Dagblad voor Leiden en Omstreken.
Uitslag Verkiezing.
ï- ABONNEMENTSPRIJS -
IX LEIDEN EX BUITEN LEIDEN
WAAK AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
PER KWARTAAL f 2.50
PER WEEK f 0.19
FRANCO PER POST PER KWARTAAL 12.90
ste JAARGANG, - WOENSDAG 30 JUNI 1920. - No. 75
BUREAUHOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
Don uitslag der Gemeenteraadsverkiezing
r»i!en op een groot bord
I yoor ons dagbladgebouw, met duidelijke
jfci.i—maken. Hiertoe is door ons
een nauwkeurige inlichtingendienst inge-
steld.
Wij wachten hedenavond al onze Anti
revolutionaire Mannen en Vrouwen vóór
't gebouw der „Nieuwe Leidsche Courant";
Na het bekend zijn van den volledigen
uitslag wordt een bijeenkomst in den tuin
van Zomsrzorg (Stationsweg) gehouden.
(Bij-ongunstig weer in de zaal.)
DE DIRECTIE.
ïnplaats van heden, zal, in verband mot
de verkiezingen ons gewone Woensdag
bijblad, morgen verschijnen.
V Socialisatie wce.
In een vorig artikel hebben we gezien Hat
de socialisatie van den handel in Rusland
- voor de handelaren vér van profijtelijk was.
Dat was trouwens ook niet de bedoeling.
- Maar hoe staat het nu met de ver
bruikers?
Daaromtrent deelt de heter Schim van
der Loeff o.m. het volgende mede:
„Nu de vrije handel onmogelijk was ge
maakt, moest er toch ook aan de verbrui
kers worden Jjedacht. De voorhanden wa
ren werden in centrale opslagplaatsen ge-
coneentrcterd en vandaar af en tloe over de
verschillende straatwinkels gedistribueerd.
De onderstelling, dat de employé's der,
door de nationalisatie in staatsbedrijven
omgezette handelsondernemingen en win
kels zich evenzeer zouden beijveren de ver
bruikers van het -noodige te voorzien, als
de VTotegere ondernemers zioh moeite had
den gegeven hun klanten .te bedienen, bleek
een v o lkomen. misrekening.
Bij Ihun reorganisatie wan den handel
hadden de boisjewiki den factor van het
eigenbelang uitgeschakeld, en zij hadden
zich blijkbaar niet voldoende rekenschap
gegeven welkte gevolgen deze kleinigheid na
zich zou gleepen.
De hoofdambtenaren vonden hun werk
niet erg animeerend, en de ondergeschikte
beambten vatten hun taak zoo Jicht moge
lijk op. Ik ge 1 o o f niet, dat men
ergens nonchalanter en oh-
hebbelijker bediend kan wor
den dan in de bolsjewisti
sche staatswinkels.
Natuurlijk moest de koopcr bescheiden nf-
wachten tot de dames ten heeren achter lie
toonbank met hun gesprekken klaar waren.
Ik heb een kwartier geduldig staan wach
ten voor de kas, waar twee kasjuffrouwen
er was altijd personeel in Overvloed
gedetailleerde beschouwingen over haar
dessous hielden.
In een apothetek kreeg een van de bedien
den order een fleschje medicijn voor mij
uit den kelder te halen; meneer vond die
moeite té .groot en kwam mij vertellen, dat
het artikel uitverkocht was. Onder allerlei
voorwendsels werden de winkels vóór den
tijd-gesloten, en meer dan etens weigerde
men er te helpen „omdat er gauw zou wor
sen gesloten". Klagen hielp meestal heel
weinig. Het meoste effect bereikte m'en,
door zich uit te geven voor een communist
en te dreigen met een vervolging; dit min
of meer gevaarlijk middel had een gtewel-
dige uitwerking!
