, zond men oogenblikkelijk om
haar naar de hoeve door den jongeling
aangeduid.
Zijn moeder en Genoveva werden
tot hem geleid, en mochten met hem
zijn en hem troosten, zonder dat ie
mand der Fransche soldaten zich ver
stouten durfde hun een twijfelachtig
woord toe te sturen. Integendeel, daar
de beide vrouwen ook de andere ge
kwetsten met medelijden en liefde
hielpen verzorgen, werden zij weldra
door allen met dankbaarheid en ware
achting bejegend.
Vijftien dagen later brachten de
Franschen hun gekwetsten naar Has
selt over. Bruno bleef in liet gehucht.
Dan eerst bekwam hij tijding over het
lot zijner ongelukkige wapenmakkers:
maar de inlichtingen waren zoo schrik
kelijk, dat «hij dikwijls in stilte tranen
vergoot bij het lezen der Gazette van
Antwerpen, die hem door den notaris
van 't naastgelegen dorp was bezorgd
geworden.
In twee verschillig© nummers van
'k Verlang naar huis, k wacht niets
meer van deez' aarde;
Zij biedt geen zielevrede aan;
O, wereld, hoe gering is uwe waarde
Bij 't goud der stad, die zal
binnengaan
Zoo lang God wil, zal ik mijn kruis
hier dragen
En gaan mijn weg blijmoedig, ronder
klagen;
Toch zucht mijn ziel, zoowel bij
1 vreugd als kruis:
'k Verlang naar huis.
'k Verlang naar huis* het scheepje
zoekt de kusten;
De stroom vloeit tot den Oceaan;
Het kind vleit zich in moeders arm
ter ruste,
Zoo wil ik ook tot mijne ruste gaan.
'k Heb menig lied vol vreugd en lust
gezongen,
Maar iedre zang is door dien toon
verdrongen,
Die thans mijn ziel doortrilt in zoet
gesuis:
'k Verlang naar huis.
KERK EN SCHOOL,
NED. HERV. KERK
Aangenomen: Naar Pesse, G. S.
Pjjlgroms, cand. te Sneek.
GEREF. GEMEENTEN.
Beroepen: Te Ridderkerk, It. Kok
te Gouda.
Bevestiging, Afscheid en Intrede.
Ds. W. A. Dekker te Krabbend^ke
die het beroep aannam naar Holland-
scheveld Zuid Oost, is voornemens al
daar op Zondag 3 October as. zgn in
trede te doen.
Als bWesfciger hoopt op te treden
Da. J. Kooiman, van Hollandscheveld.
Dr. J. Waterink,
Door de classis Amsterdam der Geref
Kerken is tegen 1 October eervol eme
ritaat verleend aan ï)s. J. Waterink,
wegens zjjn benoeming tot buitengewoon
hcogleeraar aan de" Vrije Universiteit
Ds. H. W. Laman.
Ds. H. W. Laman te Assen mag zich
momenteel in een uitstekende gezond-
heid ^verheugen.
Hjj is Vrijdag j.l. van vacantie uit
Noordwtjk aan Zee verfrischt terug- ge
komen, maar blijft alleen om reaenen
van voorzichtigheid van de Synode weg.
Ds. Laman verricht overigens al zijn
ambtsbezigheden.
Ds. P. Baay. f
Zooals wij reeds meldden, is op 77-
jjarigen leeftrj doverleden Ds. Pieter Jo
hannes Baajj, in leven em.-predikant
der Geref. kerk van Kamperland.
Opgevoed te Rotterdam, ontving hij
zgn eerste catechetisch onderricht van
Ds. Klinkert, predikant der Geref. Kerk
tonder het Kruis.
Reeds vroeg openbaarde zich bij Jiem
de lust om den den Heere te dienen
in het predikambt.
Met twee nog andere jongelingen ont
ving hjj zijn opleiding bp Ds. W. Smitt
in Den Haag, en aan deze werd, na
de vereeniging van '69, wegens hun
reeds bjjna volbrachte studie, de vrpheid
felaten, bp dezen begaafden leermeester
un studie te voleindigen.
In '70, nauwelijks 21 jaar oud, ging
hp reeds uit tereeken en in '71 werd hij
Dienaar des Woords te Leerdam.
