Vrouwen
PUROL
NIEUWE LEiDSCHE
COURANT VAN WOENSDAG 10 FEBRUARI 1926
TWEEDE BLAD.
WflT DE BLADEN ZEGGEN.
Goede klanken.
Er is onder de liberale werkgevers
organisaties een fusie tot stand ge
komen.
De Vereen, van Ned. Werkgevers, liet
Verbond van Ned. Fabrikantenvereen.
en het Centr. Industr. Verb, hebben
zich aaneengesloten en hun verlan
gens vindt men thans in een en het
zelfde orgaan.
Het valt niet te ontkennen, zegt ae
„Stand.", dat op deze wijze een krach
tiger actie -kan worden gevoerd, onze
Christelijke werkgevers mogen daar
mee rekening houden, floor den plicht
tot organisatie onder de eigen banier
te beseffen en zich ook krachtig aan
een te sluiten.
In het eerste nummer van het nieu
we orgaan der genoemde fusie troffen
ons enkele hoopvolle klanken.
In het inleidend artikel wordt ge-
zejgd: „Wij vertrouwen niet mis te
tasten, wanneer wij als een der ge
wichtigste kenmerken van de na-oor-
logsche periode beschouwen een was
send saamhoorigheidsgevoel tusschen
den werkgever en den werknemer."
Dit is uitnemend gezegd. De leiten
kunnen deze saamhoorigheid ook vol
doende uitwijzen. Als de een lijut,
lijdt ook de ander.
En het verheugt ons, dat ook door de
vrijzinnige werkgeversbonden de be
geerte komt, om die saamhoorigheid
op den voorgrond ie plaatsen.
Het is een gedachte, die in de Chris
telijke organisatie voorzit.
En hoewel wij gelooven, dat zij al
leen dan een veilige schutse vindt, als
de Christelijke beginselen voor het
maatschappelijk leven weer worden
aanvaard, verblijdt het ons, dat de be-
tèekenis ervan ook in de kringen der
neutrale organisatie meer en meer
wordt beseft.
Moge de daad het woord steeds vol
gen.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Beroepen: Te Asten, Dr. H. E.
G. van der Meene, te Over-Langbroek.
Bedankt: Yoov Ritthem, E. Raams
te Hoek (Z.).
GEREF. KERKEN.
Aangenomen: Naar Heemse,
(toez.j, L. J. C. Yisbeek, cand. te Nij-
Bedankt: ,Voor Oostmarsum, L. J.
C. Yisbeek, cand. te Njjverdal.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
Viertal: Te Heerenveen, J. Koster
te Helder, H. C.'Bartbel te Aabmeer,
C. Vis te Kampen en A. A. Sepp te
Édam.
Beroepen: Te Twisk-Medemblik, H
C. Barthel te Aalsmeer.
EVANG. LUTH. KERK.
Beroepen: Te Purmerend, M. J.
imdeyer te Monnikendam.
Ds. K. van Dijk.
Ds. K. van Dijk, Gerei. missionair
predikant te Keboemen op Java zou,
volgens de Indische bladen, deze maand
met verlof naar Nederland vertrekken.
De Synode te Assen.
Er gaat een gerucht, dat een belijdend
lid van de Geref. Kerk te Amsterdam,
zich noemende W. Sluis, mede namens
42, andere leden, een telegram aan de
Synode heeft gezonden, waarin alsnog
aangedrongen Wordt op behandeling van
de klacht tegen de hoogieeraren Kuyper
en Hepp.
Naar van bevoegde zijde wordt mede
gedeeld, is het bedoelde telegram, dat
inderdaad ter Synode ontvangen is, bij
onderzoek een falsificatie gebleken, daal
de afzender op het postkantoor te Am-
Sterdam een valschan naam en idem
adres heeft opgegeven.
Een jeugdpredikanl in Den Haag.
Naar het „Vad.' verneemt, bestaat
er in de Ned. Herv. Gemeente te 's Gra
venhage plan om een jeugdpredikant te
beroepen en daarvoor een i/de predi-
RECLAME.
en MeisjesI Er is geen deugdelijker
middel voor het verkrijgen en be
houden van een fraaie Huid van
Handen en Gelaat, dan
30-60-90 ét.
kantsplaats te stichten. Deze predikant
zal geen wjjk krngen, doch zich geheel
aan het werk onder de jonge menschen
moeten wijden.
