Tweede Blad
Zaterdag 18 November 1922
Ga achter Mij, Satan....
Maar Hij, Zich. omko&SJéöMÏêj zoi&o
tot Pot rus: Ga weg achter Maj saUwi,
gij rijt Mij een aanstoot-.
M'itth. 16 23.
Liefde en smart liggen vlak bij elkaar.
Onze liefde maakt ons rijk, of verplet
tert- ons.
Zij vervult uw ziel met de innigste
vreugde, of, als zij gewond en' gekrenkt
wordt, mei de diepste smart, en ach,
uw H&laad, en ja ook Hij, heeft het
moeste verdriet gehad van het drietal, dat
Hij bijzonder had uitverkoren, en het
meest ingewijd wae in Zijn liefdesgehei
men. Geen der andere jongeren behoefde
Hij zoo scherp te bestraffen als hen.
Geen der anderen als zij, want is het
niet; Johannes, die in droeve enerhartig-
heid oen, die in Jezus' naam duivelen uit
wierp, wil verbieden, „omdat hij u met
ons niet volgt?" (Lukas 9:49).
Zijn het niet Johannes en Jakobus, die
vuur van den hemel begeeren om de on
herbergzame Samaritanen te verdelgen,
en togen wie Jezus moet toornen: „Gij
weet. niet van hoedanigen geest gij zijt?"
en zijn het niet weer de zonen van Zebe-
deus, die zich vooruit dringen om de oore
plaatsen ter rechter- en ter linkerzijde van
Christus' troon?
En Petrus!
Wat heeft hij den Meester veel smart
aangedaan! 1
Wat heeft hij Jozus' liefde dikwerf ge
krenkt!
Als ge hem aanschouwt, ziet ge hem
zinken in de golven, en er op losslaan in
den olijvenhof, en hoort ge zijn vervloe
king in Kajafas' hof: „ik ken dieni monsch
niet."
Hem moet uw Heiland toevoegen: Gij
Ideingeloovige, waarom hebt gij gewan
keld? Hem moet de Man van Smarten met
oogon, ja vol liefde, maar toch vol smar
telijk verwijt aanzien, enluister eens
naaT den ontróerenden naam, die Chris
tus hem geeft in de doelen vam Cae&area
FiKppi.
Liefde en smart liggen vlak bij elkaar-
Het ©ene oogenblik juicht Jezus over
Petrus-
Zijn ziel jubelt: zalig zijt gij, Simon
Bar-Jona.
Maar vlak daarna wordt uw Heiland6
gemoed bewogen door felle smart, en trilt
het van Zijn lippen: „ga achter Mij, sa
tan. gij zijt Mij een aanstoot; want gij
verzint niet de dingen die Gods zijn,
maar die des men&chen zijn."
Lonk nu eindelijk nog' eens aan Geth-
semajié,.
Daarin laat Jezus Zijn drie liefste jon
geren toe.
In dit heiligdom Zijner smarten-
Opdat zij met, Hem waken en bidden
zullen.
Doch zij, die een vertrouwen genoten
a-k geen ander, hebben niet (gewaakt en
niet gebeden, maar geslapen, en het lij
den van nw Borg verzwaard, en hoe pijn
lijk is de klacht der teleurgestelde en ge
wonde liefde: „Kunt gij geen uur met Mij
waken?"
Liefde en smart liggen vlak bij elkaar.
Ook in het hart van den Zoon des
nienschen.
Doch dit ie u geopenbaard tot uw ver
nedering en vertroosting.
Tot uw vernedering, opdat er
geen enkele gedachte in uw ziel post zou
vatten, alsof wij Christus* liefde opwek-
ton en de redenen Zijner verkiezing in ons
liggen.
Zelfs bij Zijn liefste vrienden is allo
roem uitgesloten. Zij zijn in zichzelf niet
beter dan de andoren, en hebben boven
hun medediscipelen niets voor, en al wat
een Petrus aan geestdrift, en een Johan
nes aan liefde, en een Jakobus aan trouw
bezit, hébbeu zij ontvangen van den Va
der der' lichten. „Zalig zijt gij, Simon
Bar Jona; want vleesch en bloed heeft u
dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader,
Die in de hemelen is." „Wij hébben Hem
lief, omdat Hij ons eerst lief gehad heeft."
Wat is dan de reden van Christus
keur?
Waarom kiest 'Hij dozen en geen ande
ren?
