NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN WOENSDAG 14 APRIL 1926
De Christelijke kerk in Indië.
Wjj vinden in ,,De Banier", het Chr.
weekblad voor Ned. Indië, het verslap
van een conferentie van den Ned. In
dische» ZendingBbond te Djokjakarta.
Deze conferentie werd o.a. bijgewoond
door Dr. Ruteers en Dr. Mott.
Nadat Ds. B. U. Schuurman, van de
Oost-Java-zendinp, een referaat gehou
den had over: „Het onderhouden van
ons persoonlijk geestelijk leven, in en
door en ondanks ons werk", kwam aan
de orde de bespreking van eenige vra
gen, op verzoek van Dr. Mott, aan de
conferentie voorgelegd. Die vragen
luidden:
1. Welke vraagstukken geven u in
verband met de verbreiding en den op
bouw van de Christelijke Kerk in Ned.
Indië de meeste zorg?
2. Wat geeft u de meeste hoop en
bemoediging.in dit zendingsveld met be
trekking tot ervaringen, de richting
waarin uw werk gaat en het uitzicht op
de toekomst?
3. Welke zijden van Christus en van
het Evangelie geven de beste aanknoo-
pingspunten met niet-Christenen en pak
ken hen het meest aan?
4. Is er behoefte aan verschuiving
van den nadruk wat betreft zendinga-
methodea: zendingsmiddelen of wat De-
treft de boodschap, die wij brengen?
Zoo ja, hoe en waarom?
Wat het antwoord op vraag i aan
gaat, werd speciaal genoemd speci
aal' wat Java aangaat de oplossing
van het Mohammedanisme, het commu
nisme, en daarmede samenhangend at
heïsme, theosophie: verder intellectu
alisme, gebrek aan eenheid in de Chris
telijke gemeenschap, algemeene lauw
heid onder de Christen-Europeanen, nij
pend gebrek aan personeel': predikanten,
hulppredikers.
Als antwoord op vraag 2 kwam naai'
voren: toenemend initiatief onder de
inlandsche Christenen (goeroe's); gees
teljjk leven onder de inlandsche chris
tenen; de uitgesproken wensch naar het
verkrrigen van een nationale kerk; het
bemerken „dat God werkt in deze lan
den".
Op vraag 3 gaven de sprekers als
hun ervaringen: Jezus de Verlosser van
zondaren, de Vrijmaker van de banden
der booze machten, Gods genade, in
Christus den zondaar geboden, Jezus de
barmhartige, de lijdende Heiland, het
Koninkrijk Gods, aanpassing vindend in
de gedachte-sfeer van den Heere Jezus,
het helpen in alle opzichten van de lij
dende en zuchtende menschheid in daad
van christelijke liefde en daarmede het
brengen van den geest van Christus.
Een oogenblik kwam ter sprake de
land/ontginning als Evangelisatie-middel
hier en daar met vrucht toegepast. In
Midden-Java werd het niet toegepast.
In verband met de antwoorden op
deze vragen zou Dr. Mott gaarne een
onderhoud hebben met een groep ar
beiders onder de Mohammedanen.
Staande de vergadering werd besloten
de conferentie te Solo te houden op
25 Februari.
Sommige leden der conferentie beant
woordden vraag 4 met: het volgen van
de wegen, die tot dusver zijn begaan,
een tot het eind gevoerd Christelijk on
derwijs, het overal brengen van Christus
liectuurverspreiding op ruime schaal,
een algemeen weekblad voor de inland
sche Ghristenp, ook ter bevordering
van de eenheid, het plaatsen van den
aendeling in de groote plaatsen, een
eind maken aan eenige zendhigsmetho-
dem, die hier en daar gebruikelijk zgln.
De wijze van beantwoording van deze
vragen bevredigde de conferentie niet,
ook, omdat de meening er onvolkomen
door werd weergegeven. Dr. Mott ver
klaarde echter toch dankbaar te zijn
voor hetgeen hjj gehoord had. Hjj zou
er veel voordeel van hebben. Hij ver-
Bakerde de conferentie, dat hij uit de
antwoorden niet meer zal halen, dan de
sprekers er mede bedoeld hebben.
Gereformeerden „ln de verstrooiing".
Op heel het groote Sumatra is maar
één geref. Kerk: te Modan.
