Tweede Blad
Vrijdag 12 October 1923
Van 's levens diepten.
"eliiEsiLaio"
UIT OE PERS
De Vrijheidsbond en de Vlootwet.
Het liberale „Utrechtsch Dagblad" is
i over de houding der voormannen van den
Vrijheidsbond ten opzichte van de Vloot-
j wet niet te spreken:
„Want de Vrijheidsbond als geheel,
schijnt zich ten. opzichte van 't essen-
tieele nationale belang, dat hier aan de
i orde is, weder voor te bereiden tot een el-
j lendige, tweeslachtige houding.
De groote liberale pers hult zich in een
wolk van onduidelijkheid, en de heer
Drion, die wat zijn besef betreft van de
beteekenis eener behoorlijke weermacht,
eerder bij sociaal- en vrijzinnig-democra
ten dan bij den Vrijheidsbond thuisbe-
hoort, bestrijdt te Leiden openlijk het re>.
.geeringsontwerp. Wat zullen de Kamer-
ledéii doen? Uitstellen een zaak, die, gë-
geven de incompetentie van den Volken-
1 bond en het steeds heftiger wordend
oorlogsaspect van de wereld, geen uur
uitstel lijden kan? Zullen de liberalen
voor de zooveelste maal hun toch reeds
verzwakte gelederen nog dunner maken
door voor twee heeren te buigen?
Er is geen richting, geen leiding, geen
I stuur. De slapheid van het linksch-unie-
i liberalisme, die de liberale partij als
groote politieke macht reeds heeft uiteen
doen vallen, schijnt haar ontzenuwende
werking voort te zetten tot het uiterste.
En thans ziet men liberalen gecoalizeerd
i met de scharen, die elk gevoel van natio-
j naai zelfbesef verloren heeft, terwijl men
op andere plaatsen andere liberalen met
I groote flinkheid en kennis van zaken on-
ze weermacht ziet verdedigen.
Geheel afgescheiden van de technische
kant van deze vlootwet, waarover een leek
niet geheel tot oordeelen bevoegd is, kan
ons het beginsel der oppositie zoo erge-
I ren. Omdat bij al die agitatie om men-
schen, die geheel geen kennis van zaken
hadden, handteekeningen af te troggelen,
geen enkel oogenblik één klank gehoord
is, die getuigde van nationaal bewustzijn,
geen enkel woord gesproken werd, waar
uit het besef tot ons kwam, dat men de
beteekenis van een sterk, onafhankelijk
Nederland begreep. Terwijl in het bui
tenland de sociaal-democraten mede de
nationale verdediging in stand houden,
en het nationaal gevoel wakker, zakken
ten onzent Vrijheidsbonders af naar een
lamlendig cosmopolitisme, naar een
futloos: wij kunnen als wij willen, als
wij inzien dat een behoorlijke weermacht
beteekent, indirect, oeconomische kracht,
want zou Nederland zich militair zoo
j sterk maken als waartoe het in staat is,
dan zou het buitenland, met respect voor
onze macht, ons meer ontzien op het ge
bied van oeconomische betrekkingen.
Wij glijden hoe langer hoe meer weg
van de karakterkracht, welke een natie
als natie doet bestaan. Ja, God beter 't,
wil de gemeenteraad van Goor de doods
klok gaan luiden over de vlootwet
maar dat beteekent de doodsklok over ons
nationaal zelfgevoel. Een volk, dat zich
op deze wijze weggooit in het aangezicht
van een aan alle kanten op prooi beluste
wereld, is het waard zijn zelfstandigheid
te -bezitten?
Bij de bepaling van hare houding in de
Kamer behoort de Vrdjheidsbondische
fractie er zich rekenschap van te geven,
dat er talrijke leden van den Vrijheids-
bond zijn, die de tot dusver gevolgde tak-
tiek van halfheid ten scherpste laken, en
j l.ft hoofdbestuur dat het optreden van
J den heer Drion met kwade oogen is aaai-
gezien.
