jmËtëSÖAG 28 fmjxm M5'
Nieuwe Leidsche Courant.
TWEEDE BLAD.
Wat de bladen zeggen.
Plaatselijke Keuze.
Blijkens ingezonden stukken in de
Nederlander heerscht er in Chr
Hist, kringen sterke ontstemming over
de houding van het vijftal Chr. Hist.
Senatoren die het wetsontwerp tot in
voering van Plaatselijke Keuze hielpen
verwerpen.
Ds. van Krevelen, de secretaris van
de N.C.G.O.V. schreef ó.m.:
Deze heeren wisten, dat het lot va^
het Ontwerp in hunne handen la:
toch hebben zij het oorbaar geacli
hun stem er tegen uit te brengen. A
voelen dit als een kaakslag in het r
gezicht der voorstanders vg.n P.K. en
want dat zou op zichzelf zóo erg
niet zijn! wij voelen het als, zij het
niet zoo bedoeld, als een daad van
vijandschap tegen het Godsrijk.
Maar wij willen hierover niet voort
gaan. Wij moeten gelooven, dat de vijf
heeren hun besluit genomen hebben
na ernstig gebed en dat zij hebben ge
handeld in het volle besef, dat zij ook
van deze daad verantwoording schul
dig zijn aan God. Alleenlijk hopen we,
dat zij voor den Alwetende op deugde
lijker wijze rekenschap zullen kunnen
afleggen dan in de Volksvertegenwoor
diging, want wij vreezen, dat de „hoog
heid der Eerste Kamer" niet zoo heel
zwaar weegt bij Hem, die den hoovaar-
1 dige wederstaat en den nederige ge
nade geeft.
Wat wij nu hier, inDeNederlan-
d e r, gaarne wilden zeggen is dit, dat
de daad dezer vijf heeren een daad van
vijandschap is tegen de Christelijk-
Historische Unie. Maar zelden in de
gansche geschiedenis der Unie zal
een tegenstander haar zooveel kwaad
hebben gedaan als nu deze vertegen
woordigers der Unie in den Senaat.
Zij hebben blijk gegeven van een poli
tieke verblindheid en een hooghartige
eigenwijsheid, die aan het ongeloofe-
lijke grenzen.
Wil de Unie dat bij de komende Ka
roerverkiezingen niet sterk voelen, dan
zal zij zich duidelijk moeten uitspre
ken tegenover de buitenwereld, het on
omwonden verklaren dat zij met haar
vertegenwoordigers in de Eerste Ka
mer niet accoord gaat. Van het Hoofd
bestuur, de Kamer- en Statenkringen,
van de plaatselijke Kiesvereenigingen
zal een luid protest moeten uitgaan-
"<oo zal de Unie moeten trachten weer
goed te maken wat door de vijf Eer
ste Kamerleden bedorven is.
En een andere inzender, de heer
Jpogwerf te Rotterdam merkte o.m. 't
olgende op:
„Kennen zulke hooge volksverte-
nwoordigers het arme volk wel?
i Waarom vond het gloedvolle woord
van Prof. Slotemaker de Bruine geen
eerklank in hun ziel al paste het
jan niet voor hun verstand?
Als zulke volksvertegenwoordigers
.riet na een getrapte verkiezing waren
gekozen, waren ze zeker niet bij aftre
ding herbenoemd.
Maar ook nu moet elke Chr. Hist.
Kiesvereen. weten wat haar te doen
staat bij de keuze van leden der Pro
vinciale Staten.
Naar aanleiding hiervan schrijft de
Nederlander, die niet alle uitdruk
kingen van de inzenders voor haar re
kening neemt, een artikel waaraan wij
het vagende ontleenen:
„Het voorstel was van zoo beschei
den aard. Zeker, het maakte een slem
ming mogelijk onder de ingezetenen
over het verbod tot drankverkoop in
de gemeenten. Maar deze stemming
zou niet meer zijn dan een verzoek;
aan de Overheid bleef de beslissing.
Men zou zelfs kunnen zeggen, dat de
hoofdinhoud van het voorstel, hoewel
veel moeilijker uitvoerbaar, ook thans
mogelijk is. In zekeren zin lag de
grootste beteekenis van het voorstel-
Rutgers-Bakker in zijn getuigenis.
