Tweede Blad.
Zaterdag 30 Sept. 1922
Hij is de Heere.
p En hij zeide: Hij ia de Heere, Hij
j~ doe wat goed ia in Zijne oogen.
1 Sam. 3 18b.
Zoo pas is het oordeel des Heeren Eli
dcor Samuel aangekondigd.
„Zie, Ik doe een ding in Israël, dat al
wie het hooren zal, dien zullen zijn beide
ooren klinken. Te dien dage zal Ik 'ver
wekken over Eli alles"wat Ik tegen zijn
huis gesproken heb: Ik zal het beginnen
en voleinden."
En nu zit Eli daar en 6preekt de vrome
woorden: „Hii is de Heere, Hij doe wat
goed is in Zijne oogen".
Nu moet gii niet denken, dat Eli alleen
maar woorden zegt en zijn hart er in 't
geheel geen deel aan Iheeft.
Eli kan zich nog wel eens warm maken
voor de eere van Gods Naam. Denk er
maar eens aan hoe hij Hanna bestraft,
aïe hii denkt, dat deze vrouw bedwelmd
is van den wijn. En denk ook aan zijn
echrik, als hij straks hoort, dat de ark
Gods genomen is.
'Wat een heerlijke uitspraak: Hij is de
Heere.
Omdat Hij de Heere ie, zoo wil Eli bet
zeggen, onderwerp ik mij. Ik laat Zijn
oordeel stilzwijgend over mij komen. Ik
erken, dat het rechtvaardig is.
Hij is de Heere, en hoe zou ik dan, ik,
nietig mensch, kunnen tegenspreken. Hoe
zou ik mij durven verzetten?
Hii is de Heere en ik ben Zijn knecht.
Met ziel en lichaam behoor ia Hem toe.
En Hii kan met mij doen, naar dat 'het
Hem behaagt. Hij doe, wat goed is in Zijn
oogen.
Beter kan het al haast niot, zouden wij
t zoo zeggen.
Het is niet mogelijk, in betere gemoed6-
i gesteldheid het oordeel Gods tegen, te
gaan.
En toch
Want Eli doet ook nu nog niet, wat de
Heere van hem eischt.
Eli bestraft ook nu nog niet streng en
naar billijkheid zijn goddeloos© zonen,
j Eli handhaaft hen ook nu nog in het
priesterambt. Eli l.aat ook nu nog toe, dat
ze de wet des Heeren schenden en Zijn
dienst in verachting brengen.
Ziehier de zonde van Eli en die zonde
blijft, ook, als hij vrome woorden spreekt
en zidh gewillig buigt onder het oordeel
r Gods.
Neen, Eli spreekt maar geen ijdele klan
ken; hij meent het nog wel; de ©ere Gods
laat hem niet geheel onverschillig, maar
toch, van zijn zonde doet hij geen af
stand.
Want het is hem tot zonde geworden,
dat hij, zijn zonen niet eens zuur aan-
I ziend, slap en flauw is in 's Heeren dienst,
f De aanstoot, die zijn zonen geven; de
smaad, die om hunnentwil over het huis
eu deu dienst des Heeren wordt uitge-
etort, moet hem ten dele toegerekend wor-
r den.
Terwijl Eli zijn vrome woorden spreekt
velt hij zijn eigen vonnis.
Hij is de Heere. Mitsdien Iheeft Hij te
gebieden.
Eli is, in bijzonderen zin nog wel, Zijn
dienstknecht en 'heeft te gehoorzamen.
Niet uit dwang maar uit liefde.
En nu wil de Heere van hem, datHiij
zijn zo neen bestraft. Dat hij de heiligheid
van 's Heeren dienst handhaaft.
Zie, dat is goed in Zijn heilige oogen.
i Maar Eli gehoorzaamt niet.
Hij buigt zich onder de straffende hand
Gods. Tegen het vonnis des Heeren komt
hij niet in verzet. Maar hij gehoor
zaamt niet.
