NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN WOENSDAG 21 APRIL 1926
TWEEDE BLAD.
Op de Raadstribune.
De Koning is dood! Leve de Koning!
Nam in de vorige vergadering de
heer Oostdam afscheid van zijne me
deleden, ditmaal werd begonnen met
de installatie van zijn opvolger, den
heer C. J. van Tol, die vroeger reeds
10 jaar in den Gemeenteraad zitting
had en die dan ook 'door den voorzit
ter in hartelijke bewoordingen werd
verwelkomd.
Het heengaan van den heer Oost-
dam was oorzaak, dat verschillende
Raadscommissiën moesten worden
aangevuld.
Gewoonlijk loopen dergelijke benoe
mingen vlot van stapel, maar ditmaal
achtte de heer van Eek het noodig een
breed betoog op te zetten over de z.g.
achteruitzetting van de Sociaal-demo
craten, die, naar hij beweerde, stelsel
matig uit belangrijke commissiën wor
den geweerd en waarom nu op den
heer Schüller voor de comm. voor Fa
bricage de aandacht werd gevestigd.
Dat deze redeneering van den heer
van Eek geen steek hield, werd van
verschillende zijden duidelijk aange
toond. 't Was immers de rechterzijde
die aan de Soc. Democraten een zetel
in het college van B. en W. aanbood!
Dat de socialistische fractie hiervoor
bedankte omdat zij de verantwoorde
lijkheid niet aandurfde en vreesde de
gunst van een deel der kiezers te ver
liezen, kan toch niet aan de rechterzij
de worden geweten!
Overigens gaf de heer Wil'mer toe,
dat de S.D.A.P. zeker niet teveel ver
tegenwoordigers heeft in de raadscom
missies, waaraan hij de mededeeling
toevoegde, dat ernstig onder het oog
was gezien de vraag of er soms bij de
Soc. Dem. of een der andere fracties
een der leden was die in bijzonderen
zin als deskundige kon worden aange
merkt en die tevens bereid is van deze
Comm. deel uit te maken. (Dit laatste
sloeg blijkbaar op den heer Huurman)
Daar dit niet het geval bleek te zijn
de heer Schüller heeft in elk geval
niet getoond meer dan anderen des
kundig te 'zijn en dus uit niet-des-
kundigen een keus moest worden go-
daan, bestond er voor de R.K. fractie
geen aanleiding dezen zetel los te
laten.
Het resultaat van de daarna gehou
den stemmingen was dan ook, dat de
heer Spendel als opvolger van den
heer Oostdam werd aangewezen, ter
wijl ook de andere vacatures weer
door R.K. werden vervuld. Het trok
bij' deze stemmingen de aandacht dat
de rechterzijde hierbij volkomen een
stemmig bleek te zijn.
Breedvoerig werd vervolgens ge
sproken over een adres van eenigeont
slagen arbeiders der lichtfabrieken,
die meenden onrechtvaardig behan
deld te zijn en die derhalve restitutie
van de gestorte pensioenbijdragen ver
zochten.
Van Soc. Dem. zijde moest worden
toegegeven, in de eerste plaats dat de
ze menschen geprofiteerd hadden van
een gunstige wachtgeldregeling, maar
dan ook, dat de wet geen terugstor
ting van bijdragen kent. 'Dit laatste
werd echter geen bezwaar geacht. Een
voorstel werd ingediend om inplaats
van de pensioenbijdragen terug te ge
ven een gratificatie te verleenen. Een
andere naam dus voor dezelfde zaak.
't Spreekt vanzelf dat het voorstel
werd verworpen
Niet anders ging het met een ver
zoek van de af cl. Leiden van den Cen-
tralen Bond van Transportarbeiders,
om vermeerdering van het aantal da
gen gedurende welke aan uitgetrok
ken werkloozen crisissteun wordt uit
gekeerd.
B. en W. stelden voor afwijzend te
beschikken een advies dat 'door wet
houder Sanders op overtuigende wijze
met feiten en cijfers werd verdedigd.
Trouwens ook de Comm. voor Sociale
Zaken had zich, in grootst mogelijke
meerderheid op hetzelfde standpunt
geplaatst.
