BINNENLAND.
kort géfcifëjt werd hij veroordeeld tot 300 frcs-
boete. Nu aftrek der kosfen van het geding
kree? hij 1700 frcs. tern? va» zijn borgstelling.
Hij wisselde dit bedrag in tegen Duitsch geld
en omving toen 24-000 mark! M.a.w. heeft
ide gerechtelijke vervolging hem een netto
winst 'bezorgd van 16.500 mark'.
Een schoenmaker uit Zurich wilde, volgens
de „Eranki. Ztg." een reisje naar Weenen ma--
ken. Aantjczien hij echter geen geld had, ver-
koclit hij drie paar schoenen, welke hij nog
had staan, en ontving daarvoor 240 francs.
Voor 10 francs reisde hij naar Btisch, aan de
Oostenilijke grens en. wisselde zijn 200 franken
in tegen 1U0Ü0 kronen, ln een eerste-kias-coupé
reed hij voor 1000 kronen/ naar-Weenen, waar
hij per dag 300 kronen uitgaf. Bovendien kocht
hij drie paar mooie schoenen voor 300 kronen,
zoociaf, toen hij terugkwam in zijn wooplaats.
hij -zijn drie paar schoenen terug- had, en bo
vendien nog een restant van 2000 kronen!
Waterzuchtige koeien.
Van veehouders di'e clo melk wasschon
meov dan noodlij en g-owenseht. is, heb
ben wc alden wel eens gehoerd!.
Minder bekend' zal bot cchJer.zijn dat
men mot een soori gel-ijle dool' ook do
kooien met water bewo'kt-
In ecu klein straatje van een jyrooic
Vlaamse he stadV zoo vertelt Cyricl Buys-
se in do .,Tcl."i heb ik een zonderling
tafo'ecl bijgewoond1
In d-'t straatje stonden dine o'ach ft ge
bonte koeien in een-groep. Drie man
nen bli.ikb'aar boeren uit-den omtrek
bewogen zJi'ch' ftaa&ü# en dlruk o-m de
'dJr-ite inoo-ie koeien, en een -vierde man
kwam ja-cb ten duit een dier airmoedrtgo
huisjes, mot twóe. volde emmers wale-r
in clo beide honden en een pfrooien bin
ken trechter ond'or. den i*echtel'arm.
't Gin/? alles razen dl vlug. Even keken
dc mannen als verwoed! naap mij, loon
zij merkten dat ik dear uit niouwsgn'e-
riivrhr1 bleef staan, m-aar verder stoor
den zij zich ni'el aan mij en deden bet
vol gejicle:
Een v»n ben duwde den kop der koe
omhoog" en h'cicï bom in dfo lmudiing.
op- Een tweede wrong den trechter in
den mui'l van bet beest, en een derde Ie-
dirrde den emmer in den 'trechter, /ge
leidelijk, gelijkmatig. als een kuip, d e
zorgvulidlig wordt vol /gegoten. Toen de
drie koeien ald^is elk zijn ehnrner water
bfcbt hadden, spoe-dicten. do vier kerels
zioh' met de dieren weg in 'do richting
van 'de groot©■veemarkt-, 'diie een eindje
verder la-?.
Knap gedaanlid, meneer? zei een
werkman, (lite gliiinlachend, in hemds
mouwen. in zijn deurgat stond-
Waarom doen m dat? vroeg' ik ver
baasd-
Hij schoot in oen lach.
Waarom? Begrijpt u dat niet? liet
vee is duur. wordt levend on do schaal
cv wogen- Elke emmer weegt zoowat 'n
vijftien kilo's en dër markt is zeer nabij.
Begrijpt u? Vóór er veel van bet inge
gotenverloren graf. is het gewicht
reeds opgenomen! Zaken zijn zaken,
meneor.
idei
jzü
min
liet
uw"
:obi
Ie
Dol
Land- en Tuinbouw.
De oogst.
