Hoofdpijn
mPw
W
rfmM
NIEUWE LEIDSCHECOÜRANT VAN ZATERDAG 11 JULI 1952
Wat de bladen zeggen.
De dure studenten.
De Belgische Sociaal-democraten
hebben, naar uit alles blijkt, hun suc
ces ook al te 'danken aan de vele be
loften, die zij waagden. Zoo bijv. de
beJofte, welke hun thans verweten
wordt, dat zij den diensttijd in het
leger tot zes maanden zouden verlagen
Nu vier van hen Minister zijn ge-
orden in het nieuwe Kabinet, blijft
alles zoo als het is, maar er wordt
een studiecommissie inzake het leger-
vraagstuk benoemd.
Ziehier, zegt de Standaard, den
gewonen gang van zaken.
Men komt vóór de stembus met de
stoutste beloften. Men belooft alles
wat de lieden maar wenschen. Mm
verklaart ook het beloofde te kunnen
geven Een ander kan niets. De revolu
tionairen kunnen alles. Zij zijn be
kwaam en genegen. Anderen zijn on
willig en onbekwaam.
Als nu het volk luistert naar dit
beweren en de verantwoordelijkheid
moet worden gedragen, dan rijst na
tuurlijk in 't kamp der Socialisten de
verlegenheid. Maar er is een goed
koop middel tot nieuwe misleiding.
Men benoemt een studiecommissie. De
heeren gaan studeeren.
Zoo ging het in Duitsdhland, toen
het volk tot de Sociaal-democraten
zeide: ziedaar de macht, toont, wat gij
kunt Een studiecommissie.
Zoo ging het nu weer in België. Een
studiecommissie.
De hoeren willen studeeren. Er is
niets op tegen. Maar zij doen het op
koster van en ten koste van het arme
V0)k. En dat is het kwaad. Het zijn
zulke dure studenten.
1918 en 1925
De vergelijking die wij maakten tus-
schen 1918 en 1925, aldus'Mr. Rutgers
in ,,De Rotterdammer", geeft aan het
„Volk" aanleiding zijn lezers op te
vrool ijken met de volgende cijferreek
sen:
De katholieken behaalden aan per
centages van het totaal aantal uitge
brachte stemmen in:
1918 30.05
1922 29.85
1925 28.62
De antirevolutionaire percentages
Waren volgens het „Volk":
1918 14.18
1922 13.73
1925 12.23
'Als percentages van Üe christelijk-
thistorischen wordt vermeld:
1918 6.56
1922 10.87
1925 9.9
Nu moet eerst opgemerkt worden,
j&at in de berekeningen van het „Volk"
wat de anti-revolutionairen betreft 'n
fout is ingeslopen. Voor hen moet het
lijst je er aldus uitzien:
1918 13.43
1922 13.73
T 1925 12.23
Naar liet schijnt, dienen de cijfers
|van het „Volk" om den aanwas van
!de democratie, in socialistischen zin
jverstaan, m het licht te stellen. De
bovenstaande cijfers zouden echter al
leen daartoe bruikbaar zijn wanneer
het vaststond dat de stemmen, die
rechtsche groepen verloren hebben, ten
goede kwamen aan democratische
groepen, In den zin van het Volk. Ech
ter staat vast, dat dit niet is geschied
Van de anti-revolutionairen is uit de
gepubliceerde stembus resultaten van
1925 gebleken, dat zij de verloren stem
men hebben moeten afstaan aan de
staatkundig gereformeerde partij. Na
tuurlijk is ook dit voor de antirevolu
tionairen een ernstige zaak, die volle
aandacht verdient. Doch" voor de soci
aal-democraten kan daarin slechts
weinig reden tot juichen liggen. Gaat
men na hoeveel stemmen de antirevo-
I lutionaire en de staatkundig gerefor-
j meerde partij bij de drie laatste ver-
jkiezingen tezamen hebben behaald,
jdan bevindt men, uitgedrukt in pro
centen van het totaal aantal uitge
brachte geldige stemmen:
I 1918 13.73
1922 14.55
1925 1^.27
Onzerzijds is er geen reden tot jui
chen, wanneer het bij een verkiezing
voorkomt, dat de sociaaldemocraten
stemmen moeten afgeven aan de com
.munisten. Wij. kunnen daarin geen
vooruitgang zien. Naar het ons toe
schijnt is er voor de sociaal-democra
ten evenmin reden tot juichen wan
neer de anti-revolutionaire partij stem
men moet afgeven aan de groep Ker
sten. Dat het Volk niettemin daarover
een juichtoon aanheft, bevestigt onze
meening. dat er voor de revolutionaire
groepen in den grond weinig werkc
liike reden tot juichen is, wanneer
men het verloop der stemming o^er
een iets langere periode dan drie jaar
nagaat.
