Dagblad voor Leiden en Omstreken
WEEGSCHALEN
3de JAARGANG. - DONDERDAG 9 NOVEMBER 1922 - No. 790
Bureau: Hooigracht 35 - Leiden - Tel. Int. 1278 - Postrekening 58936
ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDBN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
PER KWARTAAL 12.50
TER WEEK 10.19
FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2.90
Dit nummer bestaat uit twee bladen
V Gemeentelijke autonomie.
Het vraagstuk van do gemeentelijke
autonomie begint en dat is een moed
gevend verschijnsel in broeden kring
de aandacht te trekken.
Zoo lezen wij in het Voorloopig Ver
slag op de Staatsbegrooting, Hoofdstuk V
„Door vele leden werd er over geklaagd
dat de Minister van Binnenlands oh© Za
ken meer en meer tracht door middel van
circulaires invloed te oefenen op de ge
meentebesturen. Men meende, dat een der
gelijk optreden ingaat tegen den geest
der Gemeentewet.De Regeering is niet ge
roepen, zich in eerste instantie met de
gemeentezaken te bemoeien. Het door den
ontwerper der Gemeentewet bedoelde toe
zicht op de richtige naleving der wet
dreigt te ontaarden in een verplaatsing
van de besturende macht van het ge
meentebestuur naar de Regeering. Het
gevolg daarvan ie, dat het subjectief in
zicht van den Minister komt in de plaats
wan het inzicht der door de gemeente-
naren gekozen vertegenwoordigers. Bo
vendien heeft dit optreden ten gevolge,
dat de burgemeesters uit de bedoelde cir
culaires wapenen gaan smeden tegen de
gemeenteraden".
„Voorts werd gewezen op de vernieti
ging van een besluit yau oen gemeente
raad, waarbij tegen een belooning van
f 200 per jaar een persoon werd aange
steld om op de naleving der voorschrif
ten, bedoeld in art. 1 der Woningwet, toe
te zien. Men vond dit een treffend voor
beeld van onjuiste voogdij over bet ge
meentebestuur. Deze beslissing staat niet
op zich zelf; tal van dergelijke beslissin
gen zouden kunnen worden aangehaald,
alle getuigende van den geslonken eer
bied voor de autonomie den gemeente".
Wat hier gezegd wordt- is volkomen
juist.
Alleen, we meenen ons te herinneren,
dat, meermalen vanuit de Volksvertegen
woordiging op de Regeering aandrang is
uitgeoefend in den geest als hier medege
deeld wordt.
Dat men thans van dezen weg terug
keert. en op eerbiediging van de autono
mie aandringt, kan niet anders dan moed
gevend worden genoemd.
DE LEIDSCHE GEMEENTE
HUISHOUDING
De Lichtfabrieken.
Voor de gasfabriek is voor 1923 een
winst geraamd van f 63.000.terwijl
over 1921 een winst gemaakt werd van
f 200.424.74^.
Voor de electriciteitsfabriek is een
winst geraamd van f 77.000.terwijl
over 1921 een bedrag van f 178.516.3914
aan de gemeentekas ten goede kwam.
In totaal wordt dus gerekend op een
mindere ontvangst van f 238.941.14.
Nu is het beleend dat de ramingen niet
altijd precies zuiver zijn.
Zoo werd b.v. over 1921 in totaal een
winst geraamd van f 86.100.welk be
drag in werkelijkheid met bijna f153.000
overschreden werd.
Zoo kan het ook nu weer gaan.
Maar men rekent daarop toch niet,
daar toch niet kan worden aangenomen,
dat het winstcijfer opzettelijk veel te
laag is genomen.
Daarom komt men vanzelf tot de
vraag wat de oorzaak is van deze gewel
dige teruggang.
De fabrieken breiden zich steeds uit,
wat naar de vorige Directeur indertijd
voorrekende niet anders dan voordeelen
kan geven. Bovendien hebben we aan de
gasfabriek de nieuwe stookinrichting ge
kregen die niet onbelangrijke voordeelen
heet. te bieden.