•fDe hooioogst is in de oostelijke streken van
ons land algemeen prachtig verloopen. Bij
hei mooie zomerweer is een grooic hoe\ed-
heid hooi binnengehaald. dat van uitstekende
qualitcil. blijkt te zijn. De hooiprijzen zijn in
vergelijking met die van het vorige jaar met
2'5 tot 5(1 pCt. gedaald. Eu het regenachtige
weer, met afwisselende warmte, heeft deu
-.(roei van het tweede gewas gras zeer bevor
derd- Ook de weilanden slaan buitengewoon
goed. Het vee verkeert dan ook in uitstekende
conditie, zoodat de meikopbrengst nicer dan
middelmatig is. Niettemin blijven de melk
prijzen over 't algemeen 18 ct. per L.
zeer hoog, terwijl de prijs der boter nog dezer
dagen iret 15 ct. per pond zijn gestegen tot
f 1.40 per halve K.G. Ook de vleeschprijzen
rijzen voortdurend.
Met het maaien der rogge zal reeds in ver
schillende streken cp het eind der volgende
week een becjin worden gemaakt. De oogst van
dit hoofdproduct onzer zandgronden zal zonder
twijfel zeer goed zijn; de halmen en aren zijn
buibengwoon flink ontwikkeld en de laatste
zijn rijküjk gevuld' met ieime korrels.
Varkens goedkooper?
Men schrijft uit Boxmeer aan de „Geld.":
Hoe het komt weet men niet, dóch alhier en
in de omgeving is de prijs der vette var
kens in- de laatste dagen zeer dalende.
Thans wordt maximum besteed 75 ct. per
levend pond.
De ZeeuwscHe Landïjcuv/maafseliappj]
Een uitmuntend denkbeeld werd'
geleden doop een dei vaste medewei k Het
aan het or-aan der Zeóuwschn Lit ,tvcc
bouwmaatschappij aan de h;1nd /jeuafcre»1
om meer kennis van den landbouw, a
wel in technisch als economisch op/ic sten
aan te brengen bij de secretarissen
do'pslandbouwveieenigingen, een cl
beeld, d d «-■"» pldcrs pi landbouw
ken wel effect z"u kunnen hebben
zich niet uitsluitend tot Zeeland bol»
de te heipalen. Heb nieuwe tijdperk,
is ingeluid door de reorganisatie arer
Maatschappij, oiscliL van die bestuif
der dorpsiandbeuwvöïeeniigingen, in
bifoiKirr van de secrotaiiosen, lieel
meer inspanningei toewijcll.lug
voorficen. Het' slagen van de rcoig
tie is gclice-l afhankelijk Van clo hum
werking der aturelingen. De dran,
gToe4en en bloeden moet -varf oude.
komen. .Men moet ervan doordruil.?
zijn, dal geen provinciale o'ganis'
kan lunet.Gnneercn. wanneer met
onderdeden door en door kenigczfl
zijn. liet krachtig leven moet dus in
eerste plaats tot uiting komen tor ph>a
zeil'. iVo hebben op clo dorpen noui
leidende mannen, die den polsslag
den nieuwen lijd verstaan cn voor\-< v
tei's zijn van de nieuwe ideeëh o;;
geb.ed van techniek en economie m ü£~z
lan d'bö uw.
Wat baat hel, indien er slechte in
proviseic ces kleise 'groeft van pc-rs"iijiikj
is, 'die cpkonU.vcor de belangen v
den landbüuwcrssiandt Wf| kumiei
groole massa nieL bereiken, „daan
zijn mannen nooidig, d.o* dag .aan
met en Lusschen de laiitöjouwe-is Ie
en hen door woord cn voorbeeld op\
keil. Op >le besturen der afdeeinngeu
een grooic laak oil de %-jf van teen-la
is een buitengewoon béiangrjjko.
Locli mouten zijn de vraagbaak, de
der verceniging
liet 'spreekt vanzelf, dat ii). dezen
clacJilciigang past een persoon, d e
landbouw kul en lief huc-ll en bóv
d« noodige kennis bezit om
laak op juiste wijze iu v-Jijiexigeii.
secretaris niuel dus kunnen öescli.kl
over heel wal tijd en aibe-idslusli
De legeiiHciikuiiiuiig *n salar.-
dlus goed zijn en bij een intensief \\er
van de vereenignng: kon luSi-vn geen
zwaar gezien woidl-m.