Hier, in een normale eij het dan „ka
pitalistische en verro-tte" maatschappij,
kan men zich moeilijk hot leven in den Rus-
sischen heilstaat voorstellen. Verbeeldt u,
daï? ?ij voor alle artikelen van dagelijlcsch
ADVERTENTIEPRIJS
PER GEWONE REGEL f 0.22i/a
DES ZATERDAGS 10.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF.
KLEINE ADVERTENTIES vau hoogstens
30 woorden 50 cent; Zaterdags 75 cent,
bij voornitbetaling.
gebruik naar een zeer beperkt aantal win-
ke's moet gaan, maar niemand .er belang
bij heeft u te helpen; waar integ'endeel ieder
er op uit is, het zich zoo gemakkelijk moge
lijk te maken; 'waar een deel der waren
slechts in beperkte hoeveelheden np kaarten
verkrijgbaar is, zooals levensmiddelen, voor
werpen van.'huishoudelijk gebruik, toiletar
tikelen, schrijfbehoeften, en een ander deel,
zooals kleeren, ondergoed, Jaarzen, in nog
beperkter quantitleit slechts op een bepaald
„verlof" wordt verstrekt; waar de menschen
in lange rijen op straat staan te wachten
op volgnummer, om dlaarmete een paar da-
later opnieuw in de rij te lkomen en
dan kans krijgen te worden geholpen.
In de eveneens genationaliseerde apothe
ken, waar men natuurlijk geen kaarten of
verloven, maar slechts een doktersrecept (in
duplo!) had over te leggen, vond ik de vol
gende regeling: Eerst kwam mten in een
rij (plrn. 50 personen) om te laten uitniake^
of hot recept kan worden aangenomen;
daarbij viel de helft af.
Dan kwam de 2e rij, waar het recept in
derdaad ter bereiding werd aangenomen.
Volgde de 3e voor de kas. Met een en an
der was minstens een uur gemoeid. Na
een paar dagten kwam men in een 4e rij,
waar men na een half uur wel aan de
beurt kwam om zijn medicijnen in ont
vangst te nemen.
Is het verwonderlijk, dat wij de eerste
dagen na onzen terugkeer als verdwaasden
hebben rondgeloopen in de geordende sa
menleving?"
De heer S. v. d. L. -meent, dafc de reden
waarom niemand zich bijzonder inspande
de verbruikers van het inoodige te voor
zien, gelegen is in het feit dat men er geen
voordeel bij had. De prikkel van het eigen
belang ontbrak.
Maar ook al was dit niet-het geval, zegt
hij, ook al had men zich persoonlijk alle
moeite willen geven, het fidele stelsel zou
die moeite toch hebben verlamd.
De voortdurende controle, of de afgele
verde waren wel voor verbruik en niet. voor
speculatie gekocht werden, bracht een ad-
min i^traitieven romslomp mee, di'e wel het
beginsel .redde, maar den verbruiker (wiens
belangen er door gediendheetten) liot wan
hoop bracht.
Onze ruimte laat niet) toe nog verder .te
citeer en.
Dat is échter wel duidelijk gewordten,
dat de; socialisatie niet die genoegens en
voórdetelen brengt als velen ach. ook ten
onzent voorstellen.
De verkiezingsdag.
't T« thans mot de verkiczmgsacUo ge
daan! Het stemmen is voorbij! De stem-
bui'eaux zijn gesloten. .Beslist is reeds
wie er in den nieuwen raad zitting zul
Ion nemen, de opening van d'e bussen,
het lellen van het aantal stemmen, zial
ons hodenavo'nd dozo beslissing reeds
doen weten.
Met spanning zien wij naar het te ver
nemen eindresultaat uit. Voor ons bu
reau op de -Hooigracht .zal het heden
avond met duidelijke letters op een bed
worden bekend gemaakt. Al onze lezers
zullen zich op dc Hooigracht, van den
uitslag kunnen komen overtuigen.
