Tweede Blad
Zaterdag 7 Juli 1923
Wat mensch onder u
Wat mensch onder hebbendo
honderd schapen, en één van die ver
sierende, verlaat niet de nesen en ne
gentig in de woestijn, en gaat naar
het verlorene, totdat hij hetzelve vindt.
Lukas 15 4.
Geen wonder, dat de Faraeërs cn do
Schriftgeleerden murmureertm tegen Je-
ZUEcn Rabbi, die met zondaars eet en hen
ontvangt; die kennelijk genoegen heeft in
zulk gezelschap; die hun de voorkeur
geeft boven tien, do brave vrome heden,
de steunpilaren van tempel en synagoge.
Ell dit niet alleen. Een Rabbi van tvien
sommigen bet vermoeden, he finisteren
of luide verkondigen, dat hu de Christus,
de van ouds beloofde, de lang verwachte
Godskoning zou zijn.
Hoe ia het mogelijk, dat zulk een
vriendschappelijk omgaat met tollenaren
'"Geef3 wonder, dat er gemurmel tegen
Jezus, dat er boos gegrom oprijst, zoodra
biiZ£LWX slag in het aangezicht
majesteitsschennis.
Ze dragen hun ontevredenheid, hun
mishagen tot in de tegenwoordigheid van
™zus en dringen op hem aan, opdat hij
zich verantwoorde.
Die verantwoording moet, vmden zij,
een sluitende bewijsvoering zijn, eenar
gumentatie waartegen mets is in te bren
g0Zij zijn do mannen van het verstande-
lijk redeneeren.
Argument tegen argument.
Het moet hun klaar worden als dedag,
dat Jezus gelijk heeft, met zóo op te tre-
deÊn anders... wanneer zijn bewijsyoo-
rin» spaak loopt, zullen zij hem leiden
voor den boogen Raad, We heilig Sanhe-
dlDaar triomfeert bet recht; daar zetelt
de heilige rechtspraak; daar zal hem de
mond worden gesnoerd.
SLrT w^rd'u g^ «rs.andelijke
een wcl.luitende re^
ring, waaruit logisch zou blijken, dat bij
g?Jezus L\'oert het onderwerp in quaestio
we» uit de sfeer van de logische arS^"
mentatie. En brengt hot over in ganse
andere sfeer die van het Kem0<,(lslev®°;d.
Hij doet dit mot het verrassende woord,
wat mensch onder u
ejorkwaardig woord ook voor ons
ons »oredeneer over de hoogste dingen.
Want ook wij zijn er aan Bewoon ge
raakt, verstandelijk over deze dingen te
I0HeUntëilectualisme, dat op het gebied
van de' dWsche en de wclenscbWe
inke dingen hoogtij viert, werd |edcr
vele jaren toegelaten op bet gebied
MeHever: de verstande-
lijke redeneering kreeg ook hier burger
r° Alleen wat aan de eischen van ^e jer-
stendelijke bewijsvoering voldeed, kon op
'I gebied van den godsdienst wordon ge-
dUAan de eene zijde afwijkingyanalles
wat niet stemde met de "bl aten der
hooggeroemde wetenschap; aan de andere
zijde scherpzinnige formuleering
stellingen,' die den Raad Gods beperkten
binren een wél-afgerond stelsel.
En nu komt ook tot ons, met verbijste
rende minachting voor al dat geredeneer,
het woord van den Heiland als ai^.
on vragen, die allerbelangrijkst zijn voor
het godsdienstig leven: Wat mensch
Wel verbijsterend, dat bereep op het
eigen menscbelijk leven.
Want is nict.dc mensch zondaar en
heeft niet do zonde den mensen verduis
terd. in zijn verstand niet alleen, maar
in de hoogste werking van zijn ec*oed?
Is hij niet dwalend, niet verkeeid ^.e
worden, niet gebrekkig in de dingen, die
CD God betrekking hebben?
Heeft niet Paulus gelijk, wanneer bij,
«gzsraswsr
FEUILLETON
in zijn brief aan de Romeinen zegt: „zich
uitgevend© voor wijzen zijn zij dwaas ge
worden. En gelijk het hun niet goedge-
dacht heeft, God in erkentenis te houden,
zoo heeft God hen overgegeven in eenen
verkoerden zin, om te doen dingen, die
niet betamen?"
