Dagblad voor Leiden en Omstreken.
Hei onrecht gewroken.
ABOÜËSEÜiElëTSPiïiJS
In Leiden en buiten Leiden
waar agenten gevestigd zijn
Per kwartaal f2.50
Per week S0.19
(Franco per post per kwartaal ......f2.90
4 de JAARGANG.
MAANDAG 12 NOVEMBER 1923
No. I0S3
BureauHooigracht 35 Leiden - Tel. Int. 1278 - Postrekening 58936
ADVERTENTIE-PilIJS
^.Gewone advertentiën per regel 22>t cent,
Ingezonden Mededeelingen, dubbel tarief*
lUBij contract, belangrijke reductie.
"•Kleine advertentiën bij vooxuitbeta*
ting van ten hoogste 30 -woorden, worden
dagelijks geplaatst ad 50 cent.
V Waardeering.
De heer Marchant die zich te Amster
dam bereid verklaarde onder zekere
ivoorwaarden, in een democratisch Kabi
net zitting te nemen, heeft van de gele
genheid gebruik gemaakt om zijne toe
komstige bondgenooten een Jlinke afstraf
fing toe te dienen.
Waarom zoo vroeg bij, kan hier geen
•waardeering zijn van den politieken te
genstander, zooals men dat b.v. ziet in
(Engeland? Waarom kan dat hier niet?
Inderdaad, voor het stellen, van die
vraag bestaat alle aanleiding.
Waarom ontbrak in het vrijzinnige
kamp alle waardeering voor het streven
van Colijn?
Dat men het niet met hem eens was,
sal niemand kwalijk nemen.
Maar waarom moest de heer Colijn
op de meest persoonlijke wijze worden
aangevallen?
Waarom moest de voorstelling worden
gewekt alsof deze Staatsman persoon
lijke belangen diende en alsof hij, die zoo
nadrukkelijk tegen repristinatie waar
schuwde, zich ten doel had gesteld de ar
beidende bevolking neer te trappen?
Deze schandelijke hetze heeft den heer
Colijn niet gedeerd, maar heeft alleen ge
troffen hen, die van dergelijke wapenen
gebruik maakten.
Toch doet het goed, dat een man als
Mr. Marchant, thans waardeering eischt
voor den politieken tegenstander, al moet
worden betreurd dat hij niet eerder zijne
waarschuwende stem heeft laten hooren.
STADSNIEUWS.
Handelsbeurs Leiden.
Vrijdagavond werd in de bovenzaal van
„Amicitia" een welgeslaagde vergadering
gehouden, belegd door bet Bureau van de
Kamer van Koophandel met de Werkge
vers ver eenigingen, PatroonsvercVnigingen
en Middens tandsvereenigingen van bui
ten Leiden.
De Voorzitter der Kamer, de heer D. ten
Cate Brouwer, opende de vergadering met
een welkomstwoord en zette de plannen
tot stichting der Beurs breedvoerig uiteen.
Daarop volgde een geanimeerde bespre
king.
Algemeen was men er van overtuigd, dat
er een groot algemeen belang bij do tot
standkoming eener Handelsbeurs betrok
ken was, maar er werden twee bezwaren
naar voren gebracht.
In de eerste plaats achtte men Leiden
niet de meest geschikte plaats voor een
beurs, die haar centrum zou vinden in de
bouwmaterialennijverheid. Leiden, zoo
werd opgemerkt, biedt als industrie-cen
trum niet genoeg, gaat dan ook als zoo
danig achteruit, terwijl Alphen voor oen
dergelijke beurs aangewezen is, daar deze
bedrijven op die plaats het meest gecon
centreerd zijn.
Van do zijde van den Voorzitter werd
opgemerkt, dat, al lag er wel eenige waar
heid in deze woorden, de voordeelen, wel
ke Leiden voor het houden eener beurs
biedt, zoo groot zijn, dat er geen twijfel
over kan bestaan of de beurs zal te Leiden
gevestigd moeten worden.