Men heeft het plan om Ds. G. Fer
guson te Durgerdam, die zich als lid
van de N. C. S. V. steeds met jeugd
werk heeft ingelaten en ook in Indië
als zendeling, zich byzonder met de
jeugd bemoeide, dit werk op te dragen.
Het Christendom in Voor-Indië.
De zendingsbeweging in Britsch-
Indié maakt grooten vooruitgang. In
de Tijerstreek in Malabar vonden ver
gaderingen plaats, die door groote
menschenmenigten werden bezocht;
en waarin besloten werd, den hand
met het boeddhisme te verbreken en
aansluiting met het christendom te
zoeken. Weliswaar is de grond van dit
verlangen niet zuiver religieus, want
in de aangenomen resolutie lezen we
dat het hindoeïsme leidt tot sociale
onderdrukking en slavernij. Het chris
tendom wordt dus niet gezocht om liet
geloof zelf. Toch mag men aan de Ba
seier en de Leipziger Zendingsgenoot
schappen den lof niet onthouden, dat
zij in deze landstreek een practis< h
christendom hebben te aanschouwen
gegeven, waardoor bij de bevolking het
begrip van verschil tusschen den over
geleverden en den geimporteerden
godsdienst doorgedrongen is.
Uit het Sociale Leven.
Ter dankbare gedachtenis.
In den gezegenden ouderdom van 83
jaar is Zaterdag j.l. overleden Jhr. G
L. M. H. Ruys de Beerenbróuck.
Bij het heengaan van dezen edelman
aldus de „Amsterdammer" past het
ons Christelijke arbeiders, dankbaai
te gedenken datgene wat door Jhr.
Ruys ten opzichte van de arbeidswet
geving gedaan is ter bescherming van
bet zwakke.
Jhr. G. L. M. H. Ruys de Beeren
bróuck was het toch, die in het eerste
Christelijk Ministerie-Mackay in 1889
de eerste arbeidswet tot stand bracht,
n.l. de „wet tot het tegengaan van over
matigen en gevaarlijken arbeid van
jeugdige personen en vrouwen."
Prof. Diepenhorst geeft in zijn „De
Nederlandsche. Arbeidswetgeving" de
volgende teekening van de beteeken is
dezer wet:
„Beperking van den arbeid voor de
vrouwen en jeugdige personen was '1
uitgangspunt. Zij mochten niet langer
werken dan elf uur daags, met dien
verstande, dat ie arbeid niet vóór vijf
uur 's morgens mocht aanvangen en
niet na zeven uur 's avonds eindigen.
Nachtarbeid was dus verboden. Bij
algemeenen maatregel van bestuur
kon aanvang en einde voor bepaalde
bedrijven anders geregeld worden,
maar het maximum van elf uur mocht
niet overschreden worden, terwijl voor
personen beneden veertien jaren nacht
arbeid absoluut verboden was.
Tusschen elf uur 's voormiddags en
drie uur namiddags moest minstens
één uur schafttijd worden gegeven.
Zondagsarbeid was voor vrouwen en
jeugdige personen verbodem Als uit
zondering kon bij algemeenen maatre
gel van bestuur aan mannelijke per
sonen tusschen veertien en zestien
jaar vergund worden op Zondag tot
uiterlijk zes uur te werken.
Eindelijk verbood de wet de vrouw
binnen vier weken na hare bevalling
arbeid te doen verrichten."
Van beteekenis was ook? de instel
ling der Arbeidsinspectie. Daardoor
werd gedemonstreerd dat men niet een
wet wilde voor den mooien schijn,
maar deze ook wilde toepassen.
Inderdaad met dankbaarheid moet
van dit werk. bij de baar van dezen
doode, worden gewaagd.
Men denke zich in hoe de toestand
nu 37 jaar geleden was. Talrijke po
gingen waren voorbereid of onderno
men om tot bescherming van vrouwen
en kinderen in fabrieken en werk
plaatsen te komen. Telkens mislukten
deze echter stuk voor stuk.
Jhr. Ruys bracht de eerste Arbeids
wet tot stand.
Hij zijn verscheiden willen wij dit
dankbaar gedenken.
Metaalbewerkers.
Zaterdag heeft de Nederlandsche
Neutrale Bond van Metaalbewerkers
en Arbeiders in aanverwante Vakken
een buitengewoon congres gehouden
o.m. ter bespreking van een voorstel
van het bondsbestuur om te besluiten
tot liquidatie van den hond op 1 Maai t
en van de werkloozenkas op 27 Febru
ari a.s.
Dit voorstel is door het congres met
23 stemmen voor en 4 tegen aanvaar!
