IsiLeittCoiil
Tweede Blad.
Zaterdag I October 1921
Tweeërlei aanraking.
Moester, de scharen. drukken on
•verdringen U, en zegt gij Wie is
iet, die Mij aangeraakt heelt?
En Jezus zeido: „Iemand heeft Mij
aangeraaktLuk. 8: 45b, 46a.
Iet is druk en vol op den weg.
Juist is er Jaïrus, dc bekende overste
der synagoge, tot den Heiland gekomen
•om hulp voor zijn stervend dochtertje.
En Jezus gaat met den angstigeii vad'er
meo.
Dat is het nu juist, waar de volksmassa
op lieeft gehooptgetuige te zijn van één
•van Jezus' wonderen.
Ze zullen er straks thuis van kunnen
vertellen.
Het zal hun conversatie vullen.
•Maar dan moeten ze er ook dicht bij ztijn
Vlak vooraan. Om geenj woord' en geen» ge-
Ibaar van den Nazareenschen ralbbi te nils-
sen.
In de algemeene opwinding dringen/ de
achtersten naar voren en) de voorsten wor
den tegen den Heiland opgestuwd. Het
joelt ea schuift om Jezus heem.
Dan zegt die Heiland: Wie is het, die Mij
Jieeft aangeraakt?
Do discipelen weten niet, hoe ze 't met
Juin Meester hebben. Natuurlijk niet
£én, maar wel tien, twintig, dertig hebben
Hem aangeraakt.
En Petrus schiet al naar voren en uit
fcijn verwondering over Jezus' vreemde
Vraag:^,,Meesterf de scharen drukken en
verdringen U, hoe kunt ge nu vragen wie
jU aangeraakt heeft?"
Do Heiland gaat op Petrus' redeneering
niet in en herhaalt: „Iemand heelt Mij
aangeraakt
En Zéjn oog zoekt de genezen vrouw
Het kan nóg zijn als op dieni weg, waar
/de scharen zich om Jezus verdringen.
Al zinkt het getal kerkgangers over heel
de wereld en ook onder ons bij het jaar, er
is altijd nog, alleen reeds in ons kleine va
derland, een schare van eenige honderd
duizenden-, die op Zondag naar oude, goe-
/ide gewoonte ter kerk gaat.
Gelukkig nog... gelukkig!
Op zichzelf genomen, was het daar ginds
voor negentienhonderd jaar een onwaar
deerbare gave Gods, d-at die menschen. zoo
dicht in Jezus' omgeving mochten, verkee-
ren en ^ijn prediking en wonderen moch
ten hooren en zien: met eigen oor en eigen
dog.
Kapcriraüm en Bethsaida zijn er door als
•tot den hemel verhoogd.
Maar men kan in aanraking imet Jezus
crijn gekomen, zonder dat men Hem heeft
aangeraakt.
Zonder dat er persoonlijke geloofsge
meenschap met Jezus genoten/ werd.
Want er is aanraking èn aanraking.
Een aanraking als van de scharen, die
■tegen de Heiland opstuwen en een aan
raking als van die bleeke, beven/de vrouw,
van wie Jezus zegt: „Iemand heeft Mij
aangeraakt".
Menig vormelijk vroom levenj blijft dor,
Omdat het in dat loven nooit tot geloofs-
Jaanraking van Jezus komt.
Wio bidt, stelLe zich toch nooit met zijn
gebed zonder meer tevreden. Het waarach
tig geloof heeft niet genoeg aan de ge
dachte: ik heb immers gebeden! Het
houdt sterk aan in het gebed en houdt
met biciden niet op, voordat het al bidden
de J.erus heeft aangeraakt.
Wie tot den openbaren eere'dienlst komt,
stelle zich nooit met dieni kerkgang en
r.iet aandachtig luisteren naar de preek
jtevroden. Want dat is wel goed, invaar het
waarachtig geloof zoekt, in die preek naar
den Christus, die 'er in tot Zijn gemeente
komt en zoekt met Hem zeiven aanraking.
