Dagblad voor Leiden en Omstreken.
ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
ER KWARTAAL 12.50
ER WEEK 10.19
{ANCO PER POST PER KWARTAAL 12.90
Iste JAARGANG. - WOENSDAG 26 JANUARI 1921 - No. 252
BUREAU: HOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIE-PR4JS
PER GEWONE REGEL 10.22!/*
DES ZATERDAGS 10.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF
KLEINE ADVERTENTIES van hoogstens
30 woorden 50 cent: Zaterdags 75 cent,
bij vooruitbetaling
it nummer bestaat uit twee bladen
e vrijheid onzer scholen.
Van dear heer J. Schaap Hz., Directeur
,n de Qhristelijke Kweekschool te Leiden,
ilvmgen wij, naar aanleiding van ons
lofdartikel van j.l. Zaterdag, het volgend
ill rijven:
Geachte Redactie!
Mag ik zoo vrij zijn vOQr eenige kanltee-
ningen op Uw artikel van Zaterdag: „De
[fijheid bedreigd'1 cenige plaatsruimte te
ragen in Uw blad?
Ik vermoed, dat U het K.B., dat het
verleg" mzalce benoemingen regelt, niet
lider de oogen hebt gehad, maar dat U is
[gegaan op een artikel in den Standaard,
J ider de rubriek Sehoolnieuws.
i Dat artikeltje was niet van de redactie
&n den Standaard afkomstig, maar was
Dor een anonymus ingezonden, althans
j stond boven: „Men schrijft ons".
artikel nu had een paar cardinale
gluten; deze wel in dc eerste plaats, dat
geregeld spreekt van een voor
bracht, door den Inspecteur op te ma
in. Het K. B. spreekt van aanbeve-
ng, wat heel iets anders is. Uit een
oordracht moet benoemd worden,
6 een aanbeveling niet, ook niet uit een
8 (wijzigde aanbeveling.
Daarmee vervallen eigenlijk ook de ver-
j (re conclusies, die de Standaardschrijver
ekt en ook de Uwe, n.1. wat de waarma-
tig in het K. B. van de woorden van den
inister betreft, dat het overleg slechts het
arakter zou hebben van raadpleging.
Ja maar, zegt de heer Men in den
andaard: „Wie echter de practijk van 't
hoolleven kent, weet, dat onze Besturen
«q onderwijzers, althans de hoofden, heel
*raag met het Rijksschooltoezicht goede
willen blijven: men vergeet wel
(ns een van de vele paperassen te zenden,
jen begaat bij de invulling wel eens een
'int. en dus kan zoo'n inspecteur het je
lastig maken! Dus als 't even kan,
loot hij zijn zin maar hebben".
p|lk heb, geachte Redactie, die woorden
n den Standaard mot verontwaardiging ge
lezen en het spijt me, dat U ze zonder com-
nentaar overneemt. Die redeneering gaat
van de gedachte, dat het R. S. T. be-
laat uit mannen, die zoo'n beetje despo-
isme als eenig richtsnoer van hun hande
len nemen; die zich niet laten leiden door
I
ersoncel en de besturen onnauwkeurighe-
en en slordigheden betaald te zetten. Die
(deneering gaat uit van de gedachte, dat
nze besturen en'A'Ooral onze onderwijzers
un overtuiging op zij zetten om een ge-
adig hoofdknikje van Sen Inspecteur te
erkrijgen; dat het menschen zijn, op ad-
linislratief gebied zoo ongeschikt, dat ze
eer op keer fouten begaan en daarom bij
e hooge oomes geregeld in de kleine
teentjes moeten loopen.