Predikant is daar Ds. H. A. Wier-
singa.
Vele honderden kilometers in het
rond behooren de „verstrooide" gere
formeerden daar in den omtrek tot de
Kerk van Medan en Ds. W. is maan
den op reis, om hen op de meest afge
legen posten vaak op te zoeken, te
prediken, geestelijke leiding te geven
en de sacramenten te bedienen.
AAN HET ZOEKLICHT.
Leidon 14 April 1020.
Dat was een verrassing voor me,
gisteravond»
Ik wist wel ,dat „Patrimonium" te
Leiden een jeugdactie was begonnen
en ik had ook wel gehoord, dat de
eerste indruk niet ongunstig was,
maar ik had niet kunnen denken, dat
deze beweging reeds zulk een omvang
had genomen als gisteravond het ge
val bleek te zijn.
Het podium van de „Graanbeurs"
was bijna te klein om al de jongelui eeu
plaats te geven en uit de oefeningen
en de standen die te zien werden ge
geven en uit wat ten gehoore werd ge
bracht bleek duidelijk, dat er aanvan
kelijk ook reeds heel wat bereikt werd
Hulde aan die leden van „Patrimo
nium", die deze zaak aanpakten en
aan hen die daarbij de helpende hand
boden.
Nu er zooveel gedaan wordt om de
jeugd, om ook onze jeugd te voeren,
al spelende en zingende cn springende
op het revolutionaire pad, dient het
in dubbele mate gewaardeerd da. hier
met opoffering van veel tijd en moe'V,
het mogelijke gedaan wordt c n dit
kwaad te stuiten.
Moge de belangstelling voor en de
waardeering van „Patrimoniums
jeugdbeweging" evenredig zijn aan do
groote belangen die hier op het vpel
staan.
OBSERVATOR.
Maar een paar keer in 't Jaar heeft
men te Modan verstrooidein -dag; dan
komen zjj naar Medan.
In zgn modedeelingen geeft Ds. W.
een levendige beschrijving van zulk een
feest; wij ontleenen er het volgen iel
aan:
,,'t Was feest in Medans Kerk, zoo
als er in jaren niet was gowoesL Van
alle kanten uit ons gewest en uit Tapa
noeli waren de verstrooide broeders en
zusters opgekomen naar Medan, om
daar weer eens versterking van den
band te vindon met de leden uit de
hoofdplaats zelf, en gezamenlijk, wat
maar zoo zelden voorkomt, op te kun
nen gaan naar Gods huis. Medan'9 loden
hadden ook niet stil gezeten en Zooveel
mogelijk hun huizen ingericht oin één,
twee of meerdere buitenhuizen te kun
nen herbergen".
's Zaterdagsavonds hadden we in ons
keurig kerkje, dat zich voor dergelijke
gelegenheden bij uitstek leent, e n. ge
zellig samenzijn, waar op hartelijke wij
ze met de nieuwe buitenled-ti wcaxll
kennis gemaakt en oude banden ver
sterkt worden.
Zondagavond vierden we avondmaal.
33 verstrooiden zaten mee aan den
Disch des Verbonds. In rekening go-
nomen, dat de meestem te ver wonen o n
onze verstrooidendagen te bezoeken
4 dagen zijn noodig voor de heen- en
terugreis; ae koeten daarvan voor één
persoon loop en vaak tegen de f ioo
mogen we wel1 zeggen, dat wie many
eenigszins kon, gekomen is.
Op den morgen van den 2den Pink
sterdag gaf een der verstrooiden uit
Tapanoeli een inleiding over: „Het Chr.
gezinsleven in Indië waarop een lo-
vendige wisseling van gedachten volgde
Naaat een Bataksch iongemannen-
koor voor ons gezongen had. hield een
broeder uit Modan een voordracht over
„Het werk onder do zielszieken in
Holland'.
Allen waren het er over eens, dat
deze dagen zeer geslaagd waren. Da
band tusschen gemeente en verstrooi
den werd weer hechter en ons gemevn-
schaps gevoel verdiept. Het is nu mia
schien wat anders dan in de jar on van
het bestaan der gemeente, toen allen
er als het ware op waren, ingeschoten
om een verstrooide .die zich in Modan
bevond of in de Kerk kwam, direct „in
te palmen".
