RTEUWE tËTÖSlSRE 'ÜÖÜR4WT VAN ÖÏNSDXG 29 SEPTEMBER 1925
bepaalde groepen werd gevraagd, komt
men aanstonds met een adres, waarin
een hooger bod gedaan wordt (bewe
ging. Geroep: Geen insinuaties
Spr. krijgt sterk 'den indruk, dat hier
'e'en spelletje gespeeld wordt.
(Nog meer beweging).
Het gaat er slechts om, B. en W. to
overtroeven.
(De heer v. Eek: wat is dat nu voor
een redeneering).
De heer Zuidema: ik zeg: wat is
dat nu voor een houding, (protesten bij
de linkerzijde).
Spr. ziet niet in, waarom de hoeren
zich zoo druk moeten maken. De zaak
is dan toch zeker niet erg in orde. Het
spel 'is ook t e doorachtig.
De heer Knuttel meent dat tot
nog toe te weinig werd gedaan. Vaaral
aan de z.g. chronische werkloozen moet
veel zorg worden besteed.
De heer Heemskerk kan zich voor
een groot gedeelte aansluiten bij wat
de heer Zuidema hoeft gezegd. .Vooral
nu de brandstoffen ,in prijs gedaad zpn,
is er voor het voorstel van den heer y.
Stralen geen reden.
De heer v. Eek maakt bezwaar, te
gen wat de heer Zuidema heeft_ gezegd.
Als die ons standpunt niet begrijpt, zegt
spr., zal ik het hem eens uitleggen. (De
heer Zuidema: Heel graag). Spr. zego
dat de eerste steun slechts t de eerste
stóp was op den weg, dien wi) nog ver
der willen gaan. Dit is geheel in over
eenstemming zegt spr., piet onze tac
tiek. (De heer Zuidema: met uw tactiek
zeker, ja).
De heer Zuidema, zegt spr., behoort
tot'de ergste reactionairen.
De heer Oostda m: nog erger dan
ik? (Hevig gelach).
De heer v. Eek: Neem, mqnheer Oost
dam, dat kan niet. (daverend gelach).
De heer Wit mains (D. P.) meent
ook, dat er meer gesteuind moet wor
den. Als de overheid steunt, moet zfl
het goed doem. (Stemmen: daar komt
de democraat).
De heer Wilbrink (C. H.) ziet
principieel verschil tusschen dit voor
stel van den heer v. Stralen en het eer
ste, dat indertijd ten dezen werd aan
genomen. Eerst verleende men toeslag;
mu gaat men gratis cokes beschikbaar
stellen. Spr. heeft indertijd behoord on
der de herstem, die voor tegemoetko
mirig pleitten, al wil hij de eer daarvan
wel gunnen aan den heer v. Stralen.
Al staat spr. niet op hetzelfde stand
punt toch komt spr. tot dezelfde con
clusie als de heer Zuidema. De opzet
is geweest tegemoetkoming; geen twee
den vorm van dlrecten steun.
Op,den heer Sijtsma (V. D.) heeft
het adres van den L. B. B. ook een
vreemden indruk gemaakt. Evenwel wil
spr. de gedachte van den heer Witmans
wel steunen.
Weth. Sanders herinnert aan de
.oorspronkelijke bedoeling vart deze
steuiiverleening. De heer v. Stralen
stelde indertijd een maximum cokes-
verleening van 13 mud voor. Nu stel
len B. en W. voor, max. 20 mud te ver
strekken. Dat is dus reeds aanmerkelijk
veel meer. Spr. "had wél geen pluimp
jes verwacht, maar er was toch meer
reden .voor geweest dan voor Se hou
ding, Sie nu de D. B. B. en de heer
v. Stralen aannemen. Vooral nu «le co
kes goedkooper is géworden is de thans
door B. en W. voorgestelde steun van
veel meer betesekenis. De geklopte co
kes kost nu.f 0,80 en in 1923 f i,8o.
Pat scheelt nogal jets. Dat is indirect
verruiinmg van den stëun.
De heer v., S t r a 1 e n zal op de oeschul
dicing van den heer Zuidema niet na
der ingaan. De heer v. Eek heeft die
ai vrij voldoende weerlegd.
De beer Oostdam: Vrij voldoende
maar?