FEUILLETON.
Vervolgd en bevrijd.
Historisch verhaal
uit den Napoleontischen tijd.
43)
En nu: Wat ie het lot van zoo'n on
trouwen dienstknecht des Heeren? 'Hij
wordt rijk en wel on geniet volop het
goede der aarde! En aan den anderen
kant, ik heb gezien dat predikanten, die
hun plicht deden en zonder aanzien des
persoons ook den hoogen heeren hun zon
den in 't gezicht wierpen, dat zulke men-
schen weggejaagd worden en inarmoede
ronddoolden! En dan zeggen gij en uwe
gelijken nog: „God is alwetend en alom
tegenwoordig", Bah! Bestaat er een
God?"
Johan zweeg, eo geen wonder! Het
zelfde is duizend malen op dezelfde gron
den aan Christenen gevraagd, en wie kan
er antwoord op geven, dan die bij mach
te is al Gods wegen en leidingen met de
zondaars na te speuren?
De luitenant vervolgde op denzelfden
den t-oornigen biteen toon:
„In mijn jeugd was ik ook zoo dwaas.
Toen mijn vader mishandeld en geplun
derd werd door zijn heer, toen mijn zus
tere beleedigd en vervolgd werden door
Bekend is voorts dat de fabrieken
financieel zeer sterk staan. Behalve dat
behoorlijk wordt afgeschreven is er nog
©en stevig vernieuwingsfonds en, naar de
heer van Eek in den raad meedeelde, bo
vendien nog een reservefondne, waarin
groote sommen worden gestort.
Als we nu aannemen dat de voordeelen
van uitbreiding en meer economische
exploitatie gecompenseerd worden door
verlaging der prijzen en -hoe ging van
sommige uitgaven, dan vi aagt men zich
af hoe het komt, dat een zoo kleine winst
wordt geraamd.
Of staat een belangrijke verlaging van
de tarieven te wachten?
STADSNIEUWS.
Navordering Plaatselijke Belasting.
Heden nam de Officier van Justitie
'bij de Arrondissements-Rechtbank te
's-Gravenhag© conclusie inzake de proce
dure tusschen de Gemeente Leiden en een
aantal belastingschuldigen terzake van
hun navorderingsbelasting.
•Wat betreft de door de Gemeente opge
worpen exceptie van onbevoegdheid
meende het O. M. dat de Rechtbank zich
bevoegd zal moeten verklaren van het ge
schil kennis te nemen.
Omtrent de zaak zelf overwoog het O.
M., gelijk de Gemeente bij haar pleidooi
ook had betoogd, dat 't begrip schatten,
herschatten in zich simt zoodat de Ge
meente tot het doen van navordering vol
maakt gerechtigd is. De door de belas
tingschuldigen aangevoerde argumenten,
ontleend aan de Rijkswetten, achtte het
O. M. niet juist, dewijl in deze materie
alleen de Gemeentewet beslissend is., Bo
vendien "blijkt uit de wet van 1920, dat
de bevoegdheid van de Gemeente tot het
doen van navordering wordt veronder
steld.
Wat betreft de door de belastingschul
digen op ge worn en verjarir achtte het
O. M. dit middel ondeugdelijk en sloot
zich aan bij het verweer van de Gemeente.
De conclusie luidde derhalve, dat de
Rechtbank zich bevoegd verklare van de
ingestelde vordering kennis te namen,
doch do belasiingschuldis-en zullen wor
den verklaard kwaad opposant.
De Rechtbank zal in deze zaak vonnis
wiizen op 19 December a.s.
Mocht de Rechtbank zich met de con
clusie van het Openbaar Ministerie ver-
eenigen, dan hebben de belastingschuldi
gen dus het proces verloren en zullen zij
moeten betalen.