O, alle liefdekeuze is ten diepste een
mysterie, en deze verborgenheid ie bijzon
der groot, en hoe vaak ge ook vragen en
zoeken en peinzen moogt, het «enige ant
woord, dat ge ontvangt, is de aanbid
ding, waarin eenmaal uw Heiland Zijn
bewogen gemoed uitstortte: „ja Vader,
want alzoo is geweest het welbehagen
voor U."
Hier rust alles in Gods vrijmacht.
Zijn vrije gunst bevo'orreeht den een
boven den ander.-
Naar Zijn welbehagen schenkt Hij uw
broeder meer geestelijke gaven dan u, en
vervult Hij uw ziel met meer verzeker-
heid en vreugde, dan uw zustor geniet, en
als ge nu een bevoorrechte moogt zijn,
verhef u niet op uw geestelijken welstand.
Roem niet ,in zelfgenoegzaamheid in de
mate der genade, die God u 6c:honk. Gij
doet misschien den Geest des Hoeren zoo
veel smarten aan, en gij zijt wellicht
soms een safanas als Pel rus, en daarom:
weeg met ootmoedigheid bekleed.
Er is in uw vele schatten niets, niets
van u bij. Het is louter genade en alles
gekregen, on als ge uw eigen hart, en de
struikeling van uw leven kent, on uw
oogen open zijn voor het verdriet, dat gij
uw Heiland aandoet, zult gij moeten vra
gen: Heer©, waarom is mij zooveel ge
nade bewezen? en zult gij 'belijden: Door
U, door II alleen, om 't eeuwig welbeha
gen.
Christus' liefdesmart mag u echter ook
tot. vertroosting zijn.
Tot vertroosting, want wanneer Zijn
verkiezende liefde uitging tot jongeren,
dip Hii zoo dikwerf moest bestraffen, kan
uw zonde geen beletsel voor Hem zijn,
om u in genade aan te nemen. De verbor
genheid Zijner liefde schuilt juist hierin,
dat Hij goddeloozen rechtvaardigt, en
denk toch, wanneer gij met uw boosheid
te doen hebt, en uzelf gedurig mdet aan
klagen, niet gering van Zijn barmhartig
heid.
Doch er is meer vertroosting.
Ook in uw ziel liggen liefde en smart
vlak bij elkaar.
Gij "kent wellicht ook 't leed over "hen,
tot wie uw ziel zich minnend uitstrekt,
en die pijn kan zoo fél zijn. Maar ook
dien weedom heeft uw Heiland voor u
geleden. Ook dat lijden is in Zijn beleer
gemengd geweest, opdat Hij uw smart
zou heiligen, en u zou 6terken. in de bitte
re teleurstelling des levens.
Kom dan met uw smart tot Hem.'
Laat uw verscheurd* hart leunen aan
het Zijne.
Zoek in Hem uw troost, en als ge u
moogt toevertrouwen aan Zijn genade,
zal Hij in uw wonden den balsem storten
van Zijn liefde die nooit bedriegt en
nooit teleurstelt, en die altoos, dezelfde is,
golijk Hij Zelf gisteren en heden Dezelf
de is, en in der euwigheid.
AAN GOD.
God onzer vaad'ron, wees do God
van ons, hun nageslacht!
Aanvaard den lof uit onzen mond»
in ootmoed U gebracht!
Het Noorden 6chiept Gij en het Zuid;
Gij bouwdet berg en rots;
Thabor en Hormon melden lu.id
do eere onzes Gods.-
Uw arm is machtig, sterk Uw hand;
op Uw gerechtigheid
staat vast Uw troon, en voor U uit
gaat
Welzalig 't volk dat U eikent
en naar Uw stemme hoort!
In 't licht Uwe aanschijns wandelt het
en gaat blijmoedig voort.
Ib U is onzo heerlijkheid,
in U is onze kracht.
door Uwe hand wordt redding ons
en alle goeds gebracht.
Geloofd door al wat adem "heeft,
zij onze sterke Heer!
Tot in het verste nageslacht,
geev' Hem el 't schepsel eer,
Die hoenüen bouwt, en zonnen strooit
als stofjens door t heelal.
maar van 't geringste me -henkind
't Heal was en wezen zal-
NELLIE.