Nu heeft een groot aantal verstrooi
den één familie, waar hij zich altijd
welkom weet, waar lin of zij als hot
ware thuis is. Dezelfde verstrooiden
ziet men meestal bij dezelfde families,
waardoor vaak zoon vriendschapsband
ontstaat, dat men dikwijls in Medan
komt en ook de Medansche families
nogal eens uit logeerem gaan in de ver
strooiing".
TWEEDE BLAD.
Mi OE BLADEN ZEGGEN.
Sociaal-democratisch „Instituut voor
arbeidersontwikkeling".
De S.JJ.A.P. 11 eelt, in Dund met de
„moderne" vakbeweging, een. „insti
tuut voor arbeidersontwikkeling" ge-
Stioht.
in De Strijd wordt het program
van dit instituut uiteengezet, en de
.bedoeling, welke men er mee heeft, op
de volgende wijze geteekead:
„De bedoelingen van het instituut
rijn niet bescheiden. Wjij wenschen
onze eigen studieclubs, en onze eigen
Schriftelijke cursussen, onze eigen lei
ders van clubs, die de echriftehjjce les
sen toelichten.
Wij willen onze eigen centrale cur
sussen in het te stichten Troelstra-
00rd, van cursusleiders eerst, van de
ibeste1 cursisten zoo spoedig mogelijk.
Wjj willen otnze eigen wandel- en
fietsclubs, die onder bekwame leiding
de deelnemers de natuur leeren ver
staan.
Wij willen onze eigen reisclubs, die
vacantierei. en organiseren en de va-
canties doelmatig en aangenaam leeren
.besteden.
Wij willen onze eigen clubs voor
itooneel- én bioscoopvoorstellingen met
ons tooneelgezelsohap, dat eenerzijds
zelf optreedt, doch daar naast de be
staande arbeiders-tooneel-vereenigin-
gen de helpende hand biedt, met onzen
eigen lichtbeeldendienst en later onze
:eigen bioscopen.
Wij willen onze eigen Zondagmor
genbijeenkomstenwaar alle geestelijke
stroomingen in ae arbeidersbeweging
door bekwame redenaars aan het
woord komen.
Wij willen otnze eigen excursies naar
musea en tentoonstellingen, waar in
3jet bijzonder geleerd wordt wat bou
wend werkt aan de versterking van
gemeenschapszin.
Wij willen onze eigen algemeene cur
sussen en onze eigen tentoonstellingen
van boeken en wandversiering, opdat
de arbeider langzamerhand goede boe
ken en smaakvolle versiering bekomt.
Zietdaar een program, dat, als het
verwezenlijkt is, het leven in onze ar
beidersbeweging rijker maken zal, de
sfeer onzer beweging zal vullen met
broederlijke kameraadschap, onze man
nen en vrouwen rijker zal maken aan
feestelijk bezit en de kennis van onze
ern zal verbreed en en verdiepen".
In de „Amsterdammer" schrijft de
heer H. Amelink naar aanleiding van
dit program: f
„Ér is van sociaal-democratische zijn
de vroeger heel wat critiek geoefend
op en den spot gedreven met den weg,
waarlangs de Roomsohe kerk haar le
den in allerlei eigen organisaties tracht
te te vereenigen. Doet men nu in de
„moderne" vakbeweging niet hetzelf
de? Men moet zelfs eigen wandel- en
fietsclubs hebben om de natuur te lee
ren verstaan. Dat is zeker noodig om
een sociaal-democratischen kijk op de
natuur te krijgen!
Wij willen in bovenstaand citaat
enkele woorden onderstrepen. Hier
blijkt voor ieder duidelijk, dat het in
de sociaal-democratie en de „moderne"
vakbeweging niet gaat om uitsluitend
economische dingen. Men wil een ge
heel nieuwe cultuur opbouwen. Een
cultuur, los van, staande naast, ja te
genover de Christelijke cultuur. Men
wil de manpen en vrouwen der „mo
derne" vakbeweging rijker ma^en aan
„geestelijK bezit Men wil gelijk de
Christenen des Zondags in hun ker
ken samenkomen, „eigen Zondagmor
genbij eenkomst en
In verband hiermede wijöt de heer
Amelink op de uitspraak van den heer
Stenhuis -in de Eerste Kamer, dat niet
eenige ideologie (begripsleer; de so
cialistische arbeidersbeweging regeert,
doch dat zij zelve hare ideologie op
wekt.