Kan „Men" in den Standaard en kan
Uitkijk" in 't Friesch Dagblad (die de
westie nog eens aandikt), er niet in ko
len, dat in den regel tot leden van het
,S.T. benoemd worden mannen van hoog
gaand karakter, mannen, die 't onderwijs
Irenschen te dienen, vooruit te brengen, er
iet goede voor- te zoeken? Kunnen ze zich
liet voorstellen, dat, waar èn Schooltoe-
icht 6n Schoolbestuur beide bedoelen het
nderwijs te bevorderen, beide partijen on-
[fhankelijk van elkaar tot gelijke resulta-
jen komen? Dat dit zelfs zeer dikwijls 't
leval zal zijn? Dat overeenstemming tua-
jchen beide partijen regel zal wezen? Heeft
pifen" zich misschien voorgesteld, dat uit
iet K. B. voortvloeit; dat het Schoolbe-
stuur geen onderzoek instelt naar de sol
licitanten? Of heeft de „vrijheid" misschien
tot dusver hierin bestaan, dat men maar
voor 't vaderland weg benoemde? Wie op
de hoogte is, weet wel beter.
Zeker, er zijn tot dusver wel leden van 't
R.S.T. geweest, die hun bevoegdheid tracht
ten te overschrijden. Ze zullen er wel blij
ven ook. Maar er zijn ook wel besturen ge
weest, die een benoeming maakten tot een
gelegenheid om vrienden of familie een
dienst te bewijzen. Ook die zullen er wel
bleven. Karakterfouten helpt men noch
met wetsartikelen, noch met K. B. de we
reld uit.Verdachtmakende courantenartike
len zijn echter uitermate geschikt om ver
keerde karakters te stijven in hun ver
keerdheid.
Ik geloof, dat we het K. B. kalmpjes moe
ten bekijken. Dat doet niet „Men" in den
Standaard met zijn Rehabeamsbeeldspraak.
Ten opzichte van art. 89, Ge lid, heb ik
dezen zomer op de jaarvergadering van C.
N. S. te Utrecht in mijn referaat over de
taak der Besturen en de nieuwe wet op 't
L. O. gezegd: „Deze bepaling kan inder
daad, gevaarlijk worden voor 't beginsel van
ons Chr. onderwijs. Ze behoeft dat niet
te zijn. Als onze schoolbesturen er maar
goed van doordrongen zijn, dat o v e r 1 e g
geen andere beteekenis kan hebben dan in
't woord ligt opgesloten en dus hoogstens
een advies inhoudt. De beoordeeling
van wat het beginsel onzer scholen eischt
ten opzichte van de onderwijzers is uit den
aard der zaak van liet R.S.T. noch te aan
vaarden noch te verwachten. Dat overigens
het R.S.T., ook het nieuwe, hoog genoeg
staat en zal staan om te verwachten, dat
de adviezen uit technisch oogpunt aan on
ze scholen ten goede kunnen komen, acht
ik buiten kijf'.
Doze meening vond in de vergadering
geen tegenspraak. M.i. wordt door het
nieuwe K. B. de hier aangeduide beteeke
nis van 't woord overleg op geen enkele
manier overschreden. Wel acht'ik de voor
geschreven regeling te bureaucratisch,
maar dat is een andere zaak.
Voor oen actie ter verandering van het
K. B. uit een oogpunt van „vrijheid" zie ik
dus geen reden. Van e»en actie tot veran
dering van de wet voorzie ik weinig vrucht.
Die zou alleen resultaat kunnen hebben,
als we niet alleen Chr. Scholen hadden,
maar ook een Chr. Schoolwezen.
Zoolang we dat niet hebben, maar liever
hopeloos verdeeld blijven, zal geen enkele
regeering er toe kunnen komen te doen,
wat in dit opzicht wensclielijk is.
De heer Schaap legt er "den nadruk op,
dat in het Kon. Besluit sprake is van een
aanbeveling en niet van een voo r-
dracht, en is van meening dat daarme
de de door ons getrokken conclusies ver
vallen.
Wanneer de loop der zaken Is. zooals de
•heer Schaap zich voorstelt, dan is dit on
getwijfeld juist.
Maar de heer Schaap is toch ook van
oordeel, dat de wettelijke oepaling die
overleg met den Inspecteur voorschrijft,
niet noodzakelijk een gevaar voor het
christelijk beginsel van onze scholon b e-
hoeft te zijn, maar het wel kan worden.