Er. wie tot de Avondmaalstafel toe
treedt, zoeke méér dan brood en wijn en
méér dan enkel gedachtenis aan Jezus' li'j-
Wen. Het waarachtig geloof zoekt door de
omhulselen van brood en wijn bij Jezus
zelven terecht te komen.
We zullen de middelen d'er genade niet
mogen verachten.
Maat4 het waarachtig geloof zoekt do'or
de middelen heen den Middelaar.
En alleen in de geloofsaanraking van
Hem zeiven) schuilt de zegen.
Het kost ons soms zoo groote moeite
tot Jezus zeiven te komen.
We durven vaak niet.
Zou Hij ons, onreiner wel toestaan Hem
fian te raken?
En zie nu deze vrouw! Jezus heeft er
geen oogenblik aan gedacht haar te be
rispen, al Was ze ook wettisch onrein.
De menschen staan ons dikwijls in den
Weg.
Wie werd er in de kerk nooit van evan
gelieverkondiging enl sacramentsgenieting
afgeleid door wie hij er zag en) wat hij er
hoorde?
Maar deze vrouw let niet op de schare
om haar heen.
Ze krijgt licht hier een duw en daar
een stoot, misschien wel van Jezus' eigen!
discipelen.
Het zal haar, de afgemartelde, pijn heb
ben gedaan, méér dan iemand anders.
Miaar het is haar, niettegenstaande al
les, om aanraking met Jezus te doen. Al is
U maar, dat ze de kwast van Zijn kleed mag
aanraken.
Haar geloof waagt het, verduurt het.
Totdat ze haar Redder heeft bereikt.
Haar geloof, al was er nog zooveel ón
zuivers in, wakkere het onze aan.
Totdat we aan de uitwendige aanraking,
gelijk van de massa, niet genoeg meer
hebben.
Totdat het ons welbewust om Jezus
zelf te dóen zij.
Totdat ook tot ons van den Heilanid
kracht uitga tot algeheele levensvernieu
wing.
JEZUS ALLEEN!
Hoe zalig te weten in kommer en smart,
In zorgen en bitter geween:
„De troost mijner ziele, de hoop van mijn hart
Is niemand, dan Jezus alleen.
Hoe zalig, als 't harte, met zonden belaan,
Na worstlende, vnurge gebeen,
Het oog des geloofs op het kruishout mag slaan,
En steunen op Jezus alleen!
Ja zalig de ziele, die rust vond bij Hem!
Die vrij tot den Heiland mocht treen!
In onrust en smarto vernam zij Zijn stem,
En vond het bij Jezus alleen l
0 zondaar, waarom dan nog langer gowacht?
Wend, wend tot dien Heiland uw schreen.!
Het licht doet Hij dagen na donkeren nacht!
Uw Redder is Jezus alleen!
En als dan de vijand uw ziele verschrikt,
U voorhoudt uw zondig verleen,
O, eteun dan op Hem, die uw hart heeft verkwikt
Hw hope zij: Jezus alleen!
En als dan hot stervensuur voor u genaakt,
•Als 't al u ontzinkt hier beneen,
0 steun op dien Heiland die zalig u maakt!
Vertrouw dan op Jezus alleenJ
Uit de Pers.
Op de hoogte.
Wij lezen in Patrimonium:
In een der voornaamste organen! van de
„neutrale" Vakbeweging gaf onlangs een
der leiders deze beschouwing over de
Christelijke Vakbeweging ten 'beste:
„Geheel anders ia het gesteld met onze
Prot. Chr. Vakbeweging die in -haar we
zen eigenlijk op Christelijk Gereformeer
den grondslag staat. Tusschen den Chris
telijk Gereformeerden arbeider en den
Christelijk Historische gaap-t eenj ont
zettend breede klove.