*e lieer Zuidema: Ik sprak van
een indruk.
De heer v. Stralen beweeert, dat
de stukken van B. en W. en den L.
B B. elkaar h ebben gekruist. Spreker
meent, dat het aantal der gezinnen, die
voor de aanschaffing van brandstoffen
niets heeft kunnen afzonderen .veel
grooter is geworden.
(Vervolg in het Hoofdblad.)
HET HUWELIJK VAN PRINSES
MAFALDA.
Verleden week is de Italiaansche
prinses met Philip van Hessen in het
hu .velijk getreden en hiermede is wel
licht een van de meest romantische
koninklijke liefdesgeschiedenissen tot
een goed einde gebracht.
Een geschiedenis van een onversaag-
den strijd, welken de schoone, gees
tige koningsdochter heeft moeten voe
ren tegen de gebruikelijke methodes,
waarop gekroonde huwelijken tot
stand komen.
Teen om redenen van politiek een
verbintenis met den Belgischen troon
opvolger haar als noodzakelijk althans
i- ewenscht werd aangekondigd, moet
Mafalda haar vader vastberaden heb
ben medegedeeld, dat zij geen koningin
wilde worden. „Alles wat ik begeer, is
mij ook verder aan de muziek en de
schilderkunst te wijden en slechts in
oen dergelijke kunstzinnige omgeving
zal Ik liefde en geluk kunnen vinden."
Was het te verwonedren, dat de
bruid een en al glimlach en stralende
jeugd was, toen zij naar den prins-
balling wien haar hart had uitverko
ren, in de historische kapel van de
Madonna Delia Neva in het park van
het oude kasteel te Racconigi, stond?
Het waren niet twee vorstenkinde
ren door diplomatie en eeuwenoude
traditie hij elkaar gebracht, doch twee
jonge menschen, een minnende jonge
vrouw met een warm hart en een ge
wezen caValerie-officier, kunstkenner
en architect, die hier. den stem huns
harten1 volgend., den bond voor het
leven sloten.
De huwelijksplechtigheid (had plaats
in een middeleeuwsche omgeving en
wekte ook overigens herinneringen aan
vervlogen tijden op. De moderne tijd
kwam vrijwel alleen tot uiting door
het défilé van vereerde auto's, waar
door de adel van Piemont hulde bracht
aan het jonge paar.
Het aantal gasten was aanmerkelijk
minder dan bij het huwelijk van Yo-
landa; thans geen leden van andere
regeerende huizen, noch van het corps
diplomatique. Het kasteel, uit onge
veer 1000 na Chr. kan maar weinig
gasten herbergen en het eenige hotel
in Racconigi biedt slechts onderdak
voor een tiental.
De bruid was een sprookjesachtige
verschijning in haar witsatijnen japon,
het goudblonde haar gedekt door een
600 jaar ouden sluier. Om haar hals
droeg zij een kostbaar parelsnoer, hu
welijkscadeau van haar broeder, den
kroonprins;
.Het kasteel was in een bloementuin
herschapen, geschenken uit alle deelèn
van het rijk; orchideeën en chrysanten
van de Riviera, rozen uit Rome, oran
jebloesem van Sicilië en palmtakken
uit Tripoli.
Na de huwelijksplechtigheden de
burgerlijke ten overstaan van Musso
lini en den Senaatsvoorzitter Tittoni,
terwijl mgr. Beccaria de kerkelijke in
zegening verrichtte verzamelden de
gasten zich aan het feestelijk noen
maal, hetgeen voor de jonggehuwden
een aanwijzing was om zich voor hun
reis naar Duitschland gereed te maken
HOE DE SOVJETS HET ONDERW3JS
BEHARTIGEN.
In het buitenland wordt dikwijls
verteld, dat de bolsjewiki zeer veel
voor het onderwijs hebben gedaan. Er
zijn zelfs menschen, die gelooven, dat
de bolsjewiki in Rusland het analpha-
betisme volkomen hebben uitgeroeid.
De Russen zelf kennen den toestand
beter en weten, hoe onverschillig de
overheid tegenover het volksonderwijs
staat, hoe moeilijk het is van de aüto
riteiten gedaan te krijgen, dat zij iets,
een kleinigheid zelfs voor het onder
wijs zouden doen. Daarbij heerscht in
alle sovjet-instellingen een bureaucra
tische geest, die ieder initiatief doodt,
die den menschen den lust ontneemt,
de handen uit de mouwen to steken
en datgene te doen wat de regeering
behoorde te doen.
