CHRISTELIJK DAGBLAD voor LEIDEN EN OMSTREKEN ADVERTENTIE-PRHS
CHE COURANT
BUREAU: Hooigracht 35 - Leiden
Tel. 1278, Postgiro 58936, Postbox 20
Gewone advertentiën per regel 22% oeot
Ingezonden Mededeelbaren, dttbbel tarief.
Bij contract, belangrijke redactie.
Kleine advertentiën bxj voomltbetaHng
van ten hoogste 30 woorden, i
lijks geplaatst ad 40 cent.
">e JAAnüANO
AB ONNEMENTSPRIJS
In Leiden en buiten Leiden
waar agenten gevestigd zijn
Per kwartaal I 2.50
Per week i 0.19
Franco per post per kwartaal I 2.90
r antastische leuzen.
Terecht werd door den heer Albar
da in „Het Volk" critiek geoefend op
het stembusprogram van de Commu
nisten.
In dit program wordt o.m. voor
alle behoeftigen boven de 55 jaar een
Staatspensioen gevraagd van f40 per
week, wat de schatkist op een jaar-
lijksche uitgaaf van meer dan f900
millioen zou komen te staan.
Met dergelijke onvervulbare eischen,
merkt de heer Albarda op, kan men
wel tijdelijk den aanhang winnen van
menschen die niet inzien, dat men
hen naar de sterren wil laten grijpen,
maar men kan hun vertrouwen niet
behouden.
Op sommige arbeiders met geringen
werkelijkheidszin mogen tijdelijk de
fantastische leuzen der communisten
aantrekkingskracht uitoefenen, de te
leurstellingen zullen hen ontnuchte
ren. v
Dit is volkomen naar waarheid op
gemerkt.
Het werken met fantastische leuzen
moet op den duur tot teleurstelling
leiden.
Alleen maardit moet worden ge
zegd niet alleen aan het adres van de
communisten, maar eveneens aan het
adres van de S.D.A.P. en van den Vrij
heidsbond.
Irpmers, de S.D.A.P. belooft ook aan
de ouden van dagen een gratis staats
pensioen. Een pensioen wel kleiner
dan door de communisten wordt voor
gespiegeld, maar dat toch ook in elk
geval een jaarlijksche uitgaaf van een
f100 millioen zal eischen.
Een som die dat weten de Soc.
Dem. leiders opperbest n i e t te vin
den is. Wil men ons land niet onbe
woonbaar maken, dan is het onmoge
lijk het staatsbudget met een bedrag
van 100200 millioen gulden te be
lasten.
Heel dat schermen met een gratis
staatspensioen ,is niets anders dan
het werken met fantastische leuzen,
een bedrijf volkomen terecht door der
heer Albarda gewraakt.
Ook de Vrijheidsbond maakt zich
aan deze fout schuldig.
Door dezen bond wordt wel niet een
rensioen in uitzicht gesteld, maar men
tracht toch de kiezers te paaien met
de belofte dat dit vraagstuk in studie
zal worden genomen. Men heeft blijk
baar niet den moed de werkelijkheid
onder de oogen te zien en den kiezers
precies te zeggen waarop het staat,
maar geeft aan fantastische leuzen de
voorkeur.
Aan dit bedrijf dat noodzakelijker
wijs tot teleurstelling moet leiden,
loet de A.R. partij niet mee.
Zij stelt geen maatregelen in uit
licht die groote uitgaven eischen en
vaarvan ze weet, dat ze niet verwe-
-enlijkt kunnen wft-den.
STADSNIEUWS.
Wetsontwerp Weelde-belasting.
Het wetsontwerp Weeldebelasting, dat
reeds zoovele gemoederen in 'beweging
heeft gebracht, gaf ook in de te Leiden
gehouden vergadering van de Chr. Mid-
denstandsvereeniging alhier, ruimschoots
stof tot bespreking. In het Nutsgebouw
trad toen op de lieer L. Attema, direc
teur van het Chr. Middenstandsbureau,
die als lid van den Middenstandsraad alle
gevoerde besprekingen over deze kwestie
meemaakte.
De voorzitter, de heer J. van der Steen,
opende de bijeenkomst met gebed.
