Tweede BladJ
Zaterdag 15 Dec. 1923
Een kind is ons geboren.
Het onrecht gewroken.
Want oen kind is ons gebo
ren' oen zoon is ons gegeven,
en de heerschappij is op Zijnen
schouder. Jes. 9 5a.
Het waren bange dagen voor Juda!
Het 'tien-stainmen rijk was reeds dooi
den vorst van Assyrië vernederd enin
smade!lijko ballingschap weggevoerd en
het rijk van Juda onder Hiskia's regeef,
werd door hom bedreigd. Zijne legers
hadden zich rondom Jeruzalem verza
meld en do Godsstad ingesleten en er
was, naar den mensch gesproken, geen
redden meer mogelijk.
Doch wat hij menscheü. onmogelijk is,
dat is mogelijk bij God!
Hij ziet met een oog van ontferming
neer op Zijn erfvolk, ook al is liet schul
dig in zijn ovetreden; want 't is Zijn
volk, dat Hij naar Zijn Naam heeft ge
noemd; liet volk, dat Hij uit vrije genade
in Zijn verbond heeft -opgenomen, dat
Hij verkoor niet om zijn deugden en
niet verwerpt om z;jne zonden.
Tot den Heere neemt Hiskia izijn toe
vlucht.
En daarop komt van Jesaja het godde
lijk antwoord dat van rijken fcegen
spreekt; ja dat zeM reeds zegen is.
De Heere zal zijn' volk redding berei
den en in sparende ontferming lien Zijn
gunst betoonen.
Wat mag dan de grond wezen van dit
wondervol'e doen Gods?
Die grond ligt in Christus, den Mid
delaar van het verbon'd G-ods met Zijn
volk en daarop wijst de grootc profeet
als hij jubelt; want een kind is ons ge
boren, en een zoon is ons gegever en de
heerschappij is op Zijnen schouder!
En dat de profeet naar -den G?est des
He eren hier het oog heeft op Ghrstus,
hoe .duidelijk klijkt het ons niet uit de
hamen, die aan het kind gegeven worden
jen die -toch zeker aan geen mensch enlcind
poehehooren.
i Ja de profeet -ziet onder verlichting
'fles Heiligen Geestes itn de verre toe
komst het kind dat geboren zal worden,
de Zoon die ons de "Vader geeft Sn de vol
heid des tijds: Hij ziet den komenden
"Christus.
Welk een taal des^geïoofs*
Hier is niet slechts de toekomst, doch
de toekomst in het heden. Het goloof is
"èen vast grond der dingen die men hoopt
en een bewijs van zaken, die men niet
'ziel. Het geloof ;s die 'geestelijke macht
die zich vastgrijpt aan en zich verlaat op
het Woord der belofte Gods en dat met
'die inner1 ijke onwankelbare -zekerheid
dat het reeds te voren roemt in izijn ver
vulling.
Het geloof verstaat dat Woord en het
weet ,dat het zekerlijk door den Heere
zelf wordt vervuld; daarom heeft het ge
loof de dubbele kracht om de toekomen
de dingen tegenwoordig, do onzienlijke
dingen zichtbaar te maken.
Het geloof doet zingen van het komend
wheil erndat bet reeds is gegeven in de
eigen belofte Gods.
0 ja dat is heil: d-at is de .geheel eeni-
ge gave tot verlossing: een kind dat ons
geboren is; en een zoon ons is gegeven;
Hij is de Messias hier geteekend in zijn
tweevoudig wezen.
Een kin'd wordt Hij genoemd ten aan
zien van zijne menschel'jke natuur, ge
worden uit een vrouw; ons in alles ge
lijk. uitgenomen de zonde.
Dat is de diepte Zijner vernedering.
Dat is de sprake van het majesteitelijk
Techt des fleeren dat alleen voldoening
kon vinden door Zijn komst en lijden in
de menscheljjke natuur, voor de zonde
van het gansche menschelijk geslacht.