I Hij laat alles maar over zidh komen en
erkent, dat hij schuldig is, maar daarmee
is 't dan ook uit.
Eli belijdt zijn zonde, maar" hij laat
ze niet. En zijn vrome woorden vormen
een aanklacht opnieuw.
O, zoo vaak nemen wij vrome woorden
op onze lippen, terwijl het toch niet goed
met ons staat.
Ook al denken we er nog wel ernstig
over. Al zal niemand van ons durven zeg
gen, dat we huichelen.
PSUILLEI @N.
Vervolgd en bevrijd.
Historisch verhaal
uit den Napoleontischen tijd.
13)
„Neen, want ge weet, ik ben deserteur,
en de brief mocht eens verloren raken en
in verkeerde handen komen."
„O ja, hoe kan ik toch zoo dom zijn,"
en ze hervatte met zooveel ijver haar
werk, dat haar tongetje bij wijlen naar
buiten kwam kijken.
„Lieve vader en moeder!" las zij na een
«ogenblik. met zekere voldoiening haar
werk beschouwende, dat zij haars inziens
bijzonder fraai geschreven had. „Wat nu
verder?"
„Heden morgen Heb ik uw brief ontvan
gen én daaruit met blijdschap gezien, dat
gijlieden welvarende zijt. Hebt ge dat?"
"^Welvarende zijt," las Marie. „Vooruit
maar."
„Zooals ge wel weten .zult, zijn Leo
en ik gevlucht. Ik heb gegronde redenen
om te vermoeden dat L. zet maar een
enkele hoofdketter L. buiten het be
reik is van degenen die hem zoeken. Wat
wij betreft, ik heb een tijd lang in-de dui
den bij Velzen gezworven. Juist toen een
troepje soldaten mij op aanwijzing van
^ok al spreken we als Eli, die zicH on
derwerpt en toch zondigt.
Laten we voorzichtig zijn in ons spre
ken.
„Hij is de Heere en Hij doe wat goed
is in Zijne oogen."
Donk er om, dat die woorden voor u
oen veroordeeling kunnen inhouden.
Met de erkentenis, dat God souvercin
is, dat Hij uw Heere is, 6preekt ge het
immers uit, dat Hij van u kan eiechen
het onderhouden van Zijn wet. Dat ge af
stand moet doen van de zonde.
En zie, dfit ko6t nu juist zooveel strijd.
Hij is do Heere, Ja, en nu wilt ge wel
iets voor Hem doen.
Nu wilt ge wel werken voor de komst
van Zijn Koninkrijk. Nu wilt ge wel een
deel van uw tijd besteden in Zijn dienst.
Nu wilt ge Hem wel iets van uw goede
ren afstaan.
Ge meent 'het wel ernstig, evenals Eli,
die zich wel buigen -wilde onder het -oor
deel Gods, maar uw zonde, uw boezem
zonde, wilt ge ook daar afstand van doen?
Wilt ge ook daarmee breken?
Nu begint de 6trijd. Nu moet er ge
waakt en gebeden. Nu "baten alle vrome
blijven, u niet meer.
O, 'geef het goede antwoord. Geef het
antwoord, dat de Heere van u vraagt.
ZALIG STERVEN.
Welzalig, die in 't licht van 's hemels zalen
Door '8 Vaders liefde vriend'lijk zijn geleid,
Wier vreugdezon in eeuw'gen glans mag stralen,
Wier vrede door geen onrust wordt ontwijd.
Beklaag ze niet, die zoo zijn heengegaan
Zo zeeg'nen 't ©ind van d'e aardsche levensbaan.
Geen ijd'le hoop betoovert meer hun zinnen.
Hun oog aanschouwt den glans dor eeuwge
1 stad
Geen booze twijfel sluipt meer 't harte binnen,
Geen scherp© doorn verwondt den voet op 't
pad.
Van ied're last voelt zicb hun ziel bevrijd.
En stoorleos ruischt de stroom der zaligheid.
't Geloof werd tot aanschouwenalle vragen,
Ja, heel 't geheim der waarheid staat onthuld'.