Spr. gaf daarna het doel dezer verga
dering aan, die niet was belegd om po
litieke overwegingen, maar alleen om op
zakelijke wijze van middenstanders stand
punt het wetsontwerp te beschouwen.
De heer Attema, het woord verkrijgende,
deelde mede, dat op 13 Februari 1925
door de regeering een viertal wetsont
werpen werd ingediend, waarvan drie een
verlaging van den directen belastingdruk 1
bec^gden, terwijl het vierde, het veelbe
sproken ontwerp Weeldebelasting, een ver
schuiving van den belastingdruk bedoelde.
Door een verlaging van de inkomstenbe
lasting en een wijziging van de verdedi-
gings- en successiebelasting wil de Minis
ter van Financiën het complex directe be
lastingen verminderen, daar het yeel te
zwaar op de Nederlandsche bevolking
drukt en bovendien onbillijk werkt. Die
f 38.000.000 moeten nu gevonden worden
uit de Weeldeverteringsbelasting.
Men. kan daar verschillend tegenover
staan. Men kan als Speenhof f in „De Te
legraaf" de zaak in een bespottelijk dag
licht stellen; men kan. ook, als de Neu
trale Middenstandsbond doet, protestmee
tings organiseeren, of ook een politieke
hetze ontketenen.
Sociaal-economische organisaties hebben
echter een andere taak. Zij moeten niet in
den regeeringsstoel gaan zitten.of doen, wat
de taax der volksvertegenwoordiging is.
De Middenstand heeft zijn "belang aan het
algemeen belang te toetsen.
De Chr. en R. K. Middenstandshoofdbe-
sturen hebben zich direct met elkaar in
verbinding gesteld, toen bleek, dat het
hoofdbestuur van den Neutralen Midden
standsbond zijn eigen weg wenschte te
gaan. Zij brachten hun bezwaren langs or-
ganisatorischen weg bij den Middenstands-
raad.
Vanuit Middenstandsoogpunt is er veel
voor te zeggen, directe belasting door in
directe te vervangen.
Volgens de cijfers van het Bureau van
de Statistiek gaat 85 pet van alle belasting
betalende burgers een inkomen van de
f 3000 niet te boven. Al deze inkomens
beneden f 3000 zullen dadelijk' profiteeren
van de verlaging der inkomstenbelasting
terwijl de wijziging der verdedigings- en
successiebelasting de grootere inkomens
bedoelt te ontlasten.Het geld da.t hier
door vrijkomt is noodig voor kapitaal
vorming. Elk jaar komen er in ons land
ongeveer 25000 gezinnen bij, waarvoor h.
kapitaal van 25000 maal f 12000 is 300
millioen gulden benoodigd is, om woning,
onderwijs, werkgelegenheid, en al het on
misbare voor het leven te verschaffen.
Voor den Middenstand, die van de
koopfcracht der bevolking leven moet, is
hiervoor dus alles te zeggen.
Volgens het plan van den minister zul
len belast worden alleen uitgkven, die niet
behooren tot het noodzakelijk levenson
derhoud. Nauwelijks was het ontwerp ver
schenen, of de Middenstandsraad werd
bijeengeroepen. Deze raad had een onder
houd met den Minister. Z.Exc. was dade
lijk tot alle mogelijke medewerking bereid
en verklaarde aan dezen vorm, die maar
willekeurig uit eenige tekende vormen van
weeldebelasting uit andere landen naar de
Fransche „Taxe de luxe" was genomen,
niet te hechten, wanneer de Middenstands
raad met een ander voorstel kwam, dat
langs anderen weg hetzelfde resultaat zou
hebben. Met volle sympatliie van den
Minister werd toen een Commissie uit
den Middenstandsraad gevormd, en door
den Minister zelf in contact gebracht met
de desbetreffende afdeeling van het de
partement van Financiën. Reeds den 4den
MAANDAG IB MEI 1925
Maart werd het ontwerp in zijn oorspron
kelijken vorm prijsgegeven, om plaats te
maken voor een ontwerp, dart door de
Commissie uit den Middenstandsraad zou
worden bewerkstelligd.
Dat is dus reeds het eerste positieve
resultaat, dat door den Middenstandsraad
is bereikt.
