Dagblad voor Leiden en Omstreken.
ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
PER KWARTAAL f2.50
PER WEEK 10.10
FRANCO PER POST PER KWARTAAL f2.90
ste JAARGANG.
DINSDAG 4 OCTOBER 1920.
No. 157
BUREAU: HOOIGRACHT 35
LEIDEN.
TELEFOON INT. 1278
De loonen in overheidsdienst.
Dg sociaal-democratische wethouder van
Amsterdam, De Miranda publiceert in De
Socialistische Gid6 eenige beschouwingen
over het loonvraagstuk in overheidsdienst,
die waard zijn daarop de aandacht te ves
tigen.
Overtuigend blijkt hieruit toch hoe de
Socialisten, die een verantwoordelijke, posi
tie innemen, gevoelen dat zij met hun poli
tiek van „het hoogste bod" op den verkeer
den weg zijn.
Dat de zaken in het honderd moeten loo-
pen.
Daarom brengt de heer De Miranda on
der de aandacht van zijne parlijgenooten,
dat in den strijd der arbeidersklasse geen
«ogenblik het verband tusschen loon, praes-
tatie, prijs en productie uit het oog mag
worden verloren.
Wordt dit wel gedaan, dan gaat het met
de gemeentebedrijven verkeerd.
Hiertegen zal worden opgemerkt dat do
bedrijfsleiding te duur is of onbekwaam,
dat er teveel wordt uitgegeven aan toezicht
houdend personeel.
„Men spreekt aldus de heer M. van
een staf ambtenaren die de lijn trekken, van
het weren in de bedrijven van de z.g. bour
geoisie elementen, van directeuren die teveel
macht hebben.
„Men laat echter na de hand in
eigen boezem te 6teken.
„Vergun mij dat ik dat voor u doe.
„De techniek van ons loonstelsel houdt
veel meer verband met detechniekdcr
vakorganisatie, dan met de b e-
langcn van de bedrijven.
„In Nederland kent men het stelsel van
„vak"-organi6aties van personeel in over
heidsdienst. Zij dragen daarvan hoe uit
stekend overigens de leiding van onze mo
derne organisaties moge zijn het ken
merkt en vertoonen alle nadeelen, die aan
personeelvereenigingen kleven, waarom
dan ook in het particulier bedrijf deze vorm
van organisatie nimmer genade in onze
oogen heeft kunnen vinden.
„Uit het aanvangspunt van personeelor-
ganisaties volgen alle moeilijkheden.
„Van de duizend-en-een bepalingen om
trent rechten en verplichtingen weten vele
bestuurders alles; v a n h e t b e d r ij f s 1 e-
ven daarentegen zeer weinig.
Het verband, dat in alle bedrijven bestaat
tusschen de techniek van het bedrijf en die
der loonregelingen, ontgaat hun te eenen-
male.
„Zoo min mogelijk loongroepen en dan
een onderling verschil van enkele centen,
verder een systematisch „overhevelen" van
de eene groep naar de andere en als het
niet Yerder kan, dan de bovenste groep naar
boven, met als onvermijdelijk gevolg het
optrekken van al wat daar beneden is,
dit is op het gebied der loonpolitiek van
overheidspersoneel tegenwoordig de hoog
ste wijsheid.
„Mag ik hier wel spreken van „de hoog
ste wijsheid".
Ik geloof toch dat er een nog hoogere
wijsheid bezig is zich te ontwikkelen, en
wel: alle loontrekkenden in de openbare
bedrijven worden ambtenaren, werkende on
der het stelsel eener centrale loonregeling,
die een elk, welk beroep hij ook uitoefent,
hoe zijn praestaties ook zijn mogen en on
geacht den invloed daarvan op het bedrijf
zijn hopje aanwijst waarin hij behoort en-als
regel zijn leven lang blijven mag. Door
sommigen wordt bovendien het vooruitzicht
geopend, dat deze ambtenaren-epidemie het
geheele bedrijfsleven zal aantasten.
„Welk een vooruitzicht vol bekoring!
