HieuwcLeiilscheCflürant
Tweede Blad.
Woensdag 30 Aug. 1922.
Op de Raadstribune.
Onze Gemeenteraad begint zijn leven
te beteren.
Ook nu weer gelukte het, dank zij me
de de stevige leiding van den voorzitter,
een lange agenda, waaraan nog een motie
werd toegevoegd, in een middagzitting
af te werken.
Do ingekomen stukken vroegen weinig
tijd ditmaal, en bovendien waren er een
twintig „hamerstukken" die gieen ander
oponthoud gaven, dan dat zoo nu en dan
enkele leden zich moestem verwijderen,
omdat zij volgens goede wettelijke rege
lingen aan de beraadslagingen of beslui
ten niet mochten deo'nemen.
Punt 29 van de agenda,dat betrekking
had op den keuringsdienst van vee en
vleesch, in combinatie met andere ge
meenten, was het eerste punt, dat bespre
kingen van eenige bet-eekenis ontlokte.
De zaak was deze.
B. en W. stelden voor om den keurings
dienst in de samenwerkende gemeenten te
stellen onder leiding van de Directie van
het Slachthuis, in verband waarmede
werd voorgesteld den directeur en den
adjunct-directeur van dit bedrijf oen ver
goeding toe te kennen, resp. van f 1000.
en f500.—.
Hiertegen weiden door den heer van
Eek bezwaren geopperd.
De directeur zoo betoogde hij, heeft
thans een salaris van f 7000.en het is
volstrekt onnoodig, dit tot f 8000.te
verhoogen. Als iemand een salaris heeft
van f7000.dan mogen wij toch ook
don vollen persoon eischen. Hij had
voorts bezwaren van psychologischon
aard er meende dat als de hoogste ambte
naren een extra vergoeding krijgen, ook
de lagere ambtenaren daarop recht kun
nen laten gelden.
In verband hiermede stelde hij voor dit
punt aan te houden, teneinde B. en W.
gelegenheid te geven, zoo noodig met een
gewijzigd voorstel te komen.
Opgemerkt werd evenwel en zeker niet
ten onrechte, dat hier geen verhooging
van salaris wordt voorgesteld, maar dat
een nieuwe werkkring wordt gesala
rieerd, terwijl het lagere personeel van
den keuringsdienst niet dan bij uitzonde
ring voor dezen dienst in de buitenge
meenten werkzaamheden zal hebben te
verrichten.
De opmerking van den heer van Eek,
dat hier niet de zuinigheid was betracht,
werd weerlegd met er op te wijzen dat
juist door de combinatie van betrekkingen
voor een. klein bedrag in de leiding wordt
.voorzien.
Deze redeneering was geheel zuiver.
Todh komt de vraag op, of de Raad
wel verstandig deed, deze beslissing,
waarmee vooral de buitengemeenten ge
baat zijn, te nemen.
In hun prae-advies zeggen B. en W.
dat de werkzaamheden en de verantwoor
delijkheid van den directeur en den ad-
junct-direeteur van het. Openbaar Slacht
huis aanmerkelijk worden verzwaard.
En door den heer Pera werd er met na
druk op gewezen, dat voor het voorge
stelde salaris zeer veel werk moet wor
den verricht.
Dat is te verstaan.
De dienst 6trekt zich uit over een tien
tal gemeenten, waaronder van groote uit
gestrektheid.
Het gevolg zal zijn, dat deze leidende
ambtenaren, voor een belangrijk deel aan
hunne gewone werkzaamheden worden
onttrokken.
Daaraan is niet to ontkomen.
En dat schijnt ons, vooral in dezen tijd,
fataal.
Er wordt voel gesproken over bezuini
ging en de noodzakelijkheid daarvan zal
niemand willen ontkennen.
De groote vraag is echter, hoe daartoe
te komen.