Daarna gaan wij allen naar Zomeizong,
waar wij in een stemm,ing., naarmate
de uitsliag is, zullen vergaderen. Nie
mand ontbreke diaaM
Al is dc actie voor de stemming nu
afeeioopen, toch dient dezelfde opge
wektheid en lust ondej ons aanwezig le
zijn als de laatste diagen voe r de verkie
zing! Het zijn weer historische dagen
voor Leiden. En niet alleen za.1 de uit
slag voor de toekomst van onze stad'
van veelzeggende beteekenis ^iin, voor
geheel ons land is deze tusschenlijd-
sc-he. Raadsverkiezing van het hoogste
belang. Op het „Van Maastricht begon
de victorie voor Rechts", moge volgen
-.Leidens ontzch"
Door de verschillende partijen was
reeds weken lang propaganda gemaakt,
met dc vcrkiezingblaad'jes, aanplakbil
jetten enz.
De laaide dagen nam het aantal jn
gebruik zijnde reelamemSddelon hand
over hand toe, en gisteren en heden
werd hiermede het hoogtepunt bereikt.
Van de reclame van onze A. R- Kics-
'Yorcon.igtmg voor de candjdaten clbr
AR. lijst is zeer veel werk gemaakt-
liet „Oranje Boven'-. „Stemt Pera". is
deze week in onze stralen niet van de
lucht geweest.
Dc indruk die j. 1. Zaterdag de fraaie
optocht op liet publiek maakte, was ook
niet gering.
En ook de drie schoon versierde
Joran'jo praalwagens" hebben eir-hct
hunne bijgedragen dat de naam „Pera"
No. 1 van de candldatenlijst der A. R.
op aller lippen kwain.
Werkelijk, zij die dag en nacht heb
ben geijverd voor de regeling en uitvoe
ring van- dit. omvangrijke propaganda
werk verdienen groeten lof!
Vanmorgen om 3 uur is het stemmen
begonnen.
Merkwaardig was le zien hoe groot
de ijver van de vrouwen was. Zij over
stroomden leileriijk de stembureaux.
De eerste vrouw die- m Leiden klok
slag 8 uur op het hoofdstembureau
stemde, was de vrouw van den Vfro-
ciorgc van het raadhuis mej- G. J- Braat
dc. Munnik.
Over hel. algemeen waren de vrouwen
niet onhandig en deden zij alsof ze reeds
hun leven lang .aan het stemmen ge
wend waren.
Er deden zich aardige toon eel lies voor
.Zoo was er een vrouw die zich zenuw
achtig toonde en blijkbaar nodal zij
haar stembiljet ontvangen had maar
niet voort'kon-
Haar was 'net stern tafeltje reeds aan
gewezen, toch draalde zij zjfch weerom,
roet een hoogst verlegen gezicht naar
de heeren van het stembureau ziende.
„Keer u om, u moet stemmen", werd
haar gezegd.
Weer d!'aaide zij zi'ch geheel om en
keek zenuwachtig naar de andere kie
zers en kiezeressen.
En eendelijk met veel moeite bracht
zij er uit -„ik kan 't niet, zien mijn
heer."
Een ambtenaar wees haar het floor
i haar begeerde hokje aan en toen zij het
zwart gemaakt, had en het stembiïfet
gevouwen en in de bus gediaan had,
vroeg zij met. een meewarige stem: Is
het nu afgeloopen mijnheer? „Ga nu
maar weer gerust naar huis moedertje"
was het antwoord.
Een andere wouw wilde zich door
haar dochter laten helpen. Terstond
werd dit verboden. Toen gevraagd werd'
j of haa-r een ambtenaar helpen zou riep
I zij: „Neen mijnheer dia.n speel ik het
alleen wel klaar" (Gelach bij de aanwe-
zagen).
Een heer had ziin stembiljet ontvin
gen en zou gaan stemmen. Plotseling
dramde hij zich -om en zeidea; Ik
j weet niet meer wien ik stemmen moet,
'k zal 't ever rpijn vrouw moeten vra
gen"
Gelukkog kwam zijn zoon al aange-
loopen dl:c hem tegen een waarschu
wing in reeds den naam van 'n cands-
daat in 't oor fluisterde.
