•WemleiteteEiyat
Tweede Blad:
Woensdag 16 April 1924
PRESIDENT KOOLEN.
Aan een geestige schets die de heer "D.
Hans in de V r ij li e i d geeft'van den pre
sident der Tweede Kaimer is liet volgende
'ontleend:
Op Vrijdag 4 April, in don loop van den
middag, tijdens het debat over de Marine-
begrooting, is de voorzitter plotseling -
mens c k geworden.
Dit klinkt zonderling. En toch is het
dat niet. U meent waarschijnlijk, dat de
president van de Tweede Kamer der Sla-
ten-Generaal altijd menscli is. Ik ben van
ïen andere overtuiging. Wie weken lang,
vele dagen en vele avonden, op den voor-
eitters-stoel zit, en heel dit geweldige, ver
schrikkelijke, folterende debat langs en
over zich heen kan laten gaan, wie al door
blijft zitten, van de eerste tot de laatste
seconde, die luisteren moet en coirtrolee-
roen, die de woinige goede en tallooze slech
te speechen moet verstaan, en nooit eens
wég' kan loopen, nooit eens even er tus-
feclien uitknijpen, .die nimmer z'n gemoed
eens kan uitstorten in een paar hartige,
pittige woorden over deze eindelooze, kle
verige welsprekendheid, die is geen
'ui e n s c li
De voorzitter wordt, naar mijn innige
overtuiging, langzamerhand iets anders.
Wat?
Dat weet ik niet. Zooals een peer ver
andert, wanneer hij niet versch meer 'van
den boom is geplukt, maar ingemaakt, ge-
confijt in natte zoetigheid, zooals een
dooie kreeft zich laat behandelen en weg
stoppen- in een blik, zóó verandert iemand
op den voorzitters-zetel, die heel deze
grauwe eindeloosheid van redevoeringen
moet verwerken. Hij ondergaat, dat alles.
Min of meer automatisch.
Hier zit ik. Op den voorzitters-stoel. Ik
kan niet anders.
Zoo heeft Fock het volvoerd, zonder ooit
een seconde op den loop te gaan. Zoo doet
Kooien hot. Hij is nooit absent. Nooit. Dit
bevestigt m'n theorie, dat de voorzitter
geen menscli blijft. Ware hij mensch, hij
zou wel eens razen den kiespijn hebben,
of snip-verkouden zijn, of een temperatuur
van 38 of 38.5, liij zou z'n enkel wel eens
verstuiken of een tante moeten begraven
of met een ontstoken keel zitten. Zooals
wij allemaal, ieder op z'n beurt en op z'n
lijd. En als we ziek zijn, kruipen we onder
de wol.
De voorzitter niet. Die scheelt nooit wat.
Hij vat nooit kou. Z'n tantes blijven leven.
Z'n lever en z'n andere edele organen ge
zond. Hij is immuun. Hij is geen mensch
meer. Daarom heeft Kooien nog nooit een
minuut gemankeerd.
De tegenwoordige presidenten hebben
trouwens nog een aardig karweitje er bij.
De rantsoen eering bij de staatsbegrooting
verplicht den voorzitter precies op de mi-
riuut af alle redevoeringen na. tie gaan.
Hij is als de ronden-teller op de wieler
baan. Zooals deze do bel luidt voor. do
iaalste rondo, zoo waarschuwt de voorzit
ter den spreker, als z'n tijd bijna om is.
Do voorzitter moet alle sprekers „ge
acht" vinden en ze alemaal netjes en op
z'n Zondagscli behandelen.
Dat is het ergste.
Do leden mogen elkander wel eens uil-
foeteren. De huid vol-debalteeren. Uitma
ken voor allerlei liefelijks. Voor den prae-
Ees is iedere spreker „geacht". En hij mag
zelfs geen spier van z'n gelaat vertrekken,
als hij den staatsman Braat het praedi-
caat van „geaehten afgevaardigde" ver
leent. De staatsman 'zélf slikt het voor zoe
te-koek.
Is liet wonder, dat het aan den balk, èn
op de rolprent, moet, wanneer de presi
dent eens een oogenblik mensc h wordt?