Naar wij vernemen zijn er ongeveer 140
personen, die in deze zaak tegen de Ge
meente pro cedeer en.
De Middaghoogte.
De namen Middaghoogte en Oberman,
hadden wij bij onszelf geconcludeerd, be-
toekenem een overvolle Stadszaal. Tot
onze verwondering was echter de galerij
ledig, hoewel geluideig beneden in de
zaal bijna geen stoel onbezet was.
De voorzitter van „De Middaghoogte",
Ds. W. Th. Boissevain, opende
met een kort woord van welkom, waarbij
hij aan de aanwezigen vroeg de vereeni-
ging te steunen, liefst door zich ep te
geven als lid.
Dr. H. P. Oberman hierna het
woord verkrijgende, bogen nu hij zich de
vraag voorgelegd zag „Zijn Godsdienst
en Levensvreugde vereenigbaar", met
een nieuwe vraag te stellen n.L: wat is
léven.
Onder leven kan men velerlei soort
van leven verstaan en een deel van de
menschhedd verstaat er onder het zich
uitleven; het evenals plant en dier mede-
gesleept worden, het vegeteeren, liet vol
gen van het massa-instinct. Onder het
echte, ware leven verstaan we echter het
welbewust persoonlijk voelen. Dat isan-
dor leven dan waarvan 1 Tim. 5 spreekt
diens zonen, toen bad ik, neen, toen riep
ik tot God om wraak, en ik eischte op
grond van Zijn woord, waarin Hij Zich
doet kennen als een rechtvaardig God,
Die den boosdoener 6traft dat Hij ons
zou helpen en redden uit de handen van
die tyrannen, die ons als hun slaven be
handelden. En 't antwoord? Ga naar
Friesland, en ge zult ze vinden, rijk en
gelukkig! Daarom heb ik mij afgekeerd
en heb besloten mijn eigen weg te banen,
zonder mij te bekommeren om goed of
kwaad, want dat zijn valsche begrippen,
die slechte dienen om de machtigen te
verrijken en de armen te vernielen. Zalig
zijn de bezitters! dat ie de leer in de
wereld. Welnu, ik wil ook machtig zijn
en ook eigendom bezitten; wee dengene
die mij daartoe in den weg ©taat! Heb ik
nu duidelijk gesproken, Jonker .Van
Hoornebeke?"
„Ik wil gaarne gelooven dat ge veel
geleden hebt, voor ge er toe kwaamt om
zulk een verschrikkelijke leer te belijden,"
zeide Johan met iets droevig© in zijn
stem, „maar al volgt de straf niet onmid
dellijk op de daad, het blijft toch waar:
de bezoldiging der zonde i© de dood. En
wanneer go naar dergelijke wapens grijpt
om u in den strijd om 't bestaan te verde
digen, dan vrees ik dat ge 't zelfde onder
vinden zult."
„Dank u voor uwe waarschuwing," zei-
N.V.Leidsche Ijzerhandel
Firma J. C. Bernard
VISCHMM 22-26 - XOOiNBRUGSTEEG
voor verschillende
i9o Doeleinden.
als „levende gestorven zijn"; dat is an-
ders dan het leven dat de verloren, of
wel beter doode, zoon heeft, geleid en an
ders dan het leven waarvan de dichter
Bouten© zong: „De ziel ontsterft het lijf
al voor den dood", dat leven moet ein
digen in de jammersnik: ..Daar is geen
God."
Waarlijk leven is wanneer de persoon
lijkheid wordt -gevonden; leven is iets dat
ontwaakt mèt hét bewustzijn van den
geest. Dirk Coster zong van leven en le
vensvreugde: „De ziel te voelen leven is
geluk". Er is een groot stuk waarheid in
dit gezegde. De mensch moet o n tw a-
k e n tot leven. Bij plant en dier kan men
eigenlijk niet spreken van leven. De
mensch he^ft het leven als een licht.
