I
Dagblad voor Leiden en Omstreken.
BUREAU: HOOIGRACHT 35 LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN J
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN 1
PER KWARTAAL 12£9
PER WEEK10.19
FRANCO PER POST PER KWARTAAL 12J0
Y
2de JAARGANG. - VRIJDAG 10 JUNI 1321 - No. 364
ADVERTENTIE-PRIJS
I'EE GEWONE REGEL 10.01/»
DES ZATERDAGS 10JO
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TAMS»
KLEINE ADVERTENT03 van Wjatw
30 «cordpB 30 cent: Ziterdsga 73
bij vooruitbetaling -ï
De Dienstplicht.
In de Tweede Kamer is thans aan de orde
etjecn wetsontwerp tot nieuwe regeling van
den dienstplicht.
Over dit voor heel ons volk belangrijke
[vraagstuk zal in de komende dagen mis-
yi j&chien weer voer vele jaren worden beslist..
Waar de woordvoerders der verschillende
lartijen thans aan het woord zijn geweest
vandaag is het de beurt van den minis-
315 ter meenen wij goed te doen met. even
«i, aan te geven, hoe op dit oogenblik de stuk-
•J-'ï km
Jiiï
ken staan.
Het ingediende ontwerp handhaaft de
sterkte der jaarlijksclie lichting op 2 3.0O O
man, Het verdeelt deze echter in kern-
troepen (14.000), reserve troe
pen (8000) en zeemacht (1000).
De eerste oefentijd van de kerntroepeu
heb deel van het leger dat in oorlogstijd
y ijdon eersten stoot, moet opvangen, bedraagt
"i maanden voor de infanterie en 'onbereden
artillerie, 12 maanden voor de bereden ar
tillerie en 18 maanden voer de cavalerie; de
erste-oefentijd van de reserve-treepen be
jaagt 4 en die van de zeemacht 8 maanden
Vóór hen echter, die voldoen aan de
lischen van voorgeoefendheid, wordt de
oefening 4 maanden kor t o r,
ioodat zij, tot. de kerntroop en beh oorend.
Hecht s 2. maanden behoeven op te komen
bij de .reserve troepen na de indeeling di
eet met verlof kunnen gaan.
De vinrolg-(herhalings)-oefeningon duren
van 20 tot 46 dagen.
In dit. stelsel vormen de kerntroepen
i-maandens) de spits van het. leger, ter-
jjvijl de roservetroepen (vier-maanders) in
•rlogstijd nog moeten worden geoefend om
oorlogsverband te kunnen, optreden.
Dc kansen van dit ontwerp, staan niet
•ngunstig.
De Roomsch-Katholieke fractie toch, zal
>r con-amore voor stemmen en na de rede
an den heer Drion, is het wel duidelijk dat
i>ok de Vrijheidsbond met dit ontwerp mee-
gaat,
W Als besliste tegenstanders heb-
be )cn zich aangediend do revolutkmnaire
el racties, die zich gelijk bekend uit poli-
be ticke overwegingen op het. dogma van de
:e9 fclgomec-ne ontwapening hebben vaslge-
hl
Wel wordt door Troeklra, Ilugenhollz en
anderen volmondig toegegeven dat het in
zonderheid aan ons leger te danken is, dat
"Rij buiten den oorlog zijn gebleven, maar
met. het oog op de kiezersvangst acht men
arf bet beter thans „geen man en geen cent"
[voor het leger beschikbaar te stellen.
De heer v. d. Laar plaatst zich prac-
tisch op hetzelfde standpunt en ook van de
del Vrijzinnig-Democraten is voor dit ontwerp,
ha flat h. i. niet. genoeg bezuinigt, geen steun
IWpe verwachten.
De heer van W ij k, de man van de
Democratische Weermacht, zal waarschijn
lijk tegenstemmen, omdat, naar hij meent.
1c weerkracht van ons land door dit ont-
irorp wordt, verzwakt.
Blijven nog over de Christelijk-Histo-
rischen en de Anti-revolutionnairen.
Eerstgenoemden hebben tegen het voorstel
ernstige bezwaren.
Het voorgestelde kornleger achten
zij te klein, waarom zij voorstellen in
plaats van 14.000 man kerntroepen, die zes
maanden en 8000 man reserve-troepen die
vier maanden dienen, de g e h e e 1 e lich
ting tot eèn k e r n leg e r t e maken,
maar dan met een eersten oefentijd van
rijf maanden.
