Dagblad voor Leiden en Omstreken
ABONNEMENTSPRI S
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
PER KWARTAAL t 12.50
rER WEEK f 0.19
FRANCO PER POST PER KWARTAAL 2.90
3de JAARGANG. - DINSDAG 9 JANUARI 1923 - No. 839
Bureau: Hooigracht 35 - Leiden - Tel. Int. 1278 - Postrekening 58936
ADVERTENTIE-PRIJS
DES ZATERDAGS 10.30
PER GEWONE REGEL k 10.221
KLEINE ADVERTENTIES van hoogstens
30 woorden 50 cent; Zaterdags 75 cent -
hij voornitbetaling.
INGEZONDEN RECLAMES TpP s
Vakorganisatie.
Do jongste gegevens omtrent de Vak
beweging en met name ook omtrent de
Christelijke Vakbeweging waren ver van
•gunstig.
Nadat in de oorlogsjaren het ledental
yan do bij het Chr. Nat. Vakverbond aan-
igosloten organisaties met sprongen om
hoog was gegaan, is 6inds 1920 de stroom
teruggeloopcji.
In een betrekkelijk korten tijd, werd het
ledental met moer dan 8000 verminderd.
Een bedenkelijk verlies.
Het ,is ongetwijfeld verklaarbaar, dat
er in arbeiderskringen teleurstelling
heorscht.
De periode van opbloei schijnt voorlo
pig afgesloten.
Er is overal teruggang.
Telkens weer werden zij er evenals
'de andere bevolkingsgroepen aan her
innerd, dat wat sociaal wenschelijk is en
zelfs zéér wenschelijk, daarom heel vaak
economisch niet mogelijk blijkt.
Maar dat mag toch geen teden zijn om
tic Vakorganisatie den rug toe te koeren.
Door hot bestuur van het Christelijk
Nationaal Vakverbond is er dezer dagen
terecht aan herinnerd, dat in deze moei
lijke tijden, de arbeiders do vakbeweging
meer dan ooit noodig hebben.
„De vakbeweging zco schreef het
'36 er niet allereerst om ïn gemakkelijk
jbehaalde overwinningen loonsverhooging
op loonsverhooging en positie-verbetering
op positie-verbetering voor do arbeider»
te verkrijgen, maar zij is er ook, ja
vooral om in donkere dagen de arbei
ders tot 6chut on steun le dienen.
Haar invloed moet voorkomen, dat
onnoodige loonsverlagingen worden
'toegepast, dat de gevolgen der crisis
ide arbeiders meer drukken dan de
economische omstandigheden noodzake
lijk maken.
In moeilijke tijden vooral, hebben
■3rrbeiders hun vakbeweging sterk te naa
ien, opdat zij daar lean optreden, waar
dit ter handhaving van recht en gerech
tigheid noodig is."
Tot een schut en steun wil de
Christelijke Vakbeweging den arbeiders
tiin.
Daaraan is in dezen tijd. nu overal de
économische stormen losbreken, zoo groo
ve behoefte.
De Christelijke Vakbeweging wil zijn,
een schild voor den zwakke.
En zij kan dit zijn, omdat zij staat op
den stevigen grondslag van Gods
Woord.
De moderne vakbeweging staat in cri-
ifcioko oogenblikken altijd machteloos.
Dal, is weer gebleken bij do typ<o gr af en-
staking.
De leiders zagen voor hun oogen dat
liet. verkeerd moest gaan.
Zoo dom waren ze niet.
Ze wisten, dat een staking voor velen
éen bron van groote ellende moest wor
den, dat er slachtoffers zouden yallen.
Maar fcocli durfden ze niet kloek en be
slist den gezellen advisceren om evenals
hunne hoofdbestuurders dat gedaan had
den, de nieuwe arbeidsovereenkomst to
aanvaarden.
In plaats van vooruit to n en een
vast doel in het oog to honden, stonden
ze in het critïeke moment om zich heen
te zien en werd het roer on goed geluk,
nu eens rechts en dan weer links gegooid.
Hadden de hoofdbestuurders de waar
heid durven zien en zeggen, dan zou de
strijd vermeden en bet maken van slacht
offers voorkomen 'zijn.
Geheel anders is het optreden van do
Christelijke vakbeweging.
Zij wil gaarne de arbeiders vooruit
brengen en omhoog.
Maar zij houdt rekening met, de wer
kelijkheid-
En zij tracht met beide voeten te blij
ven op den grondslnvan Gods Woord.