Na het gehaspel in Noord-Holland
voor enkele jaren, thans dit gehaspel
met de Vlsotwët. Het gaat velen verdrië-
ki ten. De linksche elementen, die transigee-
ren, die de nationale gedachte ontrouw
zijn, jnoeten worden uitgebrand. Wij ho-
pen dat men zich bedenke, eer het te
laat is.
FEUILLËTOM
21)
qi „Ssst!" zeide hij. „Spreek zachtjes".
1 Hij ging naar de deur, opende die
j| voorzichtig en gluurde rond. Er was nie-
jö mand in de buurt. Hij ging weer naar
1 binnen en draaide de deur af.
ja „Ja, Barbara," zeide hij terwijl hij
naar zijn vrouw toeging. Ik ben George
j Wybert je man. Ik zie wel in, dat het
nutteloos is om je te bedriegen. Maar als
je ook maar 't minste vermoeden van
mijn geheim naar buiten overbrengt, is 't
j voor jou 't zelfde alsof ik werkelijk dood
was, want dan ben ik meteen mijn vrij-
heicl kwijt!"
J Zij viel in zijn armen en weende zacht,
e vol vreugde over de ontdekking, dat lia.tr
man nog leefde. Hij had haar slecht be-
handeld had haar verlaten; toch was
0 hij de man, wien zij trouw en liefde had
- gezworen voor God, in vreugde en in
1 smart, in armoede en rijkdom. Hij had
J haar even tegfen zich aan laten leunen,
J toen zeide hij ongeduldig:
if »Denk er aan, dat elk oogenblik van
■e! mijn tijd mij veel waard is en dat jouw
I verblijf hier mijn vrijheid belemmert."
Zij hief haar hoofd op met een zucht.
ÜEfiK EN SCHOOL
Ds. M. van Grieken.
Naar gemeld wordt, is de toestand van
Ds. M. van Grieken, Ned. Herv. predikant
te Rotterdam, dagelijks vooruitgaande. De
patiënt blijft echter nog zwak.
Ds. D. E. J. Hupkes.
Omtrent Ds. D. E. J. Hupkes, Ned.
Hcrv. pred. te Wanswerd, die Zondag j.l.
door een beroerte getroffen werd een uur
voordat hij te Boskoop den morgendienst
in de Ned. Hcrv. Evangelisatie leiden zou,
verneemt de Rotterd. na-der, dat zijn toe
stand oenigszins ten goede gewend is en,
volgens den geneesheer, moedgevend mag
genoemd worden.
De ontsteltenis van hen, die Zondag in
grooten getale het Evangelisatiegebouw
vulden, laat zich begrijpen. De deelneming
was algemeen en in verschillende bedehui
zen te Boskoop, waar de patiënt ten hui
ze van den heer D. L. Huisman (Reine-
veld) liefderijk verpleegd wordt, is de kran
ko leeraar in den gebede gedacht.
Opleiding van onderwijzers.
E(mous) schrijft in De School met den
Bijbel:
Het volgerjde staatje geeft een overzicht
van het bedrag waarop de opleiding van
een onderwijzer(es) in 1920 geslaagd, het
rijk in dit jaar is te staan gekomen. Van
de 7 rijkskweekscholen slaagden 120 candi
daten, de rijksuitgaven bedroegen daarvoor
f 978,755. Daaronder zijn begrepen de kos
ten voor de bijbehooren.de leerscholen. Van
de gemeentelijke kweekscholen slaagden 59
candidaten. De rijks onkosten bedroegen
f 277,633.19. Er zijn ook buitendien uit
gaven voor de gemeente. De 21 Protestant-
sehe kweekscholen leverden 212 onderwij
zeressen) af. 't Rijk droeg bij f 979.950,48$
Van do 45 R.-K. kweekscholen, grooten-
deels voor onderwijzeressen, slaagden 1C-1
mannelijke en 278 vrouwelijke, samen 382
candidaten. Het rijk droeg bijf 2.055,914.13
Andere kweekscholen! (3) leverden resp. 15,
7 én 23, samen 45 onderwijzeressen af. Ze
kostten het rijk f 154,983.56$. De rijks
normaallessen telden 592 geslaagden. De
kosten bedroegen f 1.437.538.51$. De ge
meentelijke normaallessen leverden 47, na
genoeg alleen vrouwelijke geslaagden af.