Nu zal misschien getracht worden op
de salarissen iets te bezuinigen en de for
matie hier en daar wat in to krimpen,
maar het is duidelijk als de dag, dat de
groote bezuiniging moet komen, door
intensieven arbeid, door uitstekende orga
nisatie, dooT scherpe contróle en d-oor on
ophoudelijk op de kleintjes te passen.
D&t is de weg.
Van de leiding van de Directie Hangt
hier a 11 e s af.
FEUILLET0N.
De Germaansche gevangene
Een vöï-haal uit de eerste eeuw onzor
jaartelling.
94)
„Denk eens, moeder, hoe al wat ik toen
maar verlangen kon te weten, en durfde
hopen, vervuld is geworden, en wel langs
een weg dien niemand onzer had kunnen
droomen, en op een wijze die 't ergste was
wat ik ooit vreesde. Ik heb u nooit ver
teld wat ik dien morgen zag toen ik u
verlaten had. Hier zag ik voor 't eerst
een kruis; voor 'fc e^rst iemand er aan
sterven. En nu is de heilige Rechtvaardi
ge, en bevrijder, dien ik linke en rechts
zocht, de „Koning, de Zoon van God, aan
zulk een kruis gestorven en heeft den
dood verslagen. De dood is de ingang van
de eeuwige stad geworden, waar hij zelf
niet binnenkomen kan. Of liever Hij zelf,
de gekruisigde, is de deur geworden van
de stad Gods, en die deur staat voortdu
rend voor ieder open."
Zij reisden niet verder dien avond. Si-
ward maakte voor zijne moeder een bed
van droge bladeren, wikkelde zijn mantel
om haar, en bleef naast haar zitten, ter-
.wijl zij vermoeid insliep.
Mdac Si ward kog niet elapeaj zijn hart
Het oog van den moester is hier als
eerst hot verstand van clea meester heeft
gewerkt van groote beteeken ie.
En daarom i6 het bij eiken tak van be
drijf, van het hoogste belang, dat de Di
rectie zich geheel aan haar taaie kan ge
ven, dat letterlijk niets haar ontgaat..
Zoo bezien, schijnt ons niet ongegrond
de vrees, dat bij het zoeken naar een wei
nig kostbare oplossing, de zuinigheid de
wijsheid heeft bedrogen.
De buitengemeenten hebben reden on6
gemeentebestuur dankbaar te zijn, maar
achter de vraag of hier ook het belang
yan de gemeente Leiden in dezelfde mate
werd gediend, kan o.i. een groot vraag-
teeken worden geplaatst.
Het voorstel om aan de Leidsche
Zwemclub een subsidie toe te staan van
f 100.voor het houden van een zwem
feest op Zondag ging er glad door.
Door verschillende loden werd er op ge
wezen. dat hierbij toch geen gemoentebe-
lang betrokken is, terwijl bovendien tal
van ingezetenen van deelname worden uit
gesloten, maar de meerderheid voelde er
niet voor de bezwaren.
Wat is nu een bedrag van f 100 voor
een gemeente als Leiden, die met mil-
licenen werkt?
Zeker, het is een klein bedrag.
Maar even zeker is het, dat het voor
tal van ingezetenen groote moeite kest
om een tiende of twintigste deel van dit
bedrag bij den Ontvanger te brengen.
Als op de eubsidiën niet bezuinigd
wordt, waar zal dan de bezuiniging be
ginnen?
En dan, zegt het vo-or een Christelijke
Overheid niets, dat de Overheid op deze
jsvijzo aan de ontheiliging van den Dag
des Heeren daadwerkelijk meewerkt?
Och, zoo merkte een der leden schouder
ophalend op, de jonge menschen geven
toch niet meer om den Zondag. En er is
ongetwijfeld achteruitgang op dit gebied
te con6tateeren.
Maar is het dan niet de taak van de
Overheid al6 dienaresse Gods, om althans
geen steun te verleenen en dat nog wel
voor een zaak, waarbij geen onkel ge
meentelijk belang betrokken is?
Het, laatste punt dat behandeld werd
en dat waarschijnlijk tal van bezoekers
naar de tribune had gelokt, betrof de ver
laging van de nonnen der uitkoeringen
aan uitgetrokken werkloozon, door do
regeering geöischt.