TOat is de openbaring van do ondoor
grondelijke liefde van den Middelaar, die
in de gestaltenis Gods zijnde, ggen roof
heeft geacht Gode even gelijk te zijn;
heeft Hij Zichzelf vernietigd, de gestalte-
nis eens' dienstknecht aangenomen heb
bende.
Dit is den aanvang van den lijdensweg
dien Hij gaat, dm le 'zoeken .en zalifg te
maken (lat verlor-en is%
Zalig, die in 't geloot bij Bètklfchems
kribbe rnag spreken: een Kind is ons ge
boren. - "v
Een Zoon is ons gegeven!
Welk een Zoon! Hij is de ecniggelwren,
de eeuwige, natuurlijke Zono Gods; Hij
is eens _wezens met Gocl den Vader en
den Heiligen Geest.
En toch gegeven!
Hij is de groote gave Gods! Alzoo lief
heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn
©eniggeboren Zoön gegeven heeft, opdat
een iegelijk die in Hem 'gelooft niet ver-
devre, maar het eeuwige Seven hobbe.
Hij is gegeven, omdat Hij Zich liet
geven! Hij wi-lde gave Gods zijn!
Hij is gegeven tot een Borg en Midde
laar, om ons met God te verzoenen.
Hij is gegeven om als de hoogste Pro
feet ons le verkondigen den verborgen
raad en wille Gods aangaande -onze ver
lossing; om als onze ©enige Hoogepries-
ter Zichzelf tep offer te geven, en onze
Voorbidder te zijn bij den Vader; om a.!s
'onzo eeuwige Koning ons te regooren en
bij de verworvene verlossing te bewa
ren.
Hij is gegeven om ons te zijn: de Weg,
de Waarheid en het. Leven.
Een Zoon is ons gegeven!
Ons diep-sohuldige Adams-kinderen,
d:-e door onze zonden tegen en. afval van
den hoogen God Zijn liefde verbeurd en
Zijn toorn en gramschap ons waardig
hadden gemaal^.
Ons, die in ome dwaasheid steeds ver
der afwijken van den God des levens.
Ons is Hij gegeven! ons, die door Hem
opgezocht en begenadigd in Hem mogen
gelooven aüs de Zone Gods, in Wien al
Gcds wof-behagen is.
Zalig, zalig, d> in den Zoon gelooft;
Hem in 't geloof als gave Gods mag aan
nemen c-n bezitten; zalig! want wie in den
Zoon gelooft, die heeft liet eeuwige loven.
Dan is het waarlijk Kerstfeest, Kerst
vreugde.
Dan jubelt het in ons: want oen Kind
is ons geboren en een Zoon to ons gege
ven!
Kust dan den Zoon, opdat Hij niet
toorne en -gij op den weg vergaal, wanneer
Zijn toorn ook maar een weinig zou ont
branden.
KERSTLIED.
Heil'ge nacht, op eng'lenwiebeni
Zijt naar 't aardrijk gij gedaald,
Die verdrukten, armen, zieken.
Allen met uw glans omstraalt,
Waar ook rouwe en droefheid wonen
Strijkt ge als hemelbode neer,
Want uw held'rc klokkentonen
Melden 't komen van den Heer
Docd en zonde heerschte op aarde,
En in 't duister van hun nacht
Waart Gij die hier openbaarde,
;t Heil aan zondaars toegedacht.
Bethlehem, de Koningsstede,
Werd. ons naar 'fc profetisch woo-rd.
Levensbron; en liefde en vrede.
Welde uit stal en kribbe voort.
Zalig Morgeniandseho Wijzen,
Zalig ook gij herdlrenstcet,
Die ons, jeugdigen en grijzen,
Vcorgingb met uw liefdegroet.
Wat het oog van Gods profeben,
Slechts van verre had gezien,
Zaagt gij met het heilig webenV
„Kind, gij zult ons redding bièü."
Heil'ge nacht, ons u begroeten.
