NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN WOENSDAG 8 JULI 1925
TWEEDE BLAD.
Wat de bladen zeggen.
De leiding van den Vrijheidsbond.
Over dit onderwerp schrijft de libe
rale N. Arnhemsche Grt. o.m.
Het is hard te zeggen, maar de lei
ding van den Vrijheidsbond heeft zich
de mindere getoond van de liberale
kiezers. Zij waren beter dan hun ge
neraals.
Daar, waar zij het karakter en den
moed hebben getoond, benoodigd om
de leiding vóór de verkiezingen te ver
slaan, daar, waar zij haar candidaten
hebben afgewezen en zich zelf een weg
hebben gebaand, daar heeft de liberale
gedachte belangrijke successen be
haald. Maar daar, waar de leiding haar
zin heeft doorgedreven en den kies-
kringén heeft opgedrongen candidaten,
wier eenigste verdienste was, dat zij
de liberalen in de Kamer hebben ver
tegenwoordigd op een wijze, die geen
genade heeft gevonden, daar is de Vrij
heidsbond verslagen en deerlijk geha
vend.
De Vrijheidsbond is als een leger,
dat zonder vertrouwen in zijn officie
ren optrekt, een leger, dat nog slechts
een kern is van getrouwen, die door
dik en dun volgen, maar waarvan de
manschappen zich morrend afvragen,
hoe komen wij onze onbekwame lei
ders, hoe geraken wij de Kamer-cama
rilla in den Haag kwijt? Wij dienen.
2oo gelooven zij terecht, een goede
zaak, wij kunnen de overwinning be
halen, maar wij worden gecomman
deerd door menschen, die wel met sjer
pen, sabels en tressen pronken, maar-
die niets afweten van de strategie.
Maar de vondels, die tot muiten zijn
geslagen en zich nieuwe officieren ko-
zen, hebben met opgewektheid en moed
den verkiezingsstrijd gevoerd en zii
zijn krachtig on fier uit den strijd ge
komen, terwijl de andere, ondanks den
ondercommandanten, overal de neder
laag hebben geleden.
Deze verkiezing heeït, voor wat be
treft de liberale partij een votum van
wantrouwen opgeleverd voor de lei
ding van de partij en wanneer men de
uitslagen van de kieskringen Amster
dam, Rotterdam en den Haag verge
lijkt met de bedroevende resultaten,
welke zijn verkregen in de andere
kieskringen, dan kan men niet ontkeri-
nen, dat de' uitspraak van de kiezers
zeer nadrukkelijk is geweest. Harder
had de slag moeilijk kunnen aanko
men. Men zou zelfs zoover kunnen
igaan en zeggen, dat de liberale gedacli
te ditmaal voor de eerste maal, na
vele jaren, eindelijk weer eens. heeft
gezegevierd, maar dat de leiding van
de partij en de Kamerleden zijn ver
slagen.
Het is nu slechts de vraag of de lei
ders van den Vrijheidsbond de les van
1925 zullen begrijpen. Of zal men van
de heeren als van de Bourbon's weldra
moeten zeggen: „zij hebben niets ge
leerd, niets vergeten."
Wij betreuren de nederlaag van den
Vrijheidsbond niet. Wij begrijpen dat
de partij deze revolutie in eigen boe
zem moet doormaken, zoo zij weder
gezond wil worden en in eerste instan
tie verzwakt een revolutie elke organi
satie. Ons kwam dus een nederlaag in
stemmen toe. Maar wij zijn dankbaar,
dat Amsterdam, den Haag en Rotter-
- dam er in geslaagd zijn, te toonen, hoe
het kan en dat het deze afdeelingen is
gelukt door de Kamerfractie een flin
ken bezemstreek te halen, waardoor er
plaats werd gemaakt voor frissche
krachten.
Wij achten het voor de liberalen op
zich zelf een overwinning, dat men
den heerên er onzacht aan heeft her
innerd, dat het algemeen kiesrecht alle
macht slechts in handen van de ver
politiekte politici scheen te hebben ge
legd, maar dat het toch nog altijd mo
gelijk is, dat" de kiezers weigeren te
marcheeren en dat zij hierin achteraf
in het gelijk worden gesteld
FEUILLETON.