KEKK EN SCKOJL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. Te Laren (G.): O. Noord-
mans te Suaemer; te Vriezenveen (iooz.)
moeien dadelijk verzorgd v!
worden. Wr^ft de ver-
stuikte deelen opwaarts ,3*
met den Kloosterbalsem
en zwachtel ze. Doe dit
'a morgens en 's avonds.
De Kloosterbalsem maakt Uw
spieren weder lenig en is een
heerlijk wrijfmiddel bij spit.
stramheid, stijve nek, spierpijn,
ischias, rheumatiek, jicht, enz.
Bij brand- en snij-
wonden, huiduitslag,
aambeien, wintervoe
ten en -handen is de
het meeat geroemde huis
middel. - Verzachtend,
zuiverend en pijnstillend.
Overal per po* 0.80, 1.60, 3.-.
Eischt roodon band met onze hand,
cckening L. I. AKKER. Rotterdam®
A. J. Wormgoor to Alblasserdam; te Pols
broek: J. van Amstcl, cand. te Zeist.
GEREF. KERKEN.
Beroepen. To Naar'den: A. G. Wolf
te Loenen-Vreeland.
Bedankt. Voor Halluin: G. H. Steyn
te Winterswijk.
Vrouwenstemrecht.
Bij.de .eindstemming over de voorloopïg
aangenomen reglementswijzigingen tot in
voering van het actief vrouwenstemrecht
in de Ned. Herv. kerk heeft het prov.
kerkbestuur van Gelderland met 6 tegen
3 stemmen zich voor deze wijzigingen uit
gesproken.
Vrije zitplaatsen.
De Kerkeraad der Gcref. Kerk van Am
sterdam heeft in zijn vergadering van gis-
t era vond besloten met ingang van 1 Ja
nuari 1923 alle zitplaatsen' in do kerkge
bouwen vrij te doen zijn, behoudens een
enkele uitzondering voor hardh oprenden,
enz,
- Zending.
Voor den Gcreformeerdep Zendingsbond,
director Ds. G. Lans te Zeist, werd van 21
Sept. tot 20 Oct. ontvangen f. 5201.72}.
In het maandblad „Alle den Volcke"
schrijft de director:
„Al verdubbelen, zich de gaven en al
gaan de inkomsten verre onze verwachting
te boven, het is toch geen goud en zilver
dat de Toradja's tot den levenden God
zal bekeeren. 4
Maar wij richten het oog naar boven:
;,Heere, dat- Gij' -arbeiders wildot uitstoo-
'tën tót Uw oóèst."' *-
Helaas.
Hot Bestuur ontving op zijn herhaalde
oproeping in onderscheidene bladen om
een zendeling-onderwijzer geen enkel ant
woord.
De pogingen om eèn arts te verkrijgen
voor het zendingsveld mislukten.
De correspondentie met verplegers lever
de geen resultaat.
Evenmin bood zich een predikant aan.
Drie jongelui werden als zendcling-kwee-
keling aangenomen.
Voorwaar, niet moedgevend. Wat weer
houdt onze jonge mannen van dien sehoo-
nen Zendingsarbeid?
Een eigenwijze Voorzitter.
In het „Correspondentieblad" van do
Vereen, van Chr. Onderwijzers lezen we
onder bovenstaand opschrift
Men heeft op een dorp een school ge
bouwd, een hoofd benoemd en is zoo ge
lukkig, dat de school binnenkort kan wor
den gebpend. Het benoemde hoofd komt
een dagje kijken, beziet het nieuwe nuis,
beziet de nieuwo school, praat eens over
de leermiddelen die zullen moeren w. den
aangeschaft, en nu brengt men hem bij de
kast, waar heel wat van de lee middelen
reeds netjes en wel gerangschikt staan.
Daar had de voorzitter maar voor gezorgd,
zonder ook maar in het min3t gevraagd
te hebben naar het oordeel van den man,
die er mee zou moeten wérken. Ik weet
niet, of deze geschiedenis ook nog een
vervolg heeft, maar wel weet ik, dat cok
hier een totaal gemis van een juist inzicht
ia de verhouding van Bestuur en personeel
aan den dag komt.
Leidsche Penkrassen.
Amice.
Dat de wereld bedrogen wil worden en
dat zij dan ook bedrogen wordt, is een
feit, dat we eiken dag weer kunnen waar
nemen.