Hoe kan dan nu de Heiland een be
roep doen op dat door de zonde bedorven
menschelijk weten en bedoelen?
Ziet, zijn redeneering is hier, in Luk.
15, dezlfde als elders, waar hij zegt: „In-
dien gij, die boos zijt, weet uwen kinde-
ren goede gaven te geven, hoeveel te meer
zal uw hemelsche Vader den Heiligen
Geest geven, dengenen die Hem bidden.
Een rodeeering o minori- ad majorem,
•van het mindere naar het meerdere.
In die „booze mschen" is overgeble->
ren iets van den oorspronkelijken goeden
zin, iets van die heilige gezindheid, dat
dan niets meer is dan „een vonkske",
maar dat dan toch herinnert aan het god
delijke vuur, dat oorspronkelijk in hen
brandde.
En dat „iets" moge machteloos zijn ten
opzichte van den Eeuwige, moge den
mensch niet kunnen weerhouden van al
lerlei afschuwelijks op godsdienstig ter
rein, zoodat hij zich in ongeloof -.1' v?ndt
van den Eenen God of in stom bijgeloof
zich buigt voor beelden van hout of van
steen dat iels schemert met zwak licht
door op het terrein des dagelijkse "ïcn le
vens, waar wij de nawerking kunnen
speuren van het geschapen naar Gods
beeld en gelijkenis"; dit iets openbaart
zich in de maatschappelijke verhoudin
gen, in dc betrekking tussclien ouders en
kinderen: in de liefde voor het verlorene,
dat don herder doet zoeken naar het cene
verloren schaap, zoodat hij de negen en
negentig overlaat in de woestijn; dat de
vrouw naarstiglijk doet zoeken naar den
eenen verloren penning; dat den vader
doet uitzien naar het verloren kind en
hem dezen zoon van verre doet herkent
nen, waaneer hij in lompen cn lichame
lijke verkommering terugkeert naar liet
ouderlijk huis.
En op dit algemeen-menschelijke doet
de Heiland een beroep.
In dit algemeen-menschelijke zijn dui
zend dingen, die indruischen teeen 't ver
sland; die verstandelijk nooit zijn goed te
praten, die door verstandelijke redenee-
ring kunnen worden verworpen als erger
dan dwaas.
En die toch recht van bestaan hebben,
Neen, die meer, die juist recht van be
staan hebben; die in ons leven het heer
lijkst en het schoonst zijn van alle din
gen, die ons leven samenstellen.
Welnu, indien dan gij, die boos zijt, de
ze dingen koestert en deze dingen voor
geen geld van de wereld zoudt willen mis
sen, hoeveel te meer zullen deze dingen
waardevol zijn voor het oog des Vaders;
bron van vreugde voor de engelen Gods.
En heel Jezus' leven en lijden en ster
ven is op deze dingen gebaseerd.
Voor uw oog, o verstandige mensch,
dwaasheid.
Maar voor wie zich leerden te kostcren
in het licht van de genade Gods, reden
tot ootmoedige aanbidding.
En telkens, wanneer deze verstandelij
ke redeneering ons in den steek laat; tel
kens wanneer wij zien op het kruis des
Heeren cn hooren, dat de liefde Gods
zich openbaarde juist in dat kruis des
Heeren, hebben wij het oor te leenen aan
dat woord van den Heiland: Wat
mensch onder u...?
Van hooger Orde.
115)
Naar
i Engekch.
Zij had aldus plaats: Guy zat rustig op
do sofa, aan de voelen, van zijn moeder
en zijn vader, en zij overlegden samen
hoo wij 't beste een gebeurtenis feestelijk
zouden herdenken, met onze schoolkinde
ren, huurders en werklieden, in welke wij
veel belang hadden gesteld, hoewel niet
meer dan er door alle rangen en slanden
van 't koninkrijk werd gedaan de dag,
welke vastgesteld was voor do afschaffing
van de slavernij in onze koloniën den
eersten Augustus 1834.
In een stilte, gedurende welke wij geen
van allen wilden vragen, wat wij dach
ten, werd er een tikje op de deur gehoord
en klonk er een stommetje huiten.
„Als 't u belieft, ik wou binnen ko
men."
Maud sprong op om den toegang te be
letten: maar mijnheer Halifax verbood
haar dat cn ging zelf de deur opendoen.
Een klein kind stond daar een klein
meisje—van drie jaren.