De dood, die 6chrik'br© vijand, ligt verslagen
En 't heerlijk ideaal is gansch vervuld;
En-wij o, pelgrim, rep den blijden voet,
Tot straks uw ziel de hunne tegengroet.
KERK EN SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. Te ZevenbergenB. N. B.
Bouthoorn te Wapenveld; te Giessen-Oudkerk
en Peursum: G. S. Severijn, cand. te Dordrecht;
te Kootwijk: Th. Mulder te Benthuizen.
Aangenomen. Naar Jukwerd: J. Schop
te Bakkeveen.
Bedankt. Voor Maassluis (toez.): P. G.
de Vei] Mestdagh te Wassenaar; voor IJsselstein
J. G. Woelderink te Randwijk.
GEREF. KERKEN.
Tweetal Te Nieuw-BuinenG. Hulsmann
te Bude (Oost-Friesland, Duitscbland) en K.
van der Veen te Vreeswijk.
Beroepen. To Beetgum: J. van Hcrksen
te Twijzel.
Aangenomen. Naar Vlissingen: P. Clir.
v. cl. Vliet te Hazcrswoude.
Bedankt. Voor Helevoetsluis en Nieuw-
Helvoet: F. H. van Loon te Bergura.
CHR. GEREF. KERK.
Beroepen. Te Ulrum: C. van dor Zaal te
Deventer.
Dr. A, W. Bronsveld.
Gisteren was het 60 jaar geleden dat dr. A.
W. Bronsveld te Utr.echt, emeritus-predikant en
redactour van de „Stemmen voor Waarheid en
Vrede" als predikant werd bevestigd.
Van verschilende zijden gewerden den nog
krachtigen grijsaard bewijzen van sympathie.
Hij ontving bloemstukken van het personeel der
scholen aan het Oudkerkhof en het Domplein.
Een aantal Utrechtsche predikanten kwamen
hem gelukwenschen, terwijl ook de Senaat van
het Utr. Stud. Corps, waarvan hij honorair se»
nator is, hem kwamen compliraenteeren.
Ds. B. van Schelven.
Met Ds. van Schelven, die deze week zijn af
scheid gepreekt heeft als predikant der Geref.
Kerk te Amsterdam en die Vrijdag gehuldigd'
wod door zijn gomeentenaren, mede tor herin*
nering aan zijn gouden diensttijd, gaat, zegt het
H d b 1., een bekend Amsterdammer uit het volle
leven van onze hoofdstad heen.
Een man van meer dan gewone allure en
besogne. Indien de NederlandscJie Calvinisti
sche kerk, als de Hongaarsche, bischoppen
kende, dan zou bij een bisschop geworden zijn.
Zoo was zijn positie. Alle predikanten zijn,
naar hot. vaderlandsch Gereformeerd kerkrecht,
een verrader, opspeurde, geraakte door
een bliksemstraal het bosdh in brand. Ik
moest daarvoor wijken, doch de 6oldaton
bemerkten mij en vuurden een geweer op
mij af.
„Dat is niet goed," sprak de schrijfster,
„de soldaten konden, toch niet met hun al
len één geweer afschieten, wel? Boven
dien, ge hebt me zelf verteld dat die
Fransche sergeant het gedaan heeft; nu is
het toch niet. mooi er al de Hollandsche
jongens de schuld van ie geven!"
,,'t Was tcib niets meer dan hun plicht
geweest, juffer. Maar, ge hebt gelijk;
schrijf maar zooals ge het goedvindt."