Voor de komst van Üe bolsjewiki
waren er de „zemstwo's" (provinciaal
bestuur), die voor het onderwijs zorg
den, maar nu zijn de laatste resten
van vroeger zelfbestuur opgeruimd en
overal troont de bolsjewistische ambte
naar, die in de paperassen stikt en
vijandig staat tegenover iedereen, die
zelf iets wil doen.
In de ..Bjednota". het bekende bols
jewistische blad, vonden'wij het vol
gende verhaial van een onderwijzeres
dat een goede illustratie biedt voor
hetgeen wij.boven schreven.
Onder de Russische onderwijzers en
onderwijzeressen zijn er zeer velen, die
hun werk als een soort priesterschap
beschouwen., als een dienst aan het
volk. Het gebeurt dan ook dikwijls,
dat meisjes uit de gegoede kringen,
naar afgelegen dorpen trekken om
daar onderwijzeres te worden en zoo
doende het volk te dienen. Zij verdra
gen dan al de moeilijkheden van hun
leven als een taak, als iets dat onver
mijdelijk was, wijl zij zich aan de hei
lige zaak van volksvoorlichting heb
ben gewijd.
Een zekere Jewdokimowa besloot
ook aldus om onderwijzeres in een
dorp te worden. In het dorp, waar zij
wilde werken, was er nog geen school
en de onderwijzeres moest voor alles
zorgen, dat er een gebouw beschik
baar zou zijn Na veel moeite is hot
haar gelukt gedaan te krijgen dat de
ondcrwijs-autoriteiten voor het bou
wen van een houten school 3100 roe
bei zouden beschikbaar stellen.
..Dat was echter het begin van mijn
eliende, vertelt de onderwijzeres. Het
dorp lag op een-afstand van tien werst
van de stad. waar het bureau zich be
vond; een rijtuig was er niet, geld om
een wagen te huren was er ook niet,
ik moest telkens den weg heen en te
rug te voet afleggen. Eindelijk is het
mij gelukt gedaan te krijgen, dat de
begrooting zou goedgekeurd worden.
Op het bureau zei men mij echter let
terlijk het volgende:
„U krijgt geen school, als u er niet
voor zorgt, dat er hout voor den bouw
beschikbaar wordt gesteld, want de
begrooting is opgesteld in de veronder
stelling, dat u reeds hout heeft."
Zij wendde zich tot het boschbe-
stuur van Serpoechow (de stad, waar
de autoriteiten van dat district wonen)
met het verzoek, het noodige hout te
willen leveren, maar kreeg na langen
tijd en veel moeite, ten antwoord, dat
er geen hout beschikbaar was en dat
zij zich tot de regeering te Moskou
moest wenden.
De onderwijzeres gaf het niet op en
daar zij wist, dat schriftelijk niets bij
de autoriteiten te bereiken was, begaf
zij zich naar Moskou. Daar kreeg zij
na lang 'praten een papier, waarop
stond vermeld, dat zij de noodige hoo
rnen in een met name genoemd bosch-
je kon laten kappen.
Zij keerde triomfantelijk naar Ser
poechow terug en bracht het papier
naar den boschopzichter. Deze ant
woordde haar echter, dat in het bosch-
je geen 140 boomen te vinden waren,
(zij had voor haar school 140 stuks
boomen noodig) maar op zijn gunstigst
50 stuks.
De onderwijzeres had geen geld om
opnieuw naar Moskou te gaan en zij
besloot de zaak per post af te doen. Er
ontspon zich een briefwisseling, die
maanden lang duurde. Maar ten slotte
kreeg zij toch een papier, dat haar hel
recht gaf de noodige 140 boomen te
laten kappen. Zij snelde daarmee naar
het boschbestuur en het bleek, dat te
Moskou.... hetzelfde boschje aange
wezen werd.
Het zou eentonig worden het geheele
verhaal van de ervaringen der onder
wijzeres hjter weer te geven. Zij kreeg
ten slotte de, noodige boomen, maar
verder gebeurde er niets en dé school
bleef ongebouwd.
