Dagblad voor Leiden en Omstreken.
CHE CODRANT
ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
ER KWARTAAL 6 12.50
EIt WEEK10.19
RANCO PER POST PER KWARTAAL 12.90
Iste JAARGANG. - DSNSDAG 25 JANUARI 1921 - No. 251
BUREAU: HOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIE-PRIJS
PER GEWONE REGEL 10.221/1
DES ZATERDAG8 f0.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF
KLEINE ADVERTENTIES van hoogstens
30 woorden 50 cent: Zaterdag9 75 ccol.,
bij vooruitbetaling
Het Vrouwenkiesrecht.
Neen, we gaan thans geen breedvoerige
principieele beschouwing geven over het
1 rouwenkiesrecht.
Het standpunt van de Anti-revolutionaire
artij ie bekend.
Zij wraakt het vrouwenkiesrecht even-
oed als zij het algemeen kiesrecht ai-
eurt.
Maar d i e kwestie is thans niet aan de
rde.
De Overheid heeft voorgeschreven dat
ok de vrouwen aan de 6tembus moeten
erschijnen en uitspreken boe "de gemeen-
0 eraden en de provinciale staten zullen
irrorden samengesteld en wie ons volk in de
1 taten-Generaal zullen vertegenwoordigen,
Voor de wijze waarop wij van dat gege-
LVen recht, van dien opgelegden plicht
0 gebruik maken zijn wij, zijn onze vrouwen
Verantwoordelijk.
In 1922, het volgend jaar dus reeds,
3*vorden onze vrouwen mot de m3nnen ter'
itembus geroepen.
D Zij kunnen dan, zooals sommigen zouden
yenschén, t h u i s b 1 ij v e n en daardoor
t «werken dat Socialisten en Communisten in
Staten-Generaal vrij spel krijgen.
Zij kunnen ook de liberale, de socialisti-
1 schc of de communistische candidaten stem-
en er toe medewerken dat straks ons
land geregeerd wordt door mannen die het
openlijk uitspreken dat Gods Woord en
wet daarbij als richt snoer onbruik-
,Daar is.
Zij hebben het menschelijkerwijze in hare
e hand om de poorten van ons land voor de
revolutie w ij d open te zetten.
v Maar onze vrouwen kunnen ook iets
7jand ers doen.
sZij kunnen onder Gods' zegen medehel-
i pen om de Christelijke meerderheid in de
Staten-Generaal te bestendigen, om de
Ohristelijke regèering "te handhaven en het
s jevolutiegevaar dat ook voor ons land
b 1 ij f t dreigen, af te wenden,
o Wij vertrouwen dat onze vrouwen haar
zullen kennen en doen.
Maar op dat vertrouwen mogen wij niet
rustig inslapen.
En daarom wordt het meer dan tijd dat
ernstig onder de oogen wordt gezien de
yraag op welke wijze wij onze vrouwen op
de haar wachtende taak het bost kunnen
voorbereiden.
V Het Millioen.
Van~vcrschillende zijden wordt ons ge
vraagd of wij niet, evenals de Rotter
dammer dat doet, wekelijks een staat
kunnen publicperen, waaruit blijkt hoever
wij m den kieskring Leiden met de inzame
ling voor het Millioen gevorderd zijn.
Natuurlijk willen wij dat, en wij kunnen
het ook, als de plaatselijke comité's zoo
yriendelijk willen zijn, elke week den stand
van zaken op te geven.
Voor een dergelijke publicatie valt veel,
We zouden haast zeggen alles te zeggen.
Om te beginnen wordt op die wijze de
belangstelling gewekt en gaande gehouden.
Mocht blijken dat sommige comité's met
hun arbeid niet gelukkig zijn dan wordt
daarop als vanzelf de aandacht gevestigd,
en kunnen voor het te laat is, maatregelen
worden genomen om bepaalde streken meer
grondig te bewerken.
En eindelijk zal de vurige actie van den
een, ook den ander prikkelen om niet ach
ter te blijven, maar om het. getaxeerde be
drag royaal bijeen te brengen.
Een edele wedstrijd kan op die wijze wor
den geboren.
Wij ge»en daarom de verschillende comi
té's in overweging- even te meldenle.
welk bedrag moet worden bijeengebracht
en 2o. welk bedrag tot nu toe werd ont
vangen of ingeteekend.
Voor een duidelijk overzicht' van den
stond der zaak, zullen wij dan gaarne zorg
dragen.