Do fout werd hersteld, en Hendrik ging
voort:
„Ik kreeg den kogel in den rug; het ge
lukte mij echter weg to komen on naar
Bloemendaal te vluchten, waar ik in een
bosch neerviel en do
„Paardje, paardje, wat draaf jo weer
door! Ik kan je niet "bij houden." zei Ma
rie en legde de pen neder, terwijl ze met
haar zakdoek het gezicht afwiechte. „Lie
ve help, ik heb op school altijd standjes
gehad voor het luie schrijven dat ik
deed, maar als de meester zag hoe- ik nu
aan den gang ben. dan zei hij zeker: „Ma
ria van Riem wijk, ik heb altijd wel ge
dacht dat gij goed en voortreffelijk schrij
ven kondt, doch dat alleen uwe luiheid,
of wat ik zal zeggen, onwilligheid, kop-
gelijk in rang, jonge en oude, knappe en een
voudige. Do Leer van Schelven was echter een
geboren kerkregeerder.
Zijn kracht kwam niet uit alléén in den ker*
keraad, of ter ..meerdere"- vergadering, als die
van Classis, paticuliere en generale Synode. Bij
was een uitlegger van het woord Gods, die tot
in zijn grijsheid de gemeente in grooten getale
om zijn kansel verzamelde. Een pastoor^ dfe zijn
herderlijk werk tot voldoening van de lastige
stadskudde volbracht. Een catecheet, die de veol-
eischende jongens in het over het algemeen
minst gewaardeerde „leer"-uur van de heele
week, wist te boeien en te binden.
Toch vooral een leider. Een fijne kop, die de
balsturigheid, welke in samenkomsten van calvi
nistische onverzettelijken wel eens tot uiting
komt, altijd wist te bedaren. Rustig in de woe*
ligste bijeenkomst De leidende hand in den
Amsterdamschen kerkeraad, de kerkvader der
Gereformeerden in Noord-Holland, de .president
der Synode meermalen.
Een man van va6te lijn, die niet van transi-
geeren wist ten opzichte van het beginsel. Hij
was „steil", was van jong-Goreformeerden geen
vriend. Afkeerig van N. C. S. V.-arbeid, ten*
minste voor de Gereformeerde studenten. Een
trouwe waker op het Gereformeerd erf, die zich
moeilijk kon vinden in gematigder denkbeelden,
dan die hijzelf in de middaghoogte van zijn leven
had gepropageerd. Een Christen, die bijzonder de
kerk altijd weer vooropzotfce. Een „deftige do-
ininé" eindelijk, die nooit naar populairiteit
heeft gestaan, en ze ook niet gekregen heeft. Een
regententype van hot hout der 17e eeuwers s=*
echt wagenechot! die in de zeer democratische
kerkinrichting der Gereformeerden toch veel
heeft tot stand gebracht.
Na een leven van veel en vruchtbaar arbci-s
den hoopt hij nu in Bloemendaal zijn elvenseinde
te gaan slijten.
Prof. dr. P. J. Muller, f
Gisteren is te Voorburg op 68-jarigen leeftijd
overleden prof. dr. P. J. Muller, oud-hoogleeraar
in de Godgeleerdheid vanwege de NedercL Herv.
Kerk te Pretoria te dienen waar hij tevons leider
van de thool. kweekschool was. Na zijn terugkeer
prof. Muller als Waalsch predikant te Haarlem"
gestaan, om daarna als predikant der Ned. Herv.
Kerk te Pretoria, waar hij tevens leider van de
theologische kweekschool Was. Na zijn terugkeer
in 1909 vestigde hij zich te 's-Gravenhage, waar
hij gedurende ongeveer 10 jaar let voorzitter
schap heeft waargenomen van de Christelijke
Vereeniging van jonge Mannen, waarvan lüj
hij gedurende ongeveer 10 jaar het voorzitter-'
nu sinds een paar jaren cere-voorzilter was.
Voorts was hij o.a. voorzitter van hot hoofd
bestuur van de Noderl. Vereeniging tor bevor*
dering van Zondagsrust. Van hem is in 1908
verschenen een Handhoek der dogmatiek.
Kantonrechter cn doop.
Terwijl, volgens het dezer dagen verspreid
bericht, de kantonrechter te Sliodrecht heeft
uitgewezen dat personen, die enkel in de Her*
vormde kerk- gedoopt waren, geen kerkdijken
hoofdelijken omslag behoefden te betalen, wer
den 1.1. Dinsdag door den kantonrechter te Ber
gen op Zoom eenige ingezetenen van Roosendaal
veroordeeld om dat wel td' doen.