De heer Duys tracl op als marine-specia
liteit. Aangezien ds. Hugenholtz ziek was.
De lieer Duys is specialiteit in alles, waar
over te praten valt. Verstand er van heb
ben is een tweede. Tegenwoordig wordt op
tentoonstellingen veel gedemonstreerd met
de zoogenaamde „wonderpan". Je kunt -er
van alles in bakken, van alles,mee doen: er
komen cakes uit en tulbanden en panne-
koeken en croquetten en poffertjes en
kletskoppen. Zoo'n wonderpan is de lieer
Duys. Nu kwamen de marine-redevoerin
gen bij hem er uit.
Hebt u den lieer Duys al eens in z'n
kracht gehoord? Een razende motorfiets,
die als een dolleman door do drukste
straten rijdt. Een stofzuiger, die met ver-
FEUIILËT0S4
EINDELIJK VEREENIGD.
60)
Was er iets ge-wichtigs, dat. hem bezig
hield, dan toefde zijn geest in het gezin
Marline. Hij wilde gaarne de gedachten
door zijne voetstappen doen volgen; maar
daar liij nog niets bepaalds gevraagd had,
durfde hij zich daar niet zoo vaak vertoo
rnen. Er moest althans eene fusschenruimta
Aan enkele dagen zijn wat de bezoeken be
trof* zelfs terwijl Nikolaas er was. Hij hatl
een tweede bezoek gewaagd, maar tot zijn
leedwezenenkel den heer Marline gevon
den; de dames waren dien avond uit, en de
lieer Marline was zoozeer bezig met 'n zaak
van administratie, dat hij over niets an
ders sprak met Serge, wien dit onderwerp
niet beviel, en die dus spoedig vertrok.
Daar Serge Mila niet had teruggezien,
kende hij het onderwerp niet, op hetwelk
Sjij had gezinspeeld; daarom maakte hij
zich daarvan de vreemdste voorstellingen,
•9n wachtte met ongeduld- het oogenblik af,
waarop hem alles duidelijk zou worden.
Op Zondag werden er -volgens Russi
sche gewoonte visitios ontvangen bij de
familie Marline. Dien dag plaatste men
fenige overcomplete borden op tafel; Serge
schrikkelijk lawaai aan 't werk is. Een
mitrailleur in offensief. Een schetterende,
knetterende kerminsgramaphoon. Nu had
„de fractie" hem op marine losgelaten en
z'n knalpot ratelde onafgebroken door de
zaal. De voorzitter waarschuwde hem,
waarschuwde hem nóg eens. De knalpot
bleef knetteren.
Toen
Toen kwam, uit liet onder-bewustzijn
van den president, z'n befcer-ik naar boven,
en zooals een vlam plotseling slaat uit
een hoop smeulende asch, zcó laaide eens
klaps iets mensehelijks in den voorzitter
op. Ende hij zei: „M ij n h eer Duys,
li et v e r veel t. m ij allang..
Brave voorzitter, nóóit nog was een op
merking uit uw wijzen mond vernomen
door ieder die mensch is, als déze. Het
verveelt u allang'? Ons ook, ons ook! zoo
jubelde het in vele zielen. Bravo, voorzit
ter, bravo! Maar op 't zelfde oogenblik
braakte de vulkaan der rqodc fractie haar
gloeiendste Java uit. Alle broeders-in-Marx
stonden protesteerend op, en de zuster-in-
Marx, die naar den naam van Suze
Groenewegen luistert, krijschte veront
waardigd. Daar had me die voorzitter een
leelijk woord gezegd tegen hun Duys, hun
lange-Jan, die nooit een vlieg kwaad doet,
die nimmer een onbetamelijken zin uit
spreekt. „Verveling!" Schande! Kunst om
een klein kind te slaan. En de fractie
drong zelfs min of meer op naar den voor-
zitterszetel. Kaas- en brood-volk. Wie aan
Duys komt, komt aan ons!
