Nieuwe Leidsche Courant.
TWEEDE BLAD.
BUITENLAND.
Daputaten-vergadering.
Het Bureau C. C. verzoekt ons het
volgende mede te deelen:
Om veler ongerustheid te stillen mo
ge worden bekend gemaakt, dat nog
niets anders is uitgegaan dan de op
roep in de bladen. De beschrijvingsbrief
is ter perse en zal D.V. einde dezer
week de kiesvereenigingen bereiken.
Er beginnen reeds weer kiesvereeni
gingen uit te stellen. De namen der af
gevaardigden behooren echter 1 April
in ons bezit te zijn. Wie later komt,
loopt gevaar achter het net te vis-
schen.
Onze partij gloeit. Gelukkig! Maar de
zaal van Tivoli groeit niet. Noodwen
dig gevolg, dat waar het aantal stem
hebbende afgevaardigden vermeerdert,
het getal plaatsen voor belangstellen
den kleiner wordt. Men rekene daar
alvast mee, opdat de teleurstelling
straks draaglijk zij. Een plaatselijk
weekblaadje vraagt maar liefst drts
zetels voor haar redactie, terwijl de
uitgever zich nog graag bovendien als
geïntroduceerde toegelaten zag. Men
kan van het goede ook te veel vra
gen!
Willen sommige kiesvereenigingen,
wien dat aangaat, ook nog eens over
wegen, of ze eigenlijk wel recht op toe
gang hebben, als ze haar contributie
aan het C.C. niet voldoen? In elk ge
val zullen ze het wel billijken, als de
andere, die haar verplichtingen trouw
nakomen, in dezen voorgaan.
Ba schoenenindustrie en de weelde
belasting.
In eene dezer dagen te Tilburg ge
houden algemeene Vergadering van
den Ned. R.-K. Bond van Schoenfabri
kanten is o.a.- de „weeldebelasting" ter
sprake gekomen.
Alle aanwezigen bleken principeele
voorstanders van de weeldebelasting,
Bezwaren werden echter gemaakt te
gen de in het ontwerp genoemde grens
van f15.
Unaniem was men van meening dat
werkmanssclïoenen, orthopaediseh
schoeisel en waterlaarzen vrijgesteld
behporden te worden van belasting.
Door de vertegenwoordigers van de
schoenfabrikanten, die het betere-kwa-
liteits-schoeise! vervaardigen, werd be
toogd, dat de grens minstens op f 18
gesteld dient te worden.
Na Ti uitvoerige bespreking werd ten
slotte besloten, om den betroken Mi
nister mede te deelen, dat de Bond van
meening is, dat, althans voor heereri-
schoeisel de grens moet worden ver
hoogd tot f 17.50. De vertegenwoordi
gers der betere fabrikaten behielden
zich echter het recht voor om een en
ander nader onder het oog te zien en
met verder strekkende voorstellen te
komen.
Hat gebouw van „Bloembollencultuur"
Naar de voorzitter van de Alg. Ver.
voor Bloembollencultuur mededeelde,
is officieel over de aanbieding van. het
Brongebouw te Haarlem niets bekend.
Het gebouw wordt, wat het inwendige
betreft, niet gunstig voor verenigings
gebouw beoordeeld.
Het trampersoneel te Haarlem.
Op de conferentie tusschen de direc
ties van de Noord-Zuid-Hollandsche
tram en de personeelbonden heeft de
directie de volgende toezeggingen ge
daan: een geheele of gedeeltelijke uit
betaling van de jaarpremie bij een gun
stige uitkomst van de exploitatie ge
durende de tentoonstelling; geen loons
verlaging of arbeidsverlenging voor
1926 en herziening van de minimum-
lóonen. De door de Ned. Ver. van Spoor
en Tramwegpersoneel gevraagde 10
loonsverhooging is van de hand gewe
zen.
FEUILLETON.
De Loods van Zwaankreek.
Een verhaal uit het verre Westen.