Blijkbaar gissend, wie zij was, stond
Guy haastig op, maar ging ook weer zit
ten. „Kom binnen, kleine meid", zei de
DOOR HET TRANENDAL.
(Ps. 30:5).
In den avond komt geween,
Maar de vreugd rijst met den morgen;
Aardsche zorgen
Vlieden op Gods wenk weer heen;
Na beproeving, smart en klagen
Schenkt God weder blijde dagen.
Duurt Zijn toorn oen oogenbiik,
Zijn goedgunstigheid een 1 e v e nt
Hij zal geven
Bij al wat de ziel verschrikt,
Zelfs in bitter lichaamslijden
Zijn nabijheid en verblijden.
O, het weenen duurt slechts kort,
Moede pelgrim op deez' aarde,
't Heeft zijn waarde,
Als gij onder 't leed niet mort;
God zal al de tranen drogen,
Die er leken, uit uw oogen.
't Weenen duur' des levens nacht,
Weldra zal de morgen komen,
O, gij vromen,
Waarop u de vrengdo wacht,
Dat ge uw Heiland zult aausehouwen,
Op Wien ge al uw heil mocht bouwen.
vader, „kom binnen en zeg ons wat ge
wilt."
„Ik wil Grannie zien en oom Guy."
Gu.y schrok, maar bleef toch zitten. De
moeder nam haar kleinkind in haar
zwakke armen en kuste haar en zcide
zacht:
„Daar dat is oom Guy. Ga maar te
gen hem spreken."
En toen voelde Guy de kleine, onbe
vreesde handjes op z'n knie. Hij zag, half
onwillig en onderzoekend naar de kleine.
Maar hij sprak niet tegen haar cn. nam
ze ook niet op.
„Is u oom Guy?"
„Ja."
„Waarom kust u mij niet. Iedereen
kust mij," zei ieders liovcling, bevreesd
noch schuw.
„Hoo boet je?"
..Louise mama's kleine Louise."
Guy schoof de krullen op zij on zag
lang en ernstig in liet kindergezichtje,
waarin de overgeërfde schoonheid trek
voor trek lag.
..Kleine Louise, je gelijkt veel op
Hij sprak niet verder, maar boog en
kuste hot kind. In die kus verdween voor
immer do laatste schaduw van zijn jon-
gensüefdo. Niet dat hij 't vergat God
verhoede, dat ooit een goed man zijn
eerste liefde vergelen zou of er zich voor
zou schamen!! Maar zij vloog heen met
Dai_ zal 't nimmer nacht meer zijn,
En de dood zal niet meer wezen,
Angst noch vreezen,
Rouw, gokrijf, noch moeite of pijn,
Maar een zaal'ge rust en vrede
Deelt God dan u allen mede.
PniëL
KERK EU SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. Te Scharnegouium c.a.:
C. M. Luteijn te Rijnsburg; te Gorinchem:
C. B. Holland te Kampen.
GEREF. KERKEN.
Beroepen. Te Emlicheim (Bentheim-
Duitschland): J. E. Goudappel te Utrecht.
Aangenomen. Naar Huizen (N.-H.)
J. E. Vonkenberg te Amersfoort.
Bedankt. Voor Culemborg, Naarden
cn Opperdoes: J. E. Vonkenberg te Amers
foort; voor IvatendrechtD. de Wit te
Berlikum; voor Bierum: W. Steunenberg
te Heemse; voor Spijk: J. de Waard te
Bunschoten-Spakenburg A.
GEREF. GEMEENTE.
Beroepen. Te Boekoop: A. Verhagen
te Middelburg.
Oefenaar.
De Classis Tiel der Geref. Kerken heeft
als Oefenaar onderzocht cn met algemee-
ne stemmen toegelaten, de heer A. J. Har
deman van Wageningen.
Onthulling Grafmonument.
Onder zeer groöto belangstelling had
Woensdagavond te Thesinge de onthulling
plaats van het Grafmonument, gewijd aan
de nagedachtenis van Ds. A. van Wijk, in
leven predikant der Geref. Kerk aldaar.
Vacatures Ned. Herv. Kerk.
Het aantal vacatures in do Ned. Herv.
Kerk bedroeg op 1 dezer 255, tegen ?46 op
1 Jan. j.l. en 25G op 1 Juli van hot vorig
jaar.