Na nauwkeurige bestudeering en in
overleg met alle mogelijke vakgroepen
kwam de Commissie tot de slotsom, dat
een geheel nieuw systeem zou moeten
worden gevolgd. Zooals oorspronkelijk
werd voorgesteld, zouden ongeveer, 250000
winkeliers belasting moeten innende
Commissie wilde de belastihg bij de bron
heffen, dus bij fabrikant en importeur.
Waar het niét mogelijk is dé bron te be
lasten, zal een omzetbelasting worden
gehevenA Alleen'bij wild, waar de bron
niet is aan te boren, zai de laatste yer-
kooper, in casu de winkelier, de belasting
zelf moeten innen.
Volgens de nieuwe regeling zullen on
geveer 25000 fabrikanten en importeurs
voor de belasting moeten zorgen. Deze
zijn daarvoor administratief veel beter in
gericht dan de winkeliers. Een groot fa
brikant verklaarde aan de commissie, zijn
boekhouding binnen 14 dagen daarvoor
te kunnen inrichten.
Was dus oorspronkelijk voorgesteld de
belasting te baseeren op het criterium
van prijzen, de Commissie achtte prijzen
die aan een voortdurende schommeling
onderhevig zijn, in een wet uit den boo
ze en stelde voor, de artikelen te belas
ten, waardoor fraude meteen wordt on
dervangen.
Verder heeft de commissie verschillende
artikelen^ die belast zouden worden,, doen
vervallen, en andere, die h.i. wel als weel
de moeten aangemerkt worden, daarvoor
in de plaats gebracht. Eventueeie conflic
ten zullen op aandringen van de Com
missie niet voor den rechter worden ge
bracht, maar voor een deskundige Co-ir^
missie.
Tenslotte stelde de Commissie voor, om,
wanneer de weeldeopbrengst de raming
mocht te boven gaan, de meerdere op
brengst ten goede te doen komen aan de
winkeliers en hotelhouders, om daarmede
de zware personeele- en grondbelasting
te verminderen en een zekere vergoeding
toe te kennen aan hen, die door deze wet
met arbeid belast worden.
Het feit, dat Minister Colijn dit voor
stel in beginsel heeft aanvaard, mag zéker
als een groot succes voor de Commissie
uit den Middenstandsraad worden be-:
schouwd.
In het verder gedeelte ging de heer
Attema dieper op de details in en gaf
daarmede een. blik op den uitnem enden
arbeid, die de Middenstandsraad voor
den geheelen Middenstand heeft verricht.
Op deze rede volgde nog een geani
meerde discussie.
Te ruim half elf sloot de voorzitter
hierop de vergadering en ging da heen
Attema voor in dankgebed.
Voogdijraad fe Leiden.
Verschenen is het Verslag van de
werkzaamheden over het jaar 1924
van den Voogdijraad te Leiden. Wij
ontleenèn daaraan het volgende:
s Er werden gehouden in het afgcloo-
pen jaar 11 gewone vergaderingen,
waarin genomen werden 162 besluiten,
hieronder niet begrepen die van hjtis-
houdelijken aard.
17 Verzoekschriften strekkende tot
ontzetting uit, of ontheffing van de
ouderlijke macht of voogdij werden bij
de Rechtbank ingediend.
Omtrent deze verzoeken werden ad
viezen uitgebracht overeenkomstig het
verzoek.
Op twee verzoeken tot ontheffing
van de voogdij werd geadviseerd tot
toewijzing.
Op een verzoek tot ontheffing van
een toeziende voogd werd gunstig ge
adviseerd. De Rechtbank wees het ver
zoek van de hand.
Op een verzoek tot herstel in de
voogdij werd gunstig geadviseerd. De
Rechtbank besliste overeenkomstig
het verzoek.
16 kinderen uit drie gezinnen wer
den door den Officier van Justitie aan
den voogdijraad toevertrouwd.
In de voogdij o-ver deze 16 kinderen
is voorzien.
Op 1 Januari 1925 waren aan den
Voogdijraad nog toevertrouwd jwee
kinderen, in wier voogdij niet kon
worden voorzien.
1 wordt verpleegd in het Idiotenge-
sticht Voorgeest; 1 door het Observa
tiehuis te Zetten.