4)
't Verre Westen bracht hun waren aard
aan 't licht, soms tot hun eer, dikwijls
tot him schande. Hoofd der Club was
Jonkheer Frederik Ashley, een groote
goedige man, met een uitstekende ge
zondheid,. een flink inkomen, en een
mooie vrouw, de dochter uit een oud
Engelsch geslacht. Op Ashley-Hoeve
werden de voorvaderlijke tradities in
eere gehouden voor zoover dat moge
lijk was. Jonker Frits verscheen op de
wolvenjachten in rijbroek en kaplaar
zen, en ook binnenshuis was alles op
Engelsche leest geschoeid. Kenschet
send vóór het leven in 't Verre Westen
was echter, dat zijn twee vee.drijvers,
Hi Kendal en Bill B-rondo, zich maat
schappelijk geheel zijn gelijken voel
den, al gaven zij dadelijk toe, dat de
tegenwoordigheid van zijn schoone sta
tige vrouw lien verlegen makte. Ash
ley was een door en door goed mensch,
volkomen berekend voor het werk van
een heereboer, en te veel edelman om
zich iets te laten voorstaan op zijn hoo-
Nederiand en België.
De besprekingen, welke sedert eeni-
gen tijd tusschen het Belgir.chc en het
Nederïandsche departement van buiten
landsche zaken zijn gevoerd met het
oog op een wederopneming van het in
1920 ontworpen verdrag tot herziening-
van eenige bepalingen van het tractaat
van 1839, zijn thans zoover gevorderd,
dat een definitieve regeling van het
vraagstuk als grondslag voor de toe
komstige betrekkingen tusschen beide
landen kan worden tegemoet gezien.
De Zomertijd.
Naar de voorzitter van de Eerste
Kamer mededeelde, zal het wetsont
werp inzake afschaffing van den zo
mertijd op Donderdag 2 April door
die Kamer in openbare vergadering
worden behandeld.
Naar de Telegr. uit betrouwbare
bron verneemt, kan verwacht worden,
dat 28 k 29 Eerste-Kamerleden zich
zullen verklaren tegen het wetsvoor
stel tot afschaffing van den Zomer
tijd. Mochten van hen bij: de stemming
geen, of slechts zeer enkele leden ont
breken, dan zou dus de handhaving
van den Zomertijd verzekerd zijn.
Oud-minister Jansen.
Te 't-Gravenhage is, 84 jaar oud,
overleden de heer J. C. Jansen, oud-
Mnister van Marine, oud-lid van de
Tweede Kamer en gewezen wethouder
van de gemeente 't-Gravenhageu
Bond van melkveehouders.
In de Landbouwbeurs te Utrecht is
gisteren een ledenvergadering gehou
den van den Bond van Melkveehou
ders.
De voorzitter, de heer Jongerius,
zette in zijn openingswoord uiteen,
dat' de toestand van de melkveehou
ders niet rooskleurig is. De inkoopor
ganisaties drukken de melkveehouders
terug. We zitten onder de fabrieken.
Daarom, aldus spr., moeten wij niet
plaatselijk, doch provinciaal en zelfs
landelijk optreden.
Besloten werd een verzoekschrift
aan de Eerste Kamer te zenden om
'het wetsontwerp tot afschaffing van
den Zomertijd aan te nemen. Na uit
voerige besprekingen werd liet voor
stel van den melkhandel aangenomen,
dat d;e melk aan de slijters geleverd
zal worden tegeri IOV2 óent per liter
franco stad; 9V2 cent per liter van de
boerderij af ten 9 cent voor de indus-
triemelk. De prijs voor de consump-
tiemelk aan het publiek bedraagt daar
door 15 cent.
Be Nationale Unie.
Tot de Nationale .Uhie, waai van de
heer v. d. Voort van Zijp ais de toe
komstige leider wordt gedoodverfd, is
o.a. toegetreden mevrouw Bakkinga
v. d. Brink, geb. Ozinga, die naar
Dr. van Ravesteijn in „De Tribune"
vertelt kortgeleden nog lid en se
cretaresse was van de afd. Haarlem
der communistische partij in Neder
land. Ook is er een bij, die pas ver
klaard had dat liberalen en socialis
ten elkanders candidaten best kunn_n
steunen.
Wij vermelden dit, schrijft „De
Zeeuw", niet om iemand iets onbe
hoorlijks te verwijten. Wij gelooven
nog steeds aan mogelijkheid van op
rechte overgangen na bekomen betere
inzichten. Het is alleen maar wat op
vallend.
De weeldebelasting.
De vereeniging van Indische Ver
lofgangers heeft, naar het Haagsche
Aneta-kantoo'r verneemt, aan den Mi
nister van Financiën en aan de Twee
de Kamer verzocht het daarheen te
leiden, dat met betrekking tot de weel
debelasting koloniale personen, met
verlof, vrijgesteld worden van het be
talen van belasting voor verblijfkos
ten en pension of hotel voor zoover
deze kosten een zeker minimum per
dag niet overschrijden, en aan be
doelde personen bij terugkeer naar
Indië vóór afloop van het belasting
jaar, evenredige ontheffing te verlee-
nen van de Verdedigingsbe'asting II.
geren stand. Hij bezat de grootste hoe
ve in die streek, en was een der wei
nige lieden, die er geld uit wisten te
slaan.
Ashley's beste vriend, of beter mis
schien, degeen met wien hij het meest
verkeerde, was een man, dien zij „de
Prins" noemden. Niemand wist zijn
familienaam, maar iedereen zei, dat
hij uit een aanzienlijk geslacht stam
de, en wat zijn voorkomen en manie
ren betreft, kon men zijn afkomst wer
kelijk .niet hoog genoeg stellen. Hij
leefde hoofdzakelijk van een jaargeld,
maar daar het hem werd uitbetaald
door Ashley, wist niemand waar dat
geld vandaan kwam, noch hoe groot
het bedrag der som was. Hij was, naar
het uitwendige te oordeelen, wat men
zou kunnen noemen een modelman;
nommer een in alles wat in 't Verre
Westen tot aanbeveling strekt. Hij kon
een stier hij de horens vatten, en ver
stond de kunst 0111 de kudden in bloei
te doen toenemen; was de beste kaart
speler en kon zooveel whisky verdra
gen, dat hij de bewondering opwekte
van zijn vrienden en de afgunst van
zijn vijanden. Wat het africhten van
een pony betreft, iets waarin de bewo
ners van het Verre Westen bijna drier
niemand overtr offen worden: Bill
VRIJDAG 27 MAART 1925
Conversies en kapitaalmarkt.
Een merkwaardige toestand op de
Nederïandsche kapitaalmarkt, merkt
weekblad „In- en Uitvoer" op.
Aan de eene zijde mislukken offi
cieel achter elkander een drietal emis
sies, aan de andere zijde is er een
groot aanbod van geld, ook vóór be
legging op langen termijn. Wat zal
het gevolg zijn van deze onevenwich
tige verhouding? LWe kunnen hier
slechts de factoren aangeven, die in
vloed zullen oefenen, temeer waar het
ons onbekend is welk bedrag van deze
leeningen in vaste handen is overge
gaan.
Het lijkt echter niet onwaarschijn
lijk, dat een zeer groote post obli
gaties ongeplaatst zal zijn. Wat nu;
zou tegen de verwachting in, in den
eersten tijd de kapitaalrente weder da
len, dan zouden deze obligaties via de
beurs en de bankbijkantoren hun weg
vinden, maar anders zal het geheel
van de politiek der betrokken emit-
tenten afhangen. Het blijft voor de
bankgroep, die bijv., gezien het groote
aanbod op de Nederïandsche geld
en kapitaalmarkt, een emissie zou wil
len financieren, steeds een groot ge
vaar, dat er nog een zekere hoeveel
heid, qua soliditeit aan obligaties in
portefeuille aanwezig 'is. Het is name
lijk niet aan te nemen, dat wanneer
er bijv. een goede stedelijke obliga-
tieleening aan de markt komt die 5.25
pet. netto oplevert, dat dan bijv. de
emittenten der niet geheel geplaatste
5 pet. Den Haag, die 5.08 pet. rende
ment oplevert de uitgiftekoers op 98V2
pet. zullen handhaven.
Zooals dus niet vlotweg rekening
gehouden wordt met de gestegen ka
pitaalrente zal, naar de meening van
het blad, de Nederïandsche kapitaal
markt uiterst labiel zijn en zal het
voor hem, die bereid is obligaties met
een iets hooger rendement *te emit-
teeren nog moeilijk zijn, zijn leening
onder te brengen, gezien de onzeker
heid wat er met de niet geplaatste
stukken der vorige emissies gedaan
zal' worden.
Uit onze Indiën.
Tegenover piraten paraat.
De Loc. schrijft, naar aanleiding van
de nieuwe gevallen van zeeroof in de
Riouwsche wateren:
De zeeschuimers van Bengkalis dóen
nog altijd van zich spreken
Menige tongkang met rubber en an
der product valt hun ten prooi en naar
piratenaard schromen «ij niet voor een
moord.
Het gezag mocht er nog altijd niet in
slagen dit kwaad bedrijf te bedwingen.
Nie talleen bewees, too dusver het ge
zag, dat het de middelen mist om de
veiligheid in deze Sumatraansche wate
ren rechtstreeks, te beschermen maar het
bewees ook, dat het de middelen mist
om door afdoende pas- en wapencon
trole te lande het rooverst-edrijf te keer
te gaan.
Maar nu stoomde dan de Zeven Pro
vinciën, het eenige groote schip, waar
over Indië nog kan beschikken, er heen
.voormachtsvertoon.
De Zeven Provincincien, die een tour
nee rond Sumatra maakte, zou dan eens
even aan de vermetele roovers laten
zien, over welke macht ons gouverne
ment wel beschikt.
Het ruwe zeevolk zal er niet bijster
van schrikken.
De ware angst zou er pas inkomen,
wanneer ze door een aantal windsnelle
motorbooten met kloeke mannen aan
boord rusteloos tot in hun verste schu'l
hoeken werden achtervolgd- wanneer 'n
ongemakkelijke waterpolitie, door een
even ongemakkelijke landpolitie ge
steund, naar het door Christoffsl uitge
werkte Van Heutz-systeem hun tot
adem-scheppen geen tijd liet en hen
Op de ratten jacht trekt men niet met
van den laaLten onverlaat,
achtervolgde tot en met de arrestatie
een afgeriehten olifant, maar met fret
ten.
Brondo moest erkennen, dat de Prins
het van hem won. Die, placht hij te
zeggen, kan alles berijden wat pooten
aan 'tlijf heeft, ren kikker incluis.
Deze waardeërénde. woorden, komen
de uit den mond van zoo iemand, moch
ten wel de hoogste lofspraak heet sin.
De Prins leidde een zeer eenzelvig
leven. Alleen verwaardigde hij zich nu
en dan een bezoek te brengen aan den
eenen of anderen veefokker, die, al
spoedig onder zijn bekoring geraakt er
niet weinig trotsch op was hem tot
gast té hebben, al was het ook ten
koste van een paar inzetten bij liet
kaartspel. Hij sloot met niemand
vriendschap, ofschoon meer dan een
kon vertellen van bange uren, waorin
de Prins gestaan had tusschen hom
en zijn laatsten dollar, en geen ande-*'
ren dank verlangde dan de belofte, dal
het een geheim zou blijven tusschen
hen heiden. Hij had iets nonchelanls
over zich en om zijn mond speelde ge
woonlijk een cynisch glimlachje, dat
seller por werd, naarmate de hartstocht
in hem ontwaakte. Latcur, dc tokohou
der aan de Halte, vertelde mij eens
lice de Prins bij gelegenheid hardop ge
lachen had. Een vrachtrijder, een Fran-
ccho Mestiés, op reis naar het Noor-
.'f-n. logde een'kaartje mot den Prins.
Voor machtsvertoon zullen roovers
niet zwichten.
Wel voor doelmatig machtsgebruik.
Tegenover piraten heeft men enkel pa
raat te zijn. c
De Tangeranzaak.
Bij de behandeling'van de Tangerang-
zaak door den landraad te Meester Cor
nells, men herinnert zich het bloed
bad, dat op 10 Februari 1924 heeft plaats
gehad, hebben vijf beklaagden schuld
Ijekend. De anderen bekenden gedeelte
lijk en verklaarden meegesleept te zijn,
doch niet uit vrijen wil aan het verzet
te hebben deelgenomen.
De eerste bekaagde Merin persisteer
de, dat Bapa Kaiah hoofdaanvoerder
'Was.
Deze had hem misleid, door hem uit
te noodigen tot het bijwonen van een
feest, had vervolgens de wapens gele
verd en daarop verklaard, dat hij naar
Tjisalak wenschte te gaan, om daar zijn
ouders te bezoeken.
Onderweg hadden ze politie en mili
tairen ontmoet. Toen de botsing plaats
had, meende oeklaagde niets beters te
doen, dan zich te verdedigen.
Merin verkaarde dat, indien hem tij
dig verzocht was, de wapenen neer te-
leggen, hij dit zeker gedaan zou hebben.
Oostersche sabotage.
Te Oebroeg (Ned. Indie) had een in-
landsche arbeider een veete tegen den
machine-drijver op de waterkracht-cen
trale. Om zijn wraak te koelen wierp hij
in de oliepotten van een der groote wa
terturbines zand, waardoor de prachtige
machinerieën geheel vernield werden.
Verduistering.
Een postcommies te Palembang heeft
20.000 verduisterd, door middel van
gefingeerde telegrafische postwissels.
De man is gearresteerd.
Oude inscripties.
De heer von Stein Callenfels ontdekte
in het Parésche op de koffie-onderne-
ming Soekaboemi een rotsblok, bevat
tende de oudste Javaansche inscripties,
dateerend van het jaar 687.
Oudere inscripties zijn in het Sanskrit
gesteld.
Rijke koffieoogst.
De resident van Besoeki, die op door
reis te Bandoeng vertoefde, deelde, vol
gens Aneta mee, dat dit jaar een bijzon
der rijke koffieoogst in den Oosthoek
verwacht kan worden.
ERVARINGEN VAN EEN NATUUR
ONDERZOEKER.
Een Londensche natuuronderzoeker
die langer dan twintig jaar in de wou
den van Brazilië heeft doorgebracht,
op zoek naar dieren te land en te wa
ter, heeft in een lezing te Londen ge
houden, merkwaardige mededeelini|?n
gedaan over zijn ervaringen.
Bij het waden door de Amazone en
de zijriviertjes droeg de reiziger steeds
laarzen van rubber, omdat er van alle
kanten gevaar dreigde. Behalve de al
ligator is er de electrische aal, die bij
de geringste aanraking een man kan
verlammen.
Ook noemde Morris een kleinen
visch, niet grooter dan de hand van
een volwassene, en pirania geheeten,
die met zijn sterke, kleine tanden ver
schrikkelijke wonden kan toebrengen.
De pirania's zwemmen gewoonlijk in
groote scholen, en de reiziger had ge
zien, dat ze een os, die in het water
was gegaan om te drinken, in eenige
minuten bijna verslonden.
Maar het meest vreesde hij de men-
schenetende Roodhuiden. Stammen
als de Parantitijnen en de Hoendoe-
roekoes zijn zeer gevaarlijk en verra
derlijk. Zij gebruiken vergiftigde pij
len, en de manier, waarop zij het ver
gift voor die pijlen verkrijgen, is af
grijselijk.
Zij vangen een slang voor dat doel
en plaatsen het hart van een of ander
klein dier even buiten het bereik van
het reptiel, gewoonlijk een jarak of
een groene papaguy, de gevaarlijkste
beesten van het land.
Het duurde niet lang of zijn half-
jaarsch loon was naar de overzijde
van de tafel verhuisd. De vertoornde
vrachtrijder beschuldigde zijn glimla
chende tegenpartij van oneerlijke han
delingen en wilde hem met een gewel
digen slag neerslaan. Maar de Prins
ving, zonder van zijn plaats te komen,
de gebalde vuist op, duwde ze met
kracht achterover, zoodat zij zich wel
moest ontspannen, drukte den Fransch
man nederneder, totdat hij op de
knieën lag, en hield intusschen zijn
hand als in een ijzeren schroef gevan
gen. De man schreeuwde het eindelijk
uit van pijn en smeekte om genade.
Toen lachte de Prins hardop, tikte den
overwonnene op den schouder en zei-
de: Volg mijn raad, vriend, en kaart
niet meer, voordat gij het spel volko
men meester zijt en de kracht van uw
tegenpartij kent. Daarop gaf hij hem
het geld terug met de woorden: Ik heb
geld nocdig, maar niet het uwe. En
teen, terwijl hij zat te kijken naar der.
cngclukkigcn sukkel, die z'n aandacht
verdeelde tusschen zijn geld en zijn
gekneusde hand, lachte hij nogmaals
hardop, een lach, die niet aangenaam
aandeed.
Do Prins was ontegenzeggelijk de bo
i&ngwckkondste figuur van de Club
i
De slang spuwt op liet hart, dat ge-
leidelijk met giftig vocht wordt door
drenkt. De Indianen laten dan het
hart tot bederf overgaan en doopen er j
hun pijlen in.
Morris gewaagde ook van de ge- I
heimzfinnige wijze, waarop sommige j
Indianenstammen in Brazilië, die hon j
derden kilometers van elkaar verwij- j
derd wonen, met elkaar verbinding
onderhouden.
Hij had zelf een Indiaan in zijn
dienst, die op een goeden dag te ken
nen gaf, dat hij naai* zijn stam terug j
moest keeren, omdat zijn vader was
gestorven.
De stam woonde honderden kilome
ters stroomopwaarts van de plaats,
waar de reiziger zich bevond. Maar
later bleek, dat de bediende op den 1
dag, waarop inderdaad zijn vader ge
storven was, van dit feit kennis had 1
gekregen; en het is den reiziger tot op
den huidigen dag een diep geheim htfe
de man aan de wetenschap kwam. I
Land- en Tuinbouw, i
Een gevaarlijke tijd.
De veefokkers leven thans in een 1
gevaarlijken tijd, althans een deel hun-
ner.
„Waarin bestaat dan het gevaar van
dezen tijd?" zult ge vragen. „Wordt
soms bedoeld het gevaar dat zoo onr i
dezen tijd van het jaar bestaat in het j
geboren worden van veel jonge die-
ren?"
Niemand die eenige ervaring heeft f
in het bedrijf zal ontkennen dat dit
gevaren meebrengt. Behalve de moei
lijkheden die zich bij de verlossing 1
kunnen voordoen, zijn daar nog de j
gevaren van uierziekten, de storingen
in het schoon worden, enz. enz. te I
veel om op te sommen. Bovendien1
wordt het leven van het jonge dier
bedreigd door veel ziekten, besmet
telijk of niet besmettelijk.
Op veebedrijven van eenigen om
vang zijn zoo in 't voorjaar de teleur
stellingen wel eens groot. Wanneer
dan echter alles is gedaan wat gedaan
kon worden, dan heeft men geen zelf
verwijt.
Anders wordt dit wanneer men de
een of andere tegenslag kan wijten
aan verzuim of slordigheid.
Maar nu redeneer ik hierover door,
alsof dat het gevaar was waarop ik
(meende de fokkers te moeien attent
maken.
Het gevaar door mij bedoeld is van
heel anderen aard, en bestaat om de
zen tijd van het jaar niet op zijn minst.
Het isi thans de tijd dat ieder die geen
fokstier heeft, uitziet naar zoo'n exem
plaar.
En als men dan er een tegen 't
lijf loopt die voor geschikten prijs kan
worden gekocht, dan slaat men toe.
Over een jaar of vier, als men de
vaarzen door dezen stier verw ïkt, een
jaar heeft gemolken, komt men tot
de wetenschap in het voorjar.r 1925
een dom stuk te hebben uitgehaald
door een stier te koopen waarvzm men
niet eens wist wat vader en moeder i
dat dier heeft gehad nog minde hoe
veel melk met hoeveel percei it vet
deze moeder heeft gegeven. „Di is een
stier koopen met papieren" zult ge
besluiten? Neen, ook dat niet. Alle
„papieren" zijn niet goed, evenmin als
alle getuigschriften. Als men een ge
tuigschrift leest, moet men ook let
len op wat er niet in staat. Laiit ik'
voor den zooveelsten maal den vee
fokkers aanraden, koop alleen een
stier met goede getuigschrii "ten,
nimmer een er zonder, nog mil ider
een met slechte, voor zoover ge er
in slaagt daarvan inzage te ver! crij
den. Over vier jaar wreekt zich c ilke
slordigheid op dit gebied. Dat a vaS
het gevaar door mij bedoeld, en dat
juist kenmerkend is voor de maa nd
die komt. In April maar vooral in
de eerste dagen van Mei gebeur en
de meeste ongelukken op dit terrein.
J. W. BAKKER.
der Edele Zeven, enzijn woord had
meer gezag dan dat van iemand an
ders. Een Edinburgsch student, Bruce
geheeten, volgde hem als zijn scha
duw. Dit jonge mensch had iets ge
daan aan philosophic, redeneerde
graag, was koppig van aard en met
hart en ziel verknocht aan den Prins.
Zijn "grootste eerzucht was even hoog
hartig en statig te kunnen optrederj,
als hij. Maar daar hij wat vierkant en
gedrongen was, een open goedhartig
gelaat had en een luide doordringende
stem. zoo vielen zijn pogingen, om zijn
vriend na te bootsen, in 't water. 21ke
mail bracht hem een blief van huis.
In 't begin van onze kennismaking liet
hij mij wel eens een brief lezen, maar
toen de inhoud meer en moer blijken
ging dragen van bezorgdheid om r.i-
nentwil, kreeg ik ze niet meer :c y.i- n.
Dat was maar goed, want ik vatte niet
hoe het mogelijk was die brieven te
lezen en een leven te leiden, ais liij
deed. Arme Bruce! Hij had goede op
wellingen en was edelmoedig van hnr;
maar de Vergunningavonden, de jacht
partijen, het kaarten, de buitenspel i,.
righeden van de Club, waren meer dc n
hij kon verdragen.
(Wordt verv lgc!/