Uit onze Indiën.
Een drijvende Universiteit.
Het is niet uitgesloten, dat Indië dit
najaar bezoek ontvangt van een drijven
de Amerikaansche universiteit.
De New York University heeft name
lijk het allermerkwaardigste plan om
'n passagierschip van 18.000 ton te char
teren, en daarop een groot aantal stu
denten en hoogleeraren in te schepen,
dié al leerende en onderwijzende de
RECLAME.
'Schrijnen en Stuk loopen der Huid,
Doorzitten bij Wielrijders, verzacht en
geneest men .met RQ L J
Bij Apoth.en Drogisten
wereld gaan rondvaren.
Naar alle waarschijnlijkheid zal cp
25 September de drijvende hoogeschool
met 450 studenten aan boord de haven
an New York verlaten. De reis duurt
acht maanden en in dien tijd zullen de
collegianten gelegenheid krijgen 50 ha
vens te bezoeken. Via Cuba gaat het
schip door het Panama Kanaal over
Honolulu naar het Verre Oosten en dan
door het Sueskanaal door de Middel-
landsche Zee naar huis.
De Amerikaansche consulaten in de
erschillende landen zullen worden
aangeschreven om de komst van den
drijvenden Minervatempel aan te kon
digen.
Aan boord worden colleges gegeven
geschiedenis, economie, staatsweten
schappen, philosophie, geologie^ anthro
pologic, oceanographie, astronomie, en
handelsaardrijkskunde, aldus de „Java-
Bode".
Een ambtenaar 'vermoord.
Te Kali Baroe (O. Java) werd de cul1-
tuuremplóyé Van der Worp, een pas in
Indië aangekomen jongmensch, door
ondernemingskoelis vermoord.
Het Soer. Hbld. geeft van dit droevig
feit de volgende bijzonderheden, welke
weer eens getuigen van het groote ge
vaar, waaraan men zich blootstelt bij
het al te gereede gebruik van zijn vuis
ten om kracht bij een bevel te zetten
Al eenige keeren had één der inlan
ders, die onder den heer Van der Worp
werken, dezen gevraagd om zijn achter
stallige weekloon, ongeveer f li. De èm
ployé weigerde steeds te betalen en gaf
zelfs den Madoerees, die aanhield,
een klap in het gezicht. Deze droop af,
maar kwam eenige dagen later weer,
nu met 5 andere inlanders. Toen de
heer Van der Worp zijn afdaeling in
ilde gaan, werd hij staande gehouden
en nog eens vroeg de Madoerees om zijn
waarop hij weer een klap kreeg.
De broer van den geslagene gaf nu den
heer Van der Worp een steek met zijn
mes achter in den rug, zoodat de long
geraakt werd. Waarschijnlijk was de
punt van het wapen vergiftigd, zoodat
de dood reeds ingetreden was, vóór men
met den gewonde in de kliniek arri
veerde.
Een familiedrama.
Wij lezen in de N. Soer. Courant:
"Ongevear een maand geleden is de
echtgenoote van den heer P. alhier on
der-zeer normale omstandigheden te
Garoem overleden.
Een geneeskundige verklaring van
den behandelenden geneesheer hield de
medeldeeling in. de mevr. P. aan een
niet besmettelijke ziekte is overleden.
