Dagblad voor Leiden en Omstreken. f NIEUWE LEIDSCHE COURANT AgONftEgftEftTSPftlJS In Leiden en bulten Lelden waar agenten gevestigd zijn f Per kwartaal f2.50 Pér week f 0.19 v (franco per post per kwartaal f 2JJ0 4lie JAARGANG. MAANDAG 11 FEBRUARI 1924 No. 1161 BureauHooigracht 35 - Leiden - Tei. Int 1278 - Postrekeninq 58S3S AQV£RT£I9TI£.P^!JS Gewone advertentiën per regel 22}£ cent. Ingezonden Mededeelingcn, dubbel tariei j Bij contract, belangrijke reductie. Kleine advertentiën bij vooruitbeta- !ing - van ten hoogste GO woorden, •worden j dagelijks geplaatst ad 50 cent. V De toelatingsleeftijd. De plotseling ui't 'de lucht gievaHleu be paling, dat de leeftijd, waairop de kinde ren tot de scholen kunnen worden toege- laten, van 6 op 7. wordt gesteld, heeft heel -wait onrust en beroering en zelfs ern- sfiige ontstemming gewekt. En êi&t is ook -wel e enigermate verklaar baar. Het betreft luier toch een maatregel id'te zoowel voor de scbo'en alls voor de gezinnen van groolo 'betoakenis is. Daarom mag aan de bedenkingen, die hier wor den geopperd, zeker wel ernstig, aandacht worden ,ceschon3ten. 'Wij denken hierbij niet aan liet kabaal, dat in do Socialistische pers wordt ge maakt. Mek menschen, die sledkts één cBoel heb ben onrust te wekken, den boel op stelten te zetten en die daarom tegen iedere re- geeriingmaatreigel, onverschillig ,vani -wel ken aard, protes'teeren en demonstreeren, valt over deze 'dingen niet te praten. Hun doel is met .op te bouwen, maar af te breken; hun ideaal is niet de maatschap pelijke orde. maar de chaos. Hel noodgeschrei vara. die zijde .'aange heven, maakt op ons geen indruk, .en we gaan het stilzwijgend voorbij. Daaruit volgt echter nog ,niet, dat tegen liet Hon. Besthiit, dat den taelafc-'oigsleef- iijd rege-It, geene bedenkingen zouden zijn aan te voeren. Er. zijn hier ongetwijfeld bezwaren en het kan geen kwaad zo flink onder de oogen te zien. Deze bezwaren zijn, naai' het schijnt, niet allereerst van Onderwijskundigen aarch Naar het oordeel van menschen, die op dit gebied bevoegd geacht kumien worden, wordt door .verhooging van den toe-latings- -leeft'jd het onderwijspei'l verhoogd, om dat de gesctr'ktheid om de leerstof op te L nemen b-'j oudere .kinderen over 't alge meen groofer is. In zooverre verdient deze maatregel ,dus tc-e juich ing. Er m o e t bezuinigd worden. Ook op Onderwijs. Wij kunnen in de gegeven omstan digheden een zeen leerjaren betalen. De kosten loopen te hoog. En dus moet er, óf naar beneden,- óf naar boven een jaar worden afgeknepen. In 'l belang van het Onderwijs koos de Regeerin" het. eerste. Verdient, gewen. de omstandigheden, deze maatregel dus uit onderwijskundig oogpunt hez-'en, toejuich ting, de zaak ver- iandcrt doordat het besluit geheel onver wacht is genomen, en de voorgeschreven maatregel zonder eenigo voorbereiding motet worden toegepast. 't Gevolg is, da't vele kinderen, die ge reed stonden de schoolpoorten binnen te gaan, nu buiten die poorten blijven en allicht een groot .deel van den dag hun heil op straat zoeken, wa.t niet is in het belang van de kindieren en .evenmin in het belang van het straks Ie 'geven Onderwijs. Het zon daarom, naar het ens voorkomt veel meer toejuiching hebben verdiend in dien, zooa's aanvankelijk het plan schijnt geweest 1e zijn, betfiolen was, de eerste en de 'tweede k'asse elk sutechts een hal yen dag onderwijs te geven. Dit .zou voor do gezinnen eenr'lgo mcbi- lijkheid hebben gegeven en de onderwij zers zouden zich oenige meerdere moeite moeten getroosten, maar zoowel het be lang van de kinderen, alsdat van 'de school en het gezin, zou op dlie wijze zijn gebaat. Het z-'jn nu vooral de gezinnen, die do bezwaren van het genomen besluit zullen gevoelen. T/a breede volksklasse