Er verscheen een oud manneke voor
de groene tafel. ITij had twee oproe-
pingsbiljeltcn in de hand.
De voorzitter van 'l stembureau: „Te-
mag slechts eenmaal stemmen, boe
kom je aan twee van deze biljetten."
Dc man: „Ja. ziet u, mijn vrouw is
z-iek. en nu heb ik een briefje van den
diokler dat ik voor mijn vrouw
stemmen mag."
De voorzitter: „Dat kan niet; jij alleen
moet nu stemmen.
Nadat de man had geistemd. kwam hij
terug met de vraag: „En liet briefje
van den dokter dan?"
Hij werd gerust gesteld met de mede- -
deeling dat hij nu wel weg kon gaan,'j
en dal hel geheel in orde was.
Er waren er ook di:e maar niet klaar
schenen te kunnen komen. Het hokje
zwart (c maken was hen blijkbaar ue
krachtsinspanning die zij ken
den.
sommigen deden za'cli weer gewich
tig oor. Andere legden hun oproepings
biljet. geheel opengevouwen af. Weer
anderen wilden hun oproepingsbiljel in
de bus sloppen.
Grappig was 't ook' soms te wen hoe
verbaasd sommige vrr^wen waren als j
zo vernamen, dat dit werk, waartegen
zij weken lang hadden opgezien en ge- i
zucht met zulk een onnoozel .potlood
puntje was afgeloopen.
Bij dc II- B. S. op.de GarenmSTkl ar.
riveerde 'n open rijtuig, volgepropt, met
vrouwen, die luidkeels de Internationale
brulden. Ze hadden aflen reclamebiljet-
ten'voor den róoden candidaat bij zich,
terwijl hun van inspanning het zweet
oveir het gelaat liep.
Achter het rijtuig liep een tromi km-
deren die luid meejoeidc, en het „ef-
fect" trachtte le verhoogen.
Hier en daar reden troepjes fietsers
met g-röote borden op hun 1.eisen. w„;u-
op met duidelijk sprekende .letters, 1
stemt Pera, terwijl, om half twaalf
de oranje-praalwagens weder uitreden.
Op alle stembu'eaux waren onze pro
pagandisten present en 'duwden alle
slemplichligen een biljet in de hand end
nog eens voor het laatst de aanaacht
op P e i- a vestigde.
Soms waren deze terechtwijzingen
wel op hun plaats, want de actie van-ue
rooden was vaak grenzeloos brutaal.
Zoo werd op cle stembu'eaux v. di.
Wcrfstraat en Groenestc-eg van socialis
tische zijde een zoodanig pressie op ao
kiezers uitgeiefcnd, dat polulieliuip
moest worden ingeroepen.
Ook in de stad zelve kwamen enkele
incidenten voor.
Wij vernamen, dat verschuilende
Reclïtsche propagandisten werden las
tig gevallen.
In de Kaiserstraat werd een rijtuig
van de A. R. Kiesvereemgjing door wan
delende arbeiders aangehouden. Nad 'L
c een handvol strooibiljetten— waren
ingegooid waaróp: „Stemt v. Eek e-ci
men het rijtuig weer door."
Ook word een onzer verslaggevers die
oranje aan zijn fiets droeg door rooao
propagandisten d'ie voor de „vrijheids"
ijverden lastig gevallen.
Op de v- cf. Werf straat lep vanmorgen
een „borddgager" van de R- K. partij
met „Stemt Bots".
Eenige socialistische mannen wilden
hem verjagen, tèngeVolge waarvan er
een vechtpartij ontstond, waarbij de
man.zijn bord gebruikte en er niet licht
op los sloeg. De ruziemakers li en en een
paar blauwe plekken op, ér was-er zelfs
een die daarbij een gat in het hoofd
kreeg. i ïl
Vanmorgen waren r-eedfe vroeg in den
morgen alle particuliere t rijtuigen en'
morgen alle rijtuigen en auto's gereser
veerd. zoodal. nog particuliere rijtuigen'
moesten worden opgevraagd'.