Ik denk hier aan tie aanbidding van
het „gouden kalf" zooals 'die door oen ze
keren speculant gepropageerd wordt, en
die ook hier in Leiden do menseben- in de
gelegenheid stelt aan dit ka'f te offerc-n.
Er is geen geld zoo wordt geklaagd,
maar ak Broekhuys de massa oproept
om te offeren dan komen niet de duizen
den, maar de tién- en honderd-duizenden.
Zoovéél geld wordt er bij elkaar ge
bracht, dat d<^é inan behalve'de ..prijzen"
die verloot worden zonder, eenig bezwaar
grooto sommen ..bes chikbaar si elf vopr
opera's, tponéejspëlera .enz.
Hot geld stroomt binnen. lede reed
helot mee, rijk en arm, jong en oud.
Dat is opzic-hzelf al oen treurig ver
schijnsel. Na, de Marken-speculatie die- in
zoovele gezinnen mceito err ellende heeft
gébracht,' wordt nü weer op deze wrze
het geld verknoeid en worden zélfs de bij
dragen. die door workloozenkassen wor
den verstrekt, weggesmeten-
Een bewijs dat de speelzucht or toch
nog heel diep inzit bïi ons volk en dat we
voorzoovof we ons althans niet wonseheD
tp bu'gon voor Gods Woord sinds de da
gen der BataverTi toch nog bitter wei
nig-zijn gevorderd.
Van die Batavieren leerden we op
school, dat ze verslaafd waren aan spél
en drank en dat ze niet alleen hunne be
zittingen, maar ook hunne vrouwen en
kinderen verdronken en verdobbelden.
Ak we dat zoo hoorden, dan kregen
wo dén indruk dat onze vooronders dan
toch wel heel diep gezonken waren. En
dat waren ze ook.
'Maf*r; goed beschouwd.lunicezijn vo in
onze dagen wel zoo heel veel beter?. Ale ik
zoo k avonds one yonral k Zaterdags-
avonds de kroegen, zie -gevuld met drin
kende en zwetsende mannen, die al drin
kende en rookendo waarschijnlijk schel
den op die. slechte maatschappij waar de
-een het toch zooveel beter hoeft dan de
ander en waar 't toch zoo onrechtvaardig
t-oegaat, en die misschien den mond vol
hebben over lage irtkeeringen enz., dan
denk ik bij mezelf, wat doen die mon-
sdhen nu eigenlijk anders dan die Bata
ven.
Verdrinken ze niet evengoed hunne be
zittingen en verdrinken ze niet evengoed
het levensgeluk van vrouwen en kinde
ren?
En als men dan ziet hoe er door ons
volk gespeeld wordt en gedobbeld, hoe
millioenen en millioenen op deze wijze
worden verkwist, hoe menigeen al zijn
hebben pn houden verspeelt, doen. ze dan
niet precies hetzelfde wat ook onze bei-
densche voor'oi>ders dedcn?_
Zp doen het anders, minder eenvoudig,
meer lange een omwegin een minder
stuitenden vorm misschien, maar- in den
grond der zaak doen ze -precies hetzelfde.
Het bedroevende hierbij is, dat zoo on
geveer 'do geheele Ned-srlandsche pers dit
droeve bedrijf steunt. Do z.g. neutrale
pers voorop, dat spreekt, maar ook- do
liberale, ook de socialistische, ook zelf?
de Roomedhe pers.
Dat de neutrale pens deze volkszonden
gaarno steunt, verwondert niemand. Hier
is de advertentiepagina nu eenmaal een
publiek aanplakbord, dat voor ieder te
koop is.
Van de liberale pere die toch immers de
zeden wil verbeteren en het volk opvoe
den en „beschaven" had men iets andors
mogen verwachten, maar zij helpt Ook
graag oen handje mee om ons volk naar
den kelder te helpen-
De Socialistische pers is zoo ge weet
vrecselijk bang voor het kapitalisme en
voor do kapitalisten d'e immers niots an
ders zijn dan uitzuigers on woekeraars
enz-
Maar als daar een loteriionderaoming
komt wier doel het is het volk. uit te klèe-
■den.cn ten koste van de grooto massa een
heel enkele tot een klein kapitalist je te
maken, dan stelt ook do Soc. Democrati
sche pers gaarne hare kolommen open,
althansals het kapitaal in het laadje
brengt.;
Het moest verwondert mo echter altijd
do houding van de Katholieke pers.
