L
NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN DINSDAG 13 OCTOBER 1925
TWEEDE BLAD.
'TUMifti
Wflï DE BLADEN ZEGGEN.
De bioscoopwet.
Het is een goede daad onzer Chris
telijke Regeering, zegt de Heraut,
dat zij opnieuw een ernstige poging
wil wagen om het bioscoopkwaad, dat
steeds meer een oorzaak van bederf
inzonderheid voor de jeugd blijkt te
zijn, te beteugelen. En we hopen van
harte," dat het haaik gelukken mag de
bezwaren, die tegeiyde door haar vroe
ger ingediende wetsontwerpen werden
ingebracht, niet alleen van de Linker
zijde maar ook van Rechts, zoo te on
dervangen, dat het scheepke thans in
de veilige haven der Staatscourant
binnenkomen zal. Al geeft de scherpe
polemiek in de liberale pers tegen dit
wetsontwerp gevoerd, weinig hoop, dat
heel de Kamer haar goedkeuring aan
dit wetsontwerp hechten zal, van de
Christelijke partijen mag toch ver
wacht worden, dat zij aan de Regee
ring haar steun niet zullen onthouden
Over de vraag, in hoeverre al de door
de Regeering voorgestelde maatrege
len juist zijn, hebben we ons hier niet
uit te laten. Dat raakt den politieken
kant van het vraagstuk. Maar wel zal
ieder Christen het er over eens zijn,
dat hier van Regeeringszijde moest
worden ingegrepen, ten einde den ver
derf elijken invloed van den bioscoop
te stuiten. Met te zeggen, dat de Staat
niet als zedemeester heeft op te treden,
is men van dit vraagstuk niet af. Want
nog daargelaten in hoeverre dit zeg
gen in dien algemeenen zin genomen
juist is of niet; heeft de Overheid wel
degelijk de roeping om het opkomend
geslacht te beschermen tegen datgene,
wat voor de jeugd een zeer ernstig ge
vaar is gebleken -te zijn.
Niet dat we den bioscoop daarom
op zich zeilf-als iets zondigs zouden
willen veroordeel en, of zouden willen,
dat de Overheid alle bioscoopvoorstel
lingen verbood. De bioscoop is een zeer
vernuftige uitvinding van den imen-
schelijken geest en kan zelfs zeer goe
de diensten bewijzen voor het onder
wijs, of om ons aanschouwelijke voor
stellingen te geven, hetzij dan uit het
rijk der natuur, hetzij uit de geschie
denis. En het zondige misbruik dat de
wereld van den bioscoop heeft ge
maakt. heft het goede gebruik niet op.
Maar wel stemmen we toe, dat dit zon
dige misbruik een zoo ergerlijk karakr
ter kan aannemen en zulk een' gevaar
kan opleveren voor de ohtwikkelng
van ons volk, dat de Overheid ingrij
pen moet om het kwaad tegen te gaan.
Waarom zou de Regeering wel maat
regelen mogen nemen tegen den ver
koop van opium, cocaine, morphine en
andere middelen, waardoor de licha
melijke gezondheid van ons volk be
dreigd wordt, maar niet tegen het
geen nog erger kwaad veroorzaakt,
omdaj het de geestelijke gezondheid
aantast?
Het teekent, dat de groote bioscoop
ondernemingen dreigen, wanneer dit
wetsontwerp aangenomen wordt, dat
alle bioscopen zullen gesloten worden,
omdat er dan geen films meer te krij
gen zijn. Een oorzaak van rouw zou
ons dit niet wezen. Liever geen bios
coop, dan een bioscoop, die alleen be
staan kan, omdat daardoor de laagste
hartstochten van den mensch worden
geprikkeld.
Bef hand in eigen boezem.
De heer Schaper schreef in „het
Volk" over de ellende en de genoegens
van den winter.
„De seizoen-werkloosheid zal weer
grooter worden, de werkdagen in de
bouwvakken krimpen weer in en de
verdiensten worden geringer. Voor
-moeder-de-vrouw worden de zorgen
grooter en de beslommeringen zwaar-
FEUILLETON.