is zooal niet slecht, dan toch klo:ui behuisd. De ,aan kinderen rijke gezinnen worden hot meest gevonden bij de mensdlien met kleine middelen, vo»or wlo het vaak een uitkomst is, alls de kinderen naar .school kunnen gaan, evenals het later weer een uitkomst is, als de schooltijd achter den rug is, zoodat do kinderen in het gezin een .handje mee kunnen helpen, of buiten lAat gezin een kleinigheid kunnen verdie nen. Voor dergelijke ouders beteekent deze maatregel vermeerder ing van moeilijkhe den, en ligt hierin zeker een ernstige te leurstelling. En zooials reeds wterd opgemerkt, dreigt 'hier voor véle kinderen een ernstig gevaar De vraag waar het 'op aankomt is inu, wat ons in dezen te deen staat. De gemakkelijkste weg is zoker -die door de Socialistische pers wordt, ingdslagen, en die een noodgeschrei aanheft, met geen andere bedoeling dan politieke winst te Behalen, of d'o zoou.ls „De Bode", een soort zenuwtoeval krijgt, en niet anders wéét te zoggen dan: „Collijn moet weg, GoDjn moet weer weg!" Maar als Colijn weggaat dan is hét te kort niet gedekt, evenmin ails het gedékt werd door de verwerping van de Vlootwet. Als deze rogeering verdwijnt, dan komt er een an'dere düe óók moet bezuinigen en óók op het Onderwijs moet bezuinigen, of die, door het laten voortduren van de te korten, ons volksleven ontwricht en de scho'en en de gezuinen honderdmaal meer •schaadt dan dtfor de thans voorgestelde maatregelen gedaan wordt. Neen, wanneer we willen bespreken, de vraag wat ons te deen staat om de schade zooveel' mogelijk te beperken, dan moeten wlo geeen opwinding veroorzaken en niét onszelf zenuwachtig maken, maar rustig de werktf' ikhe.ijl onder de oo?en zien. De werkelijkheid dat er be z u i n ig d moe t worden, ook op de Ónderwijs-ui t- gaven, en dat bezuiniging nu eenmaal n:et mogelijk is, zonder lievcl'mgsdenkboe'den aan te tasten en op zichzelf zeer. wensehc- lijke zaken 'te schaden. Morgen hierover meer. STADSNIEUWS. Chr. Bestii.-en Bond. Ondanks het feit, dat de Zaterdagavond een min-goschikte ure is voor het liGuden van vergaderingen, was toch de bijeen komst van den Chr. Besturen Bond in de Pred-ikerzaal uitstekend bezocht. De voor zitter, de heer J. A. Schoneveld, die, na da't met gebed was geopend, een kort ope ningswoord sprak, bracht hiervoor daralk, en zag er in, dat de zaak der Twentsohe ui'bgesilotonen velen ter harte gaat. Als doel van dezen avond noemde spreker op de publieke tribune het pro en contra to be spreken. Door Ds. Goedhard werd hierna een in- léi'dend woord gesproken, aan de hand Van Amos 5. Als Ned. Hervormd predikant in deze vergadering het woorkl voterénde, moet dit wel in do eerste pïaals oen verdediging zijn van zijn positie ook ton opzichte vara de sociale kwestie. In de laatste dagen heeft spr. verschil lende brieven ontvangen waarin hem op mim of meer grove wijze word gezegd: houdt gij u maar bij uw ambt en bemoei u niet met dingen, die u niet aangaan. De Schrift geeft voorbeelden te over die or op wijzen dat de geostek.jke voorgan gers van Israël zich met -de sociale belan gen des volks bemoeien. Spreker is geen profeet of apostel maar als dienaar des Woörds laat hij zich niet het recht uit handen slaan om het recht te verdedigen, wanneer het wordt ver trapt. Den predikant mag men niét op een oorasoletje zetten om hom daar aks p~e- FEUILLETON EINDELIJK VEREENIGD. Een verhaal uit het vroegere Rusland. i :4) 5. Yoorfs sprak vader Wassili over den moed der Montenegrijnen en de volhar- I 'ding, waarmede deze bergbewoners stre- i den voor do vrijheid. Re geestdrift wérd ^algemeen; het was alsof Iwan de gewone terughoudendheid had afgelegd. Er was i 'slechts ecne stem voor den oorlog. Laat in den nacht ging men ui'teen', na X. 