Deze grondde zijn uitspraak op do overwe*
ging dat de indertijd door de ouders dier weiger*
achtigen ten hbnnen opzichte verrichte handeling
die van den doop wol "degelijk hun inlij
ving bij de Hervormde kerk had tengevolge ge
had en dat deze handeling van kracht bleof,
zoolang zij niet door woord cn daad getoond
hadden niet meer tot die kerk te willen behooren.
Eigenaardige benoeming.
Hot Chr. Schoolblad „Onze Vacatures" schrijft
„Het was te 's-Graveland, Daar vergaderde
de vereeniging tot instandhouding van een Chris
telijke school. Er moest een bestuursverkiezing
plaats hebben, en ziedaar, 't hoofd dor school
werd in 't bestuur gekozen. De benoeming werd
aanvaard ook. Zoo meldt men ons van betrouw*
bare zijde.
Misschien gaat men te 's-Graveland straks ook
de andere onderwijzers nog wel in 't bestuur
kiezen, als men tenminste, nu het hoofd er al in
zit, daarin geen gezagsaanranding ziet. En de
onderwijzeres heeft dan ook nog kans op een
bestuursbaantje, als men dit tenminste voor een
vrouw geoorloofd acht.
In ernst, we beleven vreemde tijden. Zou men
zich te 's-Graveland niet eens gaan afvragen,
tot welke ongewenschte toestanden hot leiden
moet, wanneer een hoofd als bestuurslid op*
treedt? Eu heeft men daar wel hot juiste inzicht
in de gezagskwestie, die hierbij betrokken is?"
Onderraad en groote klassen.
In ecne Woensdagavond' te Utrecht gehouden
vergadering van vertegenwoordigers in den
Centralen Ouderraad, waar de wethouder van
onderwijs, dr. A. H. v. d. Hoeve, eeno inleiding
hield over de technische herziening van do La
ger Onderwijswet, is de volgende conclusie aan
genomen
Do Centrale Ouderraad te Utrecht, in veiga-
pigheid, u deed achterblijven op ...hinl
op de baan ahem! in het, vak
der kakographio neen, calligraphic."
Aan het einde dezer voorstelling gekomen
schoot Marie in een hartelijken lach, waar
Jan mee instemde.
„Nu, hoever zijn we?" vroeg de zieke
toen hij weder op adem was.
„Waar ik in oen bosch nederviel."
„Door pijn en bloedverlies geraakte ik
buiten kennis, en ik werd gevonden door
een jachthond welke toebehoorde nan een
jonge juffrouw, die in het bo6ch was gaan
wandelenzijt ge zoover?" vroeg Jan,
die zag, dat ze bij „oen jonge juffrouw"
een kleur kreeg en op de pen beet.
„Jawel, maar ge moet niot zooveel van
mij vertellen; anders loop ik weg en laat
u den brief afschrijven."
„Nu goed; ik zal u verstoppen dat ze^
mcencn tante Lize voor zich to hebben."
„Hm, dat heb je al bedorven," zeido
Marie, ..door mij te laten schrijven: „een
jonge juffer." Tante Lizo kan toch niet
meer voor een jonge juffer doorgaan,
wel? Verbeeld je eens, dat je tante aan uw
vader voorsteldet, en zei: „Dat is do jon
ge juffer die me geholpen heeft!" En Ma
rie lachte weer.
„Ja maar, juffer Marie, als we zoo door
gaan, komen, we vnk-irckt niet klaar,"
zeide Jan, die vermei! werd. „zie eens
op de klok: er i* z\ drïo kwartier om
dering bijeen op 27 September 1922 gebood
de besprekingen over het wetsontwerp betrefi- n-
gq de wijziging Lager Onderwijswet 1920 gevoelt
zich gedwongeu ernstig te protestveren tegen
art. 8;
1. omdat daarin bepaald wordt, dat het den
gemeenten voortaan niet meer vrij zal staan
boventallige onderwijzers aan te stellen, indien
de goede gang van het onderwijs dit eischt
2. omdat volgens dezen opzet het getal on*
derwijzers, dio door het Rijk worden loègestaan,
te gering is om zoodanige klassen te vormen
als noodig is. zal het onderwijs nog vruchtdra*
gend' zijn,
In heoger beroep.