„De hemel beware' de menschheid, zoo
voegt de heer De M. hieraan toe, als in het
keurslijf der aubtenaren reglementen de
gesocialiseerde bedrijven cn industriën ge
perst moeten worden."
Dat is tenminste duidelijke taal.
Laten wij hopen dat onze Soc.-Democra-
tische volksmenners er hun voordeel mee
willen doen.
V Looncommissas-issen.
De verderfelijke politiek van vele sociaal
democraten werd verder door den heer De
Miranda als voigt get eekend:
„Naarmate sociaal-democraten meer te
zeggen zullen krijgen in de bestuursorga
nen der openbare lichamen, komt het hek
wijder open te staan, cn ten slotte zal het
geheel van den dam zijn. Dan, bij gebrek
aan een wederpartij, die voor de
belangen van de verbruikers, ten wier be
hoove de diensten en bedrijven bestaan, op
komt, komt alles neer op het verantwoor
delijkheidsbesef van de bestuurders der vak
organisaties van ambtenaren cn werklieden
in overheidsdienst. En hoewel ik erken, dat
bij de bestuurders van onze moderne orga
nisaties dit verantwoordelijkheidsbesef tot
nu toe aanwezig is,, zie ik toch het moment
komen, dat wij genoodzaakt zullen zijn
onze socialistische politiek aan de loonpo
litiek ten offer te brengen.
„Zoover is het nog niet. Nog zijn de
soc- dem. raadsleden en wethouders niet
uitsluitend looncommissarissen. Als goede
sociaal-democraten moeten wij zorgen, dat
het zoover ook niet komen zal."
Veelzeggende uitspraak.
In Amsterdam zijn de Soc. Dcm. raadsle
den nog niet uitsluitend loonuoinmissa-
rissen.
't Begiut er dus wel aardig op te gelij
ken.
Amsterdam staat hierin niet alleen.
Bekend is hoe bijv. te Leiden de roode
raadsleden zich er meermalen toe bepaalden
eenvoudig de eischen van hunne lastgevers
over te brengen.
Zij kunnen van hun Amslerdamschen par
tijgenoot leeren hoe noodlottig een dergelij
ke politiek moet werken.
Maar deze uitspraak is ook daarom veel
zeggend, omdat hier de wederpartij van de
S. D. A. P. wordt aangewezen al6 de behar
tigers van de belangen der consumenten.
Waarlijk deze uitspraken zijn waard om
■te worden onthouden.
STADSNIEUWS.
DE B-OCTOBERFEEST VIERING.
Er zijn weinig steden in ons vaderland,
die jaarlijks, zooals Leiden doet-, een feit uit
de historie feestelijk herdenken.
Gelukkig is het niet toe te schrijven, en
kel en alleen aan een zucht van de inwoners
,van onze stad, om een6 „feest" te vieren,
pret te maken, dat deze herdenking jaar
lijks plaats heeft.
Do roemrijke historie van Leiden in de
jaren 1573 en 1574 die in de geschiedboeken
jnet zooveel zorg en nauwkeurigheid wordt
vermeld, is het ten volle waard om 'telkens
weer opnieuw voor den geest te worden ge
bracht, opdat een ieder er weer met bewon
dering over worde vervuld.
En vooral het Christelijk deel van de
burgerij van Leiden heeft reden om den 3-
Octoberdag in eere te houden, daar het ver
leden ons juist op zulk een kennelijke wijze
•doet zien wat het gebed van Gods volk ver
mag, hoe uit de verdrukking op wonderbare
wijze tot verheerlijking Gods, de verlossing
wordt geboren.
Do 3 Octoberdag van Leiden is in den
grond der zaak een G h r i s t e 1 ij k e vier
en gedenkdag, die zonder Christelijke wij
ding, zijn gansche beteekeni6 verliest.
Daarom is 3 October, dit jaar op Zon
dag, gelijk in 1574 het geval was, eergiste
ren in allo bedehuizen kerkelijk herdacht, en
hadden gisieren in de Geref. en Oud-Geref.