De voorzitter, geschrokken van het dui
veltje-A-an-menschclijkheid, dat daar plot
seling te voorschijn was gesprongen uit
het doosje-van-z'n-presidiale ziel, drukte
het ijlings terug, sloot het deksel, en gaf
een andere verklaring, maar erkende, dat
liij de uitdrukking niet had mogen ge
bruiken. Een voorzitter mag een lid nu
eenmaal niet vervelend vinden, alleen
maar geacht en interessant. En de fractie
schoof morrend terug. Arme Duys. We
zullen je helpen hoor, als ze je willen
slaan!
En nu is de voorzitter weer automaat.
Een vreemd ding, met een rok aan, en een
fijn-gestreken overhemd. Die geen keelpijn
mag hebben en geen verstuikten voet, die
altijd present moet zijn, iederen dag in
z'n stoel geschroefd moet blijven zitten, die
de 10.94-7 staatsbegrootingsredevoermgen
moet beluisteren, en nieten, en die alle af
gevaardigden nette en fatsoenlijke men
sch en moet vinden.
Brrrrr
KERK EN SCHOOL
NED. HF.RY. KERK.
Beroepen. Te Diemen: J. G. Hooycr
te Bh en-en.
Bedankt. Voor Weert: J. Cramer te
Kaalte.
GEREF. KERKEN.
Beroepen. Te Culemborg: F. H.
Boersma te Bozum; te Apeldoorn: H. H.
Schoemakers te Kampen; to Bieruni: K.
J. Cremer, cand. te Amsterdam,
Bevestiging, Intrede, Afscheid.
D s. L. G. G o v i s, wien eervol eme
ritaat is verleend, nam Zondag in den
namiddag-diénst afscheid van het te Roo-
zendaal gevestigde deel der Geref. Kerk
van Zevenbergen, met een predikatie over
Hand. 8: 39b. Nadat een der ouderlingen
liem namens de gemeente had toegespro
ken, werd hem toegezongen Ps. 121: 4.
Hetpkerkgebouw was geheel bezet.
Ambtsjubileum.
D s. A. J. W e r n e r, predikant bij de
Ned. He-rv. Gein. te Deventer, herdacht
Zondagavond in oen specialen dienst zijn
25-jarige ambtsbediening. Er was oen
overtalrijk gehoor. Op verzoek van Dr. H.
W. ter Haar zong de gemeente hem toe
Gezang 2-25, le en 5e vers.
Om de sleutels.
Te 's-Graven-polcler heerscht groote on-
eenigheid onder de leden van de oud-gere-
formeerd'e kerk.
Op 10 Februari j.l. kwam het in de kerlc
tot scl#h.dalige looneelen die bijna tot
handgemeen aanleiding gaven en ook na
dien is bet nog niet pais en vree.
De tegenstanders staan onder leiding
van den ouderling Hoekman, die tot doel
heeft ds. v. d. Garde er uit te wei-ken, ter
wijl de ouderling- C. Goud en de diaken
Joh. de Koster aan de zijde van den predi
kant staan. Door de tegenstanders was
tegen Vrijdag j.l. een verkiezing uitge
schreven, zooals zij zeiden, wegens perio
dieke aftreding van de hoeren Goud en
De Koster, wat niet juist was. Deze laat-
sten weigerden clan ook do sleutels der
kerk af te geven, doch hun tegenstanders
wisten zich toch toegang te verschaffen
cn werden dcor de aanwezige politie allen
genoteerd.
De verkiezing zal Kei vermoedelijk wel
ongeldig worden verklaard.
Fransch op de lagere school.
De „Amsterdamsche Vcreenigïng vpor
Onderricht in het Fransch" lreeft aan de
Tweede Kamer een adres gezonden, waar
in verzocht wordt het daarheen: te willen
leiden, dat de gemeentebesturen (c.q. in
overleg met de Vereenigingen voor Ge
woon Lager Onderwijs) de vrijheid ver
krijgen, voor dit onderwijs in het leerplan
voor Scholen voor Gewoon Lager Onder
wijs het onderwijs in do Fransche taal
facultatief aau die scholen, die er h. i.
voor in aanmerking komen of waar dc
ouders zulks verlangen en voor een be
paald aantal lesuren per week op te ne
men.