Over dat vraagstuk is nagedacht;
dc zandpio'Yiinciën. in- de sU'ek-ir
het beslaan van den b°er allè.sboh'
weelde,i'i.g is, is Gen bloeiend ve'eeïoi:
gingslève-n ontstaan cn hoeft- men vL'
kregen een h-ooge vlucht van den o| h-
penalieven aankoop van allerlei ben
■"Ui. 1 ucviiwerking va-n kwjft
bouwproducenten.
- ..„c ueeft men reeds c
gr-\"-l'l. da| tk ic-idcrs dier COÖper»!
behoefte hadden aan meer kennis ip<
men zag cn* tot stand komen cursus
\oor zaakvoerders.
Met een andere indeeling dei- to belli
delen stof-zouden deze cu'sussen v<
onze Zeeuwsehc omstandigheden ul
groot nut kunnen zijn. Een ontwerp 1<
plan ligt gereed Dc meststoffen, die
vócdermMdeion. boekhouden, aj.gri.
ne wcls en handelskennis, sociale v-ra
stukken. Reeds .zoudJen dlit vóo^ji
veorbeiT' i dc n de maatregelen geirof
zijn om een dergolijken cursus in
in Walcheren te ck»en begunu u.
ki
i?
lu-ÏII 8ZA1UÏN.
Onverwaclrte viijs^raak.
Een Anisterdamsch koopman, die
kar mei brandstoffen begeleidde, ze.",
dat de lading door een behoorlijk verve 1
bewijs was gedekt, werd indertijd door c
inspecteur van de brand«ïoffencnmm;ï
aangesproken, die hém beval de la-li"
naar liet politiebureau te brengen. D 11
inspecteur beweerde later, dat de-koopn
weigerde aan het bevel te voldoen, dat
hem daarop arresteerde fwaart-oe hij
onbezoldigd rijksveldwachter de bevoe£
lieicl had) cn dat de koopman zich bij
gelegenheid verzette, door te stompen
te slaan.
De koopman werd vervolgd, doch,
schoon liet procesverbaal van den .ins]
teur, zijnde op zijn ambtseed opgemaa
-reeds volledig bewijs van liet feit
-verschaffen, werd de ontkennende bckla
de Donderdag door de rechtbank vrij
sproken van 't hem ten laste gelegde.
De eisch was li dagen gevangenis/
geweest.
Staien-Generaal.
DE ANTI-REVOLUTIEV/ET.
Preciseering'van de bedoe-
1 i n g van het ontwc r p.
Versdienen is de Memorie van Ant
woord der Eerste Kamer -op liet Voorloo-
pig Veislag op het wetsontwerp to«t bestrij
ding van revolutionnaire woelingen.
De Mni. toont dan aan, dat ons W. v. S.
■hot ontwerp niet ontijdig is. Voorzieningen
als do onderhavige moeien zoo mogelijk
niet jvorden voorgesteld op tijdstippen,
waarin onmiddellijk dreigend gevaar voor
omwenteling bestaart.- De stelling is trou
wens kwalijk verdedigbaar, dat Vncn geen
strafwetten mag vaststellen, als men de ge
beurtenissen, waartegen die western zich
richten, -zich daadwerkelijk hebben voor
gedaan. Dan zou een groot deel der be
slaande wetgeving ontijdig zijn.
De minister toont dan aan, daar ons W.
v. S. zder groote leemden bevatte en dat de
indiening van een voorstel om die 'leem
ten weg te nemen, een politieke fout zou
zijn. kan dan Ook piot worden toegegón.
Het ontwerp zal geen enkele hervorming
tegengaan, het wil alleen het streven naar
hervorming binnen de banen des rechts be
perken en voorkomen dat ons volk ter
wille van de denkbeelden vari zekeió her
vormers, in den chaos wordt gejaagd.
Als tot dusver zal overigens ieder zijnó
denkbeelden door de pers of anderzins mo
gen- verbreiden. De wet stelt alleen be
paald omschreven handelingen strafbaar,
alles zal dus niet afhangen van d'e sub
jectieve' opvattingen en inzichten van de
rechterlijke macht.
De bestrijders van dit ontwerp beweren
daarvan' allerlei monstruositeiten, als aan
randing van do vrijheid van mcenings-
uiting en propaganda, doch vermijden
zorgvuldig het L'ewijs van de gegrondheid
hunner bedenking te leveren.
