Tweede Blad.
4
Woensdag 30 Maart 1921
Uit de Pers.
UITBREIDING LEERPLICHT.
i Wij lezen in <Je Standaard:
Het voorstel tot uitbreiding van den leer
plicht zal na het reces van de Tweede Ka
mer wel spoedig aan de brde komen. Van
social is tisc he zijde is een amendement ge
komen om niet slechts het zevende, maar
ook het achtste leerjaar verplichtend te
Stellen.
Wij zouden ons kunnen" voorstellen1, dat
Onzerzijds ejen voorstel werd gedaan om
den leerplicht af te schaffen. En waar wij
Op dit standpunt staan, keeren wij ons
(natuurlijk tegen elke uitbreiding van den
leerplicht.
Wij hopen dan ook, dat het wetsontwerp
igeen succes aal hebben en dat in elk geval
onzerzijds krachtig zal worden opgetreden,
om de uitbreiding te voorkomen; in c.lk ge
val die tot het achtste jaar.
Men is het omtrent deze zaak in onze
partij niet lieelemaal eens. Voor uitbrei
ding van den leertijd zijn wij allen). Som-
enigen zijn daar zóo voor, dat, nu die leer
plicht er eenmaal is, zij dien ook in ver
band met de arbeidswet wel willen uit
breiden. Onze partij heeft zich indertijd wel
bij de feilen neergelegd en de Antirevolu
tionairen hebben uit den aard der zaak van
den locrdwang weinig last gehad.
"Maar het beginsel van den leer dwang
Iheeft zij steeds tegengestaan, en er is naar
jonze meening in onzen tijd alle aanleiding,
Om tegen dait beginsel met kracht te blijven
strijden.
Brieven uit Amerika.
Do Presidentswiaselins.
Zoo is do voor Amerika zoo belangrijke ge
beurtenis ook weer achter den rug. Wikon ging
hoen, en zijn opvolger nam zijn intrek in het
Witte Huis to Washington.
Dat hot aanschaffen van een nieuwen president
ook enkele kosten met zich meobrongt Week uit
een berichtje dat den 2den Maart in de dagbla
den verscheen.
De offxcieele rapporten wijzen uit dat do cam*
pagne die verleden jaar voor de Presidentsver
kiezing is gevoerd do kleinigheid van 10.338.500
heeft gekost, dus tegen de tegenwoordige koers
zoo ongeveer een dertig millioen gulden. De re
publikeinen gaven uit 8.100.239 en do demo
craten £2.237.770.
D© menschen die wel eens van meening zijn
dat hot vorbazend kostbaar ie om or een koning
of koningin op na te houden, zien hieruit dus dat
ook eon president al niet goedkoop is.
En dat men, ook al mag men zoo democra
tisch mogelijk zijn president zelf kiezen, toch nog
lang niet zeker is, dal de gekozene aan de ge^
6telde verwachtingen zal beantwoorden, is ook
ïe laatste jaren maar al te duidelijk gebleken.
Hoe kort is het nog maar geleden dat Wil
son beschouwd werd als van „zijn schouderen
,en opwaartsgrooter dan alle op den voorgrond
tredende staatslieden. Hij was het die terwijl het
kanon donderde, en de wreode oorlog de volkeren
der wereld verscheurde, de menschhoid weer hoop
in 't hart gaf. Niet alleen zijn eigen volk, niet
alleen zijn bondgonooten, maar zelfs zijn vijan
den.
Hij wist heerlijke idealen van een betere en
blijdere toekomst voor onze oogen te tooveron, en
een groot gedoolte van do menschheid achtte hem
'den man, die ook in staat zou Wijkon de door hom
nagejaagde idealen te verwezenlijken.
En nu?
iZijn plannen leden jammerlijk schipbreuk. Do
Vi ede word goteekeud, maar hebzucht, jalouzie,
en haat tierden welig voort." En de ecliaro, zoo
wel in eigen land ate daarbuiten, die hem zoo
kort geleden nog zoo vurig, ja veelal hartstoch
telijk had vereerd, nam nu in vele gevallen de
steenen op om hem te steenigen.
