Blad.
Woensdag 12 Januari 1921
1
BINNENLAND.
Uit de Pers.
I1EÏ GEORGANISEERD OVERLEG.
Over het veelbesproken instituut van
iet georganiseerd overleg sChrijft Mr. Mar-
«ihant in liet Vrij/,. Dem. orgffan p.m. het
Het karakter van dit instituut is ten
misverstaan. De vergadering
ÏQfan de commissie voor georganiseerd over-
itipg neemt besluiten bij meerderheid van
jjtemmen. De besluiten worden gepubli
ceerd, en de belanghebbenden beschouwen
°jaarmede de zaak als afgedaan. Regcering-
pi volksvertegenwoordiging van land en'
.Jemeente hebben,, zoo meent men, zich
te gedragen.
Dit is een vergissing. Men is bij de instel-
van deze organen uitgegaan van de ge-
monde gedachte, dat regelingen betreffende
liet personeel niet moeten worden getrof
fen dan nadat het personeel zelf er over is
■tehoord, dus na overleg met het personeel.
)m te voorkomen, dat dit „hooren" van liet
Jersoneel lukraak geschiedt met willekeu-
•ig aangewezen leden van het personeel,
Btfeeft men het overleg „georganiseerd", dat
rXü zeggen: men heeft waarborgen gescha
leden, opdat alle elementen en richtingen on-
r.Jer het personeel zich kunnen uitspreken,
"pat is alles.
Daarom is èn het nemen van besluiten
/foor deze organen èn het streven, daaruit
'Voortvloeiende, naar evenredige vertegen-
Groordiging der verschillende organisaties,
haar aantal leden gegrond, een onding.
ue bedoeling is nooit geweest, en de bedoe-
kan niet zijn, dat het personeel met
*er tegen woord igers van de regeering voor
üehzelf regelingen v&ststelt. Het resultaat
aS[an het overleg behoort slechts te zijn, dat
regeering nauwkeurig voor zich ziet,
.Jwat de wenschen en inzichten van het per
soneel zijn, opdat zij bij het vaststellen der
alfegeling daarmede rekening zou houden.
het georganiseerd overleg in het
van hesluiten waardoor de regeering
in volksvertegenwoordiging worden vast
gelegd, dan legt men bevoegdheden in han-
van niet verantwoordelijke personen,
pie ons staatsrecht daaraan ten eenenmale
laat.
;e| ECONOMISCHE VOORLICHTING.
H De neerstrijkende economische crisis
aiegt de „N e d e r 1 a n d e r", zal ons met
groote klaarheid toonen, wat noodlottige
"gevolgen het brengt aan een volk, wan-
Sneer het economisch niet ingelicht is of
gevoed niet makkelijk-verteerbare leuzen.
I Werkloosheid, goederen-voorraad, on-
dereonsumptie; gebrek aan goederen en
fabrieken het is alles even
of tegenstrijdig.
F- En een opklaring van het economisch
wordt niet gezien.
(j Over het algemeen hebben we econo
weinig gestudeerd. Intusschen heeft
tnéeu man éen doorzichtige economische op
lossing geboden, die gepopulariseerd kon
gorden, omdat zij zoo doorzichtig is al
;j!is zij dan ook onjuist, omdat zij zoo een
voudig is.
Wij denken natuurlijk aan Marx en aan
hetgeen hij ons geleerd heeft over kapitaal
jen kapitalisme en meerwaarde en onderne-
perswinst.
Twee dingen vooral sluipen sindsdien on-
jverhoeds en ongemerkt in veler denken
fond. Eencrzijds, dat de arbeiders werken
de kapitalisten; andererzijds, dat er
shij die kapitalisten „geld genoeg zit". Het
d gevolg van het eerste is het gegeven het
i, onzuivere uitgangspunt volkomen begrijpe
lijk gevoel, dat men dwaas is door zich
FEUILLETON.
Hebt elkander lief.