Is een lofpsalm Hem ter eer,
Die door onze schuld te boeten.
Onze Heiland werd en Heer.
Dierb're Jezus, uw verschijnen
In der menscliheid zwarts beu nacht,
Deed de nacht, des doods verdwijnen,
Door de liefde, glans en macht.
KERK EN SCHOOL
NED. HERT. KERK.
Beroepen. Te Axel (toez.): G. P. A.
Ruysch van Dugtercn, em. pred. te Lei
derdorp; te Dienien c.a. (toez.): O. M.
Luteijn te Rijnsburg; te Gorinchem: Ph.
J. Vreugdenliil te Leerdam; te Zwammer-
dain: A. Altena te Balk.
Aangenomen, Naar LemclerveldP.
Visser, cand. te Enkhuizen.
GEREF. KERKEN.
Beroepen. Te Vreeswijk: A. G. Wolf
to Loeiiien-Vrecland.
Bedankt. Voor Schiedam: D. van
Dijk te Groningen A.
CHR, GEREF. KERK.
Drietal. Te Harlingen.: J. Tolsnia te
Zeist; R, E. Sluiter te Assen en Smilde;
en H. Hdogendoorn te Vlaai-dingen.
Beroepen. Te Bunschoten-Spakenburg
S. v. d. Molen te Zierikzee.,
Bedankt. Voor Biezelinge: H. Hoo-
gendoorn te Vlaardingen.
GEREF. GEMEENTEN.
Beroepen. Te Aalst: A. Verhagen to
Middelburg.
HERST. EV. LTTTH. GEM.
Drietal. Te Hoorn-MedomblikP.
Boendcrmaker te Harlingen, P. van Gen-
deren Stort te. Culemborg en J. M. L:n-
deijer te Monnikendam.
Dr. J. H. Gerretsen.
Ds. G. Hulsman schrijft in liet Maand
blad van de Vrijz. Hervormden, in Den
Haag over den dezer dagen overleden hof
prediker dr. J. H.- Ge'rretsen:
„Ik was met Geretsen op het gymnasium
in Nijmegen. Hij was een paar jaar ouder,
maar we zagen elkander veel. Hij was
reeds in die dagen do fac.'lc princeps on
der zijn medescholieren, vlug als water,
steeds lezend en met problemen worste
lend. Bij wilde allés onderzoeken en had
zelfs zoo jong reéd-s den moed .omtrent liet
Roomsch-ïvatliolicisme ingelicht te worden
door pater, later prof. De Groot, den be
roemden Thomist.
Hij liet oiis dikwijls de'zwaarte vail de
geestelijke problemen gevoelen eno ik
zie hem nog voor mij! Dan overweldigde
hij ons met een vloed van woorden en bij
ieder argument, dat hij aanvoerde, trok
hij aan zijn machtige kuif. Het was, alsof
er reeds teen in dat hoofd iets was, dat
niet mede wilde met de geestdrift des
harten. O, dat arme hoofd dat heeft het
zieh zeiS zco moeilijk gemaakt. Het heeft
zich zelf stuk gedacht!"
Geref. en Chr. Gereformeerden
In „De Reformatie" raadt. ds. B. Wielen-
ga aan, over de" Christelijk Geref. Kerk
niet le spreken als „scheurkerk", maar met
milder oordeel te cordeeien.
„Is liet nccdig", vraagt schr.. een dwa
ling, als is deze ernsiig, to vereenzelvigen
met scheuring? Ik herinner mij, <!at vroe
ger in Doleorendc kringen de Afgescheide
nen weieens sectaristen werden genoemd,
en, omgekeerd, dat in kringen der schei
ding de Doleerenden weieens als scheur
makers werden betiteld. Past hier niet
groote omzichtigheid en teerheid in het
oordeel
Is het-, vooral in die speciale geval, niet
noodig, dab er gelet wordt op do histo
rische omstandigheden^ op een langzaam
gegroeide geestesgesteldheid, op onopzette
lijke misverstanden, en ook op het onder
scheid tusschen het feit zelf en de gevol
gen van het feit?"