En van den grooten man bloof nog slechts een
men6chelijk wrak over, mot verbroken idealen en
gebroken lichaamskracht.
De geschiedenis ontroert, in liaar tragisch ver
loop.
iWas do mislukking zoo groot, omdat ook hier
getracht werd het hooge doel te bereiken in oigen
kracht?
Eén ding zal echter ongetwijfeld blijken. Even
min als Wileon de bovenmatige voreering ver
diend had waarmede sommige menschen hem nog
kort gelden verheerlijkten, evenmin was hij de
diepe verguizing waard die hem daarna ten "dool
viel.
Deze waarheid begint hior nu reeds door le
breken. In do beschouwingen die bij zijn heau-
gaan door de Pers aaii Wilson worden gewijd,
begon de critiek reeds enkelo van haar aller-
scherpste kantjes to verliezen. Ongetwijfeld was
bij een man van groote gaven. En velen zqn het
er ovor eens dat hij althans hot goodo heeft ge
wild.
In de Now-York Evening Post verscheen een
warm artikel van Generaal Smuts, Zuid-Afrika's
premier, dat door vorschillendo andere bladen
hier werd overgenomen.
Het artikel i6 belangrijk 'genoeg om het in zijn
gehoel te vertalen. Daar de plaatsruimte dit ech
ter niet toelaat zal 'k volstaan met do hoofdge
dachten weer te geven.
Nadat Smuts in frissche trekken de droeve tra
gedie van Wilson's loopbaan heeft goteekend,
tracht hij deze to verklaren.
Hij u-ijst er op dat de positie die bij het einde
van den oorlog door Wilson werd ingenomen,
„schrikkelijk was in haar hoogto." was waar
schijnlijk nog nooit een mensch in de geschie
denis der wereld, van wien zooveel verwacht, van
wien zooveel gehoopt werd.
Alle hoop op een betere toekomst die nog in
do harten dor menschen was overgebleven, con
centreerde zich op den persoon van Wjlson. De
vromen die hun God om een betere wereld waren
blijven bidden, zagen in Wilson cn zijn hoogo
idealen, de verhooring hunner gebeden.
Onder deze omstandigheden ging Wilson naar
Parijs. Zonder aarzeling 6tortto hij zich in dien
hel van menscholijko hartstochten. Terwijl de
wereldtoestand steeds slechter word, verliepen 6
maanden van angstig wachten. Toen kwam men
met het vredestractaat voor don dag. Het was
geen Wilsonvredc, on Wilson boging de fatale fout
om te trachten do wereld te doen gelooven dat
deze vrode werkelijk in overeenstemming wa3
mot zijn 14 punten en zijn verschillende verkleu
ringen.
Maar zoo had do wereld hem niet verstaan.
Men zag al dra dat dit oen vrodo was, zooals de
everwinnaar reeds sedert duizenden- jaren den
overwonnene had opgelegd.
En toch had Wilson gewerkt, gewerkt tot zijn
phyzieke kracht was gebroken, om één zijner ide
alen, zij het dan ook verminkt, te redden.
Van het winnen van den vrcdo, zegt Smute ver
der hing bijna evenveel af als van het winnen
van den oorlog. Maar de mooio kansen die men
te Parijs had werden verspeeld, doordal' men de
hoogore idealen die geboren waren doodde, en
bijna in even erge mate als de oorlog zelf het
gebouw der Wo3tersche beschaving hielp vernie
tigen.
En waar alle lioop op Wilson was gevestigd
geweest, concentreerde zich nu ook alle ont
goocheling en wanhoop om zijn persoon. Zijn vij
anden soholden, en zijn vriendon zwegen in alge
meen© teleurstelling. Van anderen had mon niets"
of weinig verwacht, en zoo schreef men nu ook do
geheele mislukking op. rekening van Wlilson.
Toch -golooft Smuts dat dozo wreed© booordec-
ling van Wilson goen stand zal houden. De
geschiedenis zal oen juister oordeel over hem we^
ten te vellen. Wilson heeft fouten gemaakt, maar
grootendeels kreeg hij de 6chuld van de zondgen
van anderen.