UIT ONZE INDIEN.
Versterking poiitie-middelen.
,Men seint aan het Soer Hbl. uit
Buitenzorg, dat de procuieur-generaai
bij 'den landt ojgd een voor-tei heef.
ingediend om de poLtie-middelen op
Java te versterken. Deze versterking
was noudig gemeden in de laatste we
ken, toen de stakingen vee* van de
pon tie vergden. Bovendien eisch. de
afgekondigde bepermng van nee ver-
gade^recliL vanzelf spiedend meercon-
crule van de zijde der pontie. He.
voorstel van den pio.uieui'-generaai
zal onder de aandacht van de hoof
den van geweste.ijk bestuur worden
ge Dracht.
Zware regens te Makasser.
Te Ma.Kasser rijn zware regens ge.
vallen, waardoor het meer Tempe
overstroomde, gedeehehjk de mans
velden in de lagere landen, welke over
tien dagen voor den oogst gereed
zouden zijn, beschad.gend.
De hoogere gronden zijn beplant
met jonge mais, welke er goed oor-
staat. Het beoouwde opper wak is een
derde meer dan in vroegere jaren.
Zeer vermoedelijk zu.len óUj.vOJ picol
voor den expoit beschikbaar zijn.
Vervoer per hospitaal-vliegtuig.
In Indië is. voor de eerste maal
een patient per vliegtuig naar het
bosp.taai gebracht; een v'lieger, die
naar het ziekenhuis te Tjimani werd
getransporteerd. Van af Kali Djati.
Dr. Weber was vol lot over hei-
transport, aangezien de gewonde nu
slechts ongeveer een halve minuut bij
het opstijgen en een haive minuut bij,
het neerstrijken schokken te verdu
ren had gehad, die door de prach
tige veerinrichting nog tot een mini
mum beperkt werden. Bij vervoer met
een auto gaat het ongeveer drie kwar
tier over een slechten "tfeg. De ge
wonde lag nu, na eerst te Kali Djati
door dr. Weber verbonden te zijn, die
dadelijk constateerde dat een spoed
operatie niet noodzakelijk was, een uur
na het ongeval in het hospitaal te
Tjimahi.
Communisme en bijgeloof.
In de groote moskee te Serang,
(Bantam) bevinden zich, schrijft het
,,Bat. Nwsbl." de graven van de oude
^ultans van Bantam, welke als „hei
lig" worden beschouwd en bewaakt
en onderhouden.
Bij de bevolking staan die heilige
graven hoog in eere; in het bijzonder
vereert zij het graf van den oudsten
(eersten) sultan Maula.ia Hassanoedin.
Bij haar bekenden zin tot mysticisme
is zij geneigd al wat van die graven
verteld wordt, als waar aan te nemen.
Nu wordt onder de be olking druk
gecolporteerd een verhaal, volgens
hei welk de bewaker der graven l^ort
geiteden boven het graf van Mauland
Hassanoedin, een gre-ot, wonderbaar
lijk licht zou hebben zien schijnen,
dat even geheimzinnig als het geko
men was, na eenigen tijd weer ver
dween.
En tezelfdertijd dat het wonderbaar
lijk licht zich manifesteerde, zou een
santri van Tjiomas, dus op een be
hoorlijken afstand van Serang, een
„droom" hebben gehad, waarin ook
"hij'het wonderlicht boven het graf aan-
sohouwd zou hebben. Als door een ge
heimzinnige macht erheen getrokken,
zou hij het vorrecht hebben gehad den
geest van Bantam's eersten sultan te
zien ente spreken. De geest zou
zich (in den droom) uitermate tevreden
hebben betoond over den gang van
zaken in Bantam. De „beweging" die
onder de bevolking den laatsten tijd
was waargenomen, kon vo'komen zijn
goedkeuring wegdragen; zij kon de
ontwikke'ing van de bevolking alleen
ten goede komen.
Verder liet de geest zich volgens het
verhaal niet uit.
Maar de uit.egging, die aan delicht-
manifestatie en den droom gegeven
wordt is deze: de „beweging" is de
communistische en omdat zij goed is,
worden er nu zooveel communisten in
Bantam aangetroffen.
Als men nu weet, dat zekere Toeba-
goes Hiiman, een afstammeling van
de vroegere su.tans van Bantam, se
cretaris is van de communistische pa-
tij, en braaf deelneemt aan de propa.
fanda, dan is het niet moeilijk de
erkomst van hei droomverhaal te
vinden.
Men zal goed doen in Bantam de
ooren en oogen goed open te houden.
Opium-gebruik in Indië.
Het jongste rapport der opiumregic
bevat wel interessante gegevens.
Opium blijft nog altijd een onder
werp van beteekenis voor de bevol
king en voor de schatkist. Niet ieder
weet, dat gemiddeld voor méér dan
55.00U gulden opium per dag wordt ge
schoven.
In werkelijkheid is het nog méér.
Aan die 55.ÜU0 gulden per dag ver
dient althans het land. En als in Djain-
bi en andere rubberlanden liet ver
bruik met 30 tot 40 percent stijgt, komt
dat den schuiver niet, de schatkist
wel ten goede. Maar van wat er wordt
gesmoxkeld, krijgt niemand iets en
dat smokkelen duurt nog immer voort
schijnt zelfs toe te nemen.
Duidelijk blijkt uit de gepubliceerde
cijfers, dat de opium-sluikhandel
voortdurend toeneemt en natuurlijk
volgt juistx daaruit dat de officieele
inkomsten-cijfers geen juist beeld ge
ven van het opium-gebruik. Immers,
er wordt heel veel opium gebruikt, d»e
niet door de regie is verstrektI
O^merkelrk is voorts de mededtc
lino- /»~j belan-——-rderin
van het deh"~' p"-~Ar had in Pal?:
bang, Oostkust van Sumatra, Atjeh,
Riouw, Biliton en de Westcrafdcc-
ling van Borneo. Hier is de invloed der
„nieuwe nabobs" merkbaar! In de
meeste van laatstgenoemde gewesten
zullen immers als voornaamste oor
zaak van de toeneming van het debiet
zijn aan te merken, de hooge prijzen
van rubber en and*>™ uitvoerprodu
ten, wpm'o v'-----
tal benoodigde koelies en stijging van
werkloonen ten gevolge hebben.
De strijd tegen hei Communisme.
Aneta meldt aan de Indische bladen
dat bijzondere maatregelen zijn ge
troffen betreffende de werving van
militairen, welke het doel beoogen,
om verbreiding van bet communisme
in het leger langs dezen weg vrijwel
onmogelijk te maken.
Zoo zullen tegenwoordig geen nieu
we elementen een'militair engagement
kunnen aangaan, indien uit een ver
klaring van den wedana, die zich daar
voor verantwoordelijk stelt, niet ge
bleken is, dat zij niet bij eene of ande
re ongewenschte partij zijn aangeslo
ten, terwijl bovendien oj> de werfbu
reaus van hen een vingerafdruk ter
onderzoek verlangd wordt.
Wat het Europeesche element be
treft, zij vermeld, dat kort geleden in
Indië een recruut arriveerde, die in
het bezit bevonden werd van commu
nistische papieren. Een onderzoek had
tot resultaat, dat de man per eerste ge
legenheid naar Nederland werd terug
gezonden.
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden, 10 Februari 1926.
De Nederlandsche belastingbetalers
zijn toch maar gelukkige menschen.
Onlangs werd in een correspondentie
uit Spanje gewezen op de hooge belas
tingen die daar geheven worden, 't
Werd toch al te bar meende men.
Een Nederlander, die thans in Span
je woont kwam daar echter tegen op.
Hij was meer dan tevreden.
Als ik in Nederland woonde zoo
schreef hij, zou ik 30.000 a 40.000
aan directe belastingen betalen. Hier
echter betaal ik nog geen 1000,
waarin dan nog begrepen, een bedrag
van 34(T voor een automobiel, die ik
niet verplicht ben te houden.
Ik wil aannemen, dat de Staats
huishouding in Spanje goedkooper
kan werken dan de onze. Maar "t ver
schil is toch wel heel groot.
't Mooiste is evenwel, dat als er een
Minister opstaat, die een krachtige
poging wil doen om den druk te ver
minderen en de verhouding tusschen
directe en indirecte belastingen een
beetje te wijzigen, heel het land op z n
kop staat en alles te hoop loopt om zoo
een snood bedrijf te verhinderen.
Maar gelukkig, dat Colijn straks den
Kneuterdijk verlaat.
Syinen zal wel betalen.
OBSERVATOR.
r-.'üLT-i
Be valsche bankbiljetten-obsessie.