De heer P. zelf verklaarde, dat zijn
vrouw sedert het begin van dit jaar
steeds sukkelende was, en aan een (-ver
lamming in een der beenen leed.
Het echtpaar P. had een pleegdoch
tertje in huis, een inlandsch meisje van
17 jaar. Door oneerlijke handelingen
welke het meisje pleegde ten nadeele
an haar pleegvader en ten gunste van
een taxi-chaffeur is thans een drama
aan het licht gebracht.
Het,meisje, dat een bekentenis af
legde de diefstallen te hebben gepleegd,
deed een verhaal van een Blitarische
baboe, Ponidjah genaamd, die mevr. P.
door middel van aftreksel van Ketjoe-
boengbladeren (datura fastuosa) zou
hebben vergeven.
Voor de politie gebracht, vertelde het
melisje, dat zij mevr. P. persoonlijk het
aftreksel had toegediend, om bevrijd te
zijn van de verpleging van genoemde
dame..
Vernomen wordt, dat 'de Officier van
Justitie zich met de zaak heeft inge
laten.
De Atjehsche vergiftigingszaak
De officieelë berichten melden, dat
het ontslag aan den gewezen gediplo
meerden gezaghebber K. A. M. ver
leend, geacht moet worden als te zijn
oneervol. Het Bat. Nbl. teekent hierbij
m:
Hiermede is het laatste bedrijf van
het drama, waarin M. als giftmenger
een zeer voorname rol speelde, beëin
digd.
Alle mogelijke nieuwe rekesten om
gratie of om herbehandeling van zijn
zaak wegens een poging tot vergifti
ging van gouverneur en mevrouw
Hens, werd hij tot vijftien jaar gevange
nisstraf veroordeeld zijn gedepo
neerd. M. zal binnenkort naar Sema-
rang worden overgebracht.
De reden waarom de bepaling inzake
M.'s ontslag uit 's lands dienst zoolang
op zich heeft doen wachten, moet hier
in worden gezocht, dat de regeering, in
casu het betrokken, departement van
binnenlandsch bestuur eerst na kennis
neming van de desbetreffende proces
stukken ertoe kon overgaan het ontslag
op deze wijze te verleenen.
Wervelstorm te Padang.
Aneta seint aan de Deli Ct. d.d. 10
Juni uit Padang dat een wervelstorm
over het station en de oliefabriek der
N.I.O.F. kwam.
Het station werd een weinig en de fa
briek ernstig beschadigd. De wervel
wind werd gevolgd door hevige regens
welke op verscheidene .plaatsen band
jirs veroorz&aktem
Redacteur: J. Verstoep Jzn. Fred.
Hendrikstraat 37, Delft.
,Dat bet schaakspel den mensche-
lijken geest meer biedt dan wat spei
of tijdverdrijf, laat zich historisch be
wijzen; en de schijnbaar geestige an
tithese, dat liet schaakspel vooi» een
spel te ernstig, voor ernst te veel spel
is in tegenspraak met het feit, dat
het spel bij alle volkeren te meer in
eere is, naarmate kunst en weten
schap in hooger aanzien staan."
R. Teichmann f
De bekende Duitsche schaakmees
ter R. Teichmann is te Berlijn, na 4
maanden geleden te hebben aan een
hart- en nierziekte, overleden.
In December j.l. heeft hij nog met
Johner, Mieses en Rubinstein deelge
nomen aan het Berlijnsche tournooi.
Toen was hij reeds door slechte ge
zondheidstoestand in minder goeden
orm.
Teichmann, die 57 jaar oud. is ge
worden, was een Sakser. Hij studeer
de te Berlijn en vestigde zich in 1892
Engeland. Bij 't uitbreken van den
oorlog verhuisde hij naar Zwitserland.
In talrijke tournooien heeft hij bewe
zen een speler van geweldige kracht
te zijn. In 1902 werd hij o.a. te Monte-
Carlo vierde, in 1912 te Breslau derde
en in 1907 won hij den eersten prijs in
het jubileum-tournooi van de Berliner
Schachgesellschaft.