De groei van het bijzonder onderwijs.
Do Schoolraad geeft in zijn „Mededec-
üngen" een viertal grafische voorstellin
gen over den groei van het bijzonder on
derwijs aldus lezen wij in ,De Stan
daard". Deïe grafieken loopen over het
tijdvak 1898—1923.
Uit deze statistiek blijkt o.m.: In 1898
bedroeg heb aantal openbare scholen 3050;
het aantal bijzondere scholen 1400 (iels
meer R. K. scholen dan scholen met den
Bijbel.) Er waren toen ruim 100 scholen
op niet-confessioneelen grondslag. In 1920
waren deze getallen resp. 3450 en 2758. Het
aantal openbare 6cholen was dus met on
geveer 15 pet. gestegen; heb aantal bij
zondere scholen met. bijna 100 pet. Won
eerst de R. K. school, na 1901 ie de School
met den Bijbel vooruit gebleven, op 't
eind van 1920 hebben ze ieder 1300 scho
len; het. aantal neutrale bijzondere scho
len is ook in dien tijd wat toegenomen.
Op het eind van 1922 naderen de Scholen
met den Bijbel 't getal 1550, de R. K. 1500.
Het totaal der bijzondere scholen zal wel
niet veel blijven onder dat der openbare
scholen.
Een grafiek betreft het aantal bijzon
dere Proteetantsche scholen. Dab is in
25 jaar met 150 pet. toegenomen. Na 1920
stijgt de lijn met groote sprongen; de
winst na 1920 is in 2 jaar even groot als
in da voorgaande 12 jaar.
De volgende statistiek betreft het aan
tal leerlingen. Dat steeg met pl.m. 25.000.
Wat den groei der organisaties aan
gaat, zien wij 'fc volgende. In 1898 waren
ongeveer» de helft der 600 scholen in den
Schoolraad georganiseerd; in 1922 ruim
1200 van de 1525 of 60 pet.; 300 hebben zich
bij de Yereeniging voor Chr. Volksonder
wijs aangesloten. Bij Chr. Nat. Schoolon
derwijs zijn 450 scholen of ongeveer 26
pot. van het totaal aangesloten.
De derde grafiek laat zien de toeneming
der schoolbevolking. Was do schoolbevol
king toegenomen in dezelfde verhouding
als do bevolking in 'fc algemeen, dan zou
den de aantallen leerlingen, der bijz. scho
len voor 1S9S en 1920 pijn. 210.000 en
300.000, dus een stijging van 40 pet. Het.
aantal steeg echter bijna tot 480.000, dus
met 130 pet. Voor dc Chr. school is de
normale toeneming pijn. 331 pet., do wer
kelijke 140 pet.
Uit do laatste grafische voors telling;
van het aantal leerkrachten blijkt, dat
dit steeds bleef stijgen, hoewel het aantal
leerlingen na 1907 A-rij wel gelijk bleef.
Andere rapporten.
Het Chr. Schoolblad „Onze Vacatures"
bepleit bet verstrekken van andere rap
porten dan de thans gebruikelijke.
„We willen, zegt het blad, wel rapporten,
maar dan andere. We willen in elk rap
port oen korte omschrijving betreffende
do resultaten, den ijver en het gedrag
van eiken leerling afzonderlijk. De onder
wijzer blijve vrij, daarvoor de woorden cn
uitdrukkingen te kiezen, die hij noodig
vindt. Hij is dan in staat, cm zijn totaal
indruk veel juister te geven, dan wanneer
hij met cijfers moet. werken. En dan heb
ben we ook neg dit A-oordeel, dat zoo'n
rapport veel meer den leerling en zijn
ouders persoonlijk toespreekt.
Nu Aveten we wel, dat ook aan deze
werkwijze bezwaren zijn A-erbonden.