16)
Hij kreeg geen antwoord, maar do aan
scherp opmerken gewone blik van den
arts zag, hoe het trilde in het door de
zon verbrande gezicht van den boer.
„Ik ken Karow
'9 „O, al6 u een goed woord voor me wilde
doen, dokter 1
Al6 ik maar tijd had
„.Neen, Mesow, dat helpt niets. Ik wil
|j wat beters. Laat me je bankier zijn. Ik geef
je het geld, en je geeft het me temg, als
nu, als de dennetjes, die vandaag go-
plant zijn, zoo hoog zijn als mijn grijze
ri hoofd." Hij lachtte.
l „Ik bedoel, dat het don tijd heeft, zon-
,aj fter dat we iets bepaalds vaststellen. Stil,
^til, mannetje, waarom bedanken? Ik zou
•toch wel een treurig exemplaar van een
j i Christenmensch wezen een, die de lief-
1 depreek van dezen zaligen predikant in 't
-geheel niet begrepen had, als ik mijn goud-
cl] stukken liet liggen en toeliet, dat gij van
huis en hof gedreven werd. Ik heb kind
j- noch kraai in de wereld, waarvoor ik spa-
ij ren kan.
Laat me dus mijn zin hebben. Ik wil ook
A eens 't genoegen hebben, iets goeds té
ai doen. Daartoe zijn we immers op de we-
:reld om elkaar lief f© hebben. Mijn oude
3 vriend heeft het op den kansel gezegd; gij
7j -hebt het immers gehoord."
j, - Om allen dank af te weren, liep -hij snel
;jj -naar buiten en riep met zeldzaam barsche
ri stem, om de weekheid, die hem overkwam
niet. te verraden:
'*j „Kaatje, luie Kaatje, zul je den ouden
cl dokter niet zoo lang laten wachten! Ho,
na omgekeerd is het. Dokter heeft Kaatje la-
wachten en zit al in de koets! Nu des
j t .beter,"
met kracht aan den arbeid te wijden; het
tweede vertroebeü iedere kwostio van loon-
bepaling of belastingregeling.
De grondfout onder al die meeningen
schijnt ons het gebrek aan inzicht, welk
een belangrijke economische functie het
kapitaal in het productie-proces vervult;
een functie ten bate van het geheel en van
allen, zeker niet ten bate van enkele onder
nemers alleen. Het zou noodig wezen, dat
men algemeen inzag, hoe noodig het kapi
taal is en blijft,afgedacht van den specialen
vorm der onderneming; noodig dus ook
in een gesocialiseerd bedfijf.
Met dit inzicht zou de eenstemmigheid
nog niet verkregen zijn en zouden de vra
gen inzake de belasting, socialisatie, loon
niet opgelost1 wezen. Maar er was voor 1t
minst een basis gelegd, waarop men saam
kon recleneei'en en 'pogen kon elkander te
verstaan zonder dat onophoudelijk de ge
dachte zich opdringt, dat het gesprek mis
lukt door dubbelzinnige woorden en verge
ten feiten.
Economisch inzicht, dat op zichzelf nog
„neutraal" zou laten en geen beslissing zou
geven over actueele punten.
Nog iets anders zou gewonnen worden
naast de mogelijkheid van overleg. Het zou
de mogelijkheid wezen van toewijding aan
den arbeid, omdat onder individualisme en
socialisme béide de arbeid ten slotte een
arbeid is aan het volksdeel en waarlijk niet
enkel ten bate van een kleinen kring be
voorrechten.
Wie kan met toewijding werken voor een
ander enkeling? Maar ook: wie kan deze
toewijding weigeren, zoo hij via den enke
ling de gemeenschap dient?
WIJ ZIJN GEEN BOLSJEWIEKEN.
Heftig is de gramschap van de officieole
sociaal-democraten tegen de bolsjewieken,
en zij zeggen diep te verachten de strjjdme-
thodes van Wijnkoop etc.