Merkwaardig was ook d'e verk'iezings-
ijver onder de ouden van. dagen. Aan'
een van de hofjes waren de vrouwtjes
reeds om half ijf opgestaan om te gaan
stemmen.
Under anderen gebeurde het r/ög. dat
een vrouwtje in een der bureaux ko
mende, haar stembiljet had onlvang-e-n,-
en cfiit opgevouwen biljet niet geheel!
opende, waardoor ze maar drie lijsten
te zien kroeg. Zij kcos toen naar haar
eigen woorden, op „goed geluk af" een
hokje, maakte dit zwart, deed daarna
het biljet in de bus. en verklaarde, dat
ze .maar een half biljet had ontvangen.
(Vervolg zie 3de pag,).
STADSNIEUWS.
Ds. G. H. Beekenkamp trad Zon
dag voor de laatste maal als lceraar op
in de gemeente Oldebroek, welke hij
4 j /z jaar had gediend.
Ili.j had tot tekst 2 Co*r. 2 vjts'
li n sprak over „de bediening des
Wonrris een triomf door Christus," ach
ter en het profijt- der boel'ening. Ach
tereenvolgens zijn talrijk gehoor bepa-
lend bij den triomf, de reuk, het karak
ter en ligt profijt der bediening. Aarf
het einde der prediking werden harte
lijke woorden gericht lot -Burgemeester
en Gemeenteraad, tot dc Kerkelijke col
leges en tot. Schoolbestuur en de on
derwijzers. Daarna liet de consulónr, Ds.
C. J. Leenmans. van Cos ter wol de tG.),
na een hartelijken toespraak den schel
denden leeraar toezingen Ps. 121:*.
Vervolgens werd Dg. Beekenkamp toe
gesproken namens den Kcikri-'-t-i «loer
ouderling Van Loo; hij herinnerde aap
wat Ds. B. gedaan h'ad voor Kerk, Chn.9.
tejlijk Onder wij c en Sociale Belangen
en getuigde dat Oldebroek iu hem ver
loor een. begaafd looraar en gebouw
hrder. waarna hij cler Gemeende ver
zocht den naar Leiden vertrekken den
lceraar ioe te zingen Ps. 1313. Geroerd
dankte Ds. B. voor (leze zegenbeden.
Onder de aanwezigen werden neg op
gemerkt Ds. N." Warmolls, van Wezep;
Dr. W. S. O vink en Baron van iy/tzema,
den Burgemeester van Oldebroek. M.age.
de Heerö ook m Leiden zijn diensl-kn icht
tot -zegen stellen.
Gisterenavond trok .in de stad velen
aandacht de „oranjeboot" v^an de gym
nastiek- en sehermvoreeniging „Jahn".
Versierd met oranje en groen slroo-mde
dCze motorboot met alle gymnasten en
een. muziekcorps er op door rnze stads
grachten. G'octe borden waarop „Stemt
Rechts" hingen langs alle zijden van de
verschansing.
't Was een buitengewoon aardige re
clame, die niet. weinig bijdroeg lot do
enthousiaste stemming d'e er op den
vooravond van den verkiezingsdag ge
vonden werd-
Over de straten trokken in alle rich
tingen mannen met borden waaróp
cand'-dalcn •werden aanbevolen.
Uitslag óer door B. en W. van Laiden den
29sten Juni 1920 gehouden openbare aanbe
steding van:
Bestek 13. „Het'aanleggen van rioleeringen
in en -nabij een terrein beoosten de Heeren
straat".
I n s c h r ij v e r s: A. A. Gnirrep, Am
sterdam i 50700.—; G. P. van Balen, Utrecht
r 49%ü.M. J. Konings Mz-, Leiden
i 43800.N. van Leeuwen, Haastrecht
f 428O0P. Kóoteman. Leiden i 42750.