Men kan vragenNeemt op die manier,
de samenstelling A-an de rapporten, niet te
veel tijd
We gelooA-en het niet.
Het zal niet noodig zijn, met breede om
schrijvingen to komen. Na eenige oefening
is het mogelijk, in enkele woorden zijn in
drukken samen te \-at.ten. En men A-ergete
niet, dat het ook tijd kost, zijn waardee
ring in oen cijfer uit te drukken. Dan moet
toch ook gewikt cn gewogen worden. Moet
het een acht worden? Een A-ijf misschien?
Dan is het nog veel gemakkelijkr, in en
kele Avoorden zijn waardeering uit te druk
ken.
Een voordeel is ook, dat op deze manier
het maken A-an een rapport voor den on
derwijzer A-ec-1 aantrekkelijker wordt. Een.
cijfer is per slot van rekening maar oen
dood ding. Ook zal de manier, die wij
aangeven, den onderwijzer dwingen, veel
meer dan bij het geven van een cijfer
zich in het werk, het gedrag, het karakter
van eiken leerling in te denken.
Ten slotte: de ouders hebben aan zoo'n
rapport veel meer."
De „Reformirte Kirchen" in Rusland.
Dr. Ernst Gelderblom, pastor der „Re
formirte Kircko" in Riga, heeft aan de
Commissie A-an Samenwerking tusschen
de Alg. Christ. Soc. Bonden en Chr. Na
tionaal Vakverbond, een schrijven ge
licht, waarin hij dank zegt A-oor ontvan
gen geldelijken steun.
Wo ontleenen aan dit schrijven enkele
passages, dio ons een blik gunnen op den
toestand, waarin do „Reformirte Kirchen"
in'Sovjet-Rusland thans verkeèren. Pas
tor G. schrijft:
5,In Sovjet-Rusland zijn de „reformirte"
gemeenten op een zoo lage trap van ei-
lenjdo gezonken dat zij geen predikant
meer kunnen aanstellen. Mijn vroegere
„reformirte" gemeente to St. Petersburg
die 31 a 4 duizend zielen telde en oen hoo-
gesehool met universiteïtsgolijkstelling
A-an laatstelijk 960 leerlingen uit eigen
middelen onderhield, is nu zoo arm gewor
den, dat zij niet eens meeT c-en kerke-
kneclit betalen kan en ik oen inzameling
op touw moest zetten onder mijue naar
Duitschland en Zwitserland uitgewekene
vroegere gemeenteleden, om to A-erhinde-
ren dat de Staat- de kerk in beslag na ra,
cm ze in een bioscooptheater te verande
ren, zooals hij had gedreigd te zullen
doen."
Dr. G. zoekt thans nog met de lang
zaam smeltende middelen het gemeente
wezen ia St. Petersburg to onderhouden.
In Riga gaat. hot iets beter.
„Do gemeente te dezer plaats is Gode
zij dank voor dezen nood bewaard geble
ven. Zij is thans weder in staat een predi
kant tob op bescheiden grenzen te sala-
rieeren. (Zij betaalt mij oen salaris van
140 Lat (140 Zwitsersche franken) per
maand, waarmede men er kan komen, on
danks do stijgende prijzen.)"
De gemeente ontvangt nu weer de gere
gelde bediening van het Woord, de zieken
Avorden bezocht., de kinderen verpleegd en
in het geloof opgevoed, de sacramenten
uitgedeeld.
„Ook ben ik begonnen de kleine „refor
mirte" gemeente te Milau te bedienen cn
voor de godsdienstoefeningen te verzame
len." Schr. hoopt zoo de reformirte" kerk
in Lettland voor verval te bewaren.