Onze „Rotterdammer" is echter van oor
deel dat die gramschap misplaatst is en
'onecht die verontwaardiging, want de
bolsjewieken voeren con
sequent door hetgeen de
S. D. A. P.-e rs leerden.
Wil men een bewijs van de geraffineerde
ophitsing, in het sociaal-democratisch
kamp aangetroffen, dan _^leze men deze
weerzinwekkende passage uit een Oude-
jaars-hoofdartikel in het „Volk".
„En de arbeidersklasse? Als altijd de At
las, die de aarde op hdér schouderen dra
gen moet. In den oorlog honger en duurte.
Toen het grijpen naar haar éénige wapen
van verweer: de loonstrijd. En 't gelukte,
want er was een stuk macht vergaard. En
bij èlken gulden, die de koopkracht der ar
beiders versterkte, de haat-grijns hunner
meesters om dat volk, dat tegenwoordig
idles hebben moest. Maar de duurte klom
altijd weer boven de loonsverhooging. En
de armoe bleef dezelfde. Tot er een daling
kwam der prijzen, in 't verschiet althans,
•en de arbeiders oploefden in dat verlossen
de vooruitzichtMaar- vóór er de prijsda
ling was, lcwam die vloek, waarmee het
proletariaat het gelag betaalt voor de zon
den der bezitters: de werkloosheid. En daar
staan nu de zwetsers, die vloekten tegen de
arbeiders, omdat zij niet meer willen wer
ken er is geen werk. Het kapitalisme, dat
slavernij eischt, kan zelfs geen werkgele
genheid garandeeren. Het geneesmiddel?
Loonsvermindering? Als dan straks de prij
zen inderdaad mochten dalen, zal de koop
kracht althans zóo tijdig zijn verminderd,
dat de proletarische onmacht des levens
op het behoorlijke peil blijft.
Dat is de intree van 1921. En zegt gij: bij
dat vooruitzicht is één redding slechts mo
gelijk, en dat is: ordening, systeem in voort
brenging en verdeeling, socialisatie
Dèin barst de bende los der chaos-schep-
pers, die de wereld, zichzelf, ons allen heb
ben te gronde gericht. Zij honen en smalen
en krijten:Géén gevaarlijke proefnemingen,
géén onbezonnen stelsels zonder ervaring,
neen, rust, orde.... En mocht het moege-
tergde volk balsturig worden, dan Burger
wacht, Vrijwillige Landstorm, Anti-Revo-
lutie-recbtspleging. En op de achterhand
Vlug stapte hij het erf over, om de
straat te bereiken, waar Katriena van
haar dochtertje afscheid nam. Hij steeg op
den bok en de jongens liepen nog een stuk
naast het rijtuig mee.
De boer en zijn vrouw stonden aan de
•heg en zagen het wuivende en knikkende
meisje na: Katriena's oogen stonden vol
tranen ach, die kwamen tegenwoordig
zoo dikwijls 'maar bij Hendrik kon op
het oogenblik geen verdriet in de ziel op
komen.
„Katriena, tve hebben het gold," riep hij
in de hoogste opwinding; toen pprong in
eens over de tamelijke hoog© heg, jaagde
de jongens na, palet© ze beet, hief eerst
den een, en daarna den ander in de hoogte,
rende temg, sprong weer over de heg en
stond weer naast haar, eer ze nog begre
pen had', wat hij bedoeld had.
Hij legde zijn arm om haar schouder en
zag haar in de oogen; toen straalde de
vreugde, die in de zijne schitterde, ook in
de hare over en ze wist, dat het waar
•moest zijn, dat huis en hof gered waren.
„Katriena, Katriena, Katriena!" riep
hij, iedere keer meer kracht en vollen
klank in den geliefden naam leggend, als
of daarin het best de volheid van geluk
uit zijn hart kon overetroomen.
„We houden het huis. Dokter Walther
geeft het geld": „God zij geloofd!" klonk
het van haar lippen met denzelfden gloed,
waarin ede Hendrik zooeven haar naam
had geroepen. „God zij geloofd, die ons
heeft geholpen."