Pinkstercursus
Van 1014 Juni a.s. zal D.V. te Ermelo
wederom een Pinkstercursus worden ge
houden. Als sprekers zullen optreden Ds.
P. Stegenga van Amsterdam, over: „In
het licht van het Pinksterfeest"; Ds. T. J.
Jansen Sehoonhovsn, van Oegstgeest en
Dr. J. de Groot van Den Haag, over:
„Onze houding tegenover dc nieuwste
buitenkerkelijke geestelijke stroomingen";
Dr. H. T. Oberman, van Rotterdam, over;
„Christus en de huidige maatschappij":
Dr. J. G. Geelkerken van Amsterdam,
over: „Het tooneel" en Prof. Dr. G. van
der Leeuw, van Groningen over: „De
Religie van Goethe"; Prof. Dr. A. J. de
Sopper van Leiden, over: „De Pensees
van Pascal". En Ds. J. Q, van Dijlc van
BIcemendaal, over„Jacqueline van der
Waals".
Waar ligt de grens?
Er wordt heel wat geschreven den laat-
sten tijd over een door Christelijke stu
denten te geven tooneeluitvoering.
De een keurt het onvoorwaardelijk af,
terwijl anderen beoefening van de drama
tische kunst zooal niet toejuichen, toch
in geen geval afkeuren.
De vraag komt weer op: Wat is geoor
loofd en watr niet, hoever mag men gaan',
waar ligt de grens?
Het is hieraan dat Prof. Aalders in
„Het Ouderlingenblad" enkele beschou
wingen wijdit vooral in verband met de
rijpende jeugd.
Ten opzichte van do grens van het ge
oorloofde, aldus Prof. A. doen zich zeer
groote moeilijkheden voor.
Juist wanneer wij als ideaal stellen', dat
de tucht van het Woord onze jeugd terug
houdt van ongeoorloofde Avereldsclie ver
makelijkheden, klemt de eisch dat zij dan
cok moeten inzien dait bedoelde wereld-
sche vermakelijkheden door Gods Woerd
worden veroordeeld.
En nu is het voor ons wel heel gemak
kelijk te zeggen dat dit of dat door
Gods Woord verboden wordt, maar het
moet ook duidelijk zijn aan -te toonen, zoo
dat onze jongens on meisjes het zelf ge
voelen. Laten wij eerlijk zijn, wij weten
zelf niet met Gcds Woord in de hand pre
cies de grens van het geoorloofde aan te
geven.
Neem b.v. de bioscoop. Is de rolprent
op zichzelf veroordéelingswaardig? Im
mers neen. Waarom zouden beweegbare
lichtbeelden zondig zijn en stilstaande
niet? Maar indien de rolprent op zichzelf
niet af te keuren is, waar ligt dan dc grens
van het geoorloofde
Welnu in deze moeilijkheid moeten wij
geen oplossing zoeken door een pogen om
toch de grens scherp te trekken. Een po
gen dat feitelijk ook onmogelijk is.
Maar wij moeten dieper grijpen. Wat
ons allen moet dringen en wat wij ook
voor onze jongens en meisjes he ge eren dat
beu zal dringen is do liefde tot God.
Dat is hetgeen Gods Woord van ons
eischt. En als wij nu waarliik God lief
hebben dan zullen wij er ons toch zeker
niet al te bezorgd over maken of we wel
licht ook he.t een of ander nalaten of ont
beren, wat strikt genomen toch neg niet
geoorloofd zou zijn.
Ware innige liefde meet niet angstvallig
de grens uit, hoever zo kan en mag gaan,
zonder hét voorwevp waaraan ze zich
hecht te bedroeven of to krenken, maar
ware innige liefde vraagt alleen: hoe leau
ik mijzelve uiten. Als wij waarliik God
liefhebben zullen we veel liever ons alles
ontzeggen waarvan liet. ook maar eenigs-
zins twijfelachtig kan zijn of het wel ge
oorloofd is. dan dat we door iets ongeoor
loofds te deen Hem zouden1 smart veroor
zaken.
Dat moeten we onze jongens en meisjes
voelbaar maken. En dat zal ook ongetwij
feld weerklank a-inden in hun ziel.