Daardoor staat zii sterk.
Daardoor is zij in staat iets voor de
arbeiders te bereiken en ver buiten hare
kringen invloed uit te oefenen.
Daarom roepen ook wij onzen arbeiders
toe: houdt u niet afzijdig, loopt niet mee
achter het roode vaandel, maar versterkt
de Christelijke vakbeweging.
STADSNIEUWS.
Week der gebeden.
Ik hef tot U, Die in den hemel zit,
Mijn oogen op en bid.
Met het zingen van 'dit eerste vers uit
Psalm 123, werd gisteravond de weck der
gebeden geopend.
De ruime Oosterkerk was overvol.
't Was een groote soha.ro van mannen
en vrouwen en kinderen welke op verzoek
van Ds. Kouwenhoven din als
voorganger optrad, staande belijdenis
deed van haar geloof, met do woorden van
dc twaalf artikelen.
Nadat Ds. Kouwenhoven in gebed was
voorgegaan en gelezen was Ps. 40, werd
van dezen psalm het achtste vers gezon
gen, waarna de spreker begon, met er op
te wijlzcn, dat de woorden die thans vol
gens het programma de aandacht vragen
voor duizenden vreemde klanken zijn ge
worden.
Dankzegging. Maar zoo vraagt
men, wien zullen wij danken, en waar
voor?
Het leven heeft voor hen, pessimisten
als ze zijn, geen beteekenis en dat zij hun
dagelijksch brood on! vangen, gezondheid
en arbeidskracht, beschouwen ze alö iets
heel gewoons en natuurlijks.
Zij kunnen klagen, murmureeren en
dreigen, maar het woord danken komt
in hun levensboek niet voor.
Met hot woord verootmoediging
is het niet anders. Zij kennen niet bet
in schuldbesef neerknielen voor God; geen
roepen om ontferming.
De wet dos Hcóren hebben zij uitge
schakeld cn daarom is er ook voor veroot
moediging geen reden.
En wat het gebed betreft, dat mag
noodig zijn voor kinderen, maar niet voor
mannen, die mot- heldere oogen rond wil
len zien cn zich oen weg banen door het
leven.
Zoo is maar al te vaak de werkelijk
heid.
Het goud is verdonkerd.
De kinderen van de marbelaren, die
hun leven voor hun belijdenis opofferden,
zij weten niet van dankzegging, veroot
moediging en gebod.
En wat zullen w ij nu doen? Zullen we
nu afdrijven, met den 6troom van den
tijd?
Neen, wij willen iets anders. Wij wil
len do kracht vernieuwen door ons voor
God neer to buigen en van Hem to vragen
deze heerlijke waarden te behouden.
Daartoe ziin we opzettelijk en welbe
wust bijeengekomen.
Dankzegging. Wij danken den
God en Vader van onzen Heere Jezus
Christus, den Vader van alle barmhartig
heid on don God van ons vertrouwen.
A 11 e 6 danken we Hem, ons bestaan
en ons leven.
Aan levensverachting doen we niet mee,
maar wij zien het leven als een gave
Gods.
Wij danken voor de zegeningen op
maatschappelijk gebied, in onderscheiding
van andere volken.
Maar er zijn h o o g e r o weldaden,
g rooft ere gaven; Jezus Christus den
eenigen en volkomen Zaligmaker, die in
de wereld kwam om Zondaren te redden
van het verderf.
Ook aan de verootmoediging
zijn wii als 't good is niet. vreemd.
Alliid weer hebben wo on6 te veroot
moedigen over onze zonden en tekortko
mingen.
Wii hebben veel schuld, maar geen ver
ontschuldiging.
Weerhouden door de vrees, zwijgen we,
tot we ook dat zwijgen niet kunnen uit
houden en met den Psalmist uitroepen:
Zoo Gij in 't recht wilt treden
O, Heer, en gadeslaan
Onz' ongerechtigheden.
Ach, wio zal dan bestaan?
Met dankbaarheid en verootmoediging
is het gebed nauw verbonden.
Het is voor het geestelijk leven even
noodzakelijk, a?e de spijze voor het
lichaam.
Wij hebben behoef to aan het gebed,
maar hot is ook een eisch der gehoor
zaamheid.
De Heiland zelf leerde ons te bidden.
Te bidden voor de heiliging van God6
Naam, de komst van Gods Koninkrijk,
het volbrengen van zijnen wil, maar ook
om alle geestelijke en lichamelijke nood
druft.