TE HOUDEN VERGADERINGEN, ENZ
Het komt heel vaak voor, dat Vergade-4
ringen, Samenkomsten, Uitvoerden, LeJ
zingen on dgl. van verschillende Vereeni-j
gingen op denacffden datum samen val-i
leii. Teneinde te voorkomen dat het oen!
het ander verdringt of onvruchtbaar
maakt, is het geAvenscht, dat men bij het
vaststellen Aan den datum eener vergade-;,
ring rekening houde mot reeds vastge-»
stelde data A-oor andere vergaderingen.
Ten einde dit mogelijk te maken A-crzoe-
kon wij elk© Yereeniging of Organisatie,
die een openbare Vergadering belegt of
Uitvoering Avil geven, zoodra een da
tum voor c e n e vergadering ia
Vastgesteld (dus eoo mogelijk
maanden te A-oren) dien datum op te ge-i
ven met bijvoeging de-sgewenscht van
Spreker, onderwerp, enz., natuurlijk zéér
kort. Wij zullen dio gegevens dan elke
Zaterdag publicecren en bij 't vaststellen,
van andere vergaderingen gelieve men
dan van de gepuLDiceerdo lijst nota to
nemen.
.16 Januari, 's avonds 8 uur Ds. v. d.
Zaal, van Deventer, onderwerp: Vrouwen
kiesrecht, in de Chr. Geref. Kerk, Bïee-
straat.
25 Januari, 's avonds 8 uur Winter-;
lezing Ds. Sa'omons \-an Amersfoort, on-»
derwerp: Pessimisme en Optimisme, in
de Hooigrachtberk.
13 Maart, 's aA-onds 8 uur Dr. F. v.
Gheel Güdemeester van Den Haag, on
derwerp: Het Probleem van Job, in do
Hooigraehtkerk.
26 Maart, 's avonds 8 uur Ds. do
Bruynej van Veenendaal, in de Chr. Ge-
ref. Kerk, Breestraat.
W i j herinneren dat in do
eerste volle week van het
nieuwe jaar de week der ge
beden wordt gehouden, zoodat
hot tgewenscht is in die week
geen vergaderingen enz. to
beleggen.
BINNENLAfth
De kunst van sturen.
Het blad oiizer Hollandsche bolsjewis
ten „De Tribune", tracht nog immer do
goe-gemeento in den waan te brengen,
dat do Russische revolutie zegeningen zon
der tal voor de menschheid heeft gebracht.
Ook de vrijmaking der vrouw heeft zo
gewrocht.
Onder het opschrift: „Een vrouwelijke
stuurman" prijkt thans in het blad dit
triomfantelijk bericht:
„In de haven van Em'den Oostïries-
land ligt thans een stoomschip uit
Petrograd, Avaarvan de vierde officier een
vrouw is. Haar werkzaamheden verricht
ze als de beste zeeman en zo heeft hot
plan^nog dezen winter aan een Russisch©
zeevaartschool hst hoogste staatsexamen
af te leggen.
Ook hierin is Sovjet-Rusland vooraan.
Het is wonderlijk te bedenken, dat er voor
al zulke vanzelfsprekende dingen een re
volutie noodig is om zo door te voeren.
En toch is het zoo
Ook hierin Sovjet-Rusland vooraan!
Waarin?
In do kunst van goed sturen? Neen.
In de kunst van alles in de war sturen?
Duitsche treilers, die van Aberdeen
uit op do vischvangst waren uitgegaan,
brachten deze week, na drie dagen uit ge
weest te zijn, een vangst mede, waarmeo
zij 10.000 pond sterk besomden. Beladen
met Kerstgeschenken zijn zo daarom naar
hun vaderland teruggekeerd.
De jongere Chr.-Histc-cisehen.
In een vergadering A-an de Chr.-Hist.
Unie, Donderdag to Deventer gehouden,
verklaarde het Tweede Kamerlid, dr. G'. W.
Th. baren van Boetzelaer van Dubbeldam,
ten opzichte van de Kabinctsvorming ze
ker te zijn, dat er onder de jongere Ghr.-
Hislorischen, o. w. spreker zich rekent, le
den zijn, die iets gevoelen voor mede
werking v a li links, voorzoover men
daar ook een doeltreffende landsverdedi
ging van groot belang aclit
De ouderen zijner fractie achten samen
werking met links niet mogelijk.