Even zoo goed als Haarlem mede door
de bloembollenbeurs het centrum is ge
worden en gebleven van den bollenhan-
del zoo moet Leiden de groote Handels
beurs hebben van bouwmaterialen. Uit
allo deelen van het land zal men naar
Leiden kunnen komen, iets wat met Al
phen niet het geval is.
Als tweede bezwaar werd genoemd, dat
men als fabrikant nu niet bijzonder sym
pathiek tegenover een beurs staat; men
onderhandelt liever met iemand, als er
'fliet te veel concurrenten in de buurt zijn.
Gevreesd werd, dat de concurrentie er
to sterk door zou worden, en er meer na
deel dan voordeel van verwacht kan wor
den.
Do Voorzitter antwoordde, dat de beurs
er is, om de koopers te lokken. In den
omtrek van Leiden liggen zooveel fabrie
ken, dat men met de auto deze steeds zal
kunnen bereiken, om nader uit te zoeken
op de fabrieksterreinen zelf wat men
noodig heeft.
Dit is een zeer belangrijk voordeel. Wat
de concurrentievrees aangaat, moet men
niet te bang zijn; in den omtrek van Lei
den heeft men kerngezonde zaken, die da
concurrentie nooit gevreesd bobben, an
ders zou de industrie ook niet zoo'n uit
breiding gevonden hebben, want als men
opzij gaat voor concurrentie, dan vlucht
de welvaart uit de zaak.
Men gaat wel naar Amsterdam, Rot
terdam en Den Haag naar de beurs, waar
om dan niet naar Leiden, als daar een
centrum geschapen wordt.
Door dergelijke concurrentievrees mag
men zich niet laten leiden. Een der leden
van een middenstandsvereeniging uit do
bloembollenstreek deelde nog mede, dat
door de kweekers op de bloombollenbeurn
te Haarlem bijna altijd hooger prijzen ge
maakt werden, dan ergens elders.
Als een beurs slaagt, komen er do koo
pers; dat moet men nooit vergeten.
Nadat nog verschillende mededeelingen
werden gedaan over den opzet der beurs,
werd tot stemming overgegaan, ten einde
vast te stellen, wie er sympathiek tegen
over de beurs stonden.
Er werden slechts twee stemmen tegen
uitgebracht, welke gemotiveerd werden
door te wijzen on de malaise,
waardoor de concurrentie reeds zoo groot
was, waarom de tijd er nu niet bijzonder
voor geschikt zou zijn.
Zoo de beurs échter tot stand kwam zou
men ze zeker bezoeken.
Met een woord van dank sloot de voor
zitter deze opgewekte vergadering.
Fort-optocht N.V. „Hei Motorhuis".
Het groote succes waarmede ook hier
te lande de Ford-fabrikante haar import
ziet bekroond, is naast de superieure
eigenschappen van haar fabrikaat, onge
twijfeld voor een groot deel te danken
aan het specifiek Amerikaansch karakter
van haar pakkende reclame.
Althans, dien indruk krijgen we hier
in Le'den, waar de vertegenwoordiging
van „Ford" is opgedragen aan de N.V.
,,Het Moterhuis", gevestigd aan den
Ilijnsburgersingel.
De wijze waarop deze firma het oor
spronkelijk karakter van Ford weet op
den voorgrond te stellen, moet algemeen
de bewondering wekken.
Blijkbaar heeft zij terecht ingezien, dat
de Amerikaansche, de manier is om den
naam van het geïmporteerde artikel op
ieders lippen te brengen.
Een uitvloeisel -daarvan was ook de
zeldzaam doelmatige reclame, die onze,
met groot aanpakken niet verwende stad
Zaterdagmiddag door haar straten zag
trekken, in den vorm van een omvangrij
ken optocht, van te Leiden in gebruik
zijnde Ford- vracht- en bestel-auto's.
Waaropzich zelf reeds iedere Ford
auto (en we zien er dagelijks meer op het
tooneel van handel en verkeer verschij
nen) een reclame is, was het te verwach
ten dat een dergelijke optocht, waaraan
alleen door Leidsche Firma's, werd deel
genomen een bijzonderen indruk zou ma
ken.