J. T. Stuü en C. J. Molhoek, Uirecht f 41300.
FEUILLETON.
Langs donkere wegen.
Want de bekoring van eene bekentenis is
in zulke gevallen, dat er een onbepaald
geloof en vertrouwen bestaat, zij kon
immers liare gedachten, hare meest dwaze
gedachten aan haar moeder vertellen, zon
der dat zij zich behoefde te schamen! Daar
stond Dol lie dus te weenen, werkelijk te
weenen, met werkelijke -titanen op de wan
gen, en een werkelijke brok in de keel; en
wat zou Mr. Lyndlhurst er wel van denken?
Mr. Lyndhurst wist niet, wat er van te
denken! Hij was geheel uit het veld gesla
gen en voelde zich niet op zij<n gemak. Bij
eeno andere gelegenheid zou Dollie in
lachen zijn uitgebarsten, om hun-ne vreem
de houding, maar zij was daartoe nu te
beschaamd.
Arme Grey! Hij zeide: „Lieve Miss May-
nard!" op een ontstellenden toon en draai
de haar toen den rug toe, en keek naar be
neden in het wa-ter, niet wetende, wat ter
wereld hij moest zeggen of doen; of zij
6poedig zoude bedaren en wat wel de re
lden van dieze plotselinge ontroering kon
zijn? En toen herinnerde hij zich het haas
tig vertrek van Bertie, en hoe he-t gelaat
K'an Dollie toen betrok; en hij begon zeer
poos te kijken, draaide verstoord aan zijn
knevel, wandelde naar haar terug, en leek
wel twee duim langer. Dollie zag hem aan
komen, en droogde hare oogen verschrikt
af, beproefde 'te spreken, begon te lachen,
en toen beide tegelijk op eene wijze, d'ie
Grey nog nieer deed ontstellen. Zou zij een
zenuwtoeval krijgen? Dat wa§ eene mooie
positie voor een jonge man met- een meer
dan gewone mate van begrip voor welvoe
glijkheid, alleen gelaten op de brug van
Laeken-Wa-ler, uren van het kasteel ver
wijderd, met een meisje, dat op het punt
stond een zenuwtoeval te krijgen; en Grey
had nergens meer afkeer van dan van eene
scène; hij begon nu werkelijk boos op haar
te worden.
„O, vergeef mij, Mr. Lyndhurst", riep
Dollie uit; want zij zag plotseling hoe boos
hi]' keek. „Het was al te kinderachtig van
mij maar het is vandaag zoo afschuwelijk
vervelend geweest, en ik verlang zoo naar
mijne moeder."
„Naar uwe moeder!" Het voorhoofd van
Grey verhelderde als bij tooverslag; hij
kwam eenige schreden nad-erbij en keek
haar in het gelaat, misschien dat hij hier
door zachter gestemd werd.
„Naar uwe moeder?" herhaalde hij. twij
felende of hij wel goed gehoord had, en
zijne stem werd zeer vriend-el ijk.
„O, ja", "hernam Dollie, met een zwaren
zucht, „Ik verlang altij'd naar haar, als do
dingen vervelend of verkeerd gaan. Ik
zou de helft willen geven van wa-t ik bezit,
niet dat hgt v-eel is", zelde ze, flauw glim
lachend bij de gedachte aan naar? weinige
schatten, „als ik haar op het-kasteel vond,
als wij terugkwamen, mijn lief- moedertje."
Grey zweeg, maar zijne oogen stonden
vriendelijk; hij was ongetwijfeld zachter
gestemd. „Arm, klein ding! arm onschuldig
kind!" zeide hij zij zichzelven; „het droevig
too-neel van gisteren heeft liaar zenuwach
tig gemaakt; zij zag er den geheelcn lag
al bleek uit; wij moeten goed voor haar
zorgen. Ik vergat, hoe gevoelig meisjes
voor zulke dingen zijn", en hij begon zich
onnoodig te beschuldigen.