Ik krijg nogal eens Katholieke bladen
in handen en ontmoet daarin telkens be
schouwingen die ik gaarne onderschrijf,
omdat daaraan echt Biïboteche gedachten
ten grondslag liggen. Maar juist daarom
begrijp ik niet, hoe die Roomsch© pers er
toe kan meewerken door middel van die
loterij-advertentiën ons volk geestelijk
en zedelijk zoozeer to schaden.
""-w- nier. r-7? Msortontiën.
een. blad een advertentie opneemt,
on t zijn goed betaalde adverientiën.'hefc
;n n-f dan krijgt het ook
v rxnuoüike uitnoodi gingen om tegen-
wooKlja ie Z,ja nis 't rad van avontuur
Kaat <lraa:on, en dan mac hoi. ook aan do
lczrrs vertellen hoo eciiik on ncljo3 alleg
toepaat, vat dan voor do loloröonderno.
mine: weer nieuwo reclame be-lec-kent
En zoo wordt, amice, ors volk op al
ler rei wijze bedrogen en zien we fclkens
•weer dat 't ook wel gaarne bedrogen wil
zijn rxaaas, omdat het niet onderscheidt on
met orderstho'don kan. zoobnr het Gods
Woord niet als een lamp voor den voet
laat schijnen.
In de politiek hebb: n wc daarvan ook
weer èen staaltje gehad-
Er ie veel W€rltl*ooshoid: en arnioede,
tegenwoordig-. Voor de 'Soc- Dein.was
dit oen welkome gclt.gorhé'd om dc re-
goering te inlerpellofuvn en eon poging
to doon de massa op paraaf" brpn-
geu, zooals rata dat roemt.
Nu de ,-nia.ssa". had geen bvzwnnr z.oh
op straat te laten brongen. Uit Rotter
dam op Dt-fi; en Leiden kwamen zo aan-
gemarcTieord Woensdagcm te „betco-
geii Dat kostte wel wat ge'd, want de
schoenen s-ijten en do fielden zijn ook
met goedkoop, maar dof bad Tr^n wel
voor liet goede doel 3ver.
Het mooie hierbij was, dat het doei vrij
gemakkelijk bereikt word. De regeering
had n.l. zek-eré toezepidr gen gedaan en
nu werd in -de Kamer fluks een motie in
c] na ar gedraaid die mrt die rogc-yn g*a-
tcezeggingen zoo ongeveer overeen
kwam. Later weid die molio in overleg
met de regeering nog èen be?i:e
werkt, 'n paar echemG kantjf*s d-ie er nog
aanzaten er af gesiepen en toen werd ze
door do Karoor aangenpnon.
Het xucces was bereikt. De ovcrwiij-
ning behaald. En 'mét nieuwen' trot's wij-
zoi de- Sóc, Dénl- op-hébre poricpU-éhaïre
lauweren-
- - Wért' echter, amicé; wvt'h'ferbd hét
mooie was? De betoogers gaven ook
blaadles uit. Ze markten propaganda. En
op een deel van die blaadje stond om.:
..Weg met het parlement"' en: ..Verwacht
var een interpellatie niets."
Zoo trachtte de een den ander er tus-
schan to nemen en zijn voordeel te doen
niet bet feit, dat de wereld, nu eenmaal
wil bedrogen zijn.
En nu nog oen ander puntje.
We hébben deze week een vergadering
van cle_ Kiesvereeniging gehad, waar ik
tot mijn genoegen hoorde, dat het be
stuur voornemens is. een kort maar klin
kend program van actie voor de gemeen
teraadsverkiezingen op te stellen.
Dat lijkt me een uitstékende zaak. De
kiezers moeien weten wat zo aan ers en
ODze mannen bchben-
ïïet spreekt wel vanzelf amice, dat in
zulk_ een program op epn, zoor krachtige
hszrTnigipg inoot vröi I n •aanve'*röpgen.
De 'belastingen vim bier s-b^ikbarend
hoog cn gplcof maar dat. mem geen ge-"
schrokken is. dezer dagen, tc.cn h'j ri\n be-
lastiiLgpapier optving. L"Y zijn. rr uie' en-
kelen,. liiaai; zeei- velen d>'e ri'.t weten hoo
het grooto bedrag bij 'e1kaar te brengen.
Daaraan is echter niets .te doen. Maar
waaraan wel wat te doen is. dal- is- dat
voor de toekomst gezorgd wordt, dat do
belastingen naar beneden gaan.