Kerken speciale samenkomsten plaats waar
de oude historieboeken van Leiden geopend
en gedeelten daarvan onder het licht van
Gods Woord weden behandeld. Overal was
.de menschenmcnigte met groote drommen
opgekomen, alle bedehuizen waren bij deze
gedachtenispredikaties geheel gevuld.
Men verkreeg weer de echte 3-October-
stemming en allerwege sprak men over Lei-
den6 benauwdheid onder de Spaansche bele
gering en van Leidens vreugde en verlos
sing door de Geuzen van den Prins.
's.Middags dienden onze huismoeders de
beroemde „hutspot" op; waarmede zouden
anders de gasten genoegen nemen?
De openbare feestelijkheden haddengis
teren plaats.
Dê Delangstclling daarvoor was zeer
groot. En geen wonder! Alle bedrijven, die
maar eenigszina konden worden stopgezet,
stonden stil, alle zaken waren gesloten, het
personeel van alle inrichtingen had vrij af.
De, stad werd overstroomd met vreemdelin
gen, waarvan de meesten geen onbekenden
binnen Leidens veste waren.
ADVERTENTIE-PRIJS
PER GEWONE REGEL f0.22»/.
DES ZATERDAGS f0.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF
KLEINE ADVERTENTIES ran hoogstens
30 woorden 50 centt Zaterdags 75 cent,
s- b(j vooruitbetaling,
Om half negen werd bij het v, d. Werf-
park onder leiding van den heer C. B.
Duijeter koraaliiuziek ten gehoore ge
bracht, begeleid io or bet Sted. Muziekkorps
en waaraan on^veer 600 zangers en zan
geressen deelnamen.
Er werd zeer verdienstelijk gezongen en
yan het geheel ging een aangename en op
wekkende bezieling uit, harmonie houden
de met de plaats en omgeving.
Achtereenvolgens werd gezongen: Psalm
100; Psalm by; Aiet Gods hulp; Helpt nu U
Self; Wie dat zichzelf verheft tc met; Ma-
ximilianus de Bossü; HymneWilhelmus
van Nassouwc; Wien Neerlands Bloed.
Onder het zingen van het Wilhelmus word
aan het standbeeld van v. d. Werf een groo
te krans, in de Leidsche kleuren gehecht.
De groote yienschenmassa die het zingen
wilde bijwonen, was te onvangrijk, aan dat
een ieder het zingen gestadig hoeren kon,
maar de velen die de koraalmuzièk geheel
konden volgen toonden zich zeer voldaan.
In de Waag had de gebruikelijke uitdoe-
ling plaats van haring en wittebrood. Niet
minder dan 2250 personen hadden zich hier
voor dit jaar aangemeld.
Er was veel belangstelling voor deze echt-
historische zaak,
De heer It. H. Th. van Leeuwen, die reeds
verleden week eenige avonden met zijn vaar
dige hand 't klokkespel van den Stadhuis
toren bespeelde, liet gisterenmorgen zeer
opgewekte feestliederen klingelen, wat door
het toen zich in alle straten bewegende pu
bliek zeer op prijs werd gesteld.
In den morgen hadden op het Schutters
veld gewone volksvermakelijkhedenplaats.
Een van dé hoofdnummers van het program
was de Groote Optocht, voorstellende „de
Volkeren der Aarde".
Reeds lang voordat de stoet de route be-
gpn, stonden langs de verschillende wegen,
de menschen, in dichte drommen geschaard,
te wachten.
Het groote en omvangrijke werk, het op
stellen van den stoet eischte zeer veel tijd,
Daarom heerschte er nabij de Kweekschool
voor Zeevaart den geheelen morgen veel
drukte.
De optocht was echter op tijd gereed
wat ons deed zien dat de leiding en organi
satie in goede handen was.
De optocht maalde over het geheel eon
goeden indruk; de vele groepen waren keurig
verzorgd en er was een smaakvolle afwisse
ling in aangebracht.
Voorop reden de rijtuigen met het be
stuur van de 3 Öctober-vereeniging eri le
den der Optocht-Commissie. Ook do Ecre-
voorzitter, onze burgemeester, Jhr. Mr. Dr.
N. C. de Gijselaar maakte de geheele tocht
mede.