Geheel vrijwillig gaven de klanten van
„Het Motorhuis" hun leverancier hun
spontane medewerking, en zoo stonden
Zaterdagmiddag om 2 uur bij de Wilhel-
minabTug een SO-tal Ford-auto's klaar,
om door een groote rondrit een demon
stratie te geven van de voorname plaats
die Ford's wereldberoemd fabrikaat in de
practijk heeft verworven, en, niet het
minst van de buitengewoon goede ver
standhouding die er bestaat tusschen
„Het Motorhuis" en hare afnemers.
Waren niet velen met den drukken Za
terdagmiddag verhinderd geweest, zoo
verzekerde men ens, dan zou de deelname
dubbel zoo groot zijn geweest.
Vooraf gegaan door het Stedelijk mu
ziekkorps dat in een groote vrachtauto
had plaats genomen, tuften de 30 „weg-
kevers", zooals ze in Amerika worden ge
noemd, in gestadig tempo door de stad.
Op de voorste prijkte een mooie krans,
der firma aangeboden door den heer v.
d. Most v. Spijk.
De route werd a^s volgt genomen: H.
Rijndijk, Plantage, Hoogewoerd, Bree-
straat, Kort Rapenburg, Princessekade,
Haarlemmerstraat, Heerengracht (beide
zijden) Oude Heereugracht, Heerensin
gel, Maresingel, Rijnburgersingel, Steen-
straat, Princessekade, Kort Rapenburg,
Noordeinde, Noordeindsplein, Witte Sin
gel, Doezastraat, Rapenburg, Breestraat,
Hoogewoerd, Plantage, Hooge R;jndijk.
De optocht, genoot aller belangstelling.
't Was dan ook een moedgevend tafe
reel, zoo'n van ondernemingsgeest spre
kende reclamo- en dat in dezen donkeren
tijd.
De reclame sloeg geweldig in; 't was al
„Ford", wat de klok s'oeg, en ec-n onin
gewijde zal mogelijk den indruk hebben
gekregen, dat de candidaat-president van
de „United States" zelf zijn intocht hield.
Hier en daar wipte even de pientere
zakenman van achter bureau of toonbank,
om de ondernemende collega's een harte
lijk saluut te brengen.
't Was een sprekend stuk uit den Leid-
schen handel, zoowel ten opzichte van Het
Motorhuis als de ondernemers van
verschillende bedrijven die in den op
tocht, zij het allen met een „Ford" waren
vertegenwoordigd. Vooral geldt dit voor
de Leidsche carosseriemakers, die het
meerendeel van de deelnemende auto's
voorzagen van die carosserie, welke moet
worden ""bezigd voor een doelmatig ge
bruik van de Ford-la stautö's. En ons
dunkt, die mochten er zijn.
Na de ontbinding van den optocht werd
de deelnemers hartelijk dank gebracht, en
de bestuurders, w.o. veel geschoold per
soneel van ..Het Motorhuis" een doceur-
tje aangeboden.
Zending.
Gisteren werd in. alle kerkgebouwen
'dor Ned. Eerv. Gemeente allïier, den kerk
gangers een circulaire in enveloppe uitge
reikt, met een papieren geldzakje.
In de circulaire wordt de speciale
zendingsweek aangekondigd welke van
1118 November gehouden wordt.
In deze zendingsweek wordt tob drieër
lei taak opgewekt, nJ. tot gebed, tot toe
wijding en tot offervaardigheid. De cir
culaire bevat een staatje van wat in en
kele landen per hoofd en per jaar voor
de Zending geofferd wordt.
In Noorwegen 70 oenit; in Zweden 50
ct.; in Denemarken 35 ct.; in Nederland
21 ct
Het in de enveloppe gestoken zakje,
kan worden beniut voor hot offer dat de
leden der gemeente in de Zendingsweek
bij alle predikanten of bestuurders van
Zendingsvereenagingen, of in do collecte
zakjes tijdens de kerkdiensten kunnen af
geven.