Ze waren samen naar het huis toegeloo-
pen en stonden voor de deur onder den
noteboom.
„Ja", zei hij, „en denk eens, dat de dok
ter het doet, omdat de dominé in zijn laat
ste preek gezegd heeft, dat we elkander
lief zouden hebben, Katriena", en hij
vatte haar beide handen, terwijl zijn go-
zicht ernstig werd, „juist dio preek, toen
de „democratie", met hare nieuwe prieste
ressen, de domgehouden vrouwen uit de
bewalmde keukentjes der kleine huisjes,
die Gode. getrouw blijven, ook als de man
vervalt aan den socialistischen Satan, die
in de hel hiérvoormaals de roode vlammen
stookt
Zal dén, in zulk een oogenblik. de arbei
dersklasse kamp geven, haar strijdlichamen
verzwakken en neerzitten bij de pakken?"
Na deze revolutionaire tirade, laat dan
de Volksredactie deze merkwaardige zin
snede volgen: „O, zeker, wij zijn geen
bolsjewieken.
Die toevoeging is ongetwijfeld verrassend
en allerminst overbodig.
Mr. Troelslra alsdichter!
Nu snappen wij het. Tot dusver was het
ons nooit zeer duidelijk, hoe een man als
Mr. Troelstra, die vaak over ingewikkelde
vraagstukken verstandig kan redeneeren
vooral als hij met Schaper polemiseert
soms dwaasheden uithaalt gelijk in Novem
ber 1918. Maar nu brengt" Cam. Huysmans,
de secretaris der Tweede Internationale,
die den leider der S.D.AJP. vaak aan 't
werk heeft gezien, ons de oplossing van
het raadsel. Het geheim zit hierin: Mr.
Troelstra is een... Poëet! Geen dichter naar
den aard van Vondel; neen een poëét,
dat wil zeggen: een van die onevenwich
tige geesten, die af en toe van die dwaze
invallen krijgen, zich zat praten aan hun
eigen woorden en de onzinnigste theoriëen
er uitflappen, omdat zij hun „scheppings
drang" niet weten te stuiten...
In „Le Peuple", het hoofdorgaan der
Belgische socialisten, geeft Cam. Huysmans
enkele nieuwjaarsbeschouwingen en
schrijft onder meer over de geweldige ont
wrichting onder de intellectueele krachten,
welke, evenals de ontwrichting op econo
misch gebied, door den oorlog werd ver
oorzaakt.
De secretaris der Tweede Internationale
vertelt, dat hij tegenwoordig vaak men-
schen ontmoet, die van het eene uiterste
in het andere vallen; vandaag zijn het con-
servateurs en morgen bolsjewisten.
„De kruidenier op den hoek, die geen
geschikte woning vindt," schrijft Huys
mans, „zal vandaag medegaan met mr.
Woeste, den katholieken minister van Sta
te, en morgen met Lenin
Verder geeft Huysmans eenige voorbeel
den van politieke mannen: „In Holland
hooren wij onzen kameraad Troelstra
gematigd als hij was, maar op sommige
oogenblikken een poëet zijn afschuw
uitspreken voor de ministerieele politiek
van de Belgische Arbeiderspartij (zie zijne
rede van Kerstdag)".
Mr. Troelstra, de groote leider der S. D.
A. P., wordt dus door den secretaris der
Tweede Internationale in één adem ge
noemd met een ontevreden kruidnier en
geclasseerd onder de onevenwichtige gees
ten, die van het eene uiterste in het andere
vallen.
Van je - vrienden„Tijd".
De Rijkskolendistributie.