De Prot. Chr. vakbeweging is in haar
wezen revolutionair, terwijl de Chris-
telijk-Historische arbeider van dit stand
point niets wil weten".
Het is komisch.
En toch is de schrijver niet do eerste
de beste. Hij speelt in de ambtenaarswe
reld nog al een rol.
Over de toekomst van de Vakbeweging
zegt hij:
„Bij dc neutrale Vakbeweging zullen
zich aansluiten allo Prot. Chr. ambtena
ren met in dem eersten tijd een afzijdige
groep van Christelijk Gereformeerde
©/verheidsdienaren. Deze groep zal met
een klein groepje principieolen uit de
socialistische vakbeweging, de echte
Marxisten* het langst tegenkanting toie^
don. Toch zal de volslagen eenheid ko-
T6GER SALAMANDERS en VULKACHELS.
VuSeianreps Kachelplaten - Calor-ifè^es.
83g~ Vergelijk vooral onze prijzen en kwaliteit, "TSS
Breestraat 23 A. H. SS^©f^lS Tsief. I8S5
In de toekomst zullen wij dus voor een
groot d'c-el do „leiding" moeten; volgen van
iemand, die boo goed op de hoogte is als
deze schrijver toont te zijn!
Dat belooft watl
Gelukkig hebben wij hier te doon met
eon „profeet die brood eet".
KERK EN SCHOOL
NED. HERV. KERK.
DrietaL Te Kampen: J. Bus te Ouddorp;
P. de Looze te Renkum en J. H. van Schuppen
te Groot-Ammors.
Beroepen. Te Wijngaarden (toez.)J. A.
van Nie, cand. te Zeist; te Loon op Zand: J.
Bub to Ouddorp; te Nieuwkoop: J. F. Lijsen te
Nigtevocht; te Fedjenioord (vac.-F. G. Hoapers):
J. Vermeulen to Mijnsheeronlandte Gieseen-
Oudekerk: E. Schimmel, cand. te Woudenborg-
Scherpenzoel.
Bedankt. Voor Nieuwland (bij Leerdam):
Joh. KLootö te Linschoten (bij Woerden.)
GEREF. KERKEN.
Tweetal. Te Delft (3e pred. plaats): P. C.
do Bruijn te Oudewater en J- Watorink te Zilt*
phen-.
Beroepen. Te Klundert: J. Visscher te
Eijlaard.
CHR. GEREF. KERK.
Beroepen. Te Zutphen: H. Visser te Leeu
warden.
Da. J. Lauronse gekomen van Diemen, die
Zondag bevestigd is als dienaar der Ned. Herv.
Gemeente to Amsterdam, deed Woensdagavond
j.L aldaar zijn intrede.
Ds. J. L. v. d. Wolf, overgekomen van Haas
trecht, Dinsdag door Ds. J. D. v. d. Volden als
predikant bij de Goref. Kerk van Kralingen be
vestigd, deed Woensdagavond j.l. aldaar zijn in
trede. Het kerkgebouw was overvol. Den nieu*
wen. predikant werd toegezongen Ps. 134: 4.
Ter gedachtenis aan Prof. Bavinck.
Er heeft iaar de „Standaard" verneemt zich
een comité gevormd om de nagedachtenis, van
Dr. Bavinck te eeren. In dit Comité hebben zit
ting de hoeren Prof. Dr. F. W. Grosheide, te
Amsterdam, Voorzitter; Prof. Mr. A. Anema, te
Zandvoort; Prof. Dr. T. Hoekstra, te Kampen;
Prof. Dr. J. Ridderboe, te Kampen; Dr. J. C.
de Moor, to Utrecht; Dr. K. Dijk, te 's-Gravon-
hage; Dr. V. Eepp, te Watergraafameor; Dr. B.