Wordt, aan deze wenschen niet tegemoet
jajgekomen, dan, zoo verklaarde de heer Van
Veen, zou zijne fractie ernstig overwegen
=4of zij haar stem nog aan het
o n t w e r p z o u kunnen geven.
De Anti-revolutionairen plaat
teen zich vrijwel op hetzelfde standpunt.
Ook zij vreezen dat. het voorgestelde kern-
leger onvoldoende zal zijn om in geval van
oorlog den eersten 6toot af te weren, waar
om ook door hen een algemeenen eersten
oefentijd van vijf maanden wensehelijk
wordt geacht..
De heer Duvmaer van Twist die dit denk
beeld verdedigde, sprak zich echter minder
beslist uit dan zijn Christelijk-Hislorische
collega.
Vandaag is de Minister van Oorlog aan
het woord.
Van zijn optreden zal ten opzichte van
het. lot van dit ontwerp zeer veel afhangen.
STADSNIEUWS.
PREDIKER 12: la.
Do bi oscio'opvioiors tol 1'i n g.
Als Moeder feestviert, dan mogen de kinderen
niet overgeslagen worden!
Zoo dacht Prediker ©r ook over en ze besloot
Donderdagmiddag om half vijf een bioscoopvoor
stelling te geven aan de leerlingen dc-r Zondags
school en Zangschool en do leden der Knapen-
en Jongelieden vereeniging. We zullen maar geen
gissingen maken omtrent liet aantal mogelijko af-
kouringen dat gistermiddag op school is uiige-;
deeld. Maai' daar een onweer altijd een poosje
broeit voor het uitbarst, zullen dc symptomen
van 't oorverdovende lawaai dat er om lialf vijf
heersckte, al wol lang hoorbaar geweekt, zijn.
Valt or dan ook wat prettigere to bodenken
dan om zoo vlak na schooltijd aan 't feestvieren
te gaan. En dan nog wel met. vader of moeder,
want vele ouders waren met de kinderen meege
komen.
Het. was middag en dus lichtEn voor een
bioscoopvoorstelling moot hot nu eenmaal donker
zijn. Geen nood. Do Leidsc-he glazenw.isnchers
plakten onder halsbrekende toeren do bovenlich
ten der Stadszaal dicht.
Eindelijk was alles voor do voorstelling gereed.
De heer C. A. AJlers Jr., voorz. van Prediker,
opende de vergadering met. gebed en sprak een
kort. woord van welkom. Hij herinnerde aon het
feit waarom dit feestje gegeven werd en hoopte
dat de kinderen zich zouden amuseeren.
Toen dan ook do heer Weier, ondernemer der
Excelsior-Bioscoop to Rotterdam mot z'n voor
stellingen begon, brak een rechte orkaan los.
Eerst word do Koninklijke familie vertoond,
vervolgens onz© Prinses alleen. Even later word
bij een lêege plaat hartolijk geapplaudiscerd. het
ge-en wellicht als een ietwat achteraankomende
hulde viel op te vatten.
De eerste manuekes op het doek, die hun beo-
nen wol wat al te rap bewogen, werden met een
onbedaarlijke lachbui bogroet. En die lachbui is
gebleven, slechts onderbroken door het classikaal
oplezen der opschriften, hetgeen, dank zij hier
de school, buitengewoon was van toon en rytbme.
De kinderen hebben zich bijzonder vermaakt!
Do Avondvergadering.
Aangenaam deed de zaal vol feestvierende men-
schen aan. Het podium was rondom in hot groen
gezet en weerszijden stond een vaandel geplant.
De heer Hüner opende do vergadering door
te laten zingen Ps. 103: 1 en mot gebed.
Voorts was het. spreker een aangename taak
allen hartelijk welkom to mogen hoeten. Ieder
Leidenaar zou thans wel weten dat Prediker ju
bileert. De pers en de wapperende vlag in de
Janvossensteeg hebben daar wel voor gezorgd.
De heer H. herinnert aan het woord van Dr.
Schokkiug dat het wel eigenaardig is dat oen Jon-
gelingsveroeniging oud wordt. Dat Prediker oud
werd is wel bijzonder, daar de vereeniging bij
haar oprichting eerst een tijdelijk karakter zou
diagen. Maar ze is blijven bestaan en mocht hoe
langer zoo meer belangstelling ondervinden.