Naar aanleiding van een bericht, volgens
hetwelk de Commissie van Advies inzake
de Rijkskolendistributie den Minister van
Landbouw heeft verzocht, zoo spoedig mo
gelijk de Rijkskolendistributie op te hef
fen, omdat het,.waar de kolenpxijzen steeds
dalen, onmogelijk is, verder op denzelfden
voet voort .te gaan, wordt van bevoegde
zijde in herinnering gebracht, dat reeds be
paald is, dat de huisbrandvoorzieuing met- 1
April zal worden beëindigd. Wat de werk
zaamheden aangaat van het Centraal Ver-
rekenk-antoor van brandstoffen, moet niet
vergeten worden, dat dit een naamlooze
vennootschap is, die door de industrie is
opgericht met een kapitaal van 120.000.
Uit den aard der zaak was echter dit ka
pitaal bij- verre na niet toereikend voor de
groote voorraden steenkolen, welke de ven
nootschap bij voortduring te barer beschik-
ik zoo in opstand was tegen God, waar
voor Hrj mij had kunnen straffen die
helpt ons nu. „Ja, ja viel hij zichzelf
in de rede met nog hooger ontroering: Hij
is toch goed. Hij heeft den dokter en den
buren in 't hart gegeven, ons te helpen."
Hij trok zijn vrouw in huis. Op den
drempel wierp hij, precies als een kleine
jongen, die vrolijk is, zijn pet in de lucht,
en riep:
„We blijven hier, hoera!"
In de kamer trok hij ze naar zich toe,
omvatte ze en danste met haar om de ta
fel. De jongens kwamen de kamer binnen
en zetten den mond wijd open van verbar
zing; toen dansten ze mee.
Toen de stormachtige vreugde wat uit
geraasd was, helderde de boer den vragen-
den knapen alles op nu de zorgen ver
dwenen en het hart licht was, kon hij er
immers van spreken; daarop trad -hij naar
Katriena, die bij het raam was gaan zit
ten en de droge blaadjes van baat gera
niums en resida'6 plukte.
„Moeder", zei hij ernstig, „we hebben
in ons gebrek nooit er aan gedacht, dat
anderen in nood en kommer zaten."
„Maar van nu aan zullen we het doen,
niet waar?" „Ja, ik geloof, dat we het nu
wel geleerd hebben. Maar kom nu, ik haal
den Bijbel."
Wat vlug sprong do moede Katriena op
om de zeventrap onder de kast in den
muur te zetten.
Maar eer haar man er nog opstijgen
kon, zagen, ze een boerenwagen het erf
oprijden, beladen mot planken van allerlei
soort, en Borne, de timmermansbaas,
sprong er af.
De knapen waren roeds naar buiten ge
sprongen en riepen: ^Vader, vader, het
zijn sluizen", en daar trad. de timmerman
met zijn bleek, verstandig, fijnbesneden
gezicht, binnen en zei:
„Gegroet, beer Mesow. Neem me niet
king moest hebben, zoodot- zij vele millioe-
nen heeft opgenomen in 's Rijks schatkist.
Wanneer dus deze vennootschap tot liqui
datie overgaat, -kan dit niet anders ge
schieden dan in gemeenschappelijk over
leg met .den Staat, 't Zal dan. wellicht blij
kens dat er een aanmerkelijk verlies ds, m
welk geval een leening met den Staat zal
moeten worden getroffen. Veel zal afhan
gen van de vraag, tegen welken prijs de
vennootschap haar nog aanwezige voorra
den van de hand zal weten te zetten. Een
feit sehijnt te zijn, dat (terwijl het C. B. V.
in 't begin van 't vorig jaar no.g een vrij
■belangrijike reserve had, deze thans reeds
tengevolge van de daling van de ikolen-
prijzen geheel verdwenen as. In ieder geval
is de zaak vrij gecompliceerd en zal liet tijd
stip van opheffing van het C. B. V. afhan
gen van hot resultaat van het overleg, dat
over die aangelegenheid sinds ©énigen tijd
tusschen genoemde vennootschap en den
Minister van Landbouw gaande is.
Economische Bond.