Het geheim van Colde Feil.
65)
Plotseling''hield Alice stil,-juist-toen
zij het fijne Sèvres kopje aan haar lip
pen zou zetten.
„Wat is dat?" vroeg zij, toen 't zwak
ke geluid van een opkomende wind
werd gehoord en bet alledaagsche ge
laat van de huishoudster werd bleek.
„Wat is dat?" herhaalde zij, „wat een
vreemd geluid. Is Tiet de wind of de
zee?**
„De wind, mevrouw" antwoordde de
huishoudster, „die klinkt soms zoo
vreemd door de groote dennenboomen
en maakt wonderlijke echo's.
Alice zette het kopje weer op het
zilver blad.
„Ik zou niet hebben gedacht, dat er
dezen avond een stoirm zou zijn" zei
zij „de zon scheen zoo\ helder en warm.
i 1 „Er is geen storm mevrouw" zei de
huishoudster, „het i9 niets dan de echo
van den wind tusschen de dennen
boomen."
Maar Lady Arden wiïde dat niet ge-
looven. Zij stond op en\.ging naar het
raam. Zij trok de rijke,kanten gordij
nen op zij en keek naar buiten op het
'^terras. Het gouden zonlicht lag over
der; de kunst om rond te komen zal
moeilijker worden, de Stemming wan
hopiger.
De arme rilt straks weer van koude
en ontbering en gevoelt in driedubbele
mate de nadeelen van de armoede in
onze harde maatschappij!
Maar ook: de bals en komedies der
rijkdn naderen. De winter is voor hen
de tijd van de genoegens. In de helver
lichte balzalen zal de half-ontkleede
dame uit de „hoogere" kringen rond
zwieren met 'n kavalier" op de maat
der moderne, rammelende dansmu
ziek. Het „seizoen" komt, de vreugde
van den winter is in aantocht
Deze kontrasten zullen echter ook
weer den strijdlust der proletariërs ver
hoogen. Nieuwe rechtmatige verbitte
ring zal opvlammen in menig liart, en
de bereidheid, om aan den grooten
strijd onzer dagen deel te nemen, zal
vermeerderen.
Dat is onze winst van den winter, al
zijn ze niet onze eerste strijders, die
komen opdagen tengevolge van win-
torleed en wintersmart."
„Patrimonium" voegt hierbij:
De „genoegens der helverlichte bal
zalen" worden door ons stellig meer
afgekeurd dan door sociaal-democra
ten, die aan dergelijke „genoegens"
herhaaldelijk zelf deelnemen. Telkens
weer worden door sociaal-democrati
sche organisaties bals gegeven. „Het
Volk" zelf organiseert voorts tooneel-
voorsteljingen! In hetzelfde nummer
waarin de heer Schaper feitelijk aan
spoort tot „rechtmatige verbittering"
worden die tooneelvoorstellingen aan
gekondigd.
Er is ongetwijfeld' in onze maatschap
pij, en vooral in de groote steden, een
schrijnende tegenstelling tusschen ge
not en ellende. Veel te veel geld. wordt
uitgegeven voor café-bezoek, voor dan
sen, bioscopen schouwburgen. Maar 't
overgroote deel van dit veelal econo
misch onnut besteedde gel<£ komt niet
van het relatief kleine aantal rijken.
Deze vullen niet meer de café's bios
copen, danszalen en schouwburgen.
Helaas worden deze inrichtingen ook
al meer bezocht door arbeiders en mid
denstanders.
De verkwisting der rijken verdient
in hooge mate afkeuring. Maar de
heer Schaper weet zeer wel, dat in
ons land slechts 1.8 pet. der belas
tingbetalers over f 10.000 of meer in
komen beschikt. Nog geen 2 pet. Hun
weelde-uitingen, hoezeer ook voor een
deel afkeurenswaard, hebben op het
economisch leven, althans direct, wei
nig invloed'. De indirecte invloed is
grooter, omdat hun „genietingen" an
deren tot navolging prikkelen.