Voor de verschillende provincies zijn de
cijfers aldus: Gelderland 29, Zuid-Holland
44, Noord-Holland 39, Zeeland 17, Utrecht
14, Friesland 31, Ovcrijsel 13, Groningen
27, Noord-Brabant 23, Limburg 6 cn Dren
te 11 plaatsen.
De Generale Synode der Geref. Kerken.
De classis Walcheren der Geref. Kerken
besloot bij de Gen. Synodo als haar oor
deel uit te spreken, o.a. daf. de legerpredi-
lcant geen staatsambtenaar mag zijn, doch
b-encemd dient te worden door een zen
dende kerk, die ook zorg draagt voor in
structie cn salarieering, cn aan welke kerk
de legerpredikant jaarlijks rapport dient
te brengen. Verder, dat de classis van mee
ning is, dat invoering van de door dep.
voorgestelde nieuwe gezangen ongewenscht
is, daar deze voor do kerken onbruikbaar
zijn. Voorts cm in de nieuwe liturgie
schuldbelijdenis en absolutie te doen ver
vallen en votum en groetzegen te doen
voorafgaan door een Psalmvers.
Kerkgebouwen.
Onder groote belangstelling is dezer da
gen de eerste dienst gehouden in do nieu-
v. e Noorderkerk te Utrecht.
Behalve de kerkeraad van Utrecht wa
ren die uit verschillende omliggende plaat
sen vertegenwoordigd, o.a. van De Bildt,
Zuilen en Vreeswijk.
Van de autoriteiten waren aanwezig de
Commissaris der Koningin Mr. Dr. F. A. C.
graaf van Lynden van >Sandenburg, Gede
puteerde H. van Andel, burgemeester Mr.
S. J. Fokkema Andrea, wethouder van Dijk
(wethouder de Waal Malefijt was onge
steld), Mr. J. de Lange, waam. secretaris
en eenigo raadsleden.
Wegens ongesteldheid van den wijkpre-
dikanfc Dr. H. Kaajan, werd in de plech
tigheid voorgegaan door D s. J. C. Rull-
man, die naar aanleiding van Jes. 54: 2
de vergadering toesprak, dit nieuws in het
kerkelijk leven belichtte, en een even uit
gebreid als interessant, overzicht gaf van
de middelen waarvan de Utrechtsche Ge
reformeerden zich van de reformatie af
hebben moeten bedienen om samen te ko
men.
Tenslotte sprak Ds. Rullman met groo-
ten ernst en warme bezieling de Gemeente
toe, haar opwekkende iets van Gods groo-
to liefde aan de wereld te laten zien,
waarna het samenzijn op de gebruikelijke
wijze werd gesloten.
Zending.
Donderdagavond had in de groote kerk
to Goes oen aamenkomst plaats vanwege
het Racgir- en Talaud-Comité ter afvaar
diging van Zendeling J. Reijnhoufc. In
plaats van Dr. J. R. Callenbach, van Rot
terdam, die verhinderd was. werd de
plechtigheid verricht door Dr. J. W.
Rauws, van Oegstgeest. Op het zer.dings-
terrein werken thans 16 Europeesche krach
ten, w.o. 9 predikanten. Er zijn 144 scholen
met 10435 leerlingen en 4 ziekenhuizen. De
Inlandsche Christenen brachten in 1922
voor eigen geestelijke behoeften totaal
f 48.311 bijeen.
De theologische faculteit.
In de jongste aflevering van „Studiën en
Schetsen" schrijft Prof. Fabius:
„Ook van ander zijde, door „Hot Vader
land" en „De Rotterdammer", werd on
langs thans naar aanleiding van het jong
ste jaarverslag over het H. O., de aandacht
gevestigd op den eigenaardigen toestand,
waarin de theol. faculteit aan de openbare
Universiteiten verkeert.
Voor 204 studenten zouden aan de vier
openbare LTniversiteiten zijn 22 professo
ren. Het cijfer is echter hooger. To Leiden
zijn niet 5 professoren, gelijk men aannam,
maar 6. Voorts heeft men buiten rekening
gelaten de 6 professoren van het Ned.
Herv. kerkgenootschap en den hoogleeraar
van de Hersteld-Lutherschen te Utrecht.
Zoo komt men reeds tot 30 lioogïeeraren
voor 204 studenten.