Een doornig pad
W (Uit het Engelsch).
27)
.A's Dotje moede was, droeg hij haar,
totdat zijn armen pijn deden, ot ging
onder een poort zitten, waar hij haar
zorgvuldig op zijn schoot nam, opdat
de kou van den steenen drempel haar
niet zou hinderen. Elk woord, dat zij
sprak, en elk glimlachje op haar ge
zichtje was hem dierbaar. God had
hem, zooals hij meende, opgedragen
het kind van een verschrikkelijk lot
te redden; en van ganscher harte wijd
de hij zich aan de vervulling van ,dic
taak.
Laat in den avond kwamen zij in
een armoedig steegje, niet ver van de
dokken, en daar Don nog de helft van
zijn geld over had, zocht hij weder een
onderkomen in een slaapstee en gaf
aan de vrouw des huizes éen van de
weinige stuivers, om Dot's gezichtje
en handjes te wasschen.
Dsn volgenden morgen was het Zon
dag. Vroegtijdig verliet hij het volle
tuis, hoewel hij niet van plan was
werk te zoeken, want men had hem in
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Drietal: Te Joure, J. A. ten Bok-
kel Huinink te Numansdorp. L. Mool-
huizen te Minnertsga en W. J. de .Wilde
te Koudum.
Beroepen: Te Utrecht, Dr. G.W.
Oberman te Leeuwarden.
Bedankt: Voor Nes en Wierum, J.
W. v, d. Dpes. te Brielle. Voor .Ouds
hoorn, C. J. Leenmans, te Gameren. Voor
Ouddorp, P. de Looze te Renk'um.
GEREF. KERKEN.
Bedankt: Voor Serooskerke (W.), E.
J. Wientjes te Oudshoorn.
CHR. GEREF. KERK.
Twee ta 1Te Biezelinge, L. H. Bee-
kamp. te Rozenburg en J. L. de Vries
te Rijnsburg.
Bedankt: Voor Haarlem, A. H. Hil-
bers te Enschedé. Voor Arnhem, J. Jon-
geleen te Hilversum.
GEREF. GEMEENTEN.
Tweetal: Te Rijssen, J. R. van Oordt
te Opheusden en M. Hofman te Krab-
bendijke.
Beroepen: Te Rijssen, M. Hofman
te Krabbendijke.
BAPTISTENGEMEENTEN.
Aangenomen: Naar Emmererfschei
denveen, G. Visser, te Antwerpen.
Beroepingswerk.
Onlangs werd melding gemaakt van het
veranderde drietal van Utrecht.
Ds. C. Ferguson van Durgerdam, die
eerst op dat drietal stond, was weggeval
len en daarvoor kwam nu Dr. Oberman
uit Leeuwarden.
Het is niet onmogelijk, dat er zijn, die
denken: hoe vreemd. Wat is dat met
Ds. Ferguson. Heeft hij bedankt of
zijn er oorzaken, dat men hem niet be
roepen wil. i
Daarom aldus schrijft men aan „De
Nederl." wii ik even mededeelen hoe
het is opdat niemand een verkeerde
gevolgtrekking maakt.
De Kerkeraad der Ned. Herv. Gem.
te Utrecht heeft zich niet vergewist of ,Ds.
C. Ferguson reeds volgens de geldende
bepalingen 3 jaar predikant washij is 't
in September pas. Zooals wellicht velen
niet weten, moet een predikant, om be
roepen te worden in een groote gemeente
met 3 of meer predikanten, minstens drie
jaren in de bediening zijn.
Ds. Ferguson heeft wel veel meer dan
3 jart 11 de bediening, hij was zendeling
op de Sangir en Talaut-eilanden, maar
zooals men weet; rekent daar de kerk niet
mede, dat is voor haar van minder be-
teekenis.
Ziedaar het geval: de Utrechtschs Ker
keraad heeft zich niet voldoende op de
hoogte gesteld.
Een leerquaestie.