Vooral van ouderen. Hierop wilde do vereeniging
speciaal aansturen, n.l. dat ze zich laat voor
lichten door lien die roods in staat zijn leiding
te geren. Ook dezo vergadering geeft daarvan
blijk, daar niet do leden zelf maar onderen ren
avond hier zullen optreden. Spr. riop vcreenigin-
gen en sprekers een hartelijk welkom toe on
we zouden ondankbaar zijn hot niet te vermolden,
ook de pers. Inzonderheid begroette hij den ouden
oprichter, den heer Burger en den heer Pera, in
zijn functie als loco-burgemeester (hartelijk ap
plaus.)
Ds. Le Ro.v nam hierna het woord tot hot
houden van zijn „feestrede" zooals vermeld was.
Ds. Lo Roy wildo echter geen feestredenaar
zijn. Do woorden waren hem niet gevlooid, uit
do vulpen en bij de studeerlamp, maar recht
uit hot hart. Wc zijn hier allen ter dankbare her
denking bijoen, aldus spreker.
Zijt ge allen echter wel dankbaar? Want als
er werkelijk zooveel clank ba ro menschen waren
als hier zitten dan zou het iu Leiden goed zijn
om te leven. Om werkelijk dankbaar te ziju, dn;
moet er zijn de Heilige Geest. De dankbaarheid
is alleen vrucht van den Heiligen Geest. Échte
dankbaarheid wordt zoo weinig gevonden; eb
mcnscli is zoo ondankbaar tegenover zijn God.
Zijl ge allen menschen die nu zeggen leunt: Vader
ik clank U. De moeders moesten het kunnen zeg
gen. Zooveel dankbare menschen, dat wil zeggen:
zooveel biddendo menschen. Dankbaar zijn en
bidden; dat vloeit samen als de kleuren van den
regenboog. Dc dankbaarheid wordt gedragen
door het gebed en ook omgekeerd.
Vader en Moeder hebben ons bidden geleerd!
Maar op dat pad mpeten we voort blijven loe
pen. Dat leert ons de H. G. De Geest leert voor
zichtig bidden. Er moet oen voorarbeidzaamheid
zijn om den afstand te verminderen tusschen don
heiligen God, dien wo naderen en ons. Zulke
biddende menschen moeten er vooral zijn in onzen
tijd. Wel begint het te groenen over den wijdon
akker der wereld, maar toch is er nog zooveel
ongeloof. Gij, jonge mannen, moet leeren bidden
door den H. G.; ge moet daar kunnen heengaan
als oen stil gebod. Al uw behoeften opdragen aan
God. Dan kunt ge ook werken! Werken is lief
hebben! Ook werken leert u alleen de Geest. Hij
die werkt zonder dien Geest, is als het groote
wiol eenor machine, vypar do drijfriem is afge
vlogen; zonder dool raast het voort. Werkt ook
in Gods Koninkrijk. Laat. een ander. Jezus Chris
tus. in u wonen en werken. Werpt op aanwijzing
van den Opgestane uw net aan de andere zijde
van het schip. Het zal vol worden! Dan zal het
altijd feest blijven.
Het is feest in mijn ziel want de Heiland kwam
in. Hem te volgen is moeilijk, maar zoudt gij liet
makkelijk villen hebben, terwijl Hij bet voor u
zoo zwaar had? Vrienden., laat ons ziju medear
beiders Gods en zien naar Jezus Christus die het
kruis hedt godragen en de schande veracht. Zoo
zal God uw werk zegenen en gehoorzaamheid in
JiaI itr rl_ £,ov„n iu» «I.
Hicrop zong het zangkoor Ledagoh, directeur
de heer Snel, Ps. 150 van Cés ar Frank. Hoewel
het koor niet groot is, was het geluid toch vol
en krachtig.
Jong Holland verscheen hierop ten tooneelc
met zich brengend een sfeer van gezelligheid en
vroolijkheid. Het is ondoenlijk alles to memo-
roeren wat ten boste word gegeven. Do beide
vioolsolo's door oen der leerlingen uitgevoerd,
wiorden zuiver en met. vasten hand gespeeld. Den
heer Polman mot zijn strijkorkestje viel oen
warm applaus te beurt.
"Na de pauze en na nogmaals optreden van Jong
Holland declameerde Ds. Lo Roy eenige verzen
van Jacqueline van der Woal3 en Guiclo Ga
zelle.
