f Aan hel einde de? WseU
te.-e bcbUsa -wij oau. vee? Kerstfees;, ge
nt t\i Wij rijn weor in <len gee et opgegaan
raar cte kribbo van Bethlehem en hebben
«laar bol Hel! <ler -wereld aanschouwd En
in Efrain's vc-iden hebben wij het lied der
engelen beluisterd^ die zongen van „Eere
aan God'' en van „Vrede op aarde".
Vrede dat bc teekent in do eerste plaats
de vrede met God, doch dit sluit tevens in
don vrede tusschen de mensehen onderling.
-Want wel is de liefde tot God het eerste
en het groote gebod, doch het tweede,
daaraan gelijk, is de liefde tot den naaste.
Die klank van vrede vormt wel een
schril contract met do wereld rondom ons.
Wel is de wereldoorlog geëindigd, doch
het is nog geen vrede. Noch op politiek,
noch op economisch gebied, ja op dit laat
ste wel 't allerminst.
Want voor den vrede is een noodzakelij-
te voorwaarde het recht. Een machls-
.vrede is geen werkelijke vrede;
Toch zien we allerwegen hoe de macht
gesteld wordt boven het recht. Hoe b.v. op
maatschappelijk gebied de twee machten
van kapitaal en arbeid, die elkaar toch
zoo noodig hebben, geen toenadering zoe
ken, geëischt door „Gods orde en dezer
tijden nood", maar hoe hier gehandeld
.wordt volgens den regel van het recht van
den sterkste.
Ziet men dan het gevaar niet dat wan
neer de rollen weer eens omgekeerd zul-
len zijn en oe thans onderliggende partij
de bovenhand zal hebben, zij eveneens niet
naar het recht zal vlagen, evenmin als
dat de partij doet, die thans het heft in
handen heeft 1
En hoe meer van patroons- en van ar
beiderszijde het vuur van den klassen
strijd wordt aangeblazen, hoe verder we
yan den vrede af raken
Op politiek gebied is het niet anders
Schijnt 't een enkele maal of de morgen
stond zal aanbreken, het is nog stikdonke
re nacht.
Men herinnert zich het protocol van Ge-
nève, doch dat thans weer op de lange
baan is geschoven omdat Engeland eerst
met do dominions overleg moet plegen en
waarvan het wel bijkans zeker is, dat het
niet zooals het daar nu ligt zal aangeno
men worden En als het gewijzigd wordt,
zal dan niet het essentieele er uit wegge
nomen worden?
Er heerscht nog allerwegen onrust in de
wereld. In Rusland betwisten de leiders
elkaar de leiding en het hooggeroemde
^eenheidsfront" is ver te zoeken Toch
doet de Sovjetregeering alle mogelijke
moeite, de andere landen in de communis
tische „zegeningen" te doen deelen; in 't
bijzopder in de Balkanstaten wordt de
^proletarische" revolutie voorbereid, en
ook Frankrijk en Engeland weten op hun
hoede te moeten zijn
De strijd in Marokko duurt nog steeds
voort en het heeft Primo de Rivera niet
mogen gelukken, dien tot een goed einde
te brengen. Zelfs dreigt de kwestie-Marok-
ko wel eens tot ernstige internationale ver
.wikkelingen aanleiding té geven.
In Italië neemt de binnenlandsche on
rust toe en het wordt voor Mussoliui
steeds moeilijker, zich te handhaven. De
zer dagen heeft hij de Kamer verrast met
een kiesrechtwijziging, die schijnt neer te
komen op een verloochening van het fas
cisme.
Dan is er de kwestie van de intergeal-
lieerde schulden, die nog steeds om een
oplossing roept, terwijl de ontruiming der
Keulsche zone mede een punt is geweest,
"waar de laatste dagen veel over te doen is
geweest
Op zichzelf is het niet zoo'n belangrijke
ïaak, of de Engelsohen 'n paar weken eer
of later uit Keulen gaan, doch in de Duit-
echo binnen land sche politiek is het een
factor die bij de regeeringsvorming ge
wicht in de schaal zal leggen en waar in
zonderheid de Duitsch-nationalen munt
uit zullen trachten te slaan, en dat op een
.wijze, die niet bevorderlijk ia aan het her
stel van de goede verstandhouding tus
schen de volken.