'een luid hoerah! te hebben doen klinken ,?.yoor den Keizer, als verdediger der ver- 'drukte Christenen, en voorts voor de IJedele krijgers, die de verlossing zouden £^ui( voeren. W Het was of die uitkomst reeds een feit "was, en alsof do Russen zich reeds te i Hons (anti napel bevonden. W Vader Wassili was trotsch op zijne i 'overreding. De landlieden verwijderden 1 Wh met hem en het gezin bleef alleen. X1 Marpha verzamelde 'het c/erschot van X'. fren maaltijd, en legde het kind, dat op |haar sehoot sliep, ter rust. Toen sliepen -H WJen behalve zijzelve. De kleóBe Macha sluimerde in met het hoofdje tFfen de (afel leunende. Vooiv zich tig zonder haar te wekken had de moe der haar opgenomen, en haar op de plan ken achter de kachel nedergelegd. Pavloucha had om niet .kinderachtig te schijnen den slaap overwonnen, maar was nu blijde naast het zusje te rusten. Ook ïwan sliep in. Marpha bleef op; de armo had geen slaap. Zij had niet. mede gepraat, maa* te meer overdacht. Kwam er oorlog, zoo zou haar man worden opgeroepen en dan zou zij hem dan ooit ^terugzien? Droeve Marpha! Zij trachtte moedig te zijn en wilde haar man niet lastig val len, izoo min door tranen als door klacht. Toen alles in diepe rust lag blies zij het licht uit en boog zich voor het beeld ider moedermaagd. Een kleine lamp aan de zoldering beves tigd verlichtte de grove teekening en het bloeke gelaat van Marpha. Lang bleef zij 'daar bidden en weenen. 1 HOOFDSTUK II. Er waren reeds vier weken vérloopcn se dert de oorlog verklaard was, en nog had Twan geen bevel gekregen om uit te trek ken. Hij besloot dus in de stad inlichtin gen te gaan vragen, en vernam daar dat de soldaten van zijne afdeeling zich te Mosoou hij hun Ijegercorps moesten aan- kende pop to laten dienst doen. Hij heeft nu eenmaal van doen met het leven in al z'n schakeeringen en wanneer dan gewe zen moét worden op een onrecht-dat wordt gedaan, heeft de gemeente niet het recht te spreken, van een roode dominé. Een auliorüted't als Dr. v. Gheel Gilde- meesler heeft immer krachtig geprotes teerd, wanneer de mensch niet als menscli behandeld word, en dat is niet alleen het recht, maar ook de plicht van ieder pre dikant. Toen Ds. Heldring zijn gestichten 'openstelde heeft het conservatieve deel van Nederland eveneens gezegd: "W«aar bemoeit do maai zich mee, Iaat hem pree- ken! en toch is ook ziju arbeid rijk door God gezegend. Daarom zal spr. zich door hrHfgeschrijf elc. niet laten weerhouden le zeggen wat hij zeggen moet. Hoewel erkennende, dat een predikant als regel 's Zaterdagsavonds in zijn stu deervertrek behoort te zijn, wil-hij voor 'dit keer een uitzondering maken. In het Tvvonlsche conflict is het recht :'n het gedrang. Het recht van den menscli, als beelddrager God's, op een merschwaaitdi'g bestaan Wie dat wil vergelen speelt oneerlijk spel. Spr. citeert „Do Nederlander" om aan te toonen, dat de cndornemeia in Twen te lijden aan ongenaakbaarheid cu Diiaoh tso versclja tti ng. Het is heel nopd'g te lu'öteren naar God's wot, ook in het sociale leven. Dit te verkondigen is geen opstoken van de massa maar een plicht die men rvot mag verzaken. Hét gaat hier om de vraag: Wat is rcclit. God is aam do zijde van he't recht. Dr. Brouwer, hierna het woord verkrij gende merkt op, dat het in dit conflict eigenlijk gaat 'om de vraag of het levari van den arbeider. 