Wil men.evenwél iets goeds ten ba
te van de gemeenschap bereiken, dan
moet men tegen de verkwisting 'in
eiken kring opkomen. Dan moet men
ook tegen de improductieve uitgaven
van de volksmassa de stem verheffen.
Maar dat doet men in de sociaal-de
mocratische kringen niet.. Zelfs voor
de beteugeling van het bioscoopkwaad
zal men wel niet op hun steun kunne))
rekenen.
Men schrijft liever demagogische ar
tikelen!
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Be rob pen: Te Niëuwpoont a. d.
Lek, W. L. Mulder te Enter.
Bedankt: Voor Sloten, O. S. Jel-
lema te St. Anna Parochie. .Voor Kort-
gene, J. H. Schuurmans-Stëkhoven te
Spijkernisse.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Varsseveld, W. H.
v. d. .Vegt te Drachtster-Compagnie. Te
Sleeuwijk, J. Oosterveen te Wilms.
Bedankt: Voor Bierum, J. C. de
Kr u ij ter te Hasselt.
CHR. GEREF. KERK.
Bedankt: Voor Aalsmeer, I>. Dries
sen te 's Gravenzande.
de hooge, groene bodmen, waarvan de
bladeren slap en roerloos neerhingen.
„Het is een kalme avond zei de gra
vin verwonderd.
Weer verhief zich ^ie wind zuchtend
en klagend, alsof een gevangen ziel
verlangde verlost te worden..
Scherp en aandachtig keek Lady Ar
den naar de groene bladeren, toen
keerde zij zich naar de oude huishoud
ster met een uitdrukking van verba
zing op haar schoon gelaat.
„Dat is het wonderlijkste dat ik ooit
gezien heb in mijn leven. Men hoort
het geluid van-den wind het is of
er zich een storm verheft en toch
beweegt er geen blad aan^de hoornen."
Het gelaat van de oude huisheftd-
ster was doodsbleek geworden van
angst, maar zij was eerlijk en trouw;
haar mevrouw zou uit haar mond
niets hooren van dien onheilaanbren-
genden win'd.
Daarop schoon als een koningin in
haar witte zijde en diamanten, ging
de gravin van Arden met haar man
dineeren. En gedurende al dien tijd
dacht zij niet eenmaal aan het geheim
van Colde Fell. m
HOOFSTUK XXXIV.
In den Oostelijken vleugel.
Alice was als meesteres van 't groo
te landgoed geïnstalleerd. De eerste
GEREF. GEMEENTEN.
Bedankt: Voor Rotterdam, G. H.
Kersten te Ier%eke. Voor Meliskerke,
M. Hofman te Krabbendijke. Voor Bors-
sele, A. .Verhagen te Middelburg.
VER. .VAN YRIJZ. HERVORMDEN.
Drietal: Te Leiden (vac.-Ds. van
der Wissel), K. H. Boersema te Ooster
hc-sselen, J. A. R. Teriet te Sneek en
D. Mulder te Westwoud.
Ds. H. Jansaui.
A.s. Donderdagmiddag oni 4.39 u.
zal Ds. H. Jansen, leger en vlootpre-
idikant in algemeenen dienst, die juist
voor een jaar met een regeringsop
dracht naar Indië vertrok, weer in de
Residentie arriveer en.
Gistermorgen zijn zijn huisgenooten
naar Parijs vertrokken, om Ds. Janssen,
die Zaterdag te Marseille is aangekomen
aldaar te begroeten.
Ds. Janssen zal Donderdag bij zijn
komst in Den Haag op het station der
Holl. Spoor werden begroet door de
deputaties van den Ned. Mil. Tehuizen
en van den Chr. Bond van Marineper
soneel beneden den rang-van officier.
In het tegenover het station gele
gen hotel „Terminus" zullen deze de
putaties ontvangen worden.
Geref. Kerk Den Haag „Oost."
De kerkeraad der Gercf. Kerk van
's Gravenhage-Oost heeft besloten tot
het beroepen van een vierden predi
kant. V?