De leden, die vreesden, dat men met dit
ontwerp het beoogde doel wel teens kon
voorbijstreven, kunnen zich overtuigd hou
den, dat de minister van het belang eener
verstandige /toepassing doordrongen is.
De noodzakelijkheid der voorgestelde
voorzieningen is duidelijk gtebleken, ge
wacht kan natuurlijk niet worden totdat
een omwenteling zich heeft voorgedaan.
Niemand zal ook ontkennen, dat het in-
terationaal streven naar omwenteling een
fantasie is.
Een internationale boycoifc valt inder
daad buiten het kader van dit ontwerp,
hetwelk -zich alleen beperkt tot omwente
ling.
Gxoste beginselen en kleine voerdeelen.
Dat grooic beginselen ook wel eens kleir.e
voordeden kunnen afwerpen blijkt uit het vol
gende
„In de Stille Zuidzee ligt het eiland Nauru.
Het behoorde vroeger aan de Duitschr en
sir J5 den oorlog, die Duitsehland van a! zijn
koloniaal bezit beroofde, is het van niemand.
Maar de Volkenbond gaf er aan Engeland
bet mandaat over.
Nu levert-Nauru veel phesphaat, en wat heefj
Engeland nu gedaan?
In overeenstemming met AnsSralië heeft het
bepaald dat de opbreirist van de phosphaat-
mijnen* onder hen, mei Nieuw-Zeeland zal
worden verdeeld cn dat geen land ter' were'd
c-r iets van krijgt a!s één van de drie daar wat
ci.geii heeft. Engela-ncl heeft het dus volkomen
in zijn macht óm aan -de wereld de productfe
vari Nauru te onthouden en zelfs als"het dat'
niet doet en ze verkoopt? 'komt alle geldelijk
gewin aan dc drie regeeringen ten goede.
Over deze wijze om een mandaat te gebrui
ken is in he'J Lagerhuis r.og al wat-te doen
g-weest; er waren lieden, die vonden dat zulk
een ra iclirg aan Eugeland's onbaatzuchtige
liefde Vcor de denkbeelden van den Volken
bond twijfel zou kunnen doen rijzen, omdat zij
eigenlijk niet anders was dan-een reusachtig
Staaismoropciie, van welker voordeden niea
all-eeu de overige iarden der wereld, maar oak
dc overige koloniën van Engeland zouden ver
sloken zijn. Ook de ..West. Gazette" oordeelt
er zoo over, en zegi dal waf. voordeelig of ge
schikt lijkt, nog niet alle verdere beloften, aan
de wereld gedaan, te niet mag doen, en dat
men een groc; beginsel niet aan een klein
voordeel m„Y.. opofferen.
Aan do guillotine ontsnapt.
Dicht bij Rome ligt het buiten van een
■millicnairsfarnilie. Op zijn stokje geleund,
•kan men daar soms door de tuinen een
ouden man zien loopen. Vroeger was hij
tuinman, nu is hij te oud om te werken on
behoeft niets meer te doen. Deze oude man
heet Antonio Ventura. In zijn jonge jaren
leefde hij van struikroof. Hij pleegde ver-
Hansjochsm en zijn leerüng
Met lange rustige passen schreed een jonge
man door de stille bosschen, ergens in het
Thurirger woud. Daar begon het reeds lichter
te worden, de top sohcen bereikt en met een
juichkreet wierp de wandelaar zijn meege
nomen boeken op den grond en strekte z'ch
languit in het dichte mós.
Zoo moesten mijn jongens mij eens zien!"
dacht hij.
Goed zoo. mijuheer de leeraar!" zei plot
seling een orde, -bevende stem achter hem.
Sr.el opziende, zag cfe leeraar. in het goedige,
verr.veerde gelaat van een houthakker. „Wat
drommel"' riep de leeraar. uit, „hoeken jij ine?"