50 jaar moet worden achteruit gezet of kan blijven op hc't moei zaam bereikte peil. Hoewel het ook by doze uit sluiting gaat om beginselen, moet men hét zake lijke niét uit het oog verliezen. Wat de gosehlc'lehis aangaat: de beroc- ïinig dateert 'reeds vam. Augustus 1922. Er werd deeéjds ren bivef naar de werkneanersougmiö'ati-sls gezonden, waar in hun werd mc'-degedéeld, dat een loonsverlaging van 10 pc't. zou worden toe gepast, le compenseeren door een 53-urige werkweek. Aan deze organbatie's werd tevens te verstaan gegeven, dat mien ze niét beschouwde els le vertegenwoordigen de arbeiders. Deze voors'.olloa werden eenparig van de hand gewezen, o'mdat 'die noodzakelijk heid mét geen woord, word aangetoond. Do R. K. Bond en Unitas wifden de deur voor overleg niet öJluRen, en deden een tegenvoorstel, om, wanneer dit ncod'g was gedurende 3 maanden 1 uur per dag overwerk te verrokten. Van de zijdo der fabrikanten is tegen over dit voorstel geen houding aangeno men, omdat men hét als oen schijnvoor- sttf beschouwde, a'ken betrekking heb ber do op de z.g. onbeschermde arbeiders. Men zei eenvoudig: zonder dat voorstel kunnen wo ook wél een over werkvergun ning verkrijgen. Gebruik makende van hun machtsposi tie hebben d'o fabrikanten de aangekon digde loonsverlaging doorgezet en do or- gani'satie's waren onmachtig zulks to be letten. W:at voorspeld was is geschied: een goed half jaar laieT kwam er weer een voorstel tol loonsverlaging met 10 pet. Ten tweeden mafb hébben de organisa- tie's verklaard Irertoe bereid te zijn, mi'te de noodzakelijkheid werd aamgeltoond, desnoods door den minister. Men lveeft dat bij de werk gevers niet gewild en -de IoonsTOrla'ging eenvoudig op de fabrieken aangeplakt. Nu is het door de organisaties niet laan- va ard. Omdat er een grens ns en voorzien werd, dat nog meerdere loonsverlagingen zou den volgen. In de fabriek, waar de meeste gcorga- nij'Seerden waren, is daarna de staking uitgebroken, wia'arop de fabrikanten heb ben gieantwooi<d door d'e 'algemceme uit- sl'uithiig op alöe fabrieken. Dit wapen was te scherp. Van chr. zijde heeft men nooit gedreigd met een solkla- rifeitsstaking, ook teen de macht daartoe aanwezig was. Van arbeiderszijde heeft men stcedls aangedrengen op overkvg. Voorstellen van den lieer Zaaflbcrg en het z g. Haagsche voorstel, leiden werk- 'tijdvetfjcnging l^.oogende, en waarover de ai'be'ders wel wilden spreken, werden ge1 negeer cl. De Fabrikanten stellen, zich eenvoudjg op het. standpunt: er gaat weinig om, 'dus we kunnen het bedrijf missen. D.at de ar beidersorganisaties daardoor grooto scha de lijden, laat hen koud. De bedoeHing is juist deze organisaties den nekslag too te brengen; men acht ze onnutte pottenkij kers. De werknemers hebben altijd ge zegd en zoggen nu nog: Desnoods willen wij ook de>zo verlaging aanvaarden, als ons de noozaak wordt aangelcond. De 17a- brikanten willen geen overüeg on houden vast aan hel: baas-in-éiigen-hinis stelsel Dat is een botsing niet alleen van be langen, maar ook van beginselen. Hot gaat er om. of de arbender, die 'toch ook oen groot deel van zijn léven aan het bedrijf wijdt, 'recht van sproken beeft of als een ven'eng stuk dér machine word't beschouwd Snr. teckeDt de moeilijke lo-veiisoii!St,an- dighéden van den dexVel-arbeider in Twente. Do productie is opgevoerd, ma.ar do arbeiders genieten -er niet van. Oogenschijnlijk zijn de arbo'rdsv* eer waarden zéér verbeterd, maar men mag niet vergieten, dat oen arbeider vroeger 2 weefgetouwen bediende en nu soms G. Naast moiéito en zorg bij de arbeiders regende woelde bij de fabrikanten. Men mag nu zeggen, dat pensoonlijk vermogen en bedrijfswinst gescheiden moeten wor den, maar daar staat tegenover, dat al die kapiia'en in den loop der jaren uit het bedrijf zijn opgekomen. Het is bekend, hoe de vader van eenn der fabrikauten, die thans schatrijk is, 7 gulden mcfest lee- nen om een got te kunnen koopenl Fabrikanten, die in 1921 een winst van f 1.250.000 behaalden, kondigden in 1922 loonsverlaging aan. Het riclrtloon bedroeg £29.