In de Ned. Herv. Gem. te Gouda be-
bestnar een leer-kwestie. Aan den
vrijzinnigen pred., Ds. J. Borger aldaar,
zijn twee vragen voorgelegd, en wel door
den in meerderheid orthodoxen kerkeraad,
welke vragen aldus luiden:
1. Gelooft gij, dat de vier Evangeliën
onder leiding des Heiligen Geestes ge
schreven 2ijn?
2. Gelooft gij, dat onze Heiland in het
vleesch op deze aarde is geweest
Beantwoordt Ds. B. de2e vragen in
ontkennenden zin, dan kan hij volgens
adressanten en de meerderheid van- den
kerkeraad, niet langer predikant in de
Ned. Herv. Kerk zijn.
Prof. Mr. W. Zevenbergen.
Naar we vernemen, is Prof. Mr. W.
Zevenbergen, hoogleeraar aan de Vrije
Universiteit te Amsterdam, die onder be
handeling was van Dr. J. Hekman, door
het zich voordoen van een ernstige com
plicatie ter verpleging opgenomen in „Eu-
dokia" te Rotterdam.
Notaris-examen.
Op zijn verzoek is ingetrokken de be
noeming tot plaatsvervangend lid van de
Staatscommissie, belast met het afnemen
van het examen, bedoeld bij art. 11 der
wet an 9 Juli 1842 op het notarisambt
van Prof. Mr. J. C. van Oven, hoogleer
aar te Leiden, en 2ijn in die Staatscom
missie nader benoemd tot plaatsvervan
gende leden: Prof. Mr. E. J. J. van der
Heyden, hoogleeraar te Nijmegen; Mr.
J. A. F. van Asperen, rechter te 's Gra-
venhage.
Nijverheidsonderwijs.
In de commissie, in 1925 belast met
het afnemen van het examen Nijverheids
onderwijs, gemerkt N XIX, zijn benoemd:
Tot lid en voorzitster: Mevr. M. E. Le-
liman-Bosch; tot lid, vice-voorzitster en
secretaresse, Mej. Th. Manshohtot le-
het herstellingsoord geleerd, dat hij op
Zondag niet werken moest; en hij was
vast besloten, God's geboden, voor zoo
ver hij ze kende, getrouw te onderhou
den. Maar, hij had slechts zeven stui
vers over, en als hij er den geheelen
dag niets bij verdiende, had hij slechts
de keus tusschen hongerlijden of den
volgenden nacht in de open lucht door
te brengen. Hij kon geen voedsel krij
gen en genoeg overhouden voor een
onderkomen tegen den nacht. Als hij
alleen was geweest, zou niets hem
verhinderd hebben zijn knagend ?r
honger te stillen, maar nu moest hij
ook om Dotje l Het was be
paald onmogelijk, dat zij bestand zou
zijn tegen de koude van een Maart-
schen nacht, in de open lucht doorge
bracht. Hij kocht een broodje van een
stuiver en vraagde een dropje melk
voor haar van een goedhartige vrouw,
die een klein winkeltje hield op Üen
hoek van een straat en hem nog een
paar oude korsten gaf, die begonnen
te beschimmelen. Don smulde er aan
op de eerste leege stoep, waar zij aan
kwamen. Hij gevoelde dat hij dien gan-
schen dag geen eten meer noodig zou
hebben, en als hij Dotje maar tevreden
kon stellen, zou hij dien nacht nog het
logies voor hen kunnen betalen.
F.n nu zijn voornaamste bezorgdheid
den: mej. A. W. Greeuw, mej. E. H.
Hengeveld arts),. mej. J. Huizinga, mej.
H. A. de Vries, mej. M. D. Wittop
Koning, Dr. J. Botke.' Dr. W. Enklaar,
J. H. Franken, J. M L Ölten, Dr. G.
Oosterbaan en D. Stieltjes.
Verminderde geboor^n
Door de annexatie van Elzas-Lotha-
ringen werd hec aantal Protestanten in
Frankrijk verdubbeld en bedroeg het plm.
één millioen.