Achter do opgewekte muziekmarscbjcs
van het muziekkorps van het 2de Regiment
Veld-Artillerie (direct, de heer J. J. H. van
Rormalen) volgde 'n praalwagen waarop de
Leidsche Stedemaagd wa6gezeten. Op de
praalwagen, die keurig bekleed en versierd
was, stond het vaandel van de 3 October-
vereeniging. Hierbij hoorden de wapenko
ning van Nederland met heraut.
Groep I 6teldo de Elf Provinciën van
Nederland voor. De verschillende kleeder
drachten uit on6 geheele land zag men hier
bijeen, rij voor rij geplaatst achter bijhoo-
rend provinciewapen, dat door een schild
drager werd omhoog gehouden. Deze fraaie
groep was in handen van de Chr. Gymnas
tiek- en Schermvereeniging „Jahn". De
Vereeniging kwam mooi uit en had veel
succes met deze groep.
Groep II was Ned. Oost-Indiè door de
Leidsche Studenten-Indologen Vereeniging
.en Indonesieers voorgesteld.
Het eerste deel stelde een Javaansche
bruiloft voor, n. 1. de gang van den Brui
degom naar het huis zijner Bruid. Om hem
heen bevonden zich de familieleden, perso
nen mot de Gagasmajang (bloemtuilen) een
geleider, een pajongdrager, volgelingen met
versieringen enz. Een zeer orgineele groep.
De wagen waarop de Gamelang (Indisch
Muziekkorps) trok bijzonder de aandacht
van het publiek. Dit was ook een mooie
groep.
In het tweede gedeelte volgden vijf
hoofden uit de verschillende deelen van den
Archipel, ieder begeleid door een volgeling
te voet.
West-Indië, groep III, werd voorgesteld
door vijf dames. Deze groep kwam niet ge
heel tot ziin recht.
Beter ging het groep IV, Spanje, voorge
steld door de Ontspannings Vereeniging S.
L. O. 't Waren een aantal stierenvechters,
gaande naar de Arena, 2 koeherders, een
burgemeester, een scheidsrechter, 3 torea
dors, 4 picadores, 2 matadors en S sigaret
ten en bloemenmeisjes.
Een even treffende groep was no. V
Duitschland en Oostenrijk (Baden en Thü-
ringen, Bohemen en Tyrol), voorgesteld
door de leden der Tuinier en Bloemisten-
Vereeniging „Door Eendracht Verbonden".
Groep VI Hongarije (eenige landheeroi
te paard) werd door 't Leidsch Strijk-En-
-seinble „Sappbo" voorgesteld. De zwierige,
aardige kleederdracht maakte een goed ef
fect tusschen de andere afdcelingen.
Van Frankrijk, Groep VII, werd een
Oogstfeest in Elzas Lotharingen voorge
steld. Dit voerde de afd. Leiden van den
Ned. Bond van R. K. Handels- en Kantoor
bedienden „St. Franci6cus van Assisië" uit,
Een heel grappig gezelschap op een wagen
die wel wat al te vol was.
Engeland werd voorgesteld door het Mui
zïekgezelschap „T. en D.", Groep VIIIj
(Schotsche Hooglanders). Dit gedeelte van
den stoet trok bijzonder de aandacht, ook
daarbij de Jachtstoet, voorgesteld door de
Tooneelvereeniging „Nut en Vermaak".
Groep IX stelde Rusland voor (Russische
Post), twee heeren. Rusland was niet te
sterk vertegenwoordigd!
Om Noord-Afrika (Groep X) was beter
gedacht. De wagen waarop de rustende Be-
douinen bij Oase, omringd door ruiters nam
een beteekenende plaats in. Deze afdeeling
was verzorgd door de Ontspanningsvereni
ging S. L. T.
De „Christelijke Oranje-Vereeniging"
muntte met haar groep zeer zeker uit. Zij
had groep XI, voorstellende de Zuid-Afri-
kaansche Boerentrek; de boeren vielen blijk
baar bij menigeen in den smaak.
Hierna kwain het muziekkorps 3e Regi
ment Huzaren te paard, directeur de heer
Fabiaan.