Wdelenga, te Amsterdam; De. J. E. Vonkenberg,
te Amereforot; Mevr. DiepenhorstDe Gaay
Fortman, te Amsterdam; Movr. LindeboomDo
Jong, te Amsterdam; Movr. Havolaar—Van
Beeck CalkooD te Eede; W. ten Have, te Am
sterdam; A. Jonkman, te Amsterdam; J. v. d.
W<~als, te Nïjkork; K. v. d. Berg. te Amster
dam, Jacob Maoiritastraat 54, Secretarie en J.
H. Kok, te Kampen, Algemeen Penningmeester.
Waaruit hot aandenken- zal bestaan, 6taat nog
niet vast. Dit hangt af van het "bedrag, dat
binnenkomt. Het eerst denkt hot Comité aan een
een/voudigen ebeon op Prof. Baviinck's graf. Van
Movt. Bavinck werd vernomen, dat de familie
gaarne 'toafstammiing zal geven tot plaatsing.
Daarna zou een en ancler kunnen komen, dat het
werk van Bavinck doet voortleven, speriale
cok door, wet hij verzamelde, voor de toekomst
to bewaren. Werd de bibliotheek van Dr. A. Kuy-
per verworven voor Lot Kuyperhuis, de commissie
zou de boekerij van Prof. Bavinck gehool of ten
deel© in de bibliotheek der Vrije Universiteit wil
len plaatsen en wellicht ware nog meer te doen.
Wie medewerken wil om de plannen to verwe
zenlijken en wie steunt ze niet! kan zijn
gave zendon aan don heer Kok te Kampen. Ook
do andere Comitéleden stellen zich beschikbaar
tot het ontvangen van bijdragen.
Leidsche Ponkrassen.
Amice!
'b Zal u wel niet verwonderen als ik
mijn igewono epistel begin met te herinne
ren aan het giroote feest dat a,s. Maan
dag staat gdhouden te worden. Ik zie ten
minste geen kans om er van te zwijgen. We
staan er om zoo te •zeggen' mee op en we
gaan er mee naar bed. We praten er over,
we denken er aan en 't zou me niet ver
wonderen als er zijn, vooral onder de lei
dende personen, die er van droomen.
't Is ook geen kleinigheid wat er dit
jaar op touw wordt -gezet. Ge heftvt zeker
kennis genomen van 'heb offkdeelet pro
gramma en dan zult 'ge ge/zien hebben dat
geen .poging onbeproefd is gelaten om heb
feest wel te doen slagen.
FEUILLETON.
STEPHANUS.
Naar het Engeisch van
-1 M. KINGSLEY.
15)
Treed# vrijmoedig de dorpen binnen, en
vraagt om brood; de bewoners zuilen het
niet weigeren. En wanneer hot meisje ge
nezen aal zijn, zult ge u misschien iw>g de
Woestijn herinnerenkeert terug, indien ge
wilt. Morgen zult ge vam .hier gaan."
„Ik zal torugkaeren, heer," zed.de de
knaap, „en bij alle goden van den heiligen
Niil, ik zrweer hot u, dat ik u daarna zal
dienen als een elaaf gedurende al de jaren
van mijn leven, indien 'het uw wil k, om
dat ge ons van den dood' gered hebt, en
om al uw goedheid jegens ocva."
„Noen, ge zult dan do plaats vervuilen
van mijn zoon- Eri, wi-en God mij ontnomen
hoeft," zesde Ben' Hc-ised. „Gaat dn vrede en
rust tot hot aanbreken van den morgen."
Due word het tweebal dien avond ont
haald, omdat het genade had gevonden in
de oogon vain Ben Hosed. En daarna slie
pen zij gerust 'in oen tent van gei/tenvellen,
©E/dor den gostreepten deken, waarmee zij
zich bedekt hadden voor de hongerige
«ogerii der roofvogels. En Seüh droomde,
dat hij opgegroeid was tot. een man en dat
hij op een vlug paard reed, terwijl de
woostijnwind hem in het .gelaat blies; en
hij laohite in zijn elaap, van vreugde. Doch
voor het blinde meisje verscheen een lief
lijker visioen van Eén, die een genezende
hand op haar g&anslooze oogen legde, en
zie, zij aanschouwde, het gelaat van Hem,
•die haiair .genezen bad; doch het was niet
het gelaat van een sterveling, want het
weid beschenen door een licht, dat verra
het licht der zon overtrof.