Ds. Le Rov kan niet alleen ons zijn eigen hart
doen gevoelen maar verstaat ook de kunst het
hart van een dichter warm en hoorbaar voor ons
1© doen kloppen!
Ds. Thomas maakte nu een aanvang met zijn
opwekkings woord.
FeestgenootenFecstgcnootenSpre
ker kwam voorloopig niet verder. Het verging
liem, volgens zija eigen zeggen als oen zeker dia
keu, die het den dominee wel eens in preken ver
beteren zou, maar niet verder kwam dan het:
Broeders en Zusters. Maar toch had die man
voel, zoo niet alles gezegd. En wanneer spr. het
woord feestgenooten bezigt, dan hoort hij - in
feest het wapperen van de vlaggen in de Jnu-
vosseusteeg, en in het genoot en worden open
baar clo banden reu broederschap. Want hij was
geen „vroomde eend in de bijt". Na de meest
duizelingwekkende goocheltoeren met de namen
der sprekers van beide avonden toonde Ds. Th
dat op verrassend-logische wijze aan. Spr. was
hior als Gcref. Predikant. En nu lag het niet in
do bedoeüug om van over dc traditioneel© kerk
muren heen elkander slappe handen te geven
Want of clie-kerkmuren zijn laag en zwak en dan
moeten zo maar met oen fermen oud-Holland-
schen schop onderste boven of ze zijn hecht en
l oog en dan zou het. een to koude liefdesge
schiedenis worden.
Neen, maar er is blijdschap! Omdat we ons
allen één voelen. Eéu in den Vader. Blijdschap
e ver de «r.o algemeen© christelijke kerk. Dat wo
dezelfde vann laten wapperen in den storm v n
bet leven.
Nu or feest is. au moet de liefde hoogtij vie
ren en moeten we niet debatteeren over grond
slag of doel. Hoewel verschil gerechtvaardigd is'
Nu Prediker jubileert moet ze van harte ge-
iukgewenscht worden. Het is een verblijdend toe
ken- dat zooveel jonge mannen do kiiio voor Baül
nog niet gebogen hebben. Laten we als David
uittrokken, den slinger voorzien van de gladde
6teenen van Gods woord. Houdt u aan dat woord
vast. Dan kunt ge den strijd ingaan. Uw leven
voor God moet echter een uitvloeisel zijn van
uw leven met God. Dat alleen sterkt om des
noods stervend het roer ren ons levensschip nog
omkneld te houden.
Houdt goeden mood! Houdt koers!
De zangvereeniging Ledagoh gaf nog enkele
stukken ten gelioorc. Do heer Hüner bracht don
directeur den welverdienden dank der vergade
ring over. Ook we rel een woord van dank gespro
ken aan alle aanwezigen waarop Dr. Los met
dankzegging eindigde.
Vrijdagmorgen.
Ach, dat het nu op den verjaardag zelf regenen
moest
Maar toch leverde dc Janvossensicog ec-n fees
telijk gezicht op. Bij vriend en huur was de vlag
uitgehangen.
Het gebouw zelf prijkte met een oerepoort en
tie gang en lokalen waren door eenige leden der
vereeniging in een keurriiken feestdos gestoken.
Als er de goedé feeststemming maar is. dan kan
het wel wat regenen.
Om kwart over negen schaarden de talrijke
aanwezigen zich aan de met frissche bouqu.-ft n
versierde tafels. De Voorzitter. heer Hüner
opende hierna dc vergadering door i laten zin
gen Gez. 3: 1 en met gebed.
Voorgelezen wercl Pred. 12.
Met oen kort woord heette de voorzitter oJtlon
welkom. Ook hij -meende dat. hel slech! ;- wet-r niet
goede stemming was. wanneer er slechts dank
baarheid was. En die dankbaarheid kan ner
gens anders tot uitgaan dan tot God.
Hierna werden alle aanwezigen i-.i:genoodigd
om zich in optocht naar de Middelste Gracht te
begeven.
Aan de Middelste Gracht gearriveerd bleken
slechts een 40-tal personen naar binnen te kun
nen gaan.
Langzaam worstelden we den nauwen ingang
binnen.. Angstig veel kwamen er.
Niet alleen Pred., maar ook de vloeren waren
zoetig jaar geworden.