Rijkskosten f 35.922.15. En dan komen ten
slotte de bijzondere normaallessen, de mis-
deelden. Van hare candidaten slaagden er
421 en het rijk droeg daarvoor bij:
f 290,498.47$. Het jongste besluit brengt de
rijksbijdrage voor rleze opleiding tot de
helft terug.
Nu de kosten per geslaagde: rijkskweek
scholen f 8l56, gemeentel, kweeksch. f 3859,
protestantsclic kweeksch. f 4G41, r.-k.
lcweksch. f 5382, andere kweeksch. f 34.44,
rijksnormaallessen f 2411, gemeentel, no-
maallessen f 764, bijzondere normaallessen
f 690.
De totale kosten voor het rijk beliepen
dus f 6.801.673.82$ voor de opleiding van
1878 onderwijzers. Gemiddeld, dus f 3622.
In 1919 bedroegen die kosten nog
f 4.593.252.88$, zoodat ze maar eventjes ge
stegen waren met f 2.20S.420.94.
En zoo veroorloofde he rijk zich dan
eer.ige bijz. kweekscholen aldus te steu
nen: a. 26 leerlingen 3 geslaagd f 35657.31;
b. 46 leerlingen 6 geslaagd f 46.634.01; c. 32
leerlingen 7 goslaagd f 41.677.31; d.
leerlingen 5 geslaagd f 59.904.3; e. 33 leer
lingen 5 geslaagd f 43.63.33; f. 45 leerlin
gen 6 geslaagd f 50.651.35; g. 25 leerlingen
7 geslaagd f 40.382.67.
Het schijnt ongelqofelijk, maar het is
waar. Zeven kweekscholen, die samen 39
onderwijzers(essen) afleverden, terwijl het
rijk daarvoor f 318.670 uitgaf!"
Opvoeding en verpleging van idioten en
achterlijke kinderen.
De Vereeniging tot opvoeding en ver
pleging van idioten en achterlijke kinde
ren heeft te Utrecht haar jaarlijksche
vergadering gehouden.
De voorzitter', prof. dr. G. Gh. Aalders
uit Hilversum, herdacht in zijn openings
woord den heer Pegman, hoofd van de
sohool op 's Heeren Loo, die in Februari
1.1. en mej. Huisman, hoofd van een der
paviljoenen op 's Heeren Loo, die in Mei
1.1. overleden is. Dankbaar vermeldde de
voorzitter het gelukkig herstel van dr.
Scheurer, die zich aan een ernstige ope
ratie heeft moeten onderwerpen. Hij
sprak verder de hoop uit, dat dr. Mool-
huizen, mede-geneesheer op 's Heeren
Loo, van zijn ernstige ongesteldheid mo
ge horstellen.
Hij dacht niet aan haar, alleen aan aich
zelf.
„Dat is iets nieuws, nietwaar," zeide
zij op een spottenden loon, „dat de tegen
woordigheid van een vrouw gevaarlijk is
voor haar man. En waarom toch? En
waarom noemen ze je hier allemaal Frits
Delamere?"
„Begrijp je dat niet? Frits Delamere
v/as het, die op den Weisshorn dat onge
luk heeft gekregen; ik heb eenvoudig zijn
naam aangenomen."
„Dus hij was 't, die er den dood heeft
gevonden?"
„Neen, hij is niet dood," fluisterde hij;
„maar veel erger, hij is zóo op zijn
hoofd terecht gekomen, dat hij zijn leven
lang idioot zal blijven."
„Die arme stakker! En is hij nog iai
Zwitserland?"