Niettegenstaande deze bijzondere toe
neming wordt het Protestantisme in Frank'
rijk in zijn toekomst zeer bedreigd door de
sterke vermindering van het geboorte
cijfer. Na de annexatie was het aantal
Protestanten even groot als voor onge
veer een halve eeuw. Dit feit werd ge
durende de te Lyon gehouden „Protes-
tantsche Week" door- verschillende spre
kers belicht.
„Evangeli et Liberté" schrijft daarover:
„De aanwinst dekt ter nauwernood ops
verlies. In verhouding tot het algemeen
geboortecijfer is dat der Protestanten, te
gering.
De kerkelijke besturen schijnen zich
van dat feit niets aan te trekken en niet
te letten op de moreele en religieuse zijde
daarvan. De gewetens moeten wakker
geschud worden.
Door geestelijke leiding te geven moet
men den wil sterken om riiet alleen .te
leven, maar ook zich te overleven.
Deze kwestie is voor het Fransche Pro
testantisme er een van leven of dood".
Nederl. Zendelinggenootschap.
Gisteren heeft het Nederlandsch Zende
linggenootschap zijn 128ste jaarvergade
ring aangevangen. Bij wijze van proef
wordt de vergadering dit jaar gedeeltelijk
te Rotterdam gehouden.
Hét jaarverslag wordt uitgebracht door
de Zendingsdirectoren Rauws en Rijnders.
Bij den arbeid op Java is de actueele
vraag welken koers de Zending uit moet.
De veranderde omstandigheden maken
het inslaan van een nieuwen koers nood
zakelijk: het oplevend nationalisme, de
stroomingen in de Mohammedaansche we
reld, de vraag om onderwijs en cultuur,
de vrouwenbeweging, enz.
Ook is de vraag, hoe ^an de reeds
bestaande Christengemeenten een groo-
tere mate van zelfstandigheid kan wor
den toevertrouwd.
Teneinde tot een oplossing te komen,
is het noodig, dat er meer zendelingen
naar Oost-Ja va worden uitgezonden, daar
de tegenwoordige te zwaar belast zijn.
De kweekschool te Mpdjowarno ver
heugt 2ich in een groeten toeloop van
candidaten; de leerlingen der hoogste
Idasse zijn alle op één na geslaagd.
De HoHandsch-javaansche school te
Modjowarno tel? 2Ó3 leerlingen; ook hier
is een tekort aan leerkrachten; vooral
ook tërwille van de leiding van het inter
naat, waaraan reëds lang behoefte be
staat. i
Voor het ziekenhuis te Modjowarno is
het een teleurstelling, dat Dr. G. Royer,
thans geneesheer-directeur van het Am-
sterdamsche diaconessenhpis daarheen
niet terugkeert.
De medische zending vraagt om uit
breiding. Ook wordt d? noodzakelijkheid
gevoeld. 0111 den arbeid onder de Java
nen te Soerabaja meer intensief ter hand
te nemen.
In de Minahassa nam de invoering der
algemeene subsidieregeling alle aandacht
in beslag. Men verwachtte, dat zij 1 Jan.
1925 in werking zou treden, maar dit
moest een half jaar worden uitgesteld.
Binnen een paar jaren zal het eeuwfeest
van den zendingsarbeid hier gevierd wor
den; dan mag als eisch worden gesteld,
dat de Minahassa tot financieele zelfstan
digheid zal zijn gekomen.
In Bolaang Mongondou is het werk rus
tig voortgaande.
Aangedrongen wordt op uitzending van
een derden zendeling. De arbeid vertoont
teekenen van uitbreiding. Er zijn thans
23 volksscholen, die alle onder leiding
van de Zending staan.
In Posso is na den terugkeer van Dr.
Alb. C. Kruyt een belangrijke conferen
tie gehouden.
Besloten werd op verzoek van den resi-
den het ziekenhuis te Tentana aan het
Landschap over te dragen, waarbij dit de
verplichting op zich neemt, aan enkele
voorwaarden, door de Zending gesteld,
te voldoen.
De heer Ritsema kan zich nu geheel
gaan wijden aan den pioniersarbeid in Ma
lila, zoodat het werk in Zuidelijke rich
ting gaat uitgroeien. Er is een langzame,
maar gestadige vooruitgang.