T© bidden voor onszelf, onze kinderen,
onze jonge mannen, die staan in het
brandpunt van het leven, te bidden voor
alle6 en een ieder.
En wij eindigen met de bede, dat alles
moge strekken tot glorie van den Naam
Gods en tot do zaligheid van zijn volk.
Nadat Ds- Kouwenhoven in gebed en
dankzegging wa6 voorgegaan, werd nog
gezongen:
Och, of wij Uw gebuon volbrachten!
Gena, o hoogste Majesteit!
Gun, door 't geloof in Christus krachten
Om die te doen uit dankbaarheid.
Voor hedenavond is het onderwerp:
Do Algcmcene Kerk, Het eens
lichaam, waarvan Ch r i s t 6 het
Hoofd is-
Dankzegging: voor het toenemend
verlangen naar de opbaring der eenheid
die toch achter al onze kerkelijke ver
scheidenheid ligt;
voor een steeds ernstiger zoeken naar
den weg en de wiize, waarop samenwer
king tot bevordering van de heerschappij
van Christus mogelijk i6.
Verootmoediging: over zooveel
gebrek nog aan geestelijke onderschei
ding, en aan levend geloof om Gods aan
gewezen weg te gaan;
over deze uitwendige gedeeldhoid
en kerkelijke vooroordeel en, onze dwaze
vrees voor de waarheid;
over ons tekort aan onderlinge liefde,
waaraan de wereld bekennen kan, dat wc
Christus* discipelen zijn;
Gebed: om een brandende bewogen
heid met den nood der wereld, en een
liefde, die door alle hinderpalen heen haar
weg vindt tot anderer harten
om versterking van het eenheidsbesef
onder de verschillende afdeolingen van
de Kerk van Christus;
om Gods zegen ever den arbeid der
Evangelische Alliantie in ons land en
over do ganscho aarde.
De Leidsche Buitenschool.
In een gister gehouden openbare ver
gadering hebben Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland behandeld het door J.
Hunting, oris to Katwijk, ingesteld be
roep tegen het besluit van den raad dier
gemeen to d.d. 8 Augustus 1922. waarbij
het verzoek van het bestuur der Vereeni-
ging Herstellingsoord De Leidsche Bui
tenschool om modewerking bij de stich
ting van een bijzondere lagere school te
Katwijk, werd geweigerd.
Als rapoprtcur trad op het lid van Ge
deputeerde Staten, mr. Rutgers, die me
dedeelde. dat het gemeentebestuur zijn
medewerking, waarmede een bedrag van
f 4291 gemoeid zou zijn geweest, had ont
houden, op grond van de overweging,
dat de betrokken onderwijsinrichting niet
bestemd zou zijn voor het geven van ge
woon lager onderwijs, doch voor buiten
gewoon lager onderwijs. Dit was de voor
naamste vraag, die het college zou hebben
te onderzoeken. Voorts wees de rappor
teur op do omstandigheid, dat er geen al
gemeen© maatregel van bestuur is, vol
gens we^e deze school onder het buiten
gewoon lager onderwijs valt. De apellant
betoogt, dan ook, dat men hier te maken
heeft met een inrichting voor gewoon la
ger onderwijs. De kinderen der school zijn
voor het grootste deel uit Leiden afkom
stig. Het bestuur der school heeft het ge
bouw ton geschenke ontvangen, zoodat al
leen medewerking tot een bedrag van
f 4291 verlangd wordt, zijnde de kosten
van inrichting.
De heer Gorter, voorzitter van het
schoolbestuur, deelde mede, dat zoolang
de algemeene maatregel van bestuur,
waarop ook de rapoprtour doelde, er niet
is, voorloopig op de school gewoon lager
onderwijs zal worden gegeven. Het is het
schoolbestuur er niet om te doen, de ge
meente Katwijk in financieele moeilijkhe
den te brengen en men is dan ook bereid
hot. gevraagde bedrag van f4291 aan de
gemeente te verschaffen. Waar het ten
deze voor bet schoolbestuur om gaat, is
het verkrijg^ van de vereischte wettelij-
he toestemming.
De burgemeester van Katwijk, de heer
De Waal Malefijt, bestreed het beroep aan
de hand van de bepalingen der Lager On
derwijswet en betoogde, dat de school een
inrichting voor buitengewoon lager on
derwijs is.
Nadat de inspecteur van het onderwijs
te Loeiden ,de heer Brants, nog zijn ziens
wijze te kennen had gegeven, deelde de
voorzitter van Gedeputeerde Staten mede*
dat het college op een later tijdstip zijn
beslissing zal nemen.