„Nou", meesmuilde de oude man, wie u
bent, kan ik wel aan uw boeken zien. Kijk en
onbevangen nam dc oude met zijn knokige, ge-
jimpelde handen een paar boeken-op „had u ze
zoo gedragen, zoo stevig onder uw arm ge-
klcm.!, dan had ik gedachtdat is een dorps
schoolmeester. Maar u hield de boeken rao,
ivoor uw borst cn uw elleboog stevig ir. uw
zij gesloten dat doen die hooggeleerde
yheeren van de stadsscholen. Ik ben Hans-
jochem; maar ik heb een ouden meester ge
had, die reeds lang ter zaligheid is God
hebbc zijne ziel. Die leerde ons den T. V.
„Wat zeg je daar? Den T War voor
een boek gebruikten jullie in Thuringen?"
„T. V.? dat is der tucht £n de vermaning
sefiillencfs incoau n, bij had tal van schuil
hoeken en wist steed.; aan de gendarmes
te on snappen. Totdat hij in 18G2 eindelijk
in de val liep. Paus Pius IX veroordeelde
hem ter dood, en op een mooien Meimor
gen werd hij naar het schavot gebracht om
onder den valbijl te sterven.
De beul deed hem knielen, liet het koord
los, de bijl viel, maar door een of ander
toeval, zwelling van het hout wellicht,
stopte de bijl juist toen het lemmet Ventu
ra's nek raakte. Een kleine snede was al
het nadeel, dab hij ondervond, en de heul
wilde de bijl weer ophalen, om te probee-
ren of 't een tweede maal beter ging'. Maar
Ventura's advocaat belette dit, en legde uit
dat de wet slechts één poging toelaat om
een veroordeelde te execiiteeren.
Ventura werd los gemaakt en. weer naar
do gevangenis gebracht.
Eindelooze debatten tusschen juristen
volgden, de Paus maakte er een eind aan
door Ventura's straf hvlevenslange opslui
ting te veranderen.
Yiifljg jaar bleef hij in de cel. Acht. jaar
geleden werd hij begenadigd en de be
doelde multimillionair gaf hem een baantje
als tuinman.
De eenmaal beruchte morodenaar ging
bïoómcljés verzorgen en toonde zioh op zijn
ouden dag eqn gewillig en gemoedelijk
man.
Nu is hij te zwak geworden om te wer
ken en zit wat in het 'zonnetje of kuiert
rond tusschen de boomen en bloemper
ken
De Duitsche kolen.
Het 200 m i 1 li o e n-c r e d i e t
op losse schroeven.
Ons Kamerlid dr. Th. van der Waerden
heeft, naar wij vernemen, de volgende vra
gen gesteld aan clen minister van Buiten-
landselie Zaken:
1. Heeft de minister van BuTtenlandsche»
Zaken kennis genomen van dé dagbladtele
grammen, volgens welke de Entente ont
stemd is over het crediet van 200,000,000
gulden aan Duitsehland en Commission
des Reparations zou geprotesteerd hebben
tegen'de voorgenomen kolenleveringen van
Duitsehland aan Nederland?
2. Zoo ja, kan de Minister 'dan een^ ver
klaring geven van de tegenspraak tusschen
bedoekte uitingen van den heer Millerand
cn de geruststellende verzekeringen van de
zijde der Nederlandsche 'Regeering in de
zitting, der Tweede Kamer op 2 Juli j.l.?
3. Is de Minister bereid ter openbare ken
nis te brengen de bescheiden waarop zijn
gunstig oordeel omtrent de toezeggingen
van de „Commission des Réparations
steunde?
4. Bestaat er verband tusschen de jongste
verhooging van den kolenprijs in Neder
land met 8 gld. de ton en de overeenkomst
met Duitsehland die in bedoelde zitting
der Tweede Kamer werd aangenomen?
Prijzen van broed.
Voor liet eerst sedert 1917 is in de laat
ste (6e) aflevering van het Maandschrift
van het Centraal Bureau voor de Statistiek
weder een overzicht opgenomen van den
loop der prijzen van brood, in' de kwaliteit
van gewoon volksbrood.
Uit dit overzicht blijkt, dat de prijs van
melkbrood, waterbrood, ongebuild tarwe
brood en roggebrood in de periode 16 Mei
31 December 1919 resp. 47.33, 39.67, 18.12
en 20.42 cents per K.G. bedroeg. In verge
lijking met liet le halfjaar van 1917 (-tijd
vak waarover het /laatste een ovèrziclit
werd samengesteld) voor melkbrood be
droeg 12.58, voor waterbrood 9.47 en' voor
roggebrood 3.76 cents. De prijs van onge
build 'tarwebrood is vergeleken met het le
halfjaar van 1917, met 2.59 cents gedaald.