Neen, zegt Smuts, laten wo de bittere waar
heid erkennen, niet Wilson, maar de mensche-
lijke ziel, de menschelijko geest hoeft in Parijs
bankroet geslagen. Goedhoid en waarheid, zijn
nog slechts kleine kinderen dio schoeien in den
donkeren nacht, en de worsteling tegen do duis
ternis is nog slechte ©en zoer ongelijke strijd.
Deze vroeselijko waarheid is t© Parijs opnieuw
bewezen.
En al was Wilson dan ook een super-mensch
geweest, hij had den VTedo niet kunnen redden.
Goen mensch tor wereld had dit kunnen doen.
Al geloofd© men in de moreoio idealen waar
voor men had govochten, de verleiding te Pa-
ïijs, van een grooten buit, die gedoeld kon wor
den, bleek te sterk to zijn. En ten slotte waren
het niet alloen de leiders maar de volkeren zelf
di© wat buit hier, strategische grens daar, een
kolenmijn of een oliebron, oen versterking van
hun bovolking of van hun hulpbronnen# verko
pen,, boven de aanlokkelijkheid van een hooger
ideaal. Do waro vrede kan dan ook slechts komen
van oen nieuwen geest in do menschen zelf.
En wat werkelijk in Parijs gered werd, was
6lechts ©en zwak kindeke, do Volkerenbond.
Hieraan hield Wilson vast, en om hem te vriend
te houden word dit hom ten slotte toegegeven.
En de Volkerenbond, zegt Smute vorder, is één
van de grootst© scheppingen in do woreldg©6chio-
denis.
Do vrede van Versailles, zal door do groote
men6chelijke stroomingon d> over de woreld
gaan, geleidelijk worden weggevaagd. Maar de
Volkerenbond blijft. Hij moot slagen, want voor
do toèkomst dor beschaving ia or goen andere
weg. En al wordt do hoop die men gedurende don
oorlog koesterde hierin nog niet verwezenlijkt,
hij wijst den eenigen weg en do oenige wijze waar
in en waarop na verloop van tijd onze hoop zal
worden vervuld.
.Tot zoover Smute. Do geschiedenis zal ook loe
ren of zijn inzicht juist is.
Inmiddels hoeft Harding zijn zwaron taak aan-?
va&rd. Met belangstelling ziet men zijn daden
tegemoet.
Over 't algemeen is men over zijn rede, waar
in hij in groye trekken zijn politiek hoeft ont
wikkeld wel tevreden. Harding hoeft dan ook
wel opgepast, zich over d© verechillendo groote
problemon van don dag niet al te belijud uit to
ppreken.
D© bestrijders van do Volkorenbond-idoe ver
heugen zich in uitspraken als: Wij zijn niet van
plan om ons to laten binden. Wij zullen geen
verantwoordelijkheid aanvaarden dan die ons
eigen geweten en ons eigen oordeel ons oplegt.
Maar de menschen die juist op den volkenbond
hun hoop gevestigd hebben wijzen er op dat Har
ding toch ook gezegd heeft, dat Amerika bereid
is om mot de groote en kleinere volkeren der
wereld samen te werken om plannen to ont
werpen voor verzoening cn bomiddeling.
W© zullen niet lang in het onzeker© behoeven
te verkeoren.' De omstandigheden zullen Harding
ongetwijfeld dwingen spoedig tot belangrijke da
den ovor le gaan.
In één opzicht deed de nieuwe president ecln
tor in alle geval goen onzeker geluid hooren. En
hierover zullen de Christenen dor wereld zich
Verblijden. Hij schaamde zich niet om tegenover
zijn volk en tegenover de geheele menschheid te
erkennen dat hij zich afhankelijk weet van zijn
God, als hij zegt:
„Ik aanvaard mijn taak met. een vast doel
voor oogen,. en in ootmoed van geest, on smeek
God in don hemel om zijn zegen en leiding. Met
dozo ben ik onverschrokken en zie de toekomst
met vertrouwen tegemoot."
5, 3 '21.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Zoet al. To Haarlom: -G-. Bolkeelein te Kat
wijk aan Zoe, P. W. Foeken te Moppel, W. A.