De Economische Bond houdt Zaterdag te
's-Gravenhage een algemeen® ledenverga
dering ter bespreking van het voorstel van
het hoofdbestuur tot het verleenen van
machtiging voor het toetreden van clen
Bond tot een nieuw te vormen partij op
den grondslag -fcan het .ter kennis van. de
leden gebrachte ontwerp-program.
KERK EN SCHOOL.
Professoren in dc theologie.
In zijn „Stemmen voor Waarheid en
Vrede" besluit dr. A. W. Bronsveld in dë
Kroniek een herdenking van wijlen den
hoogleeraar Daubanton met de volgende
opmerking:
Van harte hopen wij, dat de opvolger
van Dr. Daubanton als kerkelijk hoog
leeraar iemand wezen zal, die al zijn krach
ten besteedt aan de vervulling van het zeer
moeiclijk ambt, dat hem zal worden toe
vertrouwd. De toestand, waarin op het
oogenblik de godgeleerde faculteit te
Utrecht verkeert, maakt de geheele toe
wijding der Kerkelijke hoogleeraren dub
bel gewenscht. Van de vijf Staatsprofesso-
ren in de theologie alhier wonen er drie
buiten Utrecht, respectievelijk te Huis ter
Heide, Driebergen en Zeist. Een van hen
is dit jaar door krankheid buiten staat
onderwijs te geven; een deel van zijn les
sen wordt waargenomen door een ambtge
noot. Prof. Daubanton moest na de groote
vacantie afzien van 't college-geven, 't Is
dus voor de nu studeerenden in menig op
zicht een schrale tijd. Breke er weldra en
aera aan, waarin de zeven hoogleeraren in
woners van Utrecht zijn, die met volle
kracht hun gewichtige laak vervullen kun
nen.
Kcrkeraaclsvcrgaderingen.
In de Kerkelijke Courant bespreekt Ds.
van Leeuwen van Lisse een betere inrich
ting der classicale vergaderingen. Thans
wordt een groot deel van den tijd in beslag
genomen door vervelende stemmingen en
wijdloopiga behandeling van ingekomen
stukken.
Niet alleen op classicale vergaderingen
gaat een groot deel der vergadering heen
niet bespreking van gedrukte stukken, ook
kerkeraden weten daarvan mee te spreken.
'k Heb eens gehoord van een kerkeraad,
waar de lï cents-sprekers de ingezon
den gedrukte stukken gemiddeld 1 1*
uur in beslag namen op elke vergadering.
De voorzitter las ze een voor een voor, en
gaf na lezing van elk stuk gelegenheid tot
bespreking, waarvan gewoonlijk druk ge
bruik werd gemaakt. Belangrijke zaken
werden daardoor aan 't. eind der vergade
ring soms gejaagd afgedaan.
Mij dunkt, dat 't heel wat eenvoudiger
kan. Of lievei', ik wéét het uit eigen erva
ring.
Al de „bedelbrieven", en dat zijn nage
noeg alle ingekomen stukken bij onze ker
keraden, want men kent *Öe mildheid der
broederen werden door den kerkeraad,
kwalijk, ik breng u hier wat planken en
een paar sluisdeuren, die ge zult kunnen
gebruiken, als ge de Haldenbeek wilt af
leiden en uw bouwland in weide wilt ver
anderen."
„Maar hoe komt ge daartoe, baas Bor
ne?" riep de boer van Haldenhoeve, min
of meer verward. „Och, een kleinigheid. Ge
woet, dat van den boer van Lindenhoeve
't vorige jaar een paar boomen zijn omge
waaid en die was nu bang, dat 'het hout
zou bederven, als 't niet verwerkt werd.
Hij wil 't graag kwijt en is u dankbaar,
als ge 't neemt en heeft mij gevraagd, of
ge hem dat pleizier zoudt willen doen. Nu,
toen heb ik het maar dadelijk in orde ge
bracht, dan kan het bouwen aan de slui
zen op den goeden tijd beginnen".