Tegen dit getuigenis verklaarden
zich vijf Christelijk-historische leden
van de Eerste Kamer niet om den
inhoud van het voorstel, maar omdat
er continuïteit in het Staatsbestuur
moest zijn, omdat de indiening van het
voorstel geschiedde binnen dertien
maanden, nadat een gelijkluidend voor
stel door de Eerste Kamer was verwor
pen en omdat deze spoedige weder-in-
diening blijk zou geven van gebrek
aan eerbied voor dit hooge College.
Dit argument heeft zeken waarde.
Maar, zoo ooit, dan schijnt 't ons hier
ten onrechte gebruikt.
Behoudens grondwetsherziening of
andere buitengewone omstandigheden
zal zich nimmer weder een zoo rede
lijke en verdedigbare aanleiding voor
doen tot weder-indiening van een ver
worpen voorstel, als thans het geval
was.
De Eerste Kamer treedt af in twee
gedeelten, telken drie jaren de helft
der leden. Er blijft dus altijd zekere
continuïteit in hare samenstelling. In
RECLAME
Slapeloosheid.
Overspanning, Gejaagdheid, Prikkelbaarheid,
Examenvrees. Gebruik hiertegen de zenuw-
stillende en zenuwsterkende Mijnhardt's Zenuw
tabletten.
Koker 75 cent. Bij Apoth. en Drogisten,
1923 echter, dus na de eerste verwer
ping van het voorstel, is de Eerste Ka
mer ontbonden, eii is gekozen een ge
heel nieuwe Kamer, voor het eerst op
den grondslag van evenredige verte
genwoordiging.
Voor het eerst sedert vele jaren
wellicht voor het laatst in langdurig
tijdperk waren voor de Eerste Ka
mer, zoowel de keuze, als haar grond
slag, geheel nieuw. Hierin lag, voor de
overtuigde voorstellers, eene aanwij
zing, dat het juist nu de tijd was hun
wetsvoorstel weder in te dienen.
Het wil ons voorkomen, dat op de
beteekenis dezer omstandigheid door
de vijf Christelijk-historische tegen
stemmers niet voldoende is gelet."
De Glindhorst.
Over het droeve drama, dat zich op
De Glindhorst Leeft afgespeeld, aldus de
Rotterdammerhebben wij tot hiertoe
gezwegen.
Niet uit onverschilligheid.
Maar omdat wij geen behoefte gevoel
den aan versterking van de publieke
verontwaardiging, ten deële ongetwij
feld ongemotiveerd, maar waarin ook de
onzuivere elementen geenszins ont
breken.
Van het Haagsche blad „Het Vader
land" ging de onthulling uit, die ook
den stoot gaf tot de vragen, door een
Tweede Kamerlid aan den Minister van
Justitie gesteld.
Welnu, een redacteur van datzelfde
„Vaderland" heeft* thans een tweetal
dagen op De Glindhorst vertoefd en van
zijne ervaringen in enkele artikelen ver-
•slaa: gedaan.
Ziin hoofdindruk is deze:
„Bij dit onderzoek was eigenlijk voor
Ons de hoofdzaak er achter te komen, in
hoever de bekende gebeurtenissen op de
kinderen hadden ingewerkt, en dus het
droeve verleden in hen voortleefde. Dat
was toch voor ons hoofdcriterium, of de
Glindhorst te handhaven zou zijn. De
directeur, vergezelde ons op den tocht
^iio begeleiding beieekende, dat hij zich
rbsohiut, aan onze .wensch pu onderwierp
na verzekerd te hebben, dat de boeren
niets van onze komst afwisten. Ware het
officierswoord van den heer R. Geleynsn
al niet afdoende, zijn vertrouwen wek
kende .persoonlijkheid moet na twee mi
nuten spreken met dezen man allen twij
fel dooden. De keus van den nieuwen
direteur lijkt ons eer gelukkig. Wien
men ook spreekt ieder is het er over
eens, dat deze man in den korten tijd
wonderen heeft ge laan cloor een alge-
heele herschepping van de atmosfeer op
de Glindhorst. Het is een groot geloof in
zijn roeping qn waarachtige tnenschen-
min, welke dezen» jongen man den moed
gaven den Augustusstal te reinigen. Of
hij slagen zal? De toekomst moet het
antwoord geven.