Spr. wilde erkennen, dat ook in zijn.
hart het verlangen naar eenig uitstel der
Vlootwet leefde, hoewel hij dezo wet in bet
landsbelang noodig blijft achten.
Do Chr.-Historischen zullen, zoo noodig,
voor dat landsbelang hun medewerking
aan een Kabinetsvorming niet onthouden,
ook, al zullen zij bij de maatregelen tot be
zuiniging daarbij velen van zich ver
vreemden.
FEUILLETON
32)
"Wij gelooven, dat zij den laatsten tijd
ook veel zorgen heeft gehad in haar eigen
zaken en wij hebben er al dikwijls over
gedacht, hoe wij haar het best zouden
kunnen helpen.
Zij schijnt geheel alleen ie staan op de
wereld, en volstrekt geen na-familie te
hebben, en als ze van hier weggaat, wat
spoedig schijnt te zullen gebeuren, dan
zal ze zich wel erg verlaten voelen en het
ook arm hebben, want ze beeft blijkbaar
in het geheel geen geld.
"Wij zijn allen heèl veel van haar gaan
houden en voordat de laatste slag vader
had getroffen, maakten wij allerlei plan
netjes, dat zij bij ons zou komen wonen
en wij tobden onze hersens af, hoe wij
het haar 't best zouden voorstellen zon
der haar gevoel va.n onafhankelijkheid te
kwetsen.
En vader en moeder hebben het toen
laten doorschemeren, dat het zoo gezellig
zou zijn, ala ze altijd bij ons bleef en dat
het voor ons allen zoo'n teleurstelling zou
ëijo, als zij wegging en vooral yoor do
4 kleine Nel, die zooveel van haar was gaan
houden.
Zij scheen zeer getroffen door het aan
bod ja, er kwamen tranen in haar
oogen; maar op dat oogenblik kon zo nog
geen antwoord geven. Ze zei, dat ze eerst
een dag of awt op reis moest, voordat ze
een beslissing kon nemen vöor haar toe
komst.
17 October.
Er is iets treurigs gebeurd. Ida heeft
zich laten schaken door baron Simmons
en baar vader is er woedend over.
Ze gaven juist een groot bal en de ba
ron was er ook. Want liet schijnt, dat
mijnheer Harrison Todd, al had hij Ida
allen omgang met hem verboden, omdat
hij ;wist, dat hij een doordraaier was pon
der een cent fortuin, hem toch nog wel
in zijn huis ontving om zijn ouden naam.
Tegen middernacht, toen het feest in vol
len gang was, schrok ik op, omdat er aan
mijn deur geklopt werd. Ik was nog niet
in bed want ik kon toch niet slapen
met die muziek en die drukte zoo dicht
bij maar ik zat bij het raam te kijken
naar het helder verlichte huis en de lam
pions op het terras.
Bernard stond aan mijn deur.
„0, Mies!" riep hij uit. Hij zag er
bleek en ontdaan uit. „Kom gauw en help
mij om het dwaze kind te redden!"
„Wat bedoel je?" vroeg ik.
Maar hij gooide een doek over mijn
schouders en trok mij mee het huis uit,
door het park, naar een stille plek, waar
een rijtuig met een koetsier stond.
„Dat is het rijtuig van baron Sim
mons," fluisterde hij. „'t Staat hier te
wachten, hij wil Ida schaken!"
„Hoo weet je dat?" riep ik uit. „Ach,
Bernard, dat is immers onmogelijk. Haar
vader heeft haar allen omgang met hem
verboden.
„Ja, maar toch heeft Ida, terwijl zo
deed, alsof ze zich naar den wil van haar
vader wilde schikken, het in het geheim
toch met hem aangehouden. Ik weet, dat
ze hem telkens buiten weten van haar
vader ontmoet heeft en van avond ont
dekte ik plotseling dit plan om haar te
schaken."