Precies onze meening.
En nu is, naar wij vreezen, dit gevaar
niet weinig in de hand gewerkt door het
bewuste Koninklijk Besluit.
Misschien zien .wij de zaken te donker
in.
Maar we zouden tocli onze taak al zeer
slecht verstaan indien we niet tijdig het
klokketouw grepen om op het dreigende
gevaar de aandacht te vestigen.
Laten in 't bijzonder onze schoolbesturen
aan deze zaak hunne volle aandacht schen
ken en bij eventueel© benoemingen niet
vergeten het eigen toezicht te raadplegen.
En worde dan ook verstaan, dat dc
nieuwe lijd met zijn nieuwe verhoudingen
ook aan onze scholen en hare besturen,
nieuwe eischen stelt.
Door zich innerlijk te sterken zullen zij
de gevaren die o.i. niet denkbeeldig zijn, hot
beet kunnen weerstaan.
Intusschen vertrouwen wij dat in de
Kamer dit Kon. Besluit ter sprake zal
worden gebracht en een nadere uitspraak
van den betrokken minister zal worden
uitgelokt.
STADSNIEUWS.
Judas Maccabiius.
Gisterenavond voerde „Con Amore", on
der leiding van haar dirigent, den heer D.
Smink, bovenstaand- oratorium uit. Het
bleek, dat ook in Leiden Handels frissche
muziek nog altijd haar vereerders vindt,
want de stadszaal was bijna geheel bezet.
De Voorzitter, de heer Korenhof, die met
gebed opende, deelde mede, dat een der so
listen, de heer Vam Kempen door ziekte
verhinderd was op: te treden. Zijn plaats
werd ingenomen door den tenor Holthuis.
Do presidentiale voorspelling, dat het pu
bliek zich over dien ruil niet zou beklagen,
werd bewaarheid: We kunnen ons tenmin
ste moeilijk voorstellen, dat de Bloemen-
daalscho zanger zijn Rotterclamsehen col
lega zou hebben overtroffen.
De hoorders zullen van hun gang en hun
geld geen spijt, gehad hebben. En het werk
zelf en de wijze van uitvoering verdienen
allen lof. De dirigent had zijn koor volko
men in de hand, het koor zong met geest
drift en had over 't geheel genomen de
partijen goed onder de knie. Allen eerbied
hebben we voor het klankvolume, dat deze
zangersschare ontwikkelen kan.
Te loven vallen vooral de prestaties van
het koor in No. 15: „Zion, hebt ihr Haupt
empor" en bijzonder van de sopranen in
No. 28: „Singt unserm Gott".
Van de solisten kou de tenor ons
het meest bekoren. Zijn slemgchalto is vol
komen op een zaal als de stadszaal bere
kend, terwijl zijn coloratuurzang bewonde
ring afdwong, vooral in het 16de koor:
„Dank, dank eueh Allen."
Onze stadgenoote Harry v. d. Harst
hield de eer van muzikaal Leiden op: zij
zingt „con amore" en met veel dictie. Het
soepele geluid van Bram van der Stap heeft
ons ook meermalen doen genieten, vooral
in No. 7: „Auf, tapfre Schar."
De pianiste Mevr. Haentjens-Behrend en
de organist, de heer Dirk Smink, kweten
zich, behalve een enkelen misslag van den
laatste, op alleszins loffelijke wijze van hun
taak. _De bloemenhulde, die de pianiste,
evenals de twee vrouwelijke solisten in
ontvangst had te nemen, was dan ook vol
komen verdiend.
Een enkele aanmerking zij ons vergund.
Het Haarlcmsch Stedelijk Orkest, „ver
sterkt door welwillende medewerking van
enkele dames en heeren," kon ons volstrekt
niet bekoren. Het stelde zich te veel op den
voorgrond; kon beschaafder spelen; de
bassen waren vooral in de subtiele gedeel
ten, zooals het eerste koor „Eu'r Ketter,
Freund und Vater ist nicht mehr" te
zwaar; het koper viel, mot name in het
„Chor der Jungfrauen" niet te roemen.