Zoo is 't er allerwegen nog verre van
daan, dat het „vrede op aarde" zou ver-
wezenlijkt zijn.
j Daartoe zou noodig zijn, dat de volken
i eerst wederkeerden tot Hem, die de Vre
devorst is.
De mentaliteit der volken moet worden
t omgezet
Naar de oude vertaling, zooals die in de
oude Kerk gold, hebben de engelen gezon
gen van:
Eere in de hoogste plaatsen aan God,
En op de aarde vrede aan de menschen
i van goeden wille."
I Voor den vrede op aarde is alzoo noodig
de goede wil, dien God alleen kan geven.
Do volken en de individuen moeten het
leeren vestaan, dat eerst het koningschap
Gods moet gezocht en de gerechtigheid
daarvan, dan zullen alle dingen hun toe
geworpen worden
Dan zal de tijd komen, waarin „de vrede
met een kus van 't heilig recht begroet"
>ordt
Die tijd zal in de tegenwoordige bedee-
Jing niet ten volle aanbreken maar wij
verwachten naar het profetisch woord,
dat zeer vast is een nieuwen hemel en
ook een nieuwe aarde, waarin gerechtig
heid wonen zal.
UIT HET GRIJS VERLEDEN.
HET OUD-BABYLONISCHE
h- f NIEUWJAARSFEEST.
J Het jaap werd oorspronkelijk niet met 1
'Januari, doch met 1 Maart aangevangen.
1 iZoo was het bij de Romeinen m den oud-
Aten tijd en de sporen daarvan vanden we
V !nog in de namen der maanden van Sep-
j tember tot December, die Tosp. zevende,
achtste, negende en tiende (maand) betee-
Jcenen en niet, zooals we verwachten zou-
I «Jen, negende, enz.
r Zoo wafl het ook bij de Babylonicrs,
iftan wie wij de indeeling van den tijd in
Jaren danken. Het jaar begon bij hen met
do maand Nisan, dat is ongeveer met het
begin - dor lente, dim met voorjaars dag
en nachtevening.
In overeer.etemm'ng met de groote
waarde, dte de Babyloniërs aan het getal
GO toekenden, dat bij hen dezelfde plaats
innam als in ons talstelsel 10, rekenden
zij het jaar op 360 dagen.
Natuurlijk "w'sten zij, knappe sterren
kundigen als zij waren, dat do om'oop der
zon im dien tijd nog niet geheel volbracht
was, doch dat er dan nog 5M dag over
schoten.
Dit was een uiterst belangrijke tijd,
want dan, geloofde men, had de groote go-
d en v or gad er i n-g plaats, waarin over het lot
der menschen werd beslist.
En d;e conferentie nam de aandacht der
goden zoodanig in beslas, dat zij geen tijd
en voldoende aandacht hadden, op den
loop der aaTdsche dingen zoo goed toe te
zien, als zij anders plachten te doem.
't Gevolg was, dat de booze geesten dan
vrii snel hadden, 'n Bijzon-der gevaarlijke
tijd alzoo voor de menschen, die zich te
gen deze gevaren tr-acihten te beschutten
door de wereld voor de booze geesten on
kenbaar te maken en alles juist omgekeerd
als anders le doen.
Ziehier het Babylonische carnevetfeest,
zooa's dat aan het einde des jaars gevierd
werd
Alles e.nders dan anders, zoo luidde het.
parool voor het Babylon-'sche carneva-1-
feest.
En dat ié een zeer oud gebruik, want er
wordt reeds gewa.g van gemaakt in een oud
opschrift, van koning Gudea van Lavasch,
die omstreeks 3000 v. Chr. leefde. In die
inscriptie wordt gesproken van het. feest
..waaron de heer de slaaf en de slaaf de
heer is i
Het carnevaTfeest, der oude Babyloniërs
kenmerkte zicih algoo reeds door die omge
bonden vrijheid ^er slaven. dte we b.v.
kennen van de Rcmeinsche Saturnaliën,
zooals de dichter Horatius dte beschrijft
en waaron de sÜaven door hun heeren be
diend werden
Ook de koning deed gedurende dte dager*
afstand van zijn macht en dan was er een
plaatsvervangend kon;ug". die in ^et na-
leis woonde, toegam^ had tot den konink
lijken harem, enz. Na af'oon van de vijf-
daaesehe Tegeering moest hij evenwel ge
dood wordien.