Daarmee houdt vanzelf op dat vragen
naar de grens A'an het geoorloofde want-
de Avare liefde zorgt Avel dat ze steeds zoo
i-er van de grens verwijderd blijft, dat
ze geen gevaar loopt die to overschrijden.
Dat zal de heilzame zelfcontrole aan liet
Woord des Heeren wezen, waarmee onze
jeugd a-oor de besmetting der wereld
blijft bewaard, indien ze steeds bij alles de
ATaag zichzelf stelt of ze waarlijk gedre-
A-en wordt door do liefde tot God!
BINNENLAND
De gehuwde ambtenares.
De Nationale Vereeniging voor Vrou
wenarbeid heeft een adres gezonden aan
den voorzitter van den Ministerraad, naar
aanleiding van het K.B. van 14 Maart,
•waarbij behoudens enkele uitzonde
ringsgevallen vrouwelijke rijksambte
naren, die in het huweiiijk treden, eervol
uit 's lands dienst worden ontslagen.
A&ressanlc wenscht tegen dit K.B.
krachtig protest aan te leekenen. zooivel
tegen den inhoud van het besluit, als tegen
de wijze, waarop deze maatregel werd in
gevoerd.
Bond Chr. Letterkundige Kringen.
De Bond van Chr. Letterkundige krin
gen in Nederland komt Maandag 21 April
a.s. (2en Paaschdag) te Utrecht in Hotel
„Terminus" in vergadering bijeen. De
morgenvergadering zal hoofdzakelijk
huishoudelijk zijn, terwijl de middagver
gadering ook voor belangstellenden toe
gankelijk is.
Voor dc middagvergadering, staan, op de
agenda een lezing van Mr. Nic. Stufkens
Jr.. te de Bilt, over „Tolstoy cn DcstojeAvs-
ki"; declamatie van den lieer M. Bakker,
le Amsterdam, en een lezing van den heer
F. Bosman (M.A.) te Stellenbosch (Zuid-
Afrika, over „Iets uit de Afrikaanscbe
Letterkunde".
Gelukkige visscherij.
Verleden week maakten de Zuiderzee-
visschers voor den Zuid wal groote kivan-
tums haring buit. De 7 ookerij-bedrijven
voor binnen- en buitenland hadden het
druk.
De Spakenburgerafslag zette bijna eiken
dag pl.m. een half millioen haring om.
Een schuit had in één dag 8 last haring of
80.000 stuks! De zee zit vol viscli, die zich
na de lange winterperiode als 't ware op
hoopt!
Drankbestrijding.
De 53ste districts-vergadering voor
Zuid-Holland, van de Nat. Chr. Geheel-
onth. Ver. zal worden gehouden op
"Woensdag 21 Mei a.s., te Dordrecht.
De agenda vermeldt o.m.: „Voorwaarde
lijke veroordeeling", in te leiden door ds.
J. H. Ledeboer, van Amsterdam; „Schrif
tuurlijke bezwaren' tegen de geheelonthou
ding" in te leiden door ds. J. Luuring,
van Hazer.owoude.
Nam. 8 uur openbare bijeenkomst in de
Fransche Kerk. Sprekers: ds. J. W. Tons-
beek \ran Schiedam, inleidend woord. Rede
door ds. L. C. W. Ekering, van Amster
dam. De samenkomst zal worden opgeluis
terd door 't spelen van gewijde muziek en
zarg.
De Posichêque- en Girodienst.
Het blijkt, dat het rapport van de com
missie-Tak over dc ontwrichting van den
girodienst en haar oorzaken, een zaak,
die toch zeker van algemeen belang is
(waarom men mocht verwachten, dat de
mededeelingen erover, welke liet rapport
bevat, op ruime schaal 'zouden verspreid
worden), nergens of zoo goed als nergens
"to krijgen is, schrijft men aan de ,.N. R.
Ct." De boekhandel heeft liet niet! en op
de postkantoren is het evenmin verkrijg
baar. Naar ons is gebleken, verwijst men
'op het hoofdbestuur der posterijen en te
legrafie degenen, die naar het rapport
A-ragen, naar de Landsdrukkerij, op de
Landsdrukkerij Aerwijst men hen echter
•naar het hoofdbestuur.