„Een dergelijke stelling", zegt hij
terecht, „kan alleen hij uitspreken, die
de idéologie van het historisch-mate-
rialisme aanvaardt, dat nl. het geeste
lijke product is van 't stoffelijke pro
duct van de economische verhoudin
gen".
Verklaarde de heer Stenhuis, te ge-
FEUILLETON.
De lotgevallen van John Fox
12)
Geen musschen op het dak, maar
menschen? Bedriegen mijn oogen mij
niet? Ja, 't zijn menschen, boven op
het dak! Zij hebben ladders en klim
men zelfs tot in den koepel, ja tot
naar den windwijzer! Zie, anderen
wandelen langs de breede borstwe
ring! Sommigen staan reeds op het
balkon boven den ilngangl Wat betee-
kent dat?
„In koortsige drift en met een klop
pend hart verhaastte ik mijne schre
den. 't Waren werklieden: metselaars,
timmerlieden en dergelijke. Recht dui
delijk kon ik hen niet zien. Beneden
op het pleiin waren er nog meer. Wat
is hun doel? Is de plaats verkocht?
Wil de nieuwe eigenaar haar herstel
len? Maar zoo dat het geval is, waar
om dan al die menschen, die overal
rondzwerven als bijen over een bloem
perk. En zulke menschen; want er
schijnen evenveel knechts als bazen
te zijn. En ginds; wat is dat nu? Voor
de poort staan rijtuigen, karren en
wagens op een rij. Wat kan dat betee-
kenen? Zouden het schatters zijn, ge
zonden door degenen diie wenschen te
koopen?
„Ik kwam nader. Ja, er is een ver-
kooping aanstaande. Ik zie de aan-
looven, dat het op den duur gelukken
zal, het proletarische leger in één. strijd
orde te vereenigen, de heer Amelink
ontneemt hem die illusie:
„De Christelijke arbeiders zullen
hun bijbelgeloof, hun beginselen nooit
verzaken, voor de „ideologie" van. het
historisch materialisme. Zij zullen zelfs,
indien het mocht voorkomen, dat zich
een botsing zou voordoen, tusschen hun
beginselen en "hun belangen, met ter
zijdestelling van deze laatste, kiezen
voor het beginsel.
Zij zullen ook niet hun kerk, hun
godsdienstige samenkomsten, waarin
zij pefenen de gemeenschap der heili
gen met allen, die in Christus geloo-
ven, inruilen voor de Zondagmorgen
bijeenkomsten, die gehouden zullen
worden door de „moderne" vakbewe
ging. Hun geestelijke honger zou daar
nooit bevrediging kunnen vinden.
Want Jezus Christus, de Zoon van
God, de Zaligmaker der wereld, de
Middelaar Gods en der menschen, die
met Zijn bloed betaald heeft voor onze
zonden, zal daar niet worden gepre
dikt.
De Christelijke arbeiders zullen zelfs
geen deel kunnen nemen aan de wan
del- en fietsclubs der „moderne" vak
beweging, om onder bekwame leiding
de natuur te leeren verstaan.. Want
als zij de natuur zien dan zullen zij
daarin de spraak beluisteren willen,
waarvan Psalm 19 spreekt. En die
spraak zal door de „bekwame leiding"
der „moderne" vakbeweging niet wor
den vertolkt. Men bouwt daar zelf
een „ideologie" op.
De bedoeling, die de „moderne" vak
beweging heeft met haar instituut voor
arbeidersontwikkeling, bewijst weer op
nieuw, dat een Christelijke arbeider
alleen dan, wanneer hij zijh begin
selen aan den kant zet, zich kan voe
gen bij1 de socialistische vakbeweging".
Dit is klare duidelijke taal.
Hoe is het mogelijk, dat men er ook
in onze kringen af en toe nog ontmoet,
die meen en dat vakorganisatie buiten
het beginsel kan omgaan
De Fransche financiën.
De Parijsche redacteur van de Maas
bode wijst er op, dat de financieele toe
stand in Frankrijk nog allerminst is
opgeklaard. Men vreest, dat de op
brengst der gevoteerde belastingen zal
tegenvallen; binnenkort zulleji Dfjzon-
dere hulpmiddelen noodig zqn voor de
amortisatie van de schuld bn de Fran
sche Bank; terwijl op de begrooting
geen geld is uitgetrokken voor na
koming der verplichtingen tegenover
Engelsche en Amerikaansche banken
aangegaan, waarvoor dit jaar 1 millioen
700.000 francs noodig zal zijn. Boven
dien is er de bedreiging van ae houders
van bons op korten termijn, Zeer groo
te financieele moeilijkheden worden dan
ook nog voorzien.
Inderdaad, zegt de „Stand.", ligt hier
in geen overdrijving. Zelfs is de toe
stand nog ernstiger, dan in de „Maas
bode" wordt aangegeven.
Vooreerst valt er op te wijzen, dat
het eigenlijke tekort voor 1926 eerder
lag tusschen de 12 en 18 milliard, dan
om de 4 milliard, zooals het werd voor
gesteld; en ten tweede was bi] de be
rekeningen uitgegaan van een waarde
van een franc, die 14/11 bedroeg van
de waarde op dit oogenblik.
Op een nieuwe inflatie moet dan ook
nog altijd worden gerekend. Voor heel
West-Europa biijft daardoor de toestand
in hooge mate zorgelijk.
De hoogst instabiele toestand in
Frankrijk belet ook consolidatie van
verhoudingen in andere landen, en doet
de economische crisis voortduren, waar
van de gevolgen nog niet zijn te over
zien.
KERK EN SCHOOL.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Baambrugge en te
Waardhuizen c.a., J. C. Haartsen, catid.
te Oost-Souburg.
Bedankt: Voor Varseeyeld, J. Oos
terveen te Wilnis.
GEREF. GEMEENTEN.
Bedankt: Voor Aagtekerke, A. Ver
hagen te Middelburg.
CHR. GEREF. KERK.
Beroepen: Te Biezelinge, A. Grup-
pen te Vlissingem.
plakbiljetten aan de deurstijlen en
aan de vensters. Maar wat is dat? Ik
treed nog naderEen vreemde hui
vering overvalt mij! Ik ontdek aan
den voorgevel van het gebouw, op het
dak, tot zelfs op den koepel, met krijt
geschreven letters: 14de perceel, 20ste
perceel, 25ste perceel enz. Eensklaps
wordt mij de gansche zaak duidelijk.
Men wil het oude' schoone gebouw
voor afbraak verkoopen; men wil het
sloopen en reeds zijn de roofvogels
verzameld om hunne prooill Met on
zekere schreden nader ik de hoofd
poort, en word nu volkomen bevestigd
in hetgeen ik reeds gevreesd had,
door hetgeen gij hier lezen kunt." Mr.
Fox haalde weder het biljet voor den
dag en wierp het op tafel.
Toen Mick en Tom beide hunne
nieuwsgierigheid bevredigd hadden,
zaten zij als stom van verbazing; John
Fox vervolgde den loop zijner gedach
ten:
„Nooit tot op den huidigen dag" dus
ging hij voort, „heb ik gevoeld wat
vreemde gewaarwording het is, een
hecht, stevig gebouw te zilen, dat gij
gewoon waart te beschouwen als een
deel van den grond zeiven waarop het
staat, en hetwelk gij thans ducht dat
binnen weinige dagen geheel verdwij
nen zal, alsof het slechts in uwe ver
beelding bestaan had. Dainsby's kas
teel! Het is in mijne verbeelding even
nauw verbonden aan deze streek als
de kerk aan het dorp. Even goed zou
Een bezwaard ouderling.
De heer P. G. Molenaar, ouderling
der Geref. Kerk van Amsterdam-Zuid
buiten het Kerkverband, heeft bij zrjto
Kerkeraad eenige bezwaren ingediend
over het bekende verloop van zaken
in die gemeente, waarin hp o.m. wijst
op de consekwenties, die volgen op het
leven huiten het kerkverband! Hij heeft
medegedeeld hiervoor de verantwoor
delijkheid niet op zich te kunjnen, noch
te mogen nemern.
Amsterdam-Zuid.
Gemeld wordt, dat door het bestuur
der Vrjje Universiteit met het (Synodale
gedeelte) der Gemeente van Amster
dam-Zuid onderhandelingen worden ge
voerd over verhuur of verkoop van Eet
laboratorium, waarin Prof. Buytendijk
indertijd zjjn college's hield op het Va-
leriusplem.