De uitgaven van den Voogdijraad be
droegen in 1924: Proceskosten f329.95
Administratiekosten f 1910.25r', Verpl.-
kosten f2305.05, in totaal f 4545.25s.
De samenstelling van den Voogdip
iraad onderging belangrijke verande
ringen.
Den 26en Januari 1924 overleed de
heer J. P. J. Driessen, die sinds 1900
lid van den Voogdijraad was. De Voog
dijraad verloor in hem een man met
een warm hart voor kinderzorg, van
uitgebreide kennis van personen en ge
zinnen te Leiden, en door wiens werk
zaamheid de Vereeniging Liefdewerk
tot Kinderbescherming een krachtige
steun is geworden voor het werk vari
den Voogdijraad.
In zijn plaats werd bij K B. d.d. 12
Mei 1924 benoemd de heer J. P. Creygh
thon, wonende te Leiden.
Den 29 Mei 1924 overleed het oudste
lid de heer W. Pera. Hij was van den
aanvang af, 190., lid en hij heefc zijn
taak vervuld met een zeldzame toewij
ding en ijver tot het laatst van zijn
leven, te meer te waardeeren in een
tijd, waarin ^stille- belanglooze mede
werkers niet gemakkelijk te vinden
zijn. In zijn plaats is benoemd hij K.B.
d.d. 23 Aug. 1924 de heer J. Karstens,
wonende te Leiden.
Bij hetzelfde Koninklijk Besl. werd
aan Mr. P. A. Pijnacker Hordijk, te
Leiden op zijn verzoek eervol ontslag
verleend als lid van den voogdijraad,
met ingang van .l November 1924. Met
leedwezen zag de Voogdijraad dit ijve
rig lid vertrekken. In deze vacature
was op 31 L>ecemher nog niet voorzien.
Op 31 December was de Voogdijraad
samegnesteld als volgt:
Mr. J. Schokking, voorzitter. Mej.
D. M. J. Coebergh, Mevr. A. C. Mon-
tagnevan der Lee, Mr. A. van der
Eist, J. P. Creijghton, J. Karstens,
(leden) een vacature, Mr. P. E. Brïët.
Secretaris.
Herv. (Geref.) Staatspartij.
Voor de Leidsche afdeeling van de
H.G.S. heeft Vrijdagnv nd Ds. J. Wil-
lemze uit Groningen een rede gehou
den over „wat wil toch de H.G.S."
De spreker leidde de noodzakelijk
heid van deze herhaalde uiteenzetting
af uit enkele uitingen van leiders uit
andere Chr. Staatkundige partijen,
zooals de heeren prof. Visscher en
den Ouden, die naar spr. zeide blijk
geven van het bedoelen der H.G.S.
NUMMER T51l
p.ie*s te begrijpen. Spr. uitte er daar
bij zijn verwondering over, dat men
reeds nu was vergeten, wat de H.G, t
S. in 1921 eens in een manifest had
uitgesproken.
De H.G.S., vervolgde spr., wil iets
anders dan de heers diende richting
in de C.-H. Unie; zij wil de regeering
hebben geschoeid op Gods .Woord.
Zij' wil slechts alle burgers gelijk be
handelen wanneer de geheele wetge-1
ving naar eisch van Gods Woord kan
worden omgezet; zij spedaal wil
grondwetsherziening in „Nederland-
schen" geest en volstrekte souvereini-
teit van Oranje; zij .speciaal wil weer
bepalen dtat de vorst van prot. belij-
denis moet zijn, teneinde het protes-
tantsch karakter der natie te hand
haven.
Van de tactiek der Chr. pol. par
tijen die het kwaad willen overwin
nen door meer Christenen in de re
geering te brengen verwachtte spr.
niets omdat zij gebonden blijft, aan
den wil van een tijdelijke meerder
heid in de volksvertegenwoordiging.
In dit verband noemde spr. ook het
streven naar organisatie onder de
maatschappelijke groepen uit den
booze, omdat dit voortspruit, naar
spr. bleek te meenen, uit een machts
beginsel. Dé Chr. kabinetten hebben.
zoo beweerde spr., in de wetgeving
steeds den volkswil gevolgd, doch zijn
nooit om Godswil met een wetsvoor
stel gekomen.