In 1911 boekte hij zijn mooiste suc
ces, door in het groote tournooi te
Karlsbad den eersten prijs te winner).
Daar versloeg hij schaakgeweldenaars
als Rubinstein, Schlechter, Marashall,
Tartakower en anderen.
Hier laten we een partij van Teich
mann volgen uit het laatste tournooi,
dat hij meemeakte (December 1924).
Damepioncpenang.
Wit: Teichmann. Zwart: Johner.
d2d4, d7d5 2 c2—c4, e7—e6 3 Pbl
c3, Pg8—f6, 4 Pf3, Le7, 5 Lg5, 0—0,
e3, b6, 7 c x d5.... (Het is merk
waardig, dat Wit zich niet inlaat met
den aanval-variant 7Lf6: Lf6 8 cd, cd
Ld3 met 10 h4) 7e x d5. (In aan
merking kwam hier Pd5:) 8 Ld3, Pb
d7, 9 00. (Was 9 Pe5 te riskant? 9
Pe5, Lb 7,10 f4, c5, 11 Df3 of 9.Pe5:
10 de, Pg4, 11 Lf4, f6, 12 h3! Pe5: 13
Le5: fe, 14 Fd5: Lb7, 15 Le4 met een
prachtige centrumstelling), 9Lb7,
10 De2, Pe4, 11 L x e7, (beter was Lf4),
11D x e7, 12 La6.
SCHAAKRUBRIEK.
bedaart spoedig door gebruik van een paar
"ijnhardt's Hoofdpijntabletten. Buisje 60 ct.
Zwart.
X
Hf
,p'
ÉS
li
i
mm.
p
wm
if&. in
n
Wm
I
Sifil
XI
m
éH ^5
W-
a
b
c
d e i
i
h
Wit
Stelling na den 12den zet van Wit.
12.... P x c3 13 b x c3, L x a6 14 D
i, c5, 15 c4, d x c4, 16 D x c4, c x
d4, 17 e x d4, Tac8, 18 Da6, Pb8, 19
Da4, Dd7, 20 Da3, Pc6, 21 Tfel, P xd4.
(Zwart heeft trots zijn geïsoleerden d-
pion geen goed spel, daar zijn Dame
vleugel zwakjes is, en derhalve besluit
hij remise te forceeren).
22 P x d4, D x d4, 23 Tadl, Tfe8,
24 Tefl, De4, 25 D x a7, Ta8, 26 D x
b6, T x b2. Remise.
Historische blunders I
Het is vermakelijk de dikwijls on
verklaarbare dwalingen, de verbazing
wekkende flaters, de reusachtige blun
ders aan te toonen, die zelfs de meest
beroemde meesters in de ernstigste
lournooipartijen begaan.
Zwart: Zukertort.
hok" ten tweeden male en eerst
eenige maanden later ontdekten eenige
amateurs het merkwaardige „over-
(„T.S.B.")
abc de fgh
Wit: Skipworth.
Dit voorbeeld ontleenen we aan hel
tournooi te Londen in 1883, waarin
Zukertort op zoo schitterende wijze ze
gevierde. In bovenstaand diagram
speelde Zwart De6, een flater, die al
leen een derde klas speler wel eens
maakt.
In plaats nu van Pg5 te antwoorden
en daarmee de dame te winnen, speel
de Skipworth ïthl en verloor de partij
Wat het geval nog vermakelijker
maakt is, dat de foutzet geheel onop
gemerkt bleef. Zukertort, die zelf b«t
congresboek bewerkte* overzee
RECLAME.
Ons Babbelhoekje.
Beste jongens en. meisjes,
De verkiezingsdrukte, die nu gelukkig
weer achter den. rug is, was oorzaak,
dat ons hoekje soms een beetje in den
druk kwam.
Maar we gaan nu weer met nieuwen
moed vooruit.