Ten einde raad schreef de onderwij
zeres een brief aan de redactie van het
genoemde blad. Zij eindigt haar brief
als volgt:
„Neerdrukkend is onze bureaucra
tie.. Er is een muur tussfhen de re
geering en het volk. Iedere poging iets
te doen. wordt onderdrukt, elk initia
tief wordt gedood, de wensch te arbei
den wordt ons ontnomén. Gij voelt, dat
ondanks de revplutie alles hij het oude
is gebleven en de ambtenaren regee-
ren precies zoo als voor de revolutie."
En het arme meisje vraagt: „Heb ik
dan tevergeefs zooveel moeite gedaan,
heb ik voor niets 800 werst in weer en
wind te voet afgelegd, heb ik voor niets
mijn zenuwen kapot gemaakt, mijn ge
zondheid verknoeid?"
Een antwoord op deze vragen krijgt
de onderwijzeres natuurlijk niet. Het
is echto* niet waar, dat alles bij het
oude is gebleven: het is veel en veel
erger dan het vroeger is geweest, om
dat vroeger een „zemstwo" bestond,
die veel voor het volksonderwijs deed,
omdat vroeger plaatselijk zelfbestuur
bestond, waar menschen zetelden, die
geen ambtenaren waren, maar geko
zen vertegenwoordigers van het volk.
En de vroegere 'ambtenaar stond op
een veel hooger peil dan de tegenwoor
dige, die alleen een communistische
propagandist hoeft te zijn, die in den
regel geen opleiding heeft genoten, be
halve wat voordrachten over het „Le
ninisme."
GEMENGD NIEUWS.
Rijke erfenis. Uit New .Yorld
wordt gemeld, dat Reginald Vander-
bilt, die. onlangs op 44-jarigen leef
tijd is overleden, twaalf millioen dol
lar heeft'nagelaten, waarvan zeven mil]
lioen voor zijn 20-jarige weduwe, dej
vroegere miss Gloria Morgan, en
dochter van den Amerikaanschens conj
sul-generaal te Brussel en de rest v.qoii
hun beide jonge kinderen.
Autobussen. De Biussels'che
.tramwegmaatschappij, die tevens aan
het onderhandelen is met het gemeen
tebestuur over uitbreiding en wijziging
van jhet tramnet, heeft een aantal auto
bussen van het Parijsche type, met
een bordes en ingang achterin, in be
stelling, waarmee zij op verschillende
lijnen leen proef zal nemen. Deze moc'c
als voorbereiding dienen voor de uit
voering van een groot busplan.
Plet Faröersch. Het voor
stel van den Deenschen minister van
lOnderwijs, mevrouw Nina Bang, om
trent de erkenning" van het Faröersch
als de voertaal van het onderwijs o:p
de Faröer, is door het Hagting yer-
worpen-
De voorstanders van Deensch-Fa-
röersche Unie stemden zonder uit
zondering tegen, en de „home rulers"
onthielden zich van stemmen.
De verloofde van Robes-
pi e r*r e. Een vrij goed bewaard
gebleven inscriptie in een granieten
'zuil op een oud kerkhof te Ofen bij
Boedapest heeft geleid tot het vinden
van het graf van Hélène Gautier, de
verloofde van Robespierre.
Na diens arrestatie wist zij te ont
snappen en nadat zij eenigen tijd in
'Berlijn had vertoefd, kwam zij in
1798 te iWeenen aan. Aldaar bereikte
haar in 1800 een uitnoodiging van
Graaf Umwerth, een rijken kunstbe
schermer, en bewonderaar van hét
tooneel, om in Boedapest te komen.
Zij trad er regelmatig bij' tooneelvoor-
stellingen op, en oogstte, volgens dé
critieken van dien tijd, een geweldig
succes.
Haar geboorteland heaft ze nooit
weergezien, daar zij in Hongarije ziek
werd en overleed.
Aang ér eden. Zaterdagmor-
fen is op het stationsemplacement te
Ttrecht C. S. de arbeider-remmer H.
van Gend door een rangeermachine
aangereden en ernstig gewond. De
man is naar de Rijksklinieken aldaar
vervoerd.