Wij christenen zeggen echter daarbij:
„H e t leven werd het licht der menschen
en als we dat bewustzijn hebben gekre
gen, voegen we er aan toe: „Van U, o
Vader, heb ik het ontvangen".
In het leven van een mensob komen 3
elementen: De ontwaking van het ken
vermogen, de ontwaking van het voe
len en do ontwaking van hot willen.
Het kind in zijn naïviteit denkt eerst
dat het kent wat het ziet. Wordt het wat
ouder dan blikt het al terug op het ge
bouw van zijn weten, en wil verdere lcen-
behoefto bevredigd zien. Dat is de ontwa
king van het kenvermogen en als het
kenvermogen ontwaakt is, komt er een
steeds verder en verder grijpen om die
kenbohioefte bevredigd te zien en het tas
ten naar die Clausale keten in het. heelal
lost zich op in een eindeloos verlangen
dat nooit wordt bevredigd en het slot is,
dat men erkent- dat kennis wel tot leven
maar nooit tot levensvreugde brengt.
Heeft het kind echter het geluk en de
vreugde bij momenten, de eudergc-wor-
dene leeft van de toekomst en poogt de
gelukkige o ogenblikken zoo lang moge
lijk te rekken. Het wezen van dit geluk is
het vluchtig zijn.
Ook deze vorm van leven eindigt som
ber van toon en vindt haar slotgedachte
in het „IJdelheid der iidelheden men
besluit, met alle dingen zoo moede t.e vin
don. „Het oog is zat van zien on het oor
van hooren" en men gaat peinzen: „Als
het geluk mogelijk is moet heb zich, aan
mii openbaren!"
En dan het ontwaken van de wil. Zoo
dra het leven ontwaakt is ontstaat, reeds
bij een kind het willetje. Straks in de
maatschappij vgaat het over naar het stre
ven om alles'op te offeren om eigen ge
dachte naar voren te brengen. De oorlog
heeft, die willers die „Strebers" ep 't
kussen gebracht. De willers zijn leven
den maar zelfs al zijn al de 3 elementen:
het kennen, gevoelen en willen ontwaakt,
het beteekent toch nog niets tenzij in
verband met de ziel in haar eenheid te
genover God.
Leven is mogelijk en bestaat, maar is
levensvreugd© mogelijk?
Er bestaat een levensvreugde die geka
rakteriseerd wordt in het: „Freut ©uoh
des Leben© so lange das Lampchen
glüht". Deze vreugde vau de „tingel-tan-
gol" is echter onwerkelijk, omdat het niet
uit waarachtig leven voorkomt; het is
vreuede zonder blijdschap. Deze vreugde
de de luitenant koeltjes. „We zullen een
eind aan dit gesprek maken. Nog eens:
neemt ge mijn hulp aan?"
Johan schudde het hoofd. „Ondanks al
wat ge gezegd hebt, blijf ik mij op God
beroepen."
„Veel geluk er mee," spotte Van Stra
len. „En wanneer Hij u nu eens aan uw
lot overliet, wat dan?"
„Hij zal dat niet doen," zeide Johan.
maar de stoelleuning, waar hij bij stond,
kraakte onder den knellenden p-reep zij
ner handen. „Het kan zijn, dat Hij het be
ter oordeelt mij te laten sterven, maar
toch
„Maar toch zult gij in Hem als den
God der liefde blijven geleoven, niet
waar," 'hoonde zijn vijand, „ook al laat
Hij u sterven als een gemeenen dief, en
begraven als een dooden hond!"
De laatste woorden waren te veel voor
den fiingevoeligen Johan, wiens ziel alle
indrukken veel scherper opnam en gevoel
de dan do meeste menschen. Hij sloeg do
handen voor 't gelaat en snikte:
„O God, zoo mij slechts dat bespaard
kon blijven, dien vreeslijken dood der
schande! Kon ik slechts voor dien tijd
sterven"
Van Stralen stampte op den grond, en
een uitdrukking van verbazing kwam op
aijm woeste trdkken. „Ook h ij eon laf
aard!" prevelde hij. Zonderling genoeg.
kan mogelijk bestaan maar zelfs dan is
het nog bij momenten die zijn als een
bliksemstraal: altijd blijft er verlangen
naar licht en als het leven niet door hoo-
ger licht - wordt beschenen, blijft de
mensc.h verlangen dat dié bliksemstralen
van levensvreugde zullen terugkomen.