De zending in Deli is een uiterst moei-
dus uit den weg geruimd was, kon hij
eens ernstig aan juffrouw Clack den
ken. Dotje sprong om hem heen, de
stoepen op en af, in het straatje waar
zij ontbeten hadden, en op het oogén-
blik was er niets dringends waarover
hij zijn gedachten behoefde te laten
gaan. Hoe goed was juffrouw Clack
voor hem geweest. Hij dacht aan zijn
donkere slaapplaats en de oude harde
matras waarop hij placht te rusten,
met een krampachtig gevoel in zijn
keel. En dan den vriendelijken haard
van juffrouw Clack, waarbij hij zoo
menigen rustigen avond had doorge
bracht, dikwijls zonder een woord te
spreken, maar waar hij met verbazing
haar ernstig gelaat placht gade te
slaan, terwijl zij zat te lezen, of hare
rekening op te maken en haar geld
te tellen. Wat een knappe, kundige,
verstandige vrouw wa9 zij toch. En
altoos zoo goed voor heml
Was het waarlijk pas twee dagen ge
leden. dat hij de menschen in het her
stellingsoord had vaarwel gezegd en
vol vroolijkheid en blijde hoop naar
Londen was teruggespoord? Geduren
de al den tijd, dien hij aan de zeekust,
had doorgebracht, had hij allerlei
vreemde dingen en belangrijke vragen
trachten te onthouden om haar mede
te deelen. Zijne onderwijzers daarhad-
lijke, dis weinig zichtbaar resultaat op
levert. De bevolking is er over het alge
meen op godsdienstig gebied onverschil
lig, zoowel tegenover het heidendom als
tegenover het Christendom. Het aaptal
Christenen bedraagt er 1363.
Veel werk' wordt er gemaakt van de
verspreiding van goede Christelijke lec
tuur onder het Karovolk. Wat hier wel
het meest de aandacht trekt, is het me-
laatschen-asyl Lao si Momo,. waarin, thans
367 patiënten zijn ondergebracht, die daar
een eigen dorp vormen.
Vooral het werk op de Hoogvlakte
opent perspectieven, terwijl het onderwijs,
en vooral het werk onder de rijpere jeugd
de aandacht van de zendelingen vraagt.
Naar aanleiding van dit jaarverslag wor
den verschillende vragen gesteld en op
merkingen gemaakt.
Het rapport bestreffende de Nederland-
sche Zendingsschool wordt uitgebracht
door Prof. H. M van Nes.
BINNENLAND.
STATEN VAN ZUID-HOLLAND.
In de vergaderzaal der Tweede Ka
mer is gisterochtend de zomerzitting
der Prov. Staten van Zuid-Holland
geopend door den commissaris der
Koningin, den heer E. C. baron
Sweerts de Landas Wyborg.
Tot buitengewoon lid der Gedep.
Staten, als bedoeld in art. 89 der
Provinciale Wet, werd benoemd de
heer mr. A. C. Crena de Jongh te
's-Gravenhage.
Onderscheidene voorstellen werden
in handen gesteld van commissies en
weer vele andere verzonden naar de
afdeelingen.
Aan het slot der vergadering heeft
het statenlid de heer ten Hope,
na bekomen verlof van de vergade
ring, tot Ged. Staten eenige vragen
gericht omtrent den gevaarlijken en
onvoldoenden toestand van den groo-
ten verkeersweg Den HaagRotter
dam en omtrent de door Ged. Staten
te nemen maatregelen om in dien
toestand verbetering te brengen. Hij
wees er in het bijzonder op, dat door
op het gedeelte van den weg tusschen
de Hoornbrug en Delft, waar het ver
keer het drukst is, de tramlijnen der
(H.T.M. naar het midden van den
weg te brengen en de bermen bij
den weg te trekken en voor het ver
keer geschikt te maken, daar ter plaat
se een voor het verkeer bevredigëndë
toestand in het leven kon worden ge
roepen. Aangezien het, naar hem was
medegedeeld, nog wel 10 jaar duren
vóór de door den Rijkswaterstaat ont
worpen Rijksweg Hoornbrug—Over-
schie, met welks aanleg het Rijk niet
veel haast schijnt te maken, zou zijn
voltooid, was het van het grootste
belang, dat de zoo belangrijke ver
keersweg Den HaagRotterdam, in
afwachting van het in gebruik nemen
van den nieuwen weg, voor het tegen
woordige verkeer geschikt wordt ge
maakt, zulks zoo noodig door de pro
vincie, die bij dezen weg groot be
lang heeft.