Hoek to Laren, J. cl© Jong te Bennobrook, J. P.
le Roy to Slotcrdijk, J. A. v. Solms te Dcdoms-
vaart
Drietal. To Alkmaar: H. H. Dorgelo te
Hauwort, J. van Dorp te Enschede en D. van der
Most van Spijk to Goes teren.
Beroepen. Te Schagen: IJ. van Dijk te
Oostzaan.
Aangenomen. Naar Heicop: E. V. J. Jap-»
chen te Aalst; naar Welsum: H. J. Dijckmoester
cand. te Middelburg.
Bedankt. Voor Nijkerk: E. V. J. Japchon
to Aalst; voor Vlissingen: G. B. Wloetonburg to
Beverwijk; voor Rijswijk (Gld.): H. J. Dijck
moester cand. te Middelburg.
GEREP. KERKEN.
Drietal. Te Siddoburen: H. K, van Dijk te
Nes en Wierum; H. Lanning te Nieuw-Weerdinge
on W. Ooeterheert t© Tor Apel.
Twootal. Te Rozenburg: H. Z. do Mildt te
Spijkenisso en W. S. Pontior te Maasdijk.
Beroepen. To Scheveningeii (3dopred.pl.)
J. G. Foenstra te Dirkehorn.
Bedankt. Voor Berkel en Rodenrijs: H. L.
Both te Spijk (Gron.)
De heer W. J. .Venneij, Godsdienstonderwijzer
bij de Herv. Gem. te Dordrecht, is benoemd tot
Godsdienstonderwijzer-Evangelist bij d© Herv.
Gem. to Kerkenveld (Dr.) Do benoeming -is door
den heer Venneij aangenomen.
Do Unio „Ecu school met den Bijbel."
Onder voorzitterschap van Ds. A. do Geus, uit
de Lemmer, is gisteren te Utrecht de jaarlijksche
vergadering van Do Unie, een school met oen
Bijbol, gehouden.
In zijn openingswoorud herdacht de voorzitter
wijlen Dr. A. Kuyper en verwelkomd© hij in het
bijzonder den hoor Fabius, oud-inspecteur van het
lager onderwijs en dortig jaar geleden penning
meester van de Unio.
Aan hot jaarverslag ea mededoelingon is ont
leend, dat het aantal locale co-mité's 818 be
draagt. Do totale collecte daalde ongovoor f 20.000
Het getal vacatures aan do scholen met den Bij
bel bedroog op 15 Januari j-L: 167, tegen 46 in
1920. Hot aantal kweekelingen daalde van 1681
tot 1763.
Het aantal candidaten, dat slaagde voor de
L. O. acte, daalde mot 38. Het getal scholen met
den Bijuol liep op van 1225 tot 1281 en het aan
tal leerlingen had een stijging van 7000. Over
een voorstel tot statutenwijziging word langdurig
gesproken,, spociaal ovor de vraag, of do locale
comitó's zouden worden vrijgelaten in do aan
wending van de collecte-opbrengsten, of dat zij
verplicht zouden worden tot het afdragen van 50
pet. aan de Unie-kas. Ten slotte logde de verga
dering zich neer bij het standpunt van het be
stuur, dat de vrijheid wilde en niet den dwang.
In het bestuur werd Ds. J. L. Pierson uit Gro
ningen Eerkezen; i nde vacature-De. Wielenga
(niet herkiesbaar) word gekozen Ds. K. K. Troost
uit Naaldwijk. De penningmeester, de heer TL
h Th. van derHoop trad af; in zijn plaats zal de
secretaris het penningmeesterschap vervullen.
Een motie van een school mot den Bijbel te
Bussum De Unie, spreke haar loedweaen uit over
de houding door een deel onzer Christelijke onder
wijzers aangenomen bij het bekend worden van do
palarisregeliflg, werd op formeele gronden om de
tijdswille van de agenda afgevoerd.
In de middagzitting hield Dr. K. Dijk, rit 's-i
Gravenhage, pen referaat ovor de vrijheid der
vrije school, waarin hij do bekende bezwaren te*
gen de nieuwe L. O.-wot formuleerde, en tenslotte
uitsprak, dat men liever dan do vrijheid prijs te
geven, zou willen gaan strijden, desnoods van
onderop.