Het aantal aanvragen om exemplaren
vap. het rapport, bij de Landsdrukkerij in
komende, is groei. Evenwel kan men er
daar niet aau voldoen, aangezien het
hoofdbestuur zelf de verspreiding in han
den heeft genomen. Het lieeft er intus-
isclien meer van of men integendeel de
■verspreiding' van de, het moet gezegd wor
den, ook voor het hoofdbestuur niet-aan-
gename cn -vleiende conclusies van liet
rapport zooveel mogelijk wil beperken.
Van het rapport zijn 400 exemplaren
gedrukt, waarvan er 'ten minste 150 ter
beschikking zijn gesteld van de Staten-
Generaal en nog een ferm aantal meer
tooi- het hoofdbestuur zelf zijn gereser
veerd. "Wanneer 't meevalt zijn er dus op
zijn hoogst 200 exemplaren voor bet pu
bliek over. Deze zouden volgens het
hoofdbestuur aan 'de postkantoren ver
krijgbaar gesteld worden; aangezien er
echter 350400 postkantoren, zijn, zouden
deze elk niet eens éé-; exemplaar kunnen
ontvangen. Wellicht zijn er eenige post
kantoren geweest, die exemplaren ten ver
koop hebben onivn-ngc-n; ln-t postkantoor
te Rotterdam had er echter lot voor enkel©
dagen geen en blijkens de endervinding
van boekhandelaren verkeeren 'andere'
postkantoren in hetzelfde geval.
Op deze ivijze geëxploiteerd, moet dit
rapport, dat, wanneer liet behoorlijk ver
krijgbaar was gesteld, de kosten van zijn
uitgave Tu:m had kunnen bedruipen, een
tekort opleveren, en mogen degenen, die
van den volledigen inhoud ervan kennis
willen nemen, ernaar fluiten.
De vaart op de Schelde.
De peilingen, die door den dienst cler
bruggen en wegen in do passen van Valke-
nisse en Rillaaxl gedaan werden, bewezen,
dat daar Maandag bij hoog water negen
meters diepte cp een breedte van 150 me
ter was, zijnde dus 29 voet diep.
Men moet dan nog in aanmerking ne
men, dat wij (gedurende 14 dagen) in 't
tijdperk van doode tijen zijn, cn dat bij
levendige tijen en bij voordeelige winden
er meer water ?ou staan. Men mag hier
echter niet uit besluiten, dat booten van
29 voet daar varen kunnen, vermits er een
flinke laag ivater onder de kiel der sche
pen moet blijven, en de schroef dat water
A-an onder het schip lievig wegzuigt.
Er valt ook rekening mede te houden,
dat de booten niet altijd juist bij hoog
water tér plaatse kunnen zijn. Aan het
loodsAvozen behoort hef, voorzichtig vast
te stellen, welke de toegelaten diepraug
mag zijn om te voorkomen, dat een nieuw
ongeval op dc kritieke plek een nieuwe
ramp voor de scheepvaart zou veroorza
ken.
Het bestuur van bruggen cn wogen ia
van gevoelen, dat schepen tot 27 voet door
dc passen kunnen, en heeft er geen be
zwaar legen, dat het loodswezen toelating
geeft om dergelijke schepen of t? bren
gen.
Evenwel, bij maatregel van voorzichtig
heid, heeft het loodswezen nog geen ver
dere toelating gegeven clan voor schepen
liggende ten hoogste 25 voet.
DE SALARISVERLAGING.
Dc meening yan oud-minis'Ar
S. dc Vries Czn.
Oud-minister van "Fj tanciën, nr. S. de
Vries Czn. sprak gisteravond voor de Chr.
Avcrkiiedenvereeniging ..Patrimonium" te
's-Graveuhago, over het onderwerp: „Kun->
nen onze loonen. sarrissen en arbeidstij
den gehandhaafd blijven"?