Zoo gebeurde bet omstreeks 2000 v.
Chr., dat 'n Babylonisch koning een tui
nier op den troon pteafste en hem de ko
ningskroon op het hoofd zette. In die pe
riode van het plaatsvervangend kop-'ng-
schap stierf de echte koning en nu weiger
de de tuinier als -koning he<m te caan en
wist zich op den troon te handhaven.
Om den zin dezer gebruiken tp begrij
pen. moef-en wij ons <te BabvlonteeTte we
reldbeschouwing een-ig-szins indenken.
Deze was een zeer ingewikkeld stelse1,
dat in de volgende formule zon ziin sa
men te vallenhet deeT vertegen
woordigt het geheel.
De wereld is een gehpel van enncentri
sche cirkel verschillend van grootte,
doch met -hetzelfde middeteunt.
Zoo is de befeekente van het nieuw
jaarsfeest dat de voorjaarsgod de over
winning behaalt over de wjntermaeht,
dat het licht het w'nt van de duteternis,
het leven van den dood.
Deze verandering in bet kosmisch- be*
wereld-gebeuren wordt gesymboliseerd
door de omkeering van alle verhoudingen
on aarde.
Evenzoo is bet met den ..plaatsvervangend
kopine". Ook deze is een nabootsing van
het. oude jaar; vandaar dat, a'!s dit laatste
heengaat, ook h;i moet beengaan, dat wol
hier zeggen: gedood worden.
Wat op de aarde geschiedt is een afspte-
geling van wat in de godenwereld plaats
vindt.
In den hemel hpeft de vergadering der
goden plaat-s. waarin over bet lot der men
schen beslist wordt.
Een overeenkomst;ge gebeurtenis werd
dan op de aarde vertoond
Tn een plechtige processie wprd het
beeld van den god Mat doek uit den be
roemden torentempe! Esagil te Baby-
Ion rondgedragen, door den koning
hij dc hand ge-eid. En uit den tempel der
zeven planeten te Bors;ppa kwam, ook
in sta/tigen tocht, de god Naboe naar Ba
bylon: eveneens uit andere tempels kwa
men de goden daarheen en zij vereen'gden
zich met Mardoek in de kamer der fots-
beschilcki-ng.
Bij dezj gelegenheid had ook de plech
tigheid plaats, waaraan de naam „eame-
val" zijn ontstaan dankt.
De god Nahoe kwam namelijk in een
schip op wielen (een car.rus navali s,
zooals dat in het Latijn beet. vandaar de
naam carnaval of rarneva-D van Borsippa
naar Babyion gevaren, waar de reis verder
over land geschiedde.
Over de hef eekenis daarvan b°-s'aan al
lerlei astrologische en mythologische be
spiegelingen, zooals dat bij de Babyloniërs
gebruikelijk was; o m ligt hierin de ge
dachte, dat na het natte jaargetijde (den
winter) 't vooriaar weor aanbreekt, waar
in het ge aat dos aardrijks vernieuwd
wordt.
Men denke er in dit verband aan, hoe
b.v. in het Hooglied (2:1113) het vertrek
va-n den winter beschreven wordt: „Want
zie, de winter is voorbij, de pl as Tegen
is over; hij is overgegaan", onz.
Ook deze „scheep-skar" befpekent alzoo
den overgang der natuur van den winter
naar het voorjaar, van de duisternis naar
hot licht, van (Ten dood naar liet leven.
Hef oarne'valsfeest heeft zich gedurende
vijf dirzcnd jaar staande gehouden tot in
onze dagen toe Inzonderheid in de Room-
sche landen en landstreken wordt het ge
vierd en wel in denzelfden t'jd ails bjj de
oude Babyloniërs. n.T. tusschen Driekonin
gen* en Aschwoensdag, alzoo omstreeks
Fobi uari.