Er volgde een opgewekte beraadslaging, waar
bij Mr. Rutgers, lid der Twecdo Kamer, met
kracht opkwam voor het bouwen van nieuwe scho
len, teneinde de leus: do bijzondere school regel,
de openbare aanvulling, tot werkelijkheid te ma-
kon. Hij waarschuwde tegen het entameerea van
oen nieuwen schoolstrijd togen slechts dreigende
gevaren.
De voorzitter wekte op tot 6teun van enkele
Duiteche Ghristelijke scholen, die' door do hui
dige politieke gesteldheid in Duitschland dreigen
ten onder te gaan.
De heer Fabius wekte' op tot bet winnen van
nieuwe krachten voor bet onderwijzend pereoneel
ap de Chr. pcholen. De heer Waasdorp sprak zijn
diopo teleurstelling uit over de pensioenen van
onderwijzers, die voor de aanneming van do nieu
we wet zijn gepenaioiineord.
Do vergadering werd door Prof. Noordtzij met
gebod gesloten.
Staten-Generaal.
EERSTE KAMER.
Vergadering van gisteren.
Staatebegrooting voor 192L
Aan de orde lis Hoofdstuk Xa (Arbeid)
der StaatsbogTooting voor 1921.
De hee>r Wittert van Hoogland
(R.-K.) brengt hulde aan dien Minister voor
hetgeen Rij reods tot stand bracht, waaruit
zijn arbeidskracht en zijn talent blijken.
Met vertrouwen ziet spr. de verdere ont-
wikkoling van rijn plannen tegemoet.
Enkejle punten van de uitvoering der so
ciale wetten wenscht spr. te behandelen. Het
aantal colleges en organen wordt z. i. te
veel uitgebreid. Eenvoudig en practised
dient het werk uitgevoerd to worden.
Spr. gelooft dat plaatselijke organen de
uitvoering moeten verrichten maar dan
dienen zij zooveel mogelijk wetten uiit te
voeren. Als de Minister dezen weg had ge
volgd. zouden er heel wat minder ambtena
ren zijn noodig geweest. Het verheugt spr.
dat do Minister dit inziot, al zijn zijn daden
niet alle overeenkomstig zijn uitingen. Uit
voerig gaat spr. na hoe «er vereenvoudiging
kan plaats hebben in de» uitvoering. Gebre
ken dient te worden met het stelsel, dat de
Raden van Arbeid filiaalljes zijn van de
Rijksverzekeringsbank, die al hun werik nog
eens napluist.
Spr. komt op tegen do voorstelling, dat de
Raden van Arbeid te weelderig zijn 'inge
richt en 70 pet. van de premies aan onkos
ten weggaan. In Den Haag bedraagt- dit per
centage slechts 10 h 11 pot. en de bureaux
rijn daar zeer eenvoudig ingericht. Wat
yan die inrichting wordt verteld acht spr.
kletspraatjes, om niet te zeggen laster
praatjes. Onjuist was de bewering, dat de
Staat nu eenmaal een dune exploitatie moet
voeren. Spr. wijst op de nalatigheid van het
publiek, waaruit vole kosten voortkomen.
Vervolgens bohamMt hij de Ziektewet en
de organisatie die bij zich daarvan denkt.
De organisatie» dient gebaseerd te zijn op
hetgeen in de maatschappij zich reeds
heeft ontwikkeld. Hot plan-Posthuma is
niet een regeling die van onderaf is opger
komen. Spr. vraagt wat thans het stand
punt. van den Minister is" ten aa-nziien van
do uitvoering Van de Ziektewet. Het stelsiel
van centraal beheer keurt spr. af; dit houdil
goen rekening mot de Slechte risico's en
vindt geen oplossing voor het vraagstuk
der werkeloosheid. Spr. ontkent ook, dat
h©t goedkooper zal zijn; liet zal ook veel
ambtenarij noodig maken en sterk gecen
traliseerd zijn. Wanneer het plan-Talma
niet wordt gevolgd, dan gaan de voordeden
van localiseering der organiseering verlo
ren. Spr. dringt krachtig aan op invoe
ring dezer wet, die. op enkele punten na
tuurlijk verbeterd kan worden.