De hoer v. Stralen, die eon motie had
voorgesteld, waarin dit werd afgekeurd,
was bij zijne verdediging niet gelukkig.
Eerst keurde hij scherp af, dat de nor
men waren verlaagd, maar toen er op ge
wezen werd, dat de andere gemeenten,
Amsterdam niet uitgesloten, eenzelfde ge
dragslijn hadden gevolgd, toon heette het
dat de norm ook slechts een bijzaak is,
maar dat het vooral op de toepas-
sing aankomt.
Daarmee was de motie eigenlijk reeds
ontzield.
-Bovendien er werd terecht aan her
innerd aanneming van do motie had
geen zin, daar de zaak er toch niet d-oor
veranderd werd.
Het eenige gevolg z-ou zijn, dat bij de
betrokken weiMoozen, ijdele verwachtin
gen werden gewekt, dat ze vergast wer
den op het zien van een vogol heel hoog
in de lucht.
Was het wonder dat de motie met
groote meerderheid werd verworpen?
EEN DWAZE WERELD.
Dezer dagen meldde een zonderling per
soon zich aan op het Elysee (de residen
tie van den President van Frankrijk) en
wilde met alle geweld toegelaten worden
bij Millerand, omdat hij beweerde de op
lossing van de wereldproblemen in zijn
hoofd te hebben.
Bij onderzoek bleek do man een weg-
geloopem patiënt uit een krankzinnigen
gesticht.
Eronici, spotters, zegt, de Amster
dammer, hebben op dat geval glossen
gemaakt en vonden het jammer, dat men
den krankzinnige geen kans gegeven had.
Want erger dan de groote heeren, de
Staatslieden en diplomaten den boel in de
war gestuurd hebben zou zelfs een gek
het moeilijker kunnen doen.
En nademaal al de wijzen en veretan-
digen er niet in slagen den wagen weer
in het spoor te krijgen, moest men het
maar eens met de onwijzen probeer en.
Het is een grap. Doch de zin ervan is
duidelijk.
De heenschende mannen 'hobben inder
daad ontzaglijk veel bedorven. Sommigen
hunner zijn nog dagelijks bezig den chaos
en de misère te verergeren.
Maar men doet het toch waarlijk niet
was vervuld van dankbaarheid en van
plannen voor zijn- volle. Die lange lijnen
van den weg waren draden van 't web
dat Rome om zijn prooi spon; maar ook
stralen waarlangs de goede tijding vloog
om de wolken te verlichten. En misschien
mag ik, zoo dacht hij, een der dragers
van dat licht zijn.
Den volgenden morgen ging hij vroeg
weg om te zien of hij bij een geitenhoeder
wiens kudde in de buurt weidde, wat melk
voor zijn moeder koopeni kon.
Voorbij de eerste bocht, van den weg
was een klein convooi Romeinen gele
gerd, dat edn groep gevangenen over
bracht.
Op een mosbank terzijde van den weg
lag een oud man te siapen. Zijn witte
baard bedekte zijn borst; zijn slaap was
onrustig. Een paar keer kreunde hij, en
Si ward zag dat zijn voeten gewond en
geblaard waren en de enkels geketend.
Terwijl Siward naar hem stond te kij
ken en medelijden gevoelde met dat
slachtoffer van onrecht en geweld, ont
waakte de man. Niet verward, maar als
iemand die gewoon was onmiddellijk
klaar-wakker te zijn. Hij rees op en Si
ward zag, ondanks alle vermoeienis en
pijn, de edele krijgshaftige houding, en
een diep blauw oog, dat gewoon was te
gebieden.
Siward beproefde of de man zijn moe
alleen in de hoogere regionen. Ook in de
lagere is men daaraan hard bezig. Zie
naar Amerika. Maanden lang staakten
daar eenige honderdduizend© mijnwer
kers. De gevolgen zijn, dat daar thans
eenige honderdduizend© arbeiders uit
andere industriön op straat gezet worden
en gansche bedrijven stilgelegd moeten
worden wegens gebrek aan kolen.