Het zou verder*in de bedoeling lig
gen, een gedeelte van den tuin der Va-
leriuskliniek, die eveneens eigendom der
Vrije Universiteit is, voor eventueel»
uitbreiding van het bestaande gebouw
of den Ixiuw van een kerk van het
Synodale deel Van Amsterdam-Zuid te
bestemmen.
Bezwaarde broederen.
Gisteravond heeft te Amsterdam de
commissie uit den kerkeraad van Am
sterdam (Groot) zitting gehouden in de
Plantagekerk, teneinde de bezwaarden
te hoeren.
Van de 6o personen, die waren op
geroepen, waren, naar men ons mede
deelt, slechts 6 verschenen.
De kerkeraad zal voortgaan, op de
vastgestelde data degenen die zich aan
meldem te ontvangen, Hjj erkent niet
het bekende comité der bezwaarden.
Vrijzinnige actie.
De Vrijzinnig Hervormden besloten 't
vorig jaar tot kerkvoogdijen en; kerke
raden en tot particulieren een omroep
te richten tot steun voor de aanstelling
van twee voorgangers te Amsterdam.
Op de bijeenkomst der Vrjjz. Herv.
predikanten in „Parkzicht" werd mee
gedeeld, dat tot heden aan jaarjijksche
toezeggingen (voorloopig voor drie jaar)
een bedrag was verzameld van f 3300
over het geheele land, en f 400 door
Amsterdanïsche ingezetenen,
Meegedeeld werd, dat de actie krach
tig zou worden voortgezet.
Een predikant afgezet
In de groote jrresbyteriaansc-he Kerk
van Noord Amerika is op de afzetting
van Dr. Fosdick een tweede gevolgd.
De classis Newark (N.-J.) heeft Dr.
Lester H. Clee afgezet op diens weige
ring om te bevestigen zijln geloof in ae
wonderbare geboorte van Jezus, in won
deren als de- opstanding van Lazarus,
de voeding van de vijfduizend, het stil
len van dieti storm op het meer van
Genesareth en de lichamelijke opstatn
ding van Jezus Christus.
Dr. Clee kwam voorheen evenals
Dr. Fordiek uit de Baptistische kerk
tot de Presbyteriaansche Kerk over.
In de Baptistische en comgregationa-
listische kerken is echter heel wat meer
vrijheid van leer dan in de Presbyteri
aansche.
Een dienst die niet doorging.
Zondagavond 4 April om o uur zou
in de Groote kerk (tit. Catharinakerkj
der Ned. Herv. Gem. te Brielle een
modern predikant optreden, zoo meldt
men aan de Stand. Toen de dienst
een aanvang zou nemen, waren nood
gedwongen aanwezig behalve de
predikant één ouderling, twee dia
kenen en als gehoor: drie personen
(alle drie uit één gezin).
Na gemeenschappelijk overleg met
het gehoor(l), werd besloten den dienst
niet te laten doorgaan.
De Gereiormeerde kerken in Indië.
Het besluit van de Synode der Geref.
Kerken inzake Dr. Geelkerken, zal,
naar uit Batavia gemeld wordt, met het
getuigenis der Synode naar Semarang
worden gezonden, vanwaar het verder
zal worden gedistribueerd over de z.g.
buitenkerken Batavia, Bandoeng, Jocja,
Medan en Soerabaja.
Uit de voorlezing van dan kansel zal
blijken, dat de Indische Kerken ac-
ooord gaan met het standpujnt der Sy
node, dan wei, dat als bewjjs vain het
tegendeel de voorlezing wordt geweigerd
Op de vergadering der classis Java
die begin Juni wordt gehouden, zal deze
kwestie waarschijnlijk ook worden be
sproken.
men zifch kunnen voorstellen, dat de
omliggende heuvels geëffend werden,
dat de beek, die sinds onheugelijke tij
den naar het dal vloeit, verdween, zon
der dat er een spoor overbleef van de
oevers, waarlangs zij klatert. Daar
stond het oude kasteel voor mij, even
stevig, statig en eerwaardig als ooit,
en nu1 Zoo binnen veertien dagen
niets bijzonders tusschenbeide komt,
zal het neergeworpen worden en ver
dwijnen, alsof het slechts een kaarten
huisje ware. Is dat mogelijk? zeide ik
bij mij zeiven; kan de woning der
Flamsteads weggetooverd worden,
even gemakkelijk als een ei onder een
hoed? Hoe! het heeft er nu reeds drie
eeuwen gestaan. Daar ziet men nog al
de muren, ramen, torentjes, kroon
lijsten 'tis geen verbeelding!