V De eerste inzet.
Van den eersten .inzet hapgt ook voor
het welslagen van het Millioen-plan zeer
yeel, zoo niet alles af.
Wordt de zaak bij den aanvang met
kracht aangepakt, is er behoorlijko mede
werking zoodat alle daarvoor in aanmer
king komende gezinnen kunnen worden be
zocht, on van de noodzakelijkheid van het
welslagen van dit plan overtuigd, dan is
mislukking uitgesloten.
Wordt daarentegen de actie slapjes in
gezet, maakt men er zich opz'n best met
het. verzenden, en hot. laten terughalen van
een circulaire af, worden niet alle adres
sen „bewerkt", dan is bet tien tegon één
of de geheele zaak mislukt.
En dan is d i t het groote kwaad, dat de
mogelijkheid om de gemaakte fouten te her
stellen vrijwel is uitgesloten.
Men kan toch niet wanneer de circulaires
eenmaal binnen zijn, opnieuw aan het werk
gaan om de ingeteekende bedragen ver
hoogd te krijgen.
En wanneer eenmaal de zaak half ver
knoeid is, dan zal het ook haast onmoge
lijk zijn, opineuw de machine in beweging
te krijgen, en het gedoofde vuur weer in
gloed te zetten.
Daarom is het van de allergrootste be-
teekenis dat de actie voor het Millioen van
meet af, met groote energie wordt aange
pakt-
Op do Comité's die nu wel overal ge
vormd zijn rust hierbij een zware taak.
Zij mogen niet wachten tot zich geschik
te krachten aanmelden, maar zij moe
ten zezocken, en opsporen zoo noo-
dig.
En wanneer dit gelukt is, dan mag ook
geen middel onbeproefd worden gelaten
om de werkers en werksters, aan te vuren,
aan te moedigen, te bezielen en tot een. on
gekende werkzaamheid te prikkelen.
Gewichtige belangen, laten wij dat niet
vergeten, staan hier op het ©pel.
De man die jarenlang ons partijleven
heeft bestuurd is van ons weggenomen.
Wij moeten vooruit, zonder ihem.
De strijd roept.
En de vijanden- zijn niet verminderd.
De roode groepen zullen het mogelijke
doen om door het voorspiegelen van stof
felijke voordeelen, de halven en zwakken
onder ons afvallig te maken en do gruwe
len van de revolutie oqk over ons land 'uit
te storten.
En de vrijzinnigen van alle gading trach
ten door zooveel mogelijk alle groepen in
één machtigen bond te vereenigen in toe
passing te brengen het spreekwoord dat
eendracht macht maakt.
Daartegen hebben wij ons te sterken met
wapenen die in dezen tijd, nu de strijd veel
zwaardere eischen stelt, bruikbaar zijn.
Het gaat hier om de belangen van land
en volk, het gaat om het heil van onze kin
deren, het gaat om de ëere van onzen God.
Wordt dat begrepen, en zijn in de eerste
plaats de Comité's daarvan overtuigd, dan
zal het ook geen moeite kosten de zaak
van het. Millioen tot een goed ein.de te
brengen.
V Mee aanpakken.
Ja, ja, zoo is het, zegt misschien deze of
gene.
Die Comité's moeten flink aanpakken, de
werkers en werksters moeten hun plicht
doen on wat m ij betreft, als hier een intee-
kcnbiljet wordt bezorgd, dan zal ik'daarop
naar de mate van mijn financieel© draag
kracht inschrijven.
Een loffelijk voornemen ongetwijfeld.
Maar or is een voornemen dat n g'uit-
nemender is.
Hebben wij al eens geïnformeerd of het
comjté wel over voldoende werkkrachten
beschikt?
Weet het Comité dat niet alleen op onze
bijdrage, maar ook op onzen daadwerkelij
ken 6teun kan worden gerekend?
Hebben wij al eens een vergadering be
zocht en daar genoten van anderer geest
drift maar tegelijkertijd ook de andere
broeders en zusters, die misschien al meni
ge teleurstellende ervaring opdeden, met
onze bezieling verwarmd en verkwikt en
gesterkt?
De mogelijkheid bestaat, dat wij dit tot
nu toe verzuimden.
Dat wij rustig bleven toezien terwijl
anderen werkten.
Welnu, dat is een fout die nog hersteld
kan worden.
Vooral in de groot-ere plaatsen mag het
werk niet op enkele schouders worden ge
laden.