Een sheik met 10 Arabieren te paard
6telde Azië (groep XII) voor, uitgevoerd
door onderofficieren der Artillerie, een ty
pisch troepje.
Groep XIII, Japan trok veel belangstel
ling tot zich, deze groep sprak geheel voor
zich zelf. De daipes-gymnastiekvereeniging
„Brunhilde" bad de heele Japanscho fami
lie met succes nagebootst.
Groep XIV Turkije, Sultan met Grootvi
zier en wagen waaróp Harem van den Sul
tan, was goed verzorgd, hieraan namen dc
leden van de Dames-Gymnastiek-Vereeni
ging „Brunhilde" deel.
Groep XV, Voor-Indische Radja's, voor-
gestelg door eenige leden van de Leidsche
Manege, was de aandacht zeker waard. Dit
was een keurig samengestelde groep w. o.
Radjah van Radj-Poetama en die van Mi-
sore en Haiderabad zich bevonden; een
groot hofpersoneel en verschillende vorstin
nen en prinsessen. Deze stoet -werd door 6
speerruiters onder een hoofman to paard
gesloten.
De Christelijke Reciteerclub V. O. K.
6telde China voor: Chineesche politie me4,
zweep, scherprechter met zwaard, 2 politie
dienaren met speer, 3 mandarijnen en drie
Pajongdragers. Dit gedeelte was zeer na
tuurlijk samengesteld en trok de belang
stelling van niet weinigen.
Maar de Eskimo's^ met hun rijdende
sneeuwhut (Groep X\II, Noord-Amerika).
voorgesteld door de Chr. Jong. Vereen.
„Dient den Heer" hadden nog meer bekijks.
Zij hadden echte beestevellen aan, maa.
waren te groot naar men zeide en ze hadden
zich ook te weinig met traan ingesmeerd
zeker omdat ze nu in Hooland waren.
Ook de afdeeling Indianen met Wigwam
was best verzorgd.
Niet de minste groop was die van Zuid-
Amcrika (Groep XVHI), voorgesteld door,
de R. K. St. Joseph-Gezellen-Vereeniging,
Cowboys en Mexicanen met huifkar, waar
achter 19 ruiters, allen zeer bedreven in
het paardrijden.
De laatste groep stelde Australië voor,
planters met hunne dames en bedienden. Zij
vormden met hun eigenaardige uitheein-
sche kleederdracht een waardig slot van
deze zeer interessante optocht.
Het Stedelijk Muziekkorps, directeur do
heer Joh. C. Geijp, was de allerlaatste af
deeling, en werd door dichte drommen men
schen gevolgd.
Over het algemeen heeft het publiek de
taak der politie en die van de Optochtcom
missarissen niet al to moeilijk gemaakt. Er
werd niet met de optocht mede goloopen, en
eer6t nadat de stoet was gepasseerd zeiten
de groote menschen massa's die op de been
waren zich weer in beweging.
De politie trad over het algemeen goed
op. Hier en daar moest tegen enkele, zeker
wat „hardhoorende" broeders hardhandig
worden opgetreden.
Een enkele maal moesten het anderen
daarvoor ontgelden. Bij de Gehoorzaal deed
zich echter een incident voor dat groote
ontstemming bij het aanwezige publiek .ver
wekte.
Aldaar stond een man met zijn dochter
tje den stoet op te wachten. Door eenige1
agenten werd het publiek langzaam achter
uitgedrongen en voor een deel naar de an
dere zijde gebracht. Een agent trad echter
ergerlijk op. Hij pakte den inan bij de kraag
en sleurde hem achteruit naar het publiek
aan de overzijde, zoodat zijn dochtertje viel
en zeer verschrikte. De adjudant-onderoffi
cier die den optocht begeleidde en het geval
had gezien, nam een heel wat betere hou
ding aan, en vergoedde hetgeec de agent
bedierf door het kind een versnapering aan
te bieden.
Reeds wezen wij er op dat de optocht
zeer goed werd geleid. Het aanbieden van
ververschingen bij de Gehoorzaal veroor
zaakte bijna geen oponthoud.