Men behoeft niet zoo ver te zien. In
Amsterdam kan men iets waarnemen zoo
mogelijk nog doller.
Daar worden bouwvakarbeider», die
vrijwillig voor minder loon, voor f 60
per week inplaats van f 67.50, willen wer
ken om voor hun mederarbeiders wat
goedkooper woningen te kunnen bouwen,
afgerost, tot bloedens toe geslagen en tot
staken gedwongen door andere bouwvak
arbeiders, die liever heelemaal geen wo
ningen bouwen dan voor minder voor
f67.50 te werken.
Dat zijn twee episoden uit de wereldgie-
schiedenis van 1922.
Indien God in Zijn genade Zich niet
ontfermt over deze dwaze wereld, die in
haar eigen wijdheid verward i6 geraakt,
ziet het. er somber uit.
KERK EN SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. T© t Woud (bij Delft)C. W.
Bastiaanse te Vrouwopoldor.
Aangenomen. Naar Looeduinon: A D.
Meetor te Vriozenvoen.
GEREF. KERKEN.
Tweetal. Te Nieuw-Dordrocht: G. J. Goede
to Wostzaan en R. W. Huizing te Harlingen; Te
Scheemda: E. H. Woldring, cand. te Groningen
en H. Steen, cand. te Anjum.
Beroepen. Te Pui-merend* W. M. Ie Coin-
tre te Woubrugge; to Schildwolde: J. Ooeterveen
te Wilnis; te Oostwold (Oldambt) en Zoutkamp:
H. Steen, cand. te Anjum; to Marram: Dr. O.
N. Oosterhof to Borger.
CHR. GEREF. KERK.
Tweetal. Te Amsterdam: J. Jongoleen te
Maaresen en G. Wisse te Arnhem; t© Nieuwc-
Pekela: P. J. de Bndn te Bunschoten en P.
Zwier, cand. te Zaandam.
Bedankt. Voor Rozenburg: J. Reosink te
Harlingen.
GEREF. GEMEENTEN.
Beroepen. Te Passaik (U. S. A.)De. M.
Hofman te Rijssen.
Synode en Convent.
Do Algemeene Synode der Nede-rlnndscho Her
vormde Kerk vond onder do moer dan vijftig
nieuwe wetsvoorstellen, haar ter overweging go*
geven, niet weinige welke betrekking hadden op
het Reglement voor de prodikant3tractementen.
Een© afzonderlijke commissie wna noodig om de
behandeling voor to bereiden.
Deze commissie bestaande uit d© h.h. C. J.
van Paasen, mr. H. Tijssens en P. Bongors.
hooft aan elk voorst-el, aan elk verzoek een rap
port gewijd. Aan het rapport, dat do bcsprekiu*
gen hoeft ingeleid- over- den brief van het Con
vent van Gereformeerde korkoraden is het vol
gende ontleend:
Wanneer uwo commissie zich geheel bepaalt
tot wat door het convent aan de synode geschre
ven is, begint zij met de opmerking dat zij vele
dingen, die onder uwe aandacht gebracht worden,
van harte be&men kan. Mot name geldt dit van
wat gezegd wordt over de beteekenis van do
plaatselijke kerk en over het geestelijk karakter
van het ambt van een herder en leer aar d»r go*
meent©.
Uwe commissie heeft de bezwaren, die het con
vent tegen het Reglement op do prodikantetracte*
inenten inbrengt, nauwgezet overwogen.
Het eerste bezwaar is, dat het Reglement geen
rekening houdt mot de autonomie der plaatselijke
gemeente en derhalve principieel in strijd is met
d© beginselen van Gereformeerd kerkrecht. Hier
tegenover staat hot gevoelen van nwo commi6*
sie, dat het Reglement d© autonomie dor plaat
selijke gemeente niet krenkt, wanneer in acht
genomen wordt, dat de zelfstandigheid der plaat
selijke kerk een organisch verband mot andero
plaatselijke keiken niot uitsluit. Over de vraag,
of hst Reglement op de predikan(stractementea
voldoende rekening houdt met de autonomie der
plaatselijke gemeente, zou, uwe commissie met
het convent wel eene gedachten wisseling willon
aangaan, gesteld dit ware mogelijk.