De heer Burger dc eenige die van de op
richters nog is overgebleven sprak v e volgens-
Vrienden ik heet n welkom aan dit historische
plekje. Hier hebben in alle eenvoudigheid G jon
gelui Prediker opgericht. Hier is gebeden en ge
streden. En nu is liet de tijd om God te danken
voor den zegen aan onze - vereeniging bewezen.
Dank aan God en menschen.
Hoewel sproker droevig gestemd is bij 't her
denken van zijn vele vrienden dio zijn heenge
gaan, is er toch een danktoon voor wat thans
God aan hem en de vereeniging heeft bewezen.
Daarna las de oude voortrekker: Een lied van
Mo zes, cK-n man Gods.
Spr. hoopte dat alles in dezen Psalm uitgespro
ken door God over de vereeniging bevestigd
mocht worden.
Gezongen werd: 'k Zal gedenken hoe voor de
zen ons de Heer heeft, gunst bowezen.
Buiten wachtte nog een talrijke schare en zong
hot aangeheven lied mode.
Hot was een ontroerend oogenblik.
Hierna ging do heer Burger iu gebed r.or.
Zijn hart ging uit naar zijn vclo vrienden die
in Jezus waren ontslapen.
De heer Al Iers sprak enkel© woorden van
ontroerde dan aan God en ook- aan den heer
Burger die mede een middel in Zijn hand was
om Prediker tot zoo grooten bloei te brengen.
God werd daarna gedankt in het: „Zijn naam
moet eeuwig eer ontvangen."
Hierna kregen de buitenstaanders gelegenheid
ook even het historische plekje te gaan bezien.
Tenslotte werd de geheel© groep door een- ver
tegenwoordiger van het Foto-persbureau Holland
gekickt.
Na een korte wandeling in het gebouw terug
gekeerd vond het bestuur een prachtig bloem
stuk op zijn tafel, aangeboden door hel dames
comité, bouwfonds Pred. 12: la.
De vergadering werd voortgezet onder leiding
van den heer AUers. Gezongen werd het eerste
veis van liet* Vereenigingslied. Onder hartelijk
applaus werd kennis genomen van hot aange
boden bloemstuk.
Namens de oud-leden voordo nu hot woord do
heer P. Mazurel.
Spr. herinnerde aan de vele vrienden die kor
ter of langer tijd lid van Pred. zijn geweest.
Inzonderheid aan hen die eens lid waren maar
nu juichen voor Gods -troon. Wjanneer hij aan
al die jonge heengegane vrienden dacht, werd
zijn hart. door weemoed aangegrepen.
Als stoffelijk blijk van dö trouwe vriend
schap der oud-leden had men besloten de be
stuurskamer keurig in orde to laten maken. Een
prachtige voorziüersstoel, waar volgens den he<v
Mazurel minstens nog 9 voorziters op kunnen zit
ten, werd er o.a. in geplaatst. De voorz. bedankte
cn gaf het woord aan den heer J. Boomer, voorz.
der Zondagschool, welke zijn hartelijke grtuk-
wenschen der vettteniging aanbood.
Spr. stond niet alleen als ou<l-lid en oud-be
stuurder dor veerenaging ir.rir tovers als voorz.
dér Zondagschool. Gp dal uin heeft Pred.
goed gezien. Wie dc jeugd heeft, heeft de toe
komst. Dit is in don loop d<v lijden bewezen.
Ook de Zondagschool w ilde haar gohikwenscfcen
doen vergezeld gaan van .-n cadeau, en ze ging
over tot het niet in lot tori ijkenzin aanbieden
van e?u groot podium. De Ir-.n Iliinor. directeur
der zangschool, .sprak vc s idg?: een kort woord.
pc.zangschool kwam n'- 1 iu kind haar groot
moeder van harte folic::i. Aangeboden werd
eon cokoslooper. De afgevn i iigde van de Jon-
igohodonvercouiging' tend, een grt den Bijbel aan.
Do afgevaardigde K -Tiiging stak
id i' ,i u i 'ioeiV
voorzittershamer.
Namens het bouwfonds bood de lieer Boomer
een klok aan voor do Bestuurskamer.
Toen kw am aan het woord de vertegenwoordig
ster van het damescomité. Zij bood aan enn vlag,
zoodat de vereeniging niet langer leentjo buur
Vohqéft te spelen. Teven» een Oranjewimpel op
dat op Koninginnedag liet Oranje hoog in top
zou kunnen worden gehesehcu. Mei. Questroo vor-
zocht daarop staande het Wilhelmus te zingen.