„Ja, en daar wordt hij verzorgd door
een zuster. Ik heb haar gezegd om geen
kosten te sparen en hem alles te geven,
waaraan hij behoefte mocht hebben. Ik
doe niemand kwaad. Het eenige verschil
is dat die ongelukkige idioot voor wien
alle namen dezelfde zijn nu bekend is
als George Wybert, terwijl ik Frits De-
lamere ben. Onder zulke omstandigheden
kan men* ruilen geen stelen noemen, Bar
bara."
„Misschien, maar in Gods oogen is het
wel stelen, George," zeide zij ernstig. „De
-Voqrts -herinnerde prof, alders, aan do
uitbreiding van den arbeid van de ver-
ëeniging door de spoedige opening van de
mr. dr. Willem van de Bergh-stichtir.g
te Noördwijk. Op Lozenoord en Groot
Emmaus moest eenige uitbreiding aan de
bestaande gehouwen worden gegeven.
Uit het verslag van den secretaris
bleek, dat einde 1922 op 's Heeren Loo
492, op Lozenoord 199 en op Groot
Emans 247 patiënten werden verpleegd.
Uit het financieel verslag bleek, dat de
financieele toestand der vereeniging gun
stig ris.
De aftredende bestuursleden, de heeren
prof. dr. G. Cl». Aalders te Hilversum en
mr. L. Stading te Amersfoort, werden
herkozen.
Tot leden van de commissie van con
trole werden gekozen de heeren J. Das
Dzn. en J. J. W. Dan, beiden te Utrecht,
en B. Goosens te Harderwijk.
Het bestuur werd gemachtigd de cre-
diethypotheek op de mr. dr. Willem van
der Berghstichting ten behoeve van de
Provinciale Staten van Zuid-Holland te
verhoogen tot f 500.000.
Voorlichting land- en tuinbouw.
De direeleur-ger eraal van den land
bouw brengt in de „St.-Gt." ter kennis,
dat aan de Rijkslandbouwconsulenten te
Berlijn en te Brussel en aan den Bijks-
tüinbouwconsulent te Londen opdracht
is verstrekt, om gedurende den komenden
winter hier te lande enkele lezingen te
houden over onderwerpen, betrekking
'hebbende op dén land- en tuinbouw in
het land, waar zij werkzaam zijn gesteld.
Land- en tuinbouworganisaties, die èr
prijs op stellen, dat door#een der consu
lenten voor hare leden eene zoodanige
lezing wordt gehouden, kunnen zich daar
toe in verbinding ste'-len met den inspec
teur van den landbouw, hoofd van den
Bui lenlandschen Landbouwvoorlichtings-
dienst aan de Directie van den Land
bouw.
Salarisvcrmindcring bij de door den
Staat gesubsidieerde instellingen.
De N. B. Crt. verr.eemt nog nader, om
trent de door de Regeering voorgeschre
ven vermindering van salarissen hij door
liet Bijk gesubsidieerde instellingen, dat
behalve de reeds verminderde subsi-
dies zelf aan gesubsidieerde instellingen
den eisch wordt gesteld de salarissen van
hun personeel met 10 pet. te verminde
ren welk bedrag dan bovendien nog
van de reeds verminderde subsidie wordt
afgetrokken.
Accijns op tabak.
De „Vereeniging van Tabaksfabrikanten
in Nederland" heeft aan den Minister van
Financiën een adres gericht, waarin ge
zegd wordt, dat zij met leedwezen uit de
dagbladen heeft kennis genomen van de
plannen, welke bestaan om den bestaan-
den accijns op gefabriceerde tabak te ver
hoogen.
De tabaksindustrie aldus heet het in
het artikel heeft zich nog steeds niet
hersteld van <Ie schokken, veroorzaakt
door d^ invoering van deze accijns en het
artikel tabak ondervindt in eerste instan
tie den terugslag van de groote werkloos
heid' en de daling der loonen.
Het'gevolg van den verhoogden accijns
zal ongetwijfeld weer zijn ontslag van
werkkrachten en daling der loonen.