Ieder; die ook maar ©enigszins in de gele
genheid is, moet meedoen.
Als straks aan het einde van het jaar
mocht blijken dat door gebrek aan hulp
liet voorgestelde doel niet kon worden be
reikt, dan zou misschien menigeen alles wil
len doen om een anderen uitslag te bewer
ken.
Maar dan is het t e 1 a a t
Daarom n u gedaan, wat men straks
zou willen doen.
Als straks de vijand spot, dat wij wel
mooie woorden weten te spreken maar
dat wij toch als het er op aankomt voor
de zaak des Hoeren bitter weinig willen
doen, laat het dan zoo zijn, dat die spot
ons niet raakt.
En als cr straks aanleiding is om God
te danken voor den geschonken zegen, om
te jubelen over het bereikte resultaat, laten
wij dan mee kunnen jubelen en danken om
dat. ook wij onze schouders gezet hebben
onder dit heerlijke werk.
STADSNIEUWS.
Chi. H. B. S.
Hot bericht over de vergadering van de Chr.
H. B. S. was zoo als do lezers begrepen zullen heb
ben voor een gedeelte aan een ander bericht
aangehaakt.
Wij maken van deze gelegenheid gebruik om
nogmaals op dezo zoo belangrijke vergadering
de aandacht te vestigen.
Jaarfeest der Leidsclte Chr.
Jongensvcreen.
Gisteravond werd in het Wijkgcbouw
„Pniël" (Middelstegracht 00, het Wijkge-
bouw van Ds. Ricmens) het jaarfeest de
zer Ver. (afdeel ing der C. J. V. „Uw Be
waarder1') gevierd.
Om half acht was de groote bovenzaal
geheel gevuld met leden (die enkele
vriendjes mochten meebrengen. afgevaar
digden van andere Vereenigingen, en enr
kele ouderen. Op de gewone wijze werd
geopend en na het welkomstwoord van den
voorzitter werd direct met het afwerken
van het program begonnen.
Een aantal jongens was al weken tevoren
aan het'werk geweest en nu werd er een
aantal werkzaamheden en voordrachten
geleverd, waarnaar allen met groote belang
stelling en groot genoegen luisterden, zoo
dat telkens den jongens een warm applaus
ten deel viel.
Om kwart over negen gingen allen naar
de groote benedenzaal, waar tal van aar
dige .en geestige spelletjes werden gedaan,
wat bij de jongens direct insloeg. Met groo
te belangstelling werd ieder spel van tel
kens 2 jongens, gevolgd; de toeschouwers
hadden nog meer pleizicr dan de twee die
aan de beurt waren! Telkens ging er dan
ook een groot hoera op voor den winnaar.
Zoo kregen allen een beurt bij de spelletjes,
die in groote verscheidenheid gedaan wer
den.
Oüdertusschen was boven alles in orde
gebracht en toen werd door een der voor
zitters een heel mooi, ernstig verhaal ver
teld, aan de hand van prachtige lichtbeel
den. Onder groote spanning volgden de
jongens- dit. Het was een uitstekend idee
om aan het slot van den avond den jongens
een ernstig verhaal te vertellen; op vele
vereenigingen is de volgorde juist anders
om, maar nu b 1 e e f de indruk, die anders
door het vele en aardige direct op den
achtergrond zou zijn geraakt.
Aan het slot van den avond bedankte de
voorzitter o.a. de dames, die voor een kos
telijke tractalie zoo uitstekend hadden ge
zorgd, en ook enkele andere vrienden cler
Yoreeniging, die zoo belangeloos voor een
deel der tractalie hadden gezorgd. Na dank
gebed gingen allen kalm en hoogst voldaan
huiswaarts, ook de ouders, die het
slot van den avond hadden mee
gemaakt om hun jongens af te halen, ze
waren overtuigd geworden: „mijn jongen is
op die Vereeniging thuis, hij heeft het er
goed".
De jongens van 12, 13 en 14 jaar verga
deren 'sZondags; de eene groep in „Pniël"
(3iK—5), de andere in „Phebe", Oude Vest
81 (6%—8), de Jongeliodenvereeniging (14,
15 en 16 jaar) 's Zaterdags 8 uur in „Pniël",
Middelstegracht.