Vervolgens voerde nog het woord de heer J.
Burger. Wegens den tijd zag de lieer Hüner af
van het oorspronkelijke p.' ni om een referaat to
1 lotiden over de plaats en de taak der Chr. J. V.
Slcelits enkele dingen kon spieker daarom naar
voren brengen. Gememoreerd werd de toestand
dor Jongelingsvoreenigingon in hun beginstadium.
Ook over het verschillende doel dat deze croon i-
gingen zich stellen werden eenige woorden go-
sproken.
'Bijzonder dankbaar stemde do tegenwoordig
toenemende sympathie dor ouderen in dit jeugd
werk.
Na deze hartelijke toegejuichte woorden werd
liet te verzentien telegram aan Hare Majesteit
voorgelezen.
Het luidde als volgt
De Chr. Jongc'ingsvcr. ..Pred. 12. la" to
Leiden bijeen iu feestelijke .vergadering ora
haar 60-jarig bestaan te gedenken, gevoelt
zich gedrongen Uwe Ma; -luit blijk lo geven
van hare .innige verknochtheid aan Haar eu
Haar doorluchtig Huis cn spreekt t'on wen.'sch
uit dat God Almachtig Uwe Majesteit en
Uwen troon schrage cn bevcstigc, Zijn na aai
tot eer en ons vaderland tot zegen.
get. ALLERS, Voorz.
KOOREMAN, Sccr.
FEUILLETON
Eindelijk 'thuis.
27)
Eindelijk had Mevrouw Hied eon besluit
feenomen; dc nieuwe huisgenoot kwam en
Werd behoorlijk geïnstalleerd en nu begon
een nieuw tijdperk in Sadie's leven. Levens
lustige klerken en opgeschoten schooljon
gens telde zij onder haar kenisson bij dozij
nen. Eenige van baar vrienden waren ern
stige, waardige en eenigszins in zichzelf ge
keerde mannen van den stempel van Dr.
van Anden, maar iemand als Dr. Douglas
had zij nooit, ontmoet. Hij was een man met
gemakkelijke, innemende en hoffelijke ma
nieren, die op het. juiste oogenblik altijd
precies wist wat te zeggen en wat te doen;
hij was volstrekt niet ruw, maar toch ook
niet overdreven bedaard; niemand zou bet
in den zin krijgen hem slecht te noemen,
maar toch was hij niet zoo akelig braaf. Hij
on Sadie waren moedig groote vrienden,
po gulden dagen, waarin de twee zusters
zooveel te samen waren cn waarin de vrome
zuster in Sadie's vroolijk, jong hartje zaad
had kunnen strooien, dal vruchten zou af-
[werpen, waren voorbij. Misschien zou de
slapende christin, die daar zoo heerlijk in
.Abbie's zitkamer in de mollige kussens van
teen armstoel verzonken lag, verschrikt ziin
opgesprongen, indien zij had kunnen weten,
dat da gen als de vervlo gene nimmer zouden
terugkoeren, dat zij verspild en onherroepe
lijk voorbij waren, dat er een nieuwe tuinier
was gekomen om zaad te strooien in het
hart dat nog niet door den Meestor bewoond
werd, dat Sadie nimmer meer zoo argeloos
en ontvankelijk voor goede indrukken en
zoo gemakkelijk te winnen zou zijn als in
de dagen, die Esther ongebruikt, ja, erger
dan ongebruikt had laten voorbij gaan.
Sadie lakte een brief toe, schreef er
Esthers adres op en ging er mee naar bene
den. >Dr. Douglas stond in de deur met den
hoed in do hand.
„Mag ik het genoegen hebben dien brief
voor u op de bus te doen?" zeide hij hof
felijk.
„Zijt ge wel te vertrouwen?" vroeg Sadie,
terwijl zij den brief doodbedaard in zijn
hoed legde.
„Dat hangt groot endeels van af of gij
vertrouwen in mij stelt. Over 't algemeen
is de wereld zoo siert* niet, als men meent,
Wie woont er in 'da U o gelnestje hierover?"'
„Een lieve, oude man, de heer Vane,"
antwoordde Sadie met een eenigszins teede-
ren klank in haar stem, zooals altijd, wan
neer zij door een los daarheen geworpen
woord aan Florence herinnerd werd. Hij
staat daar bij het opon hek. Vindt gij niet.
dat hij er als een eerwaardige, oude patri
arch uitziet?