HOOFDSTUK X.
Op den rug van (km witten .dromedaris.
Lang voordat de eerste lichtstralen het
aanbreken van den morgen aankondigden,
was Seth reeds ontwaiaikt. Buiten kon 'hij
hooren hoe de slaperige kanneelen gewekt
worden door de drijvers, om de zware las
ten op hun geduldi'gen .rug te bevestigen.
Het sloeg het zedl voor de opening der
Sebh sloeg het zeil voor de opening der
ren der sterren en een scherpe, koude at
mosfeer begroetten hem. Tooh begreep hij,
dat de tijd naderde om te vertrekken, en
'n gevoel van jongensachtige opgewonden
heid groep hem aam bij dat vooruitzicht.
Te midden der donkere gestalten, die zich
om het. uitdoovende vuur bewogen, meende
haj die van Ben Hesed zelf te kunnen on
derscheiden.. Hij gaf aan een ooiweorstaiainr
baren aandrang, om buiten den tent te tre
den, gehoor, on üot Anat 6lapende achter.
Even rillende van den kouden wind begaf
hij zich naar de plek, waar de toebereid-
6te>Ien voor de reis in vollen gang waren.
„Haast je wat", hoorde hij de bevelende
stem van Ben Eesod zeggen. „Ge hadt de
waterkruiken gtiistcuoniaiv'-omd reeds moeten
vullen. Feestvieren is goed, maar vasten is
beter; dit wakkert, den ijver aan. Ik wil,
dat ge niet in de felle middaghitte onder
weg sijt", voegde hij er bij; «.het meisje
is nog niet geheel hersteld."
„Zullen zij met de drijvers .te voet gaan,
heer?"
„Neen. Leg Mira/h het zadel op; dat is
voldoende voor hon beidon."
Zeer verbaasd om* dit bewijs van zijn
ingenomenheid met de beide, kinderen,
brachten de meunen -dJE/n grooten witten
dromedaris voor, do gunsteling van zijn
moester, en logden op hom het breede za
del, dat blonk van rood loer en rinkelende
bellen.
Seth staarde verbaasd en vol verrukking
naar het gojedigo dier, dat mot uitgesirek-
ten -hals don frisschon wind opsnoof.
„Wat denk je van zoo'n gunstige stem
ming tegenover dat bodelgebroed?" zoide
een der mannen op fluid ©renden toon tot
Evenals andere jaren begint liet feest
met de uitvoering van een aantal liede
ren waiardcor die dag een eenigszins ge
wijd karakter krijgt. En dan volgt dit
maal eigenlijk het meest karakteristieke
van dezen dag, al is het juist nie.t het
hoofdnummer, n.l. de intocht van de geu
zen die haring en wittebrood aanvoeren
welke artikelen daarna aan de liefhebbers
worden .uitgedeeld.
Me dunkt dat zal een mooi nummer zijn.
En 't krijgt bijzondere bet eekenis wan
neer we met onze gedachten teruggaan
naar die bange dager., toen eindelijk na
dat het wat-er voor velen zelfs tot over de
lippen was gekomen, de redding daagde,
en nadiat de vijand was weggevlucht, de.
uitgehongerde bevolking van voedsel werd
voorzien.
't Is eigenlijk jammer dat het program
ma niet de gebeurtenissen van dien ge-
denkwaardiger dag volgt en dat niet een
plaats is ingeruimd voor de godsdienst
oefeningen die toch een intregecrend deel
van dezen gedenkdag uitmaken.
Imnnors, zoo meldt de geschiedenis, liet
eerste wilde krijten om brood 'had nauwe
lijks opgehouden of de zwaar 'beproefde
inwoners van Leiden, thans gesterkt en
verkwikt, wendden zich vol :dank tot den
Heere, Die zulk ee.n wonderbare verlossing
had aangebracht.
In een oogenblik stroomde de groote
Pieterskerk vol om God te danken en om
met bevende stemmen den naam des Hec-
ren te prijzen.
Welk een godsdienstoefening zal dab ge
weest zijnWat een ontroerend oogenblik
zal het zijn geweest, toen de daar vexga-
der'de gemeente aanhief
Heer ick wil U uyt 's herten grond
Prysen, en overal doen condt
Uw wonderen dn allen wyeke-n
iDi© niet en zijn om vergelyoke>n
In U wil ick wezen verblijdt
Dat is myn (vreught tot dezen tyd.
Uwen naean schoon wil ik ook prysen,
En U met lofzangh eer bewysen.
Omdat door Uwe .groote (macht
Mijn vijandt wijekt en vliet met kracht,
En dat hij neder ley.b geslaghen,
Door Uw aanscliyn, zwaej om
verdraghem
Het is te begrijpen, da.fc menigeen in
zijn lofzang steken bleef, niet alleen om
dat zij door aandoening overmeesterd wa
ren, maar ook als gevolg van de groote
zwakte.
„En terwijl men daar bijeen was, begaf
zich een nagekoeann groep van burgers,
door de lange gangen naar (hunne plaat-
een. Uitgeteerd als zij waren, geleken zij
een optocht uit een doodeostad, met hunne
ingevallen wangen ©n ibleeke aangezichten.
Zij schreden daarheen, alsof ze verstijfd
waren, alsof hun langdurige opsluitiag in
't graf den kouden indruk van het graf
op hen had achtergelaten kalm en lijde
lijk, als waren zij door den plobselingen
ommekeer geheel in verwarring gebracht..
Maar toen zij zich inspanden om hunne
stemmen te doen opgaan tot den troon
der genade, overmeesterde hen een mach
tige aandoening en de geheel e. vergadering
barstte in weenen uit
"Wanneer wij trachten die gebeurtenissen
ons voor de aandacht te brengen, dan zal
dat vanzelf van invloed zijn op onze feest
viering en daarom m'n waarcle nog eens,
spijt het me, dat de godsdienstoefeningen
niet op he.t feestprogramma een officicele
plaats innemen.
Wat op 'den dag van Leidens ontzet
hoofdzaak was, wordt nu gemaakt tot een
bijzaak, of liever nog, men moet verschil
lende onderdeden van het feest opofferen
om de godsdienstoefeningen te kunnen
bijwonen. Dit moest niet noodig zijn. Im
mers, het is waar -en 't blijft waar
Ons zwaard dee.d ons dit land niet erven
Onzé arm deed ons geen heil verwerven,
Maar Uwe rechterhand, uw kracht,
Heeft ons de glorie toegebracht.
Maar al komt het dan niet op heb cffi-
cieelo programma voor, ik vertrouw dat
toch velen behoefte zullen hebben om
.Maandag de •godsdienstcoefeningen bij te
wonen en God te danken voor wat Hij
voor Leiden gedaan 'heeft..
Heb groote mement van den dag is na
tuurlijk de optocht, waaraan ditmaal bui
tengewoon veel z/org is besteed en die een
.bijzonder groobsdh karakter zal dragen.
Laten we hopen dab d© feestelijkheden
door mooli weer begunstigd worden, en
dat niet de plannen door regenbuien wor
den verstoord.
zijn metgezel, terwijl bij zidh voorover-
brog, om den zadelriem le bevestigen.
„Ik we9t het niet, het is een wonder,"
amtwoordde 'die andere, voorzichtig om zidh
ziende. „Adah vertelde mij gisteravond,
dat 'hij béloofd had, don knaap bij zijn te
rugkomst itot rich te nemen, in de plaats
van zijn zoon Eri."
„Wat zeg je daar? Laat ik je dan moe-
deden, dat. de knaap niet zal torugkeoren.
Waarom zou dat gobouren, als de zoon
van zijn zuster deel uitmaakt van de ko*
ravaain?"
„Wat wilt ge dan doen, om to beletten,
zoon van. do zuster van onzen meester?"
zeido de andere grinnelcende van lcedvor-
maak. „En ©r h zolfs een jonge goit ge
dacht, terwijl allen nog treurden, opdat
die hoidensöho bedelaars onthaald zouden
worden!" voegde hij er bij.
Seth trok zich in de duistemis terug,
doch niot voordat een gedoe;te van het
antwoord tot 'hem doordrong. Hot was dit
en het joeg hem een onbesfomdo angst aan
„Wat den knaap Jozef overkwam in de
dagen, toen hij droomen droomde, kan ook
weer gebeuren."
„Wie was de knaap Jozef", vroeg hij
zich verbaasd af, „en wat overkwam hem?"
Doch weldra vergat hij dil. in de drukte
on opgewondenheid van het op reis gaan.
Dat zou jammer zijn voor de vele duizen
den die van het feest willen genieten, maax
vooral ook voor hen die den optocht tooi*
bereidden en voor lien, die in den stoet
mee willen loopen of rijden. Me dunkt allea
die medewerken hebben recht op onze
■dankbaarheid en w&ardeering.
's Avonds houdt als naar gewoonte onze
Chr. Oranjevereeniging een feesbyc.rgade-
ring in de gehoorzaal. Ds. Kouwenhoveox
oen historieliefhebber eerste klas, zal de
feestrede houden terwijl als altijd voor de
noodigo afwisseling is zorg gedragen. Ik
twijfel dan ook niet, of '"t zal aan belang-
stelende feestgangers, die wat anders be
geer e-n dan 't officicele programma voor
de avonduren biedt nie.t ontbreken.
Men hoort 't groeien", las ik va-na vond
in een 'bericht onder stadsnieuws waarin
sprake was van den evangelisa tie arbeid
enz„ en inderdaad er is ie.ts waars in.
We beginnen zoo langzamerhand weer
aardig wakker te worden en er zijn ver
schillende dingens die er op wijzen, dat we
dezen winter wel wakker zullen b 1 ij y e n,
ook.
De Donderdagavond gehouden vergade
ring van de Kiesvereeniging was althans
vrij druk bezocht, en wat nicer is, er
'neerschte een opgewekte toon. Zoo gaat 't
altijd wanneer werkelijk de beginselen aan
de orde komen. Dan zijn we 't wel niet al
lemaal heelemaal eens, natuurlijk niet,
maar dan k-onit er toch weer leven, dan
tintelt het oog, en loopen we weer eens
w a ran.
Ook in andere kringen komt er meer le
ven en warmte. De evangelisatie-arbeid zoo
wel van Hervormde als van Gereformeer
de zijde begint weer de aandacht te vragen
en op sociaal gebied zal 't ook wel gaan
roeren straks.
Ge hebt zeker wel gelezen, wat de roo-
de Vakbeweging in haar sdbild voert?
Er zal ook hier in Leiden een geweldigs
en góed georganiseerde aanva' worden
gedaan speciaal op onze Christelijke ar
beiders, die men zal trachten) t© bewegen
hunne belijdenis te verloochenen en het
roode vaandel eerst in het maatschappe
lijke en straks ook in het staatkund'ge
leven te volgen.
Het spreekt vanzelf dat onze Christelij
ke Vakbeweging dien arnval niet onbe
antwoord mag laten. En dat doet ze ook
niet. Naar ik vernam is het Chr. Nat. Vak
verbond voornemens een tegenactie te
beginnen om d© aanvallen van den) vijand
af te slaan niet alleen-, maar ook onr de
eigen gelederen te versterken door hen die
nog niet georganiseerd zijn in hun vakbe
weging te brengen en' hen die verkeerd
georganiseerd zijn die lot een vakorganisa
tie behooren waarvan ze volgens hunne
belijdenis geen lid kunnen, en mogen zijn,
van de dwaling huns weg te overtuigen en
ze in de rijen van de Christelijk georga-
niseerden over to brengen,.
Er is nog wel heel wat (e doen op dat
gebied ook hier in Leiden. Nog al teveel
arbeiders blevem tót nu toe op zichzelf le
ven of lieten zicli verleiden) lid te worden
van een z.g. neutrale maar inderdaad so
cialistische vakorganisatie.
IMisschien kan nu de felle actie die van
de zijde van het roode Vakverbond op touw
wordt gezet om de sterk gedunde gelede
ren te versterken er toe meewerken veler
oogign te openenen onze aroeiders te over
tuigen van de taak en do roeping die zaj
in deze dagen (hebben te vervullen.
Ook „Patrimonium" zal, naar ik ver
nam. binnenkort hare winlerwerkzaamhe-
den weer aanvangen, terwijl de Chr. Werk
mansbond wel niet achter zal blijven. Ik
[had altijd nog gehoopt dat deze vereeni-
gingen die zoo dicht nuast elkaar staan
nogeens verrenógd zouden worden.
Waar dit echter niet mogelijk schijnt,
evenjmin als het c*p politiek gebied areiukt
de Anti-Revolutionair m en Chr. Histori-
t.chen in ©ene organisatie onder te bren.9»m
tvil ik de hoop uitspreken dat deze organi
saties hier in Leiden niet verder dan be
slist noodig is van elkaar zullen gaan,
maar dat ze, waar dit maar even kan, zul
len sameniwerken.
(De tijden zijn te ernstig en) te onrustig
'en de aanvallen van den vijand le heftig
dan dat wo ons do weelde zouden kunnen
veroorloven; geheel op eigeni gelegenheid
te ©pereeren.
De redactie vroeg mij, mede in ver
band met andere bijdragen, mijn rede niet
telsng uit te strekken ditmaal, e.n daarom
wil ik 't hierbij laten.
Aio dif. blad verschijnt, izijn velen,
trouwens althans hier in Leiden wel zoo in
de 3 October-stemming, dat niet verwacht
fcan wordènl, dat ze aar., wat ik heb te ver
tellen, al teveel aandacht z.ullen scheilken.
VERITA6.
Anat was gewekt, en hot iweotal, veilig op
den rug van de goedige Mirah gezotieta,
vormdo het middenpunt van een groepje
vrouwen; eenigen hielden haoir kleine kin
deren in de hoogte ora ze den kinderen te
laten zien, terwijl andoren oonige vruchten
het. blinde meisje in do hand gaven, ter
wijl zij hun een voorspoedige reis toe-
wensohiton.
Eindelijk was alles gereed, de laatste
riem bevestigd, hot laatste vaarwel ge
sproken, en do kleine karavaan, bestaande
uit oen viertball kameelen en evenveel man
nen', zette zich langzaam in beweging, ge
volgd door de statige Mirah; de boide kin
deren, niet gewend aan do eigenaardige
slingerende bowegiing van him lastdier,
hielden zioh stevig aan het zadel vast
dachten or nauwelijks aan, het hoofd om
te wenden naar do vriendelijke gezichten
van hun redders.
Den gehcclon dag trolekon zij voort;
slechts met eon kort oponthoud in het mid-
daguur. Seth, die zich het bevel van Ben
j Hesod herinnerde, verbaasde zich daar
j over, doch zeid9 niets. In den man, dio het
bevel scheen rto vooron over de karavaan,
had do knaap met cenigo ongerustheid ham
herkend, die de geheimzinnige woorden had
1 gesproken: „Wat den knaap Jozef over-
kwam, kan ook wear gebeuren,"