De arbeider-rangeerder, die Zater
dagmorgen op het station te ,Utreöht
werd aangereden,, is aan de bekomen'
verwondingen overleden.
Gezonken. In het kanaal van
Apeldoorn, bii het Rijk in onderhoud
is Vrijdagmiddag een bok met on
geveer 810 zakken meel, rijst ,en ta
bak gezonken. De lading was voor
Apeldoorn bestemd. Verschuiving der
lading is oorzaak van het opgeval.
De bok ligt geheel onder water, vlak
bij de brug naar het Kleine Veer.
;Kind verdronken.Te Heems-
kerk js een 2-jarig kind bij liet spe
len in een sloot geraakt en verdron
ken.
Schoten uit een trein. De
politie te 's-Gravenhage werd Vrijdag-
gewaarschuwd, dat uit een trein, Jdie
van Amersfoort in Den Haag [zou
aankomen, een 9-tal schoten waren
gelost. In den trein bevonden zich
ieen aantal militairen, die van oefe
ningen terug kwamen. Bij onderzoek
bleek, dat deze militairen onmogelijk
met scherpe patronen kunnen hebben
geschoten, aangezien zij die niét in.
hun bezit konden hebben. Volgens
den commandant is de eenige mo
gelijkheid, dat eenige losse patronen
die waren achtergebleven, zijn afge
schoten.
Verdronken. Te Lbosduinen,
is Zaterdagavond in de Haagvaart het
zesjarig zoontje verdronken van den,
'heer de [Wilde. Het kind is al spe
lende van een stoep gevallen 'en toen
het al gezonken was, zei 'een klein
meisje, dat er bij stond, tegen een
schipper, dat daar een jongetje in
het water lag. De schipper had het
ventje spoedig opgehaald, maar aan
den geneesheer, die ër aanstonds bij:
was, bleek het dat het kind reedsi
was overleden.
Roodhuiden. De lezers van
Roodhuiden-verhalen zullen met ge;-
moegen vernemen, dat het ras nogi
lang niet uitgestorven is.
Volgens Amerikaansche statistische
gegevens 'blijft het aantal echte R00&
huiden constant terwijl het aantal
halfbloeden met duizend per jaar toe-
neemt. Er leven nog 4300U Rood
huiden op eigen farms, terwijl hun
ivermogen minstens 35 millioen dol
lar vertegenwoordigt.
En de Roodhuiden-kinderen blijken,
letprgierig te zijn. Van de 80.000 kin-
el enep zijn er (55.000 oc school.
Dastige wespen. [Wjeslocb
nabij Heidelberg werd zoo geplaagd
door wespen, dat de gemeenteraad^
besloot 50 pfenning uit te loven voor,
elk nest, dat wordt vernield.
Oude boog. De Koninklijke
Boogschuttersvereeniging te Londen
bezit oi-m- een boog met pijlen, die
meer dan ,4000 jaar oud is en af
komstig is uit een oud-Egyptisch graf.
T r a g i s c h. Te Tomintoul werd
een schaapherder, die zijn kudde voor
een .aansnorrende autobus aan den
kant van den weg wilde drijven, over
reden en gedood door het voertuig,
waarin zijn vrouw als passagier zat.
Curieus. Van "de twaalf ,Ca-
nadeezén, die een jaarlijkschen prijs
ihebben gewonnen voor de beste kwa
liteit- graan, welke zij hadden ge
kweekt, waren er elf uit Engeland
afkomstig en negen hunner waren in
de stad geboren.
Treinontsporing. TeHers-
feld bij Cassel is een trein ontspoord
De twee locomotieven en een drietal
Wagons werden omgeworpen. Acht re*
zigers werden levensgevaarlijk ge
wond en naar het ziekenhuis gebracht.
Een ki\antempaleis. De Iz-
westia, die thans met de> Prawda in,
een zelfde gebouw te Moskou huist,
zal over eenigen tijd een eigen ge
bouw bezitten: een soort wolkenkiab-
ber, maar dan van bescheiden afme
tingen; 12 etages, of wel 29 sazjen
(62 M.) hoog, geheel van beton.
Het gebouw wordt geheel volgèns
de eischen van de dagbladtechniek
Ütigericht en het plan bestaat 'den tech-
nischen inventaris daarmede in over-
eenslemnring te brengen. O.m. zijn
in het buitenland, nieuwe grootera-
tatiepersen besteld.