Volgens belofte geef ik) nu weer prijs
raadsels, waarop ik een groot aantal brief
jes verwacht. i
Dan krijgen we weer den vacantietdjd
die altijd een beetje lastig is, maar waarin
we elkaar naar ik hoop, wel niet geheel
zullen vergeten.
Om ruimte te houden voor ons verhaal
tje, dat nogal in den smaak schijnt te
vallen, blijf ik nu maar niet langer praten
maar begin ik dadelijk aan de correspon
dentie.
„Junior". Ja, het was erg druk in die
dagen. Maar dat is nu gelukkig weer
oorbij. Wel bedankt hoor, voor je mooie
ansichtkaart. t
„Breistertje", Lissé. D.atjkjaiui een mooi
tochtje worden, als het weer een beetje
meewerkt. Je moet, me maar een ansicht
sturen, dan kan ik meteen zien, dat je er
geweest bent.
„Zangeresje", Leiden. Uit je parentbrief
kaart blijkt me, dat je in Rotterdam bent
geweest. Wel leuk, zoo'n uitstapje» in den
zomer. Mijn dank voor de mooie kaart.
„Sneeuwwitje", Lisse. Ik bemerk wel,
dat het bij jullie ook een drukke d^g
geweest en dat er veel reclame gemaakt
voor de candidaten.
„Moeders meisje", Noordwijk. 'tDeed
me genoegen weer eens wat van je te
hooren. Wat prettig, dat je nu al voor
de vacantie uit logeeren mocht. Wordt
het al druk in Noordwjjk
„Tommy", Leiderdorp. Je moet me ook
eens een langen brief schrijven. Heb je
al gauw vacantie en ga je dan nog uit
of blijf je rustig thuis?
„Rugby", Leiden. Dat is nog eens een
lange vacantie. 't Is maar goed, dat je
een paar weken uitgaat, anders kwam er
nooit een eind aan.
„Boschviooltje", Lisse. 't Is nu wel wat
laat, maar ik wil je toch nog hartelijk
feliciteerén met je verjaardag en ook met
hef feest van je ouders. Moge God lien
nog heel lang sparen.
S. en C. Wt., Woubrugge. Nee, dat ,was
zeker geen vriend van Golijn. Hij wist
zeker niet, dat hij bij jou aan een ver
keerd adres was.
Blondine", Koudekerk. Wat een mooi
uitstapje is dat geweest. Ik kan me be
grijpen, dat je veel genoten hebt. Pret
tig, dat je nu weer geregeld meedoet.
„Maurits", Leiden. Ja, 't was een erg
drukke tijd, die nu gelukkig weer voor
bij is. 't Mooiste is echter, dat we zoo
veel reden hebben om dankbaar te zijn.
„Waterlelie", Lisse. Wat leuk', dat die
diertjes zoo opgekweekt worden, 't Geeft
zeker heel wat zorg en werk. Maken ze
het goed?
Jan van Schaffelaar". Nog wel geüuk"-
gewenscht hoor met je kleine zus. Wat
een mooie naam. Groeit ze flink pp en
heeft 'ze een goede keel
De oplossing van de raadsels is:
1. Gods Woord is een lamp voor mijn
oet, een licht op mijn pad.
Onderdeelen: woord trein lamp, over
weg, (rood, onveilig, hecht, pet, passer
doos, n, m.
2. Gerechtigheid verhoogt een volk'.
Onderdeelen: rechteii, Hendrik, vinger,
gondel, vogel, ho.
Hier volgen $le prijsraadsels:
1. Mijn geheel bestaat uit 54 letters.
De 12. 35. 54. 47.. 5. 17.. 34 is een
belangrijk werk.
i.il 7. 44. 16. 52 kunt ge niet in een
dag bereiken.
29. 48. 15. 35. ib. 19 zijn vruchten uit
een ver land.
26. 31'. 6. 411. 18. 53. 22. 46. 38 is voor
velen een bekende plaats.
Te 23. 27. 33. 25 is een bekend hos
pitaal.
Eqn 3. 10. 28. |i|6. 124 ontbreekt bij geen
muziekkorps.