Uit het Drnkkersbedrnf.
Bij informatie bij het voormalig werk
geverscomité hier ter stede, kon men ons
geen gespecificeerde cijfers van het aantal
slachtoffers bij de afgoloopcn staking
meedeelen. Wel kregen wij den indruk dat
dit aantal niet goring is. Over het gehee-
le land hebben de stakers den arbeid her
wat. behoudens enkele uitzonderingen.
Nader vernemen wij dat het aantal
slachtoffers 20 a 30 is.
Dc Leidsclie Universiteit.
Ter gelegenheid der herdenking van
den 348sten verjaardag der Leidsche uni
versiteit, zal de rector-magnificus, Prof.
Dr. L. van Titallie, eene redevoering hou
den op Donderdag den 8sten Februari a.s.,
des namiddags te 2 uur in het groot-audi
torium van het universiteitsgebouw.
Het stoffelijk overschot van wijlen
den oud-hoogleer aar in de sterrekunde
D r. H. G. van de S a n d e Bakhuy*
z e n zal worden ter aarde besteld op Don
derdag 11 Januari a.s., *8 namiddags te
12Yj uur op de begraafplaats bij de
Groenesleeg.
Gisterenmiddag is aan de Kon. Nod.
Grofsmederij met goed gevolg te water
gelaten, do etoomaïeepslipzuiger „Hugo",
voor rekening van het Departement van
Koloniën te 's-Gravenliage.
De heer W. M o e n e, cand. bij de
Geref. Kerken alhier, heeft het beroep
naar de Geref. Kerk te Oostburg aangeno-
De Heer G. J. Boter, alhier, is ge
slaagd voor het examen ter verkrijging
van het Mercuriu6-diploma Duitsche
Handelscorrespondentie.
Gisteren slaagde voor het Mercurius-
cxamen Engelsohe Handelscorresponden
tie onze stadgenoot de Heer J. do Graaff.
Zooals wij onlangs reeds meldden,
worden pogingen aangewend, om te ko
men tot oprichting van een Ring van
Christel. Zangverecnigingen.
Op Vrijdag a.s. zal in Huizo Feenslra
alhier opnieuw een vergadering worden
gehouden, waartoe 33 Zang-Vereenigin-
gen zijn uitgerooodigd.
Door een bewoner van do Haarlem- r
nierstraat is aangifte gedaan dat bij een
bedrag van f 25.vermist.
Bedoelde persoon kon zich niet herin-
neren op welke wijze hij het geld was -
kwijtgeraakt.
De hoer W. Listvoet herdacht he
den den dag waarop hij voor 25 jaar als l
letterzetter in dienst trad bij de N. V.
Boekdrukkerij v.h. L. v. Niftrik Hzn. De -
jubilaris werd op liet kantoer der firma
met hartelijke woorden door zijn chef toe- i
gesproken en hem werd een enveloppe met1;,
inhoud overhandigd. Het verdere gedeelte
van den dag werd in den huïselijken kring
doorgebracht. Do collega's toonden mede
hun belangstelling.
Omtrent het ongeval, gistermiddag
den 49-jarigen IJ. v. R. uit Katwijk aan i
Zee onder de gemeente Voorscholen over-
komen, waarvan wij reeds melding maak- j
ten. vernemen we nog dat dit bericht niet "j
geheel juist was. n.l. als zou v. R. een
been zijn afgereden.
Volgens de beschrijving door sommigen
aan do politie gegeven, zou v. R. bij het :t
verrichten van werkzaamheden aan den
spoorweg een op den rails liggenden
koevoet, die door een passeerenden -
sneltrein met kracht werd weggeworpen,
tegen zijn beide beenen hebben gekregen,
waardoor hij aan deze lichaarredeelen ern
stig werd gewond.
Vermoedelijk zijn beide beenen gebro-
ken.
De heer V. E. van Tienen heeft
jj. Zondag afscheid genrmrn Tanist
bij de Doopsgezinde gemeente rlhicr, na
een 37-jarigcn arbeid nis zeed-Hij
werd in het bijzijn cler gcmcr~+e in har
telijke bewoordingen e.* roken
door den voorzitter van den
Prof. Mr. W. v. d. Vlugt, waarna hij in de
consistorie afscheid nam van den Kerke-
raad.