Terecht werd er in de vergadering op
gewezen, dat in do begrootiug zooals dio
door B. en W- is overgelegd, van bezuini
ging schier geen sprake is
Had het dienst ia ar 1021 niet een saldo
gegeven van 366 duizend gulden, de
twee millioen vier honderd
d.r io en zeventig duizend die wt
aan gemeèniéliike belasting hébben op té
brengen, zou nog en voldoende ziin om de
uitgaven te dekken.
Is het niet schrikbarend amice? En
wordt het niet tijd, dat onze Kies ver eeni-
ging zich eons laat hooren?
Als de volgende woek dit program aan
de orde komt. me dunkt, dan zal het aan
belangstellenden wel niet ontbreken. Dit
is een zaak waarbij alle leden belang
bobben, en waarin ze belang moeten stel
len omdat hierbij ook onze beginselen ge
moeid zijfi.
*t Is mij bekend dat de vergaderlust in
't algemeen onder on3 niet groot is,
maar ik most mo al heel -erg vergissen,
als wo Donderdag a.s. niet een volle ver
gadering krijgen.
Bsgropen inoet worden dat mopperen
on klagen van weinig brieekenis is, als
we niet al het mogelijke deen om do din
gen die tot klachten cn teleurstellingen
aanleiding geven, weg te nemen-
Dat is ook een Christelijke plicht,
waaraan we ons niet mogen onttrekken.
VERITAS.
I-'^UILLEIÖN.
Vervolgd en bevrijd.
Historisch verhaal
uit den Napoleontisehen tijd.
49)^
En do diepgezonken soldaat zuchtte, on
gaf toe; hij wroette in do bloempotten
en knoeide mot allerlei zaad in allerlei
aaide; dan, wanneer hij de bemoddordo
vingere afgewasschen had, nam hij in eon
gemakkelijke stool plaats en vlocht met
oen treurig gezicht matjes met schreeu
wende kleuren en beklaagde zich zelf dat
die verwenschte kogel hem nu zoo zwalc
cn nutteloos gemaakt had, dat hij onge
schikt geworden was voor het ruwere
werk dat hij vroeger deed.-En Marie
klaagde mot hem mee, en vertroostte den
invaliden held dan met een geurig kopjo
thee. mitsgaders met de verzekering dat
hij we! langzamerhand boter zou worden,
als hij zich maar kalm hield én zijn
zwakke borst een weinig ontzag. Dan
liet zij hem een streng wol of zijde op
houden tenyijl zij 't kluwen opwond, en
beiden verdiepten zich met veel stichting
in Jan's ongeluk.
De sukkelHij had het daar veel te
ffoed. De oude heer bemoeide zich nergens
'nee, en Marie solde en vertroetelde baar
grooten levenden speelpop naar hartelust.
Zi was pas zestien jaar, on to jong om
een weinig verstandiger met hem te han
delen; hij was werkelijk hard. ziek ge-
woest. en nu het luie leventje te zeer ge
wond om het andere dan uit noodzaak
vaarwel te zeggen. En terwijl hij zoo ge
zond was als een snoek in 't water, en
met diens eetlust begaafd, liet hij gedul
dig toe dat Marie hem inpakte als een
aamborstige baker, wanneer hii naar bui
ten ging.
Toch overviel iiem tus&chenbeide leen
gevoel als van een leeuwerik die in een
fraaie kooi opgesloten zit en onder 't
zingen de vleugels uit wil slaan om zich
tot in den wolken te verheffen, maar dan
den kop 6toot tegen 't dak cn de vlerk
jes tegen de verguldo tralies, 't Was noo-
diig dat er verandering kwam.
Op een der laatste avonden in Decem
ber was in de gelagkamer van langen
Kees hot oude gezelschap vergaderd; het
ons bekende soldatentroepje met Kees
Volders- In den hoek zat een vreemdeling,
een boerenarbeider, wiens glad stro o geel
haar en roodo bakkebaarden weinig voor
Iiem innamen; een glas bier en een pijpje
t abalc maakten met oen nieuwsblad van
de vorige week zijn tijdverdrijf uit. Hij
met den rug naar *t gezelschap toe;
•f dit wae om te toonon dat hij niemen-
I dal met de anderen te doen wilde hebben,
dan wel om het licht op zijn lectuur te
laten vallen weet ik niet. maar de
maatregel trof voor beide gevallen doel,
want hij las ongestoord door, en de sol
daten spraken even onbekommerd alsof
hij zich niet in do kamer bevond.