S'eehis i-s de beteekenis van Nieuw
jaarsfeest verloren gegaan, zelfs in die
'roe/es? V# I /hanc/erj
%5cfjra/e /fts/c/. tSp/vhg&rtc/e
PQGOi.e&os 30m60~90c. 72/£>er,- SOc. Ssj'/lpoM. en Qrog/'s/en.
anale, dat men gemeend heeft den naam
uit „Carne vale" d.w.z. „vlcesoh, vaar
wel" te verklaren, omdat het carnaval
aan de veertigdaagache vasten vooraf gaat
en men hef als oen laa ts ie uitbarsiinlg der
vrooüjkhe'd en levenslust vóór den meer
ingetogen tijd. waarin de Kerk het lijden
van haren Heero herdenkt, beschouwd
heeft.
Zoo ziét men, dat er is continuïteit in de
historie der memschheid en dat de oor
sprongen van huidige gebruiken en opvat
tin-gen liggen in een tijd van duizenden
jaren terug.
Trouwens, de wijze koning S-'temo zei-
de het reeds (Predikpr ï:9 en 101:
„Hefgene, dat er geweest is, hetzelfde
zal er zijn, en beteerue, dat er gedaan is,
hetzelfde zal er gedaan worden, zoodat er
ntef-s nieuws is onder de zon.
Ts er een;g ding waarvan men zoude
kunnen zeggen: Zie dat, het is uienw?
Het is alreeds .gewees' in de eeuwen die
vóór ons geweest zijn."
GAAT UIT HEM TEGEMOET.
„Pn'ël", bevat onder dit opschrift een
opstel van dr. J. H Gunning te Biltho-
ven, destijds nog te Serooskerke, waaraan
wij het volgende ontleenen:
,.Tn Amsterdam z'in bij de laatste
volkstelling hondprd en tien „godsdiens
ten" geconstateerd, gelijk ik heden in een
weekblad vermeld vond Daar kan men
om glimlachen, ge-ijk veten zullen 'doen,
maar men kan er toch óók van schreien.
Wat al schatten aan liefde, aan overfui-
g;ng, aan overredingskracht, helacs ook
hoevpel hartstocht, zelotisme, hatelijke po
lemiek vertegenwoordigt dat cijfer. Want
a's men in den naam van God gaaf haten,
doet men het niet ter helfte! Stel- u dat
toch eens even voor: honderd en tien kel
ken, kringen, secten. genootschapnen of
hoe gij het noemen wilt. die allemaal over
tuigd zün het Ivj 'I rechte eind te hebben
en vrijwel allemaal tegen de andere a's
dwalende en verder fel :jko instellingen te
keer paan!
Ts het dan heuseh Gods wM dat de Kerk
Zifns Zoons in al die honderd en tien
clubjes verdeeld is en moPt ik dat met een
beroep op de ..pluriformiteit der Kerk"
zelfs nog schoon en providentiee-l-be-schikt
gaan noemen? L* hef dan niet meer waar
dat. alle kinder.^ Gods één lichaam vor
men en één Heer. één °eloof, één Doop
me' p'kanrter gemeen hebben?
En nu wil :k wel ook deze taak van twee
kanten bez'cn. maar kom ik ook dAarmee
we' tot pon bevrccBoend resultaat? Na'uur-
Üjk. de Kprk van Christus is on aarde ge
vestigd en zij wordt gevormd, bestuurd,
telkens weer wrm^erderd door zondige
menschen. wier V'ik on de d'a^cn verschii-
tend, wier ervaringen even uit een loopend
moeten z in ahs hun karakters
Ideaal en werkelijkheid ?nlten hterkme
den wel ahons verre van elkaar verwinterd
zijn: maar is er ook maar éénpp idealiteit
in de'P honelnoze verséhpuvdWpr!d en ver
warring? Ik lp es nu. om drn gvooten re
formator onzer Gereformeerden nog wa.t
beter te teeren kermpn. pemtee van zün ge
weldige werken met a a fid achf dooi;. Tk heb
nu nas dat vprbiteterende 171 Veto" r,e''ee'
doorkroncn. daarna z:jn Fogeten" en nu
hen ik bijna- ceroed m*>t de dri-» deeVn
ran dat schitterende werk .De Gemeene
Gratie".