Deze daling hield verband met een prijs
verlaging van grondstoffen, welke door de
Regeering ter beschikking van de bakkers
w erden gesteld.
Vreemdelingen in ens land.
Volgens het in de laatst verschenen (6e)
aflevering van -liet Maandschrift van het
Centraal Bureau voor de Statistiek opgeno
men overzicht betreffende het aantal in
ons land vertoevende vreemdelingen be
droeg dit op 20 Juni j.l. 157,188 (85,732 man
nen, 71,386 vrouwen). Hieronder zijn de
tijdelijk in Nederland vertoevende vreemde
kinderen slechts -ten deele begrepen. Hoe-
velen van deze kinderen hierin niet begre
pen zijn, was niet bekend.
Sedert de vorige opgave is liet aantal
dus gestegen met 5345 (3056 mannen, 2289
vrouwen),. Het gi'ootste aantal vormen de
Duitschers, n.l. 59,321 (32.418 mannen, 26.903
vrouwen), vervolgens komen de Belgen
met 52,003 (24,643 mannen, 27,360 vrouwen),
des Heeren. Die kent gij ook?" En onder
zoekend zagen de oude oogen in het jonge,
zor.jelooze gelaat.
„Zeker, de Godheid ken ik en ik ken ook
den Bijbel; Maar ik ben geen godsdienst-
Iceraar'.
Een stil, weemoedig lachje kwam op het
oude gelaat. Hansjcchem ging op een boom
stam zitten. „Hoe speelt ge het dan met uw
leerlingen klaar? Is er niemand onder die u
het leven zuur maakt?"
Bliksemsnel ging daar een'stoet van jongens
aan het geestesoog van den leeraar voorbij;
in iedere klasse was wel #ineer dan éér. z3i'-
biïlcind". De oude las het antwoord in ere
ernstige trekken.
„Nu, dan weet ik een goed' middel, neem
zoo'n rakker eens mee oin te luiden".
De leeraar schoot in den lach. „Mijn br-ste
vriend", zei hij, „in de stad' zijn de leeraren
geen klokkeluiders. Mjijn jongens zouden voor
zoo'n postje hartelijk bedanken1".
„Jammer! Jammer! Daarboven in dc kerk
toren kreeg onze oude meester ieder die nog
een goed vonkje in z'n ziel had, tot inkeer. En
in ieder menschenhart is immers wel iels
goeds?"
„Hansjochem, mag ik met jou eens den kerk
toren opklauteren?"
„Dat kan direct", antwoordde de oude,
„want ik zou voor onzen meester invallen bij
li£t grafluiden."
daarna de F.riinsclieh met 9854 (4429 man
nen, 5425 vTOuwcrïfen (en slotte de Engel-
schen met 4598 (2922 mannen, 1676 vrou
wen).
Werkloosheid in December 1919.
Van -394,2S7 georganiseerde arbeiders wa
ren er blijkens het in afl. 6 van 'het Maand
schrift van het Centraal Bureau voor de
Statistiek opgenomen overzicht, 9 pet.
werkloos en wel gemiddeld 4.7 dagen per
week en per werklöoze. Het indexcijfer be
droeg 7.1 (in December 1918 en December
1917 resp. 10.9 en 7.9).
Voor zoover dienaangaande opgaven zijn
ontvangen, werd aan tegen werkloosheid
verzekerde personen, die werkloos wanen,
óver December 1919 volgens dc bepalingen
van het reglement der wcrkloozenkas'-een
bedrag uitgekeerd van f230,900. Hiervan
werd f53,300 verstrekt aan leden van den
den A-lg. Diamantbewersbond. Aan bijslag
op reglementaire uitkeeringen en aan uit-
keering aan werkloozcn, die geen recht-
op uitkeering meer konden doen geldon,
werd krachtens de Werkloosheidsverzeke
ringsnoodwet f349,700 verstrekt, terwijl aan
werkloozen, die nog geen recht op uitkee
ring konden doen gelden f 533.700 werd uit
gekeerd.