Het tweede bezwaar is, dat het Reglement een
belangrijken 6tap doet op den weg, die den pre
dikant zou maken tot ambtenaar van de Synode,
en hem feitelijk losser maakt van de plaatselijke
gemeente. Uwe oommissie merkt op, dat zij op
dezen weg zelfs geen onbelangrijken stap wenscht
t© doen. De leden van uwe oommissie, die predn
kanten zijn, gevoelen zich dienstknechten van
Jezus Christus, en zij dienen hunne gemeente al
leen ter will'e van Christus (II Cor. 4: 7.) Uwe
commissie golooft niet, dat er ook maar één lid
derfcaal verstand, 't Antwoord kwam in
denzelfden - tongval.
Een straal van hoop schoot door zijn
ziel. Maar ©er hij tijd had weder iets te
zeggen, hoorde hij plotseling, met blijden
klank roepen„Olaf, Olaf'!
„Siguna! mijn verloren© mijn
vrouw moeder mijner kinderen!"
Voor Siward bestond geen twijfel aan
wat zijn plicht geworden was en geen
aarzeling om dien te. vervullen.
Op de slavenmarkt en in de zwaardspo
len was 't eene stuk menschelijk vee zoo
goed als 't andere. In dit geval waö de
ruil van een oud man voor een krachti-
gen jongeling zeer aannemelijk.
Olaf en öiguna hadden geen keus. Si
ward had de zaak beklonken voordat zijn
vader 't wist. En heb hoofd der bende
weigerde aan Olafs verzoek te voldoen on
de ruil te vernietigen.
Ten tweeden male ging Siward als
slaaf de laatste mijlen van den FlamiDgi-
schon weg lange.
XLin.
't Was de verjaardag van keizer Clau
dius.
Gebrekkig, met altijd-schuddond hoofd,
was hij de afschuw van zijn grootvader
Augustus, de wrijfpaal der hovelingen
van uwo vergadering is, die den predikant zou
willen verlagen door hom ambtenaar van d© Sy
node to maken. Uwo commissie kan ook niet in*
zien, waarom de predikant losser gomaakt wordt
van do gemeente, die hij om Christus' wil dienen
mag, wanneer deze gemeente aan andore gemeen
ten fiuancieelen 6toun verleent, of van andore go*
meenten financieelen steun ontvangt.
Het derde bezwaar is. dat het Reglement op
komt met ©ene loonsrogeling, dio in verschillende
opzichten in strijd is met de wijze, waarop in het
onderhoud van do dienaren naar schriftuurlijke
conceptie, behoort te worden voorzien. Uwo com
missie kan hiertegen moeilijk wat inbrengen,
daar het convent hier geen bepaalde, grijpbar©
dingen noemt. Hij, die de eer heeft namens uwe
commissie te spreken, zou intusschen gaarne, in*
zonderhoid mot den advisour van het oonvent,
over die „schriftuurlijk© conceptie" oen onderhoud
hebben.
Hot vierde bezwaar richt zich togen wat het
convent noemt de „tuchtoefening" der classikalo
besturen. De comradsio is van oordeel, dat
„tucht" en „6traf" en „misdrijf" woorden zijn, die
in deze discuseio niet thuis behooren. Het convent
vergeet den noodtoestand, waarin voorzien moest
worden, den honger in den meest letterlijken zin
van hot woord, die in sommige pastorieën ge
leden is. Uwo commissie verklaart uit deze droeve
dingen den maatregel dien do Synode van 1920
genomen heeft, om in art. 41 van het Reglement
op do vacatuien de gewraakte bepaling op te no
men. Het is oen noodmaatregel, naar ons oordeel,
in oen door den nood genomen. Maar wanneer het
convent een andere sanctie weet aan te '.ijzen,
dan zou nwo commissie dit gaarne vernomen.
Het vijfde bezwaar is, dat de beheerders van
kerkelijke goederen geen recht hebben, noch be
voegd zijn, de opbrengst dezer goederen voor een
ander dool te besteden dan hetgeen met de be
langen van die gemeente verband houdt. Uwe
commissie brengt hier niet tegen in, dat sommige
beheerders van kerkelijke goederen wol andere
dingen hebben gedaan; want het Convent zon
zoggen, dat het dit natuurlijk met ons afkeurt.
Maar vraagt uwo commissie houdt het be
lang van de kerk in haar gehoel geen verband
met het belang van de plaateolijk© gemeente'?
Wat in de zesde plaats opgemerkt wordt over
het adres waarheen do aanslag gezonden wordt,
is grootendeols juist, maar de betreurenswaardige
scheiding tusschen bestuur en beheer in de Ned.
Herv. Kork brengt doze moeilijkhod mede.
Uwe commissie is overtuigd van den ernst van
het bij U ingezonden protest. Datirora stelt aj n
voor, het Convent t© berichten, dat d© Synode,
kennis genomen bobbende van het bij haar inge
komen verzoek, de bezwaren, togen het Regio-
ment op do prodikantstractementen ingebracht,
hoeft overwogen; en dat de Synode bereid is en
blijft, eventueels voorstellen tot wijziging in het
bedoeld© Reglement, zelfs zulke ingrijpende voor-
6tellen, dat de regeling op geheol andere wijze
plaats grijpt, in overwoging te nemen.
Maar meer kan en mag, naar het oordooi uwer
commissie, uwe vergadering niet doen. De Synode
kan maar niet het reglement op do prodikanta-
tractementen intrekken, gesteld dat zij het wilde.
Wanneer de Synode van 1922 het deed, zou het
toch 6lechts voorloopig kunnen gebeuren; de Kerk
zou er over moeten worden gohoord, en pas 1
Jan. 1924 zou die intrekking kracht van wet kun*
nen hebben. De verwarring zou niot te overzien
zijn, en do Synode heeft niot- alleen te denken
aan de 63 pro toste erende korkoraden van hot
.Convent, maar ook aan d© vele tientallen van
gemeenten die het Reglement op do predikante*
tractomenten bezig zijn uit t© voeren.
Uwo commissie gelooft, dat hot Regl. op de
predikanstractomenten nog andere dan tochnieche
wijzigingen zal blijken noodig to hobben, maar
zij acht thans den tijd nog niet gokomen, die
voor te stollen. De practijk zolf zal ze aanwijzen.
En d© Synodo zal goed doen, i. ook naar do
meeningen van het Convent te hoeren, zoodra
deze herziening aan de orde komt.
Maar thans behoort hot Reglement, dat op
wettig© wijze tot stand gekomen is en waarlegen
do protesten nu laat worden ingebracht, uitge
voerd to worden.
Uwe commissie moet u ten ernstigste ontraden,
op het subsidiaire voorstel van het Convent in te
gaan. Naar haar oordeel zou een regoling, waar
bij groepen yan gemeenten apart© voorwaarden
bedingen, mot alle begrip van wat een Kerk be
hoort te zijn, in strijd zijn."
„Hei waan-idee van hei witte vooAjel".
Het populair tijdsschrift, gewijd aan de
belangen der volksgezondheid „Dc dokter
in huis" schrijft onder bovonslaanden ti
tel o.a. het volgende:
Toen gedurende den oorlog het witte
brood (uit tarwemeel zonder zemelen ge
bakken) van menige tafel verdween en in
plaats daarvan het bruine brood (uit tar
wemeel met de fijn gemalen zemelen) en
het zwarte .brood (uit meer of minder uit
gemalen roggemeel) verscheen, verklaar
den de artsen, terecht, dat dit ovor hot
algemeen zoo weinig gewaardeerde dort-
en de verachting zijner moeder Antonia
geweest. Meer dan vijftig jaar lang had
hij ondervonden met hoeveel minachting
de oude wereld op lichamelijke mismaakt
heid neerzag. Toon Caligula vermoord
wae, had men plotseling bedacht dat
Claudius de broeder van Germanicu6
was; hem uit den hoek te voorschijn go-
trokken, waar hij weggekropen was, en
keizer der wereld gemaakt.