De mensch kan en mag niet leven van
deze fuif o ogenblikken: De mensch is
voor iets veel groot©rs gebo
ren,. de mensch zoekt iets
eeuwig s.
Als we de zaak van dit standpunt be
zien, dan gaan we ook vanuit Goddelijk
standpunt de aarde doorschouwen en dan
roepen we met Jesaja 6: „Heilig, heilig,
heilig is de Heere der hei reeharen, de
gansche aarde is van Zijn© heerlijkheid
vol!"
Vanuit dit standpunt bezien kunnen we
op de vraag: „Is er levensvreugde" ant
woorden: ja, want dat woord van Jesaja
in ziin visioen is waar.
Als we dit gelooven, boschouwen we
het 1 ij d e n als stadia op den levensweg
die slechts dienen om tot een hoogere
phas© te voeren.
Dr. De Hartog, aldus spr., heeft cens
de vergelijking gemaak't dat al de rijken
uit elkaar leven: het plantenrijk uit. de
aarde,het dierenrijk uit het plantenrijk;
de mensch uit het dierenrijk, allen wor
den de een door den ander gekneed en uit
gebuit.
Spr. is het gedeeltelijk met Dr. De
Hartog eens, maar als gezegd wordt.:
„Het menschenrijk wordt gepleegd als de
donkere aarde" dan moeten we niet
vergeten, dat de lijn niet geheel door
loopt. want hoewel de mensch een kruis
draagt om vo-or 't hemelrijk gebruikt te
kunnen worden, toch is er 'n groote afwij
king n.l. dat het leed voor hoogere doel
einden, voor onzichtbare dingen, wordt
gebruikt.
Elke teleurstelling heeft haar doel en
voor God is al het leed slechts een door-
gangstijd die verdwijnt of beter al ver
dwenen is nu <je laatste vijand de
dood is overwonnen. Ware levens
vreugde is liet zich vo ort durend bezinnen
ep de hoogere roeping die een mensch
ontvangen heeft het. leven op een hoo-
ger plan vanwaar men in de kracht Gods
moedig alle teleurstellingen het hoofd
kan bieden.
Hebben dan de niet-christenen gelijk
door te zeggen: De christenen denken dat
de levensvreugde door God alleen voor
hen is geschapen?
Feitelijk is dat waar, want Godsdienst
en levensvreugde is de eenig denkbare
combinatie, omdat God het leven heeft
geschapen en dus de vreugde.
De wereld is een mislukking wanneer
we niet zien de Heerlijkheid Gods die co
als 't ware omheen stolpt.
"We kunnen ook vragen: Is er levens
vreugde zonder God mogelijk?
Levensvreugde verstaan als jolijt
wel maar ware levensvreugde niet.
Zelfs Dirk Coster heeft bij zijn be
spreking van D ost o ewsic i's,Demon en ge
zegd: Dat waaraan de 19e eeuw in haar
materialisme is te gronde gegaan is:
Hoogmoed en verstand.
Deze twee zijn niet vereenigbaar met
het geloof in God en omdat ze ons God
ontstalen hebben ze ons ganscho geslacht
in den wereldoorlog gestort en ten ver-
derve gevoerd; de verderving waaruit
echter opstanding mogelijk is door Jezus
Christus. De ziel te voelen leven is aan
vankelijk geluk, maar hc.fc is eenzijdig
do ziel te weten leven in voreoniging met
God is waar geluk. Jezus Christus
heeft die vereeniging tot stand gebracht;
Hij heeft God tot wanhoop en de wan
hoop tot God. Hij alleen nadert do wereld
positief van God uit en daarom is de
wereld vervuld of zal vervuld worden van
zijn lof daaarom kunnen wo uit de
wanhoop ©en beroep op God doen, om
Zijn liefde.