Mr. L i m b u r g lid van Ged. Staten
verklaarde zich bereid terstond op de
vragen van den heer Ten Hope te
antwoorden.
Hij deelde mede, dat in den weg
Den HaagRotterdam zelfs niet het
kleinste stukje provinciale weg begre
pen is. De weg van de 'Hoornbrug
tot Delft is in onderhoud bij Delft,
terwijl de weg van Delft naar Over-
schie voor het grootste deel rijksweg
is.
Ged. Staten hebben zich desniette
min geenszins op het standpunt ge
steld, dat zij, althans wat eerstge
noemd gedeelte betreft, niet hunner
zijds zouden kunnen medewerken om
tot verbetering van dit wegwerk te
komen. Zij zijn in onderhandeling ge
treden met de directie der H.T. M. en
het gemeentebestuur van Delft om
trent de uitvoering van een plan, het
welk beoogt de tramsporen van den
weg te brengen, die dan over een
grooter breedte kan worden gemaakt.
Die onderhandelingen zijn nog niet
afgeloopen.
den hem zulke wondervolle verhalen
gedaan, omtrent God en Jezus Chris
tus, waarnaar hij gaarne placht te" luis
teren, maar die hij toch niet ten volle
kon gelooven, voordat hij gehoord had,
wat juffrouw Clack daarvan zeide.
Het was vreemd, dat zij hem nooit dat
goede nieuws zou verteld hebben, ver
vat in de woorden, die hij van buiten
geleerd had: „Alzoo lief heeft God de
wereld gehad, dat hij zijn eenig ge
boren Zoon gegeven heeft, opdat een
iegelijk, die in Hem gelooft, niet ver-
derve, maar het eeuwige leven hebbe."
Juffrouw Clack wist wel van Jezus
Christus; zij had Zijn naam genoemd
tegen den ouden Lister, toen die lag
te sterven, en zij zou hem in geen en
kel opzicht bedriegen. De woorden
klonken wel heel plechtig en mooi;
maar hoe kon hij te weten komen of
ze waar waren, nu juffrouw Clack
doo'd was?
Don bedekte zijn gelaat met de han
den, om de tranen te verbergen, die
hem langs de wangen liepen. Maar dit
was voor Dotje een teeken, dat hij kie
keboe verlangde te spelen; zij klapte
in haar kleine handjes, trok hem aan
zijn goed, en lachte zoo vroolijk, dat
hij wel genoodzaakt was, de vingers
van voor zijn bedroefd gelaat te laten
zakken eh met haar te spelen. Maar
Aan het Zoeklicht.
Leiden, 8 Juli 1925.
De Socialisten hebben gejuicht de
vorige week. En oppervakkig bezien
was daar ook wel reden voor.
Van 6600 stemmen in 1922 tot 8000
stemmen in 1925 is een mooie sprong.
Minder mooi is echter de manier
waarop die sprong gemaakt werd en
ik heb een sterk vermoeden dat Mr.
van Eek als hij weer eens de vraag
overweegt: gelooven wij Socialisten
eigenlijk nog wel in het Socialisme,
wel ontkennend het hoofd zal schud
den.
Want van het Socialisme is bij deze
verkiezing niet gesproken.
Men durfde er niet van spreken,
omdat men terecht begreep, dat men
dan de kiezers zou afschrikken.
Wat men wel deed, was gebruik ma
ken van de onnadenkendheid van de
massa.
Zoo hoorde ik van een weduwe, Üie
men op het dak viel met de vraag of
ze haar drie jongens graag geslacht
wou zien.