Deze zeer practische en tactische wijze
van inzameling, zal zeker evenals het vo
rig jaar niet zonder vrucht blijven,
i— Zaterdagavond zagen voorbijgangers
verdacht veel rook opstijgen uit de
schoorsteen van het perceel Heerenstraat
72, bewoond door den B., temeer, waar
na informatie bij de omwonenden bleek,
dat de bewoners niet thuis waren.
Toen na eenigen tijd wachtens het roo-
ken niet was afgenomen, maakte do buren
zich ongerust, die de bewoners en tegelijk
den brandweer waarschuwden.
Spoedig daarop arriveerden de bewo
ners en een brandweerman, die bij een
ingesteld onderzoek een brandje in den
schoorsteen ontdekten, dat zonder buiten
gewone hulpmiddeVn werd gebluscht.
Gisteravond werd de woning van N.,
op de Uiterstegracht, aan de straatzijde
opengevonden.
Het bleek dat een ongewcnschte bezoe
ker van de afwezigheid der bewoners had
gebruik gemaakt, om uit een kast een
bedrag van f 20.aan zilvergeld te ont
heemden.
Ten nadeelo van de bewoonster, Mej.
S., werden Zaterdag van een perceel in
de St. Jorissteeg eenige ruiten vernield.
Tegen den dader, R. gcheeten, zal
proces-verbaal worden opgemaakt wegens
vernieling.
Zaterdagmiddag omstreeks 1 uur
word de 60-jarige timmerman, v. V., ter
wijl hij de Korenbeursbrug passeerde,
door de vrachtauto van den expediteur A.
uit Noordwijk, aangereden.
De man klaagde over lievige pijn in
do knie en verklaarde zich niet verder te
kunnen hegeven, weshalve hij per bran
card van de politie naar zijn woning werd
overgebracht.
De schuld lag bij den getroffene zelf,
daar de autobestuurder voldoende signa
len had gegeven.
Zaterdagmiddag had op de Turf-
marktbrug een klein ongeval plaats.
Een vrachtauto van de brandstoffen-
handel der fa. B. en een wagen van den
bierhandelaar de W., reden bijna tegelijk
do brug op. De laatste meende nog te
kunnen passeeren. Eekter bleek dit niet
mogelijk: een aanrijding tusschen beide
voertuigen had plaats, met het gevolg,
dat de stuurinrichting van de auto defect
geraakte, waardoor de auto niet voor- of
achteruit kon.
Eerst nadat de inrichting in orde was
gebracht, kon hot verkqer zijn gewonen
gang gaan.
Mej. M. A. had gisteravond het on
geluk uit te glijden over een bananenschil,
waarbij zij viel, een een beduidende
hoofdwonde bekwam.
In do apotheek van de firma v. Drie-
sum op de Mare, werd zij verbonden.
BimaEiiL&Bap
DE EX-KROONPRINS VAN
WIERINGEN VERTROKKEN.
Zooals wij Zaterdag reeds hebben ge
mold is de ex-Kroonprins Zaterdag weer
naar Duitschland teruggekeerd.
Nader blijkt, dat dit vertrek, dat aan
vankelijk oj) een vlucht geleek, tot in alle
bijzonderheden was voorbereid.
Om te beginnen heeft mr. J. B. Kan in
de laatste weken herhaaldelijk op Wie-
ringen met den ex-kroonprins geconfe
reerd. Vrijdagavond kreeg schipper .Bays,
van de Wieringer postboot, aan zijn wo
ning onverwachts bezoek van burgemees
ter Kolff, die hem meedeelde, dat hij den
volgenden ochtend om halfvijf den ex-
kroonprins naar den vasten wal zou moe
ten brengen. De burgemeester voegde
daaraan toe: „Gij moogt hierover met
niemand spreken. Het is een staatsge
heim."