De Izwestia hoopt haar nieuwe,
eigen gebouw in den loop van het
a.s. voorjaar te kunnen betrekken.
Dekerk indekist. De L'on-
densche bladen vertellen het volgen
de schoone verhaal:
Een Amerikaansche millionnair heeft
de oude abdy van Warwi'ch, een ge
bouw uit de 15e eeuw dateerend, voor
wat dollars gekocht. Het gebouwi
wordt thans onder leiding van» een
architect afgebroken/ Elke steen wordt
genumhierd en netjes in een kist gel-
pakt, ;om naar Amerika verscheept te
worden. Daar wil de millionnair heit
gebouw n.l. in een passende om'gle-
ving weer laten oprichten in zijn
ouden vorm.
Overreden. [Gistermorgen om'
5 uur werd te Bennekom het Tijk ge
vonden van den sergeant D. [Geutse-
laar uit ;Wageningen, in garnizoen te
Ede. Naar men vermoedt, is de man
vannacht toen hii per rijwiel op weg
was naar Ede, door een auto over
reden en gedood.
Drie doodelijke ongevallen.
Zondag zijn te ITmuiden drié ion-
gevallen met doodêlijken afloop voor
gevallen. Een polderwerker, zekére [O.
uit Breda, 46 jaar oud, weduwnaar, is'
op het terrein van den sluisbouw on
der een zandtrein geraakt en vermor
zeld. Een ander polderwerker, [W. loud
25 jaar, afkomstig uit Hilvarenbeek,
gehuwd, is van de groote schutsluis
te water gevallen en verdronken. 'Hij
laat vrouw en drie kinderen achter.
!Het derde ongeval gebeurde gister-
(Tnorgen bij de brug* naar het baven-
'statioo. De 6-jarige "J. ]WL was 'daar
iaan het 'spelen en in een lantaarn
paal 'geklommen. Het knaapje viel en'
kwam met het hoofd op de steenen
terecht. Hevig bloedend werd het ar
me kind opgenomen en bij een dok
ter binnengebracht, waar het spoedig
overleed.
WAREN DE EGYPTENAREN
OCCULTISTEN?
Prof, A. Ermann, die den leerstoel
voor EgyptologT aan. de universiteit
te Berlijn bekle&dt, schrijft in de „Voss
Ztg" over overdreven opvattingen over
de mystieke leer van de oude Egyptenar
ren.
„Egvpte ligt in een heilige scheme
ring. daar gloeit de zon over onuitspre
kelijke geheimen en wijze priesters wan
delen tusschen pyramiden, obelisken en
sfinxen pn onderwijzen uitverkoren leer
lingen in diepzinnige wijsheid".
Zoo laat Goethe de vrienden van zijn
Groscoptha over Egypte spreken en het
waren niet alleen de dwepers en op
lichters rondom Cagiiostro, die zoo spra
ken, men zag in dien tjjd algemeen zoo
en de Egyptische geheimen hadden een
grooten roep.
Van dis dweepziekta hadden weÜB-
waar vele verstandige menschen een
afkeer, maar dat hielp niet veel. Het
was een erfenis van de zestiende en
zeveritiende eeuw, die op haar beurt de
ze gedachten uit de schriften van de
vervallende oudheid hadden aangeno
men.
Eerst, toen een honderd jaar geleden
de hieroglyphen ontcijferd werden en
de wetenschappelijke studie van Egpyfce
begon, trok die nevel langzamerhand
op. Naast Griekenland en Italië werd
Egypte het land, waarvan de oudheid
ons het beste bekend is, en het bleek
weldra, dat de Egyptenaren alles an
ders waren dan sombere mystici en
peinzers. Integendeel, zij hadden een
frisschen kijk op het léven, de .wereld
was voor hen vol beteekenis, en al slbe-
fen zjj ook den blik naar boven, zjj de
en dat niet meer dan eenig anaer volk
op denzelfdèn 'trap van cultuur.