„Maar Borhe", begon Mesow, „ik heb
zooveel weldaden in dezen zwaren tijd van
mijn vrienden en buren aangenomen, ik
neem ook deze nog aan met warmen dank,
maar zeg nu ook aan allen, dat het ge
noeg is, anders zou ik door vreugde wor
den terneergedrukt. Onlangs zei ik tot
den boer van Ebersbach, dat ik niets meer
te verliezen had. Nu zeg ik met diepe be
schaming, dat ik niet6 meer te wen6chon
heb. Gij hebt mij meer gegeven, dan ik
eerst had." Er hij 6chudde den timmerman
beide hander. De Heere heeft het gedaan:
Hij geeft b .en bidden en denken, als men
Hem aam ept.
„Jage- mij is Hij nog meer goeddoen
de gew.est. Ik heb Hem in 't geheel niet
aangeroepen, ben dadelijk, toen do nood
begon, wanhopig geworden en heb Hem
verlaten. Ja, Borne, ik heb den Bijbel weg
gestopt, om hem nooit meer te zien. Wilt
ge nu zien, dat ik hem weer voor den dag
haal? Vlug steeg hij de kleino ladder op,
eloot het deurtje van de kast" open en droeg
met eerbiedige beweging de beide boeken
naar de tafel.
Daar -zat nu Katriena naast, 'hem, de
dien ik bedoel in handen gesteld van een
commissie van twee broeders. Dringende
zaken brachten deze broeders op de vol
gende vergadering aan de orde. Maar al
het andere bleef bewaard, tot op de laatst©
kerkeraadsvergadering de commissie kwam
met een voorstel, om de opbrengst der
„collecte voor verschillende doeiemden" te
verdeelen. Na meer of minder bespreking N
werd deze verdeeling al dan niet gewijzigd
door den kerkeraad vastgesteld en de gel
den door de commissie verzonden.
Bedoelde kerkeraad vergaderde gewoon
lijk é'2 uur. Om de twee weken. Maar dat
kwam, omdat hij niet alles zelf wilde doen,
doch practisch genoeg was, om het nut van
arboidsverdeeling in te zien.
Gercf. Kweekschool voor Vroedvrouwen.
Dr. D. Schermers van Zeist, heeft in „Re-
fajah", Chr. maandblad voor Ziekenverple
ging, gewezen op de wenschelijkheid om in
de toekomst ook een Geref. Kweekschool
voor "Vroedvrouwen op het program van
actie te plaatsen. Op de Rijkskweekscholen
waar jonge meisjes van 21 tot 26 jaar uit
verschillende kringen bij elkander gebracht
worden, zijn er geestelijke omgarigsgevaren.
Maar ook de geest van liet-onderwijs, die
„neutraal" heet, is meermalen met de
Christelijke levensopvattingen in strijd.Aan
Amsterdam wordt als plaats van vestiging
van een Geref. Kweekschool voor Vroed
vrouwen de voorkeur gegeven, omdat zij
dan „bovendien mettertijd nog..goede dien
sten zou kunnen bewijzen voor de uitbrei
ding van de Medische Faculteit aan do
Vrije Universiteit".
Prof. N. C. Grotendorst, f
Prof. N. C. Grotendorst, oud-hoofd van
onderwijs aan de Kon. Mil. Academie, ia
overleden.
Een spoorbrug van ruim 2 1/2 kilometer.
Gedurende den oorlog heeft men in Rusland
een spoorbrug gebouwd, welke niet alleen wegens
baar groote lengte van 2561 meter en de groote
terreinmoeilijkbe-den tijdens den bouw ondervon
den de aandacht verdient, doch, omdat ze den
afstand tusschen Moskou en Tcbolabinsk, het be
ginpunt van den transsiberischen spoorweg, in
belangrijke mate verkort, ook van belang is uit
een oogpunt van internationaal spoorwegverkeer.
De brug is gebouwd bij Simbirsk over de Wol-
ga en zal oen veel Zuidelijker gelogen oude en
zwakke brug over die rivier bij Batraki vervan*
gen. Een belangrijke verkorting van hot spoor-t
wcgtraject wordt hierdoor tot stand gebracht,
terwijl do nieuwe brug is ingericht voor do te
genwoordige zware locomotieven van het transsi-
boriscli spoorwegnet.