De geheele feestviering had plaats onder
een allergunstigste natuurgesteldheid, waar
van ook de optocht profiteerde.
In den middag bleef het in de gansche
stad zeer druk.
Druk werd met oranje gevent, muzikan
ten en muzikantjes trokken met fluit, har-
FÊUILLETON.
Langs donkere wegen.
125)
„Wel, er fs niets meer aan te doen. A>Ls
wij er eens niet meer over spraken," zeilde
Dol lie achteloos, toen zij haar overstelpt
hadden met betuigingen van leedwezen»
„De kathedraall was heerlijk koel en ik
iben geheel uitgerust." Toen het rijtuig snel
van den „Groenen Man" wegreed, merkte
niemand een langen jongen man op in
een grijze jas, die hen verlangend nazag
en even zijn hoed; oplichtte. Als Dollie met
de hand wuifde moest dat zeker geweest
zijn tegen de oude torens der kathedraal.
Toen zij langzamerhand stil w,erd, lief
koosde Mrs. Ducie haar cn zeide dat het
lieve meisje moe was.
Dollie liet haar in die meeninig. Zij zat
met schitterende oogen stil in een hoekje,
terwijl Mabel met Jack ratelde. Zij was
den geheelen avond zeer lief tegen Mary,
en sprak met groote teederheid tot haar,
en. tegen Grey was zij zóó vriendelijk, dat
Shij vol onrust naar liaar keek, om te. zien
:wat het meisje scheelde.
HOOFDSTUK XXXVIII.
i Do'flie vertelde alles aan haar moeder,
voordat zij dien avond ging slapen; maar
Mrs. Maynard antwoordde slechts weinig.
„Arme joiigen! het is zeer hard voor hen",
riep zij met een zucht uit, toon Dollie
zweeg. Maar zij ©prak bijna .piet over Mary,
aan het 'hart ging.
„Zelfs Dollie denkt, dat zij het eens te
boven izal komen", sprak zij bij' zichzelve.
Zij wilde Dollie niet bedroeven1 door haar
te zeggen, hoezeer het vervallen gelaat van
het meisje haar verontrustte. Ondanks
haar vriendelijkheid en haar nimmer fa-
lenden glimlach stond er zoo'n .innige
droefheid op te lezen, dat het de weduwe
„Arm kind, 'zij voelt zich gelukkig, nu zij
dat denkt. Zij' is zoo dapper en opgeruimd,
dat niemand vermoedt hoe zij lijdt, dan
de goede God, die het vrouwenhart wel
kent"; en Mrs. Maynard had gelijk. Mary
verborg haar verdriet manmoedig maar
■toch ontkende ze naet, dat het „verdriet"
was. Dollie droomde den geheelen nacht
van het bedroefde gezicht van den armen
Bertie; maar den volgendon dag hield Mary
haar zoo druk aan het werk, dat zij geen
oogenblik tijd- had om te denken.
Ondanks het afkeurend gelaat van Janet,
zou de partij Donderdag plaats hebben.
Voordat Dollie van Canterton terugkwam,
waren do uitnoodigingen reeds gedaan,
iedereen had aangenomen en Mary hoopte,
dat hot feest, goed van stapel zou loopen.
Dol/lie verdiepte zich geheel in' de toebe»
reidselen. Zij was ongelukkig en' rusteloos,
en bezigheid kwam haar goed te pas. Zij
was ontstemd, omdat Mr. Lyndhurst op de
I-Iall .ging eten. Het was op één na de laat
ste avond en zij von'd, dat hij dien wel met
hen had kunnen doorbrengen. Ook had hij
den geheelen namiddag met Diana en haar
vader gereden. Zij vermoedde niet welk een
strijd ihet Grey gekost had om te gaan en
hoe gaarne 'hij bedankt zóude hebben.
Maar Sir Geojge drong er zoo op aan. Hij
had eene zaak, waarover hij Mr. Lynd
hurst wilde raadplegen en Grey moest wel
toegeven.
Hij dacht er over, dit alle© aan 'DolHe te
zeggen, maar zij had1 zich in haar eigen
kamer opgesloten, om hem te onlioopen.
Arm, klein ding! Wat was haar hart dien
avond bezwaard! Zij had op dezen rusti-
gen, laatsten avond gerekend; zij zou zoo
vriendelijk tegen hem zijn; zij dacht, dat zij
al zijne lievelingsliederen zou zingen, zelfs
zonder dat hij er om vroeg; zij zou hem
geen enkele maal tegenspreken, en als hij
haar vroeg met hem naar buiten te gaan,
eooals hij eens eerder gedaan had, toen zij
weigerde, dan zou zij gaan. Ja, hoewel haar
hart klopte, en zij beefde bij de gedachte
•mat hem alleen te zijn, dacht zij toch dat
zij zou gaan.
En nu waren al haar goede voornemens
nutteloos. Mr. Lyndhurst wilde liever zijn
laatsten avond rustig met Miss Vcndale
doorbrengen. O, hoe bLind, hoe dwaas was
zij geweest. Zij had hem niet gewaardeerd;
zij had gespeeld met zijn oprecht hart en
nu verliet hij haar. Anne kleine Dollie!
Haar geheele leven herinnerde zij zich dat
gemengd gevoel van pijn cn bitterheid, van-
dien avond.
Grey vond haar ze or koel en teruggetrok
ken toen zij elkander den volgenden mor
gen ontmoetten. Zij had hem den laatsten
tijd dikwijls vermeden, maar nu was het
alsof zij zijn oogen niet wilde ontmoeten.
Als hij tot haar sprak, antwoordde zij hem
•met neergeslagen oogen en hij bemerkte,
dat hare lippen beefden. Vreemd om te
zeggen, maar Grey's oogen verhelderden
cn zijn stem klonk opgeruimder. Hij scheen
niet ontstemd, toen zij kort daarop ver
dween en hij haar ondanks al zijn zoeken
niet kon vinden. „'Er is nog tijd genoeg",
mompelde hij, „ik zal mijn wild vogeltje
toch nog vangen" en het hart van den Jon
gen man klopte lievig van opwinding en
geluk. Dollie zou den vorigen avond niet
geweend hebben, als zij gievvetcn had, hoe
juist de bedoeling dier tranen begrepen'
was.
„Heeft iemand Dollie gezien?" vroeg
Mary verbaasd, daar diet rijtuig der Ven-
dale's rèeds aan kwam yollen.
„O ja", want, terwijl zij sprak, zag zij
Dollies frissche witte japon en het blonde
haar, dat onder het strooien hoedje uit
kwam. Zij bad een paar roods rosea in de
band. die :<ij met bevende vuprers in Mary s
jnpoii begon vast temaken Een vau viel'
en Grey uairte ze op en stek Ra in zijn
knocpsgo*.
„W aar vw Wtet Maynard Ik
had g+hoQjfe. da.! wij ooi aerate ops* samen
-oudaa voxf terwijl hij op
bear toetrad en e» wuMo» tocm .«pro.!;.
„Ik hob bot k&pfcotB TVwnpaa» beloofd
en aaarua, Lk mal Str. Deed*", anU
woordiris Tte-Iie ónwr-ó* Act- hasatig om,
„Daar komt Mi» Y>n*sH* som gIf moest
haar lievwr vrager."
u'wxao kseioe DoStol hoe bloedde haar
hert! kon dit wwrtk nietl
weeï^houden. Het we» je mme?, dart zij den!
gfamlach «iet cag, waamiode Gray haai
antwoordde; maar zotttter te kijken ziet
men niet. Ten slotte speelde Grey dit spel
dan toch met Miss Vendale.
Dollie zag ze tJisschen do bocmen aan
komen en begon druk te spelen. Wat vlo
gen hare baülen en ihoe klopte baar hoofd.
Zij speelde zóó sleoht, dat kapitein Thomp
son cn Jack Duciie haar vol verbazing aan
zagen.
,Dat. is het tweede spel, dat wij vanmid
dag verloren hebben", zeide Ja>ck knorrig,
want zijn nichtje Mabel keek zegevierend
toe.
(Wordt vervolgd.)