Maar wat wil-men. De tribune Was
geheel gevuld met belangstellenden
en dus moest van Soc. Dem. zijde zoo
lang en breedvoerig nTogelijk over de
ze zaak worden gesproken.
Andere dan misschien propagandis
tische' voordeelen gaf dit optreden ech
ter niet. Het advies van B. en W. werd
met groote meerderheid aangenomen.
Zelfs de heer Witmans liet ditmaal
zijn roode vrienden in den steek.
Bij gemengde stemming werd ten
slotte besloten niet te voldoen aan het
verzoek' van Ged. Staten om de rente
voor voorschotten van enkele woning
blokken te bepalen op 5.1 pet. inplaats
van op 5 pet. zooals oorspronkelijk
door B. en W. was voorgesteld emdoor
den Raad besloten.
Practisch was 't verschil niet groot.
Voor de betrokken huurders maakt
het een verschil van slechts 'enkele
centen per week.
Dat dan ook enkele leden vaii rechts
stemden voor een voorstel om in hoo-
ger beroep te gaan, vond hierin zijn
oorzaak, dat zij van meening waren,
dat deze door niets gemotiveerde cu-
rateele van Ged. Staten toch wel wat
al te ver gaat.
B. en W. oordeelden hierover niet
anders, maar waar het verschil gering
is, achtten zij het uit tactische over
wegingen beter aan het verlangen van
Ged. Staten te voldoen. Een standpunt
waarvoor zeker ook veel te zeggen
valt.
Vermelden wij tenslotte, dat de heer
Mulder, wethouder, die geruimen tijd
ongesteld was, weer in staat bleek de
vergadering bij te wonen en aan de
werkzaamheden deel te nemen.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV KERK.
Aangenomen: Naar Noordwijk
aan Zee: F. G. Hospers, te Gouda.
GEREF. KERKEN.
Tweetal: Te IJmuiden, J. Koele-
wijn, te Berkel en Rodenrijs; en S. van
Leeuwen, te Franeker. Te Woerden
J. v. d. Meulen, te 's-Hertogenbosch;
en A. Wijngaarden, te Baarland.
Beroepen: Te Barendrecht, J.
Wijmenga, te Charlois. Te Rozen
burg, A. Wijngaarden, te Baarland.
Bedankt: Voor Middelburg, C. v.
d. Woude, te Gorredijk.
Emeritaat.
Ds. J. J. Bange, pred. bij de Evang.
Luth. gemeente te Kampen', heeft we
gens hoogen leeftijd eervol emeritaat
De kwestie Geelkerken.
Naar wij vernemen zal er dezer da
gen bij den uitgever J. H. Kok te Kam
pen het licht zien een „Open Brief van
de Buitengewone Generale Synod te
Assen aan de Gereformeerde Kerken in
Nederland" betreffende de zaak Dr.
Geelkerken.
Prov. Synode.
De Prov. Synode (Zuid Holland-Noord)
zal dit jaar te Leiden worden gehouden
op Dinsdag 8 Jiuft a.s.
De Gnstaaf Adolf-Vereeniging.
De 71e algemeene vergadering der
Ned. Gustaaf Adolf Vereeniging zal in
de Pinksterweek worden gehouden te
Antwerpen op verzoek van de
VlaamschrNederlandsche Gemeente in
de Lange Winkelstraat aldaar (predi
kant Ds. P. de Haan).
Op den avond vóór de vergadering
wordt een kerksamenkomst gehouden
waar na een inleidend woord van
den predikant, prof. dr. L. Knappert
hoopt te spreken over de geschiedenis
der Antwerpsche Gemeente en prof.
dr. H. M. v. Nes een opwekkingsrede
zal houden, terwijl een zangkoor de
samenkomst zal opluisteren .waartoe
ook belangstellenden uit Gent en
Brussel zullen worden uitgenoodigd.
Een halve eeuw Rijkslandbonw-
on der wijs.
In den loop van dit jaar zal het 50
jaar geleden zijn, dat, ter voldoening
aan Thorbecke's Wet op het Middel
baar Onderwijs, de eerste rijksinrich
ting voor landbouwonderwijs werd in
gericht.