Heel het afzakken van den weg die
naar Gods Woord is schrijft spr. toe
aan den invloed van ons parlemen
taire stelsel, waarom spr. de volksver
tegenwoordiging van thans liever zou
vervangen door adviseerende licha
men, welke de kroon eenvoudig ad
vies geven. Van de overheid, zei spa:.,
moet leiding uitgaan op het ter
rein van den godsdienst.
Spr. ontkende dat de doorvoering
van art. 36 zou moetein leiden tot
vervolging van anders denkenden.
Die uirreggïng, zei spr., geven de
groote Chr. partijen eraan om er ai
te zijn.(Spr. maakte hierbij verschil
tusschen „uitroeien van den valschen
godsdienst" en „vervolging.'V. De vat
sche godsdienst zou wel verdwijnen,
wanneer de overheid van staatswege
Christelijk onderwijs gaf, en het „pro-
testantsch" karakter der natie hand
haafde. In verband tot dit laatste me
moreerde spr. midden in een bestrij
ding van het A.-R. standpunt enkele
bezwaren welke als regel tegen andere
partijen worden geacht te bestaan.
Wie lichamelijk letsel toebrengt,
gaat in de gevangenis, aldus spr..
maar wie iemand geestelijk wil ver
moorden mag van deze Chr. regee
ring zijn gang gaan. Tevens poneerde
spr. hierbij de stelling dat de be
staande chr. partijen Gods wet bewust
hebben uitgeschakeld „omdat zij toch
niet te verwezenlijken'* zou zijn, wal
spr. in strijd noemde met vraag 115
v. d. Heid. Catech.
De coalitie staat God in den weg,
aldus spr., om Nederland te redden.
.Als de coalitie zonde is, moeten wij
haar verbreken. Wint Links het dan
geen nood, het is Gods zaak. Hi
alleen kan ons redden uit het moera
waarin wij zijn geraakt.
FEUILLETON.
De Loods van Zwaankreek.
Een verhaal uit het verre Westen.
46)
„Ziet u wel? Zelfs Hij moest lijden",
zei Gwen levendig. „Maar ik kan het
u niet uitleggen. De Loods zal het ze
ker graag doen."
Wij gingen lunchen: wanne mais-
koeken, heerlijke melk, en boschbes-
sen. 'tWas een allergezelligst, vroolijk
samenzijn. Bij 't afscheidnemen kuste
mevrouw - Ashley Gwen hartelijk. „Ik
wil graag nog eens terugkomen en
hier bij 'traam zitten", zeide zij.
„O heerlijk Ik zal naar u uitkijken.
Wat zal dat prettig zijn! Hoeveel men
schen komen er nu al naar mij zien!
Met u meer vijf." En toen fluisterend:
„U schrijft dus uw brief?"
Mevrouw Ashley schudde van neen.
.,Ik zal het niet kunnen dóen, vrees
ik; maar ik zal er over denken."
Een tevreden gezichtje keek ons na
door het open raam. Voordat wij af
daalden in den hollen weg, keerde ik
mij om en wuifde met de hand. „De
vrienden van Gwen wuiven haar van
hier altijd "11 laatst vaarwel toe", zei ik.
Dadelijk wend.de uieviouff Ashley
haar paard en groette herhaaldelijk
met haar zakdoek.
,,'t Is aandoenlijk lief, maar onbegrij
pelijk", zeide zij, als tot zichzelve.
„Haar hartje is een echte bloemtuin
geworden."
„Ja, 't is mij ook een raadsel. Den
Loods zeker niet. Die zou het kunnen
ophelderen."
„Is er iets, dat uw Loods niet kan?"
„Probeer u het maar eens", waagde
ik te zeggen.
„Dat zal ik; maar ik kan niemand
toelaten in mijn tuin, vrees ik."
Bij Ashley-Hoeve gekomen bedank
te zij mij heel vriendelijk. „Gij hebt
mij een grooten dienst bewezen", zeide
zij, mij de hand reikende. „Ik zal de
zen dag niet licht vergeten."
Toen ik den Loods alles aangaande
ons bezoek had meegedeeld, barstte hij
los: „Wat een domme en ingebeelde
dwaas ben ik geweest! Ik heb nooit
bedacht, dat ook op haar leven een-
schaduw kon rusten! Wat zijn wij
toch kortzichtig.'
Voor het verdere van dien avond
kon ik bijna geen woord meer uit hem
krijgen.
Dit was het eerst? van vele -
Lin aan Gwen. Geen gïnj vc
bjj, 01 mevrouw Ashley sloeg hït pad
in naar Meredith's huis, om een uur
tje bij Gwen te zitten. Menigmaal vor»a
cle Loods haar daar; maar hoewel het
altijd aangename uren voor hem wa
ren, was hij toch meestal heel stil na
zijn terugkomst. Hij tobde over me
vrouw Ashley.
„Zij is allerbeminnelijkst en doet
Gwen enorm veel goed", zei hij eens,
„maar zij is trotsch als Lucifer. Zij
ligt overhoop met haar naaste familie,
en dat bederft haar leven. Zij heeft
er mij zoo iets van verteld, maar duldt
niet, dat iemand er zich mee be
moeit."
En zie! op zekeren dag komen wij
haar tegen op weg naar het dorp. Toen
wij vlak bij waren, deed zij haar paard
stilhouden en hield een brief in de
hoogte. „Naar huis", verklaarde zij.
„Ik heb hem vanmorgen geschreven'
en nu moet hij zoo gauw mogelijk
weg."
De Loods begreep haar onmiddellijk,
maar zei niets dan: „Uitnemend", met
zooveel nadruk dat wij allebei lachten.
.,Ik hoop het", antwoordde zij, ter
wijl een lichte blos haar wangen be
dekte. „Ik heb wat gezaaid in mijn
tuin
Mij dtmUi, il: zit» liet al ontkiemen"
antwoordde de Loods
Twijfelmoedig schudde zij het hoofd.
„Zoodra ik hiermee klaar ben, zal ik
naar Gwen rijden en wat bij haar aan
'traam gaan zitten."
„Doe dat, mevrouw. Men heeft daar
een zeer goed licht. Wondervolle din
gen kan men uit Gwens raam te zien
krijgen."
„Ja, dat lieve kind. Ik vrees echter,
dat het raam helder wordt gehouden
door tranen."
Zoo sprekende zette zij haar paard
aan en draafde verder, omdat haar
eigen tranen begonnen te vloeien,. Ik
volgde haar .in gedachten langs het
welbekende pad, eerst stijgende tus-
schen de heuvels, dan afdalende in het
gulden licht van den hollen weg, om
eindelijk aan te landen in Gwens ka
mer. Ik zag het bleeke gezichtje la
chen, toen zij samen hij het raam za
ten, terwijl mevrouw Ashley vertelde
hoe alles er vandaag buiten uitzag, en
misschien ook liet doorschemeren hoe
in haar eigen,, tot nog toe onvrucht
baar hartetuintje het bloemzaad be
gon. te ontkiemen.
HOOFDSTUK XX.
Wij vorderen.
De Lor v van de kerk te Z.\
exyyekte veel opzi en in gene cle
streek, en te meer omdat Bill zich to<
commandant had opgeworpen.
„Als ik geld inzet, blijf ik bij he'
spel", verkondigde hij aan ieder, dli
'thooren wou, en hij bleef, zeer ter
voordeele van het werk en tot groot
genoegen van den Loods, die veel te
veel van zijn krachten vergde en rus
teloos arbeidde.
't Was Bill, die de verschillende
ploegen bijeenvoegde, om steenen aan
te voeren voor de fondamenten, en
balken voor de muren, 't Was Bill, die
iederen vrijwilliger het werk aanwees,
waarvoor hij de meeste geschiktheid
bezat. Zoo droeg hij hijvoorbeeld aan
boer Muizert en twee flinke Ieren uit
de Ottawabosschen, die goed overweg
konden met bijl en zaag, het zagen op
van de balken. En toen zij er mee ge
reed waren, maakte hij hun zijn com
pliment en zei, dat een zaagmolen
het hun niet zou kunnen verbeteren.'
t Was ook Bill geweest, die de inkoo-
pen ideed, en zijn onderhandelingen
met Willemsen, den tokohouder, die
in timmerhout en bouwmaterialen han
del dreef, waren van dien aard, dat<
zijn reputatie als uitstekend financier
voorgoed gevestigd was.
(Wordt voroojed).