Dan was het geluid van de sopraan-so
liste, behoudens goede momenten, waarvan
we met nadruk noemen passages uit No.
24: „Dann tont der Laut' und Harfe
Klang" en bot duet „Oholder Friede", veel
te ijl. En eindelijk hebben we - wel eens
mooier koordiminuendo's gehoord dan gis
terenavond.
Evenwel: we wenschen den heer Smink
geluk met deze uitvoering. Hij mag ze zich
ongetwijfeld als een succes aanrekenen. We
kunnen het publiek met gerustheid aanbe-
velen een volgenden keer „Con Amore" te
gaan hooren. Geld, voor zoo'n uitvoering
uitgeven, is op interest gezet. X.
Het Leger des Heils in onze Oost-.
Gisterenavond--werd dn de Graanbeurs
vanwege het Leger des Heils een samen
komst gehouden, waarin Kolonel Vlas,
Chef-Secretaris van het Leger -des Heils-in
Nederland, een Le-zing hield over zijn erva
ringen in onze Oost.
Op gebruikelijke wijze, met gebed en
zang, werd het samenzijn geopend.
Txstond werden nu de lichten gedoofd
en begon Kolonel Vlas, aan de hand van
zeer duidelijke lichtbeelden, met zijn ver
telling over zijn reizen in Indië.
- Hoewel spreker betrekkelijk kort, 3 jaar,
in Indië was geweest, heeft hij van Indië
heel wat meer gezien door al zijn reizen,
die hij daar moest maken, dan vélen die
er tien en meer jaren vertoefden.
Zes maal bezocht hij Sumatra, drie maal
werd Lombok doorreisd, een tocht werd ge
maakt dwars door Celebes, terwijl Java
■\ele malen werd doorkruist.
Spr. had er veel schoons gezien. De na-
luurlafereelen zijn in Indië dikwerf zoo
mooi, dat beschrijving van de bekoring, die
daarvan uitgaat, ondoenlijk is.
Maar naast dat schoon© en naast de
pracht is er in Indië ook veel ellende,
wordt er onbeschrijfelijk veel leed gedra
gen.
Het is juist ongeveer 25 jaar geleden dat
het Leger des Heils met zijn werk in Neder-
landsch-Indië bgon. Aanvankelijk was er
aan alle kanten groole tegenstand en zonk
het werk geheel in 't niet. Maar door vol
hardende arbeid en gebed mocht men al
spoedig de eerste vruchten aanschouwen.
En daarbij bleef het niet. Het werk naim na
de eerste jaren aanzienlijk in omvang toe,
zoodat thans het werk van het Leger des
Heils -in Indië een groot terrein beslaat.
Zeer velen zijn gebracht aan de voelen van
Jezus, biddend om genade.
Spreker vertelde aan de Iiand van tal
rijke plaatjes over hetgeen hij daarvan zag.
Langgerekte scharen inlanders stroom
den soms toe om Christenen te worden.
Op één morgen moest hij veertig huwelij
ken inzegenen, en toen lrij dat gedaan had,
bracht men talrijke kinderen, om die op te
dragen.
Maar, aldus spr., indien we de vruchten
zien tegenover de groote macht van het
heidendom, en dc ellende die het nïet zich
brengt, dan gevoelen wij bet zoo dat er
meer moet worden gedaan, meer moet
worden gewerkt voor die ongelukkigen.
Het Leger des Heils werkt niet alleen
onder de inlanders, ook onder de Europee-
sche bevolking van Indië, waaronder zoo
vele diep gezonken menschen gevonden
worden.
Ook het werk onder de militairen, %-de
kolonialen, dient genoemd te worden.
Ontroerende mededoelingen deed spreker
over de melaatsen. Het lijden van deze men
sclien werd aan de hand van enkele plaat
jes getoond. Afgrijselijke verminkingen van
lioofd, voeten en handen. Het lichaam teert
langzaam weg onder de felste pijnen, en
deze ziekte kail zoo tien-lallen van jaren
duren, alvorens dc patiënt den dood vindt.