De vlucht, die het Rijkslandbouw-
onderwijs sindsdien heeft genomen en
♦de vkuchten, die het zoowel voor Ne
derland als voor Indië's welvaart
heeft afgeworpen, wettigen een groot-
sche herdenking van dit bescheiden
begin.
Om zoo mogelijk tot de oprichting
van een duurzaam monument te gera
ken heeft zich onder bescherming
van een eere-comitó, waarvan Z. K. H.
Prins Hendrikder Nederlanden, Hertog
van Mecklenburg, wel het voorzitter
schap heeft willen aanvaarden, een
Nationaal Comité gevormd, waarin
alle vormen van Nederlandschen en
Indischen landbouw zijn vertegen
woordigd. Het voornemen bestaat
voorts te Wageningen een geheele
week voor het feest te bestemmen.
Het duurste boek ter wereld.
De C.utenberg-bijbel, die kortgeleden
voor 106.000 dollar in New York ver
kocht werd, is thans aangeboden aan
de Yale-universiteit. Men zegt, dat de
schenkster, mrs. Iiarkness, er 120000
dollar voor betaalde, wat de hoog
ste prijs is, die ooit voor een boek
wera besteed.
Uit het Sociale Leven.
DE EXCURSIE NAAR PATRIPOLIS.
In Hollands binnenlanden.
,W,e kwamen des Maandagsavonds
aan met den D-trem. Men had er op
het station iets op gevonden, dat de
trein bij het bimnenstoomen met zoo'n
donderend geweld maakte als op de
andere stations het geval is. 'We gin
gen door de controle, kochten 'navond
blad en .zagen ons door 'ndoodeen
voudig man 'n kaartje in de handen
gedrukt, waarop stond: „Hotel-Restau
rant „Patrimonium", W,-straat, 5 minu
ten van het station, Logies vanat
modern ingerichtEn dan nog wat
over diners, dagschotels, gezelscnaps-
reductie.
"YVe overlegden wat we zouden doen,
we hadden een week beschikbaar voor
onderzoekingstochten in X en een goed
hotel is véél waard, een hotel dat uit
ging van een Chr. organisatie is nog
meer waard; doch mijn vriend is wat
sceptisch: ,,'tZal wel zoo'n prutszaakje
zijn; ze probeeren zoo iets wel meer,
maar het gaat zoo piete-peuterig, 'dat
het niet aanbevelenswaardig is, er
heen te gaan". We kunnen in elk ge
val toch eens kijken", overtuigde i'k.
Dat viel verbazend mee. Een groot
monumentaal gebouw van 5 verdie
pingen aan een mooi plein. Een ruime
ingang.
En het viel ook verder mee. Het
eten was prima, en geen 2 aardappe
len, zooals wel gebeukt. De kamers wa
ren ook aantrekkelijk. Na ons geïnstal
leerd te hebben, gingen we eens een
praatje maken met den ober en toen
vernamen we dat in dit zelfde gebouw
waren ondergebrachthold-, restaurant
ambachtschool, vergaderlokalen. (Ho
tel, school en vergaderzalen hadden
elk 'n apart entree, al kon men ook
binnendoor in de verschillende afdee-
lingen komen). Een obligatieleening
had grondaankoop en bouw mogelijk
gemaakt, een schitterende bazar en
bon-verkoop had voor de meubelen "t
noodige geld opgebracht. „Slaagt zoo'n
bazar hier dan? Bij ons wijzen ze zoo
iets nog al eens af, omdat 'tniet veel
„netto" opbrengt".
„Meneer hoe is 't mogelijk. We had
den voor den bazar 4 kransen van elk
20 vrouwen; op eiken krans, die eens
per week samenkwam, naaide, breide
en borduurde men en droeg men 10 ct.
of meer per keer bij, al naar 'tkon".
U had het goed (en vooral veel kinder
goed; eens moeten zien, toen de bazar
werd geopend. Mijn vrouw was pen-
ningmeesteresse en is er nog enthou
siast over. Kunt u ook wel nareke
nen; neem eens een krans van 20
vrouwen. Ze werkten een jaar lang el-
ken avond. Zeg, dat ze 30 cent per uur
verdienden, dat is f12 per avond, dat
is per jaar f600 en dan pl.m. 15 cent
per avond t3.f150. arbeids
loon, dat 20 arbeidersvrouwen bijeen
brachten in een jaar. „En dan
Ho maar! riepen we den spraafe
zamen ober toe.. We begrijpen het al.