De heer v. A., onderwijzer aan de school der
Ned. Herv. gemeente te Yeenendaal, was door
het bestuur geschorst voor een maand, zonder
behoud van salaris. De rechtskundige adviseur
der Unie van Chr. Onderwijzers, verleende hem
bijstand, voor de Commissie van Beroep van den
schoolraad voor de scholen met den Bijbel, te
Zwolle, waarbij do geschorste in beroep was ge*
gaan. Genoemde commissio heeft de schorsing
vernietigd.
Koster3arhcid.
In do N. R c t. is een at.uk aangehaald uit
„De openbare eerdienst der Ned. Herv. kerk in
do 16e, 17e e» 18© eeuw" door G. D. J. Scho
tel, waarin de plichten van den koster door
Direk Adriaansz. Valcoogh, koster en school*
meester te Boesingerhorn op rijm zijn gebracht.
„Ten eersten sal hy luyen, de keryk sluyten en
ontsluyton.
't Kerkchof en Kerck reyn houden binnen en
v bujd.cn.
De Psalmen sal hy voor en nae de prodicatie
singen,
't Water tot den doop sal hy ay aenbringen.
Die Prophecyen sal hy stichtelijcken lesen,
De predicanten en kereken-raedt ghohoorsaem
wosen.
Hy sal tot den nachtmaal aenschaffen brood
ende wyn,
Mits tafelen, banckcn, crocsen, 't geen dat noo*
dig moet syn.
En wanneer de predicanten er kereken falen,
Soo sal hy uytgaen om die te halen.
Ook de slotregels haalt Schoten nog aan:
Hier sal hem den schoolmeester in toonen seor
vlytigh,
End in al de6en te doen nie zijn verdrictigh;
Want dat is syn ampt, dat hem is opgeleyt.
Die loon ontfangt, ',t is recht dat hy doe
erbeydi."
DES CHRISTENS VRAAG.
't Was in München.
Op één dier avonden ran het groote
Er aingelisat ie-oooijgires
Verschillende sprekers nit de Duitsohe
diaspora zouden het woord voeren
(De diaspora is het gedeelte van
Daui'tschLamd, dat door de Geallieerd en bij
ande.re landen werd ingelijfd, of onder
militair toezicht gesteld.)-
De mooie, deftige gehoorzaal van de
„Jumgemanner Vereiu." in dë MathiUen-
strasze, was propvol met hartstochtelijk
bewogen luisteraars.
Het was ook om te sidderen.
Van toorn en meclelijdten
Op een hoon van. moeilijk bedwongen
verontwaardiging vertelde één spreker van
wat de Duitsclia broeders en zusters in
heb poëtische Rijnland moesten lijden on
der Firanschen druk, vooral van de „ge
kleurde soldaten".
De zwarte smaad
Een ander schilderde als ooggetuige wat
de fanatieke Polen deden in het him toe
bedeelde gebied', om de Duiitsohe cultuur
en de Duitsohe eer te schenden.
Het was muisstil in de zaal.
Men durfde nauwelijks ademhalen.
Sommiger oogenwaren vochtig van
tranen.
Toen kwam het ergste.
Dr. Schabert uit Riga (de schrijver van
de bekende brochure„Baltische marte
laren") stond op heit podium
Hol en dof klonk zijn zware koeLstem,
zoodat mèn eerst moeite had hem te ver
staan.
De man zag er uit. of hij pas uit een
gevangenis kwam: bleek, moe, ondervoed!
Hij kwam inderdaad uit een
gevangenis!