— en bedraagt nu f23.50. wat niet te véél mag worden genoemd. Het is moge lijk, dat men zegt, dat het gezinsinkomen voel hoogcr is, maar kan het juidt den fabrikanten >n:et als een blaam worden aangerekend, dat het nocdig *«s, cm vrchi- wen en kinderen in de fabriek te laten werken? De enorme tegenstellingen in Twen'tc zijn in strijd mét den geest van het Evangelie. Het gaat Ion slotte om de vraag, boe zien wiij den menscli: als beelddrager Gods of als machine. De leiding der Fabrikan'ton, de z.g. éonimissie ad hoe. beschouwt de arbeiders slechts a"s onderdee'en van do fabricage, maar rekenen er niet mee, dat deze een stuk menischenleven geven. Wat men niét wil zien, ziet men niet. Nimmer is nog tegengesproken, dal ide loonen nog geen VA pc't. van de.ai kefstprijs be drag© nl. Roveud 'en vertelt men in handelskrin gen, da't de malaise niet aan Engel sche ef Jaivansche concurrentie is te danken, maar dat de fabrikanten oskaar op de Java-markt hebben doodgeconcurreerd. Nog steeds blijven de Chr. arbeiders staan op het standpunt van overleg. Dat zij echter alvorens loonsverlaging to aanvaarden om bewijs vragen van de noodzakelijkheid is bun recht en luin plicht tegenoverhun gezinnen. Het gaat er thans ohi of de levenspoëzie voor den arbeider weer zal worden weg-, gevaagd. De strijd zal laug zijn, maar zij is eer lijk. Het gaat er thans in hoofdzaak cm of de publieke opinie baar scherpe afkeuring over de onmcnscbelijke uitsluiting zal uitspreken ja, of neer.. Onder sommige fabrikauten is een ster ke tegenzin merkbaar «m aan dit gedoe, waartoe zij volgens een onderling con tract verplicht ziju, mee te doen. Deze s t r ij'd mas niet verloren gaan! Omdat hel om hooge beginselen gaat, om het recht van den beelddrager Gods op een redelijk bestaan. Tc'gen de macht moet het recht gesteld worden. „Strijden en bidden is thans het pa rool." Beide sprekers vonden een dankbaar ea aandachtig gehoor. Van de ge'egenheid om vragen te stollen wc?rd gébruilc ge maakt door de heeren: Segaar, v. Zwie- ten, de Graaf, Jansen en Luytjes. Uii do discussie bleek, da.t men alge meen van oordeel was, dat het hier niet alleen ging om Twente maar om do l'ooas- verlaging in heel Nederland. Dr. Brouwer verklaarde nog, dat de on georganiseerden de troetelkinderen der, Fabrikanten waren geworden, zoo zelfs, dat er een organisatie van ongeorgani seerden -is ontstaan. Toch zijn thans al len. georganiseerd of ongeorganiseerd cén. Nadat Gbor den heer v C'ttert er op gewezen was, dot de brievenschrijvers aan Ds. Goedlïard ter vergadering niéts van zich hadden doen hooren, werd, na een slotwoord van den voorzitter, de vergade ring met dankgebed gesloten. Door dien kunsthandelaar L. J. Km- gér to \s-.Gravcnliagc is dc Israöls-tcn- toonslelling in de Lakenhal wederom ver* rijkt met een schilderij uit de middea- poriodo van den grooben schilder getiteld: ..Type uit het oudo volk". Heden is een vreemdeling over da grens geleid, dio cenigcn tijd in hot Rijks opvoedingsgesticht alhier had doorge bracht. Vanmorgen had op do Hoogcwoerds- brug een kloppartij plaats tusselven zekere B. en K., waarbij eerstgenoemde nogal ernstig werd toegetakeld en dus een „blauwtje" liep. Mej. T. zou Zaterdagmorgen om half twaalf do aardappelen „op"-zcLten, toen zij plotseling in aanraking kwam met het kookfornuis waardoor haar kleeren vlam vatten. Luid om hulp roepend snelde zij d«* straat op, waaf eenige gedienstige bunP- vrouwen de vlammen doofden. Later bleek, dat jnffr. T. gelukkig slechts een kleine brandwond had' opge- loopen. Intusschen zij er hier besehei lonli'l: op gewezen, dab het bij oen dergelijk ongeval, vooral wanner men alleen is, aanbevei vedient om" niet te gaan loopen. daar d:t het vuur snel aanwakkert. Het beu Ie- :i\ a- del is zich in een doek of kleedingstuk to wikkelen en dan door op den grond te wa len, de vlammen te dooven. In