Daarna bespreekt hij de tuberculose-be-
strijding. Hij betoogt daarbij dat er samen
werking moet komen tusschcn hen, die aan
dezo bestrijding deelnemen, en hen, die de
sooiale wetten uitvoeren.
Ten slotte wijdt hij aandacht aan de
kwestie van een Kinderfonds. HJj herinner®
aan die door de Tweede Kamer aangenomen
motio en hoopt, dat de Minister die motiei
niet naast zich zal neerleggen. De grond
slag v^n de verplichte; verzekering is z. i
daarbij niet verworpen.
De vergadering wordt verdaagd tot heden
Olf uur.
Gemengd Nieuws
Oude wijsheid voor modern vore
keer.
Toon mij uw wagen en ik zal zeggen wie gij
zijt.
Wie zijn radiateur schendt, schendt zijn wagen.
Eén open auto maakt nog geen zo mor.
Komt men over de auto, dan komt men ooi?
ever het nummerplaatje.
Met onwilligo chauffeurs is het 6lecht auteH
rij'den.
Stuur wel en zio niet om.
Wiens auto men rijdt.,
Diens banden men slijt.
Bij het wisselen dor versnellingen moet men
het handlo verzetten.
Mot het stuur in do hand,
Komt men door het gansche land.
Al gaat do auto nog zoo langzaam, de dienden
achterhaalt haar wel (n.l. in Apeldoorn etc.)
Do dronken rijder verwijt de bogie dat zo vet ia
Een gehuurde auto mag men niet onder de
motorkap zien.
Zoo heor, zoo auto.
Iodorocn denkt zijn Ford een R. R.
Eén auto in eigen garago is beter dan tioni
bij den inporteur.
Wie auto wil rijden kan altijd wol oen tasf
vinden.
Wie éénmaal rijdt is nog geen chauffeur.
Haastige spoed is zelden goed. (Motorwld),
Aan de huurders van ge
meentelijke volkstuintjes in de gemeente Utin-
geradeel is ter kennis gebracht dat daarin dos
Zondags na 8 uur 's morgens niet gewerkt mag
worden!!
In de Vain Brak el 6t ra at, t f
's-Gravenhage, belde Maandag een elegant g<x
kleed heor van ongeveer 25 jaar aan ©en bo<
venhuis en vnoog, toen het ongeveer dertienjarig
dochtertje des huizes van de trap af de 'douï
opende, of daar meneer X. woonde.
Het meisje gaf een ontkennend antwoord^
maar tegelijkertijd bemerkte zij, dal de bezoeker
den muntmeter openbrak en het bakje meenam*.
Het meisje ijlde de trap af en liep den „heer"
die zich snel verwijderde, achterna, onder het
roepen van: Houdt don dief!
Deze wierp het geld weg, waarschijnlijk in Je
hoop, dat het kimd dit zou oprapen en de ver
volging staken. Maar het meisje bleef hem na-
loopen, een melkboer greep den dief en leverde
hem aan een agent over, die, na een kleine wor
steling, den roover geboeid naar het bureau Ar-
c him edesstraat bracht.
Maandagmiddag om 5 uur
is bij het Roomhuis een auto tegen oen boom
gereden, ton gevolge waarvan het voertuig ver
nield is.
Twee inzittende dames zijn aan het hoofd ea
handen gewond.
Men meldt uit Stadskas
naai aan Het Hhld.: Een 3000 stakende veen
arbeiders hebben verleden week betoogd togen
de verlaagde loonen uit de verschillende veen
derijen te Stadskanaal en Winschoten. Zaterdag
zou dit worden herhaald, evenwel was een ster
ke politiemacht op baar hoede. Bij het gemeen
tehuis werden 1200 betoogers groepsgewijze ge
visiteerd door mareohaussée en veldwachters*
Verschillende wapens, waaronder revolvers, wor.
den don eigenaars ontnomen en proces-verbaal
opgemaakt, waarna de stakers in verschillende
richtingen werden goleid.
Op A. Hillen's sigaren- e a
tabaksfabrieken te Dolft is tegen Zaterdag 2
April s. aan 25 sigarenmakers ontslag aan
gezegd.