Haar jongens geslacht? Neen, na
tuurlijk niet!
Welnu, zoo luidde het antwoord,
denk er dan aan dat je niet Colijn
stemt, maar ter Laan.
Zóó werden de 8000 stemmen verza
meld.
En dat heet dan een overwin
ning!
OBSERVATOR.
Het door den heer Ten Hope aan
gegeven plan om de tramsporen op
het midden van den weg te brengen,
is door Gedep. Staten onderzocht,
doch kon geen genade vinden, om
dat het den toestand eerder zou ver
slechteren dan verbeteren. Voor de
•H.T.M. toch is het noodzakelijk, dat
het tramverkeer tusschen Den Haag
en Delft zoo frequent mogelijk zij en
dit zou uitgesloten zijn, indien dit ver
keer over het midden van den weg j
zou moeten gaan.
Wat het wegvak Delft—Overschie
betreft, wees de heer Limburg er qp,
dat het toch niet aangaat, dat, waar
deze weg rijksweg is en de regeering
besloten heeft met den aanleg van
den nieuwen weg tusschen deze plaat
sen het eerst te beginnen, de provin
cie hier de taak van het rijk zou over
nemen, omdat dit zelf achter dien
aanleg niet dien spoed zet, die in het
belang van het verkeer hoogst noo
dig is.
Nadat de heeren Ter Laan, De
Bruyn en Ten Hope nog het woord
hadden gevoerd en de heer Limburg
daarop nad geantwoord, werden de
beraadslagingen door den voorzitter
gesioten.
De vergadering werd verdaagd tot
21 dezer.
Minister Aalberse.
In de veronderstelling dat Z. Exc. mr.
P. J. M. Aalberse als minister van Ar
beid zal aftreden, is hem een belang
rijke plaats in de hoofdredactie van het
dagblad Het Centrum aangeboden.
Mr. Aalberse heeft dit aanbod in zeer
ernstige overweging genomen.
De leiding van de S.D.A P.
Naar „Het Volk" meldt, zal de nieuwe
Kamerfractie van de Soc.Dem.Arb Partij
e.s. Zatferdag bijeenkomen om haren
voorzitter te benoemen. Echter heeft de
fractie reeds besloten dat deze benoe-
ming eerst zaL ingaan met den aan-!
vang van de nieuwe parlementaire I
periode, dus den derden Dinsdag in Sep j
tember, aangezien tot dien tijd krach
tens de wet, de oude Kamerfractie nog
in functie is en dus ook het oude be
stuur dier fractie, waarvan Troelstra
voorzitter en Schaper vice voorzitter is.
Aangezien Troelstra buitenslands ver
toeft, is Schaper, zoo besluit het blad,
dus de aangewezen man om bij beraad
slagingen over de kabinetscrisis onze
^Kamerfractie te vertegenwoordigen.
zijn hart was bezwaard, niettegenstaan i
de het spel en de pret van Dotje. O
hoe goed was juffrouw "Clack voor
hem geweest; en nu was zij dood.
„Wat scheelt er aan, jongen?" vraag
de een politie-agent, die Voorbij dreu
telde en staan bleef om naar Don s
treurige pogingen tot spelen te kijken.
„Niets, mijnheer!" riep hij uit, ver
schrikt opspringend en Dotje op zijn
arm nemend.
„Je zusje, niet waar?" vraagde de
agent, losweg.
„Ze is mijn kleine meid", antwoord
de hij snel. „Zij en ik hooren aan nie
mand toe. Ik ben al wat zij heeft, en
zii is al wat ik heb."
„Best, mijn jongen", zeide de agent,
langzaam voortwandelend, terwijl Don
hem met een kloppend hart en van top
tot teen bevend, nakeek. Hij was nog
niet zoo sterk als een paard, hoewel
hij veertien dagen aan het strand had
doorgebracht. Zoodra de gevreesde
agent uit het gezicht was. kroop hij
weg in een nog armoediger straatje
een een nog meer afgelegen hoekje. De
kerkklokken begonnen nu van den
eenen toren na den anderen te luiden
en klonken hem welluidend in de
o oren.
Wordt vervolgd).