Gelukkig dat in dezen tijd van vakvereen.
en vereen, van neutrale, socialistische en
communistische zijde, er ook goede chris
telijke vereenigingen zijn. Steunt deze dan
ook krachtig! Het is zoo belangrijk: wie
de jeugd heeft, heeft den toekomst! Men
late dc jeugd dan ook niet los juist op den
belangrijksten leeftijd: overgang van school
naar werkplaats, fabriek, kantoor, die
groote overgang in het jongensleven.
Voor de Clir. Geref. Jongelingsvereeniging
„Spreuken 2 vre. 6" hoopt Donderdag a.s. in uo
Chr. Gerf. Kerk, ingang Boomgaardsteeg, Bree-
s tra at op te treden Ds. G. Salomons, van Bus-
euni, mot het onderwerp „De tenten der Lamechs."
Reeds gisterenavond bij do door de Chr.
Zangvereeniging voor Gemengd Koor „Con Atuj-
re" gehouden Generale Repetitie voor haar uit
voering op hedenavond van het Oratorium van
G. F. Handel „Judas Maccabaus" was er veel
belangstelling.
De vereeniging heeft gisteren blijk gegeven,
dat zij het stuk meester is, dank zij vooral «le
energieke leiding van haren directeur.
Het publiek, dat hedenavond ongetwijfeld dc
gehoole Stadszaal zal bezetten, kan het bes to ver
wachten
Men. schrijft ons nog:
In plaats van den heer van Kempen, die door
ongesteldheid gisteren bericht van verhindering
meest zenden, zingt de heer Jos. Holthaus van
'Rotterdam do tenor-soli in Judas Maccabaus, bii
de uflvoeriig van ..Con Amore" op hedenavond
in de Stadszaal.
Het Friescli weekblad It Heitelan huldigt
do nagedachtenis van Prof. Mr. S. J. fockema
Androae. Het herinnert aan zijn groote kennis
van het oude Friesche recht aan zijn liefde voor
Friesland, de Friesche geschiedenis, de Friesche
taal- en let8rkunde. Vacantieweken bracht hij
graag door te Beetsterzwaag, zijn geboortedorp,
en alles wat er op het gebied van de Friesche
taal- en letterkunde m het licht kwam, volgde
hij met gföote nauwgezetheid.
Prof. Fockema Andreao was een medewerker
van It neitelan.
Met ingang van 1 Februari is aan L. O.
Janse, op zijn verzoek, eervol ontslag verleend
als assistent voor do scheikunde aan de Rijks-
Universiteit alhier; voor het tijdvak van 1 Fe
bruari—31 December 1921 benoomd als zooda
nig D. R. Kijk le Leiden.
1 De Minister van Arebid heeft bepaald dat do ze
tel van 't Rijksinstituut voor Pharmaeo-Therapeu*
tisch- Onderzoek te Leiden zal gevestigd worden.
Men meldt ons: In Patrimonium hield
Vrijdag de Chr. Zangvereèniging L. E. D.
A. G. O. H. een onderlinge feestavond.
Men was gezellig bijeen onder afwisseling
van muziek en zang, terwijl ook voordrach-
ten werden gehouden. In een door eenige
leden samengestelde revue werd de geheele
geschiedenis der vereeniging weergegeven.
Het slotstuk was een mooi tableau, waarbij
aan den directeur, den heer J. W. Snel een
zilver horlogo met inscriptie werd aangebo
den.
Het aantal werkloozen bij de gemeentelijke
arbeidsbeurs ingeschreven was Maandag geste
gen tot 570 (Zaterdag 500).
Hiervan waren lo«6e werklieden 99(59), siga
renmakers 130(127), bankwerkers 17(15), schil*
ders 54(52). opperlieden 38(32), grondwerkera
37(35), behangers 12(10) enz.
BINNENLAND.
Commissaris der Koningin.
Bij Kon. Besluit van 22 dezer is met in
gang van 1 Mei benoemd tot commissaris
der Koningin in Zeeland jhr. J. W. Quarlea
van TJfford, griffier der Stoten van Over
ijssel.
Het Bioscoopgevaar.
Wij vernemen, dat het wetsontwerp legen
do zedelijke en maatschappelijke gevaren, -
aan bioscoopvoorstellingen verbonden, de
Kamer zeer spoedig zal bereiken. Tijd.
Tegen de huisindustrie.
Wetsonwerp te wachten.