Dollie zuchtte nogmaals en keek toen
naar beneden iirhet water en huiverde; zij
vond het drukkend-, dat hij in het geheel
niet antwoordde.
„Zullen wij verder gaan? zeide hij, daar
hij liare huivering aan eene verkeerde oor
zaak toeschreef, en, als ieder man, gemak
kelijker vond, om onder deze omstandighe
den in beweging te zijn.
Dollie stemde er gemelijk in toe; zij vond
hem koud en ongevoelig, en vermoedde in
de verste verte niet, welk een overweldi
gend gevoel van medelijden zich plotseling
van hem meester gemaakt had bij het zien
van één traan, die op haar handschoen w$s
gevallen-; hij had-haar nog nooit zien
■schreien en dacht n-ieti, dat men het zóó
aardig kon doen, 1
Grey had wel kinderen zieh schreien, en
zelfs de herinnering aan hunne gezwollen
aangezichten cn oogleden vond hij onaan
genaam. Ook Charlotte had er oud cn lee-
lijk uitgezien, als zij des morgens binnen
kwam met roode vlekken onder de oogen,
en zij haar gezicht verwrong, als om er de
traneif uit .te persen: maar dit meisje
schreide zoo aardig, zij had geen verwron
gen gelaatstrekken, de tranen rolden over
liare wangen en vielen neer waar ze maar
konden, en haar rood geweende oogen
maakten, dat zij er nog meer sympathiek
uitzag.
Grey dacht hier lang over na, en pijnigfle
zijne hersens om iefs zachts en vriendelijks,
te zeggen; terwijl Dollie fier naast hem
voortwandelde en hem den koudsten, stij-f-
•s-ien jongen man vond, dien zij' ooit ge-
zie n_ had.
„Ik geloof, dat niemand de p'aats eener
moeder kan innemen hare -liefde .is ge
heel enig", zeide hij ten laatste, hierdoor
het stilzwijgen eenigszins onhandig ver
brekend. Hij lachte zichzelven latei: uit om
deze kleine gevoelsuiting, maar Dollie was
er door getroffen en vond die gedachte be
paald oorspronkelijk.
„O!" zeide zij, terkijl haar gelaat verhel
derde, ..ik ben er zeker van. dat er op de
geheèle wereld geen- tweede is als mijne
moeder; niemand, die half zoo lief, of
mooi, of goed is."_G ~i-\
„Nü, dat weet ik nog niet", antwoordde
Grey langzaam, want hij was het niet ge
heel met haar eens.
„Ik geloof, dat alle moeders vrij wél ge
lijk'zijn, ik bedoel, ieder vindt de zijne de
beste"; en hij zuchtte even, maar Dollie
hoorde het niet, want hij had een leven
dige "herinnering van eene vrouw met een
lief gelaat, die hem en Bertie in hunne
kleine bedjes goedennacht kuste, en die
zoo treurig langzamerhand wegteerde, toen
zij nog jongens waren. „In ieder geval",
vervolgde hij vrij droogjes, „kan niemand
ze ooit vervangen."
„Dat is zeer waar. antwoordde het meis-js
levendig; „iemand kan twee vrouwen heb-»
ben. maar slechts één9 moeder."
..Twee vrouwen!" riep Grey op verbaas-,
den toon uit; voor één oogenblik reeds de
gedaehte aan het Mormonisme in he-m op;
„ik begrijp niet hoe gij dat bedoelt", zeide
hij, stilstaande en Dollie verwonderd aan
ziende.
„Ik bedoel natuurlijk niet t^v^e tegelijk",
antwoordde zij ongeduldig; op ieder ander,
oogen-blik zoude zij gestampvoet hebben1,
maar zij wandelde nu deftig naast hem
voort, en durfde zic.h niet nog vreemder
aanstellen; maar wat was hij dan tóch
dom, wat vreeselljk dom!.
(Wordt vervolgd).