Terwijl zij daar stonden te kijken, ver
scheen het, rijtuig van Dr. van Andon om
den hoek. De dokter hield zijn paarden in
en zij kondon duidelijk zijn stem- hooren.
„Mijnheer Vane, de avondlucht deugt vol
strekt niet voor U, cr waait ccn harde wind
van den rivierkant."
„Is Dr. van Anden de kindermeid of dc
voogd van dien oudon heer?" vroeg Sadie's
medgezel.
„Dokter", was het korte antwoord. Het
volgend oogenblik begon zij te lachen en
zeide plagend: „U moogt Dr. van Anden
niet, lijden, nietwaar Dr.?"
„Ik, o, jawel, ik mag hom wel, de kwestie
is maar dat hij mij niet raag eii daar kan
ik hem geen ongelijk in geven. Waarschijn
lijk kan hij 't. niet helpen. Ik heb mij op de
oen of andere wijze zijn ongenoegen op den
hals gehaald. Wat doet u denken, dat ik
niet. lot zijn bewonderaars behoor?"
„O", antwoordde de onbezonnen Sadie
bijna lomp, „ik zou het. nogal natuurlijk
vinden, als u een beetje jaloersch op hem
waart, hij is inimeis ook dokter."
Als zij Dr. Douglas dn verlegen had wil
len brengen of hom ergeren, dan had zij
klarblijkelijk haar doel gemist; hij raakte
volstrekt niet uit. ziin humeur, maar ant
woordde lachend:
„Als dokter verdient hij wel benijd tc
worden, want ik houd hem voor een zeer
kundig geneesheer, juffrouw Ried."
Eer Sadie nog antwoorden kon, bloven
de paarden voor de deur stil staan en Dr.
van Anden sprak haar aan: Sadie, hebt ge
lust, een eindje mee terijdeh?"
Hoewel Sadie geen bijzondere voorliefde
voor Dr. van Anden had, hield zij dol veel
van zijn paarden on zc zou niet graag de
gelegenheid voorbij hebben laten gaan een
ritje te doen, wanneer haar dat aangeboden
word. Vijf minuten later zat zij dus in een
alleropgewekste stemming iti het" rijtuig,
dat. in snelle vaart langs den weg vloog.
Sadie dacht later vaak aan dien avond: het
zou lang duren eer zij weer achter de zwarte
po'nnies zat. De dokter had niet zoo'n haast
als gewoonlijk en hij was ook spraakzamer,
dus reden zij prettig voort tot. dc dokter van
een oogenblik stilte profiteerde cn plot re
ling met een vraag voor den dag kwam:
..Sadie, hebt gij cn uw moedor mij niet
altijd beschouwd als een oprecht, vriend?"
Sadie's antwoord was'kort cn zakelijk.
„Zeker, Dr. van Anden, ik zou mijn
grootvader, als ik hem gekend had. niet
meer hebben kunnen, achten cn vertrouwen,
dan ik u doe."
„Als dat hei geval is. ging do dokter
ernstig voort, dan zult. ge gelooveu, dat ik
«ceoa onzuivere bedoelineoa liob, wanneer iu
u met een enkel woord waarschuw voor Dr
Douglas. Hij is geen man, dien ik kan ach
ten, geen. man, met. wion ik mijn zuster
graag op oen vriendschappelijken voet zou
zien verkeoren. Ik heb hem lang en goed
gekend, Sadie, daarom spreek ik."
Sadie Ried was niet knorrig of opvliegend
van aard, integendeel, zij was bijna nooit
boos. maar als zij 't was, dan ging haar
woede alle perken te buiten en wee don on
gelukkige, over wien zij do fiolen van haar
toorn uitgoot; dan schoten haar oogen vuur
en haar tong goeseldc mot vlijmend sar
casme." Dien avond moest Dr. Anden het
ontgelden. Wat recht, had hij haar de les
tes to lezen cn te zeggen, met wien zij wel
cn met wion zii motst omgaan, alsof hij
werkelijk haar grootvader was? Hoe durfde
hij denken, dal zij met Dr. Douglas op eon
•to vertrouwelijkeii voet verkeerde? S;ulie
vergat, (driftige mens then vergeten liiht
iets), dat, Dr. van Anden niets van dat alles
gezegd of gedaan had.
Toen zij haar stern genoeg durfde ver
trouwen, zeide zij:
(Wordt vervolgd).