Het Volk meldt, dat bestuurders van den
Sigarenmakersbond de vorige week een on
derhoud gehad hebben met den directeur-ge
neraal van den arbeid in verband met een
door dien bond gezonden adres aan de re
geering inzake afschaffing van de huis-in
dustrie. Er is aan hen medegedeeld, dat
binnen niet langen tijd een ontwerp van
wet op de huis-industrie het licht zal zien-
Een belangrijke beslissing.
De minister van Landbouw heeft,
meldt dc R o 11 e r d. dezer dagen aan
het Nationaal Zeemansfonds een mededoe-
ling gedaan, welke van groot belang is voor
de weduwen van zeelieden, die door zeeon
gevallen zijn omgekomen.
Deze mededeeling houdt in, daf de nage
laten betrekkingen van schepelingen, die
bij gewone zee-ongevallen gedurende het
tijdvak tusschen het begin van den oorlog
en den dag van inwerkingtreding van do
wijzigingswet der oorlogszoeongevallenwet
1920 zijn omgekomen, alsmede aan hen, die
tengevolgo van deze ongevallen blijvend
geheel of gedeeltelijk ongeschikt lol wer
ken zijn, ondersteuning kan worden ver
leend.
Het vcrleenen van dezen steun zal ge
schieden op de basis der Zeeongevallenwet
1919, door uitbetaling van een rente in
wekelijksche termijnen, ingaande 1 Januari
1920, zoodat over 1920 een bedrag in eens
wordt uitgekeerd.
De uit to keeren bedragen worden ver
minderd: le. met de geregelde uil keerin
gen vanaf 1 Januari 1920 van derden ge
noten; 2e. de rente aan kapitaal, waarvan
redelijker wijze kan worden aangenomen,
dat het op 1 Januari 1920 nog aanwezig
was.
Het Rijk stelt de benoodigde gelden ter
beschikking, die ruim 40.000 zullen be
dragen. Het betreft hier dus personen aan
wie een gewoon zeeongeval is overkomen
tusschen 1 Augustus 1914 en 15 September
1919.
Het bestuur van het Nat. Zeemansfonds
is roeds aan de uitvoering, bezig: Sommige
FEUILLETON.
Langs den afgrond.
11)
„Neen, bet is even goed mijne schuld,"
riep zij. „Gij kunt het niet helpen, dat ik
hier gekomen ben; ik deed het uit eigen
beweging. Maai' Paul, wat gaat gij nu
doen?"
„Ik ga onderzoeken hoe diep het water
is," antwoordde hij, langs de rots naar be
neden klauterende.
„Och doe dat niet! Gij zult stellig ver
drinken!"
„Als ik het niet doe, dan verdrinken wij
allebei."
„Neen, zoo moet gij niet spreken. Laten
wij liever bidden."
„Och Paul, ga toch niet verder", riep zij
weer na eenige oogenblikken. „Ik kan u
1 haast niet meer zien, en wat moet ik dan
J beginnen?"
„Wees maai* gerust Abie, ik voel vasten
grond."
„Maar wat moet ik doen?" vraagde zij.
„Ik ben zooveel kleiner dan gij, ik kan er
onmogelijk door."
„Dat behoeft ook niet, ik zal u wel
i iroogvoets overbrengen. Maar haast u, er
js geen o ogenblik te verliezen."
„Wat moet ik dan doen?"
„Ga op mijn schouder zitten. Kom, dezen
kant uit. Gauw! gauw!"
,,0, ik zal vallen," riep zij ang6tig.
„Neen, gij zult niet vallen, als gij maar
durft.- Zie zoo, houdt u maar aan mijn
haar vast en laat mij niet los."
„Maar ik zal u zoo'n pijn doen."
„Dat doet er niet. toe, trek gerust al mijn
haren uit," antwoordde hij lachend. Trek nu
uw voeten op. Daar gaan wij!" En Paul
waadde moedig door den steeds stijgenden
vloed, terwijl Abigail veilig en droog op
zijn schouder zat.
Gekikkig waren er geen kuilen of galen
in dit gedeelte van het strand, hetgeen de
ergste gevolgen had kunnen hebben. Thans
werd het water bij eiken voetstap ondieper
en na verloop van eenige oogenblikken
stonden zij veilig, en zoover Abigail betrof,
droog op het strand.
Paul was tot aan zijn schouders toe
doornat; maar daar gal hij niet om, hij
had er pleizier in. Het geval was zoo nieuw
en zoo avontuurlijk, dat hij thans, nu alle
gevaar geweken wa, op het punt stand er
hartelijk om te lachen. Hiervan werd hij
echter teruggehouden door het zien van
Abigails ontsteld gezichtje.