Gaarne erkennen wij, dat de nieuwe
toestand ons is meegevallen. Men weet,
dat de Minister het ontslag van eenige
pachters heeft geëischt. Die menschen
zijn weg. De ontslagenen hebben er
recht op, dat de wereld wete, dat hun
ontslag niet samenhangt met vei grijpen
op sexueel gebied, doch met hun onbe
kwaamheid als opvoeder of als boer, en
met onvoldoende verzorging van de aan
hen. toevertrouwde kinderen.
Het bezoek aan cle gezinnen had nog
een bijzonder belang voor ons omdat het
ging om een ons zeer sympathiek stelsel.
We meenen toch, dat gezinsverpleging
zoo heel ver de voorkeur verdient boven
gestichtsverpleging" en dat vooral een
zoo eenvoudig mogelijk-milKeu voor het
verwaarloo. kind een ?gen is.
Welnu, we hebben de gezinnen luk
raak uitgekozen en wij vielen er geheel
onverwachts binnen. De indruk was
onverdeeld gunstig.
Het gereformeerde eindelijk heeft voor
ons geen bijzondere aantrekkelijkheid,
maar wel het stelsel en wij geven den
sympathieken, paedagogisch geschool
den en van een voor het kind warm
voelend hart voorzienen directeur Ge-
leynse een goeden kans, den geschoktcn
haam der Gereformeerden op het ge
bied der Kinderbescherming te herstel
len, mits men zijn wepschen, die mini-
mum-wenschen zijn, met gulle hand
vervult."
Natuurlijk is de man van „Het Vader
land" niet ten volle bevredigd, maar
merkwaardig.is toch zijn getuigenis: „De
indruk was onverdeeld gunstig".
Onze Scheepsbouw.
In de bladen lazen wij, zegt Patrimo
nium, het volgende bericht:
De regeering van New-Foundland
heeft een o^der geplaatst vóór den bouw
van een stoomschip, met een snelheid
van 15 knoopen bij de Scheepsbouw-
Maatschappij „De Nieuwe Waterweg",
te Rotterdam. De order is naar Neder
land geplaatst, omdat de Britsche in
schrijvingen te hoog waren en geen
Britsche werf een spoedige aflevering
kon waarborgen.
Dit is de zestiende Britsche order, die
den laatsten tijd in Nederland is ge
plaatst, in concurrentie met Britsche
werven.
Wij kunnen dus weer concurreeren.,
Er komt weer werk.in het land.
Voor een niet onbelangrijk deel is dit
ook te danken aan de op zich zelf harde
en onaangename maatregelen, inzake
loon en arbeidstijd.
Maaï zoo komt men dan ook in 'den
scheepsbouw de crisismoei'lijkheden al
lengs te boven en ontstaat de mogelijk
heid van verbetering.
Voorzichtigheid valt hierbij ongetwij
feld aan te bevelen. Wij mogen geen
terrein verliezen.
Maar dat straks 'de arbeidsvoorwaar
den in de metaalindustrie herzien moe
ten worden, spreekt van zelf.
Reeds is hier en daar een kleine ver
betering te constateeren.
KERK EN SCHOOL.
Reorganisatie Ned. Herv. Kerk.
Over dit onderwerp heeft onlangs Ds
K'. H. E. Gravcmeyer te Amsterdam ojl
de jaarvergadering der Herv. Geref.
Staatspartij het woord gevoerd.
Wij laten van deze rede, waardoor nie
mand veel wijzer zal zijn geworden, een
gedeelte hier volgen/
Er zijn verscheidenen, die de meening
zijn toegedaan, dat men de zieke, dat is
dus onze Hervormde Kerk, met rust moet
laten gedurende het ziekte-proces dat zij
doormaaktnaderen willen het middel van
de evenredige vertegenwoordiging zien
toegepast Tpm de patiënte te redden. Maar
tegen het 'medicament van de evenredige
vertegenwoordiging heeft spr groot be
zwaar, want bij zulk een vertegenwoordi
ging sanctioneert men eenvoudig de be
staande partijen in de kerk en 'dus past
men een geneesmiddel toe, dat niets beter
maakt, doch over de breuk heciiwerkt.