Tot nu toe hadden twee spoorwegmaatschap
pijen, de Moskou-Kaean en do Wolga-Bougoalwa
hun oindpnnt op een der beide oevers van de
Wolga; de verbinding tusschen deze twee stati
ons word tot stand gebracht door oen pontveer,
hetgeen bij grooten waterafvoer en ijsgang tot
groote moeilijkheden en veel oponthoud aanleiding
gaf. Do brug bestaat uit spanningen van 158.40
motor oik, en is in details beschreven in do Gé
nie Civil No. 22.
De kosten van het werk bedroegen 40 millioen
franc. Tijdens den bouw hebben zich zware aard-
schuivingen voorgedaan, als' gevolg van hot in*-
dringen van water in het zandliohaam van den
spoorwegdijk, waaruit blijkt dat zich in Rusland
een zelfde verzakking heeft voorgedaan als in
Nederland bij Weesp; in Rusland, waar de aard-
schuiving ziqh uitstrekt over een lengte van 700
M. werd echter alleen materioele schado aange
richt.
Zoodra in Rusland meer rustige tijden op po
litiek en enconomisch gebied zullen zijn aange
broken, hoopt men het spoorwegnet to voltooien.
Een snel vervoer van landbouwproducten uit. Zuid-
Oost en Zftid-Rusland en een exploitatie der rijke
mijnen in den Oeral zal daardoor mogelijk go-
maakt worden. Ook katoen uit Turkestan en
Boukhasa hoopt men hiermede naar de West-
Europeesche markten te brengen.
De spoorbrug en het spoorwegnet waarin dio
brug zich bevindt, zijn dus niot alleen van plaat*
selijk belang, ze zijn yan groote beteekenis voor
geheel Rusland en voor West-Europa.
klein© Hendrik klom juichend op zijn
knie, Karei ging vlak bij hem staan en de
huisvriend zat met diep bewogen trek op
het gelaat tegenover hem en dacht: Alzoo
heeft onze Pastor gelijk! Door wat vrien
delijkheid te toonen, door een paar kleine
liefdediensten te bewijzen i6 een man van
de dwaling zijns wegs teruggebracht! God
zij geloofd, dat allen gewillig waren en
niemand achterbleef."
Katriena dacht ongeveer 't zelfde, toen
zij hare 'handen vouwde: „Gij hebt het in
orde gebracht, Heere onze God en hebt
door de vriendschap der menschen ook den
laat sten boei van zijn hart losgemaakt. Uw
naam zij gedankt."
En nu had Mesow den tekst gevonden,
dien hij lezen wilde, hij hield er den vin
ger bij, om hem niet uit het oog te verlie
zen en zeide: „Om te blijven gedenken, dat
ik zoo weinig vertrouwen had en hoo God
mij door de hulpvaardige hand mijner me-
demenschen uit den nood redde, in plaats
van mij te straffen, zal ik hier voor in de
familiekroniek de spreuken schrijven, die
over de liefde handelen, en terwijl we ze
uitzoeken, zal het Woord Gods ons des te
dierbaarder worden."
„1 Cor. 13," ried Katriena.
„1 Johannes 4, vers 7 en 8 en 9 en
en 20 sproken alle van de liefdo" zei Karei
trots oh, dat hij er ook wat van wi6t.
„De geheele brief van Johannes is een
hooglied der- naastenliefde, zei Meester
Borne en de vermaning, die de grijze apos
tel van Patmos uitzond, heeft door do we
reld weerklonken, zooals de oproep van
onzen overleden predikant door bet. doip
gegaan is en overal weerklank gevonden
heeft: „Kinderkens, hebt elkander lief."
„Ja," zei Hendrik Me6ow, „eindelijk ook
bij mij."
EINDE.