„O Paul!" aeide zij, zoodra zij haar voet
op don yasten grond had gezet. Maar on
eens begon hare stem te beven en vulden
hare oogen zich met. tranen.
„Abie, wat scheelt er aan?" riep hij.
„Het gevaar is nu voorbij".
Maar zij kon niet antwoorden. Zij ging
op het droge zand zitten, en het gelaat in
haar zakdoek verbergende, begon zij bitter
te schreien.
Paul stond zwijgend naar haar te kijken,
maar eindelijk sprak hij:
„Kom, Abigail, het had niets te bedui
den. Er was in' 't geheel geen gevaar bij.
Ik had u met gemak kunn-en dragen al
waart gij tweemaal zoo zwaar geweest."
,,'t Zal dadelijk overgaan", klonk het
van achter den zakdoek, en een o ogenblik
later glimlachte zij hem toe door hare tra
nen heen.
„Kijk, Abie," zeido bij, „uw gezicht hoeft
veel van een Aprildag."
„Neen, gij moet mij niet uitlachen," ant
woordde zij nog half schreiend. „Ik weet,
'dat ik heel laf ben geweest, en gij waart
zoo moedig en kalm, Paul."
„Nu lacht gij mij uit," antwoordde hij.
„Neen heusch, Paul, dat doe ik niet,"
sprak zij en vervolgde met grootcn ernst:
„Gij zijt een held, Paul. En ik zal u nooit
vergeten nooit, nooit!"
„Zoo denkt gij er nu over," antwoordde
hij, even ernstig sprekende als zij, „omdat
gij wat zenuwachtig en overspannen zijt,
maar als gij morgen de zaak kalm be
schouwt. zult gij inzien, dat het niets te
beteekenen heeft, wat ik gedaan heb."
„O neen, Paul, daar vergist gij u in."
„Och kom, ik heb een eind door het wa
ter geloopen, dat was alles. Iedereen had
dat kunnen doen. Er was niet het minste
gevaar bij."
„Als gij niet zoo kalm waart geweest,
zouden wij nu nog jammerend op de rots
punt gestaan hebben," hield zij vol.
„Nu Abie, ik zal u maar niet langer te
genspreken," zeide hij. „Gij beziet do din
gen altijd door het vergrootglas der edel-
moedagheid. Dat is nu eenmaal uwe natuur,
daar kunt gij niets aan doen. Ik welde maar
dat cr meer menschen waren zooals gij,
dan zou het vrij wat prettiger zijn op de
wereld."
„Spreek toch niet van edelmoedigheid,"
riep zij, plotseling opspringende. „Ik ben
zoo in mijzelf verdiept, dat ik er in 't ge
heel niet aan denk, dat gij druipnat zijt.
O Paul, als gij ziek wordt en dood gaat,
dan is het niijne schuld."
Tot eenig antwoord begon hij hartelijk
te lachen, en een oogenblik later beklommen
zij het steile pad, dat over de duinen huis
waarts voerde.
Hoewel druipnat en rillend van koude,
gevoelde Paul zich toch gelukkiger dan in
langen tijd het. geval was geweest. Abigail
was vriendelijker voor hem geweest «laa
ooit to voren, en hij had nu de overtuiging
dat, wat er ooit gebeuren mocht, hij altijd
op hare vriendschap zon kunnen, vertrou
wen. Er werd weinig gesproken op den
tocht over de duinen en door >lo lommer
rijke laan, die naar Rose Vallien voerde.
Met een hartelijken handdruk en oen korf!
„goeden dag" namen zij afscheid bij het
hek van Abigails woginn.
Toen hij eenige passen gedaan had. keer
de Paul zich even om. Zij stond hem na to
kijken met een stralend gezichtje en wuifde
hem vriendelijk toe. Wat zag zij er lief
uit, beschenen door het licht der onder
gaande zon. Nog langen tijd daarna zou
haar beeld, gelijk zij daar op dien zomei*
avond stond, hem voor den geest zweven.
Weinig 'dacht hij, dat zij bij een volgen
de ontmoeting als vreemden tegen o vee
elkander zouden staan. Geheel vervuld van
het avontuur van dien middag ging Abigail
naar binnen en deed op baar eenvoudige^
kinderlijke manier oen trouw verslag van
het gebeurde. J
(Wordt vervolgd4