Terzelfdertijd werd door personeel van
de pastore aan den chauffeur Veldman
van de firma Bruul, die op Wieringen
een auto-omnibusdienst exploiteert, te
kennen gegeven, dat hij den volgenden
ochtend het gezelschap van do pastorie
naar de boot zou moeten rijden.
Zaterdagochtend om halfvijf nam de
kroonprins in de pastorie van zijn per
soneel afscheid. Hij hield een kleine toe
spraak en was zeer ontroerd. In gezel
schap van zijn „persoonlijk geleider",
majoor Müldner von Müblheim, en van
zijn secretaris, den heer Berg, reed hij
naar de aanlegplaats van de postboot,
waar zich burgemeester Kolff en do bri
gadier van de Wieringsche politie. Ad
miraal, bij het gezelschap voegden. Allen
begaven zich onmiddellijk in de kajuit
van de postboot. Door het ongewoon vroe
ge vertrekuur waren er geen andere pas-i
sagiers. Ook stond er niemand aan den
wal.
De stemming van het gezelschap was
zeer gedrukt. Vooral de kroonprins en
majoor Müldner waren zeer nerveus. Al
vorens de boot te verlaten, drukte de
kroonprins den schipper de hand, zeide
hem vaarwel en schonk hem als souvenir
c-en portefeuille met inhoud en voorzien
van een gekroonde W. overigens de derde
van dit soort, die de kapitein in den loop
der jaren van den kroonprins heeft ont
vangen.
Het gerucht van 's kroonprinsen ver
trek begon al gauw de ronde te doen op
Wieringen en te Ewijcksluis, doch voor-
loopig bleven de gebeurtenissen nog met
de grootste geheimzinnigheid omhult. Een
passagier die tegen achten mpt de post
boot overvoer, vond in de kaju't een eend
je sigaret voorzien van een gekroonde W,
(het merk, dat de kroonprins al jaren
rookt); hij stak het als souvenir bij zich.
Toen hij den kapitein echter vroeg of hij
den kroonprins had overgezet, hield deze
zich van den domme.
Uit latere berichten blijkt dat de ex-
Kroonprins tot aan de grens fcege'eid
werd, door burgemeester Kblff en dat bij
bet overschrijden van de grens zich geen
enkel incident voordeed.
Wilhelm Jr. was in het bezit van een
door de Duitsche regeeTing verstrekten
pas, die roods m October was afgegeven.
Ecu afscheidsbrief van den ex-fcreenprins
De ex-kroonprins heeft, door b r-side
ling van den burgemeester, het volgend
schrijven „aan zijn Wieringer vr p;nlen"
ger'cht.
„Het doet mij leed dat ik slechts schrif
telijk afscheid van u kern ncmc-n. Om
geen onnoodigo onrust te veroorzaken,
moet mijn terugreis naar Duitschland in
alle stilte plaats vinden. Wanhopig, be
lasterd en dakloos betrad ik in November
1918 het eiland. Hier vond ik rust en
mensobelijke deelneming en kwam ik tot
mijzelvcn.
De wekenwerden maanden; de :v. tan
den jaren.
Reeds vijf lango jnren leefde i'; in uw
midden. Gij boodt mij gastvrijheid in uwo
woningen aan en liet mij doelen in uw
vreugd en leed. Wij leerden elkander
kennen, begrijpen en waardeeren.
Nu het oogenblik gekomen is, dat ik van
Wieringen afscheid neem, zou ik u allen
gaarne nogmaals de hand wilFn druk
ken en u voor alles danken, wat g'j mij
gegeven hebt.
Onemdig moeilijke jaren zijn het voor
mij geweest, ver van het vaderland en
gezin, maar zij zijn mij veraange
naamd en dragebjk gemaakt door de
vriendschap en het menschel:.ik medege
voelen van de Wieringer bevo^ing.
Zoo neem ik dus afscheid van u cn
wensch mijn eiland van gamcher harte
het beste toe voor de toekomst.
Heb dank en tot ziens!"
Een nota van de gezanten.