Dq Russische bolsjewisten hadden hem
in hun macht gehad, en«dilarvan vertckie
hij, zoo eenvoudig, zoo zonder éénig effect
bejag, maar ook zóó echt ails-dicvhct-zelf
beleefd-heeft, dat de gansche vergadering
één "zied met hem werd.
Hij verhaalde van nachtelijke huiszoe
king, van plundering en afpersing, van liet
woeden tegen ieder spoor van Christen
dom. Hij beschreef zijn gevangenneming
hoe hij den eersten nacht met 25 menscheii
dn één kamer werd opgestotenhoe een
paar jonge menscben om een bijbeltje
van den tijd.
„Je hebt zoowaar gelijk. Nu ik zal geen
kik meer geven voor ik de laatste letter
geschreven heb. Vooruit maar. Een jon go
juffrouw, die in hot bosch was gaan wan
delen."
„Heeft mij opgenomen en verpleegd
„Hm! zei de schrijfster.
„Wat is er, juffer Marie?"
„Nu ja, ik zou niets meer zeggen, maar
wanneer je mij nu ook zulken onzin laat
schrijven, dan kan ik het ook niet helpen
wanneer uw vader er niets van begrijpt!"
„Onzin?" zeide Hendrik verlegen, „ik
weet niet
„Niet? Luister dan eens: Eon jongo juf
frouw dio in het bosch was gaan wande
len hoeft mij opgenomen! Als uw vader
dat leest, dan zal bij vast denken: wat een
heks van een jonge juffer moet. dat we
zen om zoo maar zoo'n vierkanten soldaat
op to pakken!"
„Gjj neemt ook alles zoo letterlijk op!
Zet dan maar: dio m:j heeft laten opne
men en verplegen maar dat is heel,
niet good, want ge verpleegt me zelf:"
„Meneer, je maakt mij het brievnschrij
ven bijzonder lastig, en... als jo nie.
goed opgeeft wat ik schrijven .moet dan
dan zal ik heel v, at anders op het pa
pier zetten. Je wordt ook veel to moe, zie
ik. Wacht!..." en ze ging naar hem toe,
schudde riin kussens op, gaf hem to drin-
vTce-gen, omdat ze nog in dienzalfden
nacht zonden werden gerusüecrd en hoe
li ij toer: !o dat benauwde stik hok voor al
die wanhopige, gevangenen he-c Evangelie
had gelezen
Het was ontroerendom te
schreien
Maar het aandoen!ijkste, het treffendste,
kwam aan het slot.
Pastor Schabert deelde mede, dat de
bolsjewisten den strijd verloren
hadden.
De kerken waren een tijd lang
leeg, maar door den nood gedreven, stroo
men thans groote scharen naar huil
oude tempels.
Honderden staan buiten in de rij te
wachten, om het avondmaal te ontvangen.
Er is bij het diep vernederde en ontgoo
chelde volk weer een dorst ontwaakt
naar het Woord.
Een rme boer, die geen geld had om
een bijbel te koop-en, gaf één van zijn koe
tjes voor een exemplaar van het Nieuwe
Testament.
„Laat dit", zoo eindigde spreker met
verheffing van stern, „laat dit de wraak
zijn van ons, Duit sobers, voor de Russische
tirannie, dat wij hun met ven-
éénde kracht het Evan
gelie brengen!"
Dit is.des Christens wraak!
Haat vergelden met liefde.
Voor den vloek het gebed
Wanneer wij dit allen persoonlijk deden,
èn als Christenvolk
Dan
Ja, dan
A ms terd a m mor.)
Uit het Sociale Leven.
De werkloosheid.
De Haagsche Bestuurdersbond en de R.
K„ Christelijke en Neutrale vakvereeni-
gingscentrale zijn overeengekomen ten
aanzien van de werkloozcnzorg samen te
werken.