Reeds werd een en ander geseind
omtrent een vergeefsche aanhouding,
te Tandjong Priok, van een Hongaar
aan boord van het s.s. „Patria
Omtrent dit incident vinden wij na
der vermeld:
Het is gebleken, dat de heer Sable jar
een gewezen officier in het Hongaar-
sclie leger is, die de "laatste twee jaar
in Nederland woonde, waar hij handel
dreef. Sable jar is nauw verbon
den aan het Hongaarsch consulaat in
Nederland. Onder zijne documenten
werd absoluut niets gevonden dat
eenigerlei betrekking heeft op de Hon-
gaarsche bankbiljettenaffaire. De heer
S. is zelfs in het bezit van een aanbe
velingsbrief van het Rotterdamsclie
consulaat, geteekend door baron Pol-
manicky, den consul-generaal. De
heer Sablejar was naar Indië vertrok
ken met een officieele opdracht van
den consul-generaal in Rotterdam, om
de mogelijkheid te onderzoeken van
de vestiging van een Hongaarsch con
sulaat in Indië.
BureaucraUus vergeetachtig.
De „Jav. Ct." bevat het reeds aange
kondigde gouvernementsbesluit, ge
lastende de onteigening van een per
ceel op het land Grogol, waarop e eni
ge jaren geleden het doorgangshuis
voor krankzinnigen is gebouwd.
Dit is een vreemde geschiedenis
de onteigening van een perceel, ecu
paar jaar nadat men het in beslag ge
nomen en bebouwd heeft.
Toen het perceel klaar ul zoo good
als klaar was, kwam men tot de ont
dekking, dat men geen eigendonsbï-
wijs van den grond had. Vast stond
dat de grond, oorspronkelijk particu
lier eigendom, door het gouvernement
gekocht en betaald was, maar.men
had vergeten den eigendom over te
schrijven; en dat ondanks het feit, dat
tot driemaal toe daaraan herinnerd
was. En de verkooper, een Chinee?,
had den grond ten tweeden male ver
kocht, nu aan den kapitein der Ara
bieren Mangoes, die wel voor over
schrijving had gezorgd, dus wettig
eigenaar was geworden. De heer Man
goes, grootmoedig als altijd bij de bui
tenkansjes welke hem ten deel vielen,
bood een „schikking" aan, maar daar
is het al dien tijd niet toe geko.nen
wegens de moeilijkheden, waarin hij
zelf is geraakt. En nu zal dan ten
slotte onteigening plaats vinden en
zal het gouvernement voor de tweede
maal betalen, al is het dan niet zooveel
als de crediteuren van Mangoes wt I
zouden wenschen.
FEUILLETON.
Kathlyn Barrington.
57)
Hij luisterde ademloos en hoorde,
hoe iemand tegen het biezen scherm
dat de kamer in twee deelen deelde,
was aangeloopen. Vervolgens viel er
Iets met een luid gerinkel; een gerin
kel, dat, als zijn ooren hem niet be
drogen, afkomstig was van een mes*
HOOFDSTUK XXIII.
Verrast.
Al die geluiden overtuigden Forsyth
dat Ching niet gedroomd had. Er wa
ren werkelijk menschen in de kamer
en hot gerinkel van het mes was vol
doend om hem te overtuigen van een
vijandige bedoeling.
Een oogenblik lag hij stil en daar
degene, die het mes had laten vallen»
zich ook stil hield, heerschte er in de
kamer volstrekte rust.
Toen begon Ching zwaar en diep
adem te halen. Terstond begon het ge
luid, heel voorzichtig, opnieuw en For
syth was zeker, dat er drie indringers
in de kamer waren. De gedachte aan
dieven verwierp hij terstond. Ah IJeo
was zelf verder gegaan en had zich
niet aan de grenzen van het isdbied
'van den naasten mandarijn gestoord.
Voorzichtig kroop hij overeind en ging
rechtop in zijn bed staan. Nauwelijks
stond hij, of Ching gaf een waarschu
wende kreet en m 't donker onder
scheidde Forsyth een schaduw, die hij
terstond vastgreep. Samen vielen ze op
den vloer. Chi/ig werd op gelijke wij
ze tegen gehouden .Nog vochten ze,
toen hij Kathlyn's stem hoorde:
„Dick, Dick! O, Dick!"
Die kreei, vol vrees en angst, maak
te hem wanhopig. Ruw wierp hij den
man van zich af, die zich nu haastig
uit de voeten maakte.
Kathlyn!" riep hij, „Kathlyn."
„Dick, DiMeer hoorde hij niet.
Waarschijnlijk had iemand haar de
hand op den mond gelegd en hetzelfde
oogenblik was er een haastig geloop in
•de richting van de deur. Zelf wilde hij
ook vlug dien weg volgen, maar hij
struikelde over de kisten, die in de
kamer stonden en viel met een zwaren
slag voorover. Hij voelde alles voor
zich wegtrekken en verloor zijn be
wustzijn.