Maar ate ;k da" weer m\rn geliefden
.Luthpr" n11 dan ook weer mimen i^nhl-
hrng^e" fer hand nöem. w-enc nrecchiv'ften
rnii toeh zoo vaak van zoo to1'" vcteooa-
ting zijn geweest, dan vraeik toeh ook
weer: wio hnnnev zal hn m:.in g'ds zHn?
T'n zeg 'k; .."een hunne". alVcn fteds
Woord en Gods Geest mar n dan
vraa^ ik weer: waarom'wüsf Gods Woord
aan Kuyper den weer zoo gansoh andpre
d'ügpn en limen aan dan eOT1 m:''n vader
of anderen. d:o d"z«n «m^-Mige haast le-
vpnc'nng hphb°n bestreden?
Waar is toch de vrede, de vrede, dia on
de wararhti«n kennis der waarheid rust?
Bii Bnme? H°t mocht we'! 4'te eeuwon
tw'sl! Waf is dé htetorie dier kerk anrlera
dan een re1 aas van emdo'ooze rcsc^'l-len
en eontvoversen, slechts mei eewo'd en
dwang door deze pr'aohtig-ste en sterkste
a'ler or^an'sa^'en bedwongen? B i hel
Protestantisme? Maar wat d^t, en waar
is hef in zuiver'-oj(J te vind o?
Tk z;e ir» al d«zevet.warr'""r mee." één
h'ehfend s'vatend rnc,nun'- T"zus Fbr's-
tus zooaTs Hii, dóór al die twte'ende
kerk-groenen en verwarde h'ih-hvt,o'r""n-
gen henen. Zijne armen nnc" de droevige
men-schen n'threidf en sn"eekt: Komt tol
Mij", alten die vermoeid en beladen z:jt en
T-k val n rnsf geven".
En nu wplfrer ;V m i door óén;«m Vp'-k te
teten voorschrijven en ves'lpggen hoe il-
Hem eigenl'ik „verk'aren" en ..be':idcn"
moet. want dan repk ilr weer wen honig
onder al die emdo's en forrp",es en dog
ma's: maar ik sfnl m'i voor Ziin kruis cn
kniel daar neder en b'd u:f m-in benauwde
ziel: „o Feere. oppulwar F toeh in TVo
mitterm'ng en genade aan m'in moeite
hart! O TTee-^ .Te^ns n:j it toch de waar
heid en kunt mij a'i'één iu' do tence-n van
deze twistende, verscheurde en elkander
verbijtende ve1 gek'nfzonaks ze ">h
noemen) dnorhe'pen! Heere Jezus ontferm
F mijner!"
En ate 'k dan. van nvine knieën opsta,
zie ik er mifn-e med°mpns"hen nn aan met
een hart vo1 l'pfde en vol mede'i'iden.
Vroegpr deed ik d''t met zekere beter
heid en had ik er een zeker genoegen in
al dat kleine gedoe en gehasne1 aan do
kaak te .ste'len: <hans benroóf :k al dio
wow?totears en lobb°rc te hpgTijpen, want
wat ben ik zelf anders dan óók zoo'n
arme machlelooze tobber?
Tk ga Imon U't d't teven zonder de ker
kelijke kwestie te hebben zien optecson nf
7rlf te kunnen ontesson F°t raadsel der
Schrift is mij. ondanks de grenzenloo'e
ge'eerdhetel van tallooze theo'ogen, nog
geen zier helderder geworden.
Maar Jeaus Christus is mij diorbaar ge
worden boven alios ter wereld, en als ik
nu een hort mag aantreffen dat deze zelf
de ervaring raet mij deelt, dan vorheugen
we ons le xamen in stille vreugde en bik
ken wij door onze tranen opwaarts.
De morgenstond komt! Ik goloof dat hij
dichtbij is. Hooi land (zouden wij zeig-
gen) kan deze ellende niet meer duren.
En daarom kan ik geen groote verwach
ting meer koesteren van welk reforraatie-
werk men ook beproeven moge, al verheug
i-k mij in elke poging die vrome nmnschcn
beproeven om de Roomsche, de Gerefor
meerde, de Hervormde of welke andere
kerk dan ook, meer naar den wil van Je
zus 1e anaken, en gaarne wil ik hel korte
poosje, dat ik nog te leven heb, daaraan
medewerken, wanneer de Heer mij er toe
roept.