Daar zijn al de vertrekken en galerij
en; dezelfde behangsels en schilde
rijen versieren nog de muren; dezelf
de meubelen sfaan er nog, waarvan
vroeger de leden der familie of hunne
vrienden zich,bedienden; elk plekje
elk hoekje zie ik, alsof ik mij waar
lijk in het oude gebouw zelf bevond.
Daar staat nog de oude Fransche ber
gère, waarin de laatste eigenares van
het huis placht te zitten bij hare werk
tafel; daar het biljard, waarop, wij
zoo menige partij speelden; daar de
schrijftafel van den ouden heer, met
den armstoel, die aan de zij-leuningen
de sporen draagt van veelvuldig ge
bruik.
ik zile nog denzelfden hertshoorn,
waaraan zijn sporen en rijzweep hiln-
gen. Daar staan nog het ouderwetsche
tochtscherm en de rijke kasten, door
hun neef,den koopman, uit China
gezonden; in het kort, in het ge
heele huis is geen voorwerp, dat niet
zijn eigen geschiedenis en hooge waar
de heeft, en het denkbeeld alleen, dat
dilt alles zal weggevoerd worden, zou
zelfs de dooden in hun graf doen wee
nen. Weggevoerd, wat zegt dat? Neen,
de vertrekken zullen uitgebroken, ver
nietigd en tot opene plaatsen gemaakt
worden! Dat scheen mij onmogelijk.
Maar dit is toch inderdaad 's werelds
lóóp! zeide ik tot mij zeiven. Het is
zoo, het moet zoo, het kan nilet anders
zijn! Wat! als ik na een maand er
weer heen wandel, zal het oude
kasteel van Dainsby niet meer be
staan? Eer zal de aarde in het niet
verdwijnen
„Daarop begon ik in mijn gedachten
of liever in mijn hart, al de gebeurte
nissen na te gaan, welke dift gebouw
belangrijk voor mij hadden gemaakt,
welke, op hetzelve en op hetzelve al
leen betrekking hadden.
Tk riep de blijde bruiloftsfeesten voor
mijn geest, daar gevierd bij* statig
klokkengebrom en vroolijk wapperen
der vlaggen. Ik zag vroolijke, bekoor
lijke, lachende, weenende gezichten:
ze waren al9 een April-morgen: dauw,
zonneschijn en schoonheid. Ik zag
vroolijke groepen bij de poort staan
en trad binnen: er wa9 feest, er was
vreugde! Haastilg heen en weer loo-
pende lieden verdrongen elkandor in
galerij en op het plein. De kerkklok
liet een blij geklingel hooren: er was
een erfgenaam geboren! O hoe me
nige vreugdevolle gèbeurtenis v. dien
aard is in dat huils niet gevierd! Hoo
vele bekoorlijke, beminlijko personen,
door hart en hand verbonden, heb ik
daar gekend! Hoe menigmaal hob ik
daar aan het sterfbed gestaan, en heb
ik de lijkbaar gevolgd van oude en
eerwaardige menschen, wier aanden
ken mij nimmer zal verlaten. Duilzend
gedachten en herinneringen verdron
gen zich voor mijn verbeelding, zoo
dat ik bijna wanhopend werd. Drei
gend hief ik mijn vuist op tegen de
lüeden die naar buiten kwamen en
naar hunne wagens gingen, in drulo
gesprek over hunne aanstaande koo
pen, over perceelen en over de onder
scheidene deelen van deze heilige mu
ren; schertsende over hetgeen zij
noemden „de vodden van de geprull:!e
en getabberde ouden" en die door uit
dragers weer een aanzienlijke i'n de
hand zouden worden gestopt. DJe lie
den hielden mij 'ongetwijfeld voor
krankzinnig, want eon van hen hot
verkoopbiljet ontrukkende, riep ik:
„Schelmen! hebt gij uw prooi reeds
gegrepen!" en in een staat van xlnne-
loosheid ijlde ilk van daar.
„Dat wa9 niet goed gehandeld. Die
lieden zijn geheel en al onschuldig.