Nog werd in de aangehaalde bladen op
gemerkt, dat in dit Universiteitsjaar aan
alle openbare Universiteiten slechts wer
den ingeschreven 48 theol. studenten.
Hoe lang moet dit voortduren?
Met beperking van de theol. faculteit tot
ééne Universiteit, op grond van hot ge
ringe aantal studenten, is niet één begin
sel gemoeid.
En het maakt vreemden indruk, dat,
toen Mevr. De Vries-Bruics 8 Juni 1.1. in
de Tweed© Kamer der S.-G. bij interrup
tie aanprees het conoentreeren van de
theol. faculteiten, Minister De Visser aan
Mevr. De Vries ten antwoord gaf:
als men rekent, dat de theologische fa
culteit de allergoedkoopste is en ongeveer
3 ton per universiteit kost, dan mag ge
vraagd worden, wat dit voor vermindering
van uitgaven zou medebrengen. Een be
sparing van opden-duur 6 ton 's jaars, door
het opheffen van de theol. faculteiten aan
twee Universiteiten, acht Minister Dc Vis
ser de moeite niet waard; terwijl hij met
warmte streed voor f 4G0.000 's jaars, die
door verhooging van collegegelden enz.
voor de schatkist waren te verkrijgen.
De Unie-coliecte.
Do Unie-collecte wordt 3 Augustus voor
de 45ste maal gehouden. Het bestuur der
Unie „Een School met don Bijbel" rekent
op trouwe medewerking. „Rust niet, zoq
schrijft men, voor dat het zeker is, dat de
collecte in Uw Locaal Ccmité gehouden
wordt; zorgt voor een goede organisatie
der collecte; stelt ze niet uit, maar houdt
ze overeenkomstig de goede traditie in de
maand Augustus, de maand van onze Unie
zit niet stil, voordat Gij zeker weet, dat
het laatste plekje afgevischt is. Laat ons
alle loomheid van ons weren en doe elk
zijn plicht om do collecte dit jaar zoo hoog
mogelijk op to voeren.
Do Unieblaadjes liggen ter verzending
gereed. Een briefkaartje aan onzen secre
taris, en gij ontvangt, wat voor Uw arbeid
noodig is.
Op verzeek stellen wij, evenals ten vo-
rigen jare, naast het Unie-blaadje, een bro
chure, geschreven door Ds. A. do Geus,
Voorzitter der Unie, en getiteld: „Voor -45
jaar en thans" ter Uwer beschikking. Laat
het naast het Unie-blaadje zoo ruim moge
lijk verspreid worden. Het bestuur der
Unie stelt ze voor slechts 2} cent per stuk
beschikbaar. Bestelling geschiede door
storting op de postrekening der Unie:
Den Haag 51G6.
De groote Synode.
In het Convent toetst D r. J. f» c v e-
rijn de „groote Synode" aan de cischen,
die de Gereformeerde kerkeraden ten op
zichte van dit nietbegeerd instituut mee-
nen te mogen stellen.
„Welke verwachting", zoo zegt hij„
„koestert van deze synodo oen orthodoxie,
die haar aanprijst. Misschien, dat zij or
thodox zal uitvallen en in haar eerste ver
gadering zal aanvangen om de huidige or
ganisatie aan den kant te zetten?
Zulk een naïevit-eit kunnen wij toch niet
aannemen. Indien de meerderheid der pre
dikanten inderdaad streefde naar 'n kerk-
regeering, die met de Schrift en de belij
denis overeenkomt, zon zij spoedig wer
kelijkheid zijn. Het wil ons meer voorko
men, dat het niet twijfelachtig is, of de
groote Synode zal in ieder geval vrijzinnig
zijn, ook al wordt zij uit haar orthodoxe
pleitbezorgers geformeerd. Dan is zij mis
schien niet m o d e r n-v r i j z i n n jg, maar
o r t h o d o x-v r i jz i n n i g.
Men kan zich toch aan den indruk niet
onttrekken, dat er een orthodoxie is, die
zic-h allerlei vrij: irnK* rcimlUeer1. ook
in zakeD, waar zij behoorde gebonden to
zijn aan de Schrift en de belijdenis der;
Kerk. .-*•••r:i'
Het individualisme tiert in orthodoxen
kring niet minder welig dan bij de moder-j
nen. De orthodoxie leert, dat in de Kerk
alleen het Woord van Christus behoort t«
regeeren. Uit welk ander beginsel dan al-
leen uit vrijzinnigheid kan zij dan nalaten!
zich aan den eisch van het Woord te on
derwerpen en recht op het doel af te gaan,
desnoods met verlies van alles, uitgenomen
een vrije consciëntie voor God en hoe kan.'
zij den eisch des gelobfs inwisselen tegen
zuiver practische overwegingen en belan
gen.
Zoolang de orthodoxie, die zich aan de
Schrift en het allerheiligst geloof gebonden
acht, niet alles inzet om Gods wil, kan
geen verbetering verwacht. Zoolang de her
dors niet in de bres springen, maar een
leemen wand pleisteren en helpen in stand
houden, wat met Gods Woord niet overeen
komt, kunnen zij niet ontkomen aan heb
oordeel, dat den valschen profeten cn on
trouwen herders is aangezegd."
BIKHEHLflféBT
GEDEPUTEERDEN' IN NOORD-
HOLLAND.
De (R.-K.) Haarlemsche Cou
rant is slecht te spreken over de hou
ding van do R.-K. Statenleden die, tenein
de 'n tweeden zetel in 't college van Gede-i
putcerdcn to kunnen bezetten, met de
Soc. Dom. samenivorkten en den Anti-
Revolutionairea c.andidaat weerden.
Het blad spreekt van een verloren
dag en zeg: dnn o.m.:
..Wat in dc Stalen van Noord-Holland
gebeurde, is oen betreurenswaardige slag
tegen do coalitie der christelijke par
tijen, waarvan de invloed wellicht nog
lang 7J>. i. worden nagevoeld, zoo er al geen
erge- gevolgen van te vreczen zijn".
„De houding van onze Noord-HollanJ-
schc Katholieke fractie vindt geer ver le
diging in een groot, eminent partijbelang.
Te duidelijk liggen daaraan overwegingen
van lagere orde ten grondslag. En dit
luoakt de situatie juist zoo uiterst pijn-
-Jéjk.
Wf; wnen uit bittere err*TT"<r boe
moeilijk het is ons kiezerscorps in het
goede gareel le houden. Een der voor
naamste factoren der heerschonJe onte
vredenheid is, dat de doorsnee-kiezer niet
meer tot de afgevaardigden in de publieke
lichamen opziet als tot de hoogststaanda
mannen in de partij.
En daar is helaas reden toe. Het vorig
jaar waarschuwden wij tijdig, om in do
Tweede Kamer niet mee te werken aan do
verhooging der tractemenlen der Kamer
leden. Het grootste deel der Katholieken
deed het toch en men weet, wdk een er
gernis dit besluit gewekt ho rt 1 bet
groote corps ambtenaren, dat nu -.cK zijn
eigen rensTceh mr»*f bo'fafp^. pp »-?.■ -Hon,
die de nadeelen van de mala:se ondervin
den en de noodzakelijke bezuiniging niet
allereerst bovenaf zien beginnen.
Daar was verder onlangs het feit, rlat
20 Roomsche Kamerleden vóór de mo'io-
TroeTstra stemden en den nmbfennnr-Ka-
merlid ten eeuwige dage dubbele inkom
sten uit de staatsruif bezorgden.
Zulke dingen gaan nmt langs het kie
zerscorps heen, dat ondervinden wij da
gelijks.
Wat wij noodig hebben zijn hoogo voor
beelden, edele daden, waarop de mindere
man gewezen kan worden.
Zulk een offer had in de Noord-Hol-
Jandsebe Slaton door de Katholieke par-'
tii gebracht kunnen worden.
Maar wij moef-m helaas tot onzo Stalen-»
fractie zeggen: Diem perdidi: Gij hebt uw
dag verloren!
Chr. «Nationale Werkmansbond.
De Christelijk Nationale Werkmans
bond houdt zijn 29ste Jaarvergadering op,
Dinsdag en Woensdag 10 en 11 Juli 1923
in do Buitensociëteit te Zwolle. Mej. L. O.
Diehl zal op deze vergadering het woord
voeren over „Samenwerking van mannorf
en vrouwen op Chrisfclijk-Sociaal terrein"
P. Nolting. f
In den ouderdom van 71 jaron is gisteren
overleden het oud-Vrijz.-Democratisch Ka
merlid P. Nolting. Sinds 189! was de
thans overledene onafgebroken lid van den
Amslerdnmschen gemeenteraad cn on hot
oogenbiik wa9 hij het oudste lid in zitting"»
jaren. Hij was oen populaire figuur in do
Amsterdamsche arbeidcrswercld en was
lidder in de Orde van den Xod. Leeuw.
al haar smart, terug naar 't schoone land
der droomen.
Teen hij opzag ,zag hij een schoone da^
me zitten naast de sofa van zijn moeder.
Guy schrok niet en werd ook niet bleek,
't Was iemand anders en niet zijn verlo
ren Louise. Hij stond op en gaf baar de
hand.
,,Je ziet, je kleino dochter heeft al
vriendschap met mij gesloten. Zij lijkt
org veel op je; alleen, ze heeft Edwin's
haar. Waar is mijn broeder Edwin?"
„Hier, oude jongen, welkom thuis."
Do twee broeders begrootten elkander
hartelijk, zelfs liefhebbend. Ik zag hoe
Edwin zijn gelaatstrekken in bedwang
hield en hoe hij een paar minuten bezig
was de knoopen los te maken van de boe
zelaar van zijn klein meisje; toen hij
weer sprak, was 't alsof er niets voorge
vallen was en Guy nooit weg was ge
weest.
Wat de moeder betreft, zij lag met ge
vouwen handen, stil le kijken van den
een naar den ander, of sloot oven haar
oogen cn bewoog zwak haar lippen als
lot een gebed.
Hiermee alleen drukte zij haar buiten
gewone vreugde uit.
Spoedig verlieten Edwin en Louise ons
voor een paar uur en ging Guy verder
met de geschiedenis van zijn leven in
Amerika en van dat van zijn compagnon
die met hem was thuisgekomen en even
als bij, nlles verloren had.
,,'t Is erger voor hem dan voor mij; hij
is ouder dan ik. Hij "wist niets van zaken
af toen hij zich aanbood als mijn klerk;
sedert heeft hij gewerkt als een slaaf.
Toen ik ziek was aan de koorts heeft hij
me opgepast; hij is mij deze laatste ja
ren de beste cn trouwste vriend geweest.
Hij is een nobele kerel. Vader, als je hem
eens kende
„Wel, mijn zoon, laat mij kennis met
hem gaan maken. Vraag den man op
Beechwood; of zal ik hem schrijven en
hem vragen? Maud geeft mo je moeder's
schrijfcasette. Nu dan Guy je bent nog
steeds een vergeetachtige kerel; je hebt
ons nog nooit den naam van je vriend ge
zegd?" Ijr-n*
Guy zag z'n vader strak aan, aarzelde
en zeide teen beslist,
„Ik heb 't niet gezegd omdat hij 't niet
wilde; niet voor gij hem zoo goed begre
pen hadt als ik doe. Gij hebt hem wel
gekend maar hij heeft wijselijk zijn
titel weggelaten. Toen hij in Amerika bij
me kwam, was hij enkel mijnheer Wil
liam Ravenel."
Deze ontdekking, welke op 't eerste ge
zicht ongeloofelijk scheen, verbaasde ons
allen. Wat Maud aangaat 't was goed,
dat de kleine Louise op haar schoot zat
en ©enigermate de hevige gemoedsbewe
ging van de arme tan'? Maud verborg
en tegenhield.
Ja. Maud'had hem lief. Misschien
had zij do geheime reden van zijn vertrek
begrepen en liefde wekt vaak liefde. Ja
Maud had hem lief; hoe cn waarom on
wanneer kon niemand, zoggen mis
schien zij zelve niet; maar 't was zoo ert-
hare ouders zagen 't. i\
Beiden waren diep bewogen haai;
broeder eveneens. i.{
„Vader!?" fluisterde hij, „heb ik er ver-
keerd aan gedaan? Ik wist 't niet, hoe^
kon ik 't gissen I f i
„Neen neen mijn zoon. 't Is erg i
vreemd alle dingen lijken nu zoo
vreemd. Maud, mijn kind ga en breng
Louise bij haar moeder." I
Het meisje stond op, zich haastend om
weg te komen. i
„Maud!" zei John, haar hand vattend,
terwijl zij hem voorbij ging.
„Maudl" is niet bang voor haar va*
der!?" >v
„Neen" zij leunde over zijn stoel ert
kuste hem en ging heen,
„Nu Guy."
T
(Wordt vervolgd.)