Maar de groote prediking, die thans uit
alle kerken moet uitgaan, i-s wel de bood
schap: de Bruidegom komt, gaat
uit Hem tegemoet!
RIDDERLIJKHEID EN RIDDERORDEN
Naar aanleiding van de ontstemming in
sommige kringen over het onderscheid dat
bij het toekennen van Koninklijke onder
scheidingen gemaakt werd tusschen de
beide luitenant-vliegers naar Indië en den
mecanincien. die een medaille ontving,
schrijft de heer Fabius in het Handels
blad:
De tijden der ridders ziin lang vervlo
gen. Met hen de ridderlijkheid, die behaal
de lauweren nederlegde aan de voeten van
Haar, die was de Koningin van het rid
derlijk hart!
Was er nog één tikje van die oude rid
derlijkheid over dan zouden de mannen
van heden niet telkens zoo onverkwikke
lijk kra-keelen over een lintje, maar veeleer
indachtig zijn hunne Moeders, die stilzwij
gend uit de portretlijsten nederzien op het
ge'.oe van hef nageslacht het onman
lijk gedoe, veelal cm schijn-eer in een klei
nen kring, in een heel klein landje, in een
groote wereld
Zoude het niet beter en waardiger zijn
als alle ridderorden, geen enkele uitgezon
derd, werden afgeschaft en zij, die zich bij
uitstek verdienstelijk maakten jegens het
Vaderland, eene schriftelijke dankbetui
ging kregen van onze Regeering? Ben ik
goed ingelicht, dan i-s dit de eenigste on
derscheiding die in Zwitserland gegeven
wordt. Waarschijnlijk zou deze ook het
beste passen bij het werkelijk karakter on-
zes volks, dat wel manlijk is, nuts niet bij
voortduring geprikkeld tot ouderlingen
naijver. Wie dan deze dankbetuiging
krijgt, kan haar endosseeren aan zijne
Ouders, of aan zijne Echtgenoote, of aan
een ander, die daar z i in aanmerking
voor lcomt: „Voor mij aan...." Degeen die
alle eer voor het eigen ik opeiseht, welnu,
die kan den brief in een gouden li >st lal en
zetten en daar ophangen waar zulks be
boert.
Deze onlcssing zou ongetwijfeld voor
goed een einde ïnakep aan heel weinig
wezenlijke vreugde, aan veel leed en
kwaad Nederland zonde er gelukkiger om
zijn tevens wat bescheidener tegenover
de voorgeslachten, waaraan het zoo onein
dig veel te danken heeft wat eenvou
diger tegenover Hem. Die ons aller lot be
stiert
LEIDSCHE PENKRARSEN
Amice.
Dit. i>s alweer het laatete briefje in 1924
Nog s1 echte een paar dagen e>n ook d't
jaar behoort alweer tot het verleden, met
al zn'n zegen en al zijn zorgen.
W'e terug zicf, ^raioe, en wie doet dat
niet de laatste dagen van hot jaar. die zal
zeker van zorgen kunjiPn gewagen. Daar
is de zorg voor d-' voo'z'oning in de be
hoeften van het gerin. de zorg over de za
ken die nv-s-schien slecht marcheerden, de
zorg over kindpren d:e. misschien in we'~
ken zin d^n ook reden tot hezorgdheid ga
ven, de zorg over de eezondhe'd van huis-
genooten offamilieleden enz.
Er ziin heel wat zorgen in hot leven
anvcp Tk kijk er dc menschen wel eens op
aan Als ik zoo langs onze winkelstraten
wandel en z;o daar vete huismoeders uaar
do u'tgesta-lde artikelen turen dan is dat
turen vaak een snreken zonder woorden,
rmdat daaruit blijkt dat er wel is de be
hoefte om te koopen. maar dat de gelden
om te krijgen wat er nood'g is ontbreken.
De zorgrimpete z;jn bij velen zoo diep en
al weef men vaak n'et d? oorzaak, het is
toch wel duidelijk dat er met wein'gen
ziin die onder diepe zorgen gehukt gaan.