Tot dusverre werd geen personeel op die fa-»
briek ontslagen.
De brigadier der r ij k s v e 1 dv
wacht Smits te Hengelo heeft procesverbaal op<
gemaakt togen iemand uit Apeldoorn wegens he^
aandoen van oneerlijke c-omcurrenti© en het on
geoorloofd uitgeven van obligaties. Als houdoU
van een spaarkas wierf de man in, Twente velf
loden to Hengoio alleen een honderdtal
tegen betaling van 75 cent per week, terwijl hij
voor een gulden 3 pot. obligaties uitgaf, die
zouden uitloten op de Staatsloterij. Achtera!
bleek hot, dat de menschen zijn opgelicht.
Men meldt uit Apeldoorn:
In hetzelfde perceel aan den Deventerwcg
waarvan 11. Vrijdag ©en gedeelte der bovenwo
ning door brand word vernield, ontstond ge-
passcordcn nacht opnieuw brand, ook in het!
bovendeel der villa, bewoond door J. ICnigge.
Ofschoon de oorzaak voorloopig onbekend'
heet, trok het de opmerkzaamheid der brand
weer, dat een zonderling kleurenspel van vlam
men waar te nemen viel. De poktie dool onder
zoek. Door beide branden is twee- derde der
waarde van het perceel verloren.
FEUILLETON
Langs den afgrond.
(64)
Nadat zij den brief bezorgd bad kwam
zij op den terugweg Abigail Trceillian
tegen. Eensklaps verdween de trotsche uit
drukking van baar gelaat, en met een
■yriendel ijken glimlach trad zij op het meis
je toe. Mary, die er zelf altijd netjes uitzag,
was niet ongevoelig voor het voorkomen
van anderen. En men had zich moeilijk
©en liefelijker verschijning kunnen denken
dan die van Abigail op dien zomermiddag.
Zij droeg een eenvoudig, wit kleedje met
liebt blauw lint opgemaakt, in de hand
hield zij een lichte parasol, en een eenvou
dig mat rozenhoedje dekte het weelderige,
glanzende haar. Maxy werd getroffen door
de smaakvolle kleeding, en het bevallige
voorkomenvan. het meisje. Met een vriende-
lijken glimlach van herkenning stak Abi
gail Mre. Vivian de hand toe, terwijl een
donkere bles haar naar het gelaat steeg,
Zij ken MaTy Vivian nooit zien zondor
aan Paul te denken, en die gedachte joeg
haar altijd het bloed naar de wangen.
„Het doet mij genoegen u te zien," zeide
Mary op beleefden toon. „Zijt gij weder
£©heel hersteld?"
„O, dank u," antwoordde het meisje met
een weemoedig lachje. „Ik ben nog niet
zoo sterk al6 vroeger, maar dat zal wel
langzamerhand beter worden".
„Geluk is de beste medicijn," zeide Mary,
op goed geluk deze toespeling wagende, en
daarbij het meisje oplettend aanziende.
„Geluk?" vraagde Abigail, de spreekster
verwonderd aanziende, terwijl haar gezicht
je betrok. „Ik begrijp n niet."
„Ik bedoel, dat het vooruitzicht van hare
bruiloft, eene bruid altijd gelukkig stemt,"
antwoordde Maxy.
„O, ja", zeide Abigail, terwijl het bloed
haar weer naar het gelaat ©teeg.
„Dat is gewoonlijk het geval," vervolg
de Mary, „ten minste heel dikwijls."
„Ja, heel dikwijls," herhaalde Abigail.
„En een drukke tijd ook. Gij zult zekex
veel te doen hebben?"
„Ik bemoei er mij zelf niet veel mee,
daarvoor ben ik nog niet sterk genoeg. In
dien het van mij afhing, don maakte ik er
liefst zoo weinig mogelijk drukte van, maar
vader en Mr. Trebaxwith denken er andore
over."
„En de mannen drijven altijd hun zin
door, of trachten het te doen," zeide Mary
spijtig. „En zij zullen altijd den baas blij
ven spelen, zoolang de vrouwen zich goed
schiks onderwerpen"
„Ik geloof, dat. onze plicht is te gehoor
zamen," zeide Abigail met een zucht.