Om deze redenen verzoekt het bestuur
der genoemde vereeniging ^den minister
ten minste nog twee jaar te wachten met
verhooging van den tabaksaccijns.
De ambtenarensalarissen.
Do Centrale Commissie voor georgani
seerd overleg in ambtnaarszaken, heeft
een eind-advies uitgebracht, waaraan de
„Tel." het volgende ontleent:
Wat de juridische zijde betreft van de
voorgenomen intrekking van artikel 40
deelt de centrale commissie de meening
der regeering, dat haar bevoegdheid daar
toe», formeel juridisch bezien, niet betwist
baar is, wijl een Koninklijk Besluit door
een ander Koninklijk Besluit kan worden
vervangen. Échter is de commissie van
oordeel, dat eenmaal toegekende salarissen
ook buiten art. 40 om, gewaarborgd zijn.
De commissie betwist, dat de regeering
de bevoegdheid zou bezitten om in die
eenmaal toegekende salarissen eenzijdig
verandering te brengen.
Indien de regeeering ook moraliter de
intrekking van art. 40 gerechtigd acht,
dan houde zij ons aldus de commissie
ten goede, indien wij ons afvragen, se
dert wanneer plechtig afgelegde beloften
moreel, hem die ze aflegde, niet meer
binden. De belofte aan de op 1 Juli 1922
in dienst zijnde ambtenaren gedaan, werd
zeer positief namens de regeering door
den toenmaligen minister van financiën
afgelegd en door de Koningin van haar
menschen kun je misschien bedriegen,
maar God niet.-Hij ziet alles en je kunt
er op aan, dat Hij te rechter lijd. je ge
heim bekend zal maken. O, George, ik
smeek je, ga niet verder, vertel alles
openlijk!" Zij wierp zich op haar knieën
en vouwde de handen.
..Spreek in vredesnaam zachtjes; je
zult alles bederven!" zeide hij en keek
vol angst naar do deur.
„Bederven zeg liever goed maken.
Ik wil wel met je meegaan en alles
vertellen, als je wilt en ik zal zóo voor
je pleiten, dat je rechters je niet kun
nen straffen. Kom, George, laten we
gaan. Je weet niet, waartoé een vrouw in
staat is als zij eenmaal gedwongen is een
besluit te nemen. Eerst gaan wij naar
dion goed^i dominee. Hij is een oprechte
vriend, dat voel ik."
Wybert weifelde een oogenblik. Hij was
nog niet door en door slecht en deze
woorden zouden zelfs den liardsten
mensch hebben vermurwd. Was dat
eigenlijk niet het beste van alles? Maar
hij had 't genot van weelde en aanzien
geproefd en evenals de verboden
vrucht had het van hem een ander
mensch gemaakt. Toch klonk er iets van
de oude hartelijkheid ln zijn stem, toeoi
hij haar hand nam en zeide:
„Helaas, Barbara, wat je me vraagt, is
onmogelijk. Ik ben te ver gegaan om nog
handïeekening voorzien.. De commissie
acht het wel zeer bedenkelijk voor de
mentaliteit der ambtenaren, indien zij de
overtuiging in zich moeten omdragen, dat
zij geen absoluut vertrouwen kunnen heb
ben in de beloften der regeëring.
Indien van de zijde der regeering wordt
gewezen op do gevolgen, welke een een
zijdige aantasting van de verplichtingen
tegenover de schuldeischys van den staat
voor het staaiscrediet ten gevolge zou
hebben, dan moge de commissie vragen,
of door de regeering wel is overwogen,
welke moreele gevolgen de intrekking van
de door de regeering plechtig gedane be
loften zou opleveren.
Indien de regeering der commissie de
overtuiging had willen bijbrengen, dat in
derdaad alle middelen, welke kunnen
worden aangewend tot dekking van het
tekort, zijn uitgeput, dan zou de com
missie het op prijs gesteld hebben, indien
haar een financieel exposé was gegeven
betreffeD de den financieelen toestand van
ons land. Indien dit bewijs was geleverd,
dan zou daarmede tevens zijn aangetoond,
dat inderdaad, gelijk de commissie reeds
betoogde, de ambtenaren-salarissen in den
gedachtengang der regeering den sluit
post der begrooting vormen.