Om van hem at te komen., vraag
den we hem of er van avond nog iets
te doen was. Bijna alle zalen waren
bezet.
Van Patrimonium vergaderde er dien
avond een debatclub.
We woonden die vergadering bij en
hebben veel genoegen gesmaakt. Men
'had 'tdaar heel aardig bedacht. De
eenvoudige en jonge broeders vonden
de lange redevoeringen van geleerde
sprekers te hoog. (Hoewel de oude
rotten meenden dat er ook sprekers
waren, die niet meer nieuws vertelden
dan de bladen geven.) Nu was een
club opgericht waar men heel gewoon
den mnoud van het bl£d dat ieder
ontving besprak, aan de hand van
een memonsatie die elk naar toerbeurt
deed. 'In de pauze wetden 'dan vra
gen van allerlei aard in de bus ge
daan. Daarna werd geïmproviseerd,
hadden we zoo een gezelligen en leer-
zamen avond.. Wij kregen gratis thee.
Later was 't collecte voor de thee en
ons werd allen op 't hart gedrukt, meer
te geven dan de theeprijs bedroeg.
De collecte bracht altijd méér op..
Den volgenden morgen gingen we
de deur uit, het bestuur der Woning
stichting had ons uitgenoodigd om een
autotocht te maken naar de verschil
lende woningblokken.
De hotelhouder gaf ons voor we
opstapten, zijn lidmaatschapsbewijs.
Waar dat voor was? Om goedkoop
inkoopen te doen. Onze afdeeling
heeft met tal van winkeliers afspraak
gemaakt, dat de leden op vertoon van
contributiekaart de waren tegen gere-
duceerden prijs konden bekomen. Hoe
weten wij die zaken te vinden? Kijkt
u maar naar 'n vierkant oranje-vak,
rechts boven in 't etalageraam.
't Heeft ons aardig bespaard.. Mijn
vriend, een vijand van coöperatie (van
arbeiderscoöperatie dan), vond ret een
lumineus idee.
Nu, we "hebben ons dien 'dag ver
wonderd 'over de schitterende "resul
taten van den woningbouw.. Den hee-
len dag hebben we er aan besteed.
De vereeniging ging uit van de ge
dachte, dat in alle stadsdee'Ien haar
woningen moesten verrijzen, „dat is
in den geest van het rijken en ar
men ontmoeten elkaar",zei de men. Ar
beiders-, Middenstands- en kapitalisten
wijken, dat vond men zoo k la Marx.
Niet dat we alle huizen even prac
tisch. vonden ingericht soms schudden
we wei eens 't hoofd over de vonder-
lijke indeeling; (dat waren producten
van een piepjong, ongenuwcf architect,
fluisterde de secretaris der Woning
stichting ons in 'toorj, maar over het
algemeen hebben we verwonderd ge
staan, want wat zat daar 'n enorme ar
beid aan voor de bestuursleden.
En bij het gemeentebestuur stond de
Woningstichting uitstekend aange
schreven. Hetgeen we er om heen aan
troffen, deed ook aangenaam aan. In
elk woningblok had zich een commis
sie gevormd tot nut, ontwikkeling en
ontspanning. Die commissies organi
seerden kinderfeestjes, zangclubs, wan
delclubs, wedstrijden in het aanleggen
van tuintjes, leesportefeuilles circuleer
den onder de bewoners k 10 cent
per week. Er was een vrouwenatdee
ling, die hulp in het huishouden bood
bij ziekte, geboorte, enz.. Al de „blok"-
commissies waren onder een hoofd-com
missie samengevoegd en ge:amenlijk
hield men des zomers een" paar kin
derfeesten en landdagen.
„Jammer, dat de heeren zoo'n land
dag of kinderfeest niet bijwonen kon
den", meende een der begeleiders.
W. HEYNS.
Hei ontslag aan de Dominiale mijnen.