En het is heel natuurl'jk dat er de
laatste dagen van het jaar ook aan die
znmrn gedacht wordt Pn onwaarsehijnHjk
i-s het n:et, dat menigeen met zorg*in liet
hart vam het oude in het nieuwe jaar
overgaat.
't Zou onnatuurlijk z:.jn en van ónna-
der' pRdheid getuigen a.ls het anders was
We mogen zeker aan onze groo'ere en
kleinere zorten aandacht schenken. Maar
nu i-s er dit gevaar anv-ce, en daarvoor
behcoren we te waken, dat we ons daarop
h'in.d starnn. dat we wel alles iva' tot zorg
en bezorgdheid aanleiding gaf dö revue
laten passeer on, maar dat we vergeten den
zegen d'e zelfs vaak in al da' zorgen ver
schoten lag en dat we verzirimn gevolg te
geven aan don wenk:
Te! uw zegeningen.
Tel ze, één voor één.
Aks wp daaraan beginnen, nm'ep ete we
een poging doen om de zegeningpn die
God ons ook in het bijna a'fge'oonm jaar
wilde schenken te lellen, dan zijn we ook
nog zoo dade'i.i-k niet klaar.
Als we ons persoonlijk leven nagaan,
ons huiselijk leven, ons zakenlevei». dan
zullon we altijd weer zen bevestigd het
woord:
„Hij overlaadt ons, dag aan da£
Met Zijne gun&tbowijzan.
En ate we dan nog wat vartfer om
heen zien, als we letten op het sootete eet
politieke leven en we maken een
king met vele a.mlcre landen, dan enllptfS
we denk ik ook wol willen toegeven.
er bij alCcs wat tot norg aanlaJdfrg
toch ook hooi veel zogen j n ge© reïï^n
waardeeren.
En als we die zegeningen zien
a's wo zoover komen dat w0 eens nntfj£
gaan tellen de zegeningen dte God onS
wikte schenken, dan zulten wo heel veojc
dingen weer zien in eon .-tóider llohl ei^f
zullen we weer een hoel audoron kijk krijV-
gen op hef teven.
Nu zee ik dit natuurlijk niet om lof bes?
zorgdheid en ouiverschfUi.g'htMd aan. taf
sporen. Dat is vooral ln dez^n tijd, nil!
velen van zegen niet meer wtl'en spreken^
omdat ze niet mepr eelooven In den Ate*
zegenaar, en nu heel veel mensoh^n be^'
(rekkelijk gemakkelijk leven omdat zo
geen zorg kénnen en in de meening ver-»
keeren, daf alles we! terecht za-1 komen,
volsIrekt niet noodie. Neen tot zorgeloos^
he.id wil ik ntel opwekken.
Maar wel zou ik alle lastdragers en dat
zijn we l-ooh go-xl beschouwd allé-maal,
wilten opwekken, om geen zwaarderen last
op de schouders te nemen, dan noodig is
en geen poging te doen alle lasten alleeiü
te dragen.
Onwillekeurig denk ik hierbij terug aanf
de kostelijke rede, iaidert'jd door De.
Spranger u:t Dresden in de Pieterskerk!
gehouden. Hij was een van de vele Duit-»
sche predikanten, die heel' wat had door-»
gemaakt éinds de socialisten begonnen
waren hunne ze-genmgen over de Sakste
sch"> bevo^ng u;t te storten. Verschrik-»'
ke' ik was er geleden,
A Ta ar het refre'n van ziin spreken was
altijd weer: God legt den mensch niet al
leen lakten on, maar H'j wil ook he-lpcn
die te dragen.
Hij wil ook helpen die te dragen. Dat
geldt van alle lasten amtee. V-an geeste
lijke liasten die zoo zwaar kunnen druk-»
ken. van f'nancieele lasten dte het denl
menseh zoo bang kunnen maken, van las-»
ten dte verband nouden met den gezond-*
testes tand enz.
En daarom moeen we elkaar op den'
oudejaarsdag wel toeroepen het bekende!
woord van Dr. Cmning dte a's ik mij
niet vergis hier i-n Leiden dat mooie lied)
schreef:
Ga niet alleen door 't teven
Die last is u te zwaar
Laat één u rpdding geven
Ga tot uw Middelaar. 1
Daar is zooveel te klagen,
Daar is zooveel geween
Er zooveel leed 1e dragen,
Ga nief alleen!