De gezanten van Frankrjk, Be^iê,
Engeland, Italië en Japan hebben Zater
dagochtend kwart vóór twaalven aan den
minister van buitenlandsche zaken, in
opdracht van hun Tegeeringen, een nota
overhandigd. Déze regeeringen spreken
daarin het vertrouwen uit, dat de Neder-
landsche regeering zich bewust is van de
verantwoordelijkheid, welke zij op zich
genomen heeft, toen zij aan den voorma-
li gen Duitschen kroonprins een verblijf-»
plaats heeft aangewezen, en tegelijkertijd,
in verhand met de berichten, volgens wel
ke de gewezen kroonprins op het punt
zou staan Nederland te verlaten om naar
Duitschland terug te keeren. verklaren
overtuigd te zijn, dat de Nederlandsehe
regeer; n? niet zal aarzelen, onverwijld
alle buitengewone maatregelen van be-
FEÖSL LETOM
6)
„Familie van ons!"- riep ik op spotten-
•aen toon uit. „Ze geven nog al wat om
ons familie zijn! Wat voor goeds 'beeft
vader er van ondervonden? Ik zeg je,
Bernard, dat ik niet begrijp, waarom de
Harrisson Todu's zoo rijk zijn en wij zoo
arm. Hij kon vader toch wel wat helpen,
als hij wilde, vind ik."
„Ja, ik geloof, dat er iets geheimzin
nigs achter zit," zei Bernard, „waar wij,
jongeren, niets van weten; dit alleen heb
ik wei eens gehoord. Heel lang geleden
•heeft vader zijn ouden oom Kendle diep
beleed:gd. Die was toen bet hoofd van de
zaak cn daardoor heeft vader al zijn
kansen verspeeld, anders zou hij van
hem geërfd hebben."
„Wie, vader?"
„Ja"
„Dan zouden wc dus heel rijk geweest
*ijn."
O, ja. schatrijk. Want hij had veel
geld. Hij is dood, zooals je weet."
..Ja, dat heb ik gehoord. Wie beeft dat
geld dan nu?"
-.Neg niemand. Want liij hoeft een raar
ding gedaan, voor hij stierf. Eerst nam
hij al zijn geld uit de zaken, stak het in
mijnondernemingen en brak alle verbin
ding met zijn familie af. Hij was niet ge
trouwd, zooals je weet. Toen is hij in het
.buitenland gaan reizen en heeft allerlei
badplaatsen bezocht, want zijn gezond
heid was heel slecht, en daarna is hij op
eens getrouwd."
„Getrouwd? Op zijn leeftijd?"
„Ja, het was al te gek en de Harrisson
Todd's en al de andere familie was woe
dend! Want ze rekenden zoo vast op dat
geld."
„Zo hebben anders genoeg, dunkt me,"
zei ik op minachtenden toon.
„De Harrisson Todd's? O, geld hebben
de menschen nooit genoeg," zeide Ber
nard met een zekere levenswijsheid, die
hij van tijd tot tijd liet hooren, „en hoe
rijker je bent, hoe meer je wilt hebben,
weet je. Maar een maand of wat na zijn
huwelijk is hij gestorven en toen. kwam
het uit, dat liij zijn heele fortuin aan
zijn vrouw had gegeven met de volkomen
vrijheid, er mee te doeu, wat ze wilde."
„En wat is zij voor iemand?"
„Ze zeggen, dat zij een eenvoudige, hui
selijke ouüerwetsche vrouw is, die zich
volstrekt niet bekommert om de gewoon
ten van de maatschappij en die wel niet
veel van dat geld zal kunnen genieten,
nu ze het eenmaal heeft. He, ik. wou, dat
ze mij maar een flinke portie van gaf!"
„Waarvoor?" vroeg ik wat scherp,
want dat was wat nieuws in onzen tevre
den, onbezorgden Bernard, om naar rijk
dom te verlangen.
Hij haalde diep adem en fluisterde mij
zachtjes in het oor,
„Dan zou ik Ida ten huwelijk vragen
en de gelukkigste kerel zijn op de hecle
wereld."