het Noordeinde had Zaterdagmid dag een aanrijdinig plaats tusschen een, vrachtauto van de Alg. L. Brandstoftenlian- .sluiten. Tehuis gekomen vertelde hij d:t rustig aan zijne vrouw. Zij werd bleek, maar weende niet. Iwan govoel'de eenigo aandoening bij het zien van hare droef- beid; hij narr\ zijn -dochtertje in de armen, en terwijl hij het kind liefkoosde vielen er een paar tranen op het blondo hoofdje. Maar dit al'os duurde slechts een oogen- 'blik. Hij zette de kleine neder en ging weer aan het werk. Den dag voordat hij moest uittrekken werden do laatste toebereidselen genv.akt. Da soldaat maaklo zijn geweer' schoon, poetste zijn hooge laarzen en borstelde zijn jas af. Met een vol' gemoed voorzag Marpha den ransel van haar man van het noodigiste, en vergat niet er een beeldje van den hei ligen Nicolaas, den wonderdoener, bij te voegen. „Mogelijk zal de heilige ook een wonder verrichten om mijn Iwan tc helpeai," zei- 'de de ariue vrouw tot zichzeDve. „Mis schien zal dit beeld hem beschermen tegen de kogels van den vijand." De dag van vertrok was aaggobroken. Het was oen heerlijke lentemorgen; een schitterendo zonneschijn verlichtte het 'landschap, en vormde een pijnlijke tegen stelling met hetgeen er op het plein plaatsgreep. Yader B'aasili had zooeven eene mis ge- 'viord voor de uittrekkende soldaten. Men 'kwam uit do kerk, en het afscheid nemen 'was begonnen met de droefheid en do tra nen, die daarbij bohooren. Daar stonden zes of zeven jonge man nen in de kracht des levens met de wape nen in cl? hand en den ransel op den rug. Hunne bejaarde ouders, hunne vrouwen en kinderen verdrongen zich om hen heen. Aan alle kanten hoorde men zuchten en snikken, en daartnsschen kinderlijke ont boezemingen. „Wat is vader mooi!" zeiden de kleinen, tonvijl zij in do handen klapten; en 'dan snikten de moeders nog luider dan tevo ren. Arme kinderen! wat wisten zij van den oorlog? Iwan stond op den drempel van de kerk. 'Hij -droeg het jongste k:nd in do armen; Marpha had er do kracht niet toe. Bleek en bovendo leunde zij tegen haar man, en zag hem treurig aan, doch zonder tra nen in <Le oogon. Do kleine Macha trip pelde om vader heen on Pavloucha keek 'hem met oen soort van -trots aan. „O was ik maar"groot!" riep hij, „dan Zou ik ook uittrekken met vader." „En zouden wij -dan geheel alleen achter moéten blijven, rnoeder en ik en liet kind je?" zeide de kleine Macha huilende. „Neen," zeide de vader, „h or kunt gij nuttiger wezen. Gij zult oen brave jongen zijn, niet waar? en mijne plaats bij moc-« •der en de kleinen vervullen." De soldaat wischte zich de oogen af met de ach terzij do van zijne mouw. Ilij oin- 'helsde de drie kinderen, en maakte neet bevende hand op ieder van hen het teeken des kruises. Daarop drukte hij zijno vrouw in de armen, nadat bij haar den j zuigeling had teruggegeven. „Wees niet bedroefd, vróuw," sprak hij tot haar, „in dien het God behaagt kom ik terug, en zoo ■nietdain zal de Heer voor u zorgen; Hij is do Vader van weduwen on weezen, Hij behoede en zegeno u!" „Voorwaarts, marsch!" zeide hij nu zoo flink als hij kon, terwijl hij zich zachtjes 'losrukto uit de oinhellz'mg zijnor vrouw. Iwaoi was de oudste der soldaten, en in zijno kwaliteit van korporaal stolde hij zich aan het hoofd der afdeeling. j „VoorwaaTls, marsch!" herhaalde hij Oogenblikkelijk zetlo zich do kleine troep in beweging, en do verzamelde menige volgde. Bij do laatste huizen van het dorp bleef men stilstaan. „De Heer beschetme de dapperen do ten strijde trekken voor hel rechtzinnig geloof," riep vader Wassili. terwijl hij ze genende de hand ophief en met groolo 'trekken het toeken dos kruises maakte. (Wordt vrrvoljd). ll i

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1924 | | pagina 1