Fel is nog wat vroeg amice, anders zou,
ik zeggen, laat dit nvjn wensch zijn bii
den o-itergang van het oude in het nieuwe
jaar: Ga niet alleen, maar ga. ook in.
1925. met God.
Dit .is het laatste briefje wat ge van mif
ontvangt in 1924. maar wanneer altes
meewerkt, dan zal het ook het laatste
hriefje zijn, dat in ons blad :n zijn tegen-
woerdigen vorm. wordt opgenomen.
De bedoeMng is n 1 dat met ingang van
1 Januari 1925. de Nieuwe L""dsche Cou
rant op de eigen drukkerij zal worden ge
drukt. "Wel is alles nog ntet gereed maar
er wordt met de meeste kracht gewerkt
om tijdig klaar te komen en wanneer zich
geen bijzondere tegenslagen voordoen, dan
zal het ge'ukken ook.
Zegen en zorgen, aan die woorden denk
ik ook, als ik let. op de geschiedenis van
ons blad gedurende het afgeloopen jaar.
De zorgen waren zeker niet gering. D*
lasten*" aan de tegenwoord'g° exploitatie
verbonden waren te zwaar. Er werd ge-»
klaagd d-oor de lezers, dat zij ntet kregen
wat zij wenschlen en terecht Er werd ge-»
klaagd door de redactie omdat zij niet kan'
geven wat zij wilde en ook behoorde te ge-
ven. zou het b'ad aan mat'ge ei-sohen vote
doen. Ev werd geklaagd door de d.irectiH/
en de Commtesarissen, die dat alles ook
wel wisten, maar d;e geen kans zagen da
noodge verbeteringen aan te brengenv
Eén optesring was er slechts: een eigen'
drukkerij dte 't moge'ijk zou maken op
dp exp'oitafie te bezuinigen en een veel^
groolere krant te geven dan tot nu toe h&
geval was Maar bo%i daartoe te komen,
Hpe d:t doel te bereiken? Het scheen oiv
moeclijk.
Daar is wat gezorgd am;ce. de laatst!
maanden. M^ar "als we nu terugzien, va-^
wat ri'ken zegen mogen we dan ook gewail
een. Wat onmogelijk scheen, is werke
lijkheid geworden.
E'* bl- ek in breede kringen een ongo;
dachte btetee en he'angstelb'ng te zijn voo»
ons tead. D" harten waren open ei
de beurzen g ing e n t-oen bet noodij
bleek, open Het nood'ge ge'd vloeide Dij-*
een. zoodat het grootste gedee'te van bet
benood'gde kap'taal gep'aatst werd, en ik
houd mij overtuigd dat er ring meer gereeil
ligt pn wacht tot het gehaald wordt.
En wat bijna niemand had durven den-»,
ken: binnen enkele dagen zal de nieuw®
drukkerij in werking worden geste-ld en
zullen de eerste bladen onze persen ver-»
laten j
Wat al znvorpn ziin er geweest cn zijn
er noe. Maar ook: wat ai zegeningen!
't Is goed en nood'g dat we beoroeven za
te teken, maar ze ziin ontelbaar!
God heeft gezegend. Maar nu hebben wtji
en daarop witee :k nog even wijzen, óók
een taak, n.l. t" zor-gen dat in den kortst
mogehiken tijd. hef aantal abonné's be*,
lanerrijk wordt uitgebreid. Dat ismoodijj
omdat naarmate hot aantal abonné's groo-i"1
ter wordt, ook ons blad grooter kan wor-»
den en ho'er aan a'le e'schen voldoenj»»
Noodig ook. omdat we daardoor in staak
worden gesteld op veel breeder schaal dank
nn het geval is. onze beginselen te propaJl
geere-n
Aan allen, ten^ntte, dte wel zoo vrienae-^
lijk' waren van wat ;k in liet afgeteopetvj
jaar in 52 brief-tes schreef, kénnis te ne^J
men. bij d u ove'""».n.g van he' oude in h§^
nieuwe jaar, mijn hartelijke ce'iikwen^
schen.
VERITAS.