De werkloosheid in de diamant-industrie.
Donderdagmiddag vergaderde de Am-
slerdamsche Juweliersvereeniging tot
voortzetting der behandeling van 't verzoek
van het bestuur van den A. N. D. B. om
een half millioen beschikbaar te stellen
voor de werklooze diamantbewerkers.
Het voorstel van -het bestuur luidde: een
uitvoerig schrijven te richten aan het be
stuur van den A. N. D. B., waarin wordt
mejlegedee-Id, dat afwijzend op het verzoek
is beschikt, terwijl ook de" 3 pet. vacantie-
toeslag niet verder zal worden betaald.
De vergadering ging accoord met liet
voorstel van bet bestuur.
Uit Ned. Oost-lndië.
Hccg bczcek.
Terwijl het Japansche eskader, dat ons In
die bezocht,- te Makassar in dc haven lag,
heelt zich, volgens het „Soer. Hfol.", het vol
gende vermakelijke geval voorgedaan.
Kort na aankomst der schepen slenteren
een marinier, tamboer bij de Zeevaartschool,
en een sobat, die 'korporaal is, nabij de plek,
waar de sloep van het Japansche schip licit.
.In onvervalscht Amslerdamsch vraagt- de
'tamboer aan de Japansche matrozen: „of ie
even naar boord mag". Dc Japs roepen al
maar: Yes, yes, cn de twee -kameraden slap
pen de sloep in.
Tot goed verstand der"zaak diene, dat vrij
wel bij alle zeemachten het dragen van. een
schouderpassant er op wijst, dat de drager
officier is; alleen bij onze mhrine draagt cok
de marinier een passant.
De sloep levert het tweetal af, aan de statie
trap, waarlangs de beide jantjes naar boven
klimmen. Ze zijn geweldig in hun sas, als zc
zien, dat de wacht hen het geweer presenteert;
dat overkomt je niet eiken dag, als tamboer
zijnde.
Maar de pret wordt nog grootcr: dc officier
die de wacht heeft, brêiv?* beiden linea :ccta
naa'r de hut van den admjiraal, die hen met
uitgezochte 'beleefdheid ontvangt en eenige
vlagen stelt. Dit doet hij eerst in het Engelsch,
daarna in het Fransch, "beide malen door de
marinier, die er niets van begreep, in zuiver
Hollandsch beantwoor*
De conversatie vlotte op Jie manier niet
erg; wellicht'begon de admi.Mal ie dénken,
uat de twee heeren wel hopgc „pi.een" waren
docli niet zoo hoog, dat juist hij zich voort
durend met hen moest oecupcciéu. In el]-: peval,
hij lic' dc beide he-.oekfrs naar de lurgroóm
der officieren breiren.
Daar werden allerlei versnaperingen opge
diend, die er vlot in gingen. En toen dit lang
genoeg geduurd had, zei de tamboer tot z'n
maat: „Nou, cheffie, zellc we moar weer nao#
huis gaon?"Aldus üpschiedde na vele strijkages
en plichtplegingen der Japansche officieren,
minzaam en welwillend door dc mariniers be-
auüwoord.
Kort daarop bracht de Japansche admiraal
een bezoek aan de Zeevaartschool, waar de
tamboer de twéé roffels sloe.;, waarop Jc
schout-bij-nacht recht heeft.
En men kan rich het gezicht van den
Japanner voorstellen, tnen ie in Jen mar., dis
er zoo lustig op los roffelde, zijn bezoeker van
kort tevoren herkende.
De grillen der valuta.
Een Duitscher, die aan de Zwitsersche'grens
woont, werd in 1918 wegens smokkelarij gear
resteerd en daarna tegen betaling van - 5000
frcs. op vrije voelen gesteld. Hij betaalde voor
deze 5000 frcs. indertijd 7500 mark. Het duur
de lang voor zijn zaak werd behandeld, doch
Boven op den berg lag het kerkic.
„Mag ik zoo met u pra'.en, alsdat ik de oude
meester ben eu u ik, Hans?"
„Dat is uitstekend, ik heet ook Hans".
De oude zact den leeraar aaa „Jongen wast
gaan we heen?"
„Naar de kerk."
„Hoe noemt men de kerk r.og wel andc-s?"
„Het Godshuis".
„Juist daarom veten we eerst onze voeten
wat schoon en leggen ons bundeltje hier bij
de muur neer. Wie Gods huis binnen gaat,
rr.ag geen stoffige, aardsche gedachten mee
dragen en die ontdoen zich van icderen zoi ge
lijken last".
Langzaam fling liet nu de trap op.
,yHoe waren de trgden?"
„Steil en smal" was liet' ademloos gegeven
au (woord.
„Zie je, Hans, zoo is de weg naar deti
Hemel ook steil en smal. Maar hier zie
eens!" Ere de 'oude deed een deur open die naar
c'e trans voerde.
„Wat mooi!" zei de leeraar en staarde lan
gen tijd naar- het heerlijke panorama daar
buiten.
„Ja, heerlijk mooi cn oneindig ver. De weg
er heen was moeilijk, maar die voerde dan ook
naar den Hemel. Dc weg naar dc kroeg is ge
makkelijker die voert dan ook raar het ver
derf, bergafwaarts. Wat- zie je daar beneden,
rixiks^''
„Dc school!" weifelde de leeraar.
„Juist- en rechts?"
„Het kerkhof".
„Zie, mijn jongen, too grenst het leven aan
den dood'. De we,;1 is. voor vele meuschen
slechts een stap. Denk bijvoorbeeld maar
aan Pie ter die door den bliksem werd dood
geslagen. En wat is er lusschen de school en
.het kerkhof?"
„Een kelk."
„De kerk", corrigeerde Hansjochem.
„Ieder mensóh ontmoet op zijn weg tusschen
school cn graf God. Daar beneden staat een
huisje, waar je wieg stond'. Vandaar heeft
Suzc jc op haar armen de kerk binnengedragen
en jc teil doop gehouden. Toen heeft God Zijn
verbond met je gesloten. Je zou Zijn kind en
erfgenaam wezen. En later luidden de klokken
weer, op den dag van je bevestiging; weet ie
nog wel?
Het werd- den leeraar wonderlijk te moede.
Hij voelde zich inderdaad als een kind, dat
aan de hand van een vaderlijken leeraar wijze
lessen aanhoort.
„De klokken luiden op büjde dagen en in
uren van sniart hoe zullen zij troosten?-
Weet je, wat er op den torenspits staat?"
„Ja een kruis en een liaaw".
„Goed. Onze vaderen legden dat zoo uit:
Alle menschen dragen een kruis, doch ik word
door het kruis gedragen. Dat kan alleen, als
1 hei kruis van den Heiland u draagt. We
staan hier tusschen hemel en aarde. Wie lij
ook zoo op de tinnen des tempels ge- a
„Jezus, toen Hij verzocht werd", was
ernstige antwoord.
Hans, mijn jongen, denk daaraan, als
verzoeke;' ook bij jou komt. Sla hem fg-.-r
het woord Gods, zooals Jeziis deed." i.
De torenklok sloeg.
„Nu moet ik luiden" zeide dc muie.
De leeraar za» in gedachten naar itc, do,
daar beneden. Het was uiel moeilijk h<. s,;
huis te vinden. Onwillekeurig giixgcii zijn
.dachten terug naar den dag van vaders
graienis.
Toen was hij meegegaan in den stoet.
En een ander beeld kwam voor zijn gei
een groot ried en hij hoorde hoe een zat
zwakke stem tot-hem zei:.„Hans, mijn zi
tot weerziens in den Hemel'".
•Het klokgelui was verstorven. Hansjoc
zag naar zijn leerling» Daar zat hij het bh
hoofd tegen de steenen geleund, de handen
vouwen, de oogen omhoog geslagen. Wa
in gebed verzonken? Hansjochem durfde i
niet storen. Zacht ontdeed hij zich van de I!
pe bergschoenen cn sloop toen op kousevo
de toren-trappen af. „Ja, ja, een kerktoren
mag veel cn als iemand met zijn God sp*
mag ttren hein niet sloren."
Toen de leeraar later naar beneden
lag óp zijn boek .een takje klimop. Dat'wti
-afsclie'dsgTcet van zijn leermeester.