Tot een volk van mystici werden zij
eerst in late ren tijd, toein hun eigen
cultuur verliep, onder den druk van
vreemde heerscnappij. Toen zochten hun
priesters alles bijeen, wat de voorvade
ren drie duizend jaar lang .geloofd had
den in de meest verschillende periodes
zq begonnen daarover te broeden en
hadden hun kennis als een geheime
wijsheid. En eerst toen werden zij die
mystici, die de Grieksche theosofen zoo
zeer bewonderen, cn eerst van toen
af dateert de voorstelling, der van de
wereld afgekeerde Egyptenaren, die zoo
in het geheel niet, past bij hun opvattin
gen in kunst, techniek, en literatuur,
waaraan^ aan ieder, die open oogen
heeft, zijn vreugde en genot beleven
kan.
De verkeerde voorstelling van een
volk, dat in niets veranderde, onidat het
een vreemde^ van de wereld afgewendé
leer diende, is sedert dien overwonnen
en vergeten. Het is eer te vree zén, dat
de vreugde over het werkeljjk Egypte
tot een toch al' te groote bewondering
kan overslaan.
Er is nog altijd een groote menigte
occultisten, die Egypte alp het oude rrjk
der geheimen voor zich opeischt, en
het oude misverstand bloeit in den laat-
sten tijd weer welig op.
^Deze dwepers vinden van alles op
nieuw uit.
Ten eerste beeft men de menschen,
die de hieroglyphen „ontcijferd" heb
ben. liet geeft niets als men iiun zegt,
dat dit al honderd jaar geleden ge
beurd is, en dat de Egyptische taal
ons thans even eigen is, als eenige
andere taal uit de oudheid. Zij geloo
ven dat niet en antwoorden altijd, dat
de Egyptische inscripties meer bevat
ten, dan de geleerden erin vinden.
Dat de insenriften niets te maken
hebben met symbolen en rebus-oplos
singen. nemen zij niet aan.
Het gaat hun als pater Athanasiüs Kir-
cher in de zeventiende eeuw. "Hg ken
de volledige Grieksche vertaling van
een tekst, maar volgde ze niet en ver
klaarde, dat ze onzin was, omdat men
toch zulke „gewone" dingen als de
verheerlijking van een koning niet in
hieroglyphen schrqven zou. „Daar
moest iets ideaals, vergeestelijkts en
moeilijk begrijpelijks in staan".
Erger zijn de spiritisten, astrologen,
theosofen en anderen, die meenen, da(
zij de eenigen zijn, die het ware erfgoed
Van Egypte bezitten.
[Voor den oorlog was er bij Parijs
een Iristempel, waarin een zekere Mac
Gregor als noogepriestet fungeerde. H\j
leerde niets van het werkeljjke oude
Egyptische geloof, maar moderne theo
sofie in Egyptische kleedjj.
En de a;ller ergsten zijn 'zij1, die zich
hun fantasie een schijn van geleerd
heid 'geven, want ook het ongelooflijkste
ziet er nog geloofwaardig uit, als ipen
met getallen en mathematische formu
les begint te werken, "Dat zijn. 'b.v. de
gelukkigen, dié aan de pyramidemy-
stiek gelooVen, en meenen^ dat in ae
verhoudingen aer groote nyramide al
lerlei mystiek van oiep geheimen aard
is neergelegd.
Vooral in Engeland heeft men vee':
met de groote pyramide getooverd.
Inscripties, die al die geheimen be/at-
ten zijn er niet, men begon dus met de
breiedte en de hoogte, de dikte der mu
ren enz. te goochelen, tot er won
deren voor den dag kwamen.
De Edinburgsohe astronoom Piaarf
Smith werd voorvechter van deze ge
dachten: de pyramide zou een gebouw
zijn om het nageslacht, den omtrek der
aarfle, afstand van aarde -etn _zon, pre
ciess lengte van het jaar, dichtheid der
aarde, enz. enz. over te leveren.
Kon men deze geloovigen wezenlijk
bekeeren, dan had dat al 40 jaar gele
den moeten geschieden, toen Flinders
Petrie de pyramide opmat en aantoon
de, dat geen enkele maat van Piazzi
juist was.
Gejond verstand bezaten de .Egypte
naren in h[ooge mate, eindigt Prof. Er
mann, en dat is toch' den goden zij
dank, nog niet geheel beneveld. En hij
houdt zien dan maar aani den ou'den
tekst: „Verstand, doohter Gods, be
schermvrouw der mannen, adem "der
.snel'.