Vol 2. 1. 211. ,50 röoet ieder die kan,
51'. 36. 40. 30. -42. 1I4 ï'5 Juli tot een
heerlijk 20..32. 13. 37. 4 te maken
8. 49. 1. 39 is een eiland.
9 is een klinker.
43. 45 is een bijwooird.
2. Mijn geheel bestaat uit 46 letters
13. 27. 311 is een getal.
6. 45. is een. lidwoord.
10. 4. 1I1. 26 is een kleur.
12. 2. 3 is niet gezellig.
De 21. 29. 42. 44. 9. i*9- 34. *4-
wordt droog gemaakt.
7. 15. 23. 40.5. m is elk nieuw neefje.
46. 17. 33. 2a\ is een familielid.
37. 36. 28. 20 is een afgekorte jongens
naam.
Een 39. 8. 37 gebruikt de visscher.
Een 30» 8. 22. 25 bezit geen vader en
geen moeder.
35- 43- 29- m is een plaatsje in .Gro
ningen.
De aarde is eerr 41. 38. 16.
32 is een t.
(Ingez. door „Junior"
Vele - groeten van
OOM FELIX.
Onawandah.
Naar de kinderen keek hij ter nauwer
noodtoen zij hem gewezen werden zette
hij een heel boo#s gezicht tegen Eunice,
die in haar blijdschap de haar ingescherp
te rol vergat, en lachte tegen den Indiaan,
wiens donkere oogen haar nooit anders
dan vriendelijk" hadden aangezien-
Een wenk van Ruben bracht haar \x>
zichzelve en zij was blij, dat zij haar ver
legenheid achter haar lange krullen ver
bergen en zich houden kon, alsof zij
bang was voor den \Teemdeling.
Onawandah sloeg verder geen acht op
hen, maar deed alsof hij heel slecht loepen
kon, tengevolge van de oude wond aan
zijn voet, want dan behoefde hij niet met
de mannen op jacht te gaan-
Hij kon nu uitrusten, krachten verzame
len voor de zware taak, die hij zichzelven
had opgelegd, en uitzien naar het ge
schikte «ogenblik om" "de kinderen te red
den. Deze begrepen hem wei, maar het
■achten begon Eunice te te val
len en zij verkwijnde lètteriir: 'van ver
langen naar huis. Haar eetlus' o. 1 t-leur
erdwenen, en zij ^loeg zulke sme-.vPT:de
blikken op Onawandah, dat hij zich on
mogelijk geheel onverschillig kon voor
doen. maar van tijd tot tijd eens een
mendelijk woordje tot haar sprak en
haar allerlei kleine diensten bewees, zoo
aak het onopgemerkt kon geschieden.
Als zij 's nachts niet slapen kon en aan
huis lag te denken, dan piepte er soms
een krekel buiten de wigwam, en een
hand school een groot blad vol lekkere
bessen of .een napje frisch water naar
binnen, tot verkoeling van haar branden
de lipjes.
Soms was het niets dan een liefkoozing
een bemoedigend knikje, dat het ang
stige kinderhart weer voor een tijdlang
ertroostte en haar deed inslapen niet
het heerlijke besef, dat hij haar liefhad
en bewaakte even zorgvuldig en trouw,
als het moedervogëltje het haar jongen,
doet.
Ruben kon er beter tegen en hij ver
diepte zich met innig welgevallen in de
bijzonderheden van het ontvluchtingsp1 an
want hij was groot en sterk geworden
deze maanden van zorg en inspan
ning en achtte het zijn plicht zich als
een man te gedragen en zijn zusje te be
schermen.
Met yeel overleg verborg hij iederen
dag een gedeelte van zijn portie ge
droogd vleesch of geroosterd koren, een
scherp geslepen bijl of iets dergelijks, als
provisie voor de reis, terwijl Onawan
dah, schijnbaar voor zijn plezier, een paar
mocassins en een jakje van rendiervel
maakte voor een meisje van ongeveer
Eunice's leeftijd.