Ik schrok en gaf een schreeuw.
„O, Bernard, het is toch niet zoover?"
„Ja," zei hij, „zoover is het met mij.
Ik houd zielsveel van Ida en ik zal nooit
gelukkig worden, als ik haar niet krijg."
„Dan zal je nooit gelukkig worden,"
zei ik, „want ze zal nooit met een armen
jongen trouwen, zooals jij. O, Bernard,
begrijp je dan niet, dat zij met je speelt?"
„Neen. dat ge^ot ik niet. Ik vertrouw
haar volkomen."
Toen kwam vader aan bet raam en riep
ons binnen. Zoo werden we gescheiden en
ik ging naar mijn kamer om over dio
vreemde liefde na te denken, waarvan ik
nog maar alleen gehoord en gelezen had,
maar die nu onzen Bernard, onzen bes
ten Bernard tot haar slachtoffer ge
maakt had. Ik schreide om hem en om
mij zelf en wenschte. dat wij weer kin
deren mochten wordeD, want ik voelde
instinctmatig, dat onze verhouding ::ooit
meer zou zijn, zooals ze vroeger geweest
was.
Ik houd niet van de Harrison Todd's.
God moge het mij vergeven, maar ik kan
niet van ze houden, tenzij Hij mij een
veel grooter deel van Zijn gebade schenkt
dan Hij tot nu toe gedaan heeft. Zij zien
op ons neer en ik voel, dat ze niet van
ons houden, al houden ze den schijn op
door nu en dan een statige visite bij ons
te maken, omdat we nu eenmaal familie
zijn. Hun bezoeken zijn, dat weet ik ze
ker, gedwongen fraaiigheden en als wij
een enkele maal bij hen gevraagd worden
in hun groot huis, als er geen andere
gasten zijn, dan zijn die uitnoodigiugen
alleen om ons hun rijkdom te laten zien
en' een soort bescherming over ons uit
te oefenen. Want ze zijn niet altijd rijk
geweest.
Zo zij trotsch, wereldscli en ongelukkig
en als ze denken, dat wij ze benijden,
dan hebben, ze het heelemaal mis. Wij
zijn ïn onze armoede veel gelukkiger dan
I zij. want er is geen liefde onder hen en
helaas! ook geen godsdienst. Een huis
I zonder God! Is er iets vTeeselijkcrs op
I aarde denkbaar? En toch heeft onze Rer-
I naTd onze beste, vroolijke, eerlijke
Bernard den rijken schat van zijn lief
de vergooid aan een dochter uit zulk een
huis! Maar is het werkelijk wel zoo? Is
het geen jongensinbeeldinp? Als hij zo
leert kennen, zooals ze werkelijk is, dan
zal hij inzien, hoeveel zij te kort schiet
bij wat ik zeker weet, dat zijn ideaal
moet zijn.
HOOFDSTUK III.
Zij zat in een kamer van het Charring-
Cross-hotel, een oude dame met een flink
gezicht, met scherpe, heldere oogen en
een zekere beslistheid en vastberadenheid
in al haar bewegingen. Een zware regen
's nachts had da temperatuur opeens af
gekoeld, zoodat er een vuur was aange-»
legd in den grooten haard.
Voor dat vuur is de oude dame nu geze
ten, met haar groote vierkante schoenen
op de kachelplaat en liaar zwarten rok,
zorgvuldig om haar knieën heeneetrok-»
ken. Ze heeft een ouderwetsch mutsje op
en draagt een donkere, valsche vlecht l>oj:
ven op hot hoofd, wat haar gezicht nog,
onvriendelijker maakt.
Elk oogenblik keek ze naar de klok, j
blijkbaar verwachtte ze bezoek. Ze hoorli
een stap in do gang en eT wordt geklopt,
maar bet is een kellnor, die met een ser*;
vet over den arm komt vragen, hoe mo*
vrouw wenscht te dineeren.
(Wordt vervolgd.) J