De commissie besluit aldus: „Het. zal u
na bet bovenstaande niet verwonderen,
dat onze commissie, welke zich derhalve
op het standpunt blijft stellen, dat een
eenzijdige aantasting der salarissen niet
mogelijk is, afwijzend meent te moeten
adviseeren ten opzichte van het haar toe
gezonden ontwerpbesluit, strekkende, tot
een algemeene salarissenverlaging van 10
percent."
Het Haagsche gemeente-personeel.
De „Res.bode" is bij den wethouder van
financiën, den heer De Wilde, gaan in-
formeeren omtrent den financieel zoo
gunstigen toestand van de gemeente, zulks
in verband met zijn optimistische verkla
ring, Maandagavond (volgens het Vad.)
in de vergadering der antirevolutionaire
kiesvereeniging gedaan.
De heer De Wilde deelde echter mede,
dat hij zelf oenigszins verbaasd heeft, ge
staan van die mededeeling in de pers,
want een dergelijke verklaring heeft hij
nooit afgelegd.
In zijn inleiding tot de vergadering,
waar over art. 40 gesproken werd, heeft
hij als zijn meaning te kennen gegeven,
dat salarisverlaging voor hem het aller
uiterste middel was, omdat daardoor het
gezin ten zeerste getroffen wqrdf. Daaraan
voegde hij toe, dat do financieele toe
stand van het rijk zoozeer geschokt is,
dat z. i. een salarisverlaging niet te ver
mijden zal zijn. En hierop liet hij toen
volgen, dat de financieele tctestand van
de gemeente 's-Gravenbage gelukkig niet
zoodanig was en hier tot dit uiterste mid
del van salarisverlaging nog niet behoefde
te worden overgegaan.
De heer De Wilde is van oordeel, dat
zóólang de burgerij nog onder zulke zwa
re gemeentebelastingen zucht, er geen en
kele reden is, zco optimistisch te zijn als
uit de woorden, hem in den mond gelegd,
zou blijken, ook al is er dan een sluitende
begrooting.
Integendeel, er zal nog krachtiger moe
ten worden bezuinigd, de arbeidsduur van
het gemeentepersoneel zal moeten worden
verlengd, alles om de uitgaven naar bene
den te krijgen en de financieele lasten
der burgerij te verminderen. Alleen het
middel der loonsverlaging achtte de heer
De Wilde in de huidige omstandigheden
niet. gemotiveerd.
Het Petitionnement tegen de Vlootwet.
Het gebeulde to Nijkerk zegt de Stan
daard. Een paar propagandisten, S. D.
A. P.'ers, die bij de ingezetenen een lijst
ter teekening aanboden tegen de Vloot
wet, kwamen ook bij een weduwe en zei
den: Vrouwtje, wilt u ook teekenien?"
waarop zij vroeg: „Waarvoor?" „Voor de
Vlootwet, of beter gelegd voor fietsenbe-
lasting enz. Uw jongens hebben toch fiet
sen, dus teeken maar, want anders moet
u misschien belasting betalen."
Het vrouwtje werd zoodoende misleid
en teekende spoedig, niet alleen voor zich
zelf, maar ook har drie kinderen». Zoo gaat
do misleiding door en worden handteeke
ningen verzameld tegen de Vlootwet.