De lieer De Vries betoogde, dat door den
oorlog niet alleen de oorlogvc erende lan
den, doch ook Nederland armer is gewor
den. Vóór den oorlog werd ons nationaal
vermogen getaxoerd op 20 milliard en
thans cp 30 milliard, doch. zegt spreker,
de gulden is in koobkraciit tot op de helft
gedaald.
Wi! men concurrecre'i, Jan zal geprodu
ceerd moeten ivorde.n tegen prijzen, die d-
buitenlandsche prijzen nabij komen. In dit
verband Avees spr. er op, dat in liet pro
gram der A.-K. partij de wenselr Avordt
uitgesproken, dat de regeoring door het
uitvaardigen van inv oer vei-boden de bui-
tenlandsche concurrentie kan verminde
ren. Het wil hem voorkomen, dat op dit
gebied meer gedaan kan Avordon dan ge
beurt. Op de materiaalkosten, noch op de
algemeen" onkosten han de fabrikant noe
menswaard -verminderen. Er blijft dus
niet anders over dan het loon te herzien.
Met cle loonkwestie, zoide spreker, hangt
die van den arbeidstijd nauw sar ïcn
De verlenging van den arbeidstijd is
zelfs van groole beleekenis. Spr. gaf dus
in overweging, een verlengden arbeidstijd
te aauA-aarden.
Ten opzichte van de ambtenaren staat
de zaak «enigszins anders, omdat zij in
den regel geen arbeid prestoeren waarvan
liet resultaat concurreerend moet zijn.
Met de meeste stelligheid wilde spr. als
zijn meening uitspreken, dat b:j inkrim
ping van ons budget, de salarissen moeten
worden aangetast, al wilde hij niet -ontken
nen, dat de wijze, waarop dit is geschied,
niet zijn sympathie Iieelt.
Tot nu toe is het steenvaslc gewoonte,
geweest, van de overheid eenmaal toege
kende salarissen' te bestendigen, althans
eenzijdig niet te verlagen. Nu zegt de
overheid, het recht te hebben, eenzijdig
het salaris te kunnen verlagen. Juister
was liet geweest, indien de regeering oen
ander standpunt had ingenomen en tot
overleg ware bereid geweest.
In dit opzicht ware Avel Avat te berei
ken geweest. Met betrekking tot bet oni-
Averp om kennisnemi tg van. den rechter
op dit punt onmogelijk te maken, merkte
spr. op dat dit avo! tegen ons rechts
gevoel i n d r u i s c b t. Meende de re
geering sterk le staan, dan had zij rustig
do uitspraak van den rechter kunnen af-
wachten.
Avilde daarvan gebruik maken, zonder te
rekenen op liQt onverwachte!
Bij de Istinefs integendeel ontving men
des Zondags niet, doch bij geval had een
vriend van dien lieer zichzelven genood
met zijn zoon, deze laatste was van de
jaren van Serge, en met dezen moest hij
zich bezighouden. Geen mogelijkheid voor
hem dien avond ook maar oa'en. uit -te
gaan. Hij moest zich onderwerpen.
Den volgenden dag te zeven uur des
avonds ging Serge de trap af, ditmaal ten
volle besloten de familie Marline te bezoe
ken, en ontmoette Dmitri Bronitzky.
„Gaat ge uit? Ik dacht een oogenblik met
u door te brengen vóór do bijeenkomst."
„Dat. is ondragelijk," dacht Serge, „alles
vereenigt zich om mij het zien van Mila
te beletten.'
Aan iederen anderen bezoeker zou hij te
kennen hebben gegeven, dat hij uit moest,
maar met den broeder van Michael wilde,
hij zoo driest niet handelen; de bijeen
komst zelve had hij geheel vergeten.
Dezelfde reden waarom hij cene week te
voren zioh had verwijderd, was nu cene
oorzaak tot blijven. Hij ging naar boven,
ofschoon murmureeronde, doch het be
rouwde hem niet; hij brac-ht een good uur
met Dmitri door, en voor het eerst hoorde
hij openhartig over hem spreken, die niet
meer bij hen Avas.
„Ik zou wel willen sterven gelijk uav
broeder stierf!" zeide 'hij zuchtend, zijn
verhaal eindigende.
,-,God kan dit .geven," antwoordde Dmitri
„Ja gewis -doch vele dingen versta ik
nog niet; uwe zienswijze is mij zoo nieuw",
„Dat komt, omdat gij den Bijbel nooit
hebt gelezen."
„Ik lees dien nu!"
„In dit gSA'al zult. ge, oprecht zijnde, en
vooral zoo ge behoefte aan een Zaligma
ker ge\roelt, spoedig ons geloof deelen."
,,Ik meende steeds dat God Christus op
aarde had gezonden, om ons het \oorbeeld
van een heilig leven te geven," zeide Serge,
„en dat onze zaligheid er in bestond Hem
1e gelijken."-
„Dio dwaling is algemeen," antwoordde
Dmitri met een glimlach, „en komt a'oort
uit gebrek aan bijbelkennis. Was dit zoo,
dan ware Christus geenszins Zaligmaker,
doch alleenlijk voorbeeld.
„Ik meende dat Hij Zaligmaker Avas,
omdat Hij ons don heilsweg Avijst."
„En Avat is die Avcg?"
„Een braaf en heilig leven."
„Gelooft ge dan dat onze verkeerde na
tuur ons instaatstelt liet leven van den
Godmensch in volkomen heiligheid na te
Volgen?"
„Daar zit nu juist de knoop, tot dusver
meende ik dat onze natuur zoo slecht niet
is; dat er in de diepte van het menschelijk
hart goede beweegredenen bestaan, als
overblijfsel A'an z:jn goddelijken oor
sprong, en dat de ergste kwaaddoener zich
verbeteren kan, zqo hij slechts wil."
„Naar het uitwendige kaïi hij dit, maar
liet hart blijft Avat het is; en hoe de oude
en nieuwere wijsgieren, hierover mogen
deuken, de Bijbel 'is op dit punt duidelijk;
hij zegt dat het gedichtsel van \s men-
.sclien liarf alleen boos is, to allen tijde, en
dat de kwade boom geen goede vrucht kan
voortbrengen. Het offer van Jezus redt ons
en Avij Avorden dan zijne navolgers, als
Hij ouzo natuur verandert."
„Dit is moeielijk te verstaan," zeide
Serge.
„Lieve vriend, het komt niet op begrij
pen aan, maar op geloovenJ'
Serge antAvoorddc niet. Met het hoofd op
de hand geleund, bleef hij een oogenblik
in gedachten verzonkeu. Daar de kiok
reeds half negen geslagen had, Averd het
gesprek gestaakt. De bijeenkomst had
reeds een aanvang genomen, toen do twee
jongelieden de zaal binnenkwamen. Dit
maal zocht Serge niet to ontvluchten. Hij
ging naast Dmitri zitten cn luisterde aan
dachtig lot het einde. Toen liet laatste ge
bed Avas uitgesproken, en men de thee had
binnengebracht, begon zich een gerucht in
de vergadering te verspreideu.
„Hebt gij de verlichting van het Per
spectief opgemerkt?" vroeg een dame aan
haar buurman graaf C.
„Ja mevrouw," antwoordde deze. „Men
zegt dat bet bericht waar is."
„Daar valt niet meer aan te twijfelen,"
voegde eene dame in rouwgewaad er bij,
.„mijn neef heeft vanavond eene dépêche
van den groothertog ontvangen."
„Maar waar spreekt gij over?" vroeg
Serge levendig, terwijl hij zich over den
rug van den leuningstoel hcenboog, die
hem van den graaf scheidde.
„PJevna heeft zich overgegeven", ant
woordde de laatste.
„Heeft Plevna zich overgegeven? Is het
mogelijk?" riep Serge, terwijl hij een
sprong maakte, die bijna den leuningstoel
met zijn inhoud had doen omkantelen,
zoodat een goede oude dame zich geheel
verschrikt omkeerde.
„Ik vraag duizendmaal vergeving, me-
vpouw," stamelde hij; cn op handen en
voeten onder eene tafel doorkruipende,
sloot bij zich snel bij de groep sprekers
aan.
„Is men web zeker dat bot waav is. Fc-
dor Xranilrh?" zei do hij. d- n 11
arm grijpende.