Geref. Kerk te Apeldoorn.
Daar het kerkgebouw van de $ereL
Kerk te Apeldoorn te klein blijkt om
alle bezoekers te ontvangen, zullen aan
de gemeente binnen korten tijd plannen
worden voorgelegd voor den bouw eener
derde kerk. Tegelijkertijd zal de moge
lijkheid onder de oogen worden gezien
om over te gaan tot het beroepen van
een derden predikant.
Schenkingen.
Wijlen mej. H. Nolke heeft aan de
diaconie der Nederd. Herv. gemeente
te Amsterdam f4000, vrij van rechten
en keften vermaakt.
Wijlen mevrouw de wed. des Bouvrie-
Verloop heeft vermaakt aan de Nederd.
Herv. Weeshuis te Amsterdam' f 5000,
aan het Gude mannen-, vrouwen- en be
ste delingenhuis der Nederd. Herv. Gem.
aldaar f 4000, beide bedragen met de
bepaling, dat jaarlijks aan ae verpleeg
den een extra maaltijd zal worden ver
strekt, en aan de Nederd. Herv. diaconie
te Amsterdam f 1000.
De in April te Utrecht overleden
mevrouw wed. Willet, geb. Rijnberk,
heeft aan de Ned. Herv. Klerk; 'te Zoel
mond en de diaconie aldaar elk 1000
gulden gelegateerd, vrij van successie
rechten.
Wijlen Ds. C. B. Oorthuys.
Aan een vervolgartikel van Dr. van
Gheel Gildemeester over wijlen Ds. Oort
huys in de ,,'s Gravenh. Kerkbode" is
het volgende ontleend:
Toen Ds. Oorthuys in 1893 onze stad
verliet, had hij niet anders gedacht, dan
voortaan 111 Katwijk aan Zee te zullen
tlqven, maar „de Heere had het anders
beschikt"; in 1897 nam hij het beroep
aan naar Rotterdam, waar hij nog acht
tien jaren ijverig gewerkt heeft.
Den eden Mei nam hij .afscheid van
Katwijk aan Zee met den tekst uit Petr.
11 o en 11, en werd den 9den Mei in
Rotterdam bevestigd door Ds. Metz.
Oorthuys had een begrijpelijk opzien
gehad tegen het uur der intrede. „On
der het gebed" echter werd hij „al
meer en meer gesterkt". Hij zag van
den kansel in de groote Kerk rond;
het was een aangrijpend gezicht, dia
groote opgedrongen schare. „Wat was
ik te midden van hen? Ik gevoelde mij
zoo nietig, zoo zwak, zoo onwaardig,
om thans voor de eerste maal hier de
boodschap van mijn Hemelschen Zen
der uit te spreken.'Er was gezongen. Er
werd gelezen. Er werd gobeiden. Toen
noemde ik mijn tekst. Het was mij, als
viel elke belemmering weg. Ik sprak,
geheel vrijgemaakt, gedreven door den
Heiligen Geest."
Ziedaar Oorthuys, op eenvoudige wij
ze zijn kanselarbeid schilderende. Hij
moest staan „geheel vrijgemaakt", zoo
wel van zijn schets als van zijn hoor
ders, en contact voelen met zijn He
melschen Zender, „gedreven door den
Heiligen Geest". Dien indruk hebben
velen van zijn talrqke hoorders altijd
van hem gehad, en daarom luisterden
dagen na haar thuiskomst bad zij zich
bezig gehouden met de regeling van
haar nieuwe taak. Lange besprekingen
met juffrouw Streworth had zij gehou
den en zich van alles op de hoogte la
ten brengen. Zij genoot van het na
tuurschoon, dat de omgeving bood en
telkens deed zij nieuwe ontdekkingen
en vond zij andere aardige plekjes uit.