Maandagavond had te Kerkrade een
bespreking plaats tusschen de mijndi-
rectie van ae Domaniale Mijnen en
afgevaardigden van de Algemeene Ne-
derlandsche, de Christehjke^ de Neu
trale en de Protestantsch-Chnsteliike
Mijnwerkersorganisaties, in zake net
aangezegde ontslag, op genoemde mij
nen.
Van de zijde der vakorganisaties werd
er op aangedrongen, alle ontslagenen
terug te nemen en de afvloeiing der ar
beiders geleidelijk te doen plaats hel>
ben, door voor eventueel vertrekken-
den, geen nieuwe arbeiders aan te
stellen.
De mijndirectie deelde mede, hier
op niet te kunnen ingaan, op grond
van het feit, dat op deze mijnen de wis
seling van het personeel zeer gering
was, zoodat de afvloeiing te lang zou
duren. Echter deelde zij mede, de ont
slagen arbeiders zoo billijk mogelijk
verdeeld te hebben en allereerst ent
slag te hebben aangezegd aan arbei
ders, die kort in dienst waren en ver-
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden, 21 April 1928.
Over het jongste congres v*n de
S.D.A.P. schrijft een der leidende figu
ren, de heer P. J. Schmidt, om.: dat
de door het congres zoo geweldig toe
gejuichte rede van den heer ^lbarda
ver heneden het minimum der ver
wachtingen bleef en als strekking had
te betoogen, dat wij het nog ver zullen
brengen,- als we maar nette brave men
schen willen blijven.
Verder merkt hij op, dat behalve de
rede van Stenhuis in het verslag niets
de moeite van het lezen waard is, ter
wijl nadat eerst over de conservatieve
leiding van de S.D.A.P. gesproken is,
Polak's verkiezing als partijvoorzitter
een provocatie genoemd wordt.
Dezelfde schrijver maakt in „Het
Volk", naar aanleiding van een daar
in voorkomend artikel/ de volgende
opmerking: „Ik moet deze bewering
dan ook rangschikken onder de ru
briek „stemmingmakerij" waarvan
in onze kringen b ij v r ij wel
elke discussie gretig ge
bruik wordt gemaakt.
Volgens de Volk-redactie is deze
meneer Schmidt een halve bolsjewist.
Ik weet niet of 't waar is.
Maar dat hij desondanks rake op
merkingen maakt lijkt me niet voor
tegenspraak vatbaar.
OBSERVATOR.
der aan hen, waarvan het werk te wen-
schen overliet, b.v. wegens herhaald
verzuim, enz.
De vakorganisaties wezen er op, dat
zulks niet altijd geschied was, want dat
er arbeiders waren met reel dienst
jaren, die ten gevolge van den mija-
arbeid thans wat minder presieeioen
en daarom ook ontslagen waren. De
mijndirectie ontkende, - dat du de be
doeling zou zijn geweest en verklaar
de zich bereid naar de betrokken ge
vallen een onderzoek 111 de stellen en
eventueele onbillijkheden op te heffen.
Weer werk!
De heer De Muinck Xeyzer, indus
trieel te Groningen, lieef;, naar gemeld
wordt, de voormalige stroocartonfa-
briek te Coevorden aangekocht en zal
deze met werkloozen-subsiüie van Rijk
en Gemeente weer in exploitatie bren
gen. Vele arbeiders in Z.O. Drente
krijgen dan weer werk.
Slapte.
In de textielfabriek der firma D.
ten Hoopen en Zoon te Haaksber
gen, is door aanplakking bekend ge
maakt, dat tengevolge van groote
slapte in het bedrijf, te beginnen met
deze week, de beide laatste dagen der
week gestopt zal worden.
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Dinsdag.
Nadat de werkzaamheden zijn gere
geld en verschillende kleine on wer
pen zijn afgedaan komen aan de or
de enkele naturalisatie-voorstellen.
Hierbij komt de heer Beumer ja.r.
nogmaals op tegen de z.i. ondeugde
lijke en willekeurige methode, welke
bi] He naturalisaties wordt gevolgd,
doordat daarin worden opgenomen de
kinderen, die na "de naturalisatie-aan
vraag meerderjarig .zijn geworden en
doordat de naturalisatie kosteloos voor
hen geschiedt wanneer zij hun dienst
plicht vervuld hebben.