„Als we alle weken een zoo'n aan
haling deden, hè Passer!" zei-de Evorfc
Buyning, terwijl hij zijn geledigd glas
mot een smak als van een Duitsck stu
dent o.p de tafel zette.
„Jongen, schaam jo wat," antwoord
de deze, door een vijftal glazen bier in
een sombere stemming gebracht, is het
niet het geild ©n goed van onze eigen
landslui, dat we aangehaald hebben? Ën
zitten we niet op hun kosten hier te drin
ken? Kastelein nog een kruikje) 't Wae
beter, Eevert, en ik zeg het jelui allen
daar ook, ik 'zeg: 't was wat beter als je
eens nadacht over den treurigen toestand
van ons roemrijk vaderland. Neo, zit er
niet om te lachen; *ti ie veeleer om or van
te schreien, dat zeg ik." Diep bewogen
liet hij, met do ellebogen op tafel, hot aui-
zoligo hcofd in de handen zakken.
„Bah!" zei Klaas GrooteWcstenenk,
„azze wie 't niet doet, dut don eenent of
andoren Fransoos ét, dat ie illóne, zit n©8
daorummo niet te kniezen."
„Wel zeker, daerom niet *fc?eurd!" riep
Taco uit, wat scheelt ét, of 'fc van 'n
Engekchm.au is of van 'n Moffrik aan,
als ik 'fc maar heb! 't Maalt me niet, of ik
den Keizer ef den Prins dien; wie maar
't beste betaalt dik is mijn baas."
„Do mijne niet!" riep Evert, '„als do
Prins wear in 't land komt, dan ben ik bij
hem al heeft io niets dan water cn brood.
Wat jij. Passer?"
„Ik dien mijn vaderland," sprak dezo
deftig.
„Je bent eon Keas, een Patriot!" zei
Evert vorontwaardigd, „toen do Prins er
was diende je dien, en toon do Republiek
en toen den Keizer; dat hebben ten min
ste do Patriotten gedaan."
„Als er oen stuk van do redenioringo
fout is, is dio heelemaal fout," zei Taco.
Passer het den Prins niet 'diend-"
„Waarom niet?"
„Omdat-io toen in do wieg lag."
Een luid gelach, niet het mnist van
don persoon in kwestio ging op.
„Hii in de wieg?"- zei Evert, „*t mocht
wat- Daar was hij veel te groot voor; hij
lag in do bakhvg, ja."
Do Passer sloeg met de vuist op de ta
fel. „Alle gekheid op een kachelhoutje;
wo dwalen van ons onderwerp af. Ik zeg
maar: ie moet alle overheden onderdanig
zijn, en geen insubordinatie; daar vaar-je
zelf wél bij, en *t vaderland ook."
„En wanneer ©r nu c^ns ©en overheid
komt, die jo kommandoert; besteel io exen
landslui, en reken ze in en schiet ze doo<j«
zul-je dat dan ook zeggen?" zei Evcrt,
in wien het koppige bier ©en geest van
tegenspraak had opgewekt.
„Dat is to zeggen zei do Passer,
door dezen aanval een weinig uit hot veld
geslagen.
„Bijvoorbeeld hof geval met onzen
sergeant," zei Evert-, „denk jo dat ik moe
had gegaan naar Overveen? Ik had lie
ver mijn geweer op dien Franschen kapi
tein aan stukkon geslagen, ja."
„Nu ja, dat was ook <.©n heel bijzon
der géval/' hervatte de Passer.
„Wat bijzonder geval!" riep do oqge
zeglijke Evert- ,Jk zeg jo: alle gevallen
zijn bijzonder. Maar ik verzeker je, dat
als ik den gene die hem verklapt en aange
klaagd heeft, als ik dien onder vier oogca
to spreken krijg, dan zal ik hem de pro
mie uitbetalen, hoor. met twee
hai'de Zeeuwen." De gebalde „vijfjes" dia
hij op het- tafelblad liot vallen, licitu nan
duidelijkheid niets to wensehen over
Do wending van 'i. gesprek bevk 1 aas
Volders, dio in oen diep© beeoiegeling
over zijn halfvol glas verzonken wa«,
niemendal. Hij keek op en zei:
