Dagblad voor Leiders en Omstreken.
ABONNEMENTSPRIJS
>V IN LEIDEN EN BUITEN LEIDBN ~|3
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZUS
PER KWARTAAL SJ59
PEE WEEKld»
ÏRANCO FEE POST PER KWARTAAL l&M
2de JAARGANG. - D5NSDAG 4 OCTOBER 1921 - No. 460
BUREAU: HOOSGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIE-PRIJS
PEK GEWONE REGELiOSSQJ
DES ZATERDAGS 1030
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEB
KLEINE ADVERTENTIES ran hoogstens
EW woorden 50 «ent: Zaterdags 75 cem% j
8- bïj voerattbetaling 1
Chique Bontwerk
KOOPT O HET BESTE
en desgewsnsoht op gemakkelijke
betalingsvoorwaarden
in 1562
BREESTRAAT 161.
Het 3 October-feest.
Het beleg en ontzet van Leiden is ook
Idit jaar weer cp groots die wijze herdacht.
Het. 3 Ootober-feest ie weer als van ouds
o.p schitterende wijze, door heel de bevol
king en vele honderden feestgangers van
buiten gevierd.
Scheen het vroeg in den morgen dat het
water in het feest zou vallen en dat daar
door de met zooveel belandstelling ver
wacht feestelijkheden in 'het water zouden
vallen, 't bleef gélukkig bij ee nenkel regen
buitje dat alleen dit goede gevolg had, dat
althans in de morgenuren' het stof een
weinig in bedwang werd gehouden.
't Bleef verder den geheelen dag droog,
(het zonnetje ontbrak niot en de wind ver
oorzaakte geen noomenswaardigen hinder,
zoodat alles meewerkte om het feest, waar
voor kosten noch moeite waren ontzien.
Wel te doen slagen.
De huldiging.
De feestelijkheden werden reeds Zater
dagavond ingezet, met het brengen van een
serenade aan het bestuur der 3-October-
Vereen., waarto e zoo als wij reeds meedeel
den het initiatief was genomen door V.Y.Y.
De toeloop van belangstellenden was
enorm, maar door het tactisch, maar
krachtig optreden der politie, had de op
stelling van den ©toet een zeer ordelijk ver
loop.
'Ongeveer 50 vereenigingen namen aan
den optocht deel. Te half negen zette de
stoet zich in beweging, voorafgegaan door
4 bereden agenten en doorkruiste vervol
gens langs de, in ons blad reeds vermelde
route, de stad.
De lange stoet bood met zijn rood-flik-
korende toortsen, waaiende vaandels en
zijn wemelenden vloed van kleurige lam
pions een fantasfcischen aanblik.
Bij de Stadiszaal stond reeds een dichte,
opdringende drom van.' menschen, die door
de politie met moeite werd teruggehouden.
Maar toen de stoet naderde veegden de be
reden agenten de straat in een oogenblik
schoon en in de open ruimte defileerden de
verschillende vereenigingen met salueeren-
de vaandels voor het bestuur der 3 Oct.-
Vereen., dat op het baloon geschaard 6tond,
terwijl de muziek de serenade uitvoerde,
De stoet trok hierop de zaal in, waar
„Werkmans Wilskracht" van het balcon
leen schetterenden marsoh deed klinken.
Allen hieven hierop het Wilhelmus aan.,
dat met gloed gezongen, door de zaal
dreunde. De 3 October-stemming Zat er
al in.
Nadat hierna' no'g het „Wien Neerlandsch
Bloed,, was gezongen, nam de voorzitter
der V.Y.Y.de heer Ch. van Spall het
woord en sprak Bestuur en Voorzitter der
3 Octobervereen. toe.
Wanneer 3 October in 't verschiet rs, al
dus spr., zijn alle vereenigingen hier ter
stede in actie, want de 3 Oot..-vereen. is
kieskeurig, wat betreft de samenstelling
van den optocht. Zoo ook nu. Maar te
midden van alle drukte, is er toch gedacht
aan het feit, dat dit jaar de 3 Octoberver-
eenigimg haar 7o lustrum herdenkt.
Daarom heeft zich een comité gevormd,
gedachtig aan1 wat 10 jaar geleden gebeurd
is, en word er besloten het bestuur een
eereniade te brengen, en dank zij den1 loco-
burgemeester Pera en de LeAdscho politie,
hebben we een ommegang door do stad
kunnen maken en ons plan voltooien.
En thans zijn we in grooten getale bij
een en weasdhón U met het 35-jarig be
staan uwer vereen', geluk.
Spr. toonde nu uit onze historie aan, dat
de derde October inderdaad een feestdag
voor Leiden is. Maar feest zonder leiding
wordt wanorde. En deze Vereen, geeft
leiding en maakt lederen derdon October
tot een feestdag, waaraan elk deel kan ne
men', terwijl de jaarlijksehe optochten be
roemd zijn. Daarom aanvaardt onzen dank
voor nw steeds werkend vernuft en voor
het vele goede on© geboden.
(langdurig applaus).
De voorzitter van het Vaandel comité, de
heer J. E b b i a k zeide au., dat het voor
het Comité een lastig iets was geweest om
te beslissen, valk stoffelijk blijk aan te
bieden, vooral aan een vereenig;ng. Een
vaandel was er reeds en wel een zeer mooi.
Maar daar het door den omvang vat lastig
mee te voeren was, en aan de Optocht
commissie dikwijls last had veroorzaakt,
besloot het comité een kleiner vaandel aan
te bieden, dat bij de optochten als represen
tant kon dienen. Het is zooveel mogelijk
een getrouwe reproductie van het groote
Vaandel.
Dit blijk van hulde wordt niet alleen ge-
bracht daar de Vereen. 35 jaar bestaat,
maar ook als waardoering, voor de enorme
werkkracht en de groote energie van het
huidige bestuur, dat in de laatste 6 jaren
de Vereen1, tot groeier bloei heeft gebracht.
En wanneer dit bestuur eens- (hopelijk
nog lang niet) door een ander wordt ver
vangen, dan moge dit vaandel een prikkel
zijn voor dat bestuur om in uw voetsporen
te treden.
Onder daverend applaus werd nu het
vaandel onthuld, aangeboden en van een
fraaien krans voorzien.
Het oud-bestuuirslid, de heer C a h e n,
herinnerde er aan, hoe 25 jaar geloden bij
monde van den hoer Den Hollander, het
oude vaandel weid. aangeboden in deze
zaal. Deze sprak toen: Houdt dit vaandel
hoog, rein, vlekkeloos, en vereen igt u,
daaronder geschaard, tot het bereiken van
ons ideaal, om de Vereen, machtig te ma
ken. Het tegenwoordige bestuur heef t de
Vereen, machtig en zeer sympathiek ge
maakt, en het oude vaandel, hoe lastig te
hanteeren is nog rein en vlekkeloos. Be
schouwt het nieuwe, uit praotischo over
wegingen geschonken, vaandel dus als den
welverdienden steun der burgerij. (Appl.)
De voorzitter der 3 Oct.-vereen. de heer
van Rossum du Chattel dankte
den voorzitter van het Vaandel-comité voor
het mooie vaandel en voor zijn sympathie
ke woorden en gaf de verzekering, dat ook
het nieuwe vaandel hoog zou worden ge
houden.
Spr. constateerde verder met blijdschap,
dat de toestand van den Eere-voorzifcter.
burgemeester De Gijzelaar zoo is, dat hij
weldra weer in ons midden zal kunnen zijn,
Met geestdrift hief de vergadering aan:
Er is maar één goeie Leidenaar,
De Gijzelaar, De Gijzelaar".
Spreker kon uit dit gezang wel opmaken
dat onze burgemeester de rechte man op de
rechte plaats is.
Hij dankte voorts den voorzitter der
V.V.V. voor zijn hartelijke woorden en dit
zijn initiatief en verder alle aanwezige Ver
eenigingen'. Ook den heer Oaihen weid. har
telijk dank gebracht. De hulde zal door het
bestuur worden beschouwd als een aanspo
ring om aan de geheele burgerij steeds een
aangenaam 3 Octoberfeest to verschaffen.
Nadat niu door de vergadering uit volle
borat het Wilhelmus was gezongen, dank
te de heer van Spall -allen voor hun
spontane opkomst. Opdat een blijvende
herinnering achter blijve, meende de com
missie een oorkonde te moeten laten
vervaardigen, bij de welbekende firma
Bduard IJdo, van aller handteekeningen
voorzien.
De heer v. Spall reikte nu onder ap
plaus der aanwezigen de oorkonde over en
dankte 'tan slotte in 't bijzonder de muziek-
vereenigingen, in de eerste plaats „Werk
man-s Wilskr.adht" en verder de andere
corpsen, die den optocht met muziek had
den opgevToolijkt.
Spr. wensChte ten afscheid allen een ge-
noegelijken derden October.
De vergadering ging hierop, na een klei
ne rondedans in geestdriftige stemming
uiteen.
Koraalmuziek.
Maandagmorgen vroeg wa© het reeds
duidelijk dat iets heel bijzonders te gebeu
ren stond.
Daarvan getuigden de wapperende vlag
gen, die aan de Leidsohe straten een echt
feestelijk aanzien gaven en daarvan sprak
ook de onafgebroken stroom van menschen
die zich in die richting van het Laborato
rium -spoedden, waar volgens het al-oude
mooie gebruik de feestelijkheden met ko
raalmuziek zouden worden, geopend.
Togen 8 uur had zich een onafzienbare
menigte rond het Laboratorium opgesteld
waar de zangers en zangeressen begeleid
door het Sted. Muziekkorps en onder lei
ding van den heer C. B. Duyster een aantal
mooie,' gewijde en oud-Hollandsche liede
ren ten gehoore bracht.
Het was een mooi oogenblik.
Dit gedeelte der feestelijkheden was al
thans geheel in stijl.
Het paste zoo geheel bij het feit dat
herdacht wend, toen het daar plechtig op
klonk:
Geloofd zij onze groote God,
Z ij n gunst schonk ons dit heilgenot.
Dit eerste nummer, door den heer Duys
ter zelf geïnstrumenteerd, werd trouwens
op bijzondere mooie wijze uitgevoerd, oven
als de hymne „Lof zij den Helden", die ook
zeer goed gezongen werd.
Na afloop bood een comité uit de zan
gers -en zangeressen bij monde van den heer
W. v. d. Laan, den heer Duyster, ter ge
dachtenis aan zijn 70sten verjaardag en
zijn 35 jarige vervulling van het ambt van
kapelmeester der koraalmuziek, een zilve
ren plaguette en oen krans aan, voor welke
hulde de jubilaris met enkele woorden
dankte.
Aan het standbeeld van v. d. Werf werd
als naar gewoonte, een krans gehecht.
Intocht der Geuzènvloot.
Terwijl de zangers hunne liederen ten
gehoore brachten brachten, had zich langs
den weg, die de Geuzenvloot zou nemen,
een niet te tellen menigte opgesteld.
Waai* men ook zag, overal menschen en
niet anders. Hot werd bijna beangstigend,
toen ook de duizenden, die do koraalmuziek
hadden bijgewoond, zich bij do wachtende
•menigte kwamen voegen, om dit meest ka
rakteristieke deel van de feestvierirlg in
oogenschouw te nemen.
Gelukkig het geduld werd niet 'lang op
de proef gesteld.
Bet -duurde niet lang of uit de richting
van de Lauimeschans werden schoten ge
hoord.
De geuzenvloot, die met de vrijheid
voedsel, haring en wittebrood zou brengen
was in aantocht-
No g even, daar schetterde de muziek en
met gejuich werden de dappere geuzen, die
hier en daar reeds haringen! uitdeelden, ont
vangen.
Onwillekeurig gingen daarbij de gedaoh-
ten terug naar den 3en October 1574, toen
op dezelfde wijze de Geuzen binnen de
stad kwamen om de uitgehongerde bevol
king van voedsel te voorzien.
Welk een oogenblik moet dat geweest
zijn.
En niet allen om de rijke betoeterds,
maair ook om de uitrusting^ maakte deze
Geuzenvloot ©en schitterenden indruk.
Daar stonden ze, de helden uit die dagen.
Louis do Boisot, de opperbevelhebber
der -vloot, de heer de Noyelles, aam voerder
der Ftransche en Waalsehe Arquebusiers, en
vele andere -bekende persoonlijkheden, wier
namen men in het programma vermeld
vindt.
Er waren1 er, die hun rol uitstekend ver
vulden; mannen ©in ontzag voor te krijgen.
Maar ook onder de matrozen waren kos
telijke typen.
We zagen er een', een echte stoere geus,
die met een vastberaden trek om den mond,
alsof hij met zijn aandoening vocht, zijn
rijkbeladen schuit voortduwde.
Zoo zullen' ze er uit gezien hebben', die
kerels van stavast, die nog -beter in het
bangste gevaar in hun element waren1, dan
temidden van de uitgehongerende volks
menigte, die schier de kracht mistte om te
jubelen on te juichen.
Aan het bestuur der 3 Octobervereeni-
ging brengen wij -gaarne een woord van
hulde, voor dit mooie nummer, dat we nooit
meer op het. program hopen te missen.
Inmiddels dood zich een incident voor.
dat den geheelen feestdag had kunnen laten
.mislukken.
Onder de dichte menigte, die op de Hoog
straat tegen de balustrade geleund de
komst der Geuzenvloot afwachtte, be
vond zich de 38-jarige Th. O., die als ge
woonlijk in „kennelijken staat" verkeerde.
Deze een heroisöhen inval krijgend
sprong van den boegen walkant en plonsde
in het pl.m. 3 Meter lager gelegen water.
Hij wiet naar een der tegen het water
gelegen huizen te zwemmen, maar kon zich
niet op het droge werken.
Eenige roeibootjes, die zich cp de plek
bevonden haastten zich weg te roeien, on
danks het geschreeuw van politie en om
standers, tot eindelijk eenige jongens hun
bootje wendden en met hulp van een toege-
snelden agent den man in 't bootje hielpen.
De hulp kwam juist op tijd,anders had deze
onvoorzichtigheid een somberen schaduw
op den geheelen dag geworpen. Hij werd
in het gevaarlijk schommelende bootje
naar den overkant gebracht.
Dadelijk na de intocht der geuzen volgde
de traditioneel©
uitdeeling van brood en haring
aan de Aalmarkt, voor het waaggebouw.
De Aalmarkt was geheel 'afgezet, terwijl
in de Mandenmakerssteeg zich de verschil
lende liefhebbers in een lange rij plaatsten,
die tot de Breestraat reikte.
De dameeleden der commissie van uitdee
ling, mevr. WickersRollan'det, mej. A,
M. du Chattel, moj. Breeveld en mej. Blök
deelden aan de schuifelende oudjes de ha
ringen uit, terwijl de heerenleden, geholpen
door een deel der bemanning de wittebroo-
den uitreikten.
Na afloop hield de 'heer W. F. H. Niie-
veld, praoses van het stud, corps een gees-
eti'g epeedhje, waarin' hij de dames vo-or 'hun
hulp bedankte en overhandigde hun allen
een fleseh odeur ter verdrijving van het
Gedurende deze uitdeel ing liet het carril-
lon, in de bekwame hande nvan den heer
H. Th. van Leeuwen een willig instrument,
zijne vroolijke tonen hooren, terwijl de
Fontein op de Vischmarkt zijn waterstra-
lnn omhoog ©poot.
In dc kerken.
Inmiddels spoedde zich een groote me
nigte naar de verschillende kerken, om
daar, .evenals op den dag van het ontzet,
God te danken voor de uitredding en de
groote .daden des Heerea te. godenken, en
den( Heer te geven, lof en eer.
In de Pieterskerk trad als voorganger
op Ds. M. J. Punselie, die als tekst had
gekozen: Ps. 9:2: Ik zal d-en Heere loven
met mijn gansche hart; ik zal uwe won
deren Vertellen.
Ds. Jansen die in de Chr. Geref. Kerk
in den morgendienst voorging sprak over
denzelfden tekst..
's Avonds trad in de Chr. G-oref. Kerk
Ds. Salomons van Bussum op met als
tekst: Ps. 66:10—13: Want Gij hc.bt ons be
proefd, o God! Gij hebt ons gelouterd" ge
lijk men het zilver loutert, enz.
In de Geref. Kerk werd de dienst geleid
door Ds. Thomas, die sprak over Ps. 48:
10: „O God, wij gedenken Uwer weldadig
heid m het midden uws tempels".
In de Geref. Gemeente trad op Ds. W.
denl Hengst, die spreken.de over Jesaja 37:
33—37, de gemeente bopaaide bij de ver
lossing van Jerusalem uit de hand van'
Sanherib, van wieni de Heere door den
mond van Jesaja liet zeggen: Hij zal in!
deze stad niet komen, nog daar eene pijl in
schieten.; ook zal -hij met geen schild daar
voor komen, enJ zal ge-enen wal daartegenj
opwerpen, enz.
De romantiek© optocht.
's Middags te ién uur volgde het groote
moment van den dag. de groote roman-
tieke optocht, voorstellende groepen uit
de meesterwerken der wereld-litteratuur.
E-eit onafzienbare menschenmenigte had
zich in de straten' waar de stoet zou pas-
seeren opgesteld.
Heel Leiden was op de been.
Oud-Leidenaars wanen van alle kanten
opgekomen, om dit aloude feest mee to
vieren en uit dan omtrek kwamen ze met
trein en tram en fiets en rijtuig, de om
wonenden die mee van de feestelijkheden
wilden genieten.
Ben ware menschenzee werd over de
straten uitgestort, die een echt feestelijke!*
aanblik opleverden.
Eindelijk, eindelijk, daar hoorde mende
schetterende toonen van het Muziekkorps
van bet 3e Regiment Huzaren te paard
(directeur de heer Fabiaan).
Maar hoe zou de optocht passeeren',
door die met menschen opgevulde stralen.
Het scheen onmegelijk, maar het viel
mee.
Voorop reden een paar agenten, om ruim
baan te maken. En wel sloten de wach
tenden zich onmiddellijk weer aaneen,
maar er was althans eenige orde in den
chaos gekomen, zöodat toen al spoedig daar
op een viertal agenften te paard naderden,
do weg voor den optocht zonder veel
moeite werd vrijgemaakt.
Het geheel maakte ©en imposanten in
druk
De straten! aan beide zijden opgevuld
met menschen, alle ramen dicht bezet,
en| midden in do straat de schitterend©
stoet die ditmaal uit niet minder daii twin
tig groepen bestond.
Voorop gingen als gebruikelijk eenige
rijtuigen waarin bestuursleden der 3 Oc-
tober-Vereeniging.
De eerste groep G ij s b r e c li t van
Am stel, voorgesteld door de Chr. Zang-
vere«eüiging „Ledagoh" maakte al dadelijk
eenl schitterend effect.
Voórop Gijsbrecht van Amslel met zijn©
vrouw in hunne kleurige kleeding ien op
hunne vurige rossen, en daarachter de
volgelingen.
Van geheel anderen aard was de tweede
groep, de Overwintering op N o -
v a-Z e m b 1 a d, naar Tollens, voorge
steld door de Reciteerclub „U.V.K."
Het inwendige van de ijshut werd zeer
FEUILLETON.
STEPHANUS.
F Naar het Engelsoh van
'FM. KINGSLEY. J
16)
„Heb je ooit van den knaap Jozef ge
hoord?" zeide 'hij tot Anat, toon zij den
ifcocht voortzetten. Zij warein nu eenigsziinis
gewend aan de slingerende bewegingen van
den dromedaris en gevoeldlenl zich daar
door meer op hun gemak.
„Den knaap Jozef?" herhaalde Anat met
„Sst! laat zo je niet. hooren. Ja, de
knaap Jozef; is er iets vreemds met hem
gebeuld; misschien is het maar een ver
haaltje. Ik hoorde er in het gindsohe
kamp van spreken'. Je kent verscheidene
van die verhalen; wat mij betreft, ik kan
zo n'iet onthouden."
„Er is het groote kanaal van Jozef in
het land van Egypte, zooals je weet.," zeide
Anat na eenige ©ogenblikken te hebben na
gedacht. „Er gaat een verhaal betreffende
hern, die het heeft laten maken; ilc weet
niet, hoe lang geleden. Ik heb het dikwijls
van moeder gehoord. Hij was een groot
prins"
„Neen, dan was het »ict dezelfde; ik
wilde iets over den knaap hooren en wat
hem overkwam", viel Seth haar ongeduldig
in de redo.
„Indien ge bedaard wilt luisteren, water
drager", antwoordde Aniat vol waardig
heid, „dan zal ik je 'het verhaal vertellen,
zooals het mij verteld is."
„Vertel het dan' maar; het zal den weg
korter doen schijnen."
„Hij was een groot prins", 'hervatte
Anat metevenveel deftigheid; „maar hij
was eerst een gewone jongen. Ik heb het
verhaal van moeder gehoord. Zooals ik
zeide, was het haar verteld, toen' zij een
meisje was, en aan den zoom der wildernis
woonde. Het is een waar verhaal. Als
knaap woonde Jozef in de woestijn; hij
was de jongste van ttfaalf broederen; de
anderen waren reeds volwassen mannen, en
hun vader had Jozef 1-ief boven alle zijne
zonen; en hij maakte hem oenen veelver-
vigen rok. Als nu zijne broeders zagen, dat
hun vader hem boven alle zijne broederen
liefhad, 'haaten zij hem. Ook droomde Jozef
eenen droom"
„O!" riep Seth opgewonden uit, „hij
droomde, zeg je?"
„Stellig", antwoordde het blinde meisje;
„hij drooBde, dat, toen hij zijn schoof bond
in den o-< ig^tiijd, de schoven van zijn vader
en moeder en van zijn broeders kwapien en
zich nedtrhegen voor zijn schoof, en
meer dergelijke droomen, hetgeen ,Lete-o
kond, dat hij een grootprius zou worden,
ondat zij allen uit het gezin tem eer zou
den bewijzen. Hij had zulke droomen niet
moeten vertellen," voegde zij er met een
hoogwijs gezichtje bij, „want natuurlijk
haatten zij hem nog ite meer. Op een dag
werd hij de wildernis ingezonden, om da
dels en honing te brengen aan do elf man
nen, zijn broeders, die do kudden weidden.
Zij zagen- hem komen; hij droeg een veel-
vervigen rok ,en zij besloten, hem uit den
weg te 'ruimen."
„Wat deden ze?" vroeg Seth met inge
houden adem.
„Dat wilde ik juist vertellen; wat ben je
ongeduldig. Je bent zoo .verlangend na^ar
dit verhaal als een troep musschen naar
ccn schepel koren, dat op den grond geval
len is".
-„Ik zal bedaaLid! afwachten, mijn prin
sesje," zeide Seth deemoedig; „doch ik
smeek je, vertel mij, wat 'er met den knaap
gebeurde."
Eeuigszins gekalmeerd door de onder
worpenheid van don knaap, vervolgde de
kleine meid haair verhaal. „Eerst," vervolg
de zij gewichtig; „besloten zij om hom te
dooden, hem zijn kleuri.gen rok af te nemen
en him vader te zeggen, dat een -boos dier
hem had opgegeten; dodh terwijl ze nog
beraadslaagden, zagen zij een karavaan
naderen; dus veranderden zij hun slecht
plan in een nog slechter'en verkochten hem
als slaaf. Ja, hun eigen broeder als slaaf!"
herhaalde zij, zeer voldaan over den kreet
van sohrik, die haar boehoorder onwille
keurig ontsnapte. „Zij namen hem mee
naar Egypte vervolgde zij.
Doch Seth luisterde niet verder naar
h aar verhaal'hij 6loeg de handen vol wan
hoop ineen. Nu was alles hem duidelijk.
Zij zouden ais slaven verkocht worden,
nadat zij al dat leed en die gevaren reeds
doorstaan hadden-, zij zouden de Heilige
Stad nooit, zien, nodh den Mam Jezus, die
blindheid kon genezen. Hij kreunde hardop.
Anat, geheel opgaande in haar verhaal
vatte dit op als een kreet van bewondering
•of verbazing. Zij was juist gekomen aan
het punt -in het verhaal, 'dat do ongelukkige
held in de gevangenis is geworpen. „Wat
zou jij dan gedaan hebben," vroeg zij plot
seling.
,Jk-ilv-kan liet je niet zoggen, kleintje",
antwoordde Seth, uit zijn gepeins ontwa
kende.
„Je zoudt ei' gebleven zijn1 tot den dag
van je dood, denk ik," zeide zij diep ver
ontwaardigd „maar Jozef niet-, hij
„Ik ben slaperig, kleintje. Seohet toornt
in de hemelen. Laten vrij het verhaal tot
morgen bewaren," „zeide Seth met ge
smoorde ©tem.
Anat raakte voorzichtig met haar vinger
zijn wang aan. „Het is waar, je bent erg
warm. Zie, ik heb hier een granaatappel;;
eet hem, hij zal je verkwikken."
Daarna spraken zij weinig meer. Onver
moeid vervolgde de witte dromedaris zijn
wog onder den verzengenden gloed der zen;
zijn breede poot-en maakten geen geluid op
het zachte zand. Het landschap trilde in
de groote hitte, smeltende in gouden, rose
en violette kleuren van vuur op verren af
stand, terwijl dichtbij do vuurroode bloe
sems van den cactus gloeiden ols vurige
kolen.. Eens zagen zij een troep roofvogdU
zich te goed doende aan het karkas van
oen kameel; ze verhieven zich van den
grond met schor gekras en trokken zich te
rug op kleinen afstand, totdat de levenden
vooorbij zouden zijn. „Op het oogenblik
heb ik nog niets met je to maken", schenen
zij tot den witten dromedaris te zoggen-,
„maar zoo zal het jo ook gaan-; wamt de
mensch is ondankbaar." Daarop streken zij
weer neer als hebzuchtige manschappen op
het gestrande wrak van oen verlaten schip.
En de statige' Mirah vervolgde onvermoeid
den weg.
(Wordt vervolgd).