Op zekeren morgen zat Alice met
den graaf aan het ontbijt. De zon
scheen helder en de ramen van de eet
kamer stonden wijd open. Een frissche
morgenlucht stroomde binnen en
bracht met zich mee den geur der den
nen, vermengd met de opwekkende
zeelucht. Het zonlicht wierp zijn stra
len over de ontbijttafel, waarop het ou
de gedreven zilver blonk en het fijne
porcelein tusschen de kleurige bloe
men prijkte. Met een ernstig, kalm-ge-
lukkig gelaat zat de graaf tegenover
zijn vrouw, die zelf thee schonk in de
hooge, slanke kopjes. Zij droeg haar
gewone ochten'dkleeding, een dun, wit
japonnetje van den uitersten eenvoud.
Ik heb nooit een buitengoed gezien,
dat zoo alle voordeelen van land en
zee bezit .als Arden Towers" zei Alice.
„Ik geloof niet, dat er een plaats is,
die met Arden Towers kan worden
vergeleken" antwoordde de graaf
trotsch.
„Leo" Zei Alice weer, ik ben hier
zij zoo trouw en zoo gaarne naar zijn
.prediking.
Vervolging in Roemenië.
De Roemenen, dus meldt de Hong.
Heraut, gaan in hun plan om de Hon
gaarsche Kerken in Transsylvanië te
vernietigen, nog steeds voort.
Als voorbeeld publiceeren wq uit de
protocollen van de Geref. Classis Hu-
nayd de volgende gegevens:
In het jaar 1924 hebben de Roemenen
in deze classis vier Christelijke scholen
en een Geref. gymnasium gesloten.
Van de Geref. Kerken te Algyógy,
Krisztyor, Hatszeg, Fehévar, Nagyró-
polt, Körösbanya, Marossolymos, Ma-
rosnémeti hebben zij de kerkelijke grond
bezitten, tuin, landbouwgrond, enz. ont-
npmen.
Te Algyógy hebben zq de klokken van
den Geref. toren weggenomen en in
den toren v?> de Grieksch-Orientalische
Roemeensche kerk overgebracht, enz.
enz. En dit gaat in de andere Geref.
classes ook zoo.
Hongaarsche Geref. Studenten.
Wij lezen in de Hongaarsche Heraut:
De arbeid van de Geref. Studenten
beweging gaat gezegend en prachtig
voort. Einde Augustus hebben de le
den een z.g. leiders-conferentie ge
houden. die in alle opzichten als uit
stekend geslaagd mag genoemd worden.
Want de arbeid is nu uitgebreid, kreeg
meerdere onder af deelingen, en gaat on
der de leerlingen van midaelbure scho
len (gymnasia, burger- en reaalscholen)
kweekscholen, enz.) door en heeft een
afzonderlijke naam gekregen, n.l. Pro
Rege Chnsto-beweoing.
De geheele arbeid is nu georganiseerd
en hoopt het nieuwe schooljaar met 12
secretarissen te kunnen beginnen.
Zq geeft ook een maandblad uit, Re
formats Diakmozgalom („Gereformeer
de Studentenbeweging") geheeten.
Ontroerend oogenblik.
Aan een beschouwing van Prof. Slo-
temaker de Bruine over het wereldcon
gres van Kerken te Stockholm, is het
volgende ontleend:
't Meest ontroerende althans wat
mij persoonlijk het meeste aangreep
heb ik nu nog niet verteld.
Toen de gansche kerk gevuld was en
allen hun plaatsen hadden ingenomen
alleen de middengang van de hoofd
deur naar het altaar was vrrj toen
schreed door dat middenpad een sta
tige stoet naar het altaar.
Dat is op zichzelf niets bijzonders.
Iets dergelijks gebeurt bij ons, als een
nieuwe dominee bevestigd wordt of in
tree doet.
Toch was het zeer bijzonder. Maar
dat school in de samenstelling van den
stoet.
Niet tal van ambtsdragers uit één
kerk gingen daar, doch zes en twintig
mannen uit een aantal zeer verschillen
de kerken.
De Luthersche, de Gereformeerde, de
Grieksch-orthodoxe, de Anglicaansche
kerken- kerken uit Amerika en uit het.
verre Oosten.