Teekenen maar
De „Tribune" vertelt een mooi staaltje
van het handteekeningen-verzamelen voor
het befaamde petitionnement, dat straks
wel 3 a 4 milliceh handteekeningen (of
kruisjes) zal vertoonen; In het Amster-
daonsche Werkhuis met zijn 1200 ver
pleegden is een van de ambtenaren van
do directie tweo dagen vrijgesteld van
dienst om bij de verpleegden rond te gaan
om se het petitionnement te laten teeke
nen. De oudjes zien in dengene. die hun
terug te keeren. Ik weet, dat ik wreed
tegenover je ben geweest en je teeder-
ste gevoeJens ruw beïeedigd heb. Dat al
les heb ik bedacht, toeai ik je dat valsche
bericht van mijn dood schreef. Ja, voor
jou zou 't veel veel beter ziijn dat ik
dood was, dan dat ik leefde!"
„Neen, neen, Geórge, zeg dat niet. Ja,
ik heb wel bittere gedachten over je ge
had, maar toch nooit zóo bitter, maar
stil, spreek nu ndet over mij. Waarom
kun je niet meer terug?"
„Omdat mijn bekentenis veel meer ge
volgen zou hebben dan jij kunt vermoe
den. Zie je niet in, Barbara zijn-' stem
was niet meer dan een zacht fluisteren
„dat de menschen mij zouden beschuldi
gen niet alleen van bedrog, maar ook van
poging tot moord poging tot moord op
Frits Delamere?"
Zij keek hem met verschrikte oogen
aan, en voor 't eerst van haar leven voel
de zij een afochuw van hem. Deze onder
stelling was zeker nooit in haar opgeko
men maaT nu zag rij alles in zijn
naakte afzichtelijkheid.
„Maar maar," stamef.de zij s „daar
ben je toch toch niet schuldig aan?"
klonk 't nauw hoorbaar over haar sidde
rende lippen.
„Neen, neen, zoowaar als God mijn
rechter is, de gedachte om hem te dooden
is nooit in mij opgekomen. Het was niets
cTe lijst aanbiedt, allereerst Kun superieur
wien' iets te weigeren hun zeker zuur raj
opbreken.
Er werd dan ook als één man geteekené.
Uit het Sociale Lewen
Verlenging van den Arbeidsduur.
In het gebouw voor Christel. Social*
Belangen te Utrecht hield gisteren hefl
Chr. Nat. Vakverbond een vergadering
van Kbofdbesturen ter bespreking van ver.
lenging van den arbeidsduur.
De secretaris, de heer H. A mei int.'
wees er op, dat door de vele overweri-
vergunningen de# 8-urendag hoe langer hco
meer afgebrokkeld wordt. De werkgevers
trachten thans zelfs te komen tot eeê
10-urigen werkdag en een 56-urige werk=
week. Spreker meende dat tot zoodanige
verlenging van den arbeidstijd niet mag
overgegaan worden. Daarom moeten r„ J
de arbeiders al him invloed aanwenden oc»
de poging der werkgevers te deen mis--
lukken.
Dit brengt evenwel niet mee, zeid$
spr., dat de arbeiders afwijzend, mocte?
staan tegenover iedere verlenging van
den arbeidstijd. Doch dan zal eerst moe
ten blijken dat werkelijke vergrooting van
het concurrentie-vermogen van do nijver
heid, en verruiming van werktijd er het
gevolg van zijn.
Overwogen dient ernstig of werktijdver
lenging misschien een middel is om tob
kostprijsverlaging te komen, cm daardoor
uit dezen crisis te geraken.
ft adat tal van sprekers het woord had
den gevoerd, werd de vergadering geslo
ten.
De 48-urige werkweek.
B. en W. van Zutphen hebben de ziens
wijze van de ambtenaarsveroenigingen. en
werkliedenbonden gevraagd omtrent af
schaffing van den vacantietoeslag en om
trent de 48-urige werkweek met behoud
van den vrijen Zaterdagmiddag voor het
gemeentelijk personeel.
„Versoepeling"' der Arbeidswet.
In het tijdschrift „Sociale Voorzorg"
geeft de heer C. C. A. Last. inspecteur
van den Arbeid, een nieuwe „versoepeling"
van do arbeidswet in overweging. Deza
komt hierop neer dat (in plaats van de
overwerk-vergunningen per onderneming
of per bedrijf) een regeling van het maxi
mum-aantal arbeidsuren per arbeider per
dag en kwartaal zou moeten komen. B.v,
zoo, dat een man niet langer mag arbeiden
dan 10 uur per dag of zooveel meer als
in sommige gevallen krachtens de et ia
bepaald, 62 uur per week en 681 uur per
kwartaal.