„Wat kunnen wij doen?" vroeg ik.
„Laten wij in dit pad gaan staan en
haar tegenhouden, als ze komt. Ze zal
alleen zijn, want Skmnons is al wat vroe
ger ongemerkt weggegaan."
Ik beefde van zenuwachtigheid, zoodat
ik bijna niet op mijn beenen ko,n staan,
maar toch ging ik met Bernard mee naar
do aangewezen plaats en al spoedig hoor
den wij een zachten tred en 't geruisch
van een zijden japon.
't Was Ida, Ze was nog in haar bal
toilet, ja zo had zelfs haar satijnen bal
schoentjes nog aan; alleen had ze een
witten mantel' omgeslagen. Ik geloof, dat
ik zo nog nooit zoo knap gevonden had,
met haar oogen schitterend A-an opgewon
denheid en met donkerroode Avangen.
Ik liep naar haar toe, greep haar bij
haar arm en riep, want ik had zoo'n
medelijden met (haar, dat ik bijna liefde
voor haar voelde:
„Ida, Ida! Ga niet mee met dien man!
Om 's Hemels wil, luister naar mij! Het
zal je berouwen, je heele leA*en lang. Ida,
lieve Ida, luister toch, ik smeek je, gamee
ferug, 'zoolang het nog tijd ds en niemand
-niemand tor wereM zal ooit iets van
je p$an hooren!"
Zij Averd doodsbleek en ik voelde, hoe
zo beefde. Maar toen zag ze Bernard en
de drift overAvon haar angst
„Ik zie het al!" riep zij uit. .,'t Is ja-
loarschlieid, waaraan ik die onbeschaam
de tussehenkomst le danken heb. Omdat
ltij mij niet krijgen kon, gunt hij m:j ook
niet aan zijn mededinger!"
.Toen keek Bernard haar ylak in het ge
zicht cn koel, zonder e enige aandoening
/van liefde sprak, hij tot haar en o, wat
rwas ik dankbaar, toen ik zijn woorden
hoorde!
„D,at is het niet, Ida," zei hij. „ik ver
lang er niet meer naar, dat je mijn
vrouw zoudt worden. Er vs een lijd ge-,
woest, waariai ik dacht, omdat je mooi
bent, 'dat je ook goed was. En toon h eld
ak dol veel' van je. Maar sinds ik je heb
jeeren kennen, zooals jc werkelijk bent
r— een ijdole, ohbeteekenendc, wereld-
sche vrouw, die in geen enkel opzicht
beantwoordt aan het liooge ideaal van.
mijn hart, heb ik je hoePd al lang uit
,mijn geest verbannen, 't Heeft mij pijn
gedaan* dat is waar. maar nu 1k?u ik er
loverheen, wamt ik kou geen 1 dfde ge-»
,ven, als ik er geen eerbied bij kan voe-
«cn."
Toen naderden haasligo A-oetsuippen, J
baron Simmons kivam naar haar too en
greep haar bij de hand.
„Lieveling, kom mee!" viep hij uit, „nis
wij wachten, is alle» veriorcn!f
„Ida", riep Bernard, nog trachlcado
haar terug ie houden. ..hij dc liefde, diol
ik .ras voor ju geveld heb. Jant ik je;
sroeoken ,om niet nice" to gaan met Jt'j
man! Rij is slcil.i cu losbauiig <-u
je mot l.em iveuw', ral het ;o y jfcncdoJ
Lven berouwen."
-Haar zij sJvaddu* hoi kpoul, "cop
arm van haar gehefdo en vc;';'ip \x\
naar het rijtuig pcH f wcr.. <R -j
g»v'agen, do paarden Iro:;!: c-'.n cn
dweiLcn in een snellen «af ia de uuu -i
ïiis. (Wordt v n\. 3'i). j