Hun taal verschilt, hun confessie, hun
kerkorde; hun invloed verschilt en hun
historie. Maar hier. zijn ze één.. Zè ver
richten samen den liturgischen dienst,
staan voor één altaar, hooren daar te
Izamen Joh. 17 aan.
Er was onder hen ook een Chinees.
En ook een Japanner.
Ziet men dat voor zich?
Internationale Zendingsmannen heb
ben dat wel meer gezien. Ik had het
nog nooit gezien: een Europeaan, een
Amerikaan, een Oosterling, een Japan
ner als Christenen en als leiders van
Christus' Kerk op aarde in één stoet.
'k Wil het wel bekennen, toen werd
ik koud van ontroering. Dót te zien,
vlak bij, met eigen oogen, in vleesch en
bloed: „Uit alle geslacht en taal en
volk en natie
Éénheid van Christus' Kerk.
Godsdienstpropaganda per radio.
De Theologische Faculteit der St. Lu-
do vicus-Universiteit in St. Louis is be
gonnen Roomsch. godsdienst-onderwijs
per radio te verstrekken.
De universiteit bezit op haar terrein
een sterk uitz-end-station, dat iederen
dag metereologische-, beurs- en offici-
eele berichten uitzond. Dit station werd
nu benut voor godsdienstige propagan
da. 26 paters Jezuieten, die hun 4de
studiejaar met goed. gevolg achter den
rug hadden, kregen opdracht om een
nu al eenigen tijd, maar ik heb het zoo
druk gehad dat ik. niet eens 't heele
huis ben door gewbest. Adèle weet er
meer van dan ik, ik zou den weg niet
weten in den oostelijken vleugel."
„Hoe vreemd." zei hij.
,Ik wilde graag ieder hoekje en
gaatje van het huis kennen. Ik begin
het lief te krijgen en niet alleen om
jou, en omdat het van jou is, maar
omdat het zoo mooi en oud is. Ik wil
met mijn hart in zijn historie inle
ven."
Hij keek blij verrast op.
„Als je dezen morgen tijd hebt, A-
lice" zei hij, „zal ik je het heele huis
door brengen. Het zal je wel wat ver
moeien het is een heele reis."
„Laten we die ondernemen" ant
woordde zij lachend. „Het zal grappig
zijn om een onderzoekingstocht door
je eigen huis te doen."
„Je hebt geen idee" zei de graaf, „wat
een vreemde, romantische oude plaats
het is, 't bevat kamers, waaraan won
derlijke, ook wel sombere geschiede
nissen zijn verbonden. Ik wil je graag
alles laten zien en we zullen een pret-
tigen morgen hebben."
Jaren daarna herinnerde hij zich
nog, hoe zij met een vlugge, energieke
beweging opstond en den stoel opzij
schoof. Haar nieuwsgierigheid was op
gewekt en zij was vol verlangeD om
PAUL KRUGER.
1825 10 October 1926. J
De Ziener uit het Zuiden zag deü
zaaier.
Gebogen als een kind voor 's Hee-
ren troon;
Hij vroeg den regen van den grooten;
Maaier,
Om vrijheidsvrucht voor der woes-
j. tijnen zoon.
Nu zien wij fieren vredeboom ver
rijzen;
Hij zaaide 'tzaad in hitte en 'ii£
strijd;
Mocht hij er in de verte reeds naaf
wijzen.
Het nageslacht ziet zich de vrucht
bereid.
Klein Voor zijn .God, groot in het
volksbesturen;
Teer als een lam, en machtig als
een held.
Die niet versaagde, als 's vijands oor
logsvuren
's Lands grenzen hadden paal en
I perk gesteld.
Een David, sterk in 't leeuwen over
winnen;
Een Simson, worst'lend tegen w£-~
reldmacht^
Een Salomo in doorzicht en bezin
nen,
Steeds sterkte ?oeken'd uit Gods;
heldenkracht.
Zuid-Afrika mag haren Man geden
ken.
Maar wat van Dietschen stam leeft
over de aard,
Zal hem een wijle stille aandacht
schenken;
Den held, het Hollandsch hartq
dubbel waard.