Na de -op het uitspreken van deze rode
ingetreden pauze zeide de voorzitter dat
ondervond hij een gevoel van teleurstel
ling, nu hij ook dezen eenige, dien hij
zijn bewondering niet had kunnen onthou-
houden, bezwijken zag. Toch vergiste hij
zich, omdat hij met al zijn menschenken-
nis niet in staat wa6 Johans gevoelens te
begrijpen. Het kon hem niet 6chelen ho©
hij 6tierf, op het bed, in een veldslag, in
een sloot of aan de galg, en nu schreef hij
Johans zwakheid toe aan vrees voor de
docd. Sarrend antwoordde hij:
„Houd u nu goed, en onderga dien
dood ©ven lijdzaam als volgens uw dier
baar boek Christus, uw voorganger, dien
ondergaan heeft
Hij meende met die helsche woorden
zijn vijand geheel neer te slaan, maar de
uitwerking was gansch anders. Als een
bliksemstraal vloog den gevangene door
't hoofd: „De dienstknecht, is niet meer
der dan zijn heer; indien zij Mij vervolgd
•hebbenHij zag den luitenant door
de tranen hoen met vasten blik aan en
zeide: „Ik dank u voor die herinnering;
ik hoop er naar te handelen. Doch zie gij
voor u zelf toe waar ge be^ndt."
Van Stralen keerde den blik af ©n trad
langzaam naar de deur. Hij had reeds
den knop gegrepen loon hem iets inviel.
„Wat ik zéggen wiTd© go waart aan
't briefschrijven. Ge hebt die brieven ze-
kor 't liefst ongeopend bezorgd, niet
waar?"
ADV^RiENTIfcL-^aio
DES ZATERDAGS f 0.30
PER GEWONE REGEL 10 224
KLEINE ADVERTENTIES van hoogstens
30 woorden 50 cent; Zaterdags 75 cent
bij voornitbetaling.
INGEZONDEN RECLAM'
aan den uitgang ©en collecte zou gehou
den worden tot versterking van de kas,
en gaf daarna gelegenheid tot debat.
Daar echter geen debater kwam opdagen,
(is de dageraad onder de kim verzonken?)
werden van bevriende zijde 'n drietal vra
gen gesteld, n.l. een nadere verklaring
over het duurzame van het geluk; Indien
de theosophische gedachte van het
uitbuiten der rijken consequent wordt
doorgevoerd, wat heeft dan de aarde uit
gebuit? en: hoe komt men tot levens
vreugde en kan die alleen met opoffering
van het. aardsehe gevonden worden?
Op do eerste vraag antwoordde Ds.
Oberman dat het geluk van boven bezien
duurzaam is, omdat bij God niets anders
dan geluk denkbaar is. Wij mogen niet
spreken als van een rampzalie God,
omdat we dan onze eigen menschelBke
projectie^ ep God richten. Als de vraag
bedoeld is als: Is er hier op aarde seen
duurzaam geluk dan zegt spr. dat dit ook
weer afhangt van het. eeuwi eheidsstand-
punt. Het Goddelijk licht moet door ons
geluk heenlichton. Dan gaat hp+ ons a1©
Sadoo Soendar Singh, die gewond in een
put ~*worpen, die half gevuld is met half
-vergane menschenlijkcn. toch nog. naar
hij zelf zegt, o ogenblikken van emel
ectie vreugde op aarde heeft genoten. Het
eeuwig geluk kan op aarde aanvangen.
De tweede vrager antwoordt Spr. kort
en zakelijk dat het vegeteeren op
anderen geen iheoeoptische gedachfe is.