Nu wordt weer een meuwe moge
lijkheid in uitzicht gesteld. Men heeft
een vrouw ontdekt, die vroeger Ne-
derlandsche \vas en die door haar hu
welijk haar Nederlanderschap heeft
verloren. Nu wordt haar gratis natura
lisatie in uitzicht gesteld, omdat haar
vader Ridder van de Militaire Wil
lemsorde was. Dit opent schoone per
spectieven.
De Minister van Justitie, de heer
Donner, constateert, dat de heer
Beumer niet heeft beweerd, dat de
thans gevolgde praktijk van weder-
naturalisatie voor meerderjarigen on
wettig is. Spr. deelt eenigszins he; be
zwaar van den heer Beumer omtrent
het gemis aan elegantie in de gevolg-
FEUILLETON.
De Iffitgevalieti van John Fox
-18)
De twist, gelijk daar verteld werd,
was ontstaan wegens een zeer zonder
linge en betreurenswaardige liefdes
geschiedenis. De partijen hadden bei
de zich beijverd om de hand te ver
werven eener jonge 'en beminnens
waardige dame van goeden huize; zij
was zeer schoon, bezat uitnemende
begaafdheden en was. in één woord,
betooverend.
Een der mededingers stond, gelijk
dikwijls gebeurt, in de gunst der
schoone, de ander in die der familie;
de vijandschap was reeds in Engeland
begonnen; de familie was plotseling
naar Indië vertrokken, waar de vader
van het meisje tot een aanzienlijke
landsbetrekking geroepen was, en de
beide mededingers waren, gelijk het
scheen, spoedig gevolgd. Een zelfs, zei
de men, was vooruitgereisd. De tijd
waarop dit geschied zou zijn, kwam
overeen met dien waarop Nicolaas
Flamstead verdwenen was, en het
tweegevecht had. een maand na de
aankomst der partijen plaats gegre
pen. Nicolaas Flamstead was de uitge
daagde; zijne tegenpartij was ernstig,
maar niet doodelijk gewond. Maar
hetgeen dit geval vooral een zonder
linge en treurige belangstelling ver
schafte, was dat nog geen zes uren na
het duel, de dame, om welke twist was
ontstaan, aan een hevige landsziekte,
waarschijnlijk aan hetgeen wij nu cho
lera noemen, stierf.
Deize merkwaardige gebeurtenis
werd Mr. Simon Flamstead onmiddel
lijk medegedeeld; hij begaf zich ter
stond naar Londen, en stelde daar,
langs een zeer officieel kanaal, alle
maatregelen te werk om de identiteit
van Mr. Nicolaas Flamstead den klok
kenmaker, met Mr. Nicolaas Flam
stead van het duel te bewijzen. De bij
komende omstandigheden waren van
dien aard, dat het niet twijfelachtig
was of zij hadden betrekking op den
zelfden persoon.
Het ongeduld waarmede de aan
komst van de Indische post, die het
antwoord medebrengen moest, werd
afgewacht, kan men zich licht voor
stellen. Hij kwam de persoon was
werkelijk ontdekt, alle omstandig
heden waren overeenkomstig met de
waarheidmaar de Nicolaas Flam
stead van het duel bleek in geen enkel
opzicht te kunnen gehouden worden
voor den vermisten Nicolaas.
Mr. Nicolaas Flamstead. de klokken
maker, was aangeduid als een gezet
persoon, vijf voet lang, met scherp ge-
teekende trekken, schoone, blozende
kleur, licht haar en grijze oogen. De
Nicolaas Flamstead van het duel was
een lang en mager man,, bleek en don
ker van uitzicht, met glanzig zwart
haar en van een zwaarmoedig gestel.
Hij dreef een uitgebreiden handel en
was geen familie van de Flamsteads
van Dainsby, noch had die zelfs ooit
hooren noemen.
Sedert dezen tijd hoorde men niets
meer van den klokkenmaker. Geen
geruchten liepen er rond, geen onder
zoek werd er gedaan; elke gissing
scheen gewaagd, en het lot van Nico
laas Flamstead geraakte allengskens
in diepe vergetelheid. Bij het voorbij
gaan der jaren nam de overtuiging -a 1
meer en meer toe, dat hij overleden
was; de beheerders van zijn vermogen'
ontvingen niet het minste bericht van
hem noch van zijn bestaan.
Tien, twintig, dertig, veertig jaren
vlogen voorbij, en alle9 bleef onveran
derd. De meeste vennooten, van het
bankiershuis, aan welks zorg hij zijn
bezittingen had toevertrouwd, waren,
do een voor, de ander na, gestorven;
maar hunne zonen of opvolgers had
den met dezelfde nauwgezetheid zijne
belangen behartigd als hun voorgan
gers. Nog vijftien jaren moesten er
verloopen vóór dat de termijn ver
scheen, en dan zou het groote, steeds
toegenomen kapitaal vervallen aan
den neef van den verdwenen en, ge
lijk men zeker geloofde, overleden
klokkenmaker. En dat kapitaal was
hoogst aanzienlijk. Zóó goed had het
bankiershuis zich het vertrouwen
waardig betoond, zóó ijverig zich van
zijn uit ges trek ten last gekweten, dat
d* tien duizend pond allengs tot veer
tig duizend pond waren aangegroeid,
zoowel door den gewonen interest van
interest, als door het koopen van aan
deel en in ondernemingen tot verbete
ring en verfraaiing der hoofdstad, en
vooral door deel te nemen in een bij
zondere vennootschap om de stad van
water te voorzien; thans bedroeg het
geheele kapitaal tachtig duizend pond
Wij kunnen ons de hoog gespannen
en ieder jaar toenemende verwach
ting voorstellen, waarmede het tijd
stip verbeid werd, waarop beslist zou
worden wie de gelukkige bezitter van
dezen schat zou zijn! In hoe vele gis
singen en berekeningen verloor men
zich! Zou de oude man zelf thans op
dagen? Zou de een of ander vandaag
of morgen zich aanmelden met een
last of testament van den klokkenma
ker? Zou de een of ander jonge Flam
stead, uit den achterhoek eener afge
legen kolonie, uit de lucht komen val
len en dezen verbazenden schat weg
halen, juist nu hij scheen te zullen
komen in handen van hen die eï zoo
lang naar hadden uitgezien?
Deze gedachte alleen was genoeg
om den verstandigste het hoofd ophol
te brengen; het ontbrak dan ook niet
aan gedienstige lieden, die Mr. Flam
stead en zijne familie deze koorts
aanjagende gedachten in het oor blie
zen. „Het is nu, inderdaad" zeiden zij,
„reeds zoo lang geleden dat men niets
van uw oom gehoord heeft, dat gij ge
rust zijn, en de zaak als afgedaan be
schouwen kunt maar het spreek
woord zegt: tusschen heden en mor
gen kan nog veel gebeuren.
De familie Flamstead had echter op
dien tijd, zorgen van geheel anderen
aard, die haar drukten, en het is nu
onze plicht tot haar terug te keeren
en een nieuwe reeks van gebeurtenis
sen te volgen.
ZESDE HOOFDSTUK.
Verdere lotgevallen der Flamsteads.
Terwijl men zich aldus, gelijk wij
verhaald hebben, bezig hield met on
derzoek te doen naar den klokkenma
ker, die zich zoo onverwachts aan het
oog van ieder had onttrokken, zoo
hij ook al niet geheel en al van de
aarde was verdwenen, was de kleine
Henry tot een man opgegroeid.
Hij, had echter een geheel ander voor
komen en karakter, een geheel ande
ren aanleg dan zijne voorouders uit
het geslacht der Flamsteads Zij wa
ren sterke, krachtige, ijverige land-
heeren; Henry had een teer en zwak
voorkomen. Zij hadden de eenvoudige
en wel wat gewone levens- en denk
wijze geërfd en aangehouden van hun
voorgangers; Henry had den geest en
het uiterlijk, het hart en de neigingen
van een edelman, en zelfs var. een
echt en verfijnd edelman.
{W,ordt vervolgd).