Toen hij weer tot zichzelf kwam,
hoorde hij Ching fluisteren: „Dokter,
dokter Forsyth."
„Al klaar, Ching. Wat is er?"
„Zij gaan, zij Missie Barrington mee
nemen."
Forsyth zat terstond overeind. Een
gevoel van wanhoop maakte zich van
hem meester.
„Ben je er zeker van, Ching?"
„Zeker" antwoordde hij. „Mij hooren
haar roepen; mij gaan zien. Missie
Barrington weg."
„Dan moeten we haar terstond vol
gen, Ching" zei Forsyth en strompelde
overeind. Van den herbergier was
niets te zien en zonder moeite kwamen
ze buiten. Door de frissche buitenlucht
knapte Forsyth spoedig weer wat op
„Met hoeveel man waren ze, Ching?'1
„Mij denken Ah IJeo, nog één man.
twee man."
„O, dus met z'n drieën."
,Naar de heuvels "terug. Ah IJeo
zal wel zoo vlug mogelijk naar Pi
Chow terug willen. We moeten hem
overvallen, voor ze de heuvels over
zijn."
Zoo liepen ze voort, van tijd tot tijd
stilstaande om te luisteren, of zeniets
hoorden. Zoo waren ze bijna twee uur
voortgegaan, zonder eenig spoor ont
dekt te hebben en reeds begonnen ze
te twijfelen of ze wel den goeden weg
waren ingeslagen.
„Ah IJeo ander weg gegaan?" vroeg
Ching plotseling.
„Dan is ai onze moeite vergeefsch
antwoordde Forsyth.
„Hem vlug loopen met stoel" ver
volgde Ching, die de wanhoop in For
syth's stem hoorde.
„Ja" stemde Forsyth toe. „Maar we
moesten toch wel eenig spoor van hem
vinden." Ineens evenwel stond hij stil
cu greep Ching bij den arm. „Wat was
dat, Ching?"
„Mij niets hooren. Mij niet zien kan."
't Geluid, dat Forsyth tot luisteren
had gebracht, herhaalde zich.
,Man ergens" fluisterde Ching. „Hij
kermen. Hij gewond!"
„We moeten hem opzoeken. Hij kan
ons misschien nog van dienst zijn.
Wie weet, of hij niet
Weer hoorden zij het gekerm, en op
het geluid af loopende, kwamen ze bij
den rand van den weg, waar een man
lag
Dat hij niet in orde was. bleek uit de
wijze, waarop hij lag. Zijn eene been
lag onder hem. Forsyth begreep ter
stond, dat het been gebroken was.
„Help me even om hem op te tillen
Ching" zei Forsyth. „Neem jij zijn
schouders, dan zal ik zijn been goed
leggen."
Zoo zorgvuldig mogelijk werd de pa
tient behandeld. Dat was voorloopig
alles, wat voor hem gedaan kon wop-
den. Toen begon Ching den man te on
dervragen, die hem antwoordde in een
dialect, dat Forsyth onbekend was en
dat Ching hem dus moest vertalen.
Eensklaps uitte Ching een kreet van
verrassing.
„Wat i9 er?" vroeg Forsyth. .Hoort
hij tot de soldaten van Li-Weng-Ho?"
„Neen, hij niet hooren tot manda-
rijns mannen. Ah IJeo hem huren en
nog een man huren."
Forsyth begreep, wat de listige Ah
IJeo gedaan had Om geen achterdocht
te wekken, had hij zijn soldaten ach
tergelaten, maar twee mannen ge
huurd uit de omgeving om hem be
hulpzaam te zijn in zijn plannen.
„Hij zeggen boos op Ah IJeo. H'j
breken been en Ah IJeo hem liggen la
ten en weggaan zonder hem. Hij zoo
sterven als een hond."
Dit vond Forsyth toch te erg en
daarom wilde hij hem helpen, zooveel
hij kon.
„Ching. we zullen het den man zoo
makkelijk mogelijk maken. Als de
dorpsbewoners hem dan morgen vin
den kunnen ze...."
„Dorpsbewoners hem dooden'. zei
Ching.
Inderdaad zou dit gebeuren, zooals
Forsyth na eenig nadenken begreep.
Toch vond hij een oplossing, die zoo
wel den kreupele, als hen helpen zou.
CWordt vervolg dl.