Wij vernemen dat Mevr. J. F. Blok,»
geboren Kuiper, onlangs hier overleden,
heb grootste deel van haar vermogen on
der den naam van „Kuiper-fonds" na het
eindigen van eenig vruchtgebruik heeft ver
maakt aan ,J)e Leidsche Maatschappij
van Weldadigheid", welke zooals men weet
veel goeds verricht op het terrein van de
„stille armen". Onder dc andere bedragen
welke de overledene heeft gelegateerd, was
er ook een ten behoeve van het Sanato
rium voor longlijders te Hellendoorn.
Een belangrijke beslissing voor de
Leidsche €roentenveiling.
„De laatste maand van het afgcloopen
jaar, zoo schrijft men ons, is voor dc Leid
sche tuinders-patroonsvereen. een maand
geweest, waarin een groot onderling ge
schil tot beslechting is gebracht.
Vanaf 1912 stond de verceniging op het j
standpunt van verplicht veilen, maar he- j
laas werd daarop oen bijzondere uitzonde-
ring toegestaan voor die leden, die hun
producten aan conservenfabrikanten ver- J
kochten. Ofschoon deze leden van de aan
conservenfabrikanten geleverde artikelen
sinds enkele jaren een klein percentage
aan de vereeniging moesten betalen, ging
de verkoop en de aflevering steeds buiten
de veiling om. f
Deze uitzondering veroorzaakte een zeer
óngewenschto concurrentiestrijd onder «le
tuinders van de zelfde vereeniging cn was
tevens voor liet vcilingbestuur een beletsel
tot liet voeren van een reëelen handel.
Niet. minder dan drie vergaderingen zijn
er in de maand December gehouden waar
het voor en het tegen, van algeheel ver
plicht veilen, tot in bijzonderheden werd
besproken.
Dc voorstanders van den ouden toestand
voerden aan: 1. dat het verplicht veilen
wel llieorethisch juist is, doch dat liet niet
in de practijk uilvoerbaar blijkt te zijn.
FËUILLË 1 ON.
Van hooger Orde.
Naar het Engelsch. 1
11)
Het raam was werkelijk een groot voor
deel; van daar uit kon men op 't dak
kruipen en van 't dak had men 't prach
tigste uitzicht in heel Norton Bury. Aan
den eenen kant: de stad, de toren, en ver
der een 'breede strook weiland en bosch,
zoover als men zien kon; aan den ande
ren: de glinsterende bocht van de Severn
en 't land dat opliep tot de blauwe heu-
Evcls ver, ver weg.
„Hoe vind je je kasteel, John?" zei ik,
'terwijl ik stil naar zijn stralend gezicht
zag. „is 't "wat voor je?"
„Dat zou ik denken!" riep hij hartelijk
[verheugd- En* ook ik was zeer blij.
Dierbaar vlierinkje! dicht tegen den he
mel, zo o dicht,f dat vaak de regen cr klet
terend in kwam of de zon fel schijnend,
't maakte als.een oven of de eaamgedre-
yen sneeuw !t licht van 't venster onder
schep ta Och'.hoe vroolijk, hoe gelukkig
zijn we daar geweest!
r Hoe dikwijls hebben wij beiden er op
teruggezien in later dagent
HOOFDSTUK IV.
De winter kwam vroeg en plotseling
dat jaar.
't Was voor mij een lange, vervelende
tijd, slechter zelfs dan mijn winters nood
zakelijk waren. Ik kwam nooit uit mijn
kamer en zag nooit iemand anders, dan
mijn vader, Dr. Jeesop en Jacl. Tenslotte
vatte ik moed om aan den eersten te zeg
gen, dat ik zou willen, dat hij John Hali
fax eens naar me toe zond.
„Wat. wilt go met den jongen?"
„Alleen met hem spreken."
„Foei, een jongen uit de looierij is
geen geschikt, gezc1 schap voor je. Laat
•hem niet rust; hij zal be6t terecht ko
men. als 'gij hem niet van z'n plaats
haalt."
John Halifax van z'n plaals halen! Ik
was 't met m'n vader eens dat dit onmo
gelijk wasmaar wij verschilden blijk
baar ver in onze bepaling, welke die
plaals zijn moest. Daarom, bang hem te
schaden, en voelend hoeveel z'n toekomst
afhing van den gunst zijns meesters,
sprak ik niot verder over deze zaak. Al
leen, bij élke mogelijko gelegenheid en
die waren zeldzaam zond ik John een
briefje, mof zorg in drukletters geschre
ven, want ik wist, dat. hij die lezen kon
en ook een paar boeken, waaruit hij zich
zelf wat meer zou kunnen lcoron. Daarna
wachtte ik, vurig, maar geduldig tot de
lente kwam, wanneer ik. zonder eenige
VTuchtcloozc poging te doen, hem zeker
zou ontmoeten.
Op een Febroari-dag, toen de vorst, ein
delijk had opgehouden, cn oen zachte,
overvloedige regen de sneeuwvlakten,
welke Jaol vertelde, dat, in de goh cel e
streek lagen, half gesmolten had, dacht
ik juist mijn hoofd eens buiten de deur
te steken, om te zien of de gezegende len
te spoedig komen zou. Daartoe kroop ik
naar beneden in do eetkamer en van de
eetkamer in den tuin; Jael knorrend, maar
mijn vader mij ruw aanmoedigend. Mijn
arme vader! hij geloofde altijd, dat men
niet ziek behoeft te wezen als men niet
wil en dat ik heel wat beter kon, als ik
wou.
Ik voolde me erg sterk dien dag. Het
was heerlijk het groene gras weer le zien,
dat weken achtereen verborgen was ge
weest; heerlijk om op en neer te loopen
in de zonneschijn, onder beschutting van
de iepenheg. Ik vermaakte me zeiven met-
te zien naar oen 'bleek© rij sneeuwklokjes,
welke ccn voor ccn waren opgekomen als
krijgsgévangepen om te worden geëxecu
teerd. Maar 't volgend oogenblik schaam
de ik mij over deze harlelooze vergelij
king, want zij deed mij denken aan de arme
Bill Watkins, die in December was gc-
vangon genomen, na 't gevecht bij Mentz
cn door de Franschen als een spion was
neergeschoten. Arme, blozende, dikke Bill
hij had beter nu nog, roemloos, mot onzen
huidenwagon kunnen rijden.
„Zijt go in den laatsten tijd bij Sally
geweest?" vroeg ik Jaol. die druk bezig
was winlerkool te snijden; „is ze haar
verdriet, al te boven gekomen."
„Zij is niet rijk genoeg om te kunnen
luieren! Daar is Jem en nog drie kleintjes
om voor te zorgen, om niet te zeggen van
een anderen, grooten jongen, dio bij haar
inwoont, dio, ik ben zeker van, heel wat
meer opeet dan hij betaalt!"
Ik nam deze beloediging kalm op, want
ik wiet. dal, mijn vader niét lang gele
den John's loon had verhoogd en hij Sally
ook meer betaalde. Daardoor cn ook nog
om andere redenen wist ik, dat hij in-
plaats van een last éér een hulp voor do
weduwe was en daarom liet. ik Jael pra
ten.
„Zie eens wat een jonge mijnheer komt
daar den tuin binnen cn ik ben hier met
m'n vuile japon en m'n schort vol kool".
En zij liet de groenten over 't pad rol
len. terwijl „do mijnheer" op ons af kwam
Ik glimlachte, want, niettegenstaande
z'n verandering had ik tenminste geen
moeite om John Halifax te herkennen.
Hij had nieuwe kleeren aan laat mij
de verschuldigde eer geven aan dien won
derlijken brenger van beschaving, den
kleermaker nel te kleeren. zooals elke
leerjongen zou kuntfen dragen. Ze pasten
hem goed, hij leek er grootier in. gezet
ter en knapper. Om z'n hals was een ruw,
maar wit. kraagje, waarover, zorgvuldig
gekamd, de lichte krullen van z'n mooio
haar vielen.
Gemakkelijk kon Jael of iemand anders
hom hebben „aangezien". (zocals ze nijdig
zei), voor een jonge mijnheer.
Zo leek erg boos, toen ze de vergi ing
bemerkte.
„Wat moei je hier?" vroeg zo ruw.
„Abel Fletcher zond mij voor een bood
schap".
.Vooruit cr mee dan. blijf niet hier staan
bij Phineas, jc zijt geen gezelschap voor
hem cn z'n vader wil 't niet hebben".
„Jael!" riep ik verontwaardigd. John
sprak niet, maar z'n wang gloeide. Ik
nam z'n hand on zei hom. hoe blij ik <08
hem weer te zien maar oen «.•ogenblik
was ik in twijfel of hij mo hoerde
„Abel Fletcher zond rfiij hierheen",
herhaalde hij mot 'n bedaarde stem. „om
met Phineas uit to gaan; als bil m'n ge-.,
zeischap niet, verkiest kan hij 't gemak
kelijk zeggen".
/- - <Wordt vervolgd).