Enkele kiekjes deden zien hoeveel voor
deze ongehikkigen wordt gedaan om hun
verpoozing te verschaffen.
Ten slotte deed spreker een beroep op
alle aanwezigen of het getoonde en gehoor
de niet aanzet om iets te doen. Er moeten
in Indië meer krachten komen, daar
aan is meer gebrek dan aan geld.
Met het zingen van eenige liederen en
gebed werd de leerzame avond besloten.
Eenige collecten werden gehouden.
De zaal was vrij goed bezet.
Chr. Oranjcvcreeniging.
De Christelijke Oranjevereeniging werd
gisteren verrast met een gift van H.M. de
Koningin van ƒ50 voor den te houden bazar
Er is naar wij vernemen voor dezen ba
zar onder de burgerij van Leiden zeer veel
belangstelling. Er wordt, zoo meldt ons de
secretaris „enthousiast gegeven".
Aan het Zoeklicht.
Leiden, 26 Januari '21.
(Speciaal voor de Jeugd).
Ik was niet van plan, ondanks de vrien
delijke-noodiging van „Een comité-lid", nog
weer op het Millioenplan terug te komen.
Ik mag niet altijd naar éen kant kijken.
Maar nu werd ik vanmorgen verrast met
hel volgende briefje:
Beste mijnheer Observator!
Ik heb in de courant gelezen van het
millioen en Moeder hoeft er van verteld en
nu stuur ik u een kwartje uit mijn spaar
pot. Het is niet veel, maar vele kleintjes
maken een groote, zegt Moeder.
Vele groeten van s
JOHAN.
Johan's Moeder heeft gelijk.
De kleine kruimpjes zijn ook niet te ver
smaden, vooral niet als ze uit kleine mid
delen en door kleine handen zijn bijeenge
bracht.
Daarom, jeugdige lezers en lezeressen,
laat het voorbeeld van Johan ik weet
niet hoe hij nog meer hoet jullie prikke
len om óok iels te doen.
Vraag aan Vader of Moeder verlof éen
greep in de spaarpot te mogen doen. voor
hot prachtige plan, waarvan, naar ik hoop,
in 't bijzonder het opgroeiend geslacht de
vruchten zal plukken.
Maar als de spaarpot nu eens leeg isf
Welnu, dan is er allicht nog ge!egenlr-ff.
om bij een familie-avondje, een verjaardag
of wat dan ook eens een inzameling t/
houden.
Vol verwachting klopt het hart van
OBSERVATOR.
De bazar zal gehouden worden in de
eerste week van April in de groote Stads
zaal.
Da. G. Wisse.
Naar de N. H. Crt. vernam zou gisteravond,
in do Chr. Gcref. Kerk te Apeldoorn een die-
naar des Woords worden beroepen. Hot is in
hooge mate waarschijnlijk, dat het beroep /.al
worden uitgebracht op Ds. G. Wisse van Driow
bergen. Er schijnen redenen aanwezig om aan
to nomen, dat zoo goed als onmiddelijk dit be
roep door Ds. Wisse zal worden aangenomen.
Naar wij vernemen heeft de wethouder Mr.
van der Lip in de verklaring van den heer Dub-
beldeman, voorkomende in het L. D. vau Zater
dag j.l. aanleiding gevonden, de tegen dozen in
gediende klacht in te trekken.
De heer D. heeft nu alvast oen lesje gohad
dat hem waarschijnlijk zal lecren zich in 't ver
volg meer parlementair ten opzichte van zijne
politieke tegeiietaudors uit te laten.
Ds. H. Thomas, lid van. het comité,
verzocht ons te melden dat in de j.l. Zon
dag gehouden collecte in het kerkgebouw
Hooigracht, 2 giften werden gecollccloerd
a 1.voor het noodlijdend Oostenrijk.
Bij Kon. Besluit van 11 dezer, zijn in
gevolge de bepalingen der Woningwet aan
de gemeente Leiden voorschotten toege
kend van ten hoogste ƒ221.500 en van ten
hoogste ƒ880.000, ten behoeve van de var-
■eeniging de Goede Woning aldaar, voor het
verkrijgen van bouwterrein en den bouw
van 156 arbeiderswoningen, 5 winkelhuizen,
1 werkplaats met bovenwoning, 1 badhuis
met 2 bovenwoningen en één pakhuis.
Hedenmorgen werd onderhands aan
besteed het onderhoud der Rijks-onderwijs
gebouwen.
Hierbij werd als volgt ingeschreven:
P. J. Verhoog f 17.028; J. W. Reijneveld
f17.000; D. v. Lith f16.920; A. van Riet
f16.693; Splinter Zn. f16.500; Huurman
f16.555; T. J. Bik f 16.100; A. J. v. d. Poel
f 14.775; Ph. Rosdorf f14525; M. Koert
f 14.490; I. J. Planjer f 14.400; H. I. Sluots
f14.325.
FEUILLETON.
Langs den afgrond.
12)
m Zij was zoozeer verdiept in haar onder-
irerp, dat zij in het geheel niet bemerkte,
oe het gelaat van haar vader hoe langer
o© meer betrok, naarmate zij met haar
erhaal vorderde. Jack luisterde eveneens
tilzwijgend toe, nu en dan ter sluiks een
blik op zijn vader werpende.
Toen zij ophield met spreken, volgde er
pen koele pauze, totdat Mr. Tresillian het
(stilzwijgen verbrak.
„Abigail," sprak hij, „en zijne stem klonk
en onheilspellend, „Abigail ik ben ver-
en'bedroefdik ben verontwaardigd.
Ik had nooit gedacht, dat een kind van mij,
jeene Tresillian, zich zoo ver zou kunnen
jVergeten om zich in gezelschap van een
jtimmermansjongen naar een eenzame plek
iop 'het 6trand te begeven.
!i „Maar vader, ik ben"zoo begon
Abigail hem met verbaasde oogen aanzien-
'de, maar men liet haar niet uitspreken.
„Zwijg!" bulderde Mr. Tresillian. „Ik;
heb uw verhaal gehoord. Ik verlang geen
■^verontschuldigingen, 't Heeft mij nooit
E^aangestaan, dat die kinderen bij ons aam
hui6 genoodigd warden, maar uwe moeder
was er op gesteld. Nu ziet men wat de ge
volgen zijn."
„Enoch", viel zijne vrouw hem in de
rede, „gij enemt de zaak te hoog op. Go-
loof mij daar is niets
„Wees zoo goed en laat mij vrij uitspre
ken in mijn eigen huis", beet hij haar toe.
„Gepast of ongepast, ik verkies, dat er een
eind aan dezen omgang zal komen.
Denkt gij dat ik mijnen kinderen zal toe
staan zich gelijk .te stellen met dat volk?"
„Daarvoor behoeft gij-geen vrees te heb
ben, wat mij betreft, vader," zeide PauLop
verwaanden toon.
't Doet mij genoegen dit van u te hoo
ren," antwoordde Mr. Tresillian met een
gedwongen glimlach. Gij zijt een Tresillian
in merg en been, gij begrijpt uwe positie,
en zult anderen wel doen voelen, waar zij
staan moeten. Maar Abigail i6 helaas geen
Tresillian; zij aard naar hare moeder." V
„Die eene Penhale is," vervolgde deze:
„Ik zeg niets van de Peahales" zeide hij
vergoelijkend. „Het is een oude naam, die
eon goeden klank heeft in het graafschap.
Maar gij zult mij moeten toestemmen, Ruth
dat gij, noch eon uwer familieleden, een
sterk ontwikkeld gevoel van eigenwaarde
hebt. Gij zoudt evengoed een Beel of een
Brown of een Biddy kunnen zijn, wanneer
eten u soms hoorde spreken; en in dit op
zicht heeft Abigail veel van u.
„Abigail is een goed kind," antwoordde
hare moeder.