Voor elk uur, dat per kwartaal langer
wordt gewerkt dan 625 uur per jaar, wordt
hem 25 pet. van 'b Jaatst verdiende uur
loon (of uurinkomen) boyen het gewone
loon uitbetaald. Een vrouw mag niet lan
ger arbeiden dan 10 uur per dag. 55 uur
per week en 681 uur per kwartaal. Extra
loon als voor mannen. Een jeugdig per
soon mag niet langer arbeid verrichten
dan 10 uur per dag, £0 uur per v en
625 per kwartaal.
Verleniging in uitzonderingsgevallen zou
den met ministcrieele goedkeuring moge
lijk moeten zijn. Schr. meent, dat mis
bruik (evenals nu) moet worden tegenge
gaan met medewerking van de arbeiders
zelf, hij zou loonboekjes willen doen uit
reiken, waarin dagelijks het aantal uren
dat gewerkt is. zou worden aangeteckend.
Hij wijst voorts op de bezuiniging op de
administratiekosten-, die van een dergelij-
ken maatregel het gevolg zou zijn.
S. D. A. P.'ERS IN DEN DOP.
Het geheim van de anti-vlootwct-agita-
tie zegt de Rotterd. is nu ontsluierd.
Het „Volk" van Woensdagavond bevat
een oproep van het partijbestuur te Am
sterdam om de „anti-vlootwet-aktie" oni
te zetten in een pro „Volk"-actic.
De namen en adressen der manifest-tee
kenaars zijn keurig geordend en tweo
honderd huisbezoekers moeten nu de stad
in om uit de onderteekenaars abonné'a
voor het „Volk" en leden voor de S. D. A.
P. te werven.
Gedurende 14 dagen wordt het „Volk"
aan de teekenaars van het manifest vlot
en degelijk en gratis thuis bezorgd.
Het denkbeeld is vernuftig.
Wie door den kreet ,.300 millicien voor
oud. roest" werden bekoord, vormen het
materiaal der adspirant-zelfbewusten.
Nu verstaan wij het vuur, waarmee na
men en adressen werden vergaderd.
Onze oprechte hulde voor deze geniale
vondst om met scherpen speurdersblik de
S. D. A. P.'ers in den dop te ontdekken en
vast të houden-.
dan oen ongeluk, dat niemand op dat
cogenblik meer botreuwle dan ik zelf. Nu
begrijp je toch zeker wel, wat ik or mee
bedoelde, toen ik zeide, dat ik te ver was
gegaan. Iedereen zou zeggen, dat ik, die
zijn kleeren heb aangetrokken, hem in
den afgrond gestort had."
„Maar maar i-s er dan niemand
die het tegendeel kan lie wij zen?"
„Niemand behalve Frits Delamere en
helaas, hij is niet toerekenbaar."
„Maar is er dan geen kans, dat hij
weer beter zal worden?"
„Neen, niet de minste kaus. De dokter
heeft het zelf gezegd. Hij is zijn verstand
voor altijd kwijt. Nu, zeg me. zou jo mo
graag op de bonk der beschuldigden zien
zitten wegens bedrog en poging tot
moord?"
Barbara zweeg. Eindelijk fluisterde zij
met bevende lippen, terwijl ze haar band
weer in do zijne legde:
,.0ch GeoTge, ais ik maar naast je kon
staan op de bank der beschuldigden, dan
zou 't mij niets kunnen schelen. Er ia
één Rechter, voor wien niets verborgen
blijft. Zijn oordeel is niet dat van ds
menschen. Hij heeft gezien, wat er op den
Weisshorn is gebeurd. Kunnen wij niet
op Hem vertrouwen?"
(Wordt vervolgd.)