Eindelijk, in 't begin van den herfst
gingen al de mannen op roof uit, en
lieten alleen de jongens en vrouwen ach-
r.
Toen begonnen Onawandah's oogen te
fonkelen en Ruben's hail met verdubbel
de slagen te kloppen, want zij voelden
beiden, dat het gunstige oogenblik ge
komen was.
Alles was gereed, en eens, op een
donkeren nacht, werd. het teeken gegeven
Een krekel piepte luid en scherp buiten
de tent, waar de kinderen met een oude
sqauw den nacht doorbrachten.
Een vaste en krachtige hand maakte
een snede in het omkleedsel en twee
bevende wezentjes kropen er door, om
een lange schaduw te volgen, die on
hoorbaar voor hen uitgleed in het1 dich
te bosch.
Geen krakend takje, geen struikelende -
oetstap, geen gefluisterd woord ver
ried hen, vhig en. stilzwijgend ijlden zij
voort ialls gejaagde herten, die weten,
dat het om hun leven te doen is.
Totdat de schemering aAbrak liepen
zij vooert. Onawandah droeg Eunice, wier 1
zwakke krachten weldra uitgeput waren,
terwijl Ruben manmoedig voortstapte, be
laden met leeftocht en jachtgereedschap.
Toen de zon opkwam, verborgen zij
zich in het kreupelhout bij een bron, pm
daar uit te rusten, totdat de beschermende
nacht hen weer met zijn wieken zou bedek
ken.
Toen zetten zij hun weg weer voort;
de vrees gaf hun vleugels aan hup voe
ten, zoodat zij den volgenden morgen
ver genoeg van het kamp verwijderd wa
ren, om wat langzamer te durven reizen
en den nacht te gebruiken om te slapen.
Hadden de kinderen den jongen In-
diaan in gelukkiger tijden leeren lief
hebben en vertrouwen, nu vereerden zij
hem en beschouwden hem ais hun aard-
sche voorzienigheid, zoo slim. en harte
lijk en dapper was hij; nooit'dacht hij
aan zichzelven, zijn eenige zorg was, hen
te redden.
Hij scheen nooit slaap noodig te hebben
hij nam altijd de minst lekkere hapjes «f
deed het zonder eten, wanneer ide provisie
begon op te raken; geen gevaar schrikte
hem af, geen ontbering kon hem een
klacht ontlokken; vastberaden -vervolgde
liij zijln weg door de schijnbaar einde-
looze bosschen, geleid door gidsen, die
langste gedeelte van' den tocht', achter
lien lag.
de kinderen niet opmerkten, totdat zij
eindelijk begonnen te hopen, d,;it het
Tweemaal redde hij hun leven.
Eens, toen hij op de jacht was jgegaan,
om voedsel te zoeken en Ruben \fcot b*
scherming van zijn zusje had achtergela
ten, kregen de kinderen ergen tionger
en aten eenige lekker smakende, maar
zeer vergiftige roode bessen, die e\r als
wilde kersen uitzagen. In zijn goetlheid
gaf de knaap de meeste aan Er tnice,
toen hij haar, tot zijn doodelijke on\"stel-
tenis eensklaps akelig bleek zag watden
en koud en stijf achterover vallen. Niet
wetende, wat hij doen moest, wreef hij
haar handen en riep in zijn angst hüd-
keels om Onawandah.
Die kreet deed de echo's in het slrille
bosch ontwaken en hoe groot de af
stand ook zijn mocht, het scherpe gehoor
van den Indiaan ving het geluid op, lijn
vlugge voeten, brachten hem nog bijtijds
terug en zijn kennis van allerlei heilzame
plantenen kruiden stelde hem in staat
het kind te redden, toen er geen andere
hulp nabij was.
„Maak vuur. Haar warm houden. Dc
kom gauw", zeide hij, tóen hij van het
gebeurde onderricht was, en Eunice nauw
keurig had gadegeslagenhet arme kind
kon niets doen, dan haar oogen vol kin-
1 derlijk vertrouwen toi hem opslaan.