„Maar zij is onbedachtzaam", hernam
haar vader. „En aan zulk eene dwaasheid,
ais waaraan zij zich heden heeft schuldig
gemaakt, moet voorgoed een eind komen.
Verstaat gij mij, Abigail?"
„Ja, vader."
„Dus weet gij, dat gij in vervolg geen
woord meer met dien Vivian moogt spre-
„Geen woord meer, vader?"
„Neen! En hem niet eens groeten, wan
neer gij het voorkomen kunt. Dat is geen
passend gezelschap voor u. Waar zou het
heen moeten als kinderen van mijnwerkers
zich op één lijn stelden met zoons en doch
ters van rijke pachters?"
„Maar hij is zoo welopgevoed, en hij
beeft zulke goede manieren," waagde Abi
gail hier bedeesd tegen in te brengen.
„Dat verandert niets aan de zaak," luid
de het strenge antwoord. „Ik heb u nu
eenmaal gezegd, (Jat gij niet met hem om
■moogt gaan, en niet met hem moogt spre-,
ken, als ik er niet bij ben, en ik verwacht
dat gij mij gehoorzamen zult. Ga nu naar
uwe kamer."
Met neergeslagen oogen en bevonde lip
pen voldeed Abigail aan dit bevoL Jaok
•volgde haar.
„Afcie," zeide hij, zoodra de deur achter
hen gesloten was,", gij hadt u dit alles kun
nen bnsparen, indien gij naar mijn raad
geluisterd had. Vader is half dol van
•kwaadheid en ik kan hem geen ongelijk go-
ven. Ik begrijp niet, hoe gij er pleizier in
kunt hebben met zoo'n gemeenen jongen
om te gaan."
„Gemeen!" riep Abigail met fonkelende
oogen. „Hij is evenmin gemeen als gij ol
ik. Hij is door en door fatsoenlijk."
,,'t Mocht wat!" antwoordde Jach uit do
hoogte. „Gij praat als een kind. Mij mot
een timmermansjongen te vergelijken!"
„En waarom niet!" vraagde Abigail, tor-
wijl hare oogen vol tranen schoten. „Ik
begrijp niet, waarom het werk van een
pachter eervoller is dan dat. van een tim
merman."
„Dat begrijpt gij niet, omdat gij eon
onnoozel kind. zijt," sprak Jack met min
achting. I
„Het is nu al de tweege maal, .dat-gij mij
een onnoozel kind jnoemt," zeide Abigail
terwijl zij een kleur kreeg van boosheid,
„Hoe zoudt gij het vinden, indien ik u met
dezelfde munt betaalde, en u een wijsneus
noemde!"
Een oogenblik staards hij haar verwon
derd aan; toen zeide hij:
„Abie, ik schaam mij over u. Het wordt
tijd, dat gij naar school gaat om goede
manieren to loeren."
„En ik verbaas mij over u," antwoordde
zij, hem uitdagend aanziende. „Gij vindt ec
rivets in om mij leelijke namen te geven,-
maar wanneer ik hetzelfde doe, dan zijt gij
beleedigd."
„Omdat het leelijk staat voor een rneia-
je," zeide hij.
„En niet voor een jongen? vraagde zij.
„'t Kan mij niet schelen, hoe gij er ovoc
denkt ging zij voort, „maar ik moet u zeg?»
gen, dat ik de mainêr, waarop gij Paul
Vivian behandelt „laag" vindt. Gij zift
altijd goede vrienden geweest. Hij heef!
zich altijd fatsoenlijk gedragen."
„Paul Vivian is een pummel," zei JacU
op sarrenden toon.
Neen, dat is hij niet," riep Abigail hef
tig. Zij was boos, en liet zich niet uit heti
veld slaan.
,,'t Zij hoe 't zij," hernam Jack, „de ouda
heer heeft een eind gemaakt aan dien on
zin, en ik vertrouw, dat gij meer naar hem
zult hooren» dan naar mij."
v (W ordfevervolgd.)!