„Neen, dat ben ik niet met u eens," ant
woordde Mary op beslisten t-oon.
„Daar zullen we niet. over twisten," zeide
Abigail bedaard. „Hebt gij goede berich
ten gehad ik meen goede tijding van
uw man en en van Paul?"
„Ja, ik hefb Maandag een brief van mijn
man gehad, on Paul schreef mij de vorige
wede."
„En ie hij ik meen, zijn beiden wel?"
„Paul is heel wel. Maar mijn man
klaagt over de warmte, hij voelt zich des
zo mere altijd minder goed."
„Wilt gij Paul van mij groeten, zoodra
gij hem schrijft", zeide Abigail, terwijl zij
weer eene kleur kreeg. „Wij kennen elkaar
reeds zoolang, vergeet dus niet hem mijne
groeten over te brengen."
„Dat wil ik gaarne doen," antwoordde
Mary, ,,'t Zal hem pleizier doen, dat zijne
vrienden nog aan hem denken." En daarop
scheidden zij.
„Arm kind," dacht Mary bij zich zelf,
onder hot naar huis gaan. „Iedereen kan
zien, dat, zij niet gelukkig is. Enoch Tresil-
liau offert haar op aan zijn bate! ijken
trots."
Armo Mary! Zij zag niet, of wiWe niet
zien, dat zij hetzelfde deed met haren echt
genoot. Wel bemerkte zij den splinter in
het oog van haren naaste, maar den balk
in haar eigen oog zag zij niet. De gevol
gen van Enoch's hoogmoed ontgingen
haar niet. Maar zij vulde niet zien, dat het
haar eigen hatelijke, halstarrige trots was,
die haar echtgenoot in ballingschap deed
vertoeven, die haar zwakken meegaanden
zoon beroofde van den steun en do leiding
zijne vaders, dat liet haar eigen trots was,
waardoor zij baar leven verbitterde, en
zich zelf tot een eenzaam beslaan veroor
deeld had.
Zonder haar eigen en Enoch Treeillian's
hoogmoed, och, hoe anders had alk» kun
nen zijn. Paul eu Abigail zouden gelukkig
geweest zijn. John Vivian zou tevreden in
don 6choot. van zijn gezin geleefd hebben,
en, door eene vaste hand geleid, zou David
de vreugde van zijn ouders uitgemaakt
hebben.
Helaas, zonder aldat „bot had kunnen
zijn"! hoe geheel andere ware het leven
geweest. Menschen, die door den hemel voor
eik-ander bestemd waren, gingen gescheiden
door het leven, cn de schoonste bloesems
der hoop verwelkten, aangeraakt door den
vergiftigden adeuivaoi den hoogmoed.
Enoch Tree&illiaai verhief zich op zijn
trots, en beschouwde dien als eene deugd.
Hij zag niet in, dat diezelfde trots bet on
geluk. van zijn loven was, en dc zijnen in;
het verderf stortte. En Mary Viviaai waa
even blind al6 hij. Maar de dag zou zeker
komen, waarop beider oogen geopend zou
den worden. Doch wat geeft het of men
de oogen opent als het licht verdwenen is.
Beter is liet niet te zien, dan te zien wan
neer het te laat ie. Maar de waarheid laaft
niet met zich spotten, en indien wij haai;
heden den rug toekecron, dan zal zij ona
morgen dwingen haar in het aangezicht
te zien.
HOOFDSTUK XXXaL
¥e laat.
Hot was in het midden van September,
toen John Vivian het. antwoord van rijn#
vrouw ontving. Het weder was veel koekf
geworden, maar hijzelf gevoelde rich niet
beter. Zijn toestand was integended ver
ergerd. G®.urende veertien dagen had hij
in angstigo spanning naar antwoord uitge
zien, en olke teleurstelling schoen ©en ge
doolte van zijn krachten weg te nemen#
Toen hij zijn brief wegzond was hij vol ver<
trouwen, dat zija voorstel in goede aardt
zou vallen, te meer daar Paul ar zoo zekeir
van scheen.
(Wordt vervolgd^