De jarenlange miskenning en verwaar-
loozing hadden hem niet verbitterd. Hij
zocht geen wraak; hij hield er niet yan
andoren te zien lijden. Maar die jaren van
beleedinging cn machteloosheid hadden
een ander onuitroeibaar nadeel veroor
zaakt; hij was onoverwinnelijk vreesach
tig geworden, had alle zelfvertrouwen
verloren, en word dus, onmachtig tot
eenig goed, de speelbal van slechte vrou
wen en huichelende hovelingen.
Maar of do keizer er genoegen in vond
of niet, de smaak van 't Romeinsche volk
in de bloedige 6pelen moest voldaan en de
keizerlijke verjaardag met buitemgowoon-
groote slachting gevierd worden.
Gedurende verscheidene jaren was het
Claudius verboden geweest in de keizer
lijke logo van het amphitheater plaats te
nemen; zijn mismaakte gestalte zou ecu
smet werpen op de schoonheid en beval
ligheid, waarvoor zijn geslacht bekend
stond, en majesteitsschennis geweest zijn
kere brood veol meer vocdiugswaarda
heeft dan hot geliefkoosde wrltebrt fet
Dat deze voorliefde voor „wit voedsel"
een (fer grootste dwaasheden van den
modernen tijd is. toont de Engelscho i>hy-
sioloog Charles Sisley in een brochure aan'
waarin hij „het waan-icfee van het- witte
voedsel" bestrijdt.»
Het onnatuurlijko witte van ons brooc^
ontneemt aan het voedsel een groot deel
van zijn kracht en natuurlijkon smaak.
De artsen verklaren, dat het wittebrood
voor menige ziekte verantwoordelijk te
stellen is; de tandartsen zeggen, dat het
bruine brood en het roggebrood voor ons
gebit veel beter zijn.
Dezelfde manie voor het witte heeft aan
de voedingswaarde, van de suiker zware
schade berokkend. De oude bruine suiker,
die onzen grootouders zoo goed smaakte
en waarbij zij zich wel gevoelden, ts
heden verdwenen en menigeen leeft in hei
geloof, «hat-het witte de. natuurlijke kleur
van de suiker is. Toch is dit geenszins het
geval, want het vlekkeloos uitzien wordt
door een raffinadleproces bewerkt diat vela
van do voor dien menseh nuttige e gen
schappen van de suiker wegneemt
Evenzoo staat hot met do mooie witto
rijst. De rijst met haar natuurlijke bt'nine
kleur bevat belangrijk© voedingsstoffen,
die voor den bouw van het menschel ij ie
lichaam noodig zijn. Door het gebruikelijke
polijsten ter wille van het vooroordeel
tegen d'e bruin© Meur, wordt de rijst van
haar belangrijk© minerale besta ndicleekn
en vitaminen beroofd, waardoor zij aait
voedingswaard© verliest. De rijst speelt do
grootst© rol bij de voeding der Oosterseh©
volken, doch welbegrepen de rijstkorrel in
zijn geheel met de zaadhuid en zaad-
kiempjes. De Indiërs en Ghineezen zouaen
zondier twijfel weldra bezwijken ais zij
van de witte gepolijst© rijst, die zij bij ons
kunnen koopen, moesten leven.
Zoo worden dis drie belangrijke be*
atoiuldeelen van ons dagelijksch voedsel
van him beste kra-efhten beroofd om on
zinnige redenen.
(Jit het Sociale leve**.
Uit het bakkersbedrijf.
De Algemeene NederL Bond van Arbei
ders in het bakkers enz. bedrijf schrijft:
Op grond van het bepaalde in de art.
35 en 36 van de Arbeidswet 1919, waarin
is vastgesteld, dat, met betrekking tot hot
aanvang» uur in broodbakkerijen advie»
van do werkgevers en arbeidereorganisa
tie» in hot bakkersbedrijf ingewonnen
dient to worden, had de minister goedge
vonden dat do centrale commissie, be
doeld in art. 22 van do arbeidsregeling
voor hot bakkersbedrijf, in deze advies zou
uitbrengen.
Na gezette overweging is bodoeldo com
missie mot algemeone 6temmen tot de con
clusie gekomen, dat de minister 6lechta
aan bakkers in gemeenten met minder dan
2500 inwoners zal toestaan om te vijf uur
's morgens met don arbeid aan te vangen.
Blijkens oen op 23 Augustus genomen
beschikking negeert de minister dit advies
gcliooi. Immers, blijkens bedoelde beschik
king wordt van de ongeveer 1100 ge
meen ten in ons land aan ten minste 1040
loegestaan om 's morgens te 5 uv f mot-
den arbeid in broodbakken jen aan te van
gen. In do 60 overige is aan een heel
groot aantal bakkerspatroons toegestaan
om te 3 of 4 uur 'e morgens met z.g. voor
arbeid aan te vangen, zoodat nu de dijk
geheel bezweken is.
Van jaarloon op uurloon.
Een twintigtal renimora worden als ovorcora*
pleet, te Zwolle overgeplaatst naar Amersfoort,
om t© work gesteld te worden in de Wagonwerk*
plaats der spoorwegen.
Die remmers werkten tot heden (dus voor
hun overplaatsing) op jaarloon en bij hun hornet
alhier kregen ze een contract ter teekening,
waarin bepaald waa, dat ze in het vervolg op
uurloon moesten wrken.
Daar deze wijzo van bezoldigen voor hen eea
bduidondo loonsvermindering betcokent, hebben
ze eenvoudig geweigerd het voorgelegde cotm
tract te teekenen.
Werkloosheid ia liet scheepsbouwbedrijf.
Het „Hbl." meldt, dat door het voortdurend
ontslaan van werklieden aan do werven bij de
N.Y. C. v. d. Giasaen en Zn., en de firma A,
Vuyk en Zn., te Krimpen aan den IJsd en Ca*
polie aan don IJsel, de worklooshcid daar 8 to'te
grooter wordt. Yan de ruim 850 werklieden, -lie
begin van dit jaar bi] een dor werven werkten,
zijn nu nog slechts 200 werkzaam, waarvoor nog
lang geen werk genoeg is, zoodat nog wel meer
ontslagen zullen volgen.
in 4© oogen des volles.
Maar nu was hij de goddelijk© mtdoo
ier van vermakelijkheden, zijn tegenwoor
digheid moest het. tooneel opluisteren. Du
duizenden stroomden naar het veld vani
Mars ©n vulden al de plaatsan in heb
amphitheater.
't Was de eerst© Augustus. Do zon
brandde gloeiend. Menigeen bescutto zich
met oostersche zonneschermen, die witle
ren al» verwijdfheid verachtten. Maar 'tl
schouwspel zou prachtig wezen, 't Waa
eenig ongemak waard om te zion hoo dui-
zendon slaven, misdadigere on krachtig!
Germaansche gevangenen, sedert Mei ge
oefend, op leven en dood zouden vochten
met elkander, en met honderdon Numidi-
sche leeuwen, panthers en tijgers. W ajtH
na de zwaardspolon volgde een groot ge
vecht met wilde beesten.
In den laatsten tijd waren de kaden vaa
don Tiber onveilig gemaakt door do ont
scheping van de opgeschrikte on honge
rige beesten. En thane drounde bel
amphitheater van 't gebrul en geloei ufl
de ondergrondsche holen, waarin ze ui#i
gehongerd, gekel eod, lagen t© wachten.
(Wordt vervolgd).