Hier bleef hij tot '82, toen hp vertrok
naar 's Gravenzande. welke plaats hij
in '97 verwisselde met Kamperland.
23 jaar mocht hij deze kerk dienen,
eiken Zondag 3 maal net Woord bedie
nende.
Dit deed hij trouwens bpua 50 j^ar
lang, terwijl hij na zpn emeritaat nog
bpna eiken Zondag als prediker optrad
Daardoor verklaart zich, dat hp gedu
rende zpn 55-jarigen dienst bijna 8000
malen het Woord des Levens aan de
gemeente mocht brengen.
Onvermoeid en prettig verteller, be
gaafd met een stalen geneugen, was hp
gewoonlijk de ziel van een gezelschap.
Jammer, dat hij er niet toe te be we
gen was, zpn wedervaren te boek te stel
len. Uit de geschiedenis der Geref. Kerk
van de laatste 60 jaren kon hij interes
sante verhalen doen.
Sedert zijn emeriteering woonde lip
met1 zij nechtgenooie te Veere, dicht
b;j .zijn eenig kind, zpn och ter.
deze door dwang Franschgezinde Ga-
zette las hij het vblgende:
500 Brigands zijn omgebracht ge
worden omtrent Gheel, Moll, Meer
hout en Holmes. Men heeft hun iwee
wagens afgenomen, met 6 vaten bus
kruit, die hun Van Holland toegeko
men waren. De overigen zijn op de
vlucht gedreven
Brief van den Generaal Colaud.
Burgers-Administrateurs
Met de grootste vergenoeging bè-
rieht ik u, dat de troepen, die ik uit
Leuven den 14en dezer heb doen ver
trekken, onder bevel van den Brigade-
Generaal Jardon en den Adjudant-
Generaal Lacroix, de oproerlingen bij
Hasselt hebben aangetast.
De Republikeinsche troepen hebben
hen met zoodanige dapperheid aange
grepen, dat zij na een eerste neder
laag genoodzaakt zijn geworden, de
stad Hasselt in wanorde binnen te
vluchten.
Voor de tweede maal aangetast, heb
ben zij de stad verlaten; doch zli heb
ben een volkomen nederlaag onder
gaan op den weg naar Tongeren, al
waar zij vluchtende meer dan 700 ter
plaatse dood gebleven zijn.
Het overschot der Brigands heeft de
wapens nedergeworpen. Men heeft
hun afgenomen -schat, bagage, ver
scheidene trommels en een vaandel,
geteekend met een rood kruis. Men
heeft onder het getal dooden. verschei
dene priesters herkend.
RECLAME.
op vertoon van dezen bon.
Uit het Sociale Leven.
Chr. fableks- en transportarbeiders.
Woensdag jJ. beeft te Utrecht de
Bondsraad van den Neder). Bond van
Chr. fabrieks- en transportarbeiders
vergaderd.
In zijn openingswoord, wees de voor
zitter, de heer W. Strijbis, erop, dat de
omstandigheden, waaronder men de
zen keer samenkwam, belangrijk gun
stiger waren dan de laatste jaren.
Liep over 1025 bet ledental nog met
61 terug, over het eerste halfjaar 1926
kon een vooruitgang van 306 leden
worden geconstateerd. Op 1 Juli '23 tel
de de organis. 7423 leden. Toch zei-
de de voorzitter is de groei te gering
in verband met bet aantal arbeiders
dat in de bedrijven, die de organisatie
omvat, werkzaam i3. Onvoldoende is
deze groei voorts in verband met het
veel grooter aantal arbeiders, dat in
de moderne fabrieks- en transportar
beidersbonden zit.
Wat de gevoerde acties betreft, werd
er op gewezen, dat loonsverlaging
slechts sporadisch voorkwam en zelfs
bier en daar weer met gunstig gevolg
voor verbetering van positie het pleit
gevoerd kon worden. Toch is do toe
stand in de bedrijven nog niet zóó, dat
men daarover ten volle tevreden kan
zijn. Het aantal werkloozen bleef nog
steeds vrij hoog.
Wat de werkgeversvereenigingen be
treft, moest geconstateerd worden toe
nemende afkeer van goed omschreven
overeenkomsten, met name van bet
collectieve arbeidscontract.
Ten aanzien van de financieele posi
tie der organisatie werd erop gewezen,
dat deze voortdurend hechter wordt
Bedroeg op 1 Jan. j.l. het totaal bezit
der organisatie rond f 165 0f-0, op 1
Juli j.l. was dit f 175.000, waarvan al
leen in bet weerstandfonds f 145.000.
Spr. besloot met een beroep te doen
op de leden om mede te werken aan
den uitbouw Tan den bond en «laarbij
vooral te bedenken, dat naast het
werken aan vermeerdering van het ge
tal, gearbeid behoort te worden aan
verbreding van de kennis der begin
selen die ten grondslag liggen aan onze
actie. Een kleine groep di- bewust
Jicft uit het beginsel heeft meer in
vloed dan een groote groep, die het
beginsel practisch verdoezelt.
Naar aanlaiding, dezer openingsrde
werd gediscusieerd, waarna het beleid
van het hoofdbestuur werd goedge
keurd.
De secretaris, de heer A. Stapelkamp
gaf een overzicht van de gevoerde on
derhandelingen over de financieele
kwestie, die er nog steeds was met den
Chr. Zeeliedenbond, als gevolg van
een vroegere fusie.
Goedgekeurd werd het voorstel van
het H. B. om, waar een door het Chr.
Nat. Vakverbond benoemde commissie
thans heeft uitgesproken, dat de Chr.
Zeeliedenbond nog een bedrag van
ruim f 2000 heeft te betalen, van dit
recht geen gebruik te maken en deze
som aan den Chr. Zeeliedenbond kwijt
te schelden.
Na een inleiding van den heer S.
Veltman, bondspenningmeester, werd
besloten voorloopig niet toe te treden
tot'het door het C. N. V. opgerichte sta-
kingsfonds.
Het vermaarde Hoofd der oproeri-
gen Constantinus de Roumiroir, agent
municipaal dezer Gemeente, en ver
scheidene andere Oversten zijn gevan
gen genomen.
Verschillende soorten van vaandels,
kazuifels en ander priesterlijk gewaad
zijn hun met twee munitie-wagens
ontnomen. v
Leve de Republiek!
Heil en Broederschap,
COLAUD.
Na zes weken vertrok Bruno met
zijn moeder, met Genoveva en met
zijn trouwen knecht Jan. in een rii-
tuig naar Waldegbem, bet dierbaar
geboortedorp.
Nu werd het onmogelijk, den dood
van den notaris nog langer voor zijn
echtgenoote verborgen te houden: het
vreeselijk geheim moeet worden ont
dekt
Met de teederste voorzichtigheid,
die het gevoel een er oneindige liefde
kan inboezemen, stelde Bruno ziin on
gelukkige moeder allengskens in volle
bewustheid der ramp, üie zij te be-
weenen had.
Hij verklaarde insgelijks aan Geno
veva, in. welken beklaaglijken toe>-
stand hij haar armen vader had ge
zien, en bereidde haar aldus om, zon
der van wanhoop te bezwijken, den
ijselijksten slag te doorstaan.
Zoo werd de reis naar het geboorte
dorp een pijnlijke vaart, vergezeld van
verzuchtingen, van klachten en van
AAN HET ZOEKUCHI.
Lekten, 11 September 1926.
Groote ontstemming Is in wijden
kreng gewekt door den beruchten
mar ach van het 13de regiment infan
terie onder leiding van Majoor Froe-
Itng. Op laat van den min ie ter van oor
log is een onderzoek ingesteld naar
de omstandigheden, waaronder deze
oefening heeft plaats gehad.
Het betreffende rapport is dezer da
gen gepubliceerd. Daarin treffen ons
de volgende zinnen:
Na een uiteenzetting der bezwaren
de omstandigheden volgt: „Met deze
omstandigheden is ten onrechte
geen rekening gehouden."
Van de medegenomen tenten wordt
gezegd: irHet uitgeven der tenten aan
(ie compagnieën is wel gelast, doch
door een mieverstand niet uitgevoerd.'
Iets verder lezen we: „Deze omstan
digheid is den leider niet bekend ge
weest."
Wat de marschvaardigheid betreft
wortit gezegd, dat deze door den leider
is „overschat", verderop, „dat hij een
gpootere omzichtigheid had moeten be
trachten."
Er schijnt dan toch wel iets geha
perd te hebben. Zoodat men vertrour
wen mag, dat maatregelen genomen
zullen worden, die een herhaling zUV
len voorkomen.
OBSERVATOR.
De staking bij „Heemaf".
Woensdagavond werd te Hengelo
een vergadering gehouden van de be
ambten Technici en Handelskantoor-
personeel) van de „Heemaf" ter be
spreking van de houding dezer werk
nemers ten aanzien van werkzaam
heden, die de stakende arbeiders pi ach
ten te verrichten. Onder de aanwezi
gen bevonden zich ook enkele inge
nieurs.
De vergadering was uitgesclireven
door den Nat. Bond van Handels- on
Kantoorbedienden „Mereurius'de
Ned. Ver. van Chr. Kantoor- en Han
delsbedienden, den Ned. Bond van
Technici en den Bond van Werkmees
ters en ander Opzichthoudende perso
neel. De voorzitter dezer vergadering,
de heer Jacques Bakker van Rot
terdam wees erop, dat op den middag
van denzelfden dag door de Directie 'n
enquête was ingesteld onder de be
ambten, houdende de vraag, of deze
eventueel bereid zouden zijn, het werk
over te nemen van stakende arbei
ders, zulks met de bedoeling, die ook
bij een mondeling onderhoud, dat de
bestuurders der betrokken bonden met
de Directie gehad hadden, was uitge-
sproken, om na te gaan, .wie zich bij
het bestaand conflict aan de zijde van
de Directie wenschten te scharen, om
op die wijze de bokken van de schapen
te kunnen scheiden.
Spr. achtte deze houding niet juist.
Vooreerst toch betrof het hier werk
zaamheden, waarvoor de beambten
nimmer waren aangesteld, maar ver
der kan niet erkend worden, dat do
Directie, hangende een arbeidsconflict
moreel gerechtigd was, de beambten
voor een verklaring omtrent bun oor
deel betreffende dit conflict te stellen,
zulks met de klaarbliike bedoeling,
om hen in him bestaansmogelijkheid
zelf te treffen.
De vertegenwoordigers der andere
bonden spraken in denzelfden geest.
Bij de discussie werd het standpuDt
der Directie door enkelen aanwezigen
verdedigd, daar anderen aan critiek
onderworpen, waarbij te kennen werd
gegeven, dat vrees voor ontslag voor
velfen aanleiding was geweest de ver
klaring die door velerlei uitleg vat
baar bleek, te onderteekenen.
Ten slotte werd bij meerderheid van
stemmen een resolutie aangenomen,
waarin de houding der directie, waar
door de beambten gesteld waren voor
een gewetensconflict, betreurd werd
en de verwachting werd uitgesproken,
dat de directie der Heemaf, ook in
weerwil van de door haar gevorderde
verklaring, daaraan geen gevolgen zal
verbinden, die tot een noch door de be
ambten, noch door hun vakbonden ge
zocht conflict zouden leiden.
tranen.
Bij hun aankomst in Waldegbem
vernam Genoveva, dat haar vader in
derdaad kort na de vlucht der lote-
lingen was overleden.
De dierbare dooden werden langen
tijd beweend; allengskens veranderde
evenwél de diepe rouw hunner kin
deren in een stille 9mart.
Bruno en Genoveva werden door bet
huwelijk vereenigd en leefden vele
jaren in Waldeghem, ongehinderd en
zoo gelukkig, als men het zijn kan.
wanneer men de slavernij zijns vader
lands zonder hoop op verlossing moet
aanschouwen en verkroppen.
Bruno werd vader van drie kinde
ren. Opvolgend nam de dood eenigen
zijner magen en vrienden weg. Eerst
den goeden knecht Jan, dan den brou
wer, dan Bruno's eigen moeder.. En,
wanneer hij zijn oudsten zoon in zijn
plaats tot notaris had doen benoemen
ontsliep bij ook zachtjes in den Heere
Genoveva overleed in hoogen ouder
dom. Steeds als zij van den Boeren
krijg vertelde, hield zij de aandacht
vastgéboeid door de sprenkels van
moed en geestdrift» die nog door her
innering in hare oogen fonkelden,
en eindigde zij haar verhaal met 'n ge
gronde slotrede over de vergetelheid.
BOCDE