De Ziener, uit het Zuiden zag den
regen
In 't ver verschiet, wat Kru<rer's
hand vermoent.
Hij kwam den Richter reeds met
hulde tegen;
Het volk van nu dankt om wat
God het wrocht.
J. P. VERGOUWEN.
10 Oct. 1925.
cursus in de Roomsche religie uit te;
werken en na goedkeuring door de ker
kelijke autoriteiten voor de radio-instal
latie uit te spreken. Iederen Zondag-
middag wérden zoo plm. één uur belang.;
rijke onderwerpen uit de Roomschs dog-
matiek behandeld en daarna geantwoord:
op ernstig bedoelde vragen naar aan-£
leiding van het den vorigen Zondag
besprokene.
Couranten van allerlei slag nemen'
korte verslagen op en maakten zoo on
willekeurig propaganda.
Uit talrqke brieven bleek, dat men de
radio-conferenties zeer op prqs steldej
ook in niet-Roomsche kringen, waar
door de leiding besloten heeft deze pro
paganda voort te zetten._
Op dezelfde wijze arbeiden nu ook del
Jezuieten in Chicago en Milwaukee. In.
New York hebben nu ook de Paulaner-
ipaters naast hun kerk een uitzendstation
gebouwd, terwql plannen uitgewerkt
worden om nog drie andere groote sta
tions te bouwen. Maar niet alleen de
Roomsche kerk doet aldus.
In Duitschland laat het Evang. Presi-
verband iederen Zondagmorgen religi-
euse toespraken of voordrachten houden
die eveneens zeer op prqs gesteld
worden.
Te veel sollicitanten.
Het Chr. Schoolbl. „Onze Vacature"
bericht
Te Bergen (N. H.) bedraagt het aantal
sollicitanten voor hoofd der te openen-
Chr. school 69 en het aantal sollicitan-/
ten voor onderwijzers 123. Het bestuuri
formeerde een drietal voor hoofd. Het
aantal sollicitanten voor hoofd is dus;-
iets kleiner dan we meldden en voor;
onderwijzers veel grooter.
Het aantal sollicitanten voor de be-,
trekking van onderwijzer aan de Chr. -
School te Ouderkerk a. d. IJssel be
draagt 170.
Voor een gedurende één jaar in de
gemeente Onstwedde tqdelqk vacee-"
rende betrekking van onderwqzer bq
het Christelqk onderwijs waren 150 sol-
licitanten.
Voor de betrekking van onderwijze
res aan de O. L. scnool te Hempens
hebben zich 67 sollicitanten aangemeld.
den tocht te beginnen. Met een zonni-Ji
gen glimlach op het gelaat keek zij
hem aan en nam zijn arm.
„Kom dadelijk mee, Leo" zei hij. „Ik
ben in 't geheel niet moe en verheug
mij op dezen rondgang in ons huis."'.
Zij vond het heerlijk. Het was bijna
als een bezoek aan een oud stadje. Zij^
gingen door de verschillende kamers,
die allen hun eigen geschiedenis had-f
den. Eindelijk kwamen zij aan een.
breède gang, helder verlicht door hoo
ge ramen,"de vloer was bedekt met
rood tapijt, dat zoo zacht en dik was,,
dat geen voetstap er op kon worden
'gehoord. In de hoeken stonden witte
beeldjes en kostbare bloemenbakken,
die blijkbaar eens gevuld waren ge
weest met een zee van bloemen Er
lag een zeker cachet van rijkdom en
weelde over deze gang, en toch scheen l
ze weinig te worden gebruikt.
Lady Arden keek vol verwondering
rond.
„Maar Leo" riep zij uit, „het is hier
nog mooier dan in den oostelijken
vleugel."
„Het is hier een deel van het hüls,
dat nooit wordt gebruikt" zei Lord Ar
den en zij zag hoe er een schaduw
gleed over zijn gelaat.
„Waarom niet?" vroeg zij.
(Wordt vervolgd).