En door het partijwezen worden juist de
zonden geopenbaard. De kerk zij de kerk
en geen verbond van groepen.
Dan is er een categorie, die het wil
vinden in den modus-vivendi; maar dat
is de toestand van elkander verdragen
en daarmee doet men 4us niet veel meer
dan de gevolgen van de desorganisatie
dekken, opdat men ze niet zien zal. Maar
met die geneesmethode kan men toch
moeilijk vrede hebben, welke wond ge*
neest er nu, door haar eenvoudig on
zichtbaar te maken, waarbij zij in stilte dan
te vi blijft voortbestaan en verergert?
Neen, wat men v4il pogen te genezen,
moet men duidelijk en klaar onder de
ocgen zien, om dan beslist te weten, wat'
er moet worden gedaan om tot genezing
te komen.
Dan zijn er, die luide roepen: Zet alles
de j^erk uit, wat gij daar niet duldt. Op
die leuze antwoordt spreker óók: neen,
dat is de methode niet. Wie zijn wij trou
wens, dat wij ons die uitzetting zoudèn dur
ven aanmatigen? Er is door een der
Amsterdamsche predikanten zoo geestig
gezegd: Wij willen u er niet uitzetten, wij
willen u alléén maar rechtzetten.
Ook spreker wil niemand de kerk' uit
bannen en hij zou er niet aan willen
denken, eigenwijs en eigengerechtigd e:n-
vcuaig te scheiden: hier de *goeden en
daar de niet-goeden.
Neen, reorganiseeren, van de kerk v.41
in het minst niet zeggen: uit elkander
trekken; uiteen scheuren; reorganisatie
van de kerk wil óók niet zeggen ééne
volkskerk, waarin ieder het zijne heeft;
maar réorganisatie wil zeggen: de kerk
réorganisecren zóó, dat de Kerk weder
wordt gebracht onder het Woord van
God en den Heiligen Geest. In dien zin
is reorganisatie van de kerk' een natio
naal belang.
Wie van zulk een reorganisatie verre
blijft staan, die werkt er toe mede, dat
gehandhaafd blijft een kerk, die uiteen
valt in groepen en partijen, een kerk, die
in hare verdeeldheid en stuurloosheid
bloot staat aan het ernstige gevaar van
te worden overheerscht door die andere
kerk, die altoos gereed staat om zich
uit te breiden en tót zich te trekken
wat in onbeslistheid en wankelmoedig
heid niet meer weet, naar welken kant
zich te keer'en: dat is de Roomsche kerk.
En tegenover haar vooral is beginselvast
heid en positief-weten een eerste eisch.
Als de Hervormde kerk als de ware
kerk, historische openbaring van Je
zus Christus niet meer in volle ste-
vigte staat tegenover de Roomsche kerk,
dat is tegenover de ware kerk de valsche
kerk, dan is de laatste des te zekerder
van haar prooi.
Men noeme ons maar opnieuw met
schamperheid in de stem: „die onverbe
terlijke lijdzamen". Zeker, wij zijn lijd
zaam; wij willen de handen vouwen in
biddend opzien en zeggen: geef intus-
schen aan de Synode wat der Synode
is, wjij verwachten alles van het Woord
onzes Heeren.
En daarom wijzen wij niemand aan als
de schuldigen, die de desorganisatie van
de kerk op hun geweten zouden hebben,
wij werpen geen synodaal juk af, wij zet
ten niemand de kerk uit, wij beschuldigen
niemand. Wij voelen ons zelf daartoe te
schuldig aan den toestand van dit oogen-
blik. Van ons zélf uit moet het komen:
schuld-erkening en vergiffenis zoeken bij
Hem. Die het onmogelijke mogelijk maakt.
En die dit doen zal op Zijnen tijd.
Prof. H. H. Kuyper.
Prof. Dr. H. H. Kuyper, hoogleeraat
aan de Vrije Universiteit, heeft Maan
dagmiddag ter gelegenheid van zjjn 25-
jarig jubileum als hoogleeraar in de Se
naatszaal van het gebouw der Vrije Uni*
versiteit receptie gehouden. Deze recep
tie was zeer druk bezocht; onder de vele
aanwezigen waren leden der colleges van
directeuren en curatoren, hoogleeraren,
lectoren, oud-studenten, en studenten der
Vrije Universiteit.