Om te beginnen zal nog v;or -Maandag
a.s. oen onderhoud met B. en V. worden
aangevraagd, ten einde het vraagstuk .dar
werkverschaffing en de - ia verband daar
mee door B. en W. gedane to z .;:u0oa
nader le bespreken. Voorla zal voor bon,
die uükeeïiiig ontvangen, een brandstof
fenbijslag gedurende het winterseizoen
worden gevraagd; benevens, in bepaalde
omstandigheden, verstrekking van klee
ding cn schoeisel. Het is voorts de bedoe
ling der samenwerkende vab.m.ralen,
ontspanning-»- en ontwikkelingsbib inkom
sten voor de werkloozen te organisooren
en tot dat doei een gemeentelijke subsidie
aan te vragen.
Werktijd verlenging cn loonsve:- .big.
In verband met de w.rkl'jd-v; rlengiiig
en de loons-verlaging. welke door de sa
menwerkende werkgeversV'. i\ -i.ijrinp n ir.
do s.garen-industrie in Nederland aan
hunne werknemers is aangez. gd icger. 1
October a.s., zuilen alle fabrieken in N-
"der1.and Maandag a.s. gesloten zün, in
dien do werknemers-organisaties zi bi vo?r.
dien nic-t mei de nieuwe Voorwaardi.fi ai
coord verklaren.
De Christelijke Tabaksbewci kei .-bond
heeft (hans verklaard zich bij het dwin
gende voorstel der fabrikanten neer te leg
gen.
De R. K. Tabaksberwerki ïsboivl zal,
naar wo van particuliere zijde vernemen,
de werktijdverlenging aannemen, doch niet
de loonsverlaging.
Van de neutrale vereeniging is tot dus
verre het standpunt niet bekend. Men ver
wacht echter in fabrikantenkringen, dat
do arbeiders Maandag op de door hen go-
stelde voorwaarden aan het werk zullen
gaan.
Veer aan het werk.
Het Londensche kantoor vau de Apel-
doornschc machinefabriek Loog Landaal
heeft op de Nation's Fooi extribition in
de Olympia. waar de fabriek een koelma
chine exposeerde een contract afgesloten
voor de levering van een minimumhoe-
voellheid van 200 en een maximum van
3GC complete koelmachine-installaties p«r
jaar, bestemd voor Engeland en Wales.
Tod gevolge van deze order is het mo
gelijk geweest, het gedeelte van het. perso
neel, dat in d?n laatsten tijd wegens slap
te moest ontslagen worden, weer volledig
in dienst te nemen.
Loonsvorlagiiiff Spoorwegpersoneel.
Naar Het Volk verneemt, heeft 1 et
Hoofdbestuur van de Nederlandscho Ver
eeniging van Spoor- en Tramwegper.- oneel
besloten, gerechtelijk te laten uitmaken of
de directie al dan niet rechtmatig het loon
van het werkolaatspcrsoncel m^t 10 pCt.
heeft verlaagd.
ken en maakte zijn houding zoo gemakke
lijk mogelijk.
„Ziezoo, zeg nu maar uw lesje op; ik
zal er geen spelde meer tusschon ste
ken."
Hoi overige van den brief, allemaal din
gen behelzende die wij reeds lang weten,
vorderde nu zeer goed, daar Mario er
gocn enkel woordje tusschon wierp. Zij
loosde een diepen zucht terwijl zij het pa
pier toevouwde, en zei:
„Dat. üieet je werken voor d n ko-'. Zie
daar, ik zal den brief in de tafelia leggen,
dan kunt ge hem morgen aan meester Jo-
risscn meegeven. En nu wil ik geen enkel
woord moer van u hooren, of jo krijgt, van
avond geen eten. Verstaan? Ge hebt al
veel te veel gepraat"
„Ja maar Juffrouw Marie, ik moet u
1 ouij bedan
„Ja inaar, meneer Cuilenburg. ik moet
u k: cli verbieden te spreken; en om u dat
te bek tien maak ik een, twee, drie. dat
ik de deur uitkom; want tante Lize zit
vast op mij te wachten. Wel te rusten!"
Vermoeid van do inspanning ®n over
spanning der laatste uren zonk Jan
in een diept n slaap.
(Wordt vervolgd).