De aarde is niet ontstaan maar gescha
pen. Dit te zien is 'n kwestie van g-loof.
Met de derde vraag is spr. zeer meenomen
daar ze wijst op ec-n leemte in ziin rede.
De vreugde is nooit, doel m zich zelf. Als
we alleen de vreugde najagen dan krij
gen we teleurstelling op Kleurstelling.
Doel moet zijn do overgave aan Chris
tus. Alle andere dingen zijn dan van nvn-
der belang en zullen ons toegeworpen
worden. We morton God niet zoeken om
het genot en ook niet om het kruis want
de mens-ch zoekt in laatste instantie al
leen den hemel.cl.i. de vc.rcenigir.g in God.
De oude Gereformeerde leer is w er,
dat alles ten slotte niet uitloop' op het:
hoe wordt de mor.seh gelukkig maar: Hoe
komt God tot zijn oer. Dat wil niet zeg
gen dat we geen geluk en levensvreugde
kennen: ze worden ons toe?worpenze
komen tut ons als de lente tot het voor
jaar. Het leven dat Christus kent- is ge
lukkig omdat Christus' offer de schuld
heeft weggedaan. Daarom roept spreker
elk toe: Laat u mnt God verzot-u
door Christus.
In de na de openbare vergadering ge
houden ledenvergadering van dc- Middag
hoogte werd lang en breed gesproken
ever het houden van ©en cursus en hoe
het. voorziene tekort te dekken.
Ten slotte werd staande do vergadering
door persoon1"1'"* K.'-^'^iVor bri bedrag
gevor.d^
Lc .Lviüschc Li uouïabriek.
Naar ons wordt meegedeeld, zal a.s.
Maandag in Café „In den Vergulden
Turk" een vergadering worden bclrgd
door eene Commissie uit aandeelhouders
van bovengenoemde fabriek, ten einde
©ene bespreking te houden over de belan
gen der aandeelhouders in verband met
het aanhangige voorspel tot verkoop der
fabriek.
De Verzekeringsraden.
Indien de Staten Generaal het. wetsont
werp tot. wijziging der Raden wet aanne
men, waarin het voorstel is vervat om de
V érzekerin gs-r a de n te Arnhem en '6-Gra-
venhage samen te voegen, dan moet het
de bedoeling van den Minister van Arbeid
wezen den Raad to Arnhem op to heffen
en alleen dien te 's-Gravcnhage to doen
voortbestaan.
Onze brandspuit.
G^teravond omstreeks 11 uur werd
de post van de Auto-Brandspuit aan de
Garenmarkt gealarmeerd voor een brand
aan den Haarlemmerweg.
Johan staardo hem verwonderd aan.
„Ik zal ze aan den sergeant geven, en
die
„Moet ze aan den kapitein laten lezen,
o.p' zware straffe," viel de luitenant in.
„En wanneer er iets in staat dat naar re
bellie ruikt, dan worden ze niet bezorgd-
De kapitein L3 een gloeiend Franschman,
dat weet go."
„Wat dan?" vroeg Johan.
„Vertrouw ze mij toe. Ik heb niet do
minste reden om zo niet aan hun adres
tebrengen, mits ge mij niet al to zwart
maakt, zoodat het voor mij oen zelf
moord zou zijn u dien dienst te bewij
zen.
„Goed!" zeide de sergeant eenvoudig.
„Wanneer zal ik ze halen?"
„Morgenavond hoop ik met alles ge-
rood te zijn," zeide Johan en vervolgde
6meekend„Beschaam in deze mijn ver
trouwen niet!"
„Voor zoover gij nog ep niiin eer ver
trouwt, reken er op," antwoordde v au
Stralen. „Vaarwel!"
„Vaarwel, en God redde u, gaf J°hafl
ten antwoord. Van Stralen ©tiet een lach!
uit, die klonk alsof er glas brak, en trad
naar buiten.
Johan keerde zich weer naar de tare*
en bad.
(Wordt vervolgd;,