Bij den aanvang der receptie trad naar
voren de heer Tij s H. van Eeghen,
die namens het college van directeuren
Prof. Kuyper dankte voor al hetgeen deze
voor de Vrije Universiteit heeft gedaar*
Spr wenschte den jubilaris namens het
college van directeuren geluk en sprak
den wensch' uit, dat Prof. Kuyper nog
lang voor de universiteit zal worden ge
spaard.
Ds. J. D. v. d. Munnik, emeritus
predikant te 's Gravenhage, die met Dr.
J. C. de Moor van Utrecht deputaten
vodr het verband tüsschen de Geref. ker
ken en de Theologische faculteit der vrije
universiteit vertegenwoordigde, sprak'hie:-
na den jubilaris toe. Hij dankte Prof.
Kuyper voor al zijn' arbeid en de wijze,
waarop deze zijn onderwijs aan de uni
versiteit steeds heeft gegeven, zoodat de
deputaten voor het verband nooit een aan
merking behoefden te maken. Hij1 sprak
de beste wenschen uit yoor Prof. Ku»-*
pers verderen arbeid.
Dr. H. H. Kaajan uit Utrecht voerde
als voorzitter van de commissie uit de
oud-leerlingen en leerlingen van den ju
bilaris het woord. Spr gaf de Verzel^erirfg
dat de oud-studenten zich con amore op
gemaakt hebben, om hun leermeester op
dezen zijn feestdag, welke ook voor hsn
een feestdag is, te huldigen. Hierna her
innerde spr er aan, dat de dissertatie van
den jubilaris reeds werd genoemd een pro
fetie van verderen rijken oogst en hij
merkte op,- dat door de verschijning van
zijn andere werken deze profetie is uitge-
kömen. Spr schetste den jubilaris als een
geleerde van alzijdige, breede en goed
georiënteerde ontwikkeling, een kerkhis
toricus en canonicus van den eersten rang,
een man, wiens beginseltrouw ongerept
is, die met heel zijn ziel Calvinist is en
wiens arbeid aan hooge eischen beant
woordt, niet het minst door den schoonen
stijl en taal, waarin de resultaten van zijn
studie worden aangeboden.
Spr herinnerde eraan, hoe frisch de col
leges van den jubilaris zijn en hoe 'n
model-promotor hij is. Hij besloot met
den wensch, dat Prof. Kuyper nog jaren
zal mogen arbeiden, opdat ook nog een
deer velen gekoesterde wensch, n. 1. dat
de jubilaris nog zijn Gereformeerde Kerk-
ge:chiedenis van Nederland zal kunnen
schrijven, yervuld zal worden.
Namens oud-studenten en studenten
bocd spr hierna Prof. Kuyper een al
bum aan, bevattende de namen van hen,
die ertoe hebben bijgedragen, dat het
portret van den jubilaris door een Ne-
derlandsch kunstenaar zal worden ge
schilderd, welk portret dan een plaats zal
krijgen in de Senaatszaal der Vrije Uni
versiteit.
Prof. Kuyper zeide diep getroffen ie
zijn door de hulde hem gebracht. SpL
heeft steeds als levensdoel gehad te ar
beiden voor het Koninkrijk Gods en nu
25 jaar geleden heeft hij met schroom
zijn arbeid als hoo^leeraar aanvaard, om
dat hij zoo hoog opzag tegen den arbeid
zijner voorgangers, zijn vader, wijlen dr.
A. Kuyper, en diens greoten vriend, wij
len Prof. Dr. F. L. Rutgers. In zijn ar
beid is spr echter steeds gesterkt door de
liefde en trouw van zijn studenten en van
het Gereformeerde -volk en zijn grootste
Icon op dezen dag is de liefde en toege
negenheid, die hem 2,0,0 hartelijk werden
geschonken. -
Spr hoopt, dat hem nog vele jaren zul
len gegeven worden om te arbeiden. Be»
lof ten voor de toekomst kan hij niet doen,
doch hij hoopt, dat hem de gelegenheid
zal worden gegeven de stof, die in zijn
dictaten ligt verzameld, nog nader uit
te werken. Spf is dankbaar voor de hulde
hem gebracht, doch hij wenscht die hulde
neer te leggen aan de voeten van zijn
God, die hem heeft bekwaamd.
De rector-magnificus der Universiteit,
Prof. Dr. L. B o u m a n, voerde hierna
namens den academischen Senaat het
woord. Spr huldigde den jubilaris als een -
man van wetenschap, wiens beteekenis
iris kerkhistoricus en canonicus zeer groot
is, doch ook als collega, wiens adviezen
in den Academischen Senaat op hoogen
pi^js wórden gesteld.
Namens de hoogleeraren bood spr den
jubilaris als blijvend aandenken aan dezen
dag een zilveren sigarenkist aan.
Daarna kwamen nog zeer velen den
jubilaris hun gelukwenschen aanbieden.
Do driejaarlijksche verrekening.
Op initiatief van den gedelegeerde voor
het 6e district van den schoolraad, werd
Zaterdag 24 Jan. j.l, in de Chr School
te Alkmaar een vergadering gehouden
van de afgevaardigden der schoolbestu
ren in het noordelijk deel van het district.
Besproken werd de driejaarlijksche ver
rekening met de Gemeentebesturen.
Mr. J. Terpstra, secretaris van den
Schoolraad, was aanwezig tot het geven
van advies.
De meeste schoolbesturen hadden af
gevaardigden gezonden.
Vele vragen werden gesteld, die door
den heer Terpstra werden beantwoord
De heer Van Zijl Langhout, uit Pur-
merend, was de tolk der aanwezigen, toen
hij dank bracht voor 't bijeenroepen de-
der vergadering, waardoor de besturen
op zoo'n gemakkelijke wijze alle gewensch-
te inlichtingen konden ontvangen.
Een eigenaardige ceremonie.
De vorige week' heeft te 's Hertoger»
bosch in de kerk der paters Redempto
risten een merkwaardige gebeurtenis
plaats gehad.
Daar werd n.l. de iste luitenant der
jrenadiers A. J. Piron als kloosterling
in de Congregatie dier paters opgenomen,
welke plechtigheid door tal van vrienden
en verwanten, mitsgaders vertegenwoor
digers der Roomsche Officieren- en On-
derofficieronvereenigingen, werd bijge
woond. In officiersuniform groot tenuu,
trad de postulant voor het altaar, waar
hij verzocht in de congregatie te worden
opgenomen.
Daarna h ad de inkleeding .plaats, waar
bij de militaire uitrusting verwisseld werd
voor het grauwe ordekleed. Knielend voor
•een Mariabeeld bood de officier de moe
der Gods zijn degen aan, welke van nu
af zal zijn vervangen door een rozenkrans
Het Calvijnfonds.
Naar de „Heraut" mededeelt, is op.
31 December 1924 opgericht het Cal
vijnfonds. Een gever, die zijn naam niet
noemen wil, heeft door een der Geref.
Predikanten, die eveneens onbekend wil
blijven, een bedrag van f 10.000 geschon
ken ten behoeve van de Vrije Universiteit,
speciaal met de bedoeling, het contact
tusschen de Universiteit en het Geve.
formeerde leven in het buitenland te ver
sterken. Teneinde dit doel te verwei*
kelijken is een afzonderlijke stichting iu
het leven geroepen. Bedoelde f 10.000 ii
daarvoor het stichtingskapitaal.
Volgens de acte van oprichting heeft
de stichting ten doel de bevordering van
het contact der Vereeniging voor Hoo-
ger onderwijs op Gereformeerden Grond
slag, gevestigd te Amsterdam, met het
Gereformeerd wetenschappelijk leven el
ders, speciaal in het buitenland.
Zij tracht dit doel te bereiken door het
doen houden v&i lezingen door Neder-
landsclm geleerden van Gereformeerde
richting in het buitenland of door het doen
houden van lezingen door buitenlandsche
vertegenwoordigers der Gereformeerde le
vensopvatting in Nederland of door het
doen vertalen ^an wetenschappelijk wer
ken, benevens door alle andere wettige
middelen, die voor het bereiken van dit
«loei dienstig kunnen zijn.
ZUINIG HUISHOUDEN.
Een onzer lezeressen, die onlangs
haar instemming betuigde met het
plan een vrouwenrubriek te beginnen
een plan dat wordt uitgevoerd,
zcodra het met ons bedrijf geheel in
orde is, vroeg ons dan ook eens
faan te geven hoe men zuinig kan
huishouden.
Nu is dat een gemakkelijke vraag,
waarop ,'t al heel moeilijk is, een be-
hooriijk antwoord te geven.
Misschien echter dat onderstaande
(opmerkingen, die we in een der bla
den vonden, alvast van eenig nut kun
nen zijn, waarom wij ze hier laten
volgen
In nog heel veel huishoudens, zelfs
in die waar zuinigheid noodzaak is,
(wordt jaar na jaar nog veel te veel
geld verspild aan dingen, die men
niet ncodig had, of die eenmaal ge
kocht, verknoeid zijn geworden.
Neem b.v. alle wrijfwas, poetspo-
ïnade, glanspoeder, kachelpotlood en
aldie kleine ingrediënten, die men
dagelijks noodig heeft. Het helpt niets
om die roekeloos en met grooüe hoe
veelheden te gebruiken, daarbij den
kend, dat men arbeid spaart. Het te
genovergestelde is waar, want een
(echte goede huisvrouw of werkster
gebruikt heel weinig, hoewel de
•stukken, welke zij onderhanden heeft
gehad, steeds onberispelijk proper en
blinkend zijn.
Omdat zeep en soda tamelijk goed
koop zijn, wordt er royaal mee omge
sprongen. Het is toch onnoodig om
handen vol soda in het waschwater
te gooien; een beetje om het vet weg
te nemen is voldoende, te veel is
slecht voor de teekening en voor het
verguldsel op het porcelein en boven-
Idien verderfelijk voor de handen.
Jaarlijks kan veel bezuinigd worden
door op te passen, dat de zeep niet
in natte morsige bakjes ligt, waarin
'ze zacht en smeltend wordt.
Sommige keukenprinsessen smijten
eenvoudig met de bloem bij het ma
ken van deeg, bij het bakken enz.
Het „te veel" kleeft ^an de deegplank
of op den schotel, en hoewel bloem
ook niet duur is, i6 ze toch altijd te
duur om weg te spoelen.
Restanten van brood dwalen in vele
kelders en huishoudkasten en in de
broodtrommels. Er ligt weinig zui
nigheid in het bijvoegen van allerlei
min of meer dure ingrediënten om
(daarmee de p,ude korsten weer tot
Smakelijke schotels te verwerken.
Brood kan bij de kookkunst .goede
diensten bewijzen, maar men dient de
zuinigheid beter door den broodin-
koop voor het huishouden naar be
hoeften te regelen, zoodat er zoo wei
nig mogelijk overblijft wat moet wor
den opgemaakt. Een brood moet ook'
behoorlijk worden gesneden en niet
in hompen worden „gehakt" en het
eene brood moet verbruikt zijn, vocfr-
idat men aan een tweede begint. De
enkele onvermijdelijke resten kunnen
dan geroosterd en fijngestampt wor-
(den ofwel in soep opgegeten.
Ook de voorraadkast is in menig
huishouden de oorzaak van veel geld-
(verspilling. Tenzij de kruidenierswaren
in bijzondere verpakking worden ver
kocht, bestemd om daarin bewaard
te blijven, moet men ze onmiddellijk
uitstorten in de voor elke soort be-
fetemde trommel of pot, of beter ge
legd, zoodra de daarin zijnde oude
(voorraad is verbruikt en de pot goed
is uitgewasschen en gedroogd. Het
is een rommelige methode met veel
verknoeiing om de waren tc gebrui
ken uit de papieren zakken en ge
scheurde cartons.
Op schrijfartikelen wordt ook al
Veel verkwist, door goed postpapier te
'gebruiken voor kleine notities, waar
toe heel goed een goedkoope bloc
note dienen kan.
Pak- en vloeipapier, doosjes en touw
behoort men netjes op een daartoe
bestemde plaats te bergen, opdat zij
goede diensten kunnen bewijzen, in-
plaats van rond te slingeren of wegge
worpen te worden.
In zuinigheid ook gaat het om de
kleine zaken,waarbij men gedachtig
moet wezen, dat vele kleintjes een